I -
Bnltenlandsch Overzicht.
Vms. Tot in de kleinste bijzonderheden verhaalde
hij toen, hoe zyn vader Esther Solymossi, de ver-
Hoorde, in zijn huis gelokt, gedood en haar het
bloed afgetapt had. MMi
Na de vrijspraak der beklaagden trokken vader
«p zoon naar Amsterdam, waar de laatste in het
(Hamantwerkersvak werd opgenomen. Steeds be-
tèofde hij te eeniger tijd in een boek zyne meenin-
ron over voornoemd proces neer te schrijven. Of
ajt geschied is, valt te betwijfelen, daar de dood
den jonkman verrast heeft. Immers, blijkens een
dpor de Israëlietisohe gemeente te Amsterdam aan
dén koopman Leopold Weiss te Groszwardein ge
zonden mededeeling, is by pverleden aan de gevol
gen van een wondje, dat by( bekwam door het sprin
gen van een splinter diamant in een zyner oogen.
Daardoor ontstond een ontsteking, die eindelijk de
hersens aantastte en den dood tengevolge had.
II Staten
Donderdag
De kaï
nadat alh
aangenomi
Daarom
kleine
Ijertng op rei
den voorzjtte
Generaal.
[28 Maart. 1893.
pr isiqp reces to
Kameb. Zitting van
j April uiteengegaan,
de ontworpen waren
eigenings- en andere
wet op den spoor-
ütantaine-wet en die
k^en.
heer Yan Kerkwyk
effende het faillisse-
rde te stellèn d^l
esident hail'(voorgesteld 12 April is de verga-
_s.„111 ui^engejfattu. Dttt reces heeft voor
ten eigenaardige, «wichtige beteeke-
voprgenomen l^welijk op
insdag.'j
bandeld tege
jdreohtsche rechtlWb| is de zaak be-
Jr. A. Rykee, twjjaar, vroeger ge
meente-ontvanger der gemeente Mulasserj|lam, thans
als zoodanig geschorst, die1 zich «énmtwoorden moest
op de aanklacht als zoude hij, als gemeente-ontvanger
der igenieente Alblasserdam, op verschillende tijdstip
pen in het jaar 1892 te Alblaèserdara, althans ip
Nederland, opzettelijk verschillendejlgeldon als sommen
vin 25, 28,!/ io, 117.50, 12.50 12.50,
3, 13, 13, 17.50 en 380, welke1 by in
zijne hoedanigheid en bediening van gemeente-opt-
vangor dor gemeente Alblasserdam onder zich had,
doordien die sommen hem door of namens belasting
schuldigen in die gomeente ter voldoening van ver
•chuldigde gemeente-belastiug waren ter hand gesteld
ot betaald, wederrechtelijk zich hebben toegeëigend
en opzettelyk hebbon verduisterd, zulks door die be
dragen na ontvangst niet in daarvoor bestemde regis
ters te boeken, ze op geenerlei wyze aan de bevoegde
macht te verantwoorden, doch ze ten eigen bate aan
te wenden.
In deze zaak waren vanwege het O. M. elf getui
gen gedagvaard, terwijl als verdediger optrad mr. Jos.
van Raai te, advocaat en prooureur te Rotterdam.
Hij erkent de diverse posten, in de dagvaarding
genoemd, ontvangen en niet in zijn boeken ingeschre
ven te hebben. Die golden heelt hij in zyn eigen
zaak gebruikt, doch is hiertoe door vroegere leveran
ciers van zijn vader geforceerd.
Het O. M. vroeg 8 maanden gevangenisstraf. De
vordediger meende, op grond dat hier van geen kwade
trouw, doch van slordigheid sprake is en geen schade
geleden werd,* op outsraU van rechtsvervolging te
kunnen aandringen.
