het i BINNENLAND- BLEEK- TING. j Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. 7EË LANGS EIGEN WEG. Zaterdag 33 October 1S97. No. 7400. ÏBVEBIJ /briGk kz« BERjl. A. Van IJ DAG iboden IMER rdani. n Koning 'CAP H H 36ste Jaargang FEUILLETON. Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. iyóij I V ichte 'er. Ier. rij stoom n va» Dorr wijlen mej. L. de Jong te Lekkerkerk I mr. 1 De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1-70- ftarïs. enningmeetter. de Heer n verven van i, alsook alle is aap de diakonie <1 aldaar 1 300 gelegatel ene in volle hen des tijds I.IIIIWHE 101 IU\T OUDE lMMEB geen I" 7. was haar Waarschijnlijk uitgelokt door het mooie, zachte najaarsweder, en zeker meenende dat het nu lente is, heeft een dubbele roode Mei doorn, in het p antsoen tegenover het Zieken huis te Utrecht staande, zich weder tot bloeien gezet. AD VERTENTIEN worden geplaatst van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. In het militair hospitaal te Saargemünd worden de herstellenden naar het rchynt bezig gehouden met schietoefeningen in de zalen. Dezer dagen waren een paar oppassers en eenige herstellenden bezg zich te oefenen in het schieten met de revolver. Een der schutters mikte op de deur. Juist toen hy afdrukto, werd deze deur van buiten geopend en kwam een soldaat binnen. Den ongelukkige drong de kogel in den schedel. Waarschynlyk zal het ongelnk zyn dood ten gevolge hebben. Op de kermis te Druten was een carous- sel geplaatst, dat Dinsdagavond zyn laatsten rondgang maakte en voor dat oogenblik over gevold was. Htt gewicht der ronddraaienden werd op 15,000 pond geschat, blykbaar te groot voor den bouw van den molen, want op eens boorde men, tot ieders schrik, een vreeselyk gekraak en bleek het dat 5 lange bouten, waaraan de schuitjes gehecht zyn, door mid den waren gebroken. Gelukkig kwamen al de inzittenden met den schrik vry. rden naar de irfd. id of geverfd jzondheid en it per M’ en J/g ct. ien peiceelen den met 15 «meter, bedraagt de hn hoogste jks afrekenen «stellen, enz., per week in r bij: SRS Jz. van echtheid ia irk steeds voor naam der Firma 18) »Neen, zoo’n slavennatuur heeft Cato niet, maar daar tegenover zou ze ook nooit zoo egoïstisch en onrechtvaardig zijn om bij een verbintenis uitsluitend aan het geluk van een der partyen te denken." Voor Walter kon antwoorden werd de deur geopend en kwam Cato binnen. Zonder hém te zien liep ze vlug naar Cile en knielde by haar neder. Een zacht rood kleurde haar wangen, haar oogen straaluen van geluk, en do glimlach waarmede ze haar gezicht tot Cile ophief, was zoo welsprekend dat alle woorden overbodig waren. „Kom,” zeide te. „Ga gauw mee naar hem.” „Walter,” riep Cjle ondeugend, „doe boete voor zoo veel zachtheid.” Cato sprong op, maar was in zoo’n verwarring over haar onbeleefdheid dat ze, na de wederzijdsche voorstelling, niets dan een paar onsamenhangende woorden zeggen kon. Ze geleek dan ook veel moer op een beschroomd jong meisje dan op eene die volgens Cile’s uitdrukkelijke verklaring alleen kon staan.* „Ga je mee, Walter, om met meneer Van der Land kennis te maken „Excuseer me. Ik heb nu nootzakelijke bezig heden, msar hoop van middag het genoegen te hebben.” «Je dineo.t bij ons van daag, hè P Tot atraka De le luitenant Qrefe, te Groningen in garnizoen, wordt op verzoek overgeplaatst naar het 4e reg. infanterie to Gouda. n?en verneemt, beeft het d/gelykech van Rotterdam op een desbetreffend van het comité voor de bet volgend on eoa lach vlugger gesmoord. De jonge lui had den nog nooit zoo goed don ouderdom, die oen mid dagslaapje doet, gerespecteerd en achtten het hun schuldigen plicht onl stil, zeer stil te zyn. By het eerste luide woord klonk een voelbeteekenend „Chut, de oude heer.” „Je hebt nog geen onkel hartelijk of lief woordje