Zaterdag 26 September 1896.
35ste Jaargang.
No. W79.
V*
Nieuws- (en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
WA SENS TRI RL
[ENLA^D.
FEUILLETON.
ron.
W.
j L
s
LE
ande-
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
6 maaudeu.
wordt gemeld aan de >N.
d der resp.
lératlon de
ent enz
igenblk
lie national
do
het
een
nten ge-
iar in
stuks
i fabricatie
)ruiker van
Uit Schiedam
R. C.< j
Van de twee jongens die bij den brand van
iépót-
le wa-
Gh
n wordt
fhuu;r,
voile len
tegenpartij bevond, een schampschot
voorhoofd bekomen. Men vermoedt
scherpe patroon tusschen de losse is
Op hot terrein werd door de hospi-
een
gemalen,
speciaal
skstijfsel
e tafel-
ogevfoon
teil zeer
30 Ct-,
t.
3 zwarte
iar in
Gill IMIIE COURANT
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Drie Brusselsche toeristen, eene dame en twee
heeren, zijn Woensdag met hun luchtballon
van een slechte reis thuis gekomen.
In den namiddag daalde de luchtballon neer
op de zoogenaamde Boeimeer onder Prinsen-
hage. Het aan land stappen ging alles behalve
gemakkeljjk. De sterke wind joeg den ballon
na eena door eenige slooten, zelfs dreigde bij
in de rivier de Mark te vallen, dan we.'r sloeg
het schuitje legen den grond, waardoor de
luchtschippers, die doornat waren, kwetsuren
bekwamen, tot eindelyk het anker hield en de
in doodsangst vprkeerende toeristen den ballon
konden verlaten. De dame werd bewusteloos
in een nabijzjjnd koffiehuis gedragen.
--
gesteld tegen zekeren W. K., vroeger woon
achtig te Werkendam, later te Gorinchem en
nu te ^Rotterdam gezien, die ala reiziger in
koloniale waren voor verschillende huizen, en
in hoofdzaak in sigaren enz. voor de firma A.
La Grand te Waddingsveeu, ten nadeele dezer
firma bij tal Ivan winkeliers te Werkendam,
De Werken, iklmkerk, Nieuwendyk enz. grove
oplichting en verduistering heeft gepleegd.
Op eene fiets, door genoemde firma hem
verstrekt, snorde by die dorpen af, zond ge
regeld cominiasie-orders, ontving daarna zelf
die goederen, die hy weer zag te plaatsen
buiten wetteh der betrokken firma, stak de
centen op' en liet zyn crediteur tevergeefs op
betaling wachten. »(’sB. Ct.)<
Voor da Haagscbe rechtbank werd gisteren
behandeld de zaak van Adr. Jan Beudeker,
werkman te ’s Gravenhage, wien, na binnen de
laatste 5 jaren wegens mishandeling veroordeeld
te zgn geweest, ten laste is gelegddat hy op
den 15en Juli jl. Jan Fortuin, stukrjjder by
de treinafdeeling, gedetacheerd te ’s Gravenhage,
die zich met nog een militair in het koffiehuis
van Albers daar ter stede bevond, gedreigd
heeft hem met een mes door zyn dte
steken hem daarbij bedreigende met een dolk
mes en dat by genoemden Fortuin een steek
in den rug heeft gegeven welke in een der
longen is doorgedrongen en den dood tengevolge
heeft gehad.
Zoowel binnen als buiten de rechtszaal was
een zeer talrijk publiek aanwezig.
Al dadelyk begon de verdediger mr. Jules
Enthoven de nietigheid van de dagvaarding te
pleiten, als zóó onduidelyk gesteld, dat niet
helder is aangegeven welk strafbaar feit den
bekl. wordt ten laste gelegd, hetgeen de wet
toch vordert. Nadat de subst.-officier, mr. Van
Buttingha Wichers, de dagvaarding verdedigd
had, ging mr. Enthoven niet verder op dit
punt in, en ving de behandeling der zaak aan
stelling betuigde en zich bereid verklaarde te helpen
maar zonder te weten op welke wijze.
„Zoudt gij niet eena naar Parijs willen gaan
vroeg Vink op eens.
Olto werd yskoud en terstond daarop gloeyend
heet. Hij vergat voor een oogenblik den ouden en
den jongen Vink en het gansche doel van zoodanige
reis bij do gedacht» dat bij Otto Ludemaa zelf,
Parijs zou zien, voor niemendal, overmorgen mis
schien reeds I Gelukkig bedwong hij dien uitroep
van vreugde, die in de gegeven omstandigheden
zeker niet zeer op zijne plaats zou wezen, maar zijne
stem beefde toch, toen hij antwoordde als u meent,
dat ik daardoor u van dienst zou kunnen zijn, ben
ik dadelyk bereid.”
„Ik weet niet jongen, of het zaak zou wezen,”
antwoordo Vink peinzend. „Ilc geloof wel dat dit
het beste zou zijn, maar gij weet den weg niet
in Parys.”
„Dio is wel te vinden.”
„En dan, zie je Vink aarzelde een oogenblk
eer hij er langzaam bij voegde«ik weet niet of
alles wel waar is wat in dien brief staat. En als ’t
eens niet waar was I Gij zijt nog zoo jong Otto, en
zoo onervaren.”
Op zyn negentiende jaar gelooft men niet oner
varen te zijnof liever men gelooft aan geen erva
ring en Otto geloofde er nu allerminst aan, nu het
hem zijne reis naar Parys kosten kon. Hy zag zich
al staan bij het ziekbed van den stervende en met
de goede boodschap te huis komen dat hij eene
goede en eerlijke begrafenis had gehad.
(ForXf remov'd-)
In een huishoudelijke vergadering van het
uutadepartement Oudewater werd 1.1. Woensdag
door den penningmeester, den beer A. van Aelst,
rekening gedaan over'tafgeloopen jaar. Tevens
werd door de commissarissen der bibliotheek
de heeren A. C. van Aelst en H. T. Verhoef,
verslag uitgebracht over den toestand der boe-
kery eu op een verzoek der Bewaarschool-Ver-
eeniging aldaar, om subsidie gunstig beschikt.
Tot secretaris van het departement werd be
noemd de heer J. A. Verhoef.
By de gisteren te Waaidorp gehouden ma-
noeuvrés in het vuur beeft een sergeant-majoor
der jagers, die zich op ongeveer 300 passen
van
aan
dat
geraakt,
taalsuldaten een voorloopig verband gelegd,
waarna de gewonde naar het militair hospitaal
is overgebracht.
DE HYPOTHEEK
OP
23)
Dien vraag ik je dus ook nietmaar, ziet ge, als
men drie en zeventig is, dan trekt men zich de we-
reldsche zaken wel niet meer zoo aan, maar men is
er toch nog niet geheel en al ongevoelig voor
Wist ge wel dat ik een zoon gehad had, Otto
«Ik heb soms wel eens gemeend het te moeten
afleiden uit de eene of andere uitdrukking.”
«Juist. Ik trachtte hem wel te vergeten, maar
zelfs twintig jaar zyn voor een vader niet lang ge
noeg om de herinnering aan zyn kind uit te wis-
schen. Hij was een knappe jongen indertijd, een
mooie flinke jongen. Nu is hij een man van ia de
veertig jaar.”
«Dus leeft hij nog?”
«Ja,” zeide Vink, «hy leeft nog,” en hij knikte
een poos lang bedenkelijk met het hoofd. „Hij leeft
nog,” herhaalde hy en na een poos gezwegen te
hebben, zeide hij nogmaals„hij leeft nog.”
«En waar is hij tegenwoordig? ver van hier?”
Vink antwoordde niet op die vraag. Hij dacht
blijkbaar hoe hij Otto zou vertellen wat hy wilde
dat deze weten zou, zonder hem meer te zeggen
dan noodig was. Oude mdnschen zijn niet zoo mild
Door den wachtmeester der maréchaussee te
Woudrichem wordt een yverig onderzoek in-
Door Burg, en Weth. van Amsterdam wordt
den gemeenteraad voorgesteld elervol ontslag te
rerleenen, op verzoek, aan dr. W. fl. Julius,
buitengewoon hoogleeraar aan de gemeente-
universiteit.
Gr—P, September» en geschreven in slecht
Engelsch, de hand verraadt de Italiaansche af
komst van den correspondent.
De brief verwyst naar bet nummer van het
>Book Bits< en de onderteekeniug J. Boz
wordt gevolgd door byzondere teekens, die
eenige overeenkomst hebben met de telegrafi
sche teekens van het Morse-stelael, door figu
ren, die drie dolken voorstellen, een slechte
teekening van de Britscbe kroon en een van de
Russische kroon. Het adres is in Engelsch
schrift. Men vraagt zich af, of het geen fop
pery is.
