rEN. 41 1I i 1 I Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. BINNENLAND, Woensdag 17 October 1894. 33ste Jaargang. 4 1 tr FEUILLETON. 1 ar. tl 1 lier, OEGEN” No. 6483. er 1894, joneelisten. I )Mark den. -J 8 Ineming 'l CENTEN. i dezer LH k ZOON Veertien degen waren vertoopenmen was in de maand Juni. ^JForit vervolgd.) i gehad heb- nl 1AMBURG, met de aan loten voor ide trekking ui terlijk tot fc. t EN iache Cou den door het .INKMAN (Uit het Zweedech.) door C. EIJKMAN. elUng. a ,a a i a k 4, Zaterdag op Zondag zijn J r Ree uw lik eenige kippen Lvreemd. Men doet onderzoek naar de daders. ADVERTENTIEN -worden geplaatst van 15 regels 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. 4 wordt vervolgddaarbij geen vijandelijkheden ondervonden. Tweehonderd Baliërs; waaronder vrouwen en kinderen, hebben met twaalftal hoofden zich onderworpenzijn ontwapend en gezonden naar Lembar aan baai van Laboean Tring. Toestand der gewonden algemeen gunstig. Ic le l klassen de prijzen >mpt aan de eimhouding. iu eenvoudig JJ Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. De prgzen 'ya door den Staat egarandeerd reeds beleefden, weer spoedig zullen dood bloeden, maar intusschen zyn de nadeelen, die aan vele burgers worden toegebracht, onherstelbaar. Deze burgers hebben er thans hunne hoop op gevestigd, dat wanneer de voornaamste colporteur, die onlangs door het Hof te Amsterdam tot vyf maanden gevange nisstraf werd veroordeeld, eens van de straat zal verwyderd zyn, de geheele beweging spoe dig te niet zal gaan. Wanneer men echter den ijver aanschouwt, waarmede velen zyner collega’s zich aan dan bestaat er verwezenlijking in vryheid gesteld. In bet kort weet ge nu allei; alleen kan ik er nog byvoegen, dat hij voor zyn geschokte zenuwen wordt geëvacueerd. 9 September ’94. Gisterenmorgen is L. naar Soerabaya ver trokken, niet zoozeer voor zyn wond, die zou, als slechts een vleeschwond in den arm zynde hier wel genezen en zyne evacuatie niet noodig gemaakt hebben, doch het is vooral ter her stel van zyue geschokte zenuwen.* Bovenstaand schryven berust, naar men ons meldde, op persoonlijke mededeelingen van den kapitein Lindgreen aan den schryver. I ASPELS. en. half 8 uur. m pryzen. fij Een uitnemende maatregel 1 Aan de officieren van het leger hier te lande die bij de landmacht in Oost- of West-Indië worden gedetacheerd moet voortaau voor hun vertrek naar Koloniën, worden afgevraagd aan welk adres hier te lande vanwege het Departement van Koloniën mededeeling zal kunnen worden gedaan van eventueel omtrent hen inkomende byzondere tijdingen. Tot nu toe is te Rotterdam de toestand van mevrouw Beersmans als vrygnnstig voorgesteld. Daar echter andere bladen zeer angstwekkende berichten opnamen, meenen wy er nadruk op te moeten leggen, dat mevrouw Beersmans wel iswaar een vry ernstige attaque van apoplexie heeft gehad en dat gevolgen daarvan steeds bedenkelyk zyn, doch dat de zieke thans, dit in aanmerking genomen, in vry bevredigenden toestand verkeert. (>N. R. C. GOUBSCHE COURANT De Uitgave dezer Coulant geschiedt d a g e 1 ij k met uitzondering van1 Zon- en Feestdagen. De prijs per dne' maanden is 1.25, franco per post 1.70. I Afzonderlijke Nommers V IJ F‘li GODDAj, 16 October 1894^ De teer K. F. Sparnaay deed aan de upi) versweit te Leiden met goed gevolg het vooi beröidend examen in de Godgeleerdheid. I Toen de griffier ’s avonds te huis kwam, sprak hij tot zijn vriend, die op de sofa lag te rooken ,/lk heb juffrouw Gallner ontmoet; maar ik kan niet uit haar wys worden. Zij schijnt verbazend veranderd sedert ik hier gouverneur was. Toen was f zij inderdaad betooverend.” „Ha, ha,” zeide Kuno op schamperen toon, «heeft uw engel reeds opgehouden een engel te zijn?” ffIk vrees dat ze verwend en koket geworden is.” «Gy zijt wel vlug in uwe oatdekkingen,” zeide Kuno lachende. Zondagavond zyn )door de politie een paar hetende Gouwenaars aangehouden, die in het bezit van (lp noodige veldvruchten waren bij onderzoek ïbleek dab die ontvreemd waren van O.fin hetl^and van Stein. Tegen dé daders is proces-verbaal opgemaakt. In den nachtman j- L kan J. de J. onder Reeuwyk eenige kippen t j Aan het gebouw van bet Provinciaal Bestuur (|e 's Graven hage is aan besteedhet mtdiepe»., van een gedeelte van den Hollandschen IJsel onder de gemeenten Gouda, Stolwyk en flaast- «jtecht in dë provincie Zuid Holland- Minste1 (Inschrijver de héér A. F. Volker te Sliedrecht 'Foor f 1442. De Hoog* Raad heeft den heer njr. P. J Swaving, kantonrechter te Woerden, op grond van art. 12 der wet op de rechterlyke orga nisatie, wegens zielsziekte uit zyn ambt ont slagen. Maandagmorgen viel de vrouw van den sigarenfabrikant Streng, te Waddingaveen. voor hare woning in het water. De smids gezel Dirk Jongejau sprong haar een oogen- dezelfde taak wyden als hy gegronde reden om aan de w van die hoop te twyfelen. Dezer dagen werd op eene vergadering van socialisten in hun gewoon lokaal in de Loef- bergmakerstraat, de toegang aan eenen inspec teur van politie geweigerd. Over die weigering ter verantwoording geroepen werd beweerd dat men den inspecteur, als zoodanig, niet kende en bei vertoonen van zyn inspecteurspenning niet als eene voldoende legitimatie beschouwde. Voortaan zal nu vermoedelyk zoo’n ter ver gadering gezonden inspecteur zyne akte ran aanstelling by zich dragen om die desgevraagd te vertoonen. Als men dan de veronderstelling maar niet gaat uiten dat een heusche inspecteur die ver loren en hy ze wel kan gevonden hebben had haar getroost in haar leed, haren kommer ver zacht, haar menige aangename verrassing bereid. Reeds als kind had zij haar van melk en aard appelen van de pastorie voorzien, had zij vleiend aan de zijde harer moeder gestaan, wanneer er ge slacht of gebakken werd, om eene poos later met een vrolyk hart versch brood of vleesch aan Nora te brengen. Ellen was van kind tot jong meisje op gegroeid, maar haar hart was hetzelfde gebleven. Zij bezocht Nora, om haar op te vrolijken, bracht altijd een oi ander geschenk mede en stelde een nauw keurig onderzoek in naar hetgeen bare bescherme ling behoefde. Geen wonder dus, dat de arme, van de wereld vergeten Nora zich met hart en ziel aan Ellen hechtte. Zoo zat onze Ellen daar en praatte met Nora over hetgeen er in het kleine huishouden en voor den onnoozelen broeder noodig was en dat met zooveel belangstelling, alsof het haar zelve betrof. De klok, die het rustuur der werklieden verkon digde, had reeds lang zeven geslagen, toen Ellen met eenige hartoljjke woorden Nora hoop en geduld toe sprekende, hare beschermeling verliet en huiswaarts keerde. De regen had opgehouden en de avondzon scheen iachehd op de vochtige aarde, uit welker schoot een balsamieke geur opsteeg, terwyl de vogelen in de boomen hunne vroolyke trillers deden hooren. Op den terugweg ontmoette Ellen de dames van het bruk, die uitgegaan waren, om den sohoonen avond te genieten. Zij waren van Arnold vergezeld. Toen zij Ellen genaderd waren, keerden zij om en gingen met haar terug. «Wy hebben elkander reeds van daag ontmoet,” wide de griffier tot Ellen, «maar toen was juffrouw Men schryft uit Utrecht Zaterdagavond is de orde alhier niet ge stoord. Ofschoon, zooals gemeld werd, den geheelen avond eene talryke menigte op de been was en verschillende colporteurs van so cialistische weekbladen onvermoeid met het tartend aankondigen hunner couranten en den inhoud dnarvan bleven voortgaan, mocht het toch niet gelukken eenige stoornis te verwek ken. De aanwezigheid eener sterke politiemacht, die aanhoudend de straten, waar men zich in den regel verzamelt, doorkruiste, zal vermoede lyk veel daartoe hebben bygedragen. Men verwondert zich zeer over het geduld eener overheid, die deze siraatscbandalen, welke zonder dat iemand er eenige aanneme lijke beweegreden voor weet aan te voeren, door eenige belhamels opzettelijk worden ver wekt, nog