ida
tl.
J. W. Vorsten
I
Aiewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
BINNENLAND.
FEUILLETON.
II
4 uur.
I
Ibinkman ft Zoon
De herstemming voor den
Gemeenteraad.
II
f
No. 6503.I Vrijdag 9 [November 1894.33ste Jaargang.
1
van
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
t hij hare liefde
wordt in den laatsten tyd afgereisd door
edel
eenig mensch toe te
iteraad brengen,
uit op den Beei
endeel, hartelijk
onze mannen,
hulpvaardigheid
■M voor allen,
volutionair man
bezwaar hebben
enteraad weldra
ten.
en Gods zegen
ionair weekblad
lari 1889, Uii-
0R8TER naar
te brengen,
sen niet andere
le tegenstanders
erenvan eene
eente voorstaat,
luari 1889.
er VORSTER,
zijn beden nacht bij 2 par
ia ontvreemd.
Uit het Zweedsch.)
door C. EUKMAN.
B.
ERHORST,
JUK,
N Fz,
SDT DORTLAND,
RINKMAN,
VR Pz.,
IUI8 HOITSEMA,
E,
JRIJK,
IR Jz.,
ES,
TENOEVER,
ULEN Hz.,
A,
AAUW,
i STRAATEN,
HOEFF,
GENDUK Sr.,
-AART,
NBOOM Tz.,
i KIST,
ra WANT Pt.,
fE Tz..
EN,
JEN,
ÜNINK,
D,
[EER,
KERK,
EER Sr.,
MPEN,
IER,
3EELEN,
S,
JEN.
i of staatkundige
vooral wat zijn
GOIDSGIIE (MIIRAXT.
de deur wyzen
was voor goed een
Te Bodegraven
sonen te zatnen een dertigtal kij
hoe meer
JR te worden
i niemand beter
Ofschoon er een voorschrift bestaat om geen
oude muntbiljetten meer uit te geven, kan men
aan de bybank der Nederlandsche Bank te
Rotterdam zich niet daaraan houden wegens
den geringen voorraad nieuwe muntbiljetten
ADVERTENTIES worden geplaatst
15 regels A 50 Centen; iedere regel mee
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
De 17jarige T. H., geboortig uit Den Bosch,
bracht in October van dit jaar te Groningen
bij verschillende jongelieden, meest studenten,
visites. By hen op de kamer gekomen ver-
Bedankt voor het beroep te Lisse door da.
P. 8. Meerburg te Kapelle a/d. IJsel.
1
Men meldt ons uit Almkerk
Hedenmorgen is den buitengewoon gemeente
veldwachter F. J. de Koning, belast geweest
met de bewaking van weiland in den polder
den Duil, waarin zich aan mond- en klauw
zeer Ijjdend vee bevindt, in een aldaar staand
schilderhuisje dood gevonden.
Waarschijnigk is verstikking door kolendamp
de oorzaak van den dood.
Donderdag 11. had te Hekendorp de 2de
vergadering plaats tot het opricbten van een
christelijke zangvereeniging. 15 Jongens en
9 meisjes waren nu tegenwoordig, een vol
doend getal om tot de stichting over te gaan.
Allereerst ging men over tot het benoemen
van een bestuur. Gekozen zijn de hh. Herms.
van der Vlist, voorz., Corns, de Kramer, secr.
en D. Nieremejjer Jr., penningen., terwyl er
drie plaatsvervangende leden werden benoemd,
38)
Dit antwoord scheen de vrouw van den proost en
Fridolf te bevredigen, maar Ellen, die zich Kuno’s
woorden herinnerde, geloofde daar niet aan. Zij
vestigde hare oogen op den griffier met zulk eene
eigenaardige uitdrukking van misnoegdheid, dat het
bloed hem naar het hoofd steeg. De proost vroeg
lachende
„Is de cliënt schoon?”
„Dat geloof ik, ’t is eene dame met zeer regel
matige trekken, die er heel goed uitziet,” haastte
de kronolpgd zich te antwoorden.
„Maar zij heeft hare vijftig jaren,” viel Arnold
in, die met schrik de ontroering van Ellen gewaar
werd.
„Nu wilt gij schertsen, geloof ikzij is zeker nog
geen veertig, zij ziet er ten minste als eene jonge
dame uit,” zeide de kronofogd.
„Wanneer gy mijne woorden betwyfelt," vervolgde
de griffier, „dan kan ik u naar het doopboek ver
wijzen, hetwelk vermeldt, dat mevrouw Engelman
een zoon van byna dertig jaren heeft.”
