ida tl. J. W. Vorsten I Aiewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken, BINNENLAND. FEUILLETON. II 4 uur. I Ibinkman ft Zoon De herstemming voor den Gemeenteraad. II f No. 6503.I Vrijdag 9 [November 1894.33ste Jaargang. 1 van Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. t hij hare liefde wordt in den laatsten tyd afgereisd door edel eenig mensch toe te iteraad brengen, uit op den Beei endeel, hartelijk onze mannen, hulpvaardigheid ■M voor allen, volutionair man bezwaar hebben enteraad weldra ten. en Gods zegen ionair weekblad lari 1889, Uii- 0R8TER naar te brengen, sen niet andere le tegenstanders erenvan eene eente voorstaat, luari 1889. er VORSTER, zijn beden nacht bij 2 par ia ontvreemd. Uit het Zweedsch.) door C. EUKMAN. B. ERHORST, JUK, N Fz, SDT DORTLAND, RINKMAN, VR Pz., IUI8 HOITSEMA, E, JRIJK, IR Jz., ES, TENOEVER, ULEN Hz., A, AAUW, i STRAATEN, HOEFF, GENDUK Sr., -AART, NBOOM Tz., i KIST, ra WANT Pt., fE Tz.. EN, JEN, ÜNINK, D, [EER, KERK, EER Sr., MPEN, IER, 3EELEN, S, JEN. i of staatkundige vooral wat zijn GOIDSGIIE (MIIRAXT. de deur wyzen was voor goed een Te Bodegraven sonen te zatnen een dertigtal kij hoe meer JR te worden i niemand beter Ofschoon er een voorschrift bestaat om geen oude muntbiljetten meer uit te geven, kan men aan de bybank der Nederlandsche Bank te Rotterdam zich niet daaraan houden wegens den geringen voorraad nieuwe muntbiljetten ADVERTENTIES worden geplaatst 15 regels A 50 Centen; iedere regel mee 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. De 17jarige T. H., geboortig uit Den Bosch, bracht in October van dit jaar te Groningen bij verschillende jongelieden, meest studenten, visites. By hen op de kamer gekomen ver- Bedankt voor het beroep te Lisse door da. P. 8. Meerburg te Kapelle a/d. IJsel. 1 Men meldt ons uit Almkerk Hedenmorgen is den buitengewoon gemeente veldwachter F. J. de Koning, belast geweest met de bewaking van weiland in den polder den Duil, waarin zich aan mond- en klauw zeer Ijjdend vee bevindt, in een aldaar staand schilderhuisje dood gevonden. Waarschijnigk is verstikking door kolendamp de oorzaak van den dood. Donderdag 11. had te Hekendorp de 2de vergadering plaats tot het opricbten van een christelijke zangvereeniging. 15 Jongens en 9 meisjes waren nu tegenwoordig, een vol doend getal om tot de stichting over te gaan. Allereerst ging men over tot het benoemen van een bestuur. Gekozen zijn de hh. Herms. van der Vlist, voorz., Corns, de Kramer, secr. en D. Nieremejjer Jr., penningen., terwyl er drie plaatsvervangende leden werden benoemd, 38) Dit antwoord scheen de vrouw van den proost en Fridolf te bevredigen, maar Ellen, die zich Kuno’s woorden herinnerde, geloofde daar niet aan. Zij vestigde hare oogen op den griffier met zulk eene eigenaardige uitdrukking van misnoegdheid, dat het bloed hem naar het hoofd steeg. De proost vroeg lachende „Is de cliënt schoon?” „Dat geloof ik, ’t is eene dame met zeer regel matige trekken, die er heel goed uitziet,” haastte de kronolpgd zich te antwoorden. „Maar zij heeft hare vijftig jaren,” viel Arnold in, die met schrik de ontroering van Ellen gewaar werd. „Nu wilt gij schertsen, geloof ikzij is zeker nog geen veertig, zij ziet er ten minste als eene jonge dame uit,” zeide de kronofogd. „Wanneer gy mijne woorden betwyfelt," vervolgde de griffier, „dan kan ik u naar het doopboek ver wijzen, hetwelk vermeldt, dat mevrouw Engelman een zoon van byna dertig jaren heeft.” Ellen was opgestaan, ging strijkelings den griffier voorbij en fluisterde hem toe „Waarom treedt gij als advokaat der onwaarheid GOUDA, 8 November 1894. In den nacht van Dinsdag jl. omstreeks 12 nur is de postwagen Gouda—Schoonhoven te Haastrecht door het schrikken van één