5l
1
9 D.
zen'
ij dé Heeren
4i
BINNENLAND.
OL,
3.
ran
iparatie.
w
HJsel,
1893.
Woensdag 10 Mel.
N° 6043.
4
FEUILLETON.
5
j
>ed.
HM.
eist.
JN,
nd met
i ƒ1.90
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
AÉwad.rljjke Nomroera VIJF CENTEN.
De intending van advertentien kan gesoiüeden tot een uur dea namiddags van den dag der uitgave.
der reep.
ation de
iz. enz.
tenvwn.
t
De prjja per drie maanden ia 1.25. trance
per poet 1.70.
ivies.
Bovendien worden alle Advertentien gratie
opgenomen in het ADVERTENTIEBLAD
'twelk dee Maandags verschijnt.
ADVERTENTIEN worden geplaatet
van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel
meer 10Centen. GROOTE LETTERS
worden berekend naar plaatsruimte.
ende
)CHE
tbrleatlc
liker van
E
tollen
ira
uxum,
D D0TOD-
(Naar het Hoogduihch.)
VI.
imsw dar
GOUDSCHE COURANT.
national
voorkomt die hij op een
(Jiaagtche Ct.)
Er komen deser dagen zooveel landverhuizers voor
Amerika te Rotterdam aan, dat er Zaterdag meer
dan 500 moesten achterblijven.
De uitgave dezer Courant geschiedt dagelgks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
van het
^jj een paar Haagsche wielrijders bestaal het plan
in de a. s. zomermaanden een 14-daagsche rondreis
te organisoeren langs Rijn, Lalin es Moezel, geheel
ingerioht overeenkomstig de Liaaonne-reizen. Het
verste punt der reis is Frankfort, sa T getal deel
nemers beperkt tot 10.
of wat nog meer i
gogeven oogenblik krijgen kan.
Dezer dagen had de afscheidsvoorstelling van het
circus-Carré te Amsterdam plaats. Volgons oon ver
slaggever «heerschte» er eon «waas van loomheid"
«onder* artisten, publiek en paarden.
«De gedachte aan het scheiden verdreef iedere
opgewektheid,» zegt hy.
Wij wisten niet dat het Amsterdamsche uitgaande
publiek zoo gevoelig was voer bet 8cheidens-weh,
merkt de «Arnh. Ct.« op. Veeleer zouden wegoloo-
ven dat, zoo het publiek niet opgewekt was, dit
minder gevolg was van de gedachte aan het scheiden
dan van de «loomheid* der artisten on paarden.
Dal deze laatsten ook al osder den iudruk waren
van de naderende scheiding, is inderdaad merkwaardig.
GOUDA, 9 Mei 1893.
Men verzekert my, schrijft de Haagsche corres
pondent in de N. Gron. Ct., dat er pogingen worden
aangewend om mr. J. G. Patyn, onzen vroege reu
burgemeester, te bewegen, van liberale zyde opnieuw
een Kamer-mandaat voor Gouda te aanvaarden.
Of bij er toe geneigd is, nu hij, als advocaai-ge-
neraal by don Hoogen Raad, sedert eenigeo tijd het
politiek leven hoeft verlaten, is zeer twyfelachtig.
Doch indieu hy er voor te vinden ware, zouden
onze kansen zeker goed staan.
De menschen zijn nog altijd niet uitgepraat over
de zg. «nationale bloem*. Met een uitvoerig betoog
in het «Hbl,« heeft de heer Boissevain de waterlelie
van Beets vertrapt en de helmplant als symbool van
Nederland op den voorgrond geschoven, en een
ander vertelt nu weer, dat men het madeliefje moet
nemen, omdat het gele hart van dat bloempje voor
oranjo kan doorgaan’
De beste conclusie is, dunkt ons, dat in 't vervolg,
evenals tot dusver, iemand, die oen bloem wil dragen
daarvoor die tnoet nemen, die hij 't mooist vindt
Wij ontvingen hel Verslag der Alg. vergadering
van aandeelhouders in de Eerste Ned. Verzekering-
Maatschappij op bet leven, tegen invaliditeit en on
gelukken, gevestigd te ’s-Gravtfthage.
