DE EED VAN LADY ADELAIDE. HEID No. 7083. Woensdag 22 Juli 1896. BINNENLAND. [SAP. 35ste Jaargang. Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. esa ld c. iht. FEVILLETO V. ERVERIJ Iz. st. 10. EN 4 O». 4 ZOON. 3IJE, II1EB, srdam. m Koning 8 van ra Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. 777.— “D. y ij maar ik kan het haast stoom n ran eeroolftl.j 1 >ben op 31 te Rotter- de Heer sn verwen van m, alsook alle De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nemmers VU F CENTEN. 365.— 412.— 450— 468— UTRECHT Met dezen aaaagiars irkocht den Ie excursie 833— 897— bu Utrecht gen. voor de op NSAP uit de te Alftn a/d. d en verkrjjg- idLy ir. Ld. leurauance) duty voor too pCt. GOUDA. voor f 149.90 154.45 196— 205— 280— Da'a maar i stortte 1 I.IIIINIIE BWË ADVERTENTIEN worden geplaatst 15 regels a 50 Centen; iedere i'egel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. irden naar de srfd. ad of geverfd gezondheid en dat de kleederen, die Wilfred droeg, voor bet moereu- deel uit den lombard waren afgelost, dan moest men erkennen, dat bij er nog al rodelyk uitzag. Lord Dane zou geene moeite sparen, om Wilfred op den goeden weg terug te brengen, en wij moeten hier opmerken, dat hot publiek niets wist van het aandeel, dat hij in het kotnplot ran den rongen Zondag had gehad. Het publiek laat zich meestal door eene kleinigheid leidentoen men zag, dat Squire Lester zijn zoon de hand gaf, haastte ieder zich om zijn voorbeeld te volgen. Ach, mylord I riep dokter Wild uit, toen ook hij lord Dane begroette, ik kan u niet vergeven, dat gij vreemde diensten in Zeemansrust hebt in ge roepen. Dokter Green heeft slechts twee jadr op de plaa's gestaan, en ik ben hier opgegroeiduw vader was met mijn’ kunde tevreden. Lord Dane legde zijne hand op den schouder des spreken. Wild, zeide hy, lachend, van nu aan neem ik u weder als dokter aan. Ik zal het niet lang meer maken, en uwe diensten dus niet lang moer behoe ven; gij zult uwe kunst op myu zoon moeten be proeven, als bij ziek wordt. Wel, man, begrijpt gij niet, waarom ik de hulp van eon vreemde inriep Gij zoudt mij dadelijk herkend on het geheim door heel Danesheld verklapt hebben. Dat streed destijds met mijne plannen. De heer Wild schudde het hoofd. Ik kau ei* mij nog maar niet mede rereooigen, dat gij vreemde hulp hebt ingeroepen. GOUDA, 21 Juli 1896. VERGADERING van din GEMEENTERAAD op Vrijdag den 2^Juli 1896, dea namiddag» tan 1} ore. Aan de orde: Het Ontwerp eener Algemeene Politie-Ver- ordening. Door de Nederlandsche Toonkunstenaars- Vereeniging ie met algemeene stemmen het diploma piano B Middelbaar Onderwijs uitge reikt aan den haar Jac. F. van Zntphen. schrik bijna in onmacht. Er was zeker nooit zulk een levée gezien. Zij had hare wedergade niet in de geschiedenis. Aan het hof worden levées gehouden, maar daar ver schijnen alleen de grooten der aarde; goen Lazarus mag daar binnen komen. »De levée op het kasteel Dane was van gansch anderen aard. Het nieuws van do opstanding van Harry Dane had zich door heel Danosheld verspreidoven zoo de tyding, dat hij zyne voorvaderen in rang en waardigheid zou opvolgen en dat hij dien dag recep tie op het kasteel zou houden. Hij wenschte daar allen zonder onderscheid te ontvangen, zoowel de goringsten als de aanzienlijksten. De arme vitschers waren even goed verzocht als de groote hoeren de stroopers en smokkelaars hadden zelfs eene drin gende uitnoodiging gekregen. Onder in de vestibule stonden de dienstboden geschaardzij droegen allen hunne sjerlyke liverei van wit en zilver met purper. Bruff en Bavensbird stonden achter Lord Dane; liet was moeyelijk te beslissen, wie van beiden er trot- scher uitzag. De bezoekers verzamelde zich in een oogenblik des tijdsallen drongen vooruit, om Lord Dane hulde te bewijzen. Al» hij geheel