I»,
ïs,
JE.
■■H
ibe-
Ï.H.
FLORALIA.
BINNENLAND.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
No. 6497.
Vrijdag 2 November 1894.
33ste Jaargang.
Middel
Borst-en
FEUILLETON.
anten
[i, die
nstei-
OU-
puike
iwen,
n als
SCo.
iat
ING.
Afzonderlijke Hommers VIJF CENTEN.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
geslaagd, voor de acte
uuy k Zoom
{Wordt omolfd.)
D 1893.
ille 1893,
Chicago.
ilzame be-
n smaak,
itief.
fk.
in. Mag
Ier wereld.
1BLOEM«,
'laag.
jFF, Dro-
f Uit het Zweedach.)
door C. BUKMAN.
Ellen,
liatufel
RÜ
weer
verre boven de scherts van
j der Zelf-
le uitspat-
1,01INIIK (IHHIVI
ungen.
ract.
i Gouden
Mej. E. C. Klem, alhier, is gisteren ook
’.J van nuttige handwerken.
GOUDA, 1 November 1894.
Het onderzoek van het water der Water
leiding had gedurende October het volgende
resultaat
6 Oct. 10.2 Mg. permang. kalicus per 1000 cc.
13 11.4
20 15
27 14.1
nu houd
afb. Prys
verschrik-
angd Ijjdt,
«nng, die
d van een
y het Ver
markt 34,
et bedrag,
ren boek-
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs er dne maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
publiek
Voor
bestuur o
s te ld tegen betaling van f 1.50 voor een heer
en f 1.voor eene damo.
Zaterdag zal te Moordrecht het nieuw inge
richte koffiehuis >Unie< geopend worden, v roe -
ger de >8t. Joris De heer W. van Berkel.
de tegenwoordige bewoner heeft het als het
ware in een nieuw kleed gestoken, zoowel de
voorgevel als binnen is alles gerestaureerd en
gebracht in meer moderner stijl. Ook boven
is een zaal gemaakt, die voor vergadering kan
gebruikt worden. Vele stadgenooten die wel
eens naar Moordrecht wandelen, Zullen zeker
in »Unie< wel eens wat rust gaan nemen.
82)
Fridolf met zyne eenvoudige levensfilosofie, vrij
van alle lage berekening, met zijne warme liefde voor
alle zede lijk schoon, was voor Kuno eene nieuwe
verschijning, aan welker geheole waarde deze wel
niet geloofde, maar die toch zijne belangstelling wekte.
Ellen bleef zich zelve gelijkzij bezocht hare ar
men, ging naar Nora H— oih vreugde te verspreiden
en naar Bengtson en zyne vrouw om te troosten.
Wel vond zij, dat Kuno zich zonderling gedroeg
zij was geenszins blind voor hetgeen hem volstrekt
niet tot lof verstrekte maar haar goede hart sprak
weldra in zyn voordeel. Hij was immers zoo onge
lukkig, hij had immers zooveel geleden; hy had
haar, wel is waar,.niet medegedeeld, waarin dit lijden
bestond, maar hij had gezegd, dat hij ongelukkig
was en dit was genoeg. Zij zag in hare eenzaam
heid dat wonderlyke gelaat jroor hare verbeelding
■taan, nu eens koel en somber, dan weder droevig
en bleek. Op andere oogenblikken zag zij zyn ver
achtelijk lachen en dan gevoelde Ellen zich zoo won
derlijk te moede, snakte naar frissche lucht, verlangde
naar Fridolf en trachtte in hot bijzijn harer moeder
of te midden harer bloemen deze fantasiën te ont
vluchten.
ten dienst bij de Scbutte-
1 aan den Majoor-Comm.
en den sergeant-majoor
Aan het postkantoor Gouda en de daaronder
ressorteerende hulpkantoren, werd gedurende
de maand October 1894 in de Rijkapoetspaar-
bank ingelegd f 7535.72, terugbetaald f6651.16.
Het laatste, door dat kantoor uitgegeven
boekje, draagt het nummer 4040.
Door J. P. 8., arbeider te Maastricht en
aldaar gedetineerd, is hooger beroep aangetee-
kend tegen het vonnis, waarby hy ter zako
van het namaken van vreemde muntspeciën
tot 2 jaren gevangenisstraf werd veroordeeld.
By Kon. besluit is benoemd tot le luit, de
2e luit. G. A. Leers, thans gedetacheerd bij
het leger in Ned.-Indië.
