DE ffl ffl LADY ADELAIDE.
ERS,
i Haag.
os,
7EH
BINNENLAND.
TS
Aiewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
Vqjdag 31 Januari 1896.
34ste Jaargang.
No. 6878.
1
;ijb
FEUILLETON
IRVERIJ
I
Imstreken
Expeller.
Expeler,
rr huisgezin
Expelter.
HEIt,
•dam.
n, Repareeren
KILS.
i
van
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
den
s
ps
(ForA rsrw^d).
DUN k %—K
teur der
aan den
kerk.
te
hier
hare
i verren van
alsook alle
H AR MO-
recte im porta*
LAGE
ook
rbljif
K
t
KLEIWEG
OUDE
IMMER
SS
XJAV
b(j:
ERS Jz.
van echtheid ia
irk steeds voor
naam der Firma
E.
üs geillua-
’Intaraal-
en, dit te
tegen Jicht,
md, kortom
renden tegen
25 de fleech.
eken en by
n.
Markt A 144b
ON, apotheker
i Koning
e Heer
iZa
Voor
de getchillen
bandeld 1
den naar de
fd.
I of geverfd
londheid en
C.Pirk
gratie en
•ij van alle
Jng.
■I 1.1.
GOHMIIE COURANT
Met ingang van 12 Mei ie benoemd tot
gouverneur van Surinam* Mr. W. Tonckenu
JLz., lid van don Raad van bestuur eu goa-
vernemeuts-secretaris.
34)
Op een sehoonen Meimorgen hield eene lijkkoets
voor het kasteel Dane stil. Die zwarte kleuren en
rouwpluimen vormden een allertreurigst contrast met
den helderen voorjaarsmorgen. De lijkkist werd van
den wagen gebeurd en in de lykkamer van het
kasteel nedergezet. Vreemdelingen die het kasteel
bezochten vroegen altijd waarom men de kamer zoo
gedoopt had. De eenige reden was dat die kamer
aan de dooden was gewijd. Als er een lid van do
familie Dane stierf, werd het lichaam tot den dag
der begrafenis daar ais het ware openlijk ten toon
gesteld. Iedereen werd tot die lijkschouwing toe
gelaten. De lijkkamer werd alleeu tot dat dool
gebruiktbet was eene kille, sombere, geheel ledige
kamer, met steonen vloer en smalle vensters die men
niet kon openen, en die zoo hoog van den grond
waren dat de langste man er niet door naar buiten
kon zien. Er bestond eene overlevering, volgens
welke bij ieder sterfgeval van een lid der familie
Dane, die vloer op sommige plaatsen, niet zoo ah
bij vochtig weder geheel en ai, maar bij gedeelten
uitsloeg. Veritandige lui dreven den spot met der-
geltfke dwaze bygeloovigheid.
De schragen wegien uit de kast te voorschyn ge
haald, midden in de kamer gezet en do lykkist or
ADVERTENTIES worden geplaatst
15 regels 4 50 Centen; iedere regel ineer
10 Centen, liroote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
ile aangelanden belang hebben eu dat degene
die voor de bevaarbaarheid van het vaarwater
heeft te zorgan, geen belang heeft bij de
boorden.
De koninkljjke beslissing in deze zaak volgt
later.
De schragoi
midden
’UNO’, uit
n, in ruime
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs er drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
Zooals reeds gemeld werd, heeft de recht
bank te Rotterdam inv rjj heidestelling van
Catharina Wilhelmina Hoogsteden gelast. Op
welke gronden de rechtbank reden bad haar
ontslaan, ie onbekend gebleven. Wanneer
werkeljjk eene onschuldige 6 weken vai>
vrjjheid beroofd is geworden, dient zy
ten volle in hare eer hersteld te worden.
De Rotterdamsche correspondent bad kort
na hare invrijheidstelling een langdurig gesprek
met haar. Volledigheidshalve geven wjj het
geheele verhaal weder, waarvan echter enkele
gedeelten reeds vroeger ter kennis van onz-
lezers werd gebracht.