langer tot groote schade van vele nyvere burgers, ongehinderd laat voortduren. Wel is de meerderheid hier overtuigd, dat ook deze relletjes, als zoovele anderen die wij hier Gallner zoo ongenaakbaar, dat ik vreesde, dat gij boos op ons waart.” „Neen,” antwoordde Ellen, «maar ik verlangde het gezelschap der heeren niot.” Dat bewijst immers dat gij misnoegd waart?” Dat ik het niet aangenaam vond, anders niet,” zeide Ellen met hare gewone oprechtheid. ffDan zal het best zijn, dat ik mij nu ook maar verwijder.” De griffier keek tamelijk verlegen. Neen, doe dat niot. Nu vind ik uw gezelschap heel aangenaam, maar eene poos geleden zou hot my waariyk hinderlijk geweest zijn.” «Misschien wel, omdat gij naar juffrouw R. ging?” «Ik houd niets van ondervragen en nog minder van spionneeren.” Ellen zag naar den hemel, de griffier naar haar op. Daarna begon hy mot Alba en de andere dames te praten. 8) «Uw zachte enge* kan toch ook scherp zyn. Zij schynt niet anders te doen dan wandelen,” voegde hij er bij en kaak haar na. «Ik ben benieuwd te weten, waar het nu heen moet.” ^Waarschijnlijk naar die Stok hol msche dame, die den zomer in Wanna doorbrengt.” „Wat is dat toch voor een mensch, die de dwaas heid heeft, hare tenten in dit Zweedsoh Siberië op te slaan i „Hot is de zuster van juffrouw Bendel, echtge noot van majotr Balden. Zij is lang en mager, nog jong, heel stijf en heel trotsch. Zij heeft den naam, zeer beschaafd te zyn en gelooft het zonder twyfel zelve opk.” Nog bleven de heeren Ellen nakykeneindelijk sprak Arlborg: «Het was dnidelyk, dat zij met haar groet ons verbieden wilde, haar te volgen, maar ik zie niet in, dat wij haar behoeven te gehoorzamen. Wij moesten, dunkt mij, hier omkeeren, om te zien, waar zij in gaat” Zonder te vermoeden, dat men baar volgde, ging Ellen met vlugge schreden voort Vlak aan het begin van het gehucht, naast de gewaafbor- zeker leel biedende lohts 110,000 >0,000 Hfark. 5000 M. 800Ö 2000 1000 400 a 800 Uoo.iso >p a 15a Hioo.ötf 69,42,20 100 prijzen. MkJmb sdr'aagl Mark ia t «5,000'M., tot 75,000 iet de premie 'O Mark., ie officieel is luid: 3,50 luid. 1,76 lutf’. -.90 mtrangt on- [jst. pon van |i en de gezel Dirk Jongejau sprong haar blik later na, en had het geluk de drenkelinge levend op het drooge te brengen. LOMBOK. Bij het departement van koloniën is op 14 het volgend telegram van den gouver- neur-generaal ontvangen Slechten van Mataram, ook noordelijk deel, De le-luitenant Hardie, die tot de lichtge wonden bij den overal op Lombok heeft be hoord, schreef aan zyne familiebetrekkingen te Maastricht »Van myn bataljon, dat op 28 Juni 11. pl. tn. 600 man sterk uittrok, bestaat de helft Op het Museum van kunstnijverheid te Haarlem worden thans twee tentoonstellingen van xeer verschillenden aard gehouden. De eerste bevat photografieën, detailteekeningen, cartons en gipsmodellen en onderdeelen der bouwkundige werken, die onder levering van den Ryksbouwkundige voor de gebouwen van onderwys den heer J. van Lokhorst werden uitgevoerd. Onder de tentoongestelde gebou wen vinden wyPhysisch laboratorium te Groningen, Hotel van H.M. Commissaris te Utrecht, Sterrebosch, laboratorium te Utrecht, Gouvernementsgebouw te Assen en Ryks Hoo- gere Burgerschool te Venloo. Daar alle bijzonderheden dezer verschillende gebouwen streng zyn doorgevoerd en dus alle details medewerkeu om een geheel te vormen krijgen wy een algemeen overzicht van het karakter, dat in deze werken is neergelegd. De tweede verzameling die in de Rontonde van het Museum tentoongesteld is, bevat de afbeeldingen in heliogravure en tuille-douce, zeer schoone reproduction van kunstmeubelen behoorende tot het tradioneel ameublement van Frankrijk, bestaande uit een keuze van de beste stukken uit de goude-meuble der palei zen het Louvre, het Elyssee, Fontainebleau, Versailles, Triunon, Compiègne en Rux. Deze verzameling omvat de meest artistieke niet meer. Ik zelf kreeg vier schoten, waar van één aau myn rechterarm het ergste ia Met mijne wonden gaat het uitstekend, zoodat ik, als gij deze briefkaart ontvangt, het hos pitaal reeds zal verlaten hebben.