Het schijnt, dat de opwinding der verkiezingen
geeh nadeeligen invloed uitgeoefend heeft op den
eetlust der gasten, die den avond na de huldiging
van president Cleveland op het bal te Washington
tegenwoordig waren. Genuttigd werden66000
oesters, 3600 liter soep, 10000 croquettes, 7000
sandwiches, 900 dMI kreeftenealado, 1800 liter ge
stoofde schildpad, 1800 mud kippensla, 150 kalkoe
nen, 900 liter rum, 800 pd. pdlé do foie gras en
1300 gallons ys. Dit heette een «gewone lunch".
Er waren 11000 gasten, die door 300 man werden
bediend.
Als een bewijs, dat de flesschentrekker?, te Rot'
terdam bun zaken in het groot dryven, dient dat
een firma dézer dagen een order ontvibgvaji 200
rijwielen. Do bestelliug is ter keuuis der politie ge-'
bracht. {hblad.)
'I'
Recht voor Jllen meldt dat binnen kort vanwege
eenige socialistische politie-ragenten eon orgaan zal
verschijnen onder den uaamj De Ordebewq
den iiaami De Ordebei
industrieel hbeft, oim
i geen raaiJJ
i wydcrenkring bety
was ib zijn trouw en
'dat h|i steeds als een
icrkt oDj jiitgekreten
ppen van I eigendom,
lat hy jjitjjöj verrijkte
van psyé werklui.
Een engelsche industrieel hAeft, eindt} van hej
Vorige jaar, de socialisten rbër^een aanbod gesteld:
waarmee zy Wel ijk in de ft^r' zatea
wisten. Het «jbrdieat daaroi
kend gehaakt ie worden.
Zekere Jieer (Priestley naml
eerlyk iremoed (verontwaardig!
uitzuiger Van Jjzyn volk aaiq
werd en( gekrAnkt in zijn bej
daar hjj steeds moest hooreu
ten kostè ven bet zweet en bl<
Strydéns mali van tegen d?ze begrippen in te
gaan, wendde li|j zich tot het sjjjndicaatjder Trades-
Unionisten, datf tegenwoordig1 de socialistische pro
paganda eu dellwerkvtakingen met allen ijver voor
staat eu drijft,1 |i en sprak tot het bestitor in voege
als volgt"J
«Ik stel, om niét ter beschikking vaijj mijn werk
lieden ee^myner meest bloeiende fabrlèken, en te
vens een bedrag van 60,000, om hen in staat te
stellen dié4 fabriek naar behooren en met vrucht te
kunnen drijven. Tegeo dezen volkomen afstand stel
ik geen ajmJer voorbehoud dan dat de fabriek inge
richt en gedreven zal worden volgens de beginselen
en de statuten der Tnzdes Unions. Kunnen nu de
directeureqi of administrateurs, die door de werklie
den-zeiven gekozen worden, tegen het einde van het
jaar 1893 door behoorlijke bewijzen staven, dat de
werklui een hooger bedrag aan loon bekomen hob-
ben dan dat hetwelk ik huu tegenwoordig uitkeer,
en dat de fabriek bloeit en vooruitgaat, dan verbiud
ik mij by notarieele akto, om aan mjjn werkvolk
mijn fabriek voor altijd eu voorgoed af te staan en
niets te eischen dan eep rente van 3 pCt. van mijn
geleend geld.
Nu zou men vast en zeker verwachten, dat de
socialisten dit buitenkansje gretig zouden aanpakken,
verrukt als zij moesten zijn om, dank zij deze viy-
gevigheid, eindelijk bunne geliefkoosde theorie «den
mijnwerker de mijn, den werkman de fabriek," eens
in praktijk te kunnen brengen. Maar men vergist
zich, zoo dom waren zy. niet. Zij weigerden kortaf
het aanbod, overtuigd als zij waren dat de uanvaar-
ding daarvan hunne dwöze redeneeringen en bespot
telijke voorstellingen op afdoende wyze zou aan het
daglicht stellen en logenstraffen. Big uitzondering
deden zy bier eens oen ierstandigen streek.
j (N. I/telb.)