Aan het gewone jaarverslag gaat vooraf een korte
terugblik op het eerste tienjarig ty'dvak
bestaan dier Maatschappy, waaraan wij het volgend*
ontleenen
Voor «ene verzekerings-maatsohappij zyn dc eerste
jaren altijd de moeilijksle. Toch waren de oprich
ters met goeden moed bezield dat zy, op aolieden
grondslag werkende, die moeilijkheden wel te boven
zouden komen. De uitkomst heeft deze verwachtin
gen niet beschaamd, integendeel in alle opzichten
overtroffen, liet is aan do «Eerste Nederlandsche
Verzekering-Maatschappij op bot Leven tegen In
validiteit en Ongelukken* gelukt/gedurende de eerste
tifn jaren van haar bestaan eene niet onbelangrijke
portefeuille van levens- en lyfrente-venekeringen
te verkrijgen en tevens de deelneming aan do ver
zekering tegen ongelukken on invaliditeit in ons land
zeer te bevorderen.
Ten einde dit te bereiken, waren vooral in den
eersten tijd groote uitgaven noodzakelyk. Met te
meer voldoening mag er daarom op gewezen worden
dat, niettegenstaande die uitgaven, de tinanoieele
toestand der Maatschappy na haar tienjarig bestaan
zeer gunstig kan heeten. De wetenschappelijke re
serve waa voor- da beide afdeelingen op ultimo Doe.
1892 gestegen Mot f 1,107,712.25%. Bovendien
was jbet mogelijk extra-reserven on zokorheidsfond-
sen te vormen, waarin op genoemden datum
136,764.59 was gestort en de oprichtingskosten
geheel te delgen. Hot maatschappolyk kapitaal, dat
oorspronkelijk 600,000.— bedroeg, werd uitge
breid tot 1,500,000.— en is geheel geplaatst te
gen den koers van 105 a 108 pCt.
Wat de eerste afdoelin£ verzekering op bot
leven betreft, van den beginne af stond bij ons
op den voorgrond, dat zij zich dan het meest zoude
ontwikkelen, zoo niets werd verzuimd om aan de
verzekerden de grootst mogelijke waarborgen van
zekerheid te geven. Daarom word in du Statuien
bepaald 1°., dat de verzekerden in den raad van
Commissarissen hunne eigen vertegenwoordigers zou-
Te Leeuwarden werden Vrydag tusschen de 7000
en 8000 kievitseieren «nagevoerd, welke tegen ge
middeld 14 cent per stuk werden verhandeld. De
meeste dier eieren werden neer Engeland verzonden.
Na Vrijdag 5 Met mogen, ingevolge de jachtwet,
geen kievitseieren meer gezocht of te koop aange
boden worden.
Het getal in Friesland gevonden en in den handel
gebrachte kievitseieren was in het nu afgeloopen
seizoen belangrijk kleiner- dan in vorige jaren, een
gevolg van het gure eu droge weder de prijzen
waren dientengevolge en ook wegens de vele navragen
in het buitenland booger dan de laatste jaren.
W)
De leeuw glinsterde stralend onder den vorsten
kroon, hét zwaard der gerechtigheid trilde als een
helblauwe vlam in zfjn klauwen, en de palmtakken
bogen zich knetterend en vonkenspattend met wou«
derschoone kleuren tot een met vruchten beladen
krans. Daarboven sisten ontelbare vüurpylen de lucht
in, regens van lichtkogels en vergeet-mij-nieten ver
spreidend, en neervallend irf millioenen heldere vonkjes,
die een brandenden sneeuwval geleken. Vuur in aller
hande schakeeringen flikkerde omhoog, vermengd met
de schelle bliksemschichten van uiteenspattende lucht
ballen en sterreneen verblindende, dooreenwoelende
vuurzee gelijk, schoten zonnen hare stralen in die
warreling en tusschen dat alles dwarrelden kleurrijke
rozetten en voetzoekers, kraakte, knalde en siste het
ia den fonkelenden bajerl.