Ellen was opgestaan, ging strijkelings den griffier
voorbij en fluisterde hem toe
„Waarom treedt gij als advokaat der onwaarheid
GOUDA, 8 November 1894.
In den nacht van Dinsdag jl. omstreeks 12
nur is de postwagen Gouda—Schoonhoven te
Haastrecht door het schrikken van één der
paarden van den dyk geraakt. Eén der daar-
inzittende personen werd aan het gezicht ge
kwetst, doch paarden en wagen waren zóó
beschadigd, dat men een rytuig en een paard
moest leenen bij den daarby wonenden “land
bouwer K. Bulk. De brieven en pakketten
werden nu overgedragen en de reis verder
voortgezet. De beide personen, die de reis
medemaakten, moesten door het raampje van
het portier kruipen, om uit hun benarden toe
stand te geraken.
Ter waarschuwing. De Krimpener waard
wordt in den laatsten tyd afgereisd door een
drietal kooplieden in uitmuntende kaas*. Ze
presenteeren een kaas van 10 a 11 pond voor
f 1,50 tot f 1,horen de kaas in byzyn der
kooplustigen on laten die proeven. Met het
talent, een goochelaar waardig, wordt echter
het boorsel verwisseld met een ander, dat ze
ip een kopje bij zich hebben, eu de goedge
lovigen loopen er in. «En, moeder, als ge
ze nu nog een poosje laat liggen, worden ze
nog veel betei,< vertelden ze aan eene vrouw,
die vier of vyf kazen kocht. Toen het goede
mensch ze betaald had en vertelde, dat ze de
kaas nog in lang niet gebruiken zou, werd
haar tegemoet gevoerd: »Dan zult gij het
hakmes of de byl wel mogen nemen om er
door te komen. Zie, door zulke praktijken
zet men den menschen hunne soms zuur ver
diende centen af. Wist men echter, dat één
der >kooplieden< zich in een onbewaakt oogen-
blik heeft laten ontvallen, dat die kaas hunzelf
ongeveer 3 cents per pond kostte, meu zou ze
zeker overal de deur wjjzen en aan hunne
bedriegery wa8 voor goed eeu einde gemaakt.
De strijd bij de stembus over den vacan-
ten zetel in den Raad belooft warm te
zullen worden. Zooals uit ons vorig num
mer bleek, doen de antirevolutionairen en
katholieken hun best hun tweeden candi-
daat er thans door te halen. De katho
lieken zijn aangemaand de op 26 October
ontvangen hulp te vergelden door weder
dienst op 9 dezer en de woordvoerder
der antirevolutionairen heeft niet verzuimd
de bondgenooten te herinneren aan hun
verplichting in dezen. Zoo spannen deze
beide k&tvereenigingen samen om aan de
raadsverkiezingen eene verkeerde richting
te geven. Niet het algemeen belang der
gemeente staat op den voorgrond, maar
men stemt op personen, van wier ge
schiktheid niets is gebleken, enkel omd t
zij tot eene bepaalde kerkelijke kleur of
geloofsbelijdenis belmoren.
Onze lezers begrijnen licht, dat wij dit
verderfelijk streveiy levendig betreuren.
Niet dat wij ieorand van erkende be
kwaamheid van hot lidmaatschap van den
Raad zouden willen uitsluiten om zijne
godsdienstige meening, maar evenmin ach
ten wij het in het algemeen belang, dat
geloofsquaestiën daarbij de hoofdrol spelen,
terwijl geschiktheid voor het ambt als
bijzaak wordt beschouwd. Indien de be
raamde toeleg der beide kerkelijk ge-
gekleurde kiesverenigingen thans gelukt,
is het te vreezen, dat telkens dit spelletje
wordt herhaald. Een toepassing dus van
het bekende spreekwoord der beide han
den, die elkander wasschen. Onze ge
meente zou dan ten slotte bestuurd wor
den volgens de inzichten van de uiterste
kerkelijke partijen.
Wij hebben goeden moed, dat de Kie
zers' het niet zoo ver zullen laten komen,
maar dat zij nu reeds zullen toonen niet
blind te zijn voor de persoonlijke eigen
schappen en verdiensten der personen,
waartusschen een keus moet gedaan wor
den. Tegenover den heer Vingerling, van
wien in het openbaar niets bekend is.
dan dat hij de slippendrager in den Raad
zou zijn van den heer Dercksen, die reeds
op Hiermede verliet zij de kamer.