De socialistische afgevaardigde vai| den Duitsehon
Ryksdag Beitel is de held ran een liefdesroman ge
titeld Und Bebel epracL De aphrftver laat Bebel
daar de theorieën in zyn boek: «Die Frau" ver
kondigd zelf beproeven. 'Hans Frisclinuth, redacteur
van de «Vorwarts" is met een jongé'vDeensche dame
gehuwd, die hij vurigf bemint, docljfdie hem meer
als partijgenoot dan wél luit liefde <fe hand gereikt
heeft. Daar leest ze B|ebel's boek J« Die Frau" en
maakt1 ook met hem zelf kennis en wordt door hem
betooverd. Zy besluit zicjb van hajjtb man te schei
den en Bebel, die van haren liaHtyCbcht niets ver
moedt, versterkt haar daarin, Dit besluit eohter,
benevens eenige onaaugenaamftedtóton govolge van
zijne veranderde denkwijze, dopt ha|||man zelfmoord
begaan. Bebel zal haar de tijifing'IAn zijnen dood
overbrengen en kondigt zijn komst Vtifcen briefje aan.
De Deenscbo vrouw, Helga, meent, dfï|hij een rendez*
jVous wtinscht, en bekent hem hare nefdo nog voor
dat Bebel haar de droeve tijding kan mededeelen.
Hierovèr gevoelt Bebel zooveel afschuw en walging,
dat hij Holg.i zelfs uitmaakt voor eén «boeleerster".
Helga iB verpletterd un als zy in de courant de
tyding van haar mans dood lqest, maakjt zy eveneens
een eind aan haar leven. teeoel verneemt dit juist
alsj hij iu den Rijksdag zal gaan spre©
blije wankelt hy, dan sneh hy de ttibunne op eo
verkondigt zyn stelling, dat de vrouw*de keus moet
hebben wien zij huwen zal.'
Te Napels is de politie in een speelhuis binnen
gevallen en heeft 15 leden der ho^ge aristokratie
geVangen genomen.
fe vrouwelijke dienstboden in jZuid-Afrika die
i tot den stam der kaffers behoóren, hebben ook
vereeniging opgerioht, waarvan ieder lid zich
voor niet langer dan 6 maanden tot een dienst ver
bindt. Na afloop van dien tijd brengen zy in eene
vergadering der vereeniging verslag uit over de be-
-Uandcling enz. Luideu do berichten ongunstig, dan
wordt de naam der dame op een lijst geplaatst en
krygt ze geen dienstbode meer, terwijl de meid, die
daq den dienst verlaat door de vereeniging onder
houden wordt, totdat ze eene andere betrekking
heeft.
Prof. Spruyt over het Kiesrecht. In de Utrecht-
sche kiezersvereeniging heeft prof. dr. C. B. Spruyt
een lezing gehouden over de wetsvoorstellen van
minister Tak van Poortvliet. Spr. veroordeelde de
wy'Ze waarop de minister gemeend heeft aan de
eischen der grondwet te raoeteu voldoen, terwijl hy
aantoont, dAt de eigen praemissen van den minister
een andere conclusio vorderen dan deze er uit trok.
Op dien grond kan spr. niet aannomen, dat de Tweede
Kamer deze voorstellen zal aannemen. Breedvoerig
ontvouwt spr. de wijzigingen, die zyn inziens in de
ontwerpen moeteu worden aangebracht, vooral betref
fende de kenmerken van welstand, die positief en niet
kryg je op je falie, beet de man z'n kind toe.
En hij duwde hem 't glas weer onder den neuB.
De kleine wrong om z'n handje uit de vuist van
z'n vader los te maken. Maar 't lukte niet en hy
begon luid te schreien.
Zuip dan op, bliksemslagdaar he-je vijf oen
ten, zuip 't nou op.
Ne, schreide 't kind. En van angst school hy
achter z'n vader weg, om de vijf centen niet te
zien.
De man scheurde hem met geweld voor zich en
duwde hem 't glas tegen den mond.
Toen trok 't publiek party, toeu eerst.
Er steeg een gemompel op, dal de woesteling eerst
n g opvatto als een bestraffing voor z'n kind, wat
juist niet pleitte voor z'n publiek.
Hij maakte aanstalten, om 't kind den mond open
te breken en 't gewelddadig te dwingen tot drank
gebruik.
Daar sprong een breedgeschouderd man tusschen-
beide.
As je nou dat kind niet met vrede laat, breek
ik je den nek, goddórae.
Geef 'm op z'n bast, schreeuwden eenige jonge
kerels.
Ze drongen reeds nader om de daad by 't woord
te voegen.
De vader keek verbluft om zich heen, dronk z'n
glas inderhaast uit, wierp twaalf centen op de toon-
ink en pakte ijlings z'u biezen.
Niet waar, ge walgt van zoo'u tooneel, evenals ik
die 't aanzag. In uw kringen is zoo iets onmogelijk.
Maar als ik de kleuren wat zachter maak, den
woesteling steek in de kleeren van een fatsoenlijk
arbeider, 't geweld wegcijfer en overreding of vader
lijke gulheid stel in de plaats van dwang, kunt ge
dan nog met fieren blik verzekeren, dat zoo iets in
uw kringen oumogelijk isP
De Volksparty bestrijdt bet drankmisbruik en ont
raadt het drankgebruik. Scheldt haar daarom evenwel
niet uit voor eeu aischafferavereeniging. Haar toeleg
is om afkeer aan te kweeken van den drank, zoodat
haar leden den drank laten staan uit vrijen wil. Om
tot verbetering te komen van don ellendigen toestand
des volks, moeien we eerst den weg effenen die tot
verbetering leidt; om recht te krijgen tot eischen,
moeten we eerst voldoen aan onze zedelijko en maat
schappelijke plichten, om hervormingen te mogen
vorwaohten van buiten behooren we eerst de hand
te slaan aan horvormingen in eigen kring en in ons
persoonlijk leven.
Tenslotte wil ik de hoofdpunten van mijn betoog
nog eens kort herhalen:
Do toestand van 't volk is ellendig.
Om tot verbetering van dien toestand te komen
is noodig, dat het volk zich aaneensluite.
In eensgozindheid ligt onze klacht.
De eerste stap tot verbetering zal zijnde invoe
ring van Algemeen Stemrecht.
't Volk heeft Algemeen Stemreoht noodig, om zich i
door eiger. kracht te redden uit de verdrukking.
'tVolk heeft recht toezicht uit te oefenen op de
regeling zijner plichten en belangen.
't Volk behoort zelf de verantwoordelijkheid te
dragen voor het bestuur van den Staat en de inrichting
der maatschappij. Want de Staat is het Volk.
't Volk moet niet alleen gewichtige aanspraken
maken, maar ook zorgen dat de rechtmatigheid van
die aanspraken door niemand in twyfel getrokken
worde. De eisoh van Algemeen Kies- en Stemrecht
legt het Volk groote plichten op nl. om in ontwik
keling en zedelijkheid zoo hoog te staan, dat het
Algemeen Stemreoht waardig is.
Daarom moet het Volk z'u kinderen trouw naar
school zenden en aansporen tot vlyt en ernstige in
spanning.
Daarom moet het als één man etryden tegen drank
misbruik en waarschuwen tegen drankgebruik.
Een edel karakter, een helder hoofd, een paar
vaardige handen en daarby een blijmoedige levens
beschouwing, ziedaar wat ik zou wenscheu voor den
burger van den toekomstigen democratischen staat.
Ik heb gezegd.
{Wordt vervolgd
negatief behooren te zyn. Spr. zou alleon het kies
recht willen toekennen aan hen, die eenige directe
belasting betalen. Ook den leeftijd zou spr. willen
verhoogd zien en bepaald op 25 jaar, als men 30
jaar wat hoog vindt.
Voor hen, die niet het kenmerk van welstand be
zitten, gelde dan het kenmerk van geschiktheid en
wel de schrijfproef, in de Mem. van toelichting voor
gesteld, ernstig opgevat, en niet als bloote form iliteit.