van handen gemaakt was geweest, zou by er nog niet genoeg naar den zin van de opgewonden menigte gehad hehben. Hij stond mat beide handen uitgestrekt, met een vrien- Gelijke glimlach op het gelaathij had een zacht, harteiijk woord voor ieder. Zijn zoon stond aan zijne rechterzijde, en hij stelde hem aan elk hunner afzonderlijk voor. Herbert Dane was ook tegenwoor dig, even zoo Wilfred Lester; hij bejegende beiden m»t achting «n onderscheiding; en als men bedacht, Heden mi aan besteed b. Het uitvoeren van perceelen. Ingeschreven perceel 1 (Bruggen). G. Jansen M. Binuendjjk M. Brouwer Jac. Rost W. van Soest. Perceel 2 (Gebouwen). G. Jansen Jac. Rost M. Bionendjjk B. Brouwer Perceel 3 (Schoolgebouwen). G. Jansen M. Binnendyk. Jac. Rost B. Brouwer b. Het maken 17t) Hel doet mij leed, mylady, dat ik u een treurig feit moet mededeekn, maar ik acht mij in het be lang van de familie verplicht om te spreken, dus begon zy, op zachten, Heemenden toon. Ik wilde zoo straks in den tuin gaan, om den tuinman iets te vragen, toen ik zag maar ik kan het haast niet zeggen, en ik beken dat ik tot mijne ringer- toppen toe rood ben geworden. Ga voort, Tifle, en laat al dien onzin achter wege. Mylady, ik zag dien Lydney, hem en freule Lester. En hij nam haar in zijne armen, en - ik hoop dat uw ladyschap het mij niet kwalijk neemt hij kuste haar. Hy kuste haar op baar mond, mylady, als alsof het niets was. Lady Adelaide trok hare wenkbrauwen kwynenl omhoog. Het is zeker geene kleinigheid. Maar, daar freule Lester zijne vrouw zal worden, Tifle, is het zoo erg niet. Zyne vrouw 1 riep Tifle uit, terwyl «V hare groene oogen van verbazing wyd open spalkte. Wat, wil zij met hem met uw verlof, mylady met dien galeiboef trouwen? Tifle, raids Lady Adelaide, op strengen, be- 'Tiependen tooi, terwyl zy met een trotsch gebaar Voor de arrondissements-rechlbank te Rot terdam stond gisteren terecht J. A. R., huis vrouw van J. v. d. T., 44 jaar, kaartlegster, geboren te Utrecht, wonende te dezer stede. De aanklacht legt haar ten laste: Als zoude zij in den loop der jaren 1894 en 1895, of 1893, 1894 en 1895 op onder scheidene dagen, deels alhier, deels te Woerden, met het oogmerk om zich wederrechtelijk te bevoordeelen, Bastiaan Wingelaar bewogen hebben tot de afgifte van verschillende gelde lijke bedragen door, nadat bij zich de eerste maal bij haar vervoegd bad met de vraag of zij uit de kaarten zien kon, om welke reden bjj bij haar kwam en zy hem, na kaarten te voorschijn gehaald te hebben, antwoordde, dat hij als rechthebbende op een erfenis kwam, waarop hij haar mededeelde inderdaad recht te hebben op een erfenis van zekere Neeltje De Pater, die, in vroegere jaren te Broek in Waterland overloden, een enorm kapitaal zou hebben nagelaten, hem voort» mede te deden dat zij niet in staak was zelf in deze zaak het noodige te doeo, maar de zaak aan een advo caat in handen zon geven, voorts herhaaldelijk hem aan zijn woning te Woerden te bezoeken en hem te verzekeren dat de zaak goed ging en zeker in orde zou komen, hem verder te vertellen, dat een advocaat te ’sGravenhage voor haar in deze zaak werkzaam was, hem op geheimzinnige wijze te weigeren diens naam op zyn daartoe gedaan verzoek te noemen, dooh hem dien te willen laten lezen, hem toen een stuk papier vertoonende, waarop geschre ven stond: >B. H. van der Loefv, Wil- helminastraat 120, berhaaldelyk hem te be loven, voor hem naar dien advocaat te zullen gaan en dan hem te zullen telegrafeeren, heb. bende zij dan ook inderdaad in den loop der maanden September tot November 1895 vier telegrammen nit 'a Grarenhaga aan zyn adres afgezonden, ten einde hem in den waan te brengen dat zij werkelyk aldaar een rechts geleerde raadpleegde, verder eenmaal toen hij op haar uitnoodiging bij haar alhier was om den advocaat, die