I
m,
of oud,
1
1
I
;l'
36ste Jaargang.
Woensdag 16 Juni 1897.
No. 7297.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
iSBINNENLAND
11
I
feuilleton
I
Kamer
'f
orzitter.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
De Dochters van den Componist.
dl
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k s
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
J post 1.70.
7 Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
I H;
[AAC
&Co.
8
lExpeller.
nExpeUer.
ADVERTENTIEN worden’geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
■p
i
)T,
befaamden deserteur
4»
vftn Scbeveningen,
bet gemeente’
85)
(Slot volfft.)
GO UDSCHE COURANT
rkt, Gouda.
D, Veerstal,
ida.
>ordrscht.
Boskoop,
«water
Vaddinxveen.
larbank,
opeigen-
;e wyse
ist tot
opwekt
3 einryke
ihtlng
spaar-
<an men
wartjee
an, maar
aid niet
r uit-
alvo-
fl. 10,
gespaard
aar eerst
„automa-
Na iedere
paarbank
slykertyd
edragaan.
paarbank
luiten en
>t sparen,
voorwtb:
rknr*
scb.
itardam,
uw».
Door de gebroeders A. van Aseb te Culem-
borg is aan den fouragehandel Linnens de
eerste bezending geperst nieuw hooi gezonden.
Dit is ruim veertien dagen vroeger dan ge-
woonlyk.
In een
Ct.« leest
»In onze t
benrtenis zoo goed geweest ons voor geruimen
j Fabriek
I, va»
ihage,
en >0a,
aan.
i BELG1E.
nikt de aller-
eroemde Su
btract
?TÏE3.
70 Cts. en
;g tegen Jicht,
pynen, kortom
lExpeller.
te wenden tegen
ieder huisgezm
r1.25 de fle&eh.
wtheken en by
rdam.
'F. Markt, AlUb
BON, ap.theker
Atjeb-correspondentie van de >8oer.
men onder meer het volgende
eentonigheid] is eene aardige ge-
tyd te amaseeren. Donderdagavond, den 15en
April, kon men eenige brigades marechaussee
met zeer gezwinden pas naar den gereedstaan-
den trein zien marebeeren, en fluisterend werd
ous medegedeeld, dat deze hen naar Lambaroe
zou brengen, van waar zy naar Kampong
Rikie zouden geleid worden door een gids, en
stad hunner inwoning op het gebied van letteren
en kunst onderscheidde.
Het is een zachte zomeravond en de natuur bloeit
in stille pracht. Op de veranda met haar ritselende
slingerplanten en sluimerende bloemen zitten Joban*
nes en Elisabeth achter het venster met zijn ge
sloten gordjjnen slaapt hun lieveling in zoete verge
telheid.
Elisabeth heeft haar ntau een brief voorgelezen,
dien zij van Clara ontving, waarin deze uitweidde
over haar huwelijksgeluk en tevens de verwachting
uitsprak, dit weldra verhoogd te zien door de ge
boorte van een kind.
De eerste jaren na don dood haars vaders betrok
het geschokte meisje de woning hater zuster, die zij
weder verliet om don man harer keuze te volgen in
lief en leed. Wel verwonderde het Elisabeth dat
die keus was gevallen op zulk een bejaard en ernstig
man als professor Helding, maar toen zij die beiden
meer te zamen zag en het karakter harer zuster in
aanmerking nam, was zy allengs tot de zekerheid
gekomen dat de zachte, stille Clara met geen anderen
iSlensgetel gelukkiger had kunnen zijn.
Elisabeth vouwde den brief dicht, welken zij zoo-
even had voorgelezen en staarde mymerend voor
zich heen. Vroeger had zij gemeend dat het stille
geluk, waarvan haar zuster sprak, alleen was weg
gelegd voor dezulken als Clara, maar sinds de er
varing baar geleerd had welk een vrede er ligt in
de vervulling onzer plichten, en welk een waas van
poëzie een dichterlyk gemoed weet te verspreiden,
zelfs over de meest alledaagsche bezigheden, toen
had zy ziohzelve bekend dat het geluk slechts daar
1
■-
1 I
zulks met het doel, eeu
aldaar op te pakken.
