oden rjjd. BIBIH BIT DAVOS. N, IO. Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. No. 7348. BD Lclxt len Zaterdag 14 Augustus 1897. 36ste Jaargang. Wantrouwen of Argumenten? FEUILLETON. a Inzending van Advertentiën tot 1 uur des inidd. Genoa- voor by De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN. *nX- um n. foltan •u nr- •t*ea. toüa* lult* f— 7S; S0; ■otaearea Üdkoat ïïlSS enaeena Litgeron- uit op de »»ul rkrtfu. 1.01 IN IIE COURANT. gids, IKPATRONEN R. nz. enz. 86; p. po«t/1.4fi - 140 - 1.00 Onschadeljjk- rings-vet, ierigheid^Tlier- ngezichte en an- iama-roven en trakheid en tie- i verzweringen 'en en voeten dauworm, enz van onrein ider, in en op haar. i per doos. wijze voor xrtepub- i telf» Urm van profmer ut kraak' lihllaaaa; iMtaafala, te Parijs, Itz, Okar* d'hy|l*« laaaade hele haaf- elljka toe- laarvan iet vaart* ikundige terkuur, ;evonden i wegena IzallgkM, iet voe aa lijders, itn Jonge end aan- anoa ver- ADVERTENTIEN worden geplaatst van 15 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. I ingericht BENDE- hoen «de herinnering aan dit lief olijke beeld van uw roin, aangeboden kind zal het eenige lichtpunt zijn in uwe donkere, eenzame toekomst I God geve u kracht naar kruis.” gebeurtenissen. Daarom hoe korter hoe beter. «Say your say,« en niets daarboven. Wij springen dan een geheelen winter over, van het oogenblik dat Laura Werner met haren broeder en nog een derden nieuweling in Davos uit don postwagen stapte, tot aan do eorste dagen van hot vroege voorjaar, Laura had den wintercursus in Davos als gezonde medegemaakt om haren broeder te versorgon en ge zelschap te houden. Den weg van Chur naar Davos hadden zy met den postwagen over Thusis genomen, om in do boer* lykste herfsttinten don prachtigen Schynpass, in al zyn schoonheid, te kunnon gonieten. Een soort van zielsverwantschap scheen er tuisohen broeder on zuster en dien dorden nieuweling, Willem van Heemsbergen, te bestaan, die mot hetzelfde plsn in denzelfdeu postwagen was gekomen, en in dat gezellige ouderwetscho vervoermiddel met zijn reis- gonooten een vriendschap voor oeuwig had gesloten. Zoo was het drietal, na aldus twee dagen gereisd te hebben, te zamon in Davos aangeland on I leef als een klaverblad bijoengetrouw elkanders lief en leed doelende, volkomen tevreden met elkanders gezelschap, gingen zy weinig om mot andere Cur- gasten, een gezellig huiselijk loven leidende in dezo verzameling van menschen. Laura zag haar taak verdubbeld; in plaats van éón broor I ad zij twee broeders te verzorgen, en Willem bleef gesoaard dat heimwee in de groote eenzaamheid, waar zoozeer voor gevreesd had. (Wordt rervolgd.) 141. Het prachtige m, Zolder, terleiding, prachtige nMaar .1, ik er niet meer ben, dan i. bet juist daarom vooY mama veel erger.” <0, wat loopt ge den tijd weer vooruit, ge zijt er immers nog F Ik kan ook sterven, wij kunnen allen vroeg sterven, maar daarom zouden we niet allen wenschen, nooit geloefd te hebben. «Kort geloefd is kort geleden,” hernam zy langzaam, na een oogenblik swygens, torwyl zy Emmy’s blonde krullen naar achter streek. „Zoudt ge wel willen gelooven, lieve Emmy, dat ik menschen, die jong sterven, nooit heb kunnen beklagen. Zoolang men jong is, is het leven zoo zonnig, zoo poëtisch, en dat moet, dunkt my, langzamerhand zoo anders wor den. Soms kan ’t mij zoo beangstigen, als ik oude ren hoor spreken en hun opvatting van het leven by de mijne vergelijkalles wordt zoo anders en mist zooveel van het bekoorlijke en ideale dat my gelukkig maakt, dat ik onwillekeurig denken moet ik hoop, dat ik sterven zal voordat ik de wereld anders zal leeren kennen, dan ik haar nu heb lief gehad.” «Maar