PRINSES VERA.
Vrijdag 16 Februari 1894.
33ste Jaargang.
No. 6279.
BINNENLAND.
n.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
K.
?T1K ru>
men.
evormd.
rit.
ijzen,
briek
NDT. ir
e
hnstein
FEUILLETON.
IL
ist.
N,
d met
'1.90
i Beia
en Kam
i
Inzending van Advertentie» tot 1 uur des midd.
onwaarde 50, geldig
i
FJ
in
onster».
E
■g-
atschappy
fiOUDSCHE 101 It m
ft
ft
Oo
U.
-
llW
anten,
«Liter.
Mti< bekend,
I TU "tlw
n. MMmI
’ANKUM.
Oo.th*T«>
ADVERTENTIËN worden geplaatst van
15 regels 4 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
men
echt papier
bij nagebootst
in het geheel
GOUDA, 15 Februari 1894.
By een gisteren gehouden biljartconcours bij
den heer C. P. Backers, in het Café Belvédère,
werd de eerste prijs gewonnen door den heer
Arn. Muller, van Rotterdam, de tweede prijs
door den heer A. de Knikker van Rotterdam
en de derde prijs door den heer H. A. Linszen
van Rotterdam. Er werd met veel geestdrift
gespeeld, terwyl er vele bekwame spelers onder
waren.
De veehouder O. te Bonrepas gem. Vliet,
had een waakhond, die zich moeilyk kon schik
ken in den gevangen staat, waarin hij de lange
nachten moest doorbrengen en daarom met meer
dan gewoon honden verstand op middelen zon,om
uit de schuur, waarin men hem opsloot, te ontko
men. Pas eenigen tijd geleden op een nacht had
hy een grendel weggeschoven en de deur van
de schuur opengeduwd en om hem dat nu een*
af te leeren, had men hem ’s avonds in de schuur
aan een ketting gelegd. Had men het maar
gelaten! De hond, merkte men ’s morgens,
was door eer raam, dat een ruit miste en met
een hek was gedekt, gesprongen en omdat zyn
ketting te kort was om den grond te kunnen
bereiken, vond men het mooie dier gisteren
morgen buiten de schuur opgehangen.
De heer K. Klomp te Ammeratol, heeft be
dankt voor zyne benoeming tot Isten secretaris
der afdeeling Schoonhoven en Omstreken van
het Nederlandsch Onderwijzers-Geuootscbap.
De gemeenteraad van Maastricht hield Woens
dag een zitting, waarin volgens de >Limb.
Koerier, niemand gesproken heeft.
Om de echtheid van een bankbiljet te ont
dekken, geeft S. B. in het Zondagsblad van
de Kleine Courant* te Rotterdam een zeer
eenvoudig en doeltreffend middel aan.
Hij betoogt eerst, dat, daar voor het maken
van bankbiljetten geschept papier wordt gebruikt,
het watermerk niet in nagemaakte bankbiljetten
kan aangebracbt worden. Dit watermerk ont
staat door op den schepvorm de letters te be
vestigen. Het papier is dus op de plaats van
het watermerk een weinig dunner en door
schijnender. Tegen het licht gehouden zi^men
het dientengevolge duidelyker. Heeft de ver-
valscher het watermerk nagebootst, dan heeft
hy dit verkregen door het papier te persen en
dit zal daardoor juist op de plaats van bet
watermerk minder doorschijnend zyn.
Dompelt men nu het biljet, dat men onder
zoeken wil, in lauw water, waardoor dit dus
niet het minst te lijden heeft, en beziet
het tegen het licht, dan zal van
het watermerk nog duidelyker en
papier nog minder duidelijk of
niet zichtbaar zijn.
1»)
Doch onvervaard hield de hand van den graaf
het reeds slingerend roer, zoodat het scheepje als
een pyl over de hooger en hooger gaande golven
schoot.
«Laten wy terugkeeren, Adalbert... Ik bid, ik
smeek er u uitdrukkelijk om.... Ik sterf van angst
en koude....”
t «Ha I schoon liefje I dat doet me genoegen I”
riep de graaf met een zoo honend gelach, dat zijn
gade hem verbaasd en verschrikt aanzag.
«In Hamburg hebt gij uwen wil doorgezet; hier
ben ik gebieder, ben ik meester van uw leven en
dood I....”
«Adalbert I Ach, scherts toch niet op zoo ont
zettende wyze!”