Wat haar persoon betreft, kunnen wij ver
melden dat hei een jeugdig vrouwtje is, onge
veer 24 jaar oud, met zwart baar, een paar
vrooljjke bruine kyker», een weinig geelachtig
tintje in het gelaat. Zjj is zeer vrooljjk van
aard en een tenger figuurtje.
Op Zondagmorgen, aldus d elde zy ons med>*
hielden voor de woning van baar gehuwden
Gisteren bad te Moordrecht in alle eenvoud
plaats de teraardebestelling van een der oudste
en meest geachte inwoner aldaar, Mr. C. van
Vollenhoven, die den 26en dezer, op ruim
86jarigen ouderdom was overleden.
Bjjna bet derde eener eeuw stond de over
ledene aan het hoofd dier gemeente, welker
belangen door hem met volle toewijding en
met strikte rechtvaardigheid en onpartijdigheid
werden behartigd.
Mr. Van Vollenhoven was lid van de pro
vinciale Staten, voor Rotterdam, en twintig
jaar lang lid van Gedeputeerde States van
Zuid-Holland.
De gpmt en te raad bracht, door het volgen
van den Ijjkstoet naar de begraafplaats, stille
hulde aan de nagedachtenis van den man die
hier niet licht zal vergeten worden.
Aan het graf werd niet gesproken. De
zoon dankte ook namens moeder en zusters,
alle aanwezigen voor de laatste eer aan zjjn
onvsrgetelyken vader bewezen.
De leden van de Eerste Kamer der Staten-
Generaal zjjn thans tot hervatting der werk
zaamheden byeen geroepen tegen aanstaanden
Maandag, 3 Februari, des middags te half drie.
op geplaatst. Lord Dane word in zijn stoel naar
binneu gerold en Lady Dane volgde hem langzaam.
Beiden hadden groole moeite om zich bedaard te
houden totdat zij alleen zouden zijn en aan hunne
smart den vrjjen teugel konden geven. Er weren
een paar bedienden aanwezig en eenige werklieden
die men besteld had om de kist te openen. Zoodro
Wilkens bespeurde wat men voornemens was te doen,
trad hij vooruit, wenkte <)e werklieden om terug te
gaan, en sprak Lord Dane aldus aan
Mylord, verschoon mij dat ik zoo vry ben
u te vragen of het wel raadzaam ia om du kist te
openen. Uw zoon is aan eene besmettelijke koorts
gestorven, en zou het niet gevaarlijk kunnen zijn
om die pestlucht in te ademen.
Deze woorden maakten een onaangetiamen indruk
óp alle aanwezigen, en eenige van hen traden onwil
lekeurig achteruit. Lord Dane bedacht zich een
oogenblik, maar zeide toen
Ik vree* de besmetting niet. Degenen <li<j er
bang voor zjjn kunnen heengaan; maar ik ben er op
gesteld om het laatste overschot van mijn zoon te
aanschouwen. Het is meer dan eens gebeurd dat
men oen ander lichaam in de plaats stelde van dat
van dengeoe die men beweerde dat overleden was.
Wilkins keerde zich verbaasd en met tranen in de
oogeu tot Ifprd Dane.
Mylord, is het mogelijk dat gij kunt veronder
stellen
Denkt niet, Wilkins, viel hem Lord Dane in
de rede, dat ik u verdenk. Dat is zelfs niet bij mij
opgekomen. Maar, er bestaat een onderscheid tus-
schen innerlijke overtuiging, en feitelijk aanschouwen.
Ik betwjjtel geentins dat het overschot van myn
broeder in de Sint-Mariastraat, by wien
zij met haar eenig kind, een knaapje, verl
houdt, drie rjjtuig u stil, waardoor eene niet
geringe emotie in de stille straat veroorzaakt
werd.