der paarden van den dyk geraakt. Eén der daar- inzittende personen werd aan het gezicht ge kwetst, doch paarden en wagen waren zóó beschadigd, dat men een rytuig en een paard moest leenen bij den daarby wonenden “land bouwer K. Bulk. De brieven en pakketten werden nu overgedragen en de reis verder voortgezet. De beide personen, die de reis medemaakten, moesten door het raampje van het portier kruipen, om uit hun benarden toe stand te geraken. Ter waarschuwing. De Krimpener waard wordt in den laatsten tyd afgereisd door een drietal kooplieden in uitmuntende kaas*. Ze presenteeren een kaas van 10 a 11 pond voor f 1,50 tot f 1,horen de kaas in byzyn der kooplustigen on laten die proeven. Met het talent, een goochelaar waardig, wordt echter het boorsel verwisseld met een ander, dat ze ip een kopje bij zich hebben, eu de goedge lovigen loopen er in. «En, moeder, als ge ze nu nog een poosje laat liggen, worden ze nog veel betei,< vertelden ze aan eene vrouw, die vier of vyf kazen kocht. Toen het goede mensch ze betaald had en vertelde, dat ze de kaas nog in lang niet gebruiken zou, werd haar tegemoet gevoerd: »Dan zult gij het hakmes of de byl wel mogen nemen om er door te komen. Zie, door zulke praktijken zet men den menschen hunne soms zuur ver diende centen af. Wist men echter, dat één der >kooplieden< zich in een onbewaakt oogen- blik heeft laten ontvallen, dat die kaas hunzelf ongeveer 3 cents per pond kostte, meu zou ze zeker overal de deur wjjzen en aan hunne bedriegery wa8 voor goed eeu einde gemaakt. De strijd bij de stembus over den vacan- ten zetel in den Raad belooft warm te zullen worden. Zooals uit ons vorig num mer bleek, doen de antirevolutionairen en katholieken hun best hun tweeden candi- daat er thans door te halen. De katho lieken zijn aangemaand de op 26 October ontvangen hulp te vergelden door weder dienst op 9 dezer en de woordvoerder der antirevolutionairen heeft niet verzuimd de bondgenooten te herinneren aan hun verplichting in dezen. Zoo spannen deze beide k&tvereenigingen samen om aan de raadsverkiezingen eene verkeerde richting te geven. Niet het algemeen belang der gemeente staat op den voorgrond, maar men stemt op personen, van wier ge schiktheid niets is gebleken, enkel omd t zij tot eene bepaalde kerkelijke kleur of geloofsbelijdenis belmoren. Onze lezers begrijnen licht, dat wij dit verderfelijk streveiy levendig betreuren. Niet dat wij ieorand van erkende be kwaamheid van hot lidmaatschap van den Raad zouden willen uitsluiten om zijne godsdienstige meening, maar evenmin ach ten wij het in het algemeen belang, dat geloofsquaestiën daarbij de hoofdrol spelen, terwijl geschiktheid voor het ambt als bijzaak wordt beschouwd. Indien de be raamde toeleg der beide kerkelijk ge- gekleurde kiesverenigingen thans gelukt, is het te vreezen, dat telkens dit spelletje wordt herhaald. Een toepassing dus van het bekende spreekwoord der beide han den, die elkander wasschen. Onze ge meente zou dan ten slotte bestuurd wor den volgens de inzichten van de uiterste kerkelijke partijen. Wij hebben goeden moed, dat de Kie zers' het niet zoo ver zullen laten komen, maar dat zij nu reeds zullen toonen niet blind te zijn voor de persoonlijke eigen schappen en verdiensten der personen, waartusschen een keus moet gedaan wor den. Tegenover den heer Vingerling, van wien in het openbaar niets bekend is. dan dat hij de slippendrager in den Raad zou zijn van den heer Dercksen, die reeds op Hiermede verliet zij de kamer. „Dat begint ar bier fraai uit te zien,” mompelde Jozef, terwijl hij ’«avonds naar huis ging. „Reeds vóór zij met elkander van ringen gewisseld hebben, ontstaat er misverstand en jaloerschheid. Ik wou, dat Kuno’s moeder, die heks, naar het land der