vele oude menschen zyn toch ook gelukkig, al hebben zy niet meer de rooskleurige opvattingen hunner jeugd; er zyn toch veel andere zaken, die hun het leven waard maken. Maar Clara, het is niet het heengaan van dezo aarde, het „niet leven* dat mij zoo bedroeft, maar de dood, het sterven, en vooral de gedachte aan het graf maakt mij soms zoo grenzenloos angstig.” «Waarom denkt gy alleen aan het graf F Weet ge, dat op de woorden„tt^rt geleefd, is kort geleden,” volgt«vroeg gestorven>vroeg bij God Denk daaraan, myn lieveling, dat is toch niet zoo troos’eloos.” Emmy zuchtte«en dan mama I” fluisterde zij, afgemat de oogen sluitende k «It is better to havo loved and lost, than never to have loved at all,” dat hebt ge mij laatst zelf nog voorgelezen als ge eens niet beter mocht worden, wat ik evenwel volstrekt niet geloof, dan zal de herinnering aan het verledene, aan al het liefelijke, aan al hot geluk dat eens haar deel was, haar grootste vertroosting zyn. Maar zoover is het nog niet. Gij zult eens zien welke wonderen de voor jaarszon doetzij zal je als een klein vertroeteld kasplantje besohyneh en je in haar warme, vriénde lijke stralen koesteren, totdat ge even frisch en vroolijk als de nieuwe lentebloemen tot haar opkykt en haar dankbaar begroet, niet meer wetende dat er lulke droevige gedachten bestaan als er heden bij je opkwamen. Maar dat is de invloed der duisternis de nacht maakt alles zoo donker I morgen is het weer voorby.” Dit zeggende, drukte zij haar een kus op het voorhoofd. Emmy scheen reeds half ingeslyjmord en droomde misschien van de nieuwe lentebloemen en voorjaarszonnestralen, die zij nooit meer aan schouwen zou. „Arme, arme moeder,” lispelde Clara voor zich Op een dag in het vroege voorjaar doden twee vrouwen, de oudste gebogen en in rouw gehuld, een laatste bedevaart naar het kerkhof, om afscheid to nemen van een graf, dat ia zijne kleine ondiepe groeve alle levensvreugd, alle levensgeluk van een zwaar beproefd menschenhart tot zich genomen had. Arme moeder, gy weet het, voör wie lief heeft rijst een kruis en dat kruis moot gedragen worden, hoe zwaar het zij I Maar als gy in dezen tuin der dooden om u heen staart, dan weet ge ook dat ge in uw leed niet alleen staat, dat talloozen met u weenon, talloozen met u lijden. Dat leed van an deren zal u geen vertroosting zijn, maar wol zal het u de woorden op de lippen brengen«God, ik dank u dat gy mijn kind daarvoor gespaard hebt leer mij berusten in mijn lot. Uw wil g-schiede I” IV. En nu nog tot besluit een kleine liefdesgeschiede nis voor de liefhebbers! Ditmaal zal het echter geen «rejected* maar een «accepted lover* zijn! Eind goedal goed I De laatste indruk mijner her inneringen uit Davos moet vroolijk zijn wat kan ik dus beter vertellen dan de kennismaking van een gelukkig paar? Alle omstandigheden te beschrijven, die hen tot dat geluk gebracht hebben, zou ondoenlyk zyn er is zooveel geheimzinnigs en daarbij heel veel verve lends voor den eenvoudigen toeschouwer bij zulke Ook bij de tweede boven omschreven stemming heeft de beer Dessing zich van de oppositie „door dik en dun“ afgescheiden door te stemmen tegen het amendement - Dercksen. Wij constateeren dit alleen entre paren- thesi, om niet door oene nadere behande ling van deze zeer belangrijke quaestie op dit oogenblik aan dit artikel nog een artikel vast te knoopen. Liever geven we nog plaats aan eene opmerking, waartoe de behandeling van het voorstel betreffende het toekomstige nieuwe plantsoen ons aanleiding geeft (Toch kunnen we ook hier niot nalaten in het voorbijgaan aan te stippen, dat ook in deze zaak het standpunt van den heer Dessing alleszins verkiezelijk was boven