i
u
I
IS,
NE.
OH,”
>iiii>r.
ber 1898.
'ooneellsten
LS.
1
i
iuwen.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
I 1
No. 7766.
Dinsdag 20 December 1898.
37ste Jaargang.
'.at.
4
Bultenlandsch Overzicht.
JRST,
I
FEVILLSTOn.
D
sch.
resell
aal.
ANNIBAL DE VONDELING.
I
I
F
Inzending' van Advertentiën tot 1 uur des midd.
niet
O‘>
ojnd.
.4
(fKnrdl nttrvofyd.)
I
i
)P.
prijzen.
hhouwerli-
GOIIMIIE Gil HIM
)EKEN
ntbijt,
en Vrfld.)
VERHAVE,
Gedenkschriften vun een Gelukzoeker
OF
Naar tiet Frantch.
DOW w. niAters.
Verspreide Berichten.
DREYFUS
De Aorore kondigt uu dat de heer Urb.in
Gohier, president Faure beeft gedagvaard als
Telefoon No. St.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers V U F CENTEN.
JPïi.,
•■0
Telefoon No. SS
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centenl; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
aan do ontbinding van myn lichaam denkenen
wat mij eerst afschrik inboezemde, sidderen deed,
kwam mij ten slotte voor niet alleen als eenige uit
weg, maar een zeer gewenaoht en heerlik middel om
een afmattenden, nutteloozen kamp tegen onover
winnelijke, eindelooss, steeds verdubbeld terugkoe
rende ellende te doen ophouden eenmaal zoover,
was het slechts een kwestie hoe het te doen.
Weldra had ik mijn plan vastgesteld.
De avond was inmiddels gevallen
Ik besloot nog eenmaal een laatsten blik te wor
pen op al het verleidelijke, bekoorlijke dezer ellen
dige, bedriegelyke wereldlos van de aarde stelde
ik mij voor een spottenden, smalenden blik te wer
pen op den bekoorlijken giftbeker, dien de wereld
glimlachend aanbiedt, maar by aanraking terugtrekt
of tot walgens toe verzadigt, wat even erg is. Ook
ik bad aan dien beker der weelde, des vertnaaks,
der zelfvergetelheid een oogenblik de lippen gezet,
gulzig had ik enkele teugen ing. zwolgen, de wereld
weigerde my verder genot met een spotlach
wilde ik haar een laatst vaarwel toejon wen. K
Ik betrad don tuin van het Palais-Iloyal en
dwaalde daar rond.
De rest is u bekend. Ik had reeds afgerekend
met het leven, myn voeten reeds als gezet in het
ryk der dooden gy, heer baron hebt my van den
drempel getrokken.
En thans kan ik de vraag niet langer verzwijgen
wat wilt u van mij F
Die zich met het
volgend kwartaal
aan vangende 1 Januari, op deze
Courant wenschen te abonneeren,
ontvangen de vóór dien tijd ver
schijnende nummers gratis.
Nogmaals verloor ik alles.
Een onzinnige hoop op plotseling geluk vervolgde
my nacht en dag, liet mij niet met rust, zweepte
my voort, overweldigde mij ik verkocht alles
wat verkoopbaar wasmyn geheele garderobe, slechts
wat ik aanhad uitgezonderd, verhuisde naar den
uitdrager; ik verliet myn elgant hotel, en betrok
een allerellendigst krot in een bouwvallig huis, in
rue de Chartres, en keerde terug naar 113.
En altijd verloor ik.
Ik ging naar een uitdrager, verruilde myn nienw
gewaad voor oen oud, bedong twintig francs toe,
de jas die ik thans draag is nog van dien ruil af
komstig - en begaf mij naar nummer 113.
Omstreeks acht uur des avonds overschreed ik
den drempel.
Ik viel als een uitgevasto, goeuwhongerige hyena
op het spel aan.
En met myn twintig francs, won ik tien Louis.
Gedurende de geheele week week ik niet van do
groene tafel en bleef ronddobberen tusschen hemel
eü aarde, tusschen winst en verlies.
Eindelyk, het was gisterenavond, bevond ik bij
myn binnentreden alle aanwezigen aan een hevige
beroering ter prooi.
Ongehoorde gebeurtenis twintig malen achter
een had rood gewonnen.
Het fortuin keert terug, de hemel zy gedankt,
dacht ik.
In myn noodlottige dwaasheid oordeelde ik het
ónmogelijk, dat rood nog verder kon winnen.