tégen me gezegd,” herhaalde nWtor. „En meen je dat jij daar recht op hebt?” „Ja.” „Nu dan, ik ben heel in mijn schik dat ik thuis ben en dat ik je weerzie. Ben je tevreden „O, Cile I Waarom blijf je niet voor goed thuis,” vervolgde hij aa/zelond. „Ik kan niet gelooven dat je gelukkig bent in je werkkring." „Waarom niet P* „Zoo alleen onder vreemden I Duizende dingen die je ergeren on hinderen, telkens in botsing met de ruwe werkelijkheid „Daar houd ik van, niet van het ruwe, maar van de werkelijkheid. Dat voetje voor voetje voortwande len op een gebaand wegje is grenzenloos vervelend. De studie naar het leven trekt me aan. Dat vleien, kruipen en bedriegen, dat verachten, bospotten en haten, die aanbidding van het succes, die angst voor de publieke opinie al die verschillende machten mag ik graag in hun werking oaspeuren. En din roerende vriendelijkheid en hartelykhrfd waaronder zich het eigenbelang verbergt. Aardig om te zien. Naluurlyk ontneemt het iemand dat „gewillige en leidzame" omdat men langzamerhand tot de conclusie komt dat weinigen, heel weinigen in staat i’yn an deren te leiden. Gaat daardoor het „zachte, aan hankelijke, teedara, beminnelijke" teloo*..." De commissie voor de geloofsbrieven van van Gi’se heeft zich gisteren van 10 tot uur met het nader onderzoek beziggehouden. GOUDA, 22 October 1897. Bij de heden gebonden stemming voor een lid der Provinciale Staten, (vacature G. A van Houweninge) zyn nitgebracht in bet 1ste district559 stemmen. 2de district498 3de district368 Met ingenomenheid deelen vry mede dat bet heden 10 jaar geleden is dat de eerste paardenmarkt in Gouda plaats bad. Wie successievelijk den bloei dier paaiden markt beeft gadegeslagen (thans waren er 781 paarden aan de lijn) zal thans evenals’ wjj met enthousiasme de moed, yver, energie en volharding bewonderen van de oprichters, de heeren J. Breebaart Lz. en A. van Veen, te Gouda Het is ons daarom eene behoefte onze warme hulde te brengen aan genoemde heeren, die door bun vasten wil en kundig overleg hebben getoond dat er nog veel is daar te steil D. De Goudsche Borgery eik^Gouda zal ook zeker zeer gaarne een bewys hulde en dank willen tooaen aan genoemde Heeren vóór wat zy tot oprichting der jaarlyksche paardenmaikt - (afgescheiden van wat zij tot den bloei der Maatscbappy van Landbouw bobben bijgedra gen) hebben gedaan en hebneu daarom g<-meen<i onze lezers van ons blad met dit waardig feest in kennis te stellen, opdat zy, evenals wjj, bun hartelyk geluk kannen wenseben met hun succes, daar wy thans de paardenmarkt te Gouda als gevestigd kunnen beschouwen. De aan voer was weder meer dan het vorige jaar, oaarvan waren meer dan 500 jong< paarden. Vele vreemde kooplieden waren aan wezig de handel was vlug en er werden flinke pryzen besteed. De prjjzen waren voor luxe paarden van f 500.— tot f 800.—, 2| jarig- van f 250.— tot 350.—, Ij jarige van f 180.tot f250. veulens van f 100.— tot f 180.werkpaarden van f 150.tot f250. Wy van onze zyde zouden gaarne zien dal het gemeentebestuur kon besluiten genoemd) heeren eens advies te vragen over de wyze, boe de Goudscbe kaasmarkt weder tot een der beste van de provincie Znid-Holland,te maken Naar onze meening kan zulks in geen beten handen worden toevertrouwd. Tf Dantrfg heeft een luitenant der cavalerie een jeugdigen dagbladschrijver doodg.schoten. Daar dit geschiedde in den vorm van een dnel, wordt *t door de wet niet als moord in koelen bloede beschouwd. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN. V '4^ k Ned. Herv. Gemeente Onder den titel suit de socialistenwereld leest men het volgende in De Graafschappen Ongeveer tien jareu geleden bevatte Eigen Haard de portretten van de vier toen meest gevierde, meest roerige leiders der sociaal democraten de heeren Domela Nieuwenhuis, C. Croll, Fortuyn en v. d. Stadt. Het viertal was onafscheidelijk aan elkander verbonden. Croll en Domela waren toentertijd zeer intiemDomela en Fortuyn hadden herhaal- delyk samsnsprekingen Fortnyn en v. d. Stadt gingen meer dan eenmaal samen >den bak* in. Het was de tyd der eerste liefde, toen met vurigeu naijver ernaar gestreefd werd om een hatelykbeid te zeggen, voor welke men naar de gevangenis zou mogen, onder de toejuichingen der opgezweepte masia. Domela zal wegens majesteitsschennis, en de drie anderen maakten er hel'weldra naar, om hem te volgen. Het was een wedstrijd onder de drie, wie er het eerst van zou pïofiteeren. Een wed trjjfl ook in het beugen van moord dadige uitdrukkingen. Fortnyn was leep genoeg om In aardigheden kracht te zoeken doch v. d. Stadt was minder leep en flapte, alsof het zoo foaar niets ware, zyn spaar vrouw noch kinds eruit, terwyl Croll met theatrale betuigingen van spjjl, dat hy slechts de pen en niet de strydbyl kon banteeren, zyn toefen a in den baat* deed vergezeld gaan. Zoo was het in 1888. Van de .vier leiders zyn thans reeds drie gedeserteerd of geroyeerd. Eerst ging van de Staft. Minder nette krantenberichten omtrent hem gingen hem vóór naar Vlissingeu, waar een »kapitnli»t« bem, den gevallene, op do been hielp en hy zyn groote trom reeds sinds lang op den oud-rommelzoldur heeft weggeborgen. Croll, de verdediger van Domela Nieuwen- hnis vqnfcnd-niêmev, door schade en schande (Misschien, maar eerst moet je leeren tonder Laai mijn band los," viel ze :do. „Ben je dwaas P Gauw, laat zijn boeken toch nuttige dingen," meende •.Kijk, dat is een prachtige zin, Cato." Geef me Met een Ijjst voor een verloren* schaap of koe heeft menigeen kennis gemaakt, ’t Hangt heel veel van den »kop< af, wat er geteekend wordt. Een bnrgemeesAer in één der Oldambt- st»r gemeenten leidde zoodanige lyst in boet deze versregels >Och, Grytjemui beur schaop is dood ’t Verdrjjt van 't olie mensch is groot. Maor dut nou elk zien poutje open, Dan ken ze wéér zoo’n dyrtje koopen.< De menschlievetide burgemeester had zich niet vergistoveral werd Grytjemui’s lyst met gelach ontvangen en er werd flink ge teekend (H.^C.) De Parysche gemeenteraad en de prefect van de Seine liggen overhoop. De gemeenteraad heejt besloten een werkman, die zich naar het socialistencongres te Toulouse zou begeven, de reiskosten te vergoeden. De prefect der Seine, de heer De Selves, weigerde dit besluit goed te keuren. Hy werd daarover ter verantwoording geroepen eo verklaarde toen met een openhar tigheid en een beslistheid, die van de zyde van een vertegenwoordiger der regoering ongewoon waren, dat het geld van de belastingplichtigen niet mocht gebruikt worden om revolutiemannen pleizierreisjes te laten maken. Als de socialisten in den gemeenteraad een hunner op reis willen zeiden, moeten zij de reiskosten maar uit hun zak betalen, meende de heer De Selves. De gemeenteraad nam daarop een motie van af keuring aan, die den prefect slechts een glim lach ontlokte. „&n net aoei ia bereikt,zeide Johan. Zwijgend bleven ze by elkaar staan. Een blik, een glimlach en een handdruk vertolkten beter dan woorden hun gevoel. „Cile, je hebt nog geen enkel hartelyk of lief woord tegen me gez gd,” zeide Walter, toen ze na het diner in de huiskamer zaten. Cile lachte, en keek vergenoegd in de rondte. Tante Ida zat aan de theetafel, vriendelyk en rustig als altijd. Het rammelen van haar breinaalden, het rm'schen van het gaslicht, de half fluisterende on lachende stemmen gaven een gezelligheid die Cile dubbel aangenaam was, omdat zij haar zoo lang had gemist. Menper Menald had zijn stoel bij het vuur geschoven, en nu en dan eon knikkebol, gevolgd door een verbaasd ópkijken, bewees dat zyn courant meer tot schild dan tot lectuur diende. Met een blik op den ouden man werden