feest
RS.
KEK
EU,
GIMEFXTF.ZAkKN.
WEST
No. 6524.
Dinsdag 4 December 1894.
33ste Jaargang.
BINNENLAND.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
che
■HONIG.
HOL,
I). 3.
.1
FEUILLETON
Ju* X>* X-< XT w
De dood van den Gevangene
IH en Co.
xrexx
gebruik, ia het
ladigste Hoia-
■lijming, Keel,
na. Door tal
■en wordt dit
’in Bols.
C. 8.
tot het
van
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
JIERS.
'I
I
?leMchen a fl.
1)
k
Uii het Zweedech.) f
door C. BUKMAN.
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k s
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VU F CENTEN.
gewoonte hield een bal. afgawia-
apeech eu voordracht, allen nog
1XMJB
MARIA SOPHIA SCHWARTZ.
•tog.
burg.
a Hegnekamp
fiOUWHE (41 IR IM
1KE
Ons.
GOD DA, 3 December 1894.
Aan de rykc-univeraiteit te Leiden ia het
ca n d idaatv -examen godgeleerdheid 1 gedeelte
afgelegd door den heer B. Boers.
Gisterenavond ten ongeveer 7 nar ia de
wed. de K. in het water der Bleekerwingel
nabij de Karnemolk*loot, gevallen. Eenige
personen die een plomp in bet water hoordf®,
haalden stokken en met behulp daarvan had
men het geluk haar op het droge te krijgen.
Daar de kant daar zeer alhellend was, ging
het niet by tonder gemakkelyk. By den kaste
lein Graveateya binnengebracht, heeft de heer
J. F. Welter met nog meerdere personen door
bet in beweging brengen der armen en het
wryven der borst, de levensgeesten, die byna
geweken waren, weder opgewekt; waarna Dr.
van Iterson, die inmiddels spoedig geroepen
was, de verdere zorg op zich nam. Des avonds
ten half twaalf is zjj naar hare woning ver
voerd haar toestand is heden zeer goed.
ADVERTENTIEN worden geplaatst
15 regels A 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
liet Veralag wordt bij onzen uit
gever gedrukt «u kost slechts f3 'sjaars.
In een bosch, ergens in Zweden, stond een huisje^
dat, wel is waar, door arme menachon bewoond werd,
maar toch menigen schat bevatte, die in het huis
van deo rijke gemist wordt.
Jurgen, de kolenbrander, had eetie knappe, flinke
huisvrouw, dip aan een vroom gemoed eb goed hart,
vlugge, vlijtige handen paarde. Verder bad hij een
dochtertje, bloeiend en sterk, sooals een kind, dat in
de bosscheu wordt opgovood, dit i(jn kan.
Bovendien waren de beide echtgenooten gelukkig
door de liefde, die hen vereenigde, door de tevre
denheid, die hun gemoed vervuidk en door de vro-^
lijkheid, die den arbeid verlichtte. Het grove brood
smaakte heerlijk na oen dag van lichamelijke inspan
ning de vaak meer dan sobere koet werd altijd door
tevredenheid gekruid.
Nooit hoorde mon Jurgen, den kolenbrander, of
syue vrouw over hun lot klagen nooit, toondon rij
eenige bezigheid voor de toekomst. Integendeel,
zij waren dankbaar voor hetgeen God bun schonk,
tevreden met het weinige, dat tij hadden, «n wan
neer men -hunne hut voorbijkwam, hoorde men daar
binnen altyd een vroolgk gezang.
Wanneer de menschen in bet dorp iemand ais
recht vergenoegd willen aanduideo, dan plachten zij
te zeggen
«Qjyruimd als Jurgen de kolenbrander en ayuc
d. Lll.r
3 TIW BO1B
vooralen
▼“gr. P. r.
aTPso
rkrVfbaar b||:
ANKUM,
LT, üosthaven
aanstellen van een derden sluisknecht,
waarop voorloopig geen plan bestond
Waartoe de onbewezen en steeds volge
houden bewering dat alle uitgaven te hoog
geraamd waren en waarom tegen de uit-
keering aan de N. H kerk gestemd na de
duidelijke uiteenzetting van het ontstaan
van dien post? Zoo zouden wij meer
voorbeelden kunnen geven, doch wij stap
pen van dit punt af, in de hoop dat het
geen regel worden zal op deze minder aan
gename en stekelige wijze debat te voeren.
