(I)
.OOM.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
'ola,
Zaterdag 4 Februari 1899.
No. 7803.
37ste Jaargang.
vei.
8
1
glijders
'1
IBS
ni«t
>rd*
van
aan
«r-
t KU1LLK l O i\.
AKNIBAL DEVONDELING.
Bultenlaiidsch Overzicht.
Haag.
11'
Inzending van Advert entiën tot 1 uur des midd.
hen niet raakt.
com*
traden van
ükum,
Ï5B.
was
(fFerdt vereoU/d.)
I’
dat de lysten
kt, gedurende
lakken dezer
m hunne be
de vereischte
van de Ver
werpen, welke
Haart omtrent
islissen
st Hoogheem*
p 2 Februari
werkelijke hulp
65
75
109)
Maar alsof
ontlastten dcr.e
1.01 IN II i: COURANT
oor
ff
lui-
in(
r“
le-
er-
ks
ide
zijn
0 X
reel
met
•de
aad
ei-
Telefoon No. SS-
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k
met uitzondering van Zon--en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
Gedeaksebrlflea vso een Gelukzoeker
jN—r het Fratuch.
doot W. NUTTERS.
tricten ter Ge-
ofdplaats van
ie behoorencte
en 50 o.
■’io
100
Gustave Zédé”, is ge^gn daar de gevraag-
lynlyk reeds over-
•n uit de provincie
z|jn.
briefkaart wordt
egezonden door
t bom me
HEEMRADEN
deze ter open-
temgeiXhtigde
raadschap voor
i eersten Don-
ednrende veer
ing zullen lig-
n dütricten ter
djcen werkdag
niddags 4 ure),
taling Van 10
•aar zijn;
n de Cruq^iu9;i1
in de Lynden;
aan de Leegh-
Peugniez, de bedrijver van den dubbelen
moord te Saint-Maurice, waar hij een vrouw
die zijn weldoenster was geweest, en haar
zoontje doodsloeg om haar spaarpenningen
te kunnen stelen; is Woensdagmorgen te
Parijs onthoofd. Hij was tot het laatste kalm,
schertste zelfs met den directeur van 'de
gevangenis en zijn bewakers, en zeide tot
het groote publiek dat rondom de guillotine
stond: Mijne heeren! voor ik sterven ga,
heb ik u wat te zeggen. Ik heb te zeggen
dat de gerechtigheid der menschen niet
wernood gedekt door aller ei onte'.baie maleu ver
stelde kleertjes, mager on bleek en oogenuchynlijk
uiterst zwak en teer, geleden had, hoe haar geest
tot krankzinnigheid toe zich eindeloos had ingespan
nen over de toekomst van het wicht daar.
De hertog, door een nieuw denkbeeld eenigszins
afgeleid, trad nader en nam het kind op.
Hij bracht het bij het lijk van Bertha de Chau
mont, haar moeder.
En terwijl de kleine Mathilda de handjes naar
de doode uitstrekte en er blijkbaar niets van be
greep waarom moeder zoo stil lag en geen antwoord
wilde geven, en de hand niet wilde uitstrekken om
de hare te grijpen en de traantjes uit haar blau*e
oogen te vagen deed de hertog een heilige gelofte.
Hij beloofde dor doode moeder voor haar kind
te zullen zorgen.
De Fransche kamer heeft nu al twee en
een halve zitting onafgebroken aan de be-
grooting gewijd en het moet gezegd worden
dat men vordert. Maar de ware aandacht
is er natuurlijk niet, nu een commissie uit
de volksvertegenwoordiging zich bezig houdt
met een onderzoek over het onderzoek, dat
werd ingesteld naar de wjjze waarop de
strafkamer het onderzoek in de groote zaak
heeft geleid. En eerst als dat gereed is
zal de kamer het lesultaat van het onder
zoek in de 3e macht, op haar beurt aan
een onderzoek gaan onderwerpen.
Maar in afwachting daarvan stellen de
bladen het publiek schadeloos met allerlei
verhalen over wat krachtens het besluit der
commissie streng geheim moet blijven, tot
zij haar rapport indient.
De meeste dier mededeelingen, welke na
tuurlijk niet zjjn na te gaan, komen kenne
lijk uit den hoek der Dreyfus-vrienden, en
stellen de geheele zaak in een bespottelyk
licht. Zoo b.v. het verhaal dat een politie
agent, die beweerd had dat een der raads-
heeren tegelijk met Picquart in een retirade
was geweest, in de gelegenheid werd ge
steld door het sleutelgat in de raadkamer
te kijken, om aan te wijzen, wie der raads-
heeren zich aan dit misdrijf had Schuldig
gemaakt.
Wij geven dit verhaal, natuurlijk niet als
waarheid, maar als een staaltje, hetzij van de
dwaze praatjes welke men verspreidt, hetzij
van de onwaardige middelen, aangewend
om de strafkamer te bespionneeren.
Al even verdacht is een andere mededeeling,
dat president Loew, de aanwijzing van Bard
als rapporteur het gevolg zou hebben genoemd
van tