EVEB
No. 7200.
36ste Jaargang
Sluit de gelederen!
ververij
BINNENLAND.
Donderdag 18 Februari 1897.
Noster
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
tELILLE1 O A.
'i
DLl’S
oche,
i Laroche
rsterkende
den door ta1
sche Genees-
ichen a 1.90
I, te Gouda.
NOEGEN”.
ElMEh
tterdam-
den Koning
uarl 1897,
3 TOONEEL
.ar buiten.
4STHMA.
L
•r
Inzending van Advertentiën tot 1 uur de* midd.
rijp
ancle
■herij
Ollt-
J. W.
abri.ke* zgn d.
Heel
regentes der beide
1
i»
'ASSC 111 MM
iieuw afleverbaar
m in eene week.
be-
een
•WOON.
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k s
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzónderlijke Nommers VIJF CENTEN.
MEOAIL LK
rma
rstelllar
A de Heer
Az.
n en verven van
iben, alsook alle
et (atoomen van
m«.
worden naar de
everfd.
oomd of geverfd
j gezondheid en
:e oude
DAMMER
erkt
LTCAP
EENIG1NG
drjji.
r:
jyven.
g half 8 uur.
en pryzen.
machtiging te vrlaenen tot
een exhaostor voor de Ge-
i rook dezer
urn Atrthma
tui 80 en 50
titles. I
irkend middel I
iid, oplossend I
scbje 20 Cent. I
ofleveranciers, I
i Heer A. H. I
ij de meeste I
rkrygbaar. I
lieer inupeetenr der directe belastingen
en het college ven zettere te Krimpen
IJsSel hebben als deskundigen voor de
van de waarde van het meubilair
w aangewezen
en M. Binneodgk alhier.
De behandeling der zaak tegen L. Boers
uit Capetle a/d IJ«el, beschuldigd van doodslag
den 12 December op den dylc tnuncbeo Kra-
lingscheveer en Capelle, lukte gisteren zulk een
«rooten toel op van nieuwsgierigen naar het
aerechtsi»abnuw op het Haag^cheveer, dat do
De commissaris van politie te Gouda ver
zoekt in kennis te worden gesteld met de per-
onen, die in deze gemeente gedurende de laatst
V'*rloopen twoe maanden katten vermiwn. By
onderzoek door de politie ia gebleken dat een
tiental zjjn ontvreemd «n verkocht.
Spoedige aanmelding aan zjju bureau is zeer
geweuscht.
De personen die er bun werk van maakten
om katten op te vangen zjjn bereids opge
spoord.
De
alhier
a. d.
opneming
•ten dienste der personele belasting
Je heeren J. II. Faaij
ADVEETENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
gbftar bij:
ITERS Jz.
vijs van echtheid is
in kurk sleed» voor
den naam der Firma
IPPE.
Hare kleins hand deed de karwats zwiepen, ten
einde Trilby aan te zetten.
„Laat nu dien Tiburce eons zien, dat bet ons noch
aan kracht, noch aan moed faalt,” dacht zy.
Trilby was niet zoo sterk als het paard, dat Ti
burce bereed. Met moeite worstelde hij tegen den
stroom en liet er zich zelfs langzamerhand door me
deslepen. Toen eerst ontdekte zij het gevaar waaraan
zij zich had blootgesteld. Zij werd onwederstaanbaar
voorlgedreven, zonder eenige kans om er zich aan
te ontrukken, tusscben twee steile oevers, naar een
waterval van twintig voet hoogte, waarvan het een
tonig geluid als eene sombere en «reesalijke bedrei
ging haar in de oören klonk. Elke beweging bracht
haar nador bij den afgrond. Haar hart kromp z&men;.
zij werd bang.
«Blijf bedaard, mevrouw, blijf bedaard I” zeide
Tiburce, die om haar te hulp te komen zich zonder
aarzelen in bot gevaar had gestort. «Leid uw paard
naar den oever, misschien hebben wij kans, dat wij
ons ergeus aan vast grijpen.”
De markiezin deed wat haar medgezel baar aan
gereden had en beiden, in schuine richting voort-
drijvende, hadden weldra oen der steile rotswanden
bereikt, maar zy ontdekten plant noch wortel, waaraan
*y zich konden vastgrypen. De wand- was oen kale
GOUDA, 17 Februari 1897.
VERGADERING vandxn GEMEENTERAAD
Vrijdag den 19 Februari 1897, namiddags
1| uur.
