uda.
r
Donderdag 3 September 1896.
No. 7060.
36ste Jaargang.
BINNENLAND.
ZN.
WASBNSTKIN.
JR.
FEUILLETON.
on.
oor de
onslel-
K5-
D.S
en de rytuigen werden zwaar be-
een viertal passagiers liepen verwon
dingen op. Geneeskundige hulp was spoedig
by de hand en een der gewonden werd naar
het Burger-zjpkenhuis aan de Linnaeusstraat
vervoerd.
van
.E
Inzending van Advertentiën< tot 1 uur des midd.
w. eu
D.
nde-
Wh
(JForili rtrvoljii.)
ïag’
i»
zonder
baar
Spót-
i wa-
•te
Ka
*•-
bat
te
teel
KW-
irte
onver*
uchten
vench
van
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k s
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
4»
telt
K
4a,
wa-
MT
t««
ft
ft
•Uk
GO I IN I IE COURANT
en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
•J
rS
IM
te
a
jte en
zeer
rood)
dt van
smaak
zoo lang duren, en al
dan heb ik toch na
wordt
tuur,
olie en
vaii het feest,
den dag te
GOUDA, 2 September 1896.
aan den Raad der gemeente Reeuwyk
aangeboden begrooting voor het volgende
dienstjaar bedraagt aan inkomsten en uitgaven
f 17171,90$. Daarby is voor onderwyn 16612,86
en voor armwezen f 3700.30 uitgetrokken.
liet gemeentebestuur te Berg-Ambacht heeft
aan bet hoofd der le Openbare School, wegens
ernstige ziekte, verlof uit de school toegestaan
tot 1 October a. a.
De Temps beeft het volgend telegram uit
Rome ontvangen
«Generaal Valles zal 9 September naar Sjoa
vertrekken met oen door doorkoning geteeken-
den brief, als vertegenwoordiger der Italiaansche
regeering, met volmacht om over den vrede te
onderhandelen.
>In verband met deze onderhandelingen
houdt men 't er voor dat de zaak der «Doel*
wyk« misschien moeilijkheden zal kunnen op
leveren, indien de Negus namelijk reeds de
waarde van de lading van het schip betaald
beeft. Heeft Menelik aan een tnsschenpersoon
te Antwerpen en te Rotterdam komen opwek
ken om zich met de Engelsche dokwerkers tot
een internationaal verbond to vereenigen.
ADVERTENTIEN worden geplaatst
15 regels 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Herkozen tot wethouder in de gemeente
Vliet de heer J. Kasbergen met algemeene
stemmen.
Evenals men op de spoorwegen optische
signalen heeft, die den machinisten doen zien
of de weg vry is, nel passeeren over wissels
geoorloofd is of niet, en?., zoo heeft men thans
te Londen ter regeling van het wagen verkeer
in de straten dergelyke signaalinrichtingen ge
plaatst. Zooals bekend, is het ry- en voertnigeo-
verkeer in Londen buitengewoon groot, daar
tramwegen electrische spoorwegen enz. iu de
Engelsche hoofdstad niet in die mate als in
andere groote Europeesche sleden aanwezig
zjjn, omdat de talryke uiterst nauw gebouwde
straten een dergelyk verkeer voor geheels wy-
ken onmogelyk maken. Om na aan de hoofd*
kruisplaatsen den uit de verschillende straten
komenden voertuigen reeds van verre een halte-,
signaal te geven, tot het tegengaan van over
matige ophoopiagen, is op de kritieke plaatsen
een hooge signaalmaet gezet, die door een
electrische geleiding met de standplaats van
den policeman is verbonden. Drukt deze
op een knop, dan 'wordt boven aan de mast
een bord met bet opschrift »»top< zichtbaar
en kan zoo gedraaid worden, dat het zichtbaar
wordt in die straten, waarvoor de waarschuwing
moet gelden, ’s Avonds wordt de inrichting
elcctrisch verlicht.
DE HYPOTHEEK
OP
Ja jongetje, ’t is net vier geslagen. Bedje iets?”
»Ja en neen,” wide Otto zijn zoonwant deze
was hetvik had een oogenblik met u willen pra
ten, maar nu zal ik het maar uitstellen.”
Wol zeker, wy kunnen eerst onze aardappeltjes
gebruiken,” zeide Ludeman zijn zoon aanziende. «Er
is toch goen bezwaar?”
«Noen vader, ik heb aan plan.”
