en N° 5058. Dinsdag 31 Januari. 180.3 van DE MARKIEZIN. :olen 7a.- Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. F E UI L L ETOX. Eén politiek praatje. '1 i jnekamp (U»Z hit Franck.) ks. I it i Sc Zoon. A J.Rhjjn- De uitgave dezer Courant geschiedt dagelyks met uitsondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden ia 1.25. franco per post 1.70. Alsoaderlflke Nommets VIJF CENTEN. ADVEBTENTIEN worden geplaatst van 1-—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10Centen. GROOTE LETTERS worden berekend naar plaatsruimte. Bovendien worden alle Advertentiën gratis opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD *t welk des Maandags verschynt. e Mainz mdschen ilkomene ikkelyke t ik geen ime sap rijd heeft danken. igenares. ifenberg, n. fl. 2. den frad GOÜDSCHE COURANT. V8LO- jen. TC, gel 630. iten, igs- zen. rme ens- naar u,” zeide do laatste, naar my I” vroeg Leoa- i op, vriend, waarschuwde een derde, aan den pharizeeër en den tollenaar»Ik dank U, o Heer, dat ik niet ben als een van deze.» Wie staat, ziet toe, dat hy niet val Ie Een wyze les, luidde het antwoord, maar is hèt geen veeg teeken, dat er in die landen zoo getwjjfeld wordt aan de onpartijdigheid der justitie en dat de meest geziene dagbla den zich niet sohamen, geld aan te nemen voor aanbevelingen van financieels operation van zeer twjjfelachtige soliditeit? Ongetwijfeld, meenden wy, zoo iets is bij ons niet denkbaar, althans vooralsnog niet. Onze justitie heeft een welverdiende reputatie vandaar weder naar den Hemel, zijn heilig vaderland. Ia die gevoelens van verdriet en onuitsprekelijk geluk, verrieden beiden, zonder er aan te denken, eeue lang onderdrukte liefde. Zij beminden elkander beiden in bet diepst huns harten, welk| uitstortin gen alleen door den hoogmoed waren verhinderd. Door de gedachte, dat zij aan eeno der eerste familiën van Frankrijk behoorde, en eens hare ouders wedervinden kon, had L^ohtine zich niet,willen ver binden aan eena familie van handwerkers, en het was, omdat Henri* in hare trotsche ziel had gelezen, dat de fiere jongman zich zelven op een afstand had gehouden,in weerwil van de vurige liefde, die hij voor haar gevoelde. De lucht van Frankrijk gaf Henri zyne gezondheid weder. Hij hervatte den arbeid in Pakys, hij zocht bezigheid, die hij dan ook in ruime mate kreeg, en dé Markiezin, wier aanspraken nederiger waren ge- worden, ontving met evenveel erkentelijkheid als geluk den zedigen naam Martel. ook niet, zei een der eerste sprekers, van so cialistische gemeenteraden zjjn wjj ook nog vrjj. Een mooie toestand, voorwaar. De ge- heele raad samengesteld uit socialistische ar beiders met een der hunnen aan het hoofd als maire, die beschikken over de gemeentekas en de gen ntegoederen die de gezeten bur gerij etl d- gJortuneerden van zich vervreem den en tot den aftocht nopen, omdat zjj, zonder hen ergens in te kennen, disponeeren over hun beurs. Zjj hebben niets te verliezen en kunnen dus allerlei gewaagde proefnemingen en zelfs de dwaaste bokkesprongen doen. Gelukkig, dat in Frankrjjk uit den tjjd der monarchie al thans nog de centralisatie van het gezag te Parjjs is overgebleven, waardoor gewoonljjk deze uitverkorenen van'het algemeen stemrecht ten slotte tot onmacht gedoemd zijn. De hooge regeering vernietigt, zoo noodig, eenvoudig de --v._ aldus hflfcla|ul foor Wij behoeven in Franlcrijk niet alleen de staaltjes te zoeken van de zegeningen der zui ver repnblikeinsche volkssouvereiniteit, zei een der aanwezigen. Wat men zoo van Amerika hoort, stemt ook niet tot onbepaalde bewonde ring. Ook daar speelt god Mammon een groote rol bjj de verkiezingen. En als straks een nieuwe president optreedt, wordt het geheele personeel, dat het administratieve raderwerk laat draaien, aan den dijk gezet en door lieden van de andere kleur vervangen. Voor de lui in functie natuurljjk een aanleiding om zoo veel mogeljjk nog te profiteeren van hun positie men brengt ze in verzoeking zich te De inzending van advertentién kan geschieden tot eê® uur des namiddags van den dag der uitgave. --■ - van onkreukbaarheid, onpartijdigheid en on afhankelijkheid; onze rechters verheugen zich in bet onbepaalde vertrouwen van het publiek en ieder is bjj ons te lande overtuigd, dat de hoogste regeeringspersonen geen invloed kun nen uitoefenén op den loOp van het