Hottentotten verhuisdewant de komst van die in trigante trouw te dezer plaatse voorspelt mij niets goeds.” Den volgenden dag leed Ellen, dje den ganscheo nacht geen oog geloken had, door de grootste onrust en zij dacht„Zou hij teruggokomen zijn Een lang, warm en innig gebed tot God verdreef eenigzins hare onrust, eene onrust, die hare fijnge voeligheid haar verbood aan eenig mensch toe te vertrouwen. Des namiddags deed Kuno «Is gewoonlijk zijn be zoek. Hij vond Ellen zeer koel en terughoudend. Hare antwoorden waren kort en bijna bits. „Het was of er geen einde scheen te komen aan den dag, dien ik, zonder u te zien, heb moeten door brengen,” zeide Kuno. „Gij vondt immers oude bekendet op Ugij zult dus zoo sterk niet naar hier verlangd hebben.” „Zeg mij Ellen, wat de oorzaak is van deze on verschilligheid en bitterheid in uw geheels wezen.” „Zeg mij eerst, welke betrekking er bestaat tus- schen u en de dame, die gij op Nbezocht hebt," zeide Ellen. Kuno veranderde van gelaatskleur en met stame lende stem antwoordde hij „Deze dame is mijne moeder.” „Uwe moeder 1” herhaalde Ellen. «Stil, «til I ik zou liever sterven dan voor ie- en tot directeur de heer Posthumus, van Onde- water. Na de vaststelling van een reglement werd de naam aan de vereeniging gegeven van >Pryst den Heer.« Moge het den ontwerpers gelukken door deze zoo leerzame studie, voor de jongelui, inenigen avond die anders als verloren be schouwd kan worden, nuttig besteed te zien. Dank aan den heer van der Kolm, die daar voor gratis eene kamer afstaat, zoolang betere gelegenheid ontbreekt. meermalen zijn verlangen te kennen gaf een schildknaap van zijne richting naast zich te zien, staat de heer Vorster, welke bekend is door zijn arbeid ten gemee- nen nutte, zijn degelijk karakter en zijn bekwaamheid. Men leze eens na, wat een antirevolutionair blad uit Steenwijk schreef, toen de heer Vorster wegens ver trek uit die gemeente zijn lidmaatschap van den raad moest nederleggen. „Het doet ons leed als zulk een man de ge meente verlaat” en elders: „hij is inder daad een man, die toont een voorstander te zijn van recht voor allen, en zoozeer was dit bekend, dat zelfs nu reede door een invloedrijk anti-revolutionair man werd gezegdZoo Vorster als lid van den raad aftreedt, zou ik bezwaar hebben tegenover hem een candidaat te stellen.” Een man te weren, van wien een orgaan van hun richting zulk een onverdacht ge tuigenis geeft, is het doel van den huidi- gen veldtocht der anti-revolutionairen. Wij kunnen nog niet gelooven, dat de meer derheid der kiezers hen op dien weg zal volgen. Het gezond verstand zal hun wel doen inzien, dat de gemeente meer gebaat is met een kalm en onpartijdig raadslid, dan met een partijman, die alleen let op het wachtwoord uit het hoofdkwar tier. Het zijn onze eigen zaken die in den raad aan de orde komen en ons volk weet doorgaans wel de personen te onder scheiden aan wie zijn belangen het veiligst zijn toevertrouwd. Van onze zijde behoort nu alles in het werk te worden gesteld om de candidatuur der kiesvergadering in „Ons Genoegen” te doen slagen. Niemand onzer blijve achter en ieder zorge voor een trouwe op komst. Alle manschappen behooren in het veld te worden gebracht. Buitengewonen ijver voor het welbegrepen belang der ge meente moet ieder belangstellend kiezer bezielen, zoodat hij al zijn vrienden op- wekke en inlichte. Dan eerst heeft men zijn plicht gedaan. Dan alleen is de keuze verzekerd van den heer Door den heer D. Bos, te Amsterdam, is aan B. en W. aldaar een rekest gezonden met het verzoek om langs eenige nader te bepalen straten en grachten te mogen laten loopen patent-motor-wagens en onnibua- sen*. Dit zyn lichte, vierwielige wagens, door een benzinne-motor gedreven, geljjk