Hu^, die in staat zyn, die proef behoorlijk af te
leggen, kan men gerust het kiesrecht schenken.
Uitgesloten zyn dnu zij, die geou welstand bezit
ten, zij die de meest elementaire kundigheden missen,
dus die elementen der bevolking, waarop hot onmo
gelijk evangelie der sncialtsten uitsluitend vat heeft.
Met een aanhaling uit het Gids-artikel van prof.
Buys besloot spr. zijn rede.
Aan het debat werd deelgenomen door de heeren
Zelverder, Brinkgrove, d'Aulnis de Bourouill en Pop.
De eerstgenoemde kwam Op tegen den geheelen geest
rap het door prof. Spruyt geleverde betoog, omdat
geen alliantie tusschen kiesrecht en belasting meer
mag plaats vindeu. Prof. d'Aulnis bestreed deze
redeneering en meende zelfs dat de schrijfproef geen
aanlfcveling verdiende. De hoogleoraar trachtte aan
te loonen, dat de «belangeutheoriu", die den bijval
voor deze ontwerpen moest verklaren, eiken grond mist.
Na beantwoording der sprekers door prof. Spruyt,
word de vergadering gesloten.
Uit Tripoli, Turkeoh Njoord-Afrika, voornamelijk
het district Baska, komen berichten van groote
droogte en treurige gevolgen daarvan. In Baska is
sinds 5 maanden geen regendroppel gevallen. De
velden en weiden zyn verdord. Vee en huisdieren
sterven weg. Voor 3 maanden leidde de algemCene
ellende lot wanordelijkheden, dio echter spoedig on
derdrukt werden. Do ongelukkige bevolking is uit
geput door honger en ziekten en schikt ziob nu on
derworpen in haar lot. Door hot groot aantal rot
tende lykqn van beesten is de lucht in de geheelo
strook vergiftigd, eu eene epidemie, gelijkend op
pest, is uitgebroken. De halve bevolking van de
hoofdstad Bengazi is er aan gestorven, onder hen do
gouverneur der provincie en de cadi. Alle welge-
steldpn onder de 2000 Europeanen te Bengazi zijn
naar Egypte of Maltha gevlucht. Onder hen is ook
de Italiaausche consul, de eenige Europbesche verte
genwoordiger. Die achter bleven zijn meest allen ge
storven. Er zal aan den sultan van Turkije hulp
worden gevraagd.
Ter gelegenheid van do inauguratie van den nieuwen
President heeft de Neto-Yqrk Herald een extra num
mer uitgogeven, dat wel de meest omvangrijke en
interessantste editie is, welke ooit door eeu dagblad
in 't licht is gegeven. Het nummer bevat niet mindor
dan 48 paginas van de volle grootte van het New-
Yorker blad, elk van zes kolom van ongeveer 258
compre8 gedrukte rogels, zoodat het geheel bevat
48 maal 6 of 288 kolommen druks en 288 maal
258 of 74304 regels. Van dezen enormen tekst
wordt een groot gedeelte ingonomen door advertentiën,
van de grootste tot de kleinste, terwyl tal van illus
tration de lectuur aangenaam en boeiend maken.
Dit dagbladnumraer, dat in boekformaat zeker een
paar flinke deelen zou vullen, werd door de New-
York Herald gedebiteerd voor 5 dollar cents.
Een van de interessantste bijdragen van dit volu-
mineu8e nummer is het opstel, met tal van vignetten
voreierd, getiteld de «geschiedenis van het Witte
Huis". Iiaariu wordt herinnerd, dat George Was
hington voor dit hjstorisch gebouw den eersten steeu
legde en dat hij de eenige President was, die nooit
iu het Paleis woonde. Ook gaf Washington aan het
gebouw den naam van «White house" naar het
ouderwetBche huis, waar hij de weduwe Custis leerde
kennen met wie hy in 't huwelyk trad. Eerst
Washington's opvolger, John Adams, koos het Witte
Huis tot zijn officieele residentie. Dit gebeurde in
18G0, toen de bondshoofdstud van Philadelphia ver
legd werd naar haar permanenten zetel Washington.
