)laas.
oden
1
N,
BINNENLAND-
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Woensdag 24 November 1897.
No. 7436.
36ste Jaargang.
»n.
FEUILLETON.
ingericht
riENDE-
j
.clxt
ingeboden:
«HUIS.
N, Wyk B Nn.
\deweg D 29.
amors met Suite
mtsboven 3
i netjes en doel
Gas- en Water,
en en beneden
w-
1AAC
DE JOKVHOUV IET HET
GOUDEN SGfflLD. I;prentenboeken achter, «voor den boerenjongen»,
want ze kende zjjn naam niet, «als hij weer beter
5) i
K
nieba
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
141. Het
prachtige
n, Zolder,
terleiding,
prachtige
demie heerschte
en
I
fiOUDSCHE COURANT
idelyiorte en
ddel voor Heerea
tiderschoenwtrk.
l. M Müller Ce.
Men lettetgoed
smerfc.—
iMwark,
SarSsnaM, Arehe»
en
aan
naar een
en
men geloofde dat ze hem vergeten had, maar zij
dacht nog dikwijls aan hem, en toen ze met haar
ouders heenging, veel vroeger dan ze gewenscht
had, omdat men voor de epidemie vreesde, toen
liet ze bij Toon den tuinman een harer mooiste
Door een
voor de
einde gemaakt.
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Door de politie alhier ia aangehouden D.
Stevens, die in het Alg. Politieblad was ge
signaleerd, daar by nog drie dagen hechtenis
moest ondergaan. Nog werd aangehouden een
minderjarige jongen, die de ouderlijke woning
te Utrecht was ontloopen. Hij wordt naar
Utrecht overgebrachi.
Tot voorzitter, hooftT der commissie voor het
huldeblijk aan H. M. de Koningin-Regentes,
is gekozen mr. 8. A. Vening Meinesz, barge*
meester van Amsterdam, ter vervanging van
wjjlen mr. J. Heemskerk Azn.
Voorts is mr. Th. Heemskerk, oud-lid der
Tweede Kamer, benoemd tot l d der hoofdcom
missie, ait hoogachting voor den overleden
voorzitter mr. J. Heemskerk Azn-
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
GOUDA, 23 No.smber 1897.
Met ingang van 1 December is benoemd
tot assistent-geneesheer in het Bidgaziekenhuis
te Amsterdam, de heer Dr. F. G. J. Steen-
inejjer, Arts.
wrirf
Fabriek
v n
i &CO.
nhage,
en
laan.
18
n BELGIE.
ikt de aller-
jeroemde Su-
Extract
2UZEL
70 Cts. en
MatkjM&wifcR.Ct,<
De laatste dagen der vorige week had een
onzer deurwaarders één lang niet prettige
karwei te verrichten.
Op de Notenboomenlaan, Achter Abstede,
eene door een meerendeels behoeftige bevolking
bewoonde baart, moest de-gerecbtelpke ont
ruiming van een paar buizen plaats vinden, in
gebruik en bewoond door een Duitscber -een
der stamgasten in de getuigeukamer der arron-
dissements-reebtbank. Hij is houder van een
hois van vajkoop met recht van wederinkoop,
en de beide perceelen die ontruimd werden
waren zoo vol panden, dat de deurwaarder,
die des Vrjjdagsmiddags met zjjne helpers de
oplading pp groote wagens begon, eerst na
eeoige uren arbeid op Zaterdag het werk vol
tooid bad. De buren waren blykbaar den
Duitscber niet zeer genegen en waren in groote
troepen getuigen van de gedwongen verhuizing,
waarbjj zy, ofschoon de orde niet ernstig ver
stoord werd, door allerlei weinig vleiende uit
roepen aan hunnen wrevel lucht gaven. Nu
eens werd Kee luidkeels opmerkzaam gemaakt,
dat bet baar trouwjapon was, die daar als oud
vuil op de kar gegooid werd, dan weer her
kende een vrouw baar lionenkastje of haar
tafel, en een heftige scène ontstond er toen
- eén huismoeder de beide Zondagsche pakjes van
Zooals bekend, bevinden zich de kroonju-
weelen, ia den oorlog op Lombok buit gemaakt,
in bewaring by de Nederlandsche Bank. Zij
werden door HH. MM.,'bjj het bezöek dii jaar
aan Amsterdam gebracht, bezichtigd.