recht. En hoe is dat in Frankrjjk en Italië? Men neemt het te Purjjs hooglt kwaljjk, dat de min. van justitie den ambténaar van het open baar ministerie niet helet, een oud-collega als Bouvier te vervolgen. En in Italië Men seint uit Rome als eene merkwaardigheid »men gelooft, dat Giolitti, de eerste minister, der justitie de vrjje hand Bal laten, op gevaar dat eenige geziene persodfen moeten worden opgeoSerd.» Alsof zulks niet vanzelf sprak en alsof er nog aan kon getwjjfeld worden I De justitie moet zyu als de vrouw van Cesar onbesproken. Zelfs dh gedachte, dat er regeering vernietigt, zoo r bij den rechter aanzien dewgersoons is, wyst dwaze besluiten en behoedt op something rotten. Tn dat opzicht zjjn wy anarchie. uog kerngezond. En die dagbladredacties. w“ - f- Niemand te Parjjs vindt het vreemd, dat zjj voor geld het publiek knollen voor citroenen verkoopen. Wijs mg een fatsoenlijk Neder- 1 adsch dagblad, waarop zelfs de bitterste jjand dergeljjke smet zou durven werpen. Er wordt aan de Beurs en in zaken zeker bjj ons ook geknoeid, want heilige boontjes zijn de Hollanders zeker niet, maar de pers wij meeneu natuurljjk de journalisten over bet aigemeen heeft te veel achting voor zich zelf en haar roeping om haar crediet te ver spelen zooals zy dat doet in Frankryk. Vergeet dê mooie geschiedenis i>e Carmaux tine verwonderd. „Wie kan dat-zijn F” Terwijl zij dit zeide, ging zjj naar de keuken spoedig bevoqd zjj zich tegenover dejongen Martel maar hij was zoo zeer veranderd, dat eene minuut verliep, voor men den naam Henri uit Leonlines mond hoorde. Na de eerste opwelling der verrasviug en vreugde, dacht zij aan het gansph» fcezin. En vader, moeder en myne zusters?” vroeg zjj. Henri antwoordde niet dadelijk hij scheen zjjne krachten te verzamelen, alvorens te spreken. „Mjjiie zusters zjjn beide met orave mannen ge trouwd,” zeide hij, „vrienden van mij, die geschikter voor hunnen nieuwen arbeid zjjn dan ik. Ik heb haar met diepe smart, maar niet zonder bescherming verlaten, en gij ziet het, Lóontine I het was tijd ijat ik terugkwam, ten einde mijne overblijfselen niet op die verbanningsplaats te laten.” De ongelukkige jongman was inderdaad geheel uitgeteerd. „Maar vader en moeder,” vroeg Léontine. Groote tranen kwamen in de oogen van Henri, die daar onbewegelijk en zwijgend stond. fronting zag hem roet vngst aanhare ziel setóben aan die bleeke en bevende lippen te hangen, waar geen klank uit kon komen. «Dood! doodriep Henri eindelijk. „Dood! Men bearbeidt don grond niet lang, dien men met zijne tranen begiet. In vreemde lauden delft de banneling vlechts zijn graf, terwijl hij zijne blikken onophoudeljjk naar zijne geboorteplaats richt, en Dank I o, duizendmaal dankIn mjjn’ blinden 1 hoogmoed vroeg ik u eene rijke moeder. Gy hebt mij eene liefhebbende moeder gageren. Hoeveel be ter dan wy, weet Gjj toch wat ons geluk kan aan- brongen, en hoe inschikkeljjk zjjt Gij niet voor onze gebreken want nadat ik zoo ondankbaar was jegens mijne pleegouders, die toch zoo goed voor mij waren, verdiende ik niet zooveel liefde in het hart mjjner moedor te vinden.” De gedachte aan het gezin van Martel veroorzaakte Leontine dikwjjls oen pjjnlijk gevoel. «Helaas!” dacht zij, «ik zal hen nooit weder- Eens had Leoi^tibe, of lievör Charlotte Mouton, naar werk nedergelegd, om in het nieuwsblad van den Heer Boucher eenige bijzonderheden te zoeken, betreffende de kolonisten in Algiers, waarvan zij des morgeus had hooren spreken, toen zij door Jeannette gestoord werd. «/Een jong mensch vraagt Een jong mensch vraagt Zaterdagavond met eenige vrienden een praatje houdende na eene vergadering zei er een Wel, wat ia dat toch in Frankrijk een boèl met die Panama-geschiedenis. Wat een be derf in de politieke kringen van deze wereld stad. Een treurig staaltje van hetgeen de repnblikeinsche regeeringsvorm en het alge meen stemrecht een land geven kunnen. En dan weer in Italië die moeilijkheden metvti - schillend? banken, waarby ook dingen schy- nen gebeurd te zyn, welke niet pluis zyn. Ju, zeker treurig, hernam een ander. Als wy die toestanden eens vergelijken m^t wat wy hier te lande zien, dan mogen wy dubbel dankbaar zyn, dat wy in het kleine Neder land wonen, waar zulke schandalen niet denk baar zyn. Pas denk

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1893 | | pagina 1