Bij Kon. besluit is het bij de Kon. besluiten
van 5 Dec. 1851 eu van 30 Dec. 1866 inge
stelde eereteeken tot belooning van eervollen,
laugdurigen werkelijkf
rijen, o. a. toegekend
H. W. G. Kouing
W. K. Schuling.
De Rechtbank te Rotterdam heeft gisteren
uitgesproken het faillissement van Hendrik Ver
sluis, koopman te Lopik; rechter-commissaris
mr. A. H. van Tienhoven, curator mr. P. A.
Greup, advocaat en procureur te Schoonhoven.
Het departement Gouda der Maatschappij
tot >Nut van ’t Algemeen heeft het plan om
aan zyn leden met hunne dames een niet
alledaagsch kunstgenot te verschaffen. Daartoe
heeft het bestuur uitgenoodigd mevrouw Anna
Rössing-Sablairolles en den heer Jan Malherbe,
artisten te Amsterdam, beide uitstekende too-
neelspelers, oud-leerlingen van mevr. Kleine-
G art man en van de tooneelschool.
Deze begaafde kunstenaars zullen a.s. Dins
dag 6 November in de zaal Kunstmin van
>Ons Genoegen eene letterkundige soiree ge
ven, bestaande uit verschillende voordrachten,
zoowel te zamen als afzonderlyk.
Een program vol afwisseling waarborgt het
publiek oen genotvolleu avond.
hen die geen leden zyn is door het
voor dezen keer de toegang opengo-
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels 50 Centen; iedere regel mee
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
slecht uit. Beoordeel de zaak op zich zelf
en ontken, zoo ge kunt, dat er aan dit
streven eene juiste en goede gedachte ten
grondslag ligt. k
Het is gelukkig weer eene Vereeniging
waaraan iedereen, van welke richting ook,
mede kan werken. Bloemen doen niet
aan politiek en bij fraaie planten zwijgen
de geloofsverschillen alle partijen schrij
ven verbetering van den toestand der ar
beiders in hun vaandel. Gisteren nog
ging in den Amsterdamschen raad, waar
verschillende leden ijveren tegen het
tooneel en de openbare school, het subsi
die aan Floralia er glad door, zonder eenig
bezwaar. Liberalen, anti-revolutionairen,
katholieken en Israëlieten werkten daar
samen om deze goede zaak te steunen.
Moge dat hier ook het geval zijn
j men ook wel iets doen
het zedelijk peil der mindere standen
verhoogen. Men lost er de sociale
quaestie niet door op, dat weten wij ook
welmaar als men wachten wilde met
iets goeds te doen, tot die steen der wijzen
gevonden is, dan zag het er met het volk
jes en jonge planten uit te reiken,
want dan stelt men ieder liefhebber
uit den minder gegoeden stand in staat,
door eigen zorg en eigen arbeid iets
schoons te verkrijgen, dat de moeite dub
bel loont door het aangenamer en gezelli
ger voorkomen, dat zelfs de schamelste
woning krijgt door de bevallige vormen en
kleuren der planten en bloemen. De tijd,
die daaraan besteed wordt, geeft in ander
opzicht dubbele rente. Het aankweeken
van fraaie gewassen werkt verzachtend
en veredelend op de zeden. Een kind, dat
hart heeft voor zijn bloemen, krijgt van
zelf langzamerhand medegevoel voor die
ren en zijn medemenschen.
Het succes door de verschillende Flora-
lia’s op andere plaatsen behaald, heeft
zeker deze stadgenooten aangemoedigd ook
hier ter stede dit volksbelang aan te vat
ten. Veel is er niet voor noodig- Als
alle meergegoeden een gulden offeren voor
het lidmaatschap, dan zal het Bestuur
spoedig in staat zijn aan het werk te gaan.
Gedurende den winter kunnen dan de
voorbereidende maatregelen worden geno
men en in het voorjaar de jonge exem
plaren worden verkrijgbaar gesteld. De
zaak is in goede handen. Wij zagen onder
de circulaire, die de ontwerpers zich voor
stellen eerstdaags rond te zenden de vol
gende namen Dr. II IJssel de Schep
per, M. Spruijt, A. Steensma, D. C. W
van der Laar en J. B van Catz. Het
daarbij gevoegde reglement zal het publiek
volledig inlichten omtrent hetgeen de Vor-
eeniging Floralia van plan is te doen Zij
die de Vereeniging wenschen te steunen
kunnen zich laten inschrijven als leden
tegen eene contributie van f 1 of als do
nateur tegen een minimum-bijdrage van
f 2.50 per jaar.