daar ook komen zou, te spreken, aan haar woning een ver dichte boodschap te doen bezorgen dat de advocaat verhinderd was, door een andere maal vrouw wist hem telkens zulke bemoedigende berichten omtrent de erfenis mee te deelen, dat zyn hart van pure vreugde opsprong. Telkenmale kwam zy de woning van den eeu- voudig-bravo poorter huppelend en zingend binnen en telkenmale huppelde zij er met geld weer vandaan. Zy wi»t dan ook wel variatie hi haar erfenistydingen] te brengen, want nu eens stond het er zus mee en dan weer zoo maar altijd luidden de berichten eren gunstig. Ze bad zelfs telegrammen van den advocaat ontvangen en die liet ze natuurlyk vol ver trouwen aan haar slachtoffer lezen. Een ver in a kei jjk tooneeltje was het, toen de bedrogen getuige, na de vier bewuste telegrammen te hebben gezien, waarvan hij zeide: >Datbenne ze maar n»t!«, de armen heel rertrouwelyk over de groene tafel van het recbterlyk drie tal kruiste en heel gemoedelyk in kleuren en geuren begon te vertellen, hoe hij en zyn vrouw en de kaartlegster op een goeion dag van half twaalf ’s morgens tot 's middags drie uur met de koffie op den advocaat hadden zitten wachten. De advocaat scheen echter verhinderd te zyn, want hy kwam niet, en de kaartlegster vertrok ook, toen haar een briefje gebracht werd dat haar naar huis riep. Vooral in den laatsten tijd van haar omgang met de bedrogen familie was zy byzonder vertrouwelyk met den eersten getuige. >Za zee oome teugen me, maar dor wa» nike van an, verklaarde hij thans. Ze kwam ook af en toe wel eens een bor reltje by haar cliënt gebruiken, want borreltjes dronk zy graag. Op zekeren dag had de boer haar een glaasje wyn geoffreerd en toen hy haar daar als een gewoon sterveling zag drin ken, sloop de twyfel in zyn ziel. Plotseling zei hy: >Ik begin aan m’n erfdeel te twyfelon, want 't duurt zoo lang.c waarop zij had ge antwoord: »Ik zal me aan dit glaasje den dood drinken als ’t niet waar i»,< Zyn twyfel bad echter de overhand behouden en eindelyk was de politie zich, zeer ten nadeele van de waarzegster, met de erfenis-quaestie gaan be moeien. Het boertje verklaarde tot algemeene ver bazing, dat hy ongeveer alles en alle» bij mekaar f 600 aan de waarzegster had betaald. Dit wa» zoo ongemerkt in zyn werk gegaan. Nu eens bad hij f 6 voor ad verten tiekosteo, dan weer f 5 voor reisgeld en dan dit en das dat voorgeseboten. De verklaring van den be drogene werden door twee getuigen bevestigd. Beklaagde, een onsympathiek burgerjuf- frouwtjestype, met rusteloos rondglurende half dichtgeknepen oogjes, die onder een paar sier- lyk op het voorhoofd geplakte grauwe lokken komen uitkyken, ontkende stotterend het ten voor f 948. 1000— 1067.— 1083. - 1093— 1135— 1143— 1180— 1197— 1540— naar de deur wees. Wees zoo goed, u te herinneren’ dat gij van freule Lester spreekt. Tifle droop verlegen, om niet te zeggen als van den donder getroffen af, eu viel tegen eene meid aan, die haar kwam zeggen, dat Shad haar verlangde te spreken. Shad?jdie onbeschofte deugniet! antwoordde Tifle, woedend. Die Grootje Bean heeft ook ieder oogenblik nieuwe droppels voor hare rheumatieke pijnen noodig. Zij ging nochtans naar buiten en vond Shad tegen oen ruilen muur geleundhij sprak haar gansch beklemd aan Grootje zeide, dat ik ditmaal gerust aan kon bollen en recht op u af moest gaan, om u het nieuwtje te vertellen, dat,lord Dane terug is gekomen. Van waar? vroeg Tifle. Waar is hij heen geweest Niet lord Dane van het kasteeldie is niet meer Lord Dane. De ander is weder levend ge worden hy, die jaren geleden van de klip viel. Hij gaat op het kasteel wonen, en dè andere wordt er uit gezet. Grootje zeide, dat ik u moest rer- tellen, dat Lydnev Welnu zeide Tifle, ongeduldig, terwyl zy hem met open mond aanstaarde. Ga voort. Dat Lydney zioh hier onder