Ik wierp myn inzet tien Louis op swart.
Rood won de een-en-twintigste maal I
Geen soa restte my.
tl LAVEDAN,
se te Parij».
ieatre Francais
ht, Dordrecht,
den met steeds
jrd.
half 8 uur.
pryzen.
In de jaarvergadering van het Britsch Na
tionaal Liberaal Verbond te Birmingham, beeft
de oad-minister Asquith Vrijdag een hoogst
belangrijke redevoering gebonden over de staat
kunde der liberale party.
De spreker betoogde dat zyn partij niet
baar oud ideaal heeft verlaten voor een agros-
sief on uitdagend jingoïsme. Het was de
staatkunde der conservatieven, betoogde bjj,
die Engeland eerst sonder vergoeding zyn rech
ten op Tunis en Madagascar deed opgeven en
bet land daarna betrok in het Fashoda-avontuur,
wfar de liberalen de conservatieven wel moesten
steunen.
Hij zeide o. m.
Ik verzoek n de liberale staatkunde, die
Engelands rechten en belangen op een krach
tige maar vredelievende wjjze weet te verde
digen, te vergeleken met deze gevaarlijke en
aarzelende diplomatie, die niet weet wat zy
wil, die draalt in quaesties welke een onmid-
dellyke en flinke afdoening eischen, die ver
antwoordelijk is voor de moeilijkheden, waar
mede wy op alle punten van den aardbol te
kampen hebben.
>Wy zyn geen jingoes; wy wijzen bet
valsch imperialisme terug dat de geheele wereld
beschouwt als zyn eigendom en dat steeds
bereid is om alle volken te tarten.
>Hetzy in Indie, hetzy in Egypte, of op
eenig ander punt der aarde, Engeland vestigt
zyn overbeersching niet op brutaal geweld,
niet op de superioriteit van zyn geoefende
troepen, maar op bet werk der beschaving
dat wy verrichten.
»Wy, die gekomen zyn als vreemdelingen
en veroveraars, heffen geleidelijk de volken
op tot een hooger staatkundig en maatschap
pelijk ideaal en in deze zaak kennen wy geen
onverzoenlijken tegenstand.
De Vereenigde Staten hebben zich by ons
in deze taak aangesloten door een overeen-
stemming die meer waard is dan alle perka
menten, een niet geschreven overeenkomst die
niemand ter wereld kan te niet doen.
>Maar er zyn twee mogendheden metweike
wij vooral vriendschappelijke betrekkingen
moeten onderhouden, betrekkingen berustende
op de onderlinge erkenning van wederzydsche
belangen en rechten. Ik bedoel Rusland en
Frankryk.
»In de redevoeringen welke ik in de drie
laatste maanden heb uitgesproken, heb ik
evenals Sir Edward Grey den nadrnk gelegd
op dit punt: Rusland en Engeland zyn belast
met de zorg voor de toekomst van Azië. Het
zou
en
na
Cuba, Portorico met de overige Spaansche
eilanden in den Caraïbischen archipel, Guam
(van de Marianen-groep) en de Philippynen
reeds sinds eenigen tyd bekend is.
Bevestigd wordt dat de Vereenigde Staten
zich verplichten de vergoeding van 20 millioen
voor de laatste eilandengroep te betalen binnen
een termyn van drie q^ianden na den datum
der onderteekening van het verdrag. Gedu
rende een tydperk van tien jaren zulien Spaan-
schepen en koopwaren in de havens der
Pbilippjjoecbe eilanden dezelfde voorrechten
genieten als die der Amerikanen. Verder
bepaalt het verdrag, dat de krijgsgevangen
Spaansche soldaten van Manilla, die bun wapens
terug ontvangen, naar hun vaderland zu'len
vervoerd worden op kosten van Spanje, terwyl
men van weerszijden aan alle krijgsgevangenen
vryheid belooft, en van eiken eisch tot scha’
devergoeding van welken aird ook afziet.
Terwyl de regeling der burgerlijke en staat
kundige verhouding van de inlandsche bewoners
der door Spanje afgettane streken bljjft over
gelaten nan het Congres, wordt bun door het
verdrag de vrije uitoefening van den godsdienst
gewaarborgd. De beide mogendheden verze
keren aan eikaars koopvaardijschepen voorden
duur van 10 jaren gelyke handelsprivilegiën,
terwyl de Unie zich bereid verklaart voor
Spanje dezelfde voorwaarden te bedingen op
Cuba, zoo dra op dit eiland een autonome regee-
ring zal zyn ingesteld
Als van den donder getroffen wankelde ik naar
buiten en gedachteloos, versuft en bedwelmd, bereikte
ik myn ellendig logies.