Zooals wij zeiden, van harte steunen
wij de poging van deze heeren. Te mid
den van al wat beproefd wordt om den
stoffelijken toestand der arbeidende klasse
te verbeteren, mag men ook wel iets doen
om
te
Naar ons gebleken is, bestaat bij eenige
ingezetenen dezer gemeente het plan een
poging te doen tot het stichten eener ver
eeniging van bovenstaanden naam.
Wat de bedoeling daarvan is, mag bij
de meesten onzer lezers als bekend wor
den ondersteld. Reeds in verscheiden
groote en kleine plaatsen heeft deze naa’*i
een goeden klank. Het zijn vereenigin-
gen, die zich ten doen stellen bij de ar
beidende klasse den lust tot het kweeken
van planten to bevorderen. Men stelt,
soms om niet, soms tegen betaling van en
kele centen het laatste ligt hier in de
bedoeling jonge planten, stekjes enz.
verkrijgbaar. Deze worden door de lief
hebbers gekweekt in hunne woning en
blijven hun eigendom. Eens per jaar, in
den nazomer, wordt eene tentoonstelling
gehouden van de uitgereikte planten,
waarbij gewoonlijk prijzen worden uitge
loofd aan de fraaiste en best gekweekte
planten.
Wij juichen dit plan ten zeerste toe.
Het is eene bescheiden poging om wat
licht en poëzie te brengen in eenvoudige
arbeiderswoningen, welke in dat opzicht
vaak zijn misdeeld. Wanneer men ziet
hoeveel armen enkele bloempotten voor
hun raam zetten, hoe nu reeds soihmigen
hun met moeite vergaarde spaarcenten
besteden op de Bloemenmarkt om hunne
zorgen te kunnen wijden aan eenige kin
deren van Flora, die met liefde worden
gekweekt en gekoesterd, dan zal men moe
ten erkennen dat het streven van derge
lijke vereenigingen niet hersenschimmig
is, maar aansluit aan een in den boezem
van het volk levende behoefte aan na
tuurschoon en bloemen. Voor menig
werkman is het een genot in zijn vrije
uren en des Zondags zijn planten te ver
zorgen, menige huismoeder ziet met wel
gevallen neer op de fraaie kleuren der
door haar aangekochte bloemen en zelfs
de kinderen krijgen hart voor de knop
pen, die zij gaandeweg zien ontsluiten.
Het kan niet anders, of de ontwikkeling
van dat gevoel voor het schoone in de
natuur, moet weldadig en veredelend wer
ken. Het is dus een goede gedachte stek-
had plaats genomen.
«Ik heb mij immers voorgenomen, niet te spelen F*
«Gij blijft dus altijd bij uwe voornemens P”
„Altijd. Ik heb het geluk, of wilt gij, het onge
luk, consequent te zyn. Maar gij hadt misschien
gaarne, dat ik speeldedan kon Jozef vrij zyn.'r
Kuno sprak deze woorden op oen schamperen toon.
Het bloed stroomde Ellen naar het hoofd die toon
deed haar altijd pyalyk aan.
«Ik begryp niet,” antwoordde zij, «wal gij wilt
zeggon met uwe woorden noch met uw verachtelijken
glimlach.”
«Niets is gemakkelijker te begrijpenArnold heeft
het geluk uwe belangstelling le wekken, terwijl ik
daarentegen het ongeluk heb, u te mishagen. Hy
vermaakt, ik daarentegen kwets u.”
«Dat is zoo. Gij hebt inderdaad het eigenaardige
vermogen, mijn toorn gaande te maken on dat zonder
dat uwe woorden iets kwetsend bevatten de schuld
ligt zekor aan mij, die door een laoh gepijnigd kan
worden.”
«Ik kon dus met recht zeggen, dat gy meer ge
noegen in Jozefs gezelschap dan in het mijne rondt.”
Kuno’s oogen vonkelden en de bekende glimlach
zetelde om zijne lippen.
«Gy hebt gelijk en ongelijkde heer Arnold
hindert mij nooitintegendeel vermaakt hij mij altijd
maar toch heb ik u gemist gedurende den tijd, dat
niet hier geweest zyt. Ik was zoo blijde, toen
kwaamt en verheugde mij in het vooruitzicht,
r eens genoegelijk met u te praten, hetgeen ik
H bovcü dc uv.'— .-a uwen vriend verkies.”