De toppen der boomen van bet park, door den
herfst bruin gekleurd, weerkaatsten den gloed, de
fonteinen straalden als nymphenverschyningen in
sprookjes, en de telkehs in haar val gebroken sira-
len van den waterval schenen goud, bloed en vloei- I
basr parelmoer. Doch boven alles troonde het I
oude slot, zwevend als een fala-morgana, beider te j
voorschijn tredend uit de diepe duisternis, die den
voet van den slutberg bedekte, in zyn verschillende i
verlichting gelijkend op ’t paleis van de schoono
slaapster, door eene rijke verbeelding tegen de lucht
geschilderd.
Daarop was al dat licht na een laatste eu sterke 1 i
flikkering verduisterd, en de duisternis gaapte over
slot en park, als had de nacht zich in de harts- I
tocbtelykste ijverzucht over al den glans geworpen
en dien verstikt. En gelyk de in lompen gehulde
schoonheid nog op sommige plaatsen onder het ge- I
lapte kleed zichtbaar is, zoo bestraalden de lampions
de paden als herinnering aan hot vergar.e. En lang
zamerhand verdoofden ook de lichten in 't nieuwe
paleis.
Een lichtschijn schemerde nog door de kanten
gordijnen van een der hofdamegvertrekken. De lamp
hing als een doffen, zilveren bol van de beschilderde
zoldering,, ’t zijden gordijn van *t lied was terugge
slagen. Diepe, diepe stilten. Freule von Speyern
•liep met de handen gevouwen op de borst als een
beeld van L— J
«....Maar uwe woorden vergeet ik nooitpompejaansen roouen zijmuur met witte marmer-
Zoet en nameloos gelukmakend klonk de echo in reliefk, waar de slingerplanten van de nabijslaarde
hare zielzuilen bare ranken hadden doen heengrneien.
Zyner Majesteits «Prins Alben» behoord» tot de
eerste schepen, die zich fa de hieuw» duiteceh
I Glazen stooten rinkelend tegen elkander! Luid,
verward getier van door veel wyn verdikte stemmen
klinkt door de lucht I De vaste bezoekers van den
onsolieden adellijken hoek verrykbn de gedenkschrif«
ten van bun club I
De belangrijke dag van ’tordefeest eindigt met
een samenkomst in een overdekte gaanderij in 't park
waar een buffet is opgeslagen met tal van groot-
hertogelyke lakeien ter bediening.
Toen het hof en de daarbij boboorende dames
i zich na de verlichting hadden verwyderd, bleef nog
I een groot deel der heeren in *t park en voreenigden
zich ton slotte aan de kleine marmeren tafels van
T paviljoen, om de driemaal honderdduizend dui
veltjes op te roepen, die zich in den vorstelyken
I wüukelder achter vergulde fieschbalzen verborgen
1 hielden.
’t Was de wensch van den hoogen gastheer, aan
het gezellig samenzijn zijner brderidders gcenerlei
paal of park te stellen, en het feest den weg te
laten volgen, dien ’tzelf aanwees.
De kleine tafel, waaraan* uitsluitend de marine
rioterredë "en glimlnoblo in don droom, find pl»«« genomen, bnrond zich T dirbbt by den
non «oorden vergeel ik nooilporapejaanech roeden zijmircr mot witte marmer-
j- L-i- -J- -11-- -* -sn van de nabijstaarde
„„..wu M-.w .wH.cti hadden doen beengrorien.
7"-
eerste schepen, die zich