en
N° 5058.
Dinsdag 31 Januari.
180.3
van
DE MARKIEZIN.
:olen
7a.-
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
F E UI L L ETOX.
Eén politiek praatje.
'1
i
jnekamp
(U»Z hit Franck.)
ks.
I
it
i Sc Zoon.
A
J.Rhjjn-
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelyks
met uitsondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden ia 1.25. franco
per post 1.70.
Alsoaderlflke Nommets VIJF CENTEN.
ADVEBTENTIEN worden geplaatst
van 1-—5 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
Bovendien worden alle Advertentiën gratis
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
*t welk des Maandags verschynt.
e Mainz
mdschen
ilkomene
ikkelyke
t ik geen
ime sap
rijd heeft
danken.
igenares.
ifenberg,
n.
fl. 2.
den
frad
GOÜDSCHE COURANT.
V8LO-
jen.
TC,
gel 630.
iten,
igs-
zen.
rme
ens-
naar u,” zeide do laatste,
naar my I” vroeg Leoa-
i op, vriend, waarschuwde een derde,
aan den pharizeeër en den tollenaar»Ik
dank U, o Heer, dat ik niet ben als een van
deze.» Wie staat, ziet toe, dat hy niet val Ie
Een wyze les, luidde het antwoord, maar
is hèt geen veeg teeken, dat er in die landen
zoo getwjjfeld wordt aan de onpartijdigheid
der justitie en dat de meest geziene dagbla
den zich niet sohamen, geld aan te nemen
voor aanbevelingen van financieels operation
van zeer twjjfelachtige soliditeit?
Ongetwijfeld, meenden wy, zoo iets is bij
ons niet denkbaar, althans vooralsnog niet.
Onze justitie heeft een welverdiende reputatie
vandaar weder naar den Hemel, zijn heilig vaderland.
Ia die gevoelens van verdriet en onuitsprekelijk
geluk, verrieden beiden, zonder er aan te denken,
eeue lang onderdrukte liefde. Zij beminden elkander
beiden in bet diepst huns harten, welk| uitstortin
gen alleen door den hoogmoed waren verhinderd.
Door de gedachte, dat zij aan eeno der eerste
familiën van Frankrijk behoorde, en eens hare ouders
wedervinden kon, had L^ohtine zich niet,willen ver
binden aan eena familie van handwerkers, en het
was, omdat Henri* in hare trotsche ziel had gelezen,
dat de fiere jongman zich zelven op een afstand had
gehouden,in weerwil van de vurige liefde, die hij
voor haar gevoelde.
De lucht van Frankrijk gaf Henri zyne gezondheid
weder. Hij hervatte den arbeid in Pakys, hij zocht
bezigheid, die hij dan ook in ruime mate kreeg, en
dé Markiezin, wier aanspraken nederiger waren ge-
worden, ontving met evenveel erkentelijkheid als geluk
den zedigen naam Martel.
ook niet, zei een der eerste sprekers, van so
cialistische gemeenteraden zjjn wjj ook nog
vrjj. Een mooie toestand, voorwaar. De ge-
heele raad samengesteld uit socialistische ar
beiders met een der hunnen aan het hoofd
als maire, die beschikken over de gemeentekas
en de gen ntegoederen die de gezeten bur
gerij etl d- gJortuneerden van zich vervreem
den en tot den aftocht nopen, omdat zjj, zonder
hen ergens in te kennen, disponeeren over hun
beurs. Zjj hebben niets te verliezen en kunnen dus
allerlei gewaagde proefnemingen en zelfs de
dwaaste bokkesprongen doen. Gelukkig, dat
in Frankrjjk uit den tjjd der monarchie al
thans nog de centralisatie van het gezag te
Parjjs is overgebleven, waardoor gewoonljjk
deze uitverkorenen van'het algemeen stemrecht
ten slotte tot onmacht gedoemd zijn. De hooge
regeering vernietigt, zoo noodig, eenvoudig de
--v._ aldus hflfcla|ul foor
Wij behoeven in Franlcrijk niet alleen de
staaltjes te zoeken van de zegeningen der zui
ver repnblikeinsche volkssouvereiniteit, zei een
der aanwezigen. Wat men zoo van Amerika
hoort, stemt ook niet tot onbepaalde bewonde
ring. Ook daar speelt god Mammon een groote
rol bjj de verkiezingen. En als straks een
nieuwe president optreedt, wordt het geheele
personeel, dat het administratieve raderwerk
laat draaien, aan den dijk gezet en door
lieden van de andere kleur vervangen. Voor
de lui in functie natuurljjk een aanleiding om
zoo veel mogeljjk nog te profiteeren van hun
positie men brengt ze in verzoeking zich te
De inzending van advertentién kan geschieden tot eê® uur des namiddags van den dag der uitgave.
--■ -
van onkreukbaarheid, onpartijdigheid en on
afhankelijkheid; onze rechters verheugen zich
in bet onbepaalde vertrouwen van het publiek
en ieder is bjj ons te lande overtuigd, dat de
hoogste regeeringspersonen geen invloed kun
nen uitoefenén op den loOp van het recht.