Ellen’s misnoegen was reeds verdwenen en nu be
rouwde het haar, dat zij zoo heftig geweest was. Zij
schreide en was weder zacht en teeder.
«Weet gij, Ellen, waarom ik zoo spoedig terug
kwam vroeg Fridolf.
«Neenmaar ik daoht, dat gij berouw gevoeldet,
omdat gij mij zoo lang vergeten hebt.”
«Ellen, ik heb u niet vergeten, en behoef dus
geen berouw te gevoelen,” antwoordde Fridolf la
chende. «Neen, de reden daarvan is, dat de heer
Arlborg voornemens was, ons heden te bezoeken.”
Fridolf behoefde niets meer te zeggen want in do
opening van de Fridolf’s hut stond Kuno.
Ellen stond op en zeide me* een glimlach, die
zoowel vriéndelijk als ironisch was
«Ik dacht, dat gij ons geheel en al vergeten hadt.”
«Misschien dat ik te veel aan u gedacht heb,”
antwoordde Kuno.
Jozef, drong zijn vriend een weinig ter zyde, om
Ellen te kunnen groeten. Deze reikte bem hartelijk
de hand en over Kuno’s voorhoofd trok een donkere
wolk. Men praatte eenige oogenblikken over allerlei.
Ellen schertste met Jozef, die een dagelijksohe gast
in de pastorie geworden was en daar als kind des
huizes behandeld werd. De proost en de brukspa-
troon Lönners met familie kwamen in don tuin,
waarop Ellen zich naar hare moeder spoedde, om
haar mede te deelen, dat er gasten gekomen waren.
4. Eene poos later zaten de heeren in de gewone
Hfoeptie-kamer te spelen, toen Ellen de zaal bin-
aentrad en daar Kuno alleen vond, bezig met de
couranten te lezen.
«Speelt gy van avond ook niet vroeg
die zag, dat Fridolf als vierde man aan de whi
Gisterenavond werd op den Lange Tiende-
weg de grossierderij en slytery in wyneb,
likeuren en gedistilleerd van de Likeurstok&ry
>de Cura^aoappel geopend. De geheele in*
richting der slijtery is goed daargesteld, do
étalage zeer smaakvol, en indien de waren goed
zyn, en daar staat de firma voor bekend, want
zy verwierven op de wereld-tentoonstelling te
Antwerpen een gouden medaille, zal het hqn
ook hier ter stede niet aan clientèle ontbroken.
Het was weder Zaterdag-avond. Meer dan eene
week was verloopen, gedurende welke men geen
zweem van Kuno gezien had. Ellen zat in den tuin
en peinsde er over, dat Fridolf zoo weinig bij haar
wasdat hij misschien, nu hij zoo met Kuno inge-
notnen was, niet meer zooveel van haar hield als
vroeger. Een weemoedig gevoel maakte zich van
haar meester, toen zij Fridolf van Akersholm zag
komen en de laan inslaan. Hij gii g den tuin in
en zat spoedig aan de zijde zijner zuster.
«Wat scheelt u, Ellen, gy ziet er zoo bedroefd
uit,” vroeg hij.
«Wat zoudt gij u daarom bekommeren P Tegen
woordig is immers al uwe vreugde op Akersholm,”
antwoordde Ellen eu wendde het hoofd af.
«Ik geloof, dat gij boos zyt, Ellen.”
«Neon, maar ik vind het zoo treurig, dat gij niet
meer van mij houdt als vroeger. Ik zou eon hekel
aan dien mijnheer Arlborg kunnen krygen, omdat
hij zoo geheel en al uwe ziel vervult.”
«Ellen, Ellen, nu zijt gij onbillyk
ik niett> van u, hoor.”
«Dat wist ik al; dat behoeft gij mij niet te zeg
gen,” riop Ellen uit en vloog van. de bank op.
Met eene tegelijk zachte en ernstige stem zeide
Fridolf:
«Wilt gij mij kwetsen, Ellen? Wilt gij mijn hart
smart aandoen P Weet gij niet, hoe grenzenloos ik
zoowel u als mama bemin, zonder dat myoe lippen
het behoeven te zeggen P Al ben ik gaarne in het
gezelschap van andere personen, dan bewyst dit im
mers niet, dat ik minder van u houd Ellen, hoe
is het mogelijk, dat gij aan mijne genegenheid kunt
twijfelen P3
8