Het hoofd van genoemde kampong zon one
in die poging helpen.
Belust op den losprye, die op de uitlevering
van militaire deserteurs gesteld is, had dit
kamponghoofd een kendoerifeest aangeriobt, en
dearop een zekeren Spaan, in 1883 na van
sergeant gedegradeerd te zgn gedeserteerd,
uiigenoodigd. Als de kom pen ie het kampong
hoofd nu een bandje wilde helpen, dan hadden
wy den deserteur, en de slimme vogel 500
dollars, ’t Was een pretje van belang, dat kon
men wel aan de marechaussees zien.
Alles ging van een leien dakje. Men kwam
by Rikiede kampong werd omsingeld, het
buis, waarin Spaan te gast wae, eveneens, en
op nitnoodiging van het kamponghoofd kwamen
de heeren Atjehers, die bij hem op visite waren
naar buiten, De Atjehsche huizen staan
zooals ge misschien weet op palen, en daar
Spaan de treden van de trap wellicht niet goed
kon zien, werd hy bygelicbt, by speciaal. Dit
was het teeken voor de marechaussee om den
slag te slaan. Dat ging zeer gemakkelgk
Spaan verzette zich geen oogenblik, werd stevig
gebonden en in triomf mee naar huis genomen.
Het aardigste was, dat eenigen der marechaussee
hem al dadelyk herkenden. *t Was waar, dat
moest gezegd worden, Spaan was wel wat
apocrief donker; maar dat waa hy vroeger ook.
De gouverneur, bigde met de vangst, tele
grafeerde Spaan, een befaamd deserteur, in
kampong Rikie gevangen
Dadelijk, met bekwamen spoed, toog ds
commissie aau bet werk, om de zaak te onder
zoeken en hoewel bet onderzoek nog lang
niet is afgeloopen, blijkt het reeds duidelgk,
dat Spaan niet geknipt is. De man, die nu
achter slot en grendel zit, beet Kromodiwongso
of Wongsodikromo of nog iets anders, is van
beroep weggeloopen dwangarbeider sedert 1879,
terwyl ’s mans inlichtingen volmaakt kloppen
met de registers, die by den beheerder van het
dwangarbeiders depot zgn geraadpleegd.
Als dat telegram nu maar niet verzonden
was, dan zou men de geheele zaak voor een
Aprilgrap kunnen houden, en als het hoofd
van Rikie de 500 dollars nog niet ontvangen
beeft, dan blijft er niets anders over dan de
marechaussee te beklagen voor den vermoeien-
den marseb.
waardoor je wagen in beweging
ccb -iet
Een electriscbe accumulator^n-tram
vindt ik ’t fraaiste vervoermid el zonder paar
den of stoom. En dan dat deftige ryden over
het Plein, een man met een vlag voorop, even
feestelijk op het Tournooiveld, een man met
een vlag, dan weer by het opryden van de
Prinsessegracht, een man met een vlag*s
avonds worden de vlaggen lichten, altijd fees
telijk. Voorop de wagen de man aan bét rad,
kapitein, uitkyk, stuurman, alles te gelyk
*t Is nu de tijd voor ’t electriekie en vooral
de andere cessen naar Scbeveningen. Mooi
weer, Manoatadt in het Kurbans, heden opening
van bet badseizoen. Vóór en na de stemming
kunnen de kiezers zich baden en zoo allicht
hunne overtuiging nog eens toetsen. Golfge
klots doet wel den persoon, maar niet zgn
politieken ziel wankelen ’t Kan hem sterken
nooit doen versagen Een vergadering van
kiezers op het strand zou ik aanbevelen, vooral
bij winderig wéér, dan heeft men het voordeel
dat er veel te loor gaat, en dat tevens de ernst
ligt waar men het vinden wil.