«Zoo jongetje. *t Is je eerste plan niet en het zal
je laatste ook niet wozen. Al weer om geld te ver
dienen, denk ik?”
«Natuurlijk vader. Het begint my te vervelen
langer zoo rond te loopen.”
•Geduld, Otto, geduld. Op uw leeftijd verdiende
ik ook nog maar ter nauwernood mijne kleuren.
Weet gij wel dat duizenden in hei land op uwe
Jkren broodsgabrek lijden?"
«’tie wel mogelijk vader, maar ik ben jong, ik
weet wat ik noodig heb om vooruit te komenik
ben vol lust."
«Ja wel, ja wpl, soo spreken alle jongelui. Maar
om door de wereld te komen is er meer noodig dan
j*ugd en lustgeduld. Zie het aan je grootste
■anat'n ze hebben allee hun tyd afgawscht.”
Aan wie het ongeluk te wyt-n is valt nog
moeilyk na te gaau. De machinisten op beide
treinen hebben geremd en wellicht was een
trein zelfs tot stilstand gekomen op het oogen-
bhk van de botsing.
Reeds gisterenavond was de weg weder ge
heel vry gemaakt. >(Hbl.)<
Naar wy vernemen zullen, de Engelsche
volksleiders Wilson en Seoton de bootwerkers
opgedragen om op eigen verantwoording den
koop in orde te brengen, zonder dat hy zelf
daarin zieh rechtstreeks heeft te mengen, dan
zal de quaestie hem wellieht goen belangstel*
ling inboezemen maar wanneer hy reeds de
volle som of een gedeelte van de vier millioen
die de 50,000 geweren en de krysvootraad dor
«Doelwyk» vertegenwoordigden, heeft moeten
storten, dan zal de Negus zich stellig minder
insobikkelyk toonen in zyn eischen van ver
goeding, tegen de uitlevering der Italiaansche
gevangenen.
Blykens by het departement van koloniën
ontvangen telegraphisch bericht is de korporaal
der infanterie P. H. Trommel (alg. stamb no.
24856) aan bjj de jongste onlusten by Praja
op Lombok bekomen wonden overleden.
Uit Amsterdam meldt men aan de N. R. Cl.:
Door 50 werklieden, werkzaam by den bouw
van het graanpakhuis des hoeren Korthals
Aites, in de nabyheid van de Houthaven, is
gisteren het werk gestaakt. De stakers eischen
verbooging van bet loon.
Uit Dockum meldt men
De vermoedens, dat de eigenaar van de
volksbroodfabriek alhier zelf zijn fabriek in
brand zou hebben gestoken, waren zoo ernstig
dat een nader onderzoek, ingesteld door den
officier van justitie en de rechter-commisaris,
dezen aanleiding hebben gegeven hem gevan
kelijk naar Leeuwarden over te brengen.
Mej. L. F. do Broekert, sedert ongeveer 3
jaren onderwijzeres aan dele Openbare School,
te Berg-Ambacht, heeft eervol ontslag nit deze
betrekking aangevraagd tegen 1 November a.s.
of zoo mogelyk vroeger.
bel programma te overhandigen
dat beden hier gevierd wordt om den dag te
herdenken, die met gulden letteren in de ge*
achiedenid van het Nederlaudsche volk staat
èpgeteekeud. Het is voor my oen groot voor
recht te mogen optreden als tolk vau de
Baarnscbe burgery om Uwen Majesteiten te
«eggen, dat deze feestvreugde de uiting is van
een diepgevoelde en onvergeteljjke liefde voor
het Huis van Oranje, waarvan de onvergete*
lyke geschiedenis van Uwer Majesteiten voor
vaderen zoo dikwerf is saamgeweven met Baarn
en Soestdyk. Van dit feest zullen de nagal*
mende vreugdezangen wegsterven, maar de in
druk zal blyven bestaan, evenals de geliefde
en eigenaardige volkskreet: Oranje Boven».
Ook werden aan HH. MM. ruikers aange
boden. De Koningin-Regentes betuigde den heer
Van Dodewaard baren dank en ook koningin
Wilhelmina sprak een vriendelyk woord. Nadat
de stoet voorby het paleis getrokken was, be-
tuigde H. M. de Regentes nog eens aan de
commissie in haar geheel dank voor de vele
moeite, die zy zich had getroost.
Er was eone groote menigte langs den weg
[toegestroomd, om den optocht te zien voorby-
1 trekken.