De onlangs afgetreden minister van koloniën
was voornemens deze kostbaarheden ten bate
der schatkist te laten verkoopen, doch zyu op
volger, de minister Cramer, is bljjkbaar van
andere meening, althans wy vernemen dat deze
kostbaarheden eerlang onder goede bewaking
publiek zuilen worden tentoongesteld in het
Kjjksmnseum. Voer de bezichtiging zal een
klein entrée worden geheven, dat ten goede
zal komen aan het Nationaal Fonds, opgericht
ten behoeve van in den Indischen krijg ver
minkte militairen en hun weduwen en weezen,
waarvan mr. N. P. van den Berg, directeur
der Nederlandsche Bank, voorzitter is.
Daarna zullen deze kostbaarheden terugge
zonden worden naar Batavia en aldaar in
bruikleen afgestaan worden aan ‘de verzame
lingen van het Bataviaansch Genootschap voor
Kunsten en Wetenschappen. (Hbld.)
commissie van toezicht bet bedrag voorgelezen,
dat schuldig was. Heykens ontving hiervoor
de contanten, doch vóór de dokters en apothe
kers quiteerden was het bedrag tot het oor
spronkelijke teruggebracht. Zonder vermoeden
werd dit in ontvangst genomen en deze qui-
tanties werden weder verhoogd tot het bedrag,
dat hij van den penningmeester ontvangen bad.
r»toeval is aan deze schurkerij gelukkig
arme en fatsoenlijke werklieden een
Op 20 Januari zal te Stuttgart eene confe
rentie wordeq gehouden van afgevaardigden
der verschillende spoorwegmaatschappen ter
bespreking van aangelegenheden betreffende
het personenverkeer. Ook de Nederlandsche
spoorwegen zullen aan deze conferentie deel
nemen.
Sir Henry Donlton ia overleden, de oudste
eigenaar van de beroemde porcelein-fabriek te
Lambeth na Wedgewood is 't Doulton porse
lein 't meest gezochte, misschien artistiek ’t
meerdere, maar in elk geval een artikel van
wereld-reputatie. De fabriek te Lambeth werd
Vóór negentien jaar vertrok een zekere W.
uit Stavenisse als koloniaal naar Oost-Indië.
Gedurende dien langen tijd hoorde zijne familie
nimmer iets, van hem, zoodat zijn dood als zeker
werd beschouwd. Men stelle zich de vreugde
zyner oude moeder en verdere verwanten voor,
toen dezer dagen de doodgewaande de ouderlijke
woning binnentrad.
voort met meer of min schokkende tooneelen,
en de man, die zich bjj elk armzalig meubel-
of kleedingatuk dat te voorschjjn kwam, wel
moest herinneren hoeveel ellende ea tranen
daaraan kleefden, bleef koud en gevoelloos de
geheele ontruiming bywonen, opdat er toch
niets verloren zou gaan, en liep achter den
laatsten wagen, die zjjne schatten wegvoerde,
zoo bljjmoedig en tevreden glimlachende heen,
alsof de scheldwoorden en verwensebingen, die
over hem uitgebraakt werden, ovenvele heil-
wenschen en zegenbeden waren. Van deze
buitenwjjk aan de zuidzijde der stad is bij
thans naar een dergeljjke aan de noordzijde
getrokken en maakt daar thans den Zeedjjk
onveilig.