er in buitenlandsebe steden (Brussel o. a.) reeds in gebruik zyn. Een jongen van 15 jaren wiens ouders zyn gescheiden, is sedert lang zwervende. Zoowel de moeë er ah de vader weigeren onderkomen eu wel omdat de moeder, hertrouwd zjjnde, van haar tweeden man daarvoor geen vergun ning heeft, terwjjl de vader bet lot van den jongen niet aantrekt. Wat moet van zulk een jeugdigen zwerveling worden. Een terugkaataen van de eene gemeente op de andere ia reeds sedert lang het werk der politie. Intnsschen wordt de jongen een vagebond. mand ter wereld buiten u, deze bekentenis afleggen. Maar ik heb gisteren zooveel geleden, dat ik het niet verdragen kan, door u met koelüeid en bitter heid behandeld te worden.” „Vergeef mijI” Ellen reikte hem met smeekenden blik de hand. „Gy ziet, dat ik tusschenbeide alles behalve lief kan zyn en het maakt mij inderdaad bedroefd, wanneer ik daaraan denk. Ditmaal zal het mij moeielijk vallen, mij zelve ‘e vergeven, om dat ik door mijn gedrag uw lijden vergroot heb.” „Wij zullen er niet meer over spreken vergeet zelfs den naam van de vrouw, die mij het leven heeft gegeven en welke ik alle reden heb te haten.” „Uwe moeder haten Ellen trok verschrikt hare hand weg. „Ja, ik verfoei haarriep Kuno heftig uit. „Wanneer gij dit deedt, zoudt gij een onnatuur- lijke soon zyn,’* viel Ellen in en deed eene schrede om zich te verwijderen, maar bleef staan en voegde er met hare zachte stqm bij Klj bedriegt u zei ven. Gy zoudt aan geen liefde kunnen gelooven, gij zoudt niet beminnen, wanneer gij zulke gevoelens koesterdet voor haar, die u het leven schonk, die sooveel gedaan heeft, om uwe kindsheid te verzorgen en te bewaken.” „Gij vonnist in eene zaak, waarvan gy de vreese- lijke bitterheid niet kent. Gij weet niet, hoeveel ik deze vrouw te vergeven heb.” „Hoe meer gy te vergeven hebt, hoe meer gij afdoet van de schuld, die ieder mensch aan zijne moeder heeft.” Ellen trad weer nader, ging naast Kuno zitten en vervolgde „Hoe zouden wij zei ven op vergiffenis kunnen hopen by Hem, die ons allen eenmaal zal oordeelen wannoer wij ons hart openstelden voör gevoelens, zoo misdadig voor God en menschen als de haat te gen eene moeder is P Welk kwaad zy ook moge bedreven hebben, bet is de plicht van een kind, het te vergeten. In elk hart, selfs wanneer het boos is, wordt altijd eenig gevoel aangetroffen, dat goed en edel van oorsprong is en dat moeten wij in onzen naaste optoeken, vooral in degenen, welke do natuur ons gebiedt te beminnen. Is het niet zoo? „Het geluid van uwe stem is al reeds voldoende, om mijn hart zachter te stemmen," zeide Kuno. Een paar dagen later sprak Ellen, toen zy en Kuno te zatnen naar Forsby wandelden „Is uwe moeder nog op U— „Ja, maar waarom over haar gesproken P” „Laat ons over haar spreken. Ik ben immers uwe vriendin „Gave God, dat gij iets meer waart I” „Wees vooreerst hiermede tevreden,” fluisterde Ellen blozendeKuno’s scherpe blik rustte op hear „Zult gij uwe moeder niet bezoeken „Neen, bij God I dat is mijn plan niet. Na ons gesprek, eenigen dagen geleden, geloof ik niet, dat. wij elkander iets te zeggen hebben, of dat zij zelfs wenschen zal, mij in den eersten tyd te ontmoeten.” „Gy hebt baar dan misschien harde woorden ge zegd riep Ellen bevond. „Ik heb haar de waarheid gezegd,” antwoordde Kuno somber. „Gij zijt verschrikkelijk. O, wat moet zij niet geleden hebben I” Ellen weende. „O Ellen, gy weent.” Kuno naderde het jonge meisje„gij gevoelt afkeer voor mij,’* voegde hy er bij, toen Ellen terugtrad. {Wordt wreo^d.) De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs er drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nommers V IJ F CENTEN.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1894 | | pagina 1