«Neen duizendmaal neen I ik scherts niet I Een
man als ik laat zich van uws gelijken niet ongesti aft
beleedigenl”
Daar zat de arme vrouw als verlamd van den
schrik. Was de graaf plotseling krankzinnig gewor
den Zy schreide luid in den vreesdij ksten
doodsangst en strekte hem smeekend de gevouwen
handen tegen.
«Adalbert! Om Gods wil! Wat heb ik dan
misdaan F”
Een apotlnoh I» bel l'W*11
De adelborst le kl. G. R. J. Haentjes Dekker,
thans aan boord van het wachtschip te Am
sterdam, worlt met 1 Maart 1894 geplaatst
aau boord van het artillerie-instructieschip
Bellona.
De witte wolk was uit het Noordoosten hooger
gerezen en had zich allengs uitgebreid... Zij bracht
den storm, die plotseling de ontzettende diepte van
het Wettermeer beroerde en de golven schuimend
en bruisend hooger en hooger hief.
«Dat wordt thans een hupsch dansje aardig
vrouwtje I” riep de graaf, terwijl hy het roer los
liet |en de riemen binnenhaalde... Als in een wer
velwind draaide de notendop rood, vloog het veege
scheepje heen en weer... De ongelukkige jonge
vrouw, van angst half waanzinnig, wierp zich op de
knieën, en klemde zich vast aan de boot,
Weer greep de graaf het roer, om het vaartuig
ta wenden en uaar den oever terug te sturen. Vol
angst volgde zy zyne bewegingen en ademde een
weinig op, toen zij zijn plan vermoedde. Zeker
had hij haren moed op de proef willen stellen, wat
vreeselyk wreed was, maar zij kon het hem
vergeven... Hy zou haar voortaan nooit weer angstig
en verschrikt zien...
Doch het doel was nog lang uiet bereikt, en
altyd doller woedde de storm, en altijd dreigender
dreef hij zyn spel met het lichte scheepje, terwyl
de golven razend over die twee menschenkinderen
bruisten...
«Bereid u tot den dood I” riep de graaf, «de
geschiedenis is uit, uwe gravenkroon verzinkt in
het Wettermeer.... Vervloekt I”
Hot roer was gebroken, de boot thans ten
prooi aan het woeste spel der golven.
«Heil mij, AdalberCl” kreet de arme vrouw in
vertwijfeling. «Ach! red mij I verlaat mij nietI”
Hy luisterde niet naar die wanhoopskretenhij
haalde een touw te voorschjjn en bond zich met
Een drama Maandagmiddag ontving de
brigadier der maréchaussee te Finsterwoldt een
briefjevan den volgenden inhoud met den tram nit i
Beerta: >Kom spoedig, een drama is hier af
gespeeld.* De man zadelde zyn paard en reed
in galop naar de plaats des onheils. Een dub
bele ontnuchtering volgde. Den brigadier werd
door den schryver van het briefje, zekere E.
H., medegedeeld, dat hy enkel met zyn hans
een woordentwist had gehad over een paar te
verstellen laarzen. De man der wet was woe
dend en maakte proces-verbaal op tegen E. i
3., zoodat deze zeker nog wel eens aan zyn’
aardigheidje* zal terug denken.
Naar wy vernemen, worden flinke toebe
reidselen gemaakt om de Ned. afdeeling op
de tentoonstelling te Antwerpen goed te doen
slagen.
Vooral uit Indie komen talryke aanvragen
tot expeditie, zoodat de koffie, tabak, kina,
houtsoorten en andere koloniale producten een
ryke verzameling, nit onze koloniën bijeenge
bracht, zullen te zien geven.
Het hoofdbestuur in Antwerpen heeft, met
het oog op de belangryke toezeggingen, ver
schillende concessies aan de Nederlandsche
commissie gedaan, zoodat Nederland een plaats
heeft gekregen, welke den eenigen toegang
vormt tot de machine-galery en dus een be
langrijk bezoek aan de Ned. afdeeling te ver
wachten ia, r
Ook op het marktplein, dat oud Antwerpen
zal voorstellen, zullen verscheidene hnizen door
Nederlandsche firma's worden betrokken. De
Amsterdamsche diamant-industrie maakt, naar
men mag verwachten, toebereidselen om zich
een waardige plaats ta verschaffen.
De termyn van aangifte is eveneens verlengd
tot 25 Februari a. s., tot welken termijn by
den secretarie, Heerengracht 127 te Amsterdam,
inschryvingsbiljetten worden aangenomen.
onbaschryfelyke, met onmenschelijke koelbloedigheid
een een der zitplauken van de boot vaat zonder
zieh om zyee ongelukkige echtgenootc te bekom
meren.