Twee wegen hadden voor haar open gestaan, en
niet wetende welken te kieten, was zij tusschen
beide keerpunten geslingerd, zoodat zij noch ter eene
noch ter andere zijde vrede met ziohzelve gevonden
had doch waar ons hart ons niet geheel doet zege
vieren in den strijd tusschen twee belangen, daar ia
hst een uitkomst wanneer een worp van het lot den
kamp beslecht.
Zoo was het met Elisabeth gegaan, en al keerde
tij niet zonder wonden uit den stryd, en al moest
de liefde tot echtgenoot en kind veel vergoeden en
aanvullen, toch vond zij eindelijk den lang gezochten
vrede in het stille huiselyk geluk, welks zachte een
tonigheid een wads van weemoed, maar ook van
bekoring voor haar had.
„Elisabeth,” zeide Johannes, haar den brief van
Clara teruggevende, dien bij nog eens voor zich had
overgelezen, „kunt go u begrijpen dat ons kind reeds
haar tiende jaar is ingetreden? Aan het omringende
bemerken wij dat we ouder worden, maar als ik u
aanzie, vind ik hetzelfde gelaat weer, hoewel stiller
en bleeker, dat mij eens tegenlachte in de lente
onzer liefde.”
„Hetzelfde gelaat misschien,” sprak tij weemoedig,
„maar niet meer dezelfde Elisabeth. Na veel stor
men komt er een stilte in de natuur, na veel lyden
een stilte in het hart. Zou de vrede, welken ik
nu gevonden heb, het hoogste geluk op aarde zyn?”
„Vrede te hebben met sichzelven is verkieslijker
dan in de grootheid en den glans des levens te wo
nen,” zeide Johannes.
van het oogenblik onder den indruk van het
natuurtafereel, grootscher wordt, gesteld dat ’t
een Nederlandsche kiezers-byeenkomst aan
grooischheid mocht ontbreken.
Met veel genoegen zag ik dat schipper Pronk
zgn medaille heeft. Vrijdagavond vroeg ik de
eerepenning voor hem en Zaterdagavond bad
hij hqar. Ik zal maat aannemen dat dit de
invloed ia der pers, al moest het besluit heel
uit Alt-Aussee komen.
Van Plein gesproken en
hoe zou ’t toch komen dat de mooiste stede-
lyke wandelwegen in Nederland, de Vyverberg
en het Voorhout in den Haag, als Corso ge
heel en al buiten dienst zyn gesteld. Geen
wandelaars en ‘geen rjjtuigen. De Cours de
Napoleon* van 1811 is verlaten. Toch is ’t
nog de »Paarlen-bnurt< al is de Staatsrente
drie percent.
De grootste parel is daar wel de Koninklijke
Bibliotheek. De boekerij troont nu al van 1819
in dit trotsche paleis, waar Willem I een paar
jaar woonde en is 't een ware schat, die daar
is gehuisvest. Aan de Oranjevorsten is haar
ontstaan en baar vooruitgang te danken. Het
Penningkabinet in dit gebouw eveneens. Prins
Willem IV begon met de collectie. Beide ver
zamelingen waren in het Mauritsbuis, voor
bare verhuizing naar dit Voorbout-gebouw,
waar het «Bibliotheca regiafier in den gevel
prgkt en in- en uitwendig alles den eerbietjl-
wekkenden stempel draagt, baast bad ik gezegd
tot*en met de bezoekers self, maar zóó erg is
’t niet.
Over een dag of veertien komen enkele
grootere omnibussen dan die nu in gebruik
zgn, verbetering brengen in het voorspoedige
verkeer tusschen Hoilandsche Spoor en Regen-
tesselaan, dwars door de stad. En dan nog
een veertien dagen later is bet materieel voor
de lyn compleet. Van deze verbinding wordt
van eindpunt tot eindpunt niet 't meest ge
bruik gemaakt. Halverwege Wagenstraat en
even boven Prins Hendrikplein is er nog wel
een plaatsje te vinden. De behoefte in de
binnenstad scbynt dus 't grootst.