Ambtenaren der justitie en politie traden
naar binnen, hielden een zeer uitgebreide huis
zoeking en een bevelschrift werd voorgelezen,
waariu hare inhechtenisneming vermeld stond
Zjj nam het in den aan vang nog zoo heel
ernstig niet op, in den waan verkeerende, dat
zjj wederom verboord moest worden om in
lichtingen omtrent Van Berkel te geven.
Zjj zette daarom haar kind van de armen
en sprak het bemoedigend toe, dat moeder
straks weer terug kwam.
IntuMchen gingen de rechercheurs jjverig
voort met zoeken, geen stuk bleef op zjjn
plaats en ten slotto namen zij eenige brieven,
die thans nog in handen der justitie zyti, mede.
Catharina Hoogsteden stapte, vergezeld van
twee inspecteurs van politie, in een der ge*
staande rytuigen, zonder nog juist het doel van
den tocht te weten. Gedurende den rit drongen
de inspecteurs up eenige bekentenis bij haar
aan, die wellicht tot de ontdekking van de mis
daad konde leiden zy raadden baar bet beste.
Het was echter onmogeljjk meerdere licht
punten in deze zaak te geven, clan zjj reeds
vroeger bjj den hoofdcommivsaris gedaan had.
Toen het rjjtuig de Schiekade passeerde, be
greep zij alras dat men haar naar de strafge
vangenis aan den Noordsingel transporteerde
Zjj gaf daarover hare groote verontwaardiging
te kennen, wyl er geene bewyzen van eeniar
medepliohtigbeid volgens bare meaning waren.
In de strafgevangenis aangekomen, werd zij
onmiddelljjk naar een der cellen overgebracht.
Hierover allesbehalve gesticht, Verzocht zjj den
rechter-commissaris te spreken, waarop ZEd
«ersclreen, aan wien zjj opnieuw hare veront
waardiging uitte.
Gedurende ITare gevangenschap werd Catha
rina Hoogsteden viermaal in verboor genomen
door den rechter-commissaris. Deze verschil
lende verbooren kwamen op hetzelfde neer.
Aan Catharina Hoogsteden bleek uit de ver
hooren, dat men haar van de brieven*cbrjjverjj
verdacht, wyl haar handschrift veel gelykenin
met de brieven had. In tegenwoordigheid van
e?n tweetal sc riftkundigen moest zij de brieven
overachryven, meermalen op v> rschillende tijd
stippen, en kwam men tot het resultaat, dat zy
werlieljjk veel «pljjkenis hadden mot het briefje,
waariu stond Willem beken maar, ik kun het
□iet langer uithouden
Nu echter de justitie vrj] zeker van hare
onschuld overtuigd is, zou dan hier misschien
aan moedwillig^ schriftnabootsing, ten einde de
lieven zoon Geoffry in de kist list, maar toch wensen
ik het met eigen oogon te zien (lij kunt allen heen
gaan, zeide hij eenigzins kortaf tot de bedienden
en zich tot de werklieden richleudo voegde hij er
l^j: verricht gij gw plicht. Zou het niet verstan
diger zijn dat gij u ook verwijderdet? Deze laatste
vraag was tot Lady Dane gericht. Zij wenkte ont
kennend en bleef.
Het duurde een geruimen tijd eer rnen zoover was
dat men de kist kor. openen, want het soldeersel
moest losgemaakt worden, maar eindelijk was men
daartoe in staat. Behalve Bruff hadden alle dienst
boden de kamer Vurlaieu.
Lord Daie zag hem vragend uau.
Ik vrees niets, Mylord. Vergun mij om het
laatste overschot tan den armen mijnheer Gooffry te
zien. Ja, het waf Oeoffry Oano en hij wm minder
veranderd dan men zou hebben kunnen verwachten.
Kik der aanwezigen sloeg nog eenmaal oen langen
ontroerden blik op don dood», de nu kinderlooze
moeder bedwong met moeite haar snikken, en de kist
werd voor altyd gesloten. Daarna verlieten zy het
vertrek, en word ieder die sulks wenachte in de ka
mer toegelaten.