Het zag er toen nog droevig en verlaten uit' in die
plaats. De nieuwe hoofdstad was men eerst twaalf
jaren geleden begonnen te bouwen en de meeste
openbare gebouwen werden eerst heel wat jaren later
voltooid. Toen Mevrouw Adams dan ook de reis
daarheen deed iu een voertuig over de slechtste
wegen, die men zich bedenken kon, geraakte zij
met haar gevolg verdwaald in de bosschen tusschen
Baltimore en Washington en dwaalde uren rond voor
dat een oude ne£er hel gezelschap aantrof en den
weg wees.
Uit brieven van Mrs Adams blijkt hoezeer zij eu
de President, de Ministers en de leden van het
Congres zich aanvankelijk in deze wildernis hebben
moeten behelpen, totdat er voldoende in woningen
en in de geriefelijkheden des socialen levens was
voorzien. Sedert de eerste bewoners nu 93 jaar
geleden het Witte Huis betrokken, ziju er heel wat
lotwisselingen overheen gegaan en heel wat verande
ringen in gebeurd. In 1814 werd het geplunderd
on ten deele in brand gestoken door de Engelscben;
maar do muren bleven en alleen de gevel onderging
een radicale verandering. Binnen die muren zag
het Witte Huis veel lief en leed, huwelyken en
geboorten, ziekte en dood, plundering en brand en
ook schitterende festijnen. Elke zaal heeft haar
belangwekkende gesohiedeniselke corridor en elk
hoekje zou van liefde en ridderlijke toouoelen weten
te verhalen; elke plek op dion historischen bodem
heeft den zachten tred gevoeld van vrouwelijke
schoonheid en den vasten stap vau mannelijke groot
heid. Geheimen van oorlog en van diplomatie liggen
voor eeuwig verborgen in1 de hoeken der zalen
ondernemingen die goheele natiën in beroering hebben
gebracht, zijn tot stand gekomen in die staatiiekamers
mannen van wijsheid en wilskracht en vrouwen,
vermaard door deugd en sohoonheid, hebben hier
den grondslag gelegd voor de grootheid der Unie.
De 8ohrijver verhaalt dan vele historische bijzon
derheden van de verschillende zalen van het Witte
Huis, die achtervolger.» beschreven worden, zooals
de beroemde East Room, de Green Room, do Blue
Room, de Red Room, de zaal voor de gala-diners
en de particuliere vertrekken voor den President en
zijn familie op de eerste verdieping, 't een eu ander
toegelicht met duidelijke houtgravures in den tekst.
Zoo wordt verhaald, dat op zekeren dag in de
gala-eetzaal een gezelschap aanzienlijke gasten was
aangezeten. Het was in Monroe's tyd en President
James Monroe zat aan het hoofd van den disoh.
Aan elke lange zijde van de tafel waren de leden
van zyn Kabinet en de. buitenlandsohe gezanten
gezeten. Sir Charles Vaughn, de Britsche gezant,
had plaats genomen vlak tegenover den vertegen
woordiger van Fraukrijk, graaf De Sernier. Die
beide latlden lagen toen met elkaar overhoop en het
duurde niet lang, of de beide gasten trokken zeer
loelyke gezichten tegen elkaar. Maar het bleef niet
bij deze pantomime. Aan het dessert miste men
plotseling de beide heeren en hoorde vau uit den
aaugrenzenden corridor het gekletter van degens.
Monroe ylde van tafel, trok onderwyl zyn degen
en kwam nog juist in tijds om mof zijn rapier de
zwaarden der beidé veohtondeu te scheitien. De
President riep toen zyn bedienden, gelastte hun dat
de rijtuigen der woedende gasten voor zouden komen
en zond beiden naar huis. Vorvolgeus keerde hy
tot zijn gezelschap terug en hot diner werd gewoon
hervat. Dun volgenden dag kwamen de beide ge
zanten hun exouses maken "eu ovor de zaak werd
verder niet gesproken. Er bestond toen nog geen
New-York Herald.