dat van de hoeren Nederhorst en de Raadt. Inderdaad, de heer Dessing heeft een buitengewoon gelukkigen dag gehad. We zouden ook hier weer een voorstel van den heer Van Galon afzonderlijk kunnen noemen, maar doen dat niet om twee redenen. Eerstens, omdat we ook hiermede weer niet een tweede artikel aan het eerste willen hangen en tweedons, omdat het voorstel-van Galen in lach wekkende verhouding staat tot de voor stellen van deskundigen Let ophet goedkoope leven van den heer van Galen zal zijn eigen failliet zijnaltijd in overdrachtelijken zin met betrekking tot zijne verantwoording, om in alles mede te wij in onzen Gemeenteraad van de partij stemmingen af, er zou veel anders zijn en veel beter. Bij de besprekingen van belangrijke quaesties zou wat minder voor oordeel voorzitten en wat minder wan trouwen aan den dag worden gelegd. Dat laatste is maar al te dikwijls het geval, noodwendig tot schade voor de meest vruchtbare samenwerking tusschen den Gemeenteraad en het Dagelijksch Bestuur. Op die wanverhouding, of liever op die wanhouding van enkele raadsleden hopen wij later gelegenheid te hebben in het bijzonder terug te komen. Voor het oogenblik wenschen wij er slechts op te wijzen, dat een groot publiek belang mede brengt, dat alle ingezetenen wel en nauw gezet nagaan, of in aangelegenheden als bovengemelde de houding van de heeren Van Galen c s. een uitvloeisel is van wantrouwen in het beleid van B. en W. dan wel of hunne meening de conclusie is van deugdelijke argumenten. Het antwoord in dit bepaalde geval is te geven door de houding in het oog te vatten van hem, aan wien het is te dan ken dat eene partijstemming is uitgebleven. De eer daarvan komt toe aan den heer Dessing, die, gelijk meermalen het geval is, zelfstandigheid genoeg toonde om zich van zijne partijgenooten eene misplaat ste qualificatie voor gemeenteraadsleden als zoodaniglos te maken. Wij wen schen hem daarmede geluk, omdat hij opnieuw bewezen heeft dat hem, ondanks eene onbestemdheid in het beslissen, die hy meermalen aan den dag legt, qua ge meenteraadslid niet de eigenschap van zelfstandig optreden en handelend kan worden ontzegd. Onafhankelijkheid niet alleen in materieelen zin, maar ook op het punt van partijschap, is in een goed raadslid een onafwijsbare eisch. Helaas, in onzen Gemeenteraad kan dat van velen niet worden getuigd. Dat bij alle voorstanders van het voor stel-van Galen gemis aan volle vertrouwen in het beleid van B. en W. voorzat, daar van is mede het bewijs door den heer Dessing geleverd. Hij had zijne stem daartegen niet anders te argumenteeren dan door te zeggen dat hij vertrouwen had in de toezegging die B. en W. deden. kelijk in eene officieele vergadering de minder goede bedoeling van eene uitlating te ontkennen; maar buiten die vergade ring komt men er met eene eenvoudige ontkenning niet af. Toch ware het wen- schelijk, dat steeds wanneer eene uitspraak wordt gedaan, die niet anders kan inge geven zijn dan door gemis aan vertrouwen, al wordt ook het woord wantrouwen niet gebruikt dat steeds in zoo’n geval uit den Raad zelf dadelijk een krachtig pro test daartegen opging. Dat protest is nu op de eenvoudigste en meest welsprekende wijze gekomen van de zijde van den heer Dessing, wien daarvoor onze dank en onze hulde worden gebracht. „’t Ib vandaag weer eene partijstem ming.Aldus kon men de verwachting zich hoeren uiten vóór den aanvang der raadszitting van verleden week Vrijdag. Ware aan die verwachting beantwoord, men zou het in een gemeenteraad betreu- renswaardige verschijnsel hebben kunnen zien van partijstemmingen, want er bestond niet alleen kans op één maar zelfs op twee van die monstruositeiten. Was