Volgens de Glasgow Herald wordt het
onderzoek aldaar in alle stilte voortgezet. Er
wordt verzekerd, dat onder de by Bell of Ivory
gevonden papieren zich een lyst met de namen
en adressen van 27 Ieren bevindt, die te Glas
gow woonachtig zyn. Verscheidene dezer per
sonen zyn op het politiebureau in verhoor ge
nomen.
Gfeteren heeft het echtpaar Goll in de Bra-
ziliaansche straat te Antwerpen het bezoek ont
vangen van twee Engelscbe detectives, die het
kwamen uitneodigen om zich naar Engeland
te begaven ten einde voor de Engelscbejustitie
getuigenis af te leggen in de zaak der dyna-
mietmannen en in 't bijzonder in die van
Wallace, alias Kaerney, die zooals men weet,
een schoonbroeder van vrouw Goll is.
Nadat de raadsman van de familie Goll een
onderhoud beeft gehad met den rechter van
instructie Maris, is besloten dat het echtpaar
Goll te Antwerpen zal ondervraagd worden
door een commission rogatoire.
Wat Tynaiï betreft, geen enkel blad, noch
in Frankryk noch in Engeland, gelooft meer
dat hy uitgeleverd zal worden. De brief van
den gevangene aan Eustis, den gezant der
Vereenigde Staten, schynt de quaestie definitief
opgelost te hebben. Tynan kan als genaturali
seerd Amerikaan niet aan Engeland worden
overgeleverd en de Daily Telegraph* o. a.
erkent dan ook, dat de uitlevering onmoge-
lyk is.
Bell (Ivory) zit nog altyd in zyn cel in de
Holloway-gevangenis niemand wordt bij hem
toegelaten. De gevangene weet natuurlyk niets
van hetgeen het publiek thans bekend is, d.w.z.
van de arrestatie van Tynan, Kearney en Hai
nes. Hy spreekt weinig, slaat geen boek op,
schryft geen regel en bewaart in één woord
de houding van een beklaagde, die de kat uit
den boom wil kyken.
Intusschen is door de Engelsche politie
een brief ontdekt die aan Tynan in het hotel
Folkestone was geadresseerd. Deze brief, die
aanstonds naar bet parquet te Parys is opge
zonden, lag in een exemplaar van het >Book
Bits«, gedateerd van 19 September. Op de
achtste bladzijde bevinden zich twee regels
mengelwerk van karakters en figuren. De
brief zelf is aldus gedateerd: >170, GT
met hunne herinneringen als men wel beweert; mis
schien ia het omdat hot verleden hun zoo holder
niet meer voor den geest staat, misschien omdat zij
meer doordrongen zijn, dat hetgeen voorbij is niot
weerkeert en de overpeinzing hun niet meer baton
kan. Wat hielp het dan ook den ouden man of hij
de goheele geschiedenis van zijn zoon al aan Otto
mededeelde, die geschiedenis, die hy zelf eiken dag
meer trachtte te vergeten, door zich geheel te wijden
aan de beuzelingen van het dagelijksch leven. Het
was ook zulk eene bekende geschiedenisslechts de
bijzonderheden verschilden. Vink had eeno opvoe
ding gekregen boven zyn stand hij had getracht
zich bij de aanzienlijken aan te sluitendeze hadden
hem afgestooten met do jongelui, met wie hij door
geboorte gelijk stond, voelde hij zich niet meer gelijk
door zijne meerdere kennis en beschavinghij was
in een kring geraakt, die, ofschoon gesteld op uiter-
lyke vormen, niet aan afkomst hechtten, omdat zij
slechts voor één doel, oogenblikkelijk genot, leefden,,
en langs die helling was Vink afgegleden, tot hij in
een afgrond was gestort, waaruit niets moer hem
redden kon. Het land had hij moeten verlaten,
maar in zijn tweede vaderland had hij de oude le
venswijze voortgezet, en van trap tot trap dalende,
was hij eindelyk terecht gekomen in het schuim dor
maatschappij.
Da straf was niet uitgebleven een deel van iyn
leven had hij in de bagne doorgebracht, en thans,
afgeleefd naar lichaam en ziel, had hij aan zyn
vader geschreven. Het was de eerste brief sinds
twintig jaren, waarin iets doorstraalde van kinderlijke
liefde de eerste herleving van de herinneringen
dar jeugd, het eerste beroep op het vaderlijk hart.
Door het provinciaal college van toezicht op
het beheer der kerkelyke goederen en fondsen
by de Herv. gemeenten in Zuid- Holland is tot
lid van het algemeen college gekozen de heer
J. W. D. Röelltot secundus de heer mr. P.
R. Feitb.
de Lumen vermist werden is er een behouden
en een omgekomen.