In de tweede plaats hebben wij met ge
noegen weder een bouwkundig lid in den
raad aan het werk gezien. Waar uit den
aard der zaak zooveel geld moet worden
bestead aan aanbouw en herstel van stads
werken, is iemand die op de hoogte van
het vak is, daar op zijn plaats. Het aan
deel van den heer Dessing aan het vast
stellen dezer begrooting moge zich bepalen
tot een bescheiden bruggetje, wij twyfelen
niet of hij zal voortgaan zich met denzelf-
den ijver aan zijn taak te wijden.
Dat de omstandigheden zuinigheid tot
plicht maken, daarvan waren alle leden
overtuigd. Doch duidelijk bleek, dat B
en W. ook bij het opmaken der begroo
ting reeds met dit feit hadden-4
Immers wat er verder bezuinij
’niet noemenswaard. Toch h<
Met eene stem, die niet meer aardsch was, nam
Ellen een teeder afscheid van de harennadat zij
lang aan den boewm harer moeder gerust had,
fluisterde zij:
«En nu, vader, behoort hem het nog overige van
mijn leven.”
Ieder hart trilde, toen de ontroerde vader de hu
welijksinzegening begon. Helder en duidelijk sprak
Ellen haar ja uit. Nu legde de vaderde handen
op beider hoofd en sprak den zegen uit. Er heerschte
eenige oogenblikken stilte, gedurende welke men niet
anders dan een met moeite ingebonden gesnik hoorde.
Eensklaps rees Ellen op, bracht de hand baars
vaders aan hare lippen en met hare armen Kuno
omvattende en zich aan zijne borst sluitende, zag zij
naar hem op, terwijl zij- byna zonder dat men bet
boorde, fluisterde «Myn echtgenoot, mijn Kuno!”
Met een lang aangehouden kus bezegelde ty deze
woorden, terwijl Kuno haar ^enu4achtig aan zijn
hart drukte. Ellen’s armen zonken langzaam, het
lichaam werd zwaar, de lippen glimlachten nog, of
schoon matbet gebroken oog rustte met een hemel
van liefde op Kuno, torwyl zy met eene stervende
stom stamelde:
Zooalc wy in oeq outer vroegere nummer*
mededeelden, heeft Z iterdagavond de verga
dering der bakkeragexellen plaats gehad. Daar
wy geene invitatie voor deae bijeenkomst ge
kregen hebben, kunnen wy hierover niet veel
moer zeggen, dan,dat deze werd gepresideerd
door B. Holaderver en dat Werd besloten eene
commissie te benoemen die de patroons aon
uitnoodigen met hen te vergaderen om zoo
doende tot gewenechte overeenstemming te
komen.
ree van
reparatie.
«God, ik dank u, gij laat mij als zyne echt
genoot sterven Kuno Kuno!” •'Het
bart stond stil, da dood nam zyne bruid en voerde
den geest naar het rtchte vaderland, terwijl hij Kuno
met het levenlooze stof in zyne armen liet.
Ellen werd in haar bruidstooi begraven. Op baar
graf werd menige traan gestort en bare gedachtenis
leefde ia dankbare harten. Zy ging heen als een
engel, die slechts zijne vleugelen ontplooid had, on?
naar dén hemel terug te koeren.
Kuno’» leven is eene blyvende herinnering aan
degene, wier geest hem omweeft. Zijn leven werd
een rusteloos streven, om allee te volbréngen wat zy
hem opgedragen bad en men noemde hem op de
plaats aijner inwoning* /.den vriend der armen, den
beschermer der oogelukkigen.” Een tal van jaren
zal hij wellicht, als eedl eenzaam pelgrim, op aarde
rond wandelen, maar seker als een goed, verschoonend
en vergevend zoon jegens zijne berouwhebbende
moeder.
Met de droefheid in het hart en den blik ten
hemel gericht, zitten Ellen’s ouders cn broeder in
het stille, eenzame huis.