(Telegraaf.)
Door de politie te Maastricht is gearresteerd
een Duitscher, zich noemende Christiaan Gier-
üch, verdacht van het uitgeven van valacbe
Nederlandsche bankbiljetten van f 25. By
zyn arrestatie werd nog een vijftigtal van die
valsche biljetten op hem geronden. Hy scbynt
ook te Rotterdam (Oppert) gewoond te hebben.
Men meldt uit Schiedam aan de N. R. Ct.«
Een bakker, blykbaar «en overtuigd vry-
handelaar. zendt zyn broodwagen door de stad,
aan alle zjjden beplakt met
Huismoeders
Duurder brood door belasting verlang je
zeker niet
Daarom laat je mannen stemmen op
Mr. Tak van Poortvliet.
laat mij dan den wensch uitspreken, dat, iu
geval de voorgenomen verbouwing van de per-
ceelen, die by de Witte Sociëteit zyn Aange
trokkén, zonder hnn woonhuis niterlyk te
hebben verloren, de herbouw geschiedde in den
deftig-solieden stgl van het nu al 27 jaren
staande hoofdgebonw, door Oudshoorn geschapen.
Wanneer er op het plein, dat reeds met een
reusachtig hondenhok (het gebouw van den
Hocgen Raad) en een kolos ale volière (het
ministerie van Koloniën) is verleelykt, nog
een derde summum van wansmaak zou komen
dan is onttrekking aan het verkeer op aesthe-
tisebe gronden aan te bevelen.
Een opmerk«lyke plek, dat Plein, vooral des
zomers. Aan de levendige zyde, centrum van
tram- en voetgangersverkeer, aan de sociëteit-
kant Haagsche kalmte. Thans, zomer in 'h
land, tusschen 3 en 6 uur, leden van »d<
Witte onder de hoornen borrelend onafgebroken
bespied door den Zwyger, vi>ir zyn voetstnjf.
Sedert eenige jaren eindpunt van de electriscbe
tram naar Scbeveningen, een zomertram, nog
al leven makend en schuddend, maar toich
verbazend practisch en lief gezellig. Knappe
bollen mogen hebben uitgemaakt dat voor
tramaanleg met electriscbe beweegkracht, boven-
grondsche geleiding de beste is, zoo’n accumu
latorentram is vry wat sierljjker.
Ik heb me laten vertellen dat esn wagen
per rit f 0.45 aan electricitsit versnoept. In
den beginne kostte elke rit vyf maal zooveel.
Als ’t maar eenigszins kan, gebruik ik ’t
electriekje om naar zee te komen, want er is
iets hlyvend pikauts, iets altijd treffends in dat
niet zien, i-J3““
komt. De automobielen kunnen daar ook niet
tegen op.
De arrondissements-reebtbank te AdLaastricht,
gisteren uitspraak doende in de zaak tegen M.
A. Essers, landbouwer te Berg-Terblyt, gede-
tjnèerd, beschuldigd van bet toebrengen van
zwaar lichamelyk letsel, den dood van den
Herbergier Prickaerts te Berg-Terblyt ten ge-
vèlge hebbende, verklaarde beklaagde schuldig
aan voornoemd misdryf en veroordeelde bem
tl dier zake tot eene gevangenisstraf voor den
t jd van 4 jaren met korting voor den tyd, in
voorarrest doorgebracht.