Aan de orde
De benoeming vau een
gasthuizen
Door de arrondia«emnuta-rechtbaok te Rot
terdam werdou gisteren de volgende vonnissen
ge wezen
M. M., 16 jaar, arbeider te Capolle a/1 UmI,
weg*ns mishandeling, tot 7 dagen gevange
nisstraf.
P. W., sehipper te Oudewater, wegens be
delarij, tot 12 dagen hechtenis.
Na de schorsing der terechtzitting, werd
tegen L. A Boers, 17 jaar, arbeider te Cap-lie,
wegt us d'iodalag, gepleegd op den 19-jarigen
A. J. de Haas, een gevangenisstraf vau 12 jaar
geëi^cht.
Snikkend werd Boers uit de rechtzaal weg
geleid.
Bedankt voor het bero-p bij de Gereformeerde
Kerk te Gouda (voor de 2e maal) door do. R.
Rudolph te Leiden.
rots, geen zweem van plantengroei was er op zicht
baar. Mevrouw Treanua zag Tiburce angstig aan
Tiburce, het hart ten prooi aan de grootste angst,
zag naar alle zijden om zich heen, maar vergeefs.
Reeds was hij op het punt alle hoop te laten varen.
Hij wilde hulp roepen, toen bij eensklaps op korten
afstand vóór zich in de holte van de rots een lang
smal gerafeld koord zsghet was een touw dat
blijkbaar was gebruikt om het een of ander in de
beek vast te leggende herdérs hadden het aan een
stuk hout gebonden, dat zij in den grond hadden
gestoken. Dat touw, dat reeds lam? bier gehangen
bad, kon blijkbaar geen groot gewicht meer dragen.
Tiburce greep het het hieldmaar toen hij er
aan trok voelde bij dat het spoedig zou breken. Er
wts geen tijd te verliszen zijn besluit was genomen.
„Gij zijt gered, mevrouw!” zeide hij. «Hoid u
aan dit touw vastlaat uw paard los en houd u
dryvend. Verlies geen oogenblik uwe bedaardheid,
moed en kracht I”
De markiezin greep hvt touw en hield er zich aan
vast. Trilby, door de golven voortgestuwd, werd
door den stroom medegesleept.
„Arme Trilby sprak de markiezin, een treurigen
blik werpende op haar paard.
Trilby zal wel behouden word n. Wees daar niet
bang voor,” zeide Tiburce. „De waterval is maar
twintig voet hoog en er zijn geen uitstekende rots
punten.”
„Maar gij I” riep mevrouw Treanua, „gij zelf wordt
ook meegesleept, houd u vast zoo als ik, of gij zyt
verloren.”
„Het touw is te oud en te vergaan om ons beiden
houden,” antwoordde Tiburce kalm. «Als ik my
Eenige oogenblikken later liet men een grooten
mand af tot bot punt waar de markiezin dreef.
„Neem plaats, mevrouw, en wij halen u uit het
waler als eene stroomgodin.”
Mevrouw Treanna nam plaats eenige sterke armen
trokken haar naar boven on weldra was zij buiten
gevaar.
„Bij den hemel, wy zij o 't mooi ontkomen I” riep
do zwerveling luid lachend, om da markiezin aerust
te stellen, wier schoon gelaat nog de uitdrukking
droeg »an vrees en schrik
«Tot twee malen toe hebt gij my het leven gered,”
sprak zij op bevenden toon „N oit zal ik die schuld
kunnen afdoen.”
„Dat donk ik ook niet, mevrouwwant ik geef
da schuldbrieven terug; ik heb geen plan dia ooit
te presentceren.”
„Gij zijl even edelmoedig sla onverschrokken.
ik ral tot myn laatste oogenblik u dankbaar blij»en.”
Zy stak hem hare kleine blanke ijskoude haud toe,
dia Tiburce aarzelde in zijne ruwe groot» hand te
nonen. Eindelijk waagde hij het, ongetwijfeld om
de jonge dam niet te krenken, die reeds verwon
derd was over zijne aarzeling.
«Ik zal myn woord houden, mevrouw,” zeide bij,
«en ii naar de poort van het kasteel Treanna bren
gen. Wij zullen den tocht vervolgen ala onte paarden
hier zijn."
„Zijn die dan gered vroeg de markiezin levendig.
„Ja, mevrouw, zij zijn het gelukkig ontkomen,
maar gefoof my dat ay heel wat geleden hebben.
Ik heb ze een oogenblik laten uitblazen, en een boer
gelast hen hier te brengen,... Daar komen zij al.”