Aan dezelfde tafel zat President Martin van Buren,
die de gewoonte had eiken Zaterdag de leden van
beide Huizen bij zich te dineeren te vragen. Op
een van die Zaterdagen kwam1 plotseling een bediende
de zaal binnenstuiven en fluisterde don President
iets in 't oor. Dezo stond bedaard op en, zijn ex
cuses makende tot zijn gasten, verliet hy de zaal.
Het gehoele keuken-departement in het sousterrain
stond in de vlammen. Van Buren hielp dapper
met blus8chen en toen hot gevaar voorby was, voegde
hy zich weer even bedaard by de gasten.
Over den eenvoud der vroegere bewoners van het
Witte Huis en de weelderige levenswijs der tegen
woordige commeusalen zyn heel wat historische anec
dote» iu omloop. Toen in Jnni 1794 een EngeUch
Reiziger de residentie van den President bezocht,
werd hij door mrs. Washington op de thee genoodigd.
De Presidente zat zelve aan de theetafel en diende
haar gast thee, geroosterd brood en boter. Er was
slechts één bediende zonder livjerei en het eenige
sieraad van het tafelgerij wa9 een zilveren waterketel.
Jefferson kleedde niet alleen ziqh zelf, maar poetste
zelfs zyn laarzen. Recepties hield'hij uiot, maar twee
maai iu 't jaar, op 1 Januari en 14 Juli zette hij de
deuren van het Witte Huis wijd open voor ieder die
hem wilde bezoeken. Toen de Biitsche gezant eens
zijn opwachting by hem kwam maken, vond hy
Jefferson in zijn overhemd en imet een paar oude
sloffen aan. De vreemde gezant was zeer verstoord,
meende dat de President hom alqus ontvangen had
uit oen soort van minachting.
De bovengenoemde byzouderheden in the New-
York Herald dienen als inleiding voor de beschrijving
van het ceremouieel en de feesten, hij gelegenheid
van de inauguratie van den nieuwejn President Grover
Cleveland. Niet alleen van Cleveland, maar ook van
al zijn voorgangers worden in dit nummer levens
bijzonderheden medegodeeld en tot zelfs de opvolgende
Ministeriën worden kortelyk geschetst en uitvoeriger
stilgestaan bij de leden van Cleveland's Kabinet,
inzonderheid by don vice-Presidunt Stovanson en
diens familie. Een der bladen is geheel gevuld mot
de portretten van de 23 Presidenten, die over de
Unie hebben geregeerd.
In de Frausohe Kamer was gisteren aan de orde
de interpollatie van Millevoye over «de rechterlijke
en parlementaire gevolgen van de rol door zekere
personen iu de Par.ama-zaak gespeeld."
Deze interpellatie was reeds aangevraagd daags na
het bekend worden van het optreden van De Frey-
cinet, Clemenceau en Floquet, maar desiyds tot na
de uitspraak in het jongste proces verdaagd.
Nadat de voorzitter aau dit besluit herinnerd had,
vroeg de Regeering de interpellatie onmiddellyk te
behandelen.
Millevoye wees op de tusschenkomst van eenige
hooggeplaatste personen, om een proces tegen de
Panama-msatschappij te vermyden; Wel zijn redenen
van staatsbelang aangevoerd, maar daaraan mag de
openbare eerlijkheid niet worden opgeofferd.
Hy eindigde met den eisob, dat voor do justitie
alle Bohuldigeu gelijk zouden zijn.
De minister van justitie Bourgeois beantwoordde
de interpellatie. Hij verklaarde met vreugde eenige
leden, die tegelyk afwezig waren geweest, omdat zij
voor den rechter moesten verschijnen, weder in de
Kamer te zien terugkeeren.
Hij verdedigde (alleen door de uiterste linkerzijde
toegejuicht) zijn houding, en ontkende iemand te
hebben gedekt of beschuldigd.
Zonder verder debat is de eenvoudige motie vau
orde aangenomen door het opsteken der handen.