* Zooals men weet, is luitenant Hardie weder naar Lombok teruggekeerd. Betreffende den kaptn. Lindgreen en zyne terugkomst te Aippenan komen in een partii- culier schrijven van daar, dat men welwillend mededeelde, het volgende voor 7 September 1894. >Myn telegram heeft u zeker erg gelukkig gemaakt! Nu ge kunt wel begrypen, dat ik en met my alle kameraden dol van blijdschap waren, toen wij in het bivak terugkeerden.i U alles in détail te vermelden laat de tijd niet toe. In het kort komt het hierop neer Toen zy (kolonne-Pabst) uit het binnenland te Tjakranegara terugkeerde kreeg zij plotseling zulk eeu vuur uit die Balische door muren omgeven huizen, dai in een kort oogenblik de grond met dooden en gewonden was bezaaid. Door opstopping van den transporttrein werd Lindgreen van zyn troep afgesneden, en de poging, door hem aangewend om weer met de hoofdkolonne in verbinding te komen leidde tot geen resultaat, zoodat bij het noodig oor deelde een Balisch erf op te trekken en zich daar te versterken mat zyn overgeseboten manschappen en gewonden, een dokter en een officier van den trein. Hier hebben ze zich tot 's nachts 31 Augustus staande gehouden en waren toen door den verpestenden stank en gebrek aan water genoodzaakt een andere stelling op |e zoeken zy vonden die dan ook doch ’s morgens bleek, dat het water dat zij ’s nachts voor bruikbaar haddon gehouden niet te benutten was. Een poging om langs een omweg de sawah te bereiken mislukte, zoodat hij genoodzaakt was onder de voorwaarde hem door den vorst gesteld, te capituleeren. Ze hebben toen de wapenen moeten neer leggen en zouden vryen aftocht krygen. De laatste voorwaarde werd echter niet na gekomen ze werden gevangen gezet. Den volgenden dag werden de verblyven echter beter en ook de voeding onderging een gun stige wyziging. lutusschen werden hem voor stellen gedaan om brieven te doen overbrengen door één, later twee officieren enz. hetgeen hij weigerde. Daar intusschen ouze artillerie en ook do schepen Mataram en Tjakra aan het beschieten zyn, schynt de vorst beangst geworden te zijn en heeft hij gisteren L. met al zijn manschappen pastorie van den komminister, stond een oud, ver vallen houten huisverf- of teerkwasr was er in jaren niet overheen gegaan. Ellen trad deze armelijke woning binnen. Zij kwam eerst in een groot vertrek, uiterst schraal van huisraad voorzien, met een vuur haard in plaats van kachel. Uit eene daaraangren- zende kamer kwam eene lange, magere vrouw, ar moedig, maar zindelyk gekleed met een schuwen blik en een bleek, ziekelyk gelaat. «O, daar is Ellen I” riep zij uit en een glans ver helderde de droeve trekken. «Goeden dag, Nora. Gy zult zekor wei boos op my zyn, dat ik in zoo lang niet hier geweest bon,” zeide Ellen hartelijk. «Maar nu kom ik dan ook eens, om koffie bij u te drinken.” Ellen ging de kamer in, die zeer zindelyk was, maar van groote armoede getuigde. «Zie zoo, laat de oude vrouw nu koffie voor ons zetten.” «O, Ellen, wat zijt gij toch altijd goed en lief voor my,” zeide Nora aangedaan. Eene poos daarna zaten Ellen en Nora koffie te drinken, dat wil zeggen, dat Ellen een half kopje dronk en Nora aanzette, om des te meer te ge bruiken. Nora R. was de dochter van den vorigen kom minister, die reeds sedert jaren overleden was. Zij had haar jeugdig leven in groote armoede voortge sleept, terwijl zij met onvormoeiden ijver haar on- gelukkig’en broeder verpleegde, wiens verstand roods sedert zijne kindsche jaren gekrenkt was. Eenzaam en arm was Nora sinds haar twintigste jaar zijne verzorgster geweest en had die taak nu twintig jaren vervuld. Ellen was in do laatste jaren de besoheraf ster der behoeftige predikanta-doohter geweest; zy

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1894 | | pagina 1