(Ptaft verwerf.)
stuur en in beginsel zijn de liberalen het
daarover volkomen .eens.
Wat hen scheidt, is slechts een vraag
van meer of miijder,' van sneller of lang
zamer tempo. Over de roeping van den
staat, over de handelspolitiek, over de
noodzakelijkheid van sociale verbeteringen
zijn allen het in hoofdpunten eens. Vooruit-
strevenden en conservatief-liberalen zijn,
blijkens hun programma’s beide overtuigd,
dat het zaak is do vroeger na heeten
strijd verworven veroveringen te behouden
en dat thans de tijd gekomerf is om met
kracht te arbeiden aan het wegnemen
van sociale misstanden, lotsverbetering der
arbeiders, pensioneering van werklieden
enz., in één woord zich het lot der min
deelden aan te trekken. De meeningen
loopen meer uiteen over de vraag, wat in
de eerste tijden praotisch uitvoerbaar is
wat de een als urgent en rijp voor
handeling acht, noemt de ander nog
utopie.
fiflIDMHE lOUll \T
er ook aan vast hield, zouden wij beiden verloren
zijn.”
„Maar ’t is uw dood riep de markiezin wennend.
„Ik ben zoo weinig bang «oor den dood dat hy
mij niet eens zal willen hebben. B -vendien ik kan
zwemmen als eer. haai en ik zal niet omkomen zon*
der tot het laatste oogenblik gestreden te hebben.
Daar kunt gij zeker van zijn. Vaarwel mevrouw
of liever tot weervletiz.”
Bij het uitspreken van die woorden beefde zijne
slem. Hy scheen minder kalm. Hij dacht aan Pau-
vrette en de oude vrouw. Zonderlinge tegenstrijdig
heid Hij kon niet besluiten zich om harentwil te
ontzien, ofschoon hij zyn leven on zijn werk voor
haar veil had. Hij wendde do oogen af van de
markiezin en richtte ze naar den waterval, waarvan
hij geen* twintig el meer verwijderd was. Hij gaf
zich geheel aan den stroom over. Snikkend en h'alf
bewusteloos, hield mevrouw Treanna het touw slechts
vast uit instinct van zelfbehoud, dat in dit vrees -
lijke oogenblik van gevaar alle andere gevoelens deed
zwygen.
Toen Tiburce den rand van don waterval bereikt
had, die schitterde ie de maanlicht, voer haar eene
rilling door de leden, en zij sloot de oogen. Toen
zij ze weder opende, zag zij Tiburce op den kant,
omring door boeren wion hy eenige bévelen gaf.
Mevrouw Treanna liet in hare opwelling van vreugde
bijna hel touw los.
,„Houd vast mevrouw I” riep Tiburce baar toe op
vroolijken toon. „De duivel wil mij blijkbaar/nog
niet hebben. Een oogenblik geduld nog; dan laten
wy een mand zakken «u gij zijt behouden evea
ah ik.”
Nu de aanstaande kiezers zich aan
gemeld hebben en de voorbereidende maat
regelen voor het samenstellen der kiezers-
lijstqp zijn genomen, wordt het tijd onze
aandacht meer en meer te wijden aan den
komenden strijd.
Zooals wij reeds vroeger zeiden, aan den
kant der liberalen heerscht niet de meeste
opgewektheid, noch over het algemeen in
den lande, noch in het bijzonder in ons
district.
Wat kan daarvan de reden zijn? Wij
zoeken die voornamelijk in het onaange
name gevoel, dat onder ons heerscht, dat
de oude geschillen nog niet zijn vergeten,
dat de zoo noodzakelijke eenheid en tucht
in het kamp ontbreken. Niets verlamt
zoozeer de actie, niets dooft meer het vuur,
niets ontneemt zooveel zelfvertrouwen dadL
de overtuiging dat men niet rekenen kan
op de hartelijke medewerking en de on
verdeelde toewijding van allen die met ons
behoorden te strijden.
Kan dat nipt anders worden Dat moet
toch, wil men met eenige hoop op succes
den strijd aangaan met partijen, die goed
gedisciplineerd en voortreffelijk aangevoerd
worden. Het komt ons voor, dat ge
meenschappelijke actie aller liberalen,
v vooral in ons district, het doelwit moet
zijn van het streven van allen, die zich
met staatkunde inlaten.
Het is toch gemakkelijk te voorzien,
dat de liberalen in ons district he^ niet
eens tot eene herstemming brengen zullen,
indien zij zich niet aaneensluiten, indien
zij halsstarrig volhouden, dat elke fractie
bij de stembus tot vlagvertoon geroepen is.