Na den optocht deelden Hare Majesteiten in
de groote Oranjerie aan bet personeel van het
lustslot Soestdyk en hunne kinderen gescben-
i ken uit, bestaande iu sigaren, tabak, tulbanden,
1 “Itrentenbrooden en pakjes chocolade.
Onder de cadeaux die de Koningin op Haren
verjaardag ontving, behoorde o.a. een prachtig
vierspan, Haar door de Regentes geschonken.
Het gala-diuer telde 50 couverts. Behalve
nagenoeg de geheele hofhouding, namen daar
aan deel de president en eenige leden van den
Voogdyraad. De muziek der infanterie (5e
regiment) uit Amersfoort speelde gedurende
den maaltjjd.
H. M. de Koningin-Regentes stelde de ge
zondheid in van Koningin Wilhelmina. Het
diner werd gehouden in de Witte zaal. Er was
muziek in de teut op het voorplein.
In de gisteren gebonden raadsvergadering
te Berg-Ambacht is door B. en W. de ont
werpbegroting voor 1897 den Raad aange
boden. De cyfers van vermoedeljjke inkomsten
en uitgaven bedragen f 19709.87*.
De werkstaking der sigarenmakers bjj den
beer van Vliet, te Alpben, houdt nog steeds
aan. De stakers honden zich rustig; maar
het buis en de fabriek worden door de ryks-
veldwackt dagelyks bewaakt.
Voor zoover ons bekend is, zegt 't »Hbl.<
heeft er Maandagavond te Amsterdam slechts
één schermutseling van belang tusschen oranje
klanten en socialisten plaats gehad, in de
Reguliersbreestraat, waar de partyen slaags
werden. Eenige agenten kwamen tusschen-
beiden ze waren genoodzaakt van de sabel
gebruik te maken. Eén agent beeft een paar
tikken met een stok op zyn helm gehad.
Een der weerspaunigen werd ingerekend, waarin
de oranjebetoogers aanleiding vonden om voor
het politiebureau op het Rembrandtplein eene
levendige demonstratie te houden. In die buurt
bleef het nog eenigen tijd onrustig. Het voor
malige café van Keens werd door de politie
beschermd.
De Unie-collecte, voor de school met den
bjjbel, beeft te Kapelle a/d IJsel en een deel
van den Prins Alexanderpolder f 241.59 op
gebracht.
Ter gelegenheid van den verjaardag dor
Koningin was te Oudewater door eenige hee-
ren en dames een feestavond georganiseerd,
die uitstekend slaagde. Met J-1*
eenige dilettanten, onder leiding
J. Posthumus ving de avond in
aan, met kermisvermakelijkheden en vuurwerk
werd hy voortgezet, met muziek en dans be
sloten.
De opbrengst was ten voordeele der alge
meens armen.
Gisterenmiddag tegen vjjf uur zjjn tusschen
het Rechthuis en de Kruislaau in de Water
graafsmeer twee treinen van de Gooii
stoomtram tegen elkander geloopen.
motieven
«chadigd
Maandag ten half tien ure bracht het Zeister
muziekkorps aan HH. MM. een aubade voor
het Paleis te Soestdyk.
De le Baarn gevormde optocht maakte etm
zeer goeden indruk. De stoet kwam omstreeks
kwart vóór tweeën te Soestdyk aan. HH. MM.
stonden op de stoep van het paleis, omringd
door heeren en dames van de hofhouding. De
president der feest-commissie, de heer J. H.
van Dodewaard, bood aan HH. MM. een fraai
exemplaar van hel programma aan on hield
de volgende toespraak
Majesteiten
>Het zy mjj veroorloofd Uwen Majesteiten
«Me dunkt vader dat ik nu lang genoeg gewacht
heb. ’tIs nu tijd, dat er een einde aan komt; ik
ga naar de Oost.”
Otto had met die mededeeling gewacht tot zij voor
hunne woning stonden. Zij bad hem al lang op de
lippen gelegen de moed had hem echter ontbroken
ze le uiten. Maar nu zyn vader op het punt stond
om de huisdeur le openen en het gesprek dus spoe
dig zou worden afgebroken, had hij het oogenblik
geschikt geacht om de kogel door de kerk te jagen.
«Naar de Oost I” herhaalde Ludeman, den huis
sleutel dien hij reeds in de hand had, weder losla
tende. z/Naar de Oostwie hoeft je daarvoor opge
wonden
«Niemand, vader. Maar het verveelt me, hier als
een nietsdoener rond te loopen. Ik wil fortuin
maken.”