Deze ontruiming van ditstille pandjeshuis
zooals we er hier sedert de opheffing van
de zoogenaamde stadsbank van leaning talloos
vele hebben heeft bjj de weinige getuigen
de overtuiging versterkt, dat het wensclselyk
is boe eer boe liever de hulpbehoevende stad-
genooten door een betere regeling van het
lombardwezen, tegen gewetenlooze opkoopers
in bescherming te nemen.
Ter bevordering van huismuziek.
Het is ons een aangename plicht, onze le
zers in vooruitz’cht op de komende lange win
teravonden op een bartverbljjdend tyd verdrijf
attent te mogen maken.
Dit tjfdvfcrdrjjf is zoo oud als het huiseelyk
leven, het is de huismuziek, maar het muziek-
idbtrument, dat wjj aanbevelen is nog jong,
nameljjk de Accoord Cither
Tot billjjken prys verkrjjgbaar, gemakkelyk
te handhaven en als 't ware spelende te loe
ren, beeft de Accoord Cither van lieverlede een
terrein veroverd en een verbreiding gevonden,
dat een tal fabrieken yverig concurreert, om
aan de steeds stijgende vraag te voldoen en
bet instrument voortdurend te verbeteren. Bjj
desknndigen bestaat echter geen twytel, dat
de zoogenaamde Müller'sche Accoord Cithers
alle anderen aan soliditeit der constructie en
melodieuse toon verre overtreft.
De Müller'sche Accoord Cithers ijjn voor
radig en verkrjjgbaar in de meeste muziek
winkels en het door de Firma J. T. Müller,
Dresden-Striesen gepubliceerd keurig boekje
over Accoord Cithers wordt op aanvraag aan
een ieder gratis eu franco toegezonden.
H. Heykens, de ex-voorzitter der algem.
Werkliedenvereeniging te Groningen, ging bij
het vervalschen der dokters- en apothekersre-
keningen als volgt te werkdoor hem werden
de nota’s opgevraagd, onmiddellyk vervalscht
(natuurlyk aanmerkelijk verhoogd) en ‘aan de
Co.,
99, Goud».
D, Voorstal,
ida.
wrdrecht.
Boskoop.
twaïrr
Vaddinxveen.
haar zoontjes herkende, die »de likkekert«
beweerde reeds verkocht te hebben toen ze,
een week of drie geleden, één dag te laat
kwam om door betaling van de rente (één cent
per gulden en per week) het recht op haar
eigendom nog eenigen tijd te behouden.
De zlillekertdeed alsof al de teekenen van
verontwaardiging hem n et aangingen en werkte
ijverig mede aan het uitdragen der goederen.
Alleen toeu een der vrouwen zich door haar
drift zoover liet voeren dat zij met opgeheven
vuisten voor hem ging staar, en, hem promo-
veerend tot lillyke stinkerd*, op min of meer
schreenwerigen toon vroeg of haar bloedkoralen
ketting, dien bjj verleden jaar al heette ver
kocht te hebben, soms ook nog in dat kistje
was »dat by van nacht de deur al uit gesleept
had« toen bleef hij een weinig angstig in
de nabyheid van den deurwaarder, die met
ze'dzamen takt zich van zjjn moeiljjke taak
kweet en door zijn kalme houding er veel toe
bjjbrpcht, dat de wreede lombardhouder geen
pak slaag opliep.
Aao galgenhumor ontbrak het natnurljjk ook
niet en daar deden vooral de mannen aau mede
als de helpen van den deurwaarder de ellen
digste panden aan de omstanders vertoonden,
als zooveel stomme teekenen van de bittere
armoede, die de eigenaars gedwongen bad op
die laatste onmisbare voorwerpen nog eeo paar
stui^a De Jwchet piet geJaBjst^n
pot van schelen Dirk werd begroet met de
opmerking, dat Dirk warmer werd van een
halve kan jenever dan zjjn heele familie van
een heel mud kolen. Eu een wollen deken
met een paar groote gaten er in gaf een
werkeloozen huisvader de schampere uitdrukking
in den mond, dat hjj >dat ding maar wegge
daan had omdat zjjn kinderen er verkouden
onder werden van den tocht.» Een ander lief
hebbend echtgenoot vleide zijne vrouw door de
openljjke mededeeling dat het ojj hem thuis
zóó zindeljjk was dat ze wel van den vloer
konden eten, waarom bjj dan ook op zjjn
laatsten verjaardag een mensch komt dan
toch ook op zijn verjaardag we) een spatje toe,
niewaar, meneer zei hij tegen den deurwaar
der die manke tafel óók maar achter de
schuine deur bad gebracht.