Toen een van de omstanders verklaarde dat
bij gezien had dat eep jongen zich nog eenige
oogenblikken aan den brandenden zolder had
vasigehouden voor hij zich liet vallen, was
men eerst geneigd aan zelfbedrog te deuken
Want in den hook van het gebouw, waar bet
geschied zou zyn, was niqls te zien dan vuur,
terwjjl het dak reeds ^ras ingestort. Toch
drpng men zqodra het3 wuör eenigszin^ bedwon
gen was het gebouw jbinnen en bi|)gon men
het putn weg te ^öimeq.(
Na een uur arbeidehb vond men het ver
koolde lijk. 3
De omgekomene was jruim 13 jaar eu ge
kaamd A. J. Loomau. Hy was kloek van
gestalte. De 14jarige JacI Soeters, die ernstige
brandwonden bekwam, verkeert in zorgwekkpn-
den toestand. Men vreest voor zijn behoud.
De directeur, de heer J. H. Koster, is buiten
gevj^r. f I 1
Om eeu idee te geven van de snelheid waar-
mecle het vuur zich verspreid heeft, dient
geteeld dat de politie, die de vlammen uit bet
dak zag slaan, het personeel dat beneden werkte
moest waarschuwen.
Door overmacht van water is de beneden
verdieping en het zich daarin bevindende voor
een groot deel behouden.
De fabriek, waarin men bezig was nieuwe
maehinei ie plaatsen, was tegen brandschade
verzekerd aan het assurantiekantoor van den j
heer K. J. van Erpecam.
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70. j
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
imber 189G.
ferordeüing die gis-
j morgeu als alzou-
jlourant gevoegd.
2$ September is
h?t café >Ruim-
benedeu het qafé
waren. Drie
igen zijn mede
len. DeJred.
jiledel te redden,
dq 'den schrik,
wier personen
i^endhjw^ning, doph
iftd constateerden,
allen g|assu-
aarbij dèmueuwe
brandspuit, die uitstekendf/jvoldmd, war^i noo-
dig join het vuur te blusbchen.
Tot candidaat-arts werd aan de Leidsche
hoogescbool bevorderd de heer H. van Praag
te Oudewater.
Maar het hart van den ouden Vink was niot meer
te heroveren. Hij vond het indion mon op den
bodem zijns gemoeds lezen kon meer lastig, dat
zyn zoon wéér iets vail zith hooren deed. Hij had
al zooveel door en voor hem geleden hij meende
dat nu alles voorbij zou zijn en ziet daar lag
wéér die ongelukkige brief uit een der parijsche
hospitalen, waarin hij hem zijn toestand schreef, en
te gelijk wéér een beroep deed op zijne beurs. Ook
dat was voor den ouden man een griefals men
op jaron komt krijgt men meer zwak voor het geld
en zoo hij zich nooit ontzag kleinigheden te koopen,
om anderen genoegen te deon, eene groote som te
gelijk uit te geven en het vooruitzicht nog meer
uitgaven te moeten doen, vervulde hem met eene
onbestemde vrees, dat hij zich ruïneeren zou Was
het maar een vreemde I maar het gold ziju zoon on
het vaderlijke hart mocht zoo warm niet meer voor
hem kloppen, hot plichtbesef was hom toch bijge
bleven ja moorals hij hot zich ernstig afvroeg,
voor wien hij zyn geld bewaarde, dan was hel voor
dienzelfden zoon, maar als dezo er eigenaar van word,
dan zou hij er niet meer wezen on van de „last”
en de „narigheid” goen hinder meer hebben. Zoo
althans had bij het zich voorgesteld en nu kwam
daar die ongelukkige brief I Zijn kind hulpeloos
in den vreemde te laten kon hij niethem naar,
Hidlsnd te doen komen, ging ook nietzijn vonnis
hing hem nog altijd boven het hoofd, en naar Parijs
te gaan, daarvoor had Vink den moed cn de kracht
niet meer. Raad kon niemand hem geven; toch
kon hij hetgeen hem drukte niet alleen dragen, en
hij maakte er Otto deelgenoot van, die van zyno
zijde het verhaal geduldig aanhoorde, zijne belang.
De Haagache rechtbank veroordeelde eeu
jonkman aldaar wegeue in verschillende steden
gepleegde oplichting en verduistering van ry-
wielen tot 1 jaar en 6 maanden.