Zy waren thans den oever tot op eene gehoorwydte
genaderd, heengeworpen als het warede storm uit
het Noordoosten dreef hen landwaarts heen.
Plotseling legde zich het zwakke vaartuig op de
zyde, een vreeselyke kreet overstemde het storm
geloei.... Graaf Altorf wierp een blik naar de plaats,
waar zijne vrouw geknield had de plaats was
ledig.... Nog eenmaal dook het doodsbleeke gelaat
voor hem op, toen zonk Rosa Rodenburg, gravin
Altorf, in de diepte weg.
Van den oever stak op dit oogenblik eene red
dingsboot het onstuimige meer op, met eenige wak
kere lieden bemand. Toen zij door de hooggaande
golven zich tot het wrakke vaartuig hadden gewor
steld, was ook graaf Altorf spoorloos verdwenen.
De voor den dienst in O.-I. bestemde 2e
luitenant der infanterie N. Wvan Gelderen
zal 24 Februari vertrekken.
De kleine Vera had zich heel spoedig in «De
gouden Druif' gewend, daar zij uit ellende en nood
als in een paradijs was overgeplaatst.
Juffrouw Möller was haar inderdaad tot eene
tweede moedor geworden, eene goede moederzij
vertroetelde de «kleine prinses” zooals men het
lieve, blondgelokte kind, met do wonderbare blauwe
oogen, in huis noemde, op eene bijna bedenkelijke
wyze, en onttrok eiken stamgast onverbiddelijk
bare gunst, die geen lief woordje voor de kleine
over had.
Vreemd, dat zulke ook solden gebeurde, daar
Ter benoeming van een onderwijzer met
hoofdakte aan de le openbaie school te Stolwyk
is door burgemeester en wethouders de volgende
voordracht opgemaakt: 1. W. J. van den Hurk
te Slyk-Ewyk; 2. J. Wever te Sliedrecht en
3. A. Blok te Stryen.
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per dne maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VU F CENTEN.
Te Maastricht waar de bestaande cursus
voor de hoofdakte waa opgeheven, is weder
een nieuwe in wording. De lessen zullen
door 4 leeraren der H. B. 8. en 2 hoofden
van scholen gegeven worden.
De uitslag van de gemeenteraadsverkiezing
te 's Gravenhage, voor de vacature Havelaar
(wit biljet) was als volgtingeleverd 3304,
van onwaarde 50, geldig 3254, volstrekte
meerderheid 1628 stemmen.
Gekozen do heer J. C. van Hattum, candi-
daat der liberale kiesvereenigingen, met 1688
stemmen.
De heer J. Krap, civiel-ingenieur, candidaat
der conservatieve, katholieke en anti-revolu-
tionaire kiesvereenigingenbekwam 1500
stemmen.
De overige stemmen waren verdeeld.
Uitslag der verkiezing voor de vacature
Emants (geel biljet)
Ingeleverd 3305, van onwaarde 50, geldig
3255, volstrekte meerderheid 1628 stemmen.
Gekozen mr. J. H. Valckenier Kips, can
didaat der liberale en katholieke kiesvereeni
gingen, met 2107 stemmen.
Jhr. mr. J. Beelaerts v. Blokland,'school
opziener, candidaat der conservatieve kiesver-
eeniging, had 541, en de heer A. W. P. Sterk
man, fabrikant, candidaat der anti-revolutio-
naire kiesvereenigingen, 525 stemmen.
De heer W. Hovy, lid der Neerbosch-com-
missie, deelt in een ingezonden stuk in het
>Dagbl. v. Ned.« mede:
1. dat de meeste leden geen onkosten heb
ben in rekening gebracht, maar reis- en ver
blijfkosten (Waaronder vaak logement, middag
tafel) zelf hebben betaald
2. dat sommige leden, b. v. predikanten,
terstond hebben verklaard, dat het hun niet
convenieerde alle kosten zelf te dragen, en zy
dus wel (alhans gedeeltelijk) vergoeding zou
den vragen
3. dat tot bestrijding dier onkosten zelfs
nog eene vrij aanzienlijke gift is ingekomen
4. dat het tekort gekomene (benevens eene
vergoeding voor den secretaris, die het rapport
in elkander heeft gezet, drukproeven gecorri
geerd enz.) rykelyk vergoed is door de koop
som, welke de uitgevers hebben gegeven
5. dat er een saldo zal overblyven, dat in
de weezenkas te Neerbosch zal vloeien
6. dat dus de commissie er volstrekt geen
belang by heeft, of er veel of weinig rappor
ten worden verkocht (alleen de uitgevers)
zoodat van pressie, door de commissie uitge
oefend of uit te oefenen, ter bevordering van
den verkoop, geen sprake is geweest of zyn zal.