Eene vrouw werd nog bespot, toen zjj
zuchtend heenging bij het zien opladen van
eenige splinternieuwe bottines, zooals baar
zoontje op een Zaterdagavond, toen zijn vader
weer dronken en zonder geld was thuisgeko
men, van een uitstalling had weggekaapt en daar
had verkocht met recht van wederinkoop 11
voor welk misdryf hjj thans nog in de
gevangenis zat.
Zoo ging bet de beide dagen onopboudelyk
maar daar houd ik van. Wat geef ik er om dingen
te lezen, die ik dagelijks kan zien gebeuren?
«Maar wat is datP Daar slaat het waarlijk
al drie uur I Vaa 'wel, mijn nachtegaaltje I Ge
moogt mij een serenade brengen
IV.
’tWas lente. De natuur ontwaakte uit haar win
terslaap. Alsof ze door den tooverstaf oener fee
waren aangeraakt, vertoonden de boomen zich weder
omhangen met éen doorzichtig kleed van zachtgroen
loover of fijne, witte bloesemsvelden en wegen
schenen een reusachtige ruiker, prijkende in volle,
heerlijke schoonheid. Weinige maanden geleden hield
ook een wit kleed de aarde bedekt. Toen was het
do kille koude des doods, die hot jonge groen terug
drong onder haar sneeuwen gewaad on met ver-
•4 sljjvenden alem de-stro >meu aan ketenen legde,
nu echter was het dat reine, zachtgetinte wit, dat,
ten leven gewekt, zelve levenwekkend wordt.
De heer Van Berckhoven maakte met zijne dochter
een wandeling bujton in het vrije veld. Ze hadden
do stad ver achter zich gelaten en bewonderden on
genoten.
«Ik verlang n?af Berckhoven," zei papa, lerwjjl
hij welbehaaglijk opzag naar do blauwe lucht.
«Ik niet,» antwoordde Hilda.
Verbaasd blééf’de goede man stilstaan.
«Niet?" vraagde hij mot een ontzettenden uithaal
bjj dat woordje. *Je .denkt er toch niet over hooi
(ten zomer hier te* blijvön- op die afschuweljjke
gracht t
«Noen, papa’ Maar ik hoop ergens elders heen
te gaan dan naar Berckhoven, Zjjt ge vergeten wat
z MM uvu .WIU..IUI. VVU UU1VI UlW.OkV
Hilda leunde in een hoek der sofa en liet haar
hoofdje peinzend op de hand rusten. Ze had al
meer nagedacht over dat gedicht en tpt nog toe was
het haar een onopgelost raadsel gebleven, hoe iemand
in volslagen onwetendheid dat hjj een werkeljjk
gebeurde geschiedenis beschreef, toch zelfs tpt in de
kleinste bijzonderheden zich zoo getrouw pan die
gebeurtenissen kon houden. Want ze wist dat alles
juist zoo had plaats gevonden ai» het beschreven
was. Zelfs geen kleine illustration bad de dichter
zich veroorloofdwaarheid, niets dan waarheid had
hjj verteld. Ze wist het, want zjj zelve was de heldin
der idylle. Zjj was het verdwaalde kind, dat de
boerenknaap had gevonden en waarmede hij had
T®1® weken daarna had ze nog dage
lijks uitgezien naar zjjn komst, want hjj had beloofd
haar weer naar de beek te brengen om te spelen.