Dien nacht bad er eene onaangename opschudding
in bet kasteel plaats, die aanleiding gaf tot een al-
gessuenen schrik. Sophie had sedert eenige weken,
vooral des nachts veel last van hoesten. Zij gebruikte
daartegen een verzachtenden drank, dien zij van krui
den bereidde en tleane noemde; aio zij naar bed ging
nam zy die thee, aft tyd mee naar boven, maar dien
nacht vergat zij bare kruiden of eigenlijk durfde zij
niet recht naar 'beneden gaan om ze te halen
want nu ar md lijk in huis was, was zij even als
GOUDA, 30 Januari 1896.
Door Burgemeester en Wethouders is tyde-
lijk de waarneming der bètrekkiog van direc-
Algemeene Begraafplaats opgedragen
beer H. Kleyweg, koetur der St. Jans-
Te Weert is de vorige week een vrouw be
graven, die, naar men meende, 94 jaar oud
wa«. Tl'atis ia echter uit de regiat-ra van
do andero dienstboden huiverig om door du lango
gaanderyon te gaan. Zij was laat bij freule Adelaide
gebleven, en zij wist dat de dienstboden allen naar
bed waren. Maar wat zij ook deed, zy kou den
slaap maar niet vatten. Haar boost kwelde haar
nog meer dan gewoonlijk, zoodat zij ten laatste on
geduldig begon te worden en besloot om den angst
voor spoken en eenzame gaanderijen op zy Ce zetten,
en hare tisane te gaan halen.
Zij sloeg een doek om, en ging moedig met een
lampje in de hand naar beneden. Hare slaapkamer
was naast die van freule Adelaide, zoodat ay de
grooten trap af moest, den langen donkeren ateeneu
gang door, en de lijkkamer voorbij. Bopbio zou zich
bij helder daglicht geschaamd hebben om te bekennen
hou zij beefde, b'e haar bart bonsde, en h zij het
kippevel kreeg toen zij roofbij de deur ren de dood-
kamer snelde. Niettegenstaande zy stoutweg aan
freule Adelaide verklaard bid dat zij niet aan apoken
geloofde, ging bet haar zoo «la de meeste fransche
vrouwen van baa; stand en ik geloof dat het by
deze meer dan Ihj Eogelube vrouwen bet geval ie
en had zij een hygeloovigen angst voor doodsn.
Maar, er is een oud spreekwoord dat zegthoe meer
haast, hoe minder spoed, en dit moest de arme Sophie
ook weder onderrindon. want in de haast rt-rloor
zij vlak voor de zoozeJ gevreesde deur een haisr
pantoffels. Met een half geamporde kreet van doods
angst dat zij juist daar werd> opgehoudun, greep
Sophie hemop, en ijlde zonder stil te staan om hem
weder aan te trekken, voort.
au bespeelde
aandacht van een ander af leideu, of aan
touvul gedacht moeten worden.
Ook was de arrestatie geschied, wyl de justi
tie in den waan verkeerde, dat ay lang
niet alles verteld bad wat zy van Willem van
Berkel wist.
Daar zy van Berkel reads uit haar jeugd
kent, gaf Catharina Hoogsteden een uitvoerig
verhaal omtrent zyn levensloop, en ook van
het gesprek dat tij den avond van de var-
vermissing vau den 10 jarigen Hoogsteden met
Van Berkel gehad heeft, in wious tegenwoor
digheid zy gezieu was.
Niet een enkelen keer heeft Cath. Hoog
steden Van Berkel te zien gekrf*gen, alleen
▼arnatn zy omtrent hem, dat by geregeld de
godsdienstoefeningen bywoonde en door gees
telijken bezocht werd ook C. Hoogstellen ont
ving op haar verzoek van eene geestelijke be
zoek. Behalve met de schriftkundigen werd zy
met niemand geconfronteerd en kwamen dan
ook gedurende bare gevangenschap geen nieuwe
lichtpunten in deze treurige zuak.