„Dat begint ar bier fraai uit te zien,” mompelde
Jozef, terwijl hij ’«avonds naar huis ging. „Reeds
vóór zij met elkander van ringen gewisseld hebben,
ontstaat er misverstand en jaloerschheid. Ik wou,
dat Kuno’s moeder, die heks, naar het land der
Hottentotten verhuisdewant de komst van die in
trigante trouw te dezer plaatse voorspelt mij niets
goeds.”
Den volgenden dag leed Ellen, dje den ganscheo
nacht geen oog geloken had, door de grootste onrust
en zij dacht„Zou hij teruggokomen zijn
Een lang, warm en innig gebed tot God verdreef
eenigzins hare onrust, eene onrust, die hare fijnge
voeligheid haar verbood aan eenig mensch toe te
vertrouwen.
Des namiddags deed Kuno «Is gewoonlijk zijn be
zoek. Hij vond Ellen zeer koel en terughoudend.
Hare antwoorden waren kort en bijna bits.
„Het was of er geen einde scheen te komen aan
den dag, dien ik, zonder u te zien, heb moeten door
brengen,” zeide Kuno.
„Gij vondt immers oude bekendet op Ugij
zult dus zoo sterk niet naar hier verlangd hebben.”
„Zeg mij Ellen, wat de oorzaak is van deze on
verschilligheid en bitterheid in uw geheels wezen.”
„Zeg mij eerst, welke betrekking er bestaat tus-
schen u en de dame, die gij op Nbezocht hebt,"
zeide Ellen.
Kuno veranderde van gelaatskleur en met stame
lende stem antwoordde hij
„Deze dame is mijne moeder.”
„Uwe moeder 1” herhaalde Ellen.
«Stil, «til I ik zou liever sterven dan voor ie-
en tot directeur de heer Posthumus, van Onde-
water. Na de vaststelling van een reglement
werd de naam aan de vereeniging gegeven van
>Pryst den Heer.«
Moge het den ontwerpers gelukken door
deze zoo leerzame studie, voor de jongelui,
inenigen avond die anders als verloren be
schouwd kan worden, nuttig besteed te zien.
Dank aan den heer van der Kolm, die daar
voor gratis eene kamer afstaat, zoolang betere
gelegenheid ontbreekt.
meermalen zijn verlangen te kennen gaf
een schildknaap van zijne richting naast
zich te zien, staat de heer Vorster, welke
bekend is door zijn arbeid ten gemee-
nen nutte, zijn degelijk karakter en zijn
bekwaamheid. Men leze eens na, wat
een antirevolutionair blad uit Steenwijk
schreef, toen de heer Vorster wegens ver
trek uit die gemeente zijn lidmaatschap
van den raad moest nederleggen. „Het
doet ons leed als zulk een man de ge
meente verlaat” en elders: „hij is inder
daad een man, die toont een voorstander
te zijn van recht voor allen, en zoozeer
was dit bekend, dat zelfs nu reede door
een invloedrijk anti-revolutionair man werd
gezegdZoo Vorster als lid van den raad
aftreedt, zou ik bezwaar hebben tegenover
hem een candidaat te stellen.”
Een man te weren, van wien een orgaan
van hun richting zulk een onverdacht ge
tuigenis geeft, is het doel van den huidi-
gen veldtocht der anti-revolutionairen. Wij
kunnen nog niet gelooven, dat de meer
derheid der kiezers hen op dien weg zal
volgen. Het gezond verstand zal hun
wel doen inzien, dat de gemeente meer
gebaat is met een kalm en onpartijdig
raadslid, dan met een partijman, die alleen
let op het wachtwoord uit het hoofdkwar
tier. Het zijn onze eigen zaken die in
den raad aan de orde komen en ons volk
weet doorgaans wel de personen te onder
scheiden aan wie zijn belangen het veiligst
zijn toevertrouwd.
Van onze zijde behoort nu alles in het
werk te worden gesteld om de candidatuur
der kiesvergadering in „Ons Genoegen”
te doen slagen. Niemand onzer blijve
achter en ieder zorge voor een trouwe op
komst. Alle manschappen behooren in het
veld te worden gebracht. Buitengewonen
ijver voor het welbegrepen belang der ge
meente moet ieder belangstellend kiezer
bezielen, zoodat hij al zijn vrienden op-
wekke en inlichte. Dan eerst heeft men
zijn plicht gedaan. Dan alleen is de keuze
verzekerd van den heer
Door den heer D. Bos, te Amsterdam, is
aan B. en W. aldaar een rekest gezonden
met het verzoek om langs eenige nader
te bepalen straten en grachten te mogen
laten loopen patent-motor-wagens en onnibua-
sen*. Dit zyn lichte, vierwielige wagens, door
een benzinne-motor gedreven, geljjk er in
buitenlandsebe steden (Brussel o. a.) reeds in
gebruik zyn.