Desen morgen werd ik wakker door een hevig
kloppen op de deur myn hospita kwam mij
wekken en eisohte in een lange rede, met scheld
woorden doorspekt, onmiddeiyk betaling der achter
stallige huur en bovendien in het vervolg vooruit
betaling.
Ik smeekte haar geduld te hebben.
Haar echtgenoot schoot toe an zette mij met
vloeken en dreigen buiten de deur, en zwoer mij
den hals te breken of iets dergelyks, indien ik het
ooil wagen mocht weer onder zyn oogen te komen.
Ik vertrok, hongerig en niet in staat mij een
ontbijt te verschaffen.
Hoe deze dag voorbyging, waar ik dwaalde, wat
ik gezien heb, ik zou het niet kunnen z ggen, want
als een slaapwandelaar versuft en ten doode toe
terneergedrukt zwierf ik op goed geluk rond.
Een oogenblik kwam de gedachte bij mij op,
Jean Paul op te zoeken, maar eon dergelyk loven
in het verschiet vervulde mij met walging en af
schuw.
En van den anderen kant kon ik niet, na de paar
weken van weelde, tot myn oude, scharrelbroodwin-
ning terugkeeren.
Meer en meer won de gedachte bij my veld dat
er een eind aan te maken het beste waseerst
kwam die gedachte als onw llekeurig in myn geest
op en werd door mij mot afgrijzen verworpen, lang
zamerhand gewende zich mijn geest aan het denk
beeld van den dood, myn afschuw verdweenik
JjqU my kalm myn lijk voorstellen, zonder huiveren
de beide landen steeds zoo vriendschappelijk
zullen blyven, en voegde er by«Wanneer
over twee jaar het Duitech-Ruansch bandels-
tractaat wordt hersien, dat den grondslag vormt
voor de handelsbetrokkingen van Rusland met
Europa, dan zal Engeland zjjn wenschen en
verlangens kenbaar maken, in het vertrouwen,
dat de Russische regeering niet zal nalaten die
in ernstige overweging te nemen.»
Ten slotte sprak Tatisjef met ingenomenheid
over de deelneming van Engelsch kapitaal in
Russische ondernemingen en verzekerde by, dat
zyn chef, de minister van financiën Witte,
groote waarde hecht aan de bevestiging der
goede betrekkingen tpeschen Rusland en de
grootste zeemogendheid van Europa.
De «Times» bevat een analyse van bek
Spaausch-Amerikaansche vredesverdrag, waar
van de voornaamste bepaling afstand van
7S)
«Gy had gelyk, jonge vriend, het vermaak is het
eenige in het leven, wat op den duur iels waard is,
ik zou bijna zeggen, het eenige doel van het leven,
tenminste voor zoo ver ik het begryp en inzie.*
gVoorzeker, ik ook, heer baron. Maar, op die
wijze verminderden myn vierduizend francs op af
schuwelijk snelle manier.
Toen ten slotte mijn vermogen, dat ik onuitput-
telijk had gewaand, tot op vijfentwintig louis ver
smolten was, zeide ik tot mijzelven dat het langza
merhand tijd begon te worden om nieuwen voorraad
op te doen, en ik begaf mij op weg naar nummer
118.
Maar ik had myn spelersmaagdelijkheid verloren
en mijn eens zoo schitterende geluksster hield zich
schuil.
Met uitzondering van enkele gelukkige zetten, die
my den ganschen avond tusschen winst en verlies
deden ronddobberen, verloor ik en verliet het speel
huis zonder een centime te bezitten.
Des andoren daags zeide ik myn rijtuig op, ver
kocht mijn horloge, benevens een deel myner gar
derobe, en keerde terug naar de speeltafel.
een nederlaag voor onze staatslieden zyn
een schande voor de beschaving, vooral
bet voorstel van den keizer van Rusland,
wanneer wij niet den ouden twist, de kunst
matige verwydering door een onafgebroken
overeenstemming konden vervangen.
>Wat ik van Rusland zeg, geldt ook van
Frankryk. Er zijn geen grootere vyanden
van de boogere belangen en plichten van de
Westersche beschaving dan sy die kunstmatig
de vyandscbap tusschen Frankryk en ons aan
blazen.