Ik heb u eene bladzyde medegedeeld uit het groote
boek der werkelijkheid, welke ik gedurende een kort
verblijf in het Noordelijke gedeelte van Uppland las,
en nog ontvalt aan myn oog een traan en klopt myn
bart van aandoening bij’ de herinnering aan Ellen,
de dochter van den proost.
De misplaatste pogingen van sommige
raadsleden om bij bet behandelen der
cjjfers van de begrooting ingrijpende ver
anderingen te brengen in bestaande orga-
nisatiën, werden ook ditmaal beproefd.
Gelukkig stuitten deze af op de bindende
kracht der verordeningen. Inderdaad, wan
neer men b.v. een school wil opheffen of
reorganiseeren, dan dient het daartoe
Wekkende voorstel afzonderlijk te worden
toegelicbt en behandeld. Zoo voetstoots
bij de begrooting alles omver te halen, kan
geen wijs beleid genoemd worden.
Het debat over het vroeger financieel
beheer, dat op bl. 105 van het Verslag
te lezen is, moge interessant zijn voor wie
de grieven hooren wil van de oppositie
tegen het gemeentebestuur, practisch nut
had het weinig Het is gemakkelijk thans
uit te maken, welke gedragslijn vóór 25
jaren meer in het belang der Stad geweest
zou zijn, maar voor de toenmalige leden
van den Raad was het vraagstuk van den
dag niet zoo licht op te lossen. De heer
Dercksen, die van spreekwoorden schijnt
te houden, vergat er zeker een, het be
kende wDe beste stuurlui staan aan wa)
Zeker ware het voorzichtiger geweest te lee-
nen voor niet meer dan 25 jaar, maar ten
eerste rekende men op een langer octrooi
voor de vaartrechten en hoopte men wel
licht in het niet afgelost zijn der gedane
voorschotten een argument te vinden voor
continuatie der heffing on ten tweede was
het geld toen niet zoo gemakkelijk te kry-
gen en scheen het Aanbod van de maat
schappij voor Gemeentecrediet het meest
in het belang der stad Hoe het zjj, ge
dane zaken nemen geen keer (al weer een
spreekwoord) en men moet thans roeien
met de riemen die men heeft.
Wij eindigen, zooals wij begonnen, met
de aanbeveling bovengenoemd Verslag niet
ongelezen te laten.
Zaterdags rood hsd in het Café »Uuie< door
de Dilleitantenclub Door Oefening Kunst
wederom de eerste winter-nitvoering^ plaats,
Opgevoerd werden »De valsche Munters*
dramatische schele in 3 bedryven eu Jochem
Uilenspiegel* oorspronkelijk Blyufel in één
bedryf.
Deze eerste gezellige byeenkomit niet dames
kenmerkte zich bovenal door de groote opkomst
der geintroduceerden.
Beide stukjes (le stuk, wat voor gelegen-
heidstooneellisten, nogal wat zeggen wil) wer
den vlug en *t' laatste heel goed afgespeeld
in dit 2e stukje komen, de personen die daarin
de rollen vervulden van Jochem, Lepelblad
en Springer een woord van welven iende lof
toe en kwam bet geheel beter tot zyn recht.
Wy geven daurom D. O. K. in overweging
geen te zware stukjes voor hunne rekening te
nemen doch meer te blyvon by Klocht en
Blijspelen die steeds door ben verdienstelijk
werden afgespeeld en mre.r in de'smaak van
het publiek vallen.
Als naar
seld door i
lang bjjeen.
len gerekend
inigd is, was
leeft men zijn
best gedaan, want uit het debat blijkt de
doorloopende bedoeling der meeste leden,
te ontkomen aan de verhooging van de
opcenten op het personeel. Dit ia dan
ook gelukt door het scheppen van nieuwe
inkomsten en een andere cijfergroepeering
en wij kunnen er vrede mee hebben. De
personeele belasting is zeer gebrekkig en
roept om verbetering. Het is waar, wat
B. en W. zeiden, dat ook de inkomsten
belasting groote onbillijkheden schept en
dat het wenschelijk is niet alles uit één
bron te krijgen, omdat de gebreken van
de eene belasting die der andere neutrali-
seeren, maar hit geval is ook denkbaar, dat
vele ingezetenen gebukt zouden gaan onder
de fouten van beide heffingen. Slechts
voorafgaande en grondige studie van het
onderwerp zou kunnen uitmaken, hoe hier
ter stede deze belastingen naast elkander
werken Het beroep op andere gemeen
ten is niet afdoende.