Een jongen van 15 jaren wiens ouders zyn
gescheiden, is sedert lang zwervende. Zoowel
de moeë er ah de vader weigeren onderkomen
eu wel omdat de moeder, hertrouwd zjjnde,
van haar tweeden man daarvoor geen vergun
ning heeft, terwjjl de vader bet lot van den
jongen niet aantrekt. Wat moet van zulk een
jeugdigen zwerveling worden. Een terugkaataen
van de eene gemeente op de andere ia reeds
sedert lang het werk der politie. Intnsschen
wordt de jongen een vagebond.
mand ter wereld buiten u, deze bekentenis afleggen.
Maar ik heb gisteren zooveel geleden, dat ik het
niet verdragen kan, door u met koelüeid en bitter
heid behandeld te worden.”
„Vergeef mijI” Ellen reikte hem met smeekenden
blik de hand. „Gy ziet, dat ik tusschenbeide alles
behalve lief kan zyn en het maakt mij inderdaad
bedroefd, wanneer ik daaraan denk. Ditmaal zal
het mij moeielijk vallen, mij zelve ‘e vergeven, om
dat ik door mijn gedrag uw lijden vergroot heb.”
„Wij zullen er niet meer over spreken vergeet
zelfs den naam van de vrouw, die mij het leven heeft
gegeven en welke ik alle reden heb te haten.”
„Uwe moeder haten Ellen trok verschrikt hare
hand weg.
„Ja, ik verfoei haarriep Kuno heftig uit.
„Wanneer gij dit deedt, zoudt gij een onnatuur-
lijke soon zyn,’* viel Ellen in en deed eene schrede
om zich te verwijderen, maar bleef staan en voegde
er met hare zachte stqm bij Klj bedriegt
u zei ven. Gy zoudt aan geen liefde kunnen gelooven,
gij zoudt niet beminnen, wanneer gij zulke gevoelens
koesterdet voor haar, die u het leven schonk, die
sooveel gedaan heeft, om uwe kindsheid te verzorgen
en te bewaken.”
„Gij vonnist in eene zaak, waarvan gy de vreese-
lijke bitterheid niet kent. Gij weet niet, hoeveel ik
deze vrouw te vergeven heb.”
„Hoe meer gy te vergeven hebt, hoe meer gij
afdoet van de schuld, die ieder mensch aan zijne
moeder heeft.” Ellen trad weer nader, ging naast
Kuno zitten en vervolgde
„Hoe zouden wij zei ven op vergiffenis kunnen
hopen by Hem, die ons allen eenmaal zal oordeelen
wannoer wij ons hart openstelden voör gevoelens,
zoo misdadig voor God en menschen als de haat te
gen eene moeder is P Welk kwaad zy ook moge
bedreven hebben, bet is de plicht van een kind, het
te vergeten. In elk hart, selfs wanneer het boos is,
wordt altijd eenig gevoel aangetroffen, dat goed en
edel van oorsprong is en dat moeten wij in onzen
naaste optoeken, vooral in degenen, welke do natuur
ons gebiedt te beminnen. Is het niet zoo?
„Het geluid van uwe stem is al reeds voldoende,
om mijn hart zachter te stemmen," zeide Kuno.
Een paar dagen later sprak Ellen, toen zy en Kuno
te zatnen naar Forsby wandelden
„Is uwe moeder nog op U—
„Ja, maar waarom over haar gesproken P”
„Laat ons over haar spreken. Ik ben immers
uwe vriendin
„Gave God, dat gij iets meer waart I”
„Wees vooreerst hiermede tevreden,” fluisterde
Ellen blozendeKuno’s scherpe blik rustte op hear
„Zult gij uwe moeder niet bezoeken
„Neen, bij God I dat is mijn plan niet. Na ons
gesprek, eenigen dagen geleden, geloof ik niet, dat.
wij elkander iets te zeggen hebben, of dat zij zelfs
wenschen zal, mij in den eersten tyd te ontmoeten.”
„Gy hebt baar dan misschien harde woorden ge
zegd riep Ellen bevond.
„Ik heb haar de waarheid gezegd,” antwoordde
Kuno somber.
„Gij zijt verschrikkelijk. O, wat moet zij niet
geleden hebben I” Ellen weende.
„O Ellen, gy weent.” Kuno naderde het jonge
meisje„gij gevoelt afkeer voor mij,’* voegde hy er
bij, toen Ellen terugtrad. {Wordt wreo^d.)
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs er drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers V IJ F CENTEN.