er reden tot die verwachting? Alleszins, want op de agenda kwamen voor de herstemming over het voorstel- Van Galen, waarover in de vorige zitting de stemmen staakten, en de stemming over een amendement van den heer Derck sen, waarover het in de vorige zitting niet tot stemming was gekomen door aanneming van een voorstel van den heer v. d. Post tot verdaging der behandeling van het voorstel van B. en W., waarop het amendement-Dercksen was ingediend. De lezers zullen zich herinneren, dat het eerste punt betrof het voorstel van B. en W. tot eene wijziging der gemeente- begrooting, waarbij zij o. a. een bedrag van f 9000.op den post voor onvoor ziene uitgaven wilden brengen op het oogenblik onbeslist latende of die som zou worden gebiuikt tot schulddelging of wel om minder te leenen, maar niet onbeslist latende, dat die som in ieder geval tot één dier twee doeleinden zou worden aan gewend. De heer van Galen wenschte daarentegen reeds dadelijk te beslissen, dat die f 9000.zouden strekken om f 4000.schuld af te lossen en de door B. en W. voorgestelde geldleening van f 4335.niet aan te gaan.Het tweede punt betrof het voorstel van B. en W. om te besluiten, dat de gemeente ditjaar 50 opcenten op de personeele belasting zou heffen, welk percentage de heer Derck sen wenschte veranderd te zien in 30. Welnu in geen der beide gevallen is de uitslag vastgesteld door eene partij stemming. En dat verschijnsel is te zeld zaam bij gewichtige beslissingen in onzen Gemeenteraad, dan dat wij hier niet zouden mogen spreken van eene verrassing, en wel van eene gelukkige verrassing. Waren Met dien eenen kleinen slag lagen alle voorstanders van het voorstel-van Galen. Maar zij wenschten zich, naar het goede voorbeeld van den heer Dessing, niet op te richten. En steunde die houding nu op argu menten Op geene Ondanks de on- wederlegbare voorrekening van den Voor zitter in de voorgaande raadszitting, dat B. en W. nog 665.meer wilden af lossen of eventueel minder leenen, wat hetzelfde is dan de heer van Galen ondanks de zekerheid, dat in den eersten tijd geen geld te leenen zou zijn tegen lager percent dan 3 4ondanks het juiste betoog van den voorzitter, dat wanneer in den eersten tijd niet tegen een lager percent kon worden geleend dan dat van de loopende leening, het slechts schade voor de gemeente gaf om meer af te lossen dan noodig is ondanks al die krachtige argumenten voor het voorstel van B. en W. had de heer van Galen er geen enkele voor het zijne. Of zou hij zyne opmerking, dat hij juist wilde aflossen en B. en W. niet neen niet dadelijk wilden af lossen, de kracht van een argument willen toekennen Ons dunkt, hij is te zeer sur •or qui-vive om dat in ernst te durven volhouden. Immers, er zouden voor hem slechts twee argumenten geweest zijn n 1. öf het betoog, dat van de door B?en W. voorgestelde aflossing niets komen zou, hetgeen ook hem zelfs blijkbaar toch al te kras was, öf het bewijs, dat dadelijk meer aflossing voordeeliger was dan later meer aflossing. Daartoe was hij evenwel in de onmogelijkheid. Welnu, bij gebreke van argumenten deed de heer van Galen het zonder en heeft er zich toe bepaald in de vorige zitting reeds met zoovele woorden te insinueeren, dat van het voor nemen van B. en W. weleens niets komen kon ter oorzake van weelderige nei gingen van het Dag. Bestuur bij eene gevulde kas Het is waar, hij heeft weersproken, dat wantrouwen in B. en W. hem zijn standpunt deed innemen. Maar op wat anders heeft de heer van Galen den voet gezet bij het niet kunnen grijpen van tastbare argumenten Och, het is gemak- - 8.20 te ’a-Gravanhage 101—

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1897 | | pagina 1