de stemmen steeds zachter, Dr. Schaapman, die Kn werkman twee borrels daags gunt i)óijp,gundo heeft zich bekeerd, en is tot de afschaffersvereeniging »Het Kruisverbond* toegetreden. Naar bestuur verzoek jaar aldaar te houden internationale bakkery- tentoonstelling, geweigerd zyn medewerking teverleeuen tot het kosteloos afstaan der ter reinen. De burgemeester moet gezegd hebben, dat bij het gevraagde terrein niet kosteloos kon geven, omdat dan iedere corporatie, welke bet een of ander op touw dacht te zetten, recht zon yerkrygen op dat gunstbewys. Tevens zou hy er in één adem bygevoegd hebben, bet nut van dergelyke tentoonstellingen voor ean gemeente niet in te zien. Voor de inwoners waren zy niet voordeelig en bovendien trokken zy massa’s slechte vrouwen en ander gespuis, dat bleef hangen en later den noodigen last gaf. Van dezelfde meening schyuen de wet houders te zyn geweest, die allen individueel vanwege het comité zyn bezocht. Woensdag is ern geheel gezin te Eindhoven» man, vrouw en vijf van de acht kindereu» hevig ongesteld geworden na den inaaltyd, beslaande uit aardappelen met spek. Zware brakirtgen en vree«elyko pijnen deden aanstonds aan vergiftiging denken. De drie kinderen, die niet Van de spyzen genuttigd hadden, ble ven ongedeerd. De vrouw verkeert in zeer bedenkelyken toest nd en we/d, voor zy naar het gasthuis werd vervoerd, kerkelyk bediend. Het overgebleven eten en de potten en pinnen worden scbeiknndig Onderzocht. „Verwijt me dat niet I Ik was verdrietig ,on ont stemd, en daardoor onbillyk. Ik meende het zoo niet. Zal ik je zeggen wat me zoo teleurstelde „Noen 1 Ik zal zeer grootmoedig zyn," spotte zo, „en je zoqder explicatie vergiffenis schonken." „Maar ik wil het zoo graag vertellen." „En ik wil het nu niet hooron." „Later dan P" „Missohie Vooroordeel aan zichzelf in de rede. los „Wat l” - Johan. „Kijk, dat is een prachtige zin, Cato." „Waar!" „Hier. Geef me oven je hand dan kun je het zelf aanwyzen. Mooi hè F" „Ik kan het niet vinden." j,Je wijst ook verkeerd. Hier moot je zijn. Noen, toch nietdaar dan. Er is zoo voel aan te wyten dat ik je hand maar zal vasthouden. Boeken zijn nut'ig, niet P* „Vooral ah je zoo’n goed gebnik er van maakt.* Met den meesten ernst keerde hij de bladen om. „En dat houtaMfidje," vervolgde hij. „Dat vrou wenkopje zoo vol uitdrukking.* Hy wees op het plaatje maar zag haar met zoo voel liefde aau, dat Cato blozend de oogen neersloeg. „Ik kan aan niets donken dan aan ons geluk,* fluisterde hy tewder. „Ik zal geen rust hebben voor we getrouwd zijn, en jij „Ik ook niet. Dén pas ben ik zeker dat niemand ons zal scheiden." {JFerdl streelfi.) Door den h er J. Moerkerk, gepensionneerd militair, is een ofte» brief gericht aan de Tweede Kamer, waarin de wenschelykheid betoogd wordt, dat aan elk gepensionneerd of gegageerd militair van land- en zeemacht en koloniën, onder den rang van officier, een per- l centsgewyze storting van zyn pensioen of f gagement verplichtend wordt gesteld en dat do gelden door het ryk worden beheerd, om op die wyze aan de wedpwen en weezen der militairen een vast pensioen of gage menig te verzekeren. dan.” Een oogenblik later stonden beide meisjes in de huiskamer. „Juffrouw Menald,” zeide Johan ran dor Lind. „Eindelijk, eindolyk I Aan u zyn wij ons geluk verschuldigdnooit kunnen wij u genoeg danken.” Hij had haar beide handen gegrepen, en zag haar met vochtige oogen aan. „Dank, geluk gekheid, hoor I Ik gis, ja, ik weet zeker dat ik geen ander motief had dan om uwe oude!ui waf te*contrarieeren. „Geloof haar niet, Johan 1 Ons geluk Ze sloeg haar arm om Cile’s hals en do lang weerhddden tranen kwamen te voorschijn. Snikkend leunde zo tegen haar aan. „En het doel is bereikt," zeide Johan. 8

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1897 | | pagina 1