een valechen naam heeft opgehouden en de lui, die op den sleohten weg waren, heeft nagegaan, maar het niet, zoo als wij dachten, met hen eens was. Hij is de zoon van den ander, hij heet Geoffry Daneeu hij zal lord Dane opvolgen. Tifle voelde don omvang van die woordenzij begreep, dat zy zioh deerlijk vergist had en viel van te Verzekeren, dat de zaak nu zoover in orde was, dat zij in de couranten moest gepubliceerd wordendoor eenmaal aan zyn woning te Woerden te zeggen, dat zyn huis moest inge- ripht worden voor de ontvangst van den advo caat en de andere hoeren, die allen komen zouden, waarop in hare tegenwoordigheid een gansche koffietafel was aangericht, dooh nie mand verscheen, integendeel zij een briefje outving en zeide terstond^naar Den Haag te moetendoor een andere maal, toen Winge laar begon te twijfelen aan den goeden loop der zaak, haar beide voorste vingers omhoog te steken en terwyl een glaasje voor haar stond te zeggen: »Het Opperwezen hoort my, maar als het niet waar is, mag ik lijden dat ik mij dood drink aan dit glaasj»< en einde!jjk door hem «accessievelyk te vragen om gelden voor voorschotten, reiskosten, betalingen van den advocaat, plaatsing in de couranten en dergelijke, zyude al deze handelingen en op gaven bedriegelyk en in stryd met de waar heid, er op gericht om Wingffiiar in het geloof te brengen en te houden, dat deze door haar tosschenkomst in het bezit van gelden uit ge zegde erfenis zou komen. De 67-jarige bedrogene verklaarde een paar jaar geleden op de markt alhier met de be klaagde in kennis te zyn gekomen. De man, tot in de diepste diepten van zyn eenvoudige ziel overtuigd, dat hy de eenige *eehthebbende was op de beroemde erfenis van Neeltje De Pater, verklaarde den beeren thans met bei vuur der overtuiging in zyn stem, dat Neeltje De Pater familie was van zyn vooroiuders. Zy had zelfs op een goeden dag in den jare 1700 zooveel kennis gemaakt met zyn grootmoeder, waaruit hy de conclusie trok, dat de erfenis van rijke Neeltje niemand anders dan hem toebehoorde. Op de markt alhier nu, kwam hij iu kennis met beklaagde, die den eenvoudigen Gouwe naar zoo maar in eens zeide, dat hy met erfenisverwachtingeu in zyn gemoed rondliep. Da’s maar krek zoo, zei ons boertje en nu stortte hy zijn gemoed uit voor de wyze wichelare», die hem vast en zeker uit de kaart voorspelde, dat het met die erfenis wel in ’t reine zou komen. Voor eerste onkosten van den advocaat, dien zij zou opzoeken, moest zy geld hebben, vyf-en-vyftig wichtige guldens, die het boertje door het sluiten van een leening bij elkaar kreeg en aan de beoefenares der zwarte kunst ter hand stelde. Dat geld was echter nog niet voldoende, want, zei getuige, >de advocaat was telkens om een paar centen verlegen En dat gebeurde nogal vry dikwyls. Maar dat hinderde den bedrogene niet, want de c. Het uitvoeren van herstellingen aan de de brug, begin Goudsche rijpad, onder Boskoop. Ingeschreven werd door: J. Alblas, Waddinxveen. voor f W. A. Verbruggen,Waddinxveen 831— J. Vermeer, Hekendorp C. v. Leeuwen, Waddinxvein J. van Lokhorst, Alfen 1035. van den Berg, Boskoop 1195. Door de politie i» gisteren een minderjarige aangehouden, die met go d het ouderlijke huis had verlaten. Hy i» naar zyne woning te Rotterdam overgebracht. Bedankt voor het beroep bjj de Gereformeerde Kerk te Gouda en te Barendrecbt door ds. J. H. Donner Jr. te Nieawdorp. liddag werd ten Raadbuize alhier verfwerken in drie werd doorvoor 249— 287.40 295— 309— van 340 Meter planken oerer-bekleeding langs den Fluweelen Singel. Ingeschreven werd door P. Ooms C. van Leeuwen,Waddinxveen Joh. Vermeer, Hekendorp C. W.deuHoed.Stolwykerslui». J. de Jong Wz J. J. Duym D. Amesz W. de Jong Wz W. A. Verbruggen L. van Blokland

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1896 | | pagina 1