Cazenave de Pradine stelde daarna voor de ont
binding der Kamer te vervroegen, maar de prealabele
quaostie werd met 314 tegen 200 stemmen gestold.
Alle Berlijusohe bladen ziju het or over eens, dat
Ahlwardt moreel veroordeeld is zelfs de Kreuzeeitung
noemt hem een vuige lasloraar, dien de conserva
tieven zich van 't lijf moesten houden en dien zy
niet om persoon, doch om hun zaak in het district
Aruswald gekozen hebben. Zij bestrijdt echter de
liberalen die in Ahlwardt ook «het geoorloofde anti
semitisme" willen onderdrukken ook zonder Ahlwardt
zullen de conservatieven antisemieten blijven.
Ook is het onrechtvaardig tegenover Ahlwardt,
dat de aanvallen deif sociaal-democraten tegen het
militaire bestuur niet op dezelfde wijze veroordeeld
werden.
De National Zeitung evenals de andere liberale en
de vrijzinnige bladen, wyst er op, dat Ahlwardt slechts
een vooruitgeschoven post was, die men zou opofferen
om de opmerkzaamheid af te leiden van het dema
gogisch eu anarchistisch dry ven van Stöokor en de
aan hem verwante agrariërs.. Het afkeuren van Ahl-
wart's handelwyzo door Manteuffel is niets waard,
zoolang de meerderheid der conservatieven Stöoker
nog volgt.
De sociaal-democratische Porwdrt» verklaart, dat
Ahlwardt aan grootheidswaanzin en zucht tot lasteren
lijdt. De sociaal-democratie kan bij deze zaak de
rol van vergeuoegdo toeschouwster spelenwant wat
by de opriobting van het invalidenfonds gebeurt is,
dat is hut internum der bourgeoisie.
De scheuring in het Centrum tusschen bet aris
tocratische deel en de democratische meerderheid s
nog slechts eene quaestie van tijd. De uitslag der
Ryksdagsvorkieeing te Arnsborg-Olpe-Merschede,
waar de democratisch-katholieke candidaat Fussaugel
zijn tegenstander Boese met de verpletterende meer
derheid van 8820 sloeg, is een toeken, dat die
scheuring reeds begint.
Fussangel die, uaar 't heet, «over een vlugge peu
en onbeschaamde ellebogen" beschikt, is een kwee-
keling van de fanatieke plattelandskapelaans uit den
Kulturkampf, wier strijd tegen den Staat voor de
kerk bij hunne volgers een stryd voor de democratie
werd. Hij is gekozen, niettegenstaande hot bestuur
der oentrumspartij zioh tegen zijne cacdidatuur ver
klaarde.
Voor het centrum beteekent dit een bres in Windt-
horst's vesting. Voor de regeoring dat bij ontbinding
geen kans is op eeu gewilliger Ryksdag, daar deze
volsleider als beslist tegenstander van het legeront-
vierp beschouwd wordt.
Hut is niet meer de moeite waard dagelijks oen
overzjoht te geven van de debatter; in de Belgische
Kamer: ze worden te eentonig. Wij bepalen ons dus
tot een korte resumtio van drie zitttngen, die van
Vrijdag, Dinsdag en Woensdag. Gedurende deze
dagun waren bijna uitsluitend voorstanders van 't alge
meen stemrecht aan het woord: generaal Brialmont
verdedigde het, omdat hij daarvan de invooring van
den persoonlijken dienstplicht verwachtte en omdat
zijn ondervinding in het leger had geleerd, dat de
keunis van lezen en schrijven juist niet het schran
derste doorzicht waarborgt; Bergé beweerde, dat het
volk het algemeeu stemreoht wil, verklaarde zich
overigens bereid een gansclie reeks van oategoriën
vau «omvanrdigen" uit te sluiten, en zou liefst tot
den 21-jarigun leeftijd willen afdalen; Broquet zou
daarentegen tot den 25-jarigen leeftijd willen opklim
men en dësnoods den staat van huisvader willen
vorderen. Robert oordeelde, dpt de Kamer het be-