Tante Mira, bjj wie ze gelogeerd was en die op
het landgoed woonde en den jongen wel kende, had
onderzoek naar hem gedaan. -Toen, was het uitge
komen dat hjj ziek geworden was.’"Een hevige epi
demie heerschte op het dorp. De'geheele familie
van het kind en ook hjjzelf waren er door aangetast.
Men vreesde voor zijn leven.
Hilda had niet meer over haar vriendje gesproken,
ik u eenige weken geleden gevraagd heb betreffende
tante Mira?"
«Wat dan, kind?"
«O, papa I wat een grjjiaard wordt u," spotte
Hilda. «Oud, hoor f geen geheugen meerMijn
God I wat moet ik met zoo’n vader aanvangen Do
man wordt suf!"
«Maar, Hilda I"
«Stil I Ik heb u gevraagd of ge eens aan tante
Mira sohrjjvon wildot, om te hooren hoe ze *t
maakte
„Alle duivels Ah, pardon, Hilda I ’t Is gezegd I
kind, laat het gezegd zijn dat zaakje heb ik
waarachtig totaal vergeten I Dat komt er van als
men oud wordt."
„Ik geloof wezenlijk, dat ge me met mjjn eigen
wapenen verslaan durft, papa."
„Maar, kind, nu in allen ernst! —’t Is beter,
dat ge tante maar zelf schrjjft. We hebben haar
zoovele jaren verwaarloosd, ’t Is een erg bescheiden
vrouw ze zou niot gaarne het initiatief voor een
zaak nemen. Als zij meent, dat wjj boos op haar
zjjn, zal ze den eersten stap tot verzoening niet doen,
alb'en uit vroea zich aan on» op te dringen. Maar
je weet, er is niets tusseben ons, dan mijn traagheid
om haar te bezoeken en te schreven."
„Zond haar een lief, hartelijk briefje, vergeet
vooral niet je portret in te sluiten. Met den dag
begint ge meer op uwe mqedor te «elijken. Tante
hield zooveel van haar. Ik ben zeker, dat ge heel
gauw een alleszins bevredigend antwoord zult krijgen.
(fTardt vertolt/d.)
was."
Destijds was ze vier of vijf jaren. Sedert dien tijd
was ze nooit meer bjj tante Mira geweest, want
daarop was baar mama ziekelijk geworden on na oen
paar jaar gestorven. Over tante Mira wer l zelfs nooit
meer gesproken. Zo(i ze nog altjjd op het landgoed
wonen P Die lieve, goede tante Mira I
Hilda kreeg waarlijk een sterk verlangen hpar
weer te zien. Misschien wist tante den sluier op
ie heffen, die in zooveel geheimzinnige plooien het
beeld van den dichter omhulde. Want zjjn naamj
noch de titel gaven haar licht. „Gedichten van
Mario Luscinius," dat was al wat met gouden Lét
ters buiten op het bandjd gedrukt stond. Zjj had
dien naam nooit te voren gehoprd, maar zjj wist
welk een goeden klank hij reeds, gekregen had ip
den korten tjjd, dat hij mede zjjn lied deed ruiaehen
in het groote koor der zangers. Sommige meuschen
zeiden, dat ze het aanmatigend van dien .’dichter
vonden, zich „Luscinius" te noemen, maar kóu dit
niet werkeljjk zijn naam zjjn, of anders 'kon hjj’
geen bjjzondere reden hebben om dfen naam aan te
nemea? „Hoe ’tzij, ik vind Het niét aanmatigend,"
zei ze. Er. is in zjjne gedichteh <een spoor van
aanmatiging. Integendeel, er spréékt zoom reine,
kinderlijke geest uit elke bladzjjdé; hjj moet bepaald
een goed mensch zjjn. Hjj idealiieéH vreeseljjk,
8