Aan den rechter vau instructie verzocht zy
van tyd tot tyd haar kind te mogen zien,
hetgeen geschiedde door tuKschenkomst van de
directrice der gevangenis, die haar kind in de
cel brachtook mocht zjj later bezoek van
huar zuster die te Schiedam woonachtig is ont
vangen, evenzoo was baar als Vau Berkel
verguud brieveu aan de familie te schryven.
Wat haar verblyf in de gevangenis betreft,
is zy, uitgezonderd de cellulaire opsluiting in
een gev one cel eu hot gevangenis-roggebrood
vol lof over de vriéndelijke bejegening van de
zyde der directrice eu der ondergeschikte be
ambten, en droug zjj er ten zeerste by onzen
correspondent op aan dit door middel *an dit
blad wereldkundig te maken eu lof toe te
kannen wuar ifie werkeljjk verdiend wordt.
Des avonds te zes uur bereikte het bevel-
velschrift tot hare invrjjheids’telling den direc
teur der aevaugenis, en werd het officiueh*
stuk door een ambtenaar voorgelezen, waarna
ten 7 uur de gevangenisdeuren voor baar ge
opend werden.
Catharina Hoogsteden begaf zich na hare
iuvrjjheidsstelling naar haa.r snater te Schie
dam, alwaar 1 ok haar kindje ijjdens hare
afwezigheid verpleegd was. (Telegraaf.)
toom n van
Raad van State, afdeeling voor
van bestuur, werd gisteren be-
bet geschil tusschen den Raad der
gemeente Gouda un Gedeputeerde Staten van
Zuid-HoHand over het onderhoud van de boor
den der Turfsirgelgracht, deel uitmakende van
de Buitengonwe. Een uitvoerig verslag over
deze zaak werd uitgebracht door den etaatstaad
mr. De Nerée van Babberich. De gemeente
Gouda was van meaning, dat by de overneming
door de provincie van het onderhoud van het
vaarwater de Buitengouwe ombegrepen waren
de boorden van dat vaarwater als zjjnde de
daarbjj behoorende werken, terwjjl Ged. Staten
als verplichting van de provincie alleen erken
den het op beboorljjke diepte houden van hef
raarwater.
Ter toelichting van de meening van Gouda
trad op mr. J. D. Veegens, die de juistheid
van die meening trachtte aan te toonen op
grond van het spraakgebruik der Provinciale
Staten by de behandeling dezer zaak *an de
geheele geschiedenis vau bet tot stand komen
der betrekkelyke overeenkomst vap 1894 en
van begrootingen door de Staten te dezer zake
opgemaakt. C’it dat alles bleek z. i. duidelyk
dat de boorden van hel vaarwater als onder-
deelen daarvan moesten onderhouden worden
vnor rekening van de provincie. Gemachtigde
concludeerde dat de Raad van State aan Hare
Majesteit zou adviseeren te beslissen, dut de
provincie sedert 1 Januari 1895 met het be
heer eu onderhoud iu den door hem bedoelden
zin is belast.
Voor Ged. Staten trad op mr. W. Thor-
becke, landsadvocaat, die betoogde, dat de ver
plichting, omtrent de bedoelde beschoeiings-
werken niet tot het onderhoud van het vaar
water behoort, omdat de overeenkomst zich
daarover niet uitlaat en men tea deze alleen
met de overeenkomst te doen heeft, wyl deze
bestemd is om alle na te komen verplichtingen
uit te drukken, zoodat ook een beroep op
andere stukken of op omstandigheden niet in
aanmerking mag komen. Voorts verdedigde
mr. Thorbecke de sienswyze van Ged. Staten
ook op grond biervau, dat bjj het behoorlyk
onderhoud van de boorden van het water alleen
DU