«Dat zal je maken vriendje. Heb ik je niet ge
zegd, dat op de volgende begrooting een post zal
voorkomen tot vermeerdering van het personeel der
ambtenaren van het gouvernement, en dat ik dan
zou trachten je bij my te plaatsen. En als dan
«Och vader, dat kan nog j
ging allee zoo als u denkt,
veertig jaar niet meer dan u.”
«Zoo, en zou je daar niel mede tevreden zijn
vroeg Ludeman, met verbazing zyn zoon aanstarende.
«Nesa,” antwoordde Otto kortaf.
Tegenover iemand die zulke hooge e schen stelde,
die niet tevreden zou zijn mot hetgeen waarmede zyn
vader al zoo vele jaren tevreden was, begreep de
oude heer dal niet veel te redsneeren was. Met
wanhopende onderwerping deed hy de deur open,
heel wyd open, of hy zeggen wilde«gaat er dan
der mededeeling tc letten, en even ongevoelig voor
den wenk dien Ludeman haar gaf om de zaak niet
in familie te besproken. «Nu als hij meent dat dit
het geluk verlioogen zal van zijn vader en moeder,
dan kan bjj gaan.”
Die woorden gingen vergezeld van eau blik, waarin
meer verwijting dan moederlijke liefde to lezen was.
Mevrouw Ludeman was dan ook de vrouw niet om
aan hare aandoeningen toe te geven, hoewel hei
denkbeeld dat O|to haar verlaten zou, misschien wel
zoo diep door baar gevoeld werd als door haar
echtgenoot.
«Ja als Otto denkt dat dit het geluk verhoogen
zal van zijn vader en moodor, moet hij maar gaan,”
zeide nu ook Ludeman, die onmiddeljjk de partij
van zijne gade vatte en zich volkomen vereenigda
mot de redenoering, wat er dan ook de strekking
van zijn mocht.
Al de broers en Ruiters zagen Henri aan, of hij
morgen zich reeds zou inschepen.
Otto werd een weinig verlegen met de opvatting
die tijno moeder van de zaak had. Hy had wel ge
dacht aan betoogen hoe goed het voor hem zou
wozen, maar hij bad vergeten hoe het voor zyne
ouders zou zijn, cn het bleek nu dat mevrouw
Ludeman good gezien had, toen zij een beroopdeed
op zijne kinderliefde. Juist wilde Otto zich tegen
het zijdelingsch verwijt verdedigen, toen de deur
^geopend werd en oen oud mannetje binnentred, de
commensaal van mynheer Ludeman, de hoer Vink.
maar indan is er niets meer aan te doen.”
Een oogenblik later stonden zy in de huiskamer.
Mevrouw Ludeman begon van een dor stoelen
stuk voor stuk bet gedeelte van de wasob, waarmede
die beladen was, af te nemen, lerwyl baar man ge
duldig stond te wachten. Ofschoon wetlig heer in
zyn gezin, zou hij zich wol in acht nemen cr zich
aan te vergrijpen. Mevrouw Ludeman was eeno
beste vrouw, maar men moest niet aan hare wasch
of aan eenig ander deel van bet huishouden komen.
Dat was haar terrein, en zij hield er van dit on
bepaald en krachtig te bewaken. Zij was dan ook
wel geschikt om dat gezag te doen gelden. Haar
oog ging overal en wat zy verkeerd vond zeide zij
een toon die geen tegenspraak duldde.
Toch beantwoordde zij nist aan de type, waavvoor
onze taal zoo menigen leeljjken naam, en
wij in ons land zoo menig leelyk beeld
hebben. Maar zij begreep dat er orde en gezag
moest zyn in een huisgezin, on Ludeman was een
best mensch, maar voor een huisgezin had hij geen
andere waarde, dan dat hij het geld verdiende.
Onder dal bewustzyn was het zachtzinnige, be-
schroomdQ en ijdele meisje allengs tol eeno huis
houdelijke, nooit rustende vrouw opgegroeid, en
herinnerde niets meer aan hare jeugd, dan de over
blijfselen van hare vroegere schoonheid, die baar
nog altijd den naam van een ^knappe” vrouw met
eer deed dragen.
«Otto wil naar de Oost,” fluisterde Ludeman zyne
vrouw in, toen zij hem voorbij ging om naar hare
plaafs te komen.
«Naar de Oos',” hsrbaahk mevrouw hardop, zon
dor in hst minst op dér vsrtrouwsljjken vorm
en 1
geschikt
onmiddeïyk op
wy in
waarvan
eenige
muziek van
van den heer
Rozenburg»