XIIL
Zes jaren zijn voorbijgegaan sinds dien ontsetten-
den nacht, die Elisabeth uit den glans der wereld
aan het sterfbed van haar kind riep. Lang vertoefde
het broze leven op de duistere grenzen van dit
aardsch bestaan, maar de sombere wachter aan de
poorten der eeuwigheid liet zich verteederen door de
ameekingen der moeder en gaf het kind aan het
leven weer. Doch niemand herkent in het ziekelijk,
ineengedrongen schepseltje het slanke feeënkind uit
vroeger dagenalleen de grooie, glanzige oogen in
het doorschijnend wit gelaat schijnen Elisabeth aan
te staren uit een ver verleden. Met dat verleden
heeft zij voor goed gebroken, om zich te wijden aan
de zorg, die het teere gestel van het misdeelde kind
vereisoht. Zij heeft door haar stille opoffering, haar
smartelyk en lang gedragen berouw, de liefde en het
vertrouwen van haar echtgenoot herwonnen, en de
ervaring dat Johanna’s verstandelijke vermogens niet
zijn geschokt, maar zich dagelijks onder haar leiding
ontwikkelen, is haar een troost in de telkens weder-
keerende en ongeneeslyke smart. Het fijne gevoel,
waarmee de natuur haar dochtertje heeft bedeeld, is
door de omstandigheden verfijnd en veredeld, en in
menig gedichtje en kleine schets toont het stille kind
haar diepe gedachten en verwonderlijk opmerkings-
GOÜDA, 15 Juni 1897.
'f BJ kon. besluit is, met ingang Tan 1 Tali,
fitn P. Kupke, op lijn Ter lort, eervol ontslag
Verleend als burgemeester van’ Waddinxveen.
De burgemeester eu de beide wethouders der
Limbnrgsche gemeente Maasniel zyn deze week
door de rechtbank te Roermond veroordeeld,
tot boeten van f 50 en f 25 (subs. 20 en 15
dagen hechtenis).
Zy hadden wederrechtelijk de buizenleiding,
dienende tot afvoer van verwerkt water der
papierfabriek aan het Gebroek, ofschoon deze
daarvoor vergunning had van
bestuur, doen vernielen.
De directeur der fabriek, die daareutegen
was aangeklaagd, omdat hy water had laten
loopen over den openbaren weg, werd vrijge
sproken, daar de rechtbank overwoog, dat dit
het gevolg was van het vernielen van de bui-
zenleiding.
Uit den Haag wordt geschreven:
Is er nog ruimte voor kopy, die niet over
verkiezingen en candidaten handelt Zoo ja,
vermogen. Zij is de trots van haar vader, die in
het omhulsel eeu vrjjen, verheven geest ontdekt,
welke zich zal verheffen boven de smarten en verne
deringen van dit aardsche bestaan, om in gsdwongen
rust en eenzaamheid te ontluiken tot vollen bloei.
Blijft er ook eea schaduw rusten op hun geluk, z o
is er toch een vrede in hun gemoed gedaald, die
vreemd was aan hun vroeger leven. Zij helpen elkaar
de teleurstelling dragen en hunne zielen vinden
elkander dagelyks weer in het vereenigd streven voor
het we'zyn van hun eenig kind.
In den beginne, toen Elisabeth verpletterd was
door den slag die haar van het toppunt harör groot
heid in de diepste diepten van het menschelijk lyden
had neergeworpen, en zij in wauhoop was neergeze
ten voor het bedje van haar kind, toen had zij de
gelofte gedaan voor goed met de kunst te breken,
ten einde zich niet meer bloot te stellen aan haar
betoovering en verleidingmaar door de kalme en
verstandige gesprekken met Johannes was zij lang
zamerhand tot andere begrippen gekomen, en had zij
leeren inzien dat een gehuwde vrouw de kunst wel
mag liefhebben en beoefenen, maar dat do eischen
van moeder en gade daar boven gaandat het niet
haar hartstocht voor de muziek, maar de eerzucht
was geweest die haar in de wereld gedreven en
wars gemaakt had van alle banden. Johannes had
haar &$zegd dat zyn ebeh niet een onherroepelijke
verbanning uit bet rijk der kunst in zioh sloot, maar
dat zij zioh moest blijven oefenen en hem en hun
kind, ziohzelve en ook hun vrienden, niet van het
genot moest berooven van haar in besloten kring te
hooren, en zoo was het huis van den dichter allengs
een verzamelplaats geworden van al wat zioh in de