»Ik geloof dat er geen industrieels of staat
kundige quaestie is die niet met een beetje
gezond verstand gemakkelyk te regelen zou
zyn.
Laten wy eens voor altyd de jingoes van
Engeland en de chauvinisten van Frankryk in
een ver verwijderd veld bijeenbrengen, waar
zy elkander van harte gaarne met inkt kun
nen werpen. Als wy maar eerst zyn be
vrijd van deze vechtersbazen dan zal hot ge
zond verstand van beide vrye volkeren een
duurzame overeenkomst weten te vinden,
waarby aan weerszyden geen enkel belang
wordt opgeofferd en beider eer onsangetast
zal blyven.
>De buitenlandsche staatknnde van de libe
rale party is een staatkunde van flinke taal
en vastberaden handeling, die de moeielijkhe-
den voorziet en de gelegenheid open laat om
met de andere volkeren tot een goede over
eenstemming te komen. Zy heeft voor hoofd
doel het handhaven van den wereldvrede.
Rusland luidt, nu de plannen voor de Vredes
conferentie vasten vorm beginnen aan te nemen
de vredesklok. De Russische fiuancieele com
missaris te Londen, Tati jef, beeft aan een
banketsen redevoering gfhouden over de were d-
vrede.
In antwoord op een toost op den keizer van
Rusland zeide bij, dut de vriendschappelijke
betrekkingen tusschen Rusland en Engela id den
be>ten waarborg leveren voor den wereldvrnde.
Met ingenomenheid kan hy er op wyzen, dat
de stemming in officieels Engelsche kringen zoo
viiendschappelijk jegens Rusland is.
Tatisjef hoopt, dat de betrekkingen tusschen
getuige in het proces wegens zjjn werk L’Ar
mee contre la Nation.
De Parysche gemeenteraad heeft na een
levendig debat, overeenkomstig het advies van
de commisie, besloten voor de openbare boe
kerijen tweehonderd exemplaren van l'Armée
contre la Nation, door Urbain Gohier, aan t)
■chaffen. Vyftig raadsleden stemden vóór en
veertien tegen.
De advocaat der familie Dreyfus, mr. Mor-
nard, beeft van bet Bof van Cassatie mach
tiging gekregen om inzage te nemen van de
afgelegde getuigenverklaringen, zynde die van
de generaals Mercier, Billot, Zurlinden, Cha-
noine, Roget, Gallifel, Gons?, De Boisdeffre,
van kolonel Picquart en van de heeren Ca-
vaignac en Bertulus.
Het Hof heeft de oud-mioister van justitie,
den beer Guérin, als getuige gedagvaard.
Mr. Jules A affray, de aan de weduwe Henry
toegewesen raadsman beeft aan den deken der
orde van advocaten geschreven, dat zyn cliënte
hem verzocht bad haar hare vryheid terug te
geven; »yy heeft u (den deken) gelyk my in
kennis gesteld van de overwegingen, waaraan
zy gehoorzaamde.Hoe het hem dus ook spijt
een 'dergelyke zaak te moeten laten varen,
Auffray'* verzoekt den deken hem van zyn
veiplichtieg te ontheffen.
Weduwe -Henry heeft dus waarschijnlijk
besloten voor het geld, dat de inschrijvingen
vaa de »Libre Parole* hebben opgebracht, een
anderen advocaat te nemen. Het bedrag was
Vrijdag reeds frs. 22.205. Op de laatste ly.t
staat voor frs. 100..generaal Mercier, ©ad
minister van oorlog.
De »Temps« deelt mede dat bet Hof van
CB'satie Zaterdag Charles Cbincholle, van de
Figaro(de reporter die Esterbazy in bet
paleis van justitie over bet borderel en do
verhouding tot Billot en andere booge officieren
heeft hooren spreken), Weil en Gobert, expert
van de Bank van Frankryk (die in 1894
concludeerde dat Dreyfus het bordirel niet
geschreven had), zal hooren.
Oostknkijk-Hon«abiji.
Te Weenen hebben de antisemieten, mot
burgemeester Lueger aan het hoofd, een eigen
theater, het «Jubileumsthoater,» geopend. Heel
vredig zal het daar wel evenmin toegaan als
elders waar de Weenscbe antisemieten aan het
werk zyn. Dr. Lueger heeft aan het souper
na de openingsvoorstelling waarop Kleit’s
«Hermannsscblacht» was gespeeld, den directeur
verleid dat by niet van die «kykstukken»
moest geven, maar echte Weeoer laebstukken.