Wat verbeeldt zoo’n ventje zich wel
Woensdagavond werd een circa 15-jarige
knaap, leerling aan de H. B.8. te Amsterdam,
door zyne ouders berispt over zyn minder goede
studie. Meneer* voelde zich daarover zoo ge
pikeerd en wond zich zoodanig op by die ge
legenheid, dat hy het ouderlyk huis ontliep en
da wyde wereld inging. Hij kreeg er echter te
Utrecht al genoeg van en kwam gisternacht
zyn toevlucht zoeken op het bureau van politic.
Hy rammelde van den honger. Gistermorgen
werd de deserteur onder geleide naar zyn huis
teruggebracht.
Een correspondent van een der Deensche
bladen heeft de «roode kamer* in het hospitaal
te Kopenhagen bezocht. Hij vond er 10 pok-
lyders, die allen onmiddellyk in het roode licht
gebracht waren, wat wordt verschaft door
roode vensterglazen en lampeglazen. Al deze
patiënten waren beterende, en by allen was
het veretteren van de pokken nitgeblevenzy
waren spoedig verdroogd en afgevallen. Ook
de jeuk was veel minder sterk geworden, dan
gewoonlyk het geval was. Dr. Fin sens' uitvin
ding heeft ook in Frankryk de aandacht ge
trokken en aanleiding gegeven tot een levendig
debat in het tydschrift: sSemaine medicale.
Vera zelfs den grootstee en styfsten egoïst en men-
schenveraohter een vriendelyken blik, een lachje
wist te ontlokken.
«Men moet de lieve engel liefhebben,” meende
Möller, «men mag willen of niet, en ik sta haar
voor geen geld van de wereld weer af.”
Als de «kleine prinses” met hare voetjes waar
voor de nieuwe maipa een paar allerliefste schoentjes
had gekocht, dcrij- het huis trippelde, en als een
zonnestraaltje nu shier, dan daar, nu in de keuken,
dan in de woon- of gelagkamer, opdook, waar beur
goudblond hoofdje overal gezien werd, dan voelde
een ieder dat het kind eigenlijk in een paleis te
huis behoordeen juffrouw Möller was er niet wei
nig her en trotsch op, het haar eigen te noemen,
daar de adopteering met behulp van den notaris
glad van stapel was geloopen.
De oude notaris Willing kwam meermalen een
bezoek brengen in «De Gouden Druif,” om de kleine
te zien, die hem byzonder interesseerde.
«Ge moet het kind maar aanzien, mijn waarde
Gotthardt,” sprak hij tot den bankier, «ik durf er
een eed op doen, dat het betere dagen gekend heeft
en uit hoogere kringen stamt I Eigenlijk is het
dood jammer, dat zij bij deze, overigens door en
door brave, menschen verzeild is geraakt; ze heeft
een voorkomen als een in lagere sferen verdwaalde
prinses I”
«Dan hadt gij bet zelf moeten aannemen, mijn goede
vriend 1” meende de meer-prozaïsch uitgevallen ban
kier. «Zooveel ah ik er van heb vernomen, moet
het een Poohch arbeiderskind zyn l Heeft men
geen moeite gedaan, om deu vader uit te vinden f'
(Fardi eerve^A)
Te Kopenhagen heeft de zoogenaamde
>Studenter8amfund,o eigenlyk studenten-maat-
schappy, hare nieuwe, fraaie lokalen ingewyd.
Dr. Georg Brandes heeft by die gelegenheid
bet woord gevoerd en herinnerd wat deze
vereeniging voor Denemarken geweest is. Niet
alleen studenten, maar ook oud-stndenten, nu
mannen van beteekenis, zyn er lid van. De
vereeniging geeft volksliteratuur met verklarin
gen uit, houdt zich met onderwys der arbeiders
bezig en verschaft kosteloos hulp in rechts
zaken aan minvermogenden. Ook de vroeger
vermelde gidsen in de musea te Kopenhagen
gaan uit van genoemde vereeniging.
weinig
L-.l LU
wel