Bleef de predikant op een schoonen sotaernvund
vóór hunne deur staan en vroeg hij
«Wel, hoe gaat het P”
Dan maakte Ingrid eene dienaresse on antwoordde
met oen bljjdorf glimlach t
«Heel goed, dominézoolang wjj gezond zijn,
hebben wij niets te klagen.”
«Maar ik hen toch gohoord, dat de verdiensten
dit jaar niet groot geweest zijn,” had de predikant
meermalen gelegenheid, er bij te voegen.
«Het zal het volgende jaar wel bister zijd,” ant
woordde Jurgen en liet zyn gaotcheo rijkdom van
twoe en dertig witte, sterke tanden zien. «Zoolang
hot ons en ons kind niet aan brood ontbreekt, kun
nen wy niet klagen,” eindigde hij dan.
Op het dorp woonde een rijke boei\met name
8ven, algemeen bekend onder den naaméQn Groote-
8ven, dewyl hij zoowel naar zyne gestalte als naar
zyn geldelijk vermogen het epitheton «groot” verdiende.
Groote-Sren, had een eeuigon zoon, «die tot
dominé studeren” moest.
«Dit was toch nipt te veol,” meende Grooto-Bvon,
«zijn zoon mogt wel een «mynheer” wordeohy
had, geld genoeg, om bet heels dorp te koopen, en
als het er op aan kwam, het hoerenhuis er by.”
Olie soo heette zijn zoon een leergie
rige jongen en onderscheidde zich in de school door
groote vl(jt, maar wanneer Olie in de vacantie by
vader en moeder Was, meende hy, dat bij w*t moer
was dan' do andere knapen van het dorp en dit
maakte, dat hy volstrekt niet mot hen omging.
Hy hield zich uitsluitend aan het Iioerenhaio, alwaar
hy twee schoolmakkers had.
(Fordl eonre^A)
Wij vestigen de aandacht op het laatst
uitgekomen Verslag vati het verhandelde
in den gemeenteraad. Ieder die belang
stelt in de gemeentezaken zal wel doen
daarvan kennis te nemen, aangezien het
geldt de beide vergaderingen van 30 en
31 October, toen de begrooting aan de orde
was en dus tal van zaken ter sprake
werden gebracht.
Het is onze bedoeling niet nog eens
terug te komen op al wat daar besproken
werd; verscheiden adviezen werden uit
gebracht, die de moeite niet waard zijn
en vele woorden gesproken, die evengoed
achterwege hadden kunnen blijven.
Enkele opmerkingen willen wij echter
onzen lezers niet onthouden.
Vooreerst trekt de aandacht het optre
den van het raadslid, dat vóór het ein
digen van zyn mandaat gemeend heeft
zich het leeuwendeel te moeten verzekeren
in het debat over de begrooting. Zijne
houding kan onze goedkeuring niet weg
dragen. Niet dat wij het afkeuren, dat een
raadslid de voorstellen van B.' en W. aan
een grondig onderzoek onderwerpt, maar
de onbeduidendheid van sommige aan
merkingen en de toon van hot debat doen
den onbevooroordeelden lezer te veel den
ken aan persoonlijke gevoeligheid van
dezen spreker over andere dingen, waar
omtrent hij quaestie gehad heeft met B.
en W. en die niet naar zijn zin zijn ge
regeld, Het is altijd jammer als een volks
vertegenwoordiger zich daarvoor niet weet
te wachten zelfs voor den schijn van der-
gelijk parti-pris behoort hij te waken Het
doet afbreuk aan den indruk van zijn be
toog en zelfs waar hij gelijk heeft, wordt
de uitwerking gemist. Nu weten wij wel,
dat een raadslid in zulk geval in een
moeilijken toestand verkeert, maar een
zekere mate van tact en zelfbeheerscbing
mag toch in een lid van zulk een acht
bare vergadering worden verwacht. Waar
toe dienden b.v. de discussiën over het
wijkmeesterschap der raadsleden en het
blqvcn by
mee.r in de'atunak van