Op welken grondslag is nu ten onzent
gemeenschappelijke actie mogelijk
eenvbudig krachtens het beginsel waarvan
alle liberalen uitgaan. Er is thans niet
een punt van practisch staatsbeleid aan
de orde, zooals de kieswet, waaromtrent
de meeningen van overigens gelijkgezinden
zoozeer uiteenloopen, dat zij voorloopig elk
huns eigen weg moeten gaan. De vraag
is thanswelke richting wenscht gij in
het algemeen te geven aan het ataatsbe-
Dat verschil in inzicht is niet te
kennen, maar wij vragenis dat nu een
reden om niet met elkander samen te
werken? Wij zouden onzen liberalen wel
den raad willen gevenlaat de beslissing
over de opportuniteit der aanhangige
quaestiën, de beoordeeliug van de orde der
noodzakelijke maatregelen over aan de
toekomst, aan het onderling overleg van
de regeering en de vertegenwoordiging, die
in de eerste plaats tot een oordeel geroepen
en bevoegd zullen zijn. Ons, kiezers, voegt
het alleen de hoofdrichting aan te geven,
waarin wij gestuurd willen hebben, zoodat
zij, die in beginsel één zijn, zich niet van
elkander moeten vervreemd houden, als
alleen quaestiën van tactiek en oppor
tuniteit ons verdeelen.
In beslist liberale districten mag men zich
misschien de weelde veroorloven candidaten
te stellen, die verschillende nuancen ver
tegenwoordigen, in een gemengd district
als het onze past aanéénsluiting der par
tijen, daar het alleen de vraag is, wie der
drie hoofdgroepen (antirevolutionair, katho
liek of liberaal) zijn candidaat bij eerste
stemming zal zien afvallen.
Het gezond verstand zegt u dus dadelijk
vereenigt u, gij liberalen, anders verspeelt
gij dadelijk uw kans. En zooale wij zeiden,
aaneensluiting is mogelijk en gewenscht
op grond van ons beginsel. Let meer op
JjHtgeen vereenigt, dan op watu verdeelt,
en het zal u gemakkelijk vallen uw kleine
verschillen over te laten aan de toekomst
Wat de een nog voor een droombeeld houdt,
ligt misschien nader bij dan hij deukt en
zaken die nog onrijp zijn, zullen wel vanzelf
achterwege blijven ten gevolge van den
drang der omstandigheden. Wil er iets
goeds tot stand komen, het zal op onzen
aandrang moeten geschieden door mannen,
die met de practijk meer vertrouwd zijn
dan wij.
Deze denkbeelden wilden wij in over-
geven, nu het nog tijd is, in dien
geest aaneensluiting te zoeken. Wij er
kennen, dat de Liberale Unie het den
conservatief-liberalen niet gemakkelijk ge
maakt heeft, doordien zij de pas opgeloste
kiesquaestie weder heeft opgerakeld, maar
daar zij zelve erkent, dat vooreerst aan
de nieuwe wet niet kan worden getornd
en ieder die eenige ondervinding van poli
tiek heeft overtuigd kan zijn dat verschei
den wetgevende perioden zullen voorbij
gaau voordat die quaestio weer in ernst
de orde komt, behoeft zulks geen
wletstl te zijn. De komende strijd zal
over geheel andere vragen loopen en raakt
den grondslag van onze staatkundige
meening en van onze wereldbeschouwing
Dat behoort niemand uit het oog te ver
liezen en dan zal elk waar liberaal in onze
omstandigheden bereid worden bevonden
heen te stappen over kleine verschillen en
persoonlijke overwegingen, die met de
hoofdzaak geen verband houden.
In dien zin hopen wij, dat de komende
verkiezingsveldtocht zal worden geleid.
Vereenig, zoo mogelijk, alle liberale man
nen van goeden wille onder één vaandel,
dan alleen kan succes mogelijk zijn.
Het voorsiel om
ann«chaffiug vao
maenie-gaofabriek.
Het voorttd tot opwaaiog aan de weduwe
Wier,er-van Vleuten «au h«t g-bmik van een
Uuk geniRentegroud aan de Ven».
Het p aenibies op bet nader verxo<k van de
weduwe J. H. Boers-Lhfth»-r, om ontheffing van
hireo aau*lag in de pluatselyke directe belasting
uitar het ink >men, dienst 1896
Het voorstel van den heer J. J. van der
Sanden tot vry’ating van bet aauvang«aur der
kaasmarkt.