En hoe is dat in Frankrjjk en Italië? Men
neemt het te Purjjs hooglt kwaljjk, dat de
min. van justitie den ambténaar van het open
baar ministerie niet helet, een oud-collega als
Bouvier te vervolgen. En in Italië Men
seint uit Rome als eene merkwaardigheid
»men gelooft, dat Giolitti, de eerste minister,
der justitie de vrjje hand Bal laten, op gevaar
dat eenige geziene persodfen moeten worden
opgeoSerd.» Alsof zulks niet vanzelf sprak
en alsof er nog aan kon getwjjfeld worden I
De justitie moet zyu als de vrouw van Cesar
onbesproken. Zelfs dh gedachte, dat er regeering vernietigt, zoo r
bij den rechter aanzien dewgersoons is, wyst dwaze besluiten en behoedt
op something rotten. Tn dat opzicht zjjn wy anarchie.
uog kerngezond. En die dagbladredacties. w“ - f-
Niemand te Parjjs vindt het vreemd, dat zjj
voor geld het publiek knollen voor citroenen
verkoopen. Wijs mg een fatsoenlijk Neder-
1 adsch dagblad, waarop zelfs de bitterste
jjand dergeljjke smet zou durven werpen. Er
wordt aan de Beurs en in zaken zeker bjj
ons ook geknoeid, want heilige boontjes zijn
de Hollanders zeker niet, maar de pers wij
meeneu natuurljjk de journalisten over bet
aigemeen heeft te veel achting voor zich
zelf en haar roeping om haar crediet te ver
spelen zooals zy dat doet in Frankryk.
Vergeet dê mooie geschiedenis i>e Carmaux
tine verwonderd. „Wie kan dat-zijn F”
Terwijl zij dit zeide, ging zjj naar de keuken
spoedig bevoqd zjj zich tegenover dejongen Martel
maar hij was zoo zeer veranderd, dat eene minuut
verliep, voor men den naam Henri uit Leonlines
mond hoorde. Na de eerste opwelling der verrasviug
en vreugde, dacht zij aan het gansph» fcezin.
En vader, moeder en myne zusters?” vroeg zjj.
Henri antwoordde niet dadelijk hij scheen zjjne
krachten te verzamelen, alvorens te spreken.
„Mjjiie zusters zjjn beide met orave mannen ge
trouwd,” zeide hij, „vrienden van mij, die geschikter
voor hunnen nieuwen arbeid zjjn dan ik. Ik heb
haar met diepe smart, maar niet zonder bescherming
verlaten, en gij ziet het, Lóontine I het was tijd ijat
ik terugkwam, ten einde mijne overblijfselen niet op
die verbanningsplaats te laten.”
De ongelukkige jongman was inderdaad geheel
uitgeteerd.
„Maar vader en moeder,” vroeg Léontine.
Groote tranen kwamen in de oogen van Henri,
die daar onbewegelijk en zwijgend stond.
fronting zag hem roet vngst aanhare ziel setóben
aan die bleeke en bevende lippen te hangen, waar
geen klank uit kon komen.
«Dood! doodriep Henri eindelijk. „Dood!
Men bearbeidt don grond niet lang, dien men met
zijne tranen begiet. In vreemde lauden delft de
banneling vlechts zijn graf, terwijl hij zijne blikken
onophoudeljjk naar zijne geboorteplaats richt, en
Dank I o, duizendmaal dankIn mjjn’ blinden 1
hoogmoed vroeg ik u eene rijke moeder. Gy hebt
mij eene liefhebbende moeder gageren. Hoeveel be
ter dan wy, weet Gjj toch wat ons geluk kan aan-
brongen, en hoe inschikkeljjk zjjt Gij niet voor onze
gebreken want nadat ik zoo ondankbaar was jegens
mijne pleegouders, die toch zoo goed voor mij waren,
verdiende ik niet zooveel liefde in het hart mjjner
moedor te vinden.”
De gedachte aan het gezin van Martel veroorzaakte
Leontine dikwjjls oen pjjnlijk gevoel.
«Helaas!” dacht zij, «ik zal hen nooit weder-
Eens had Leoi^tibe, of lievör Charlotte Mouton,
naar werk nedergelegd, om in het nieuwsblad van
den Heer Boucher eenige bijzonderheden te zoeken,
betreffende de kolonisten in Algiers, waarvan zij des
morgeus had hooren spreken, toen zij door Jeannette
gestoord werd.
«/Een jong mensch vraagt
Een jong mensch vraagt
Zaterdagavond met eenige vrienden een
praatje houdende na eene vergadering zei er
een
Wel, wat ia dat toch in Frankrijk een boèl
met die Panama-geschiedenis. Wat een be
derf in de politieke kringen van deze wereld
stad. Een treurig staaltje van hetgeen de
repnblikeinsche regeeringsvorm en het alge
meen stemrecht een land geven kunnen. En
dan weer in Italië die moeilijkheden metvti -
schillend? banken, waarby ook dingen schy-
nen gebeurd te zyn, welke niet pluis zyn.
Ju, zeker treurig, hernam een ander. Als
wy die toestanden eens vergelijken m^t wat
wy hier te lande zien, dan mogen wy dubbel
dankbaar zyn, dat wy in het kleine Neder
land wonen, waar zulke schandalen niet denk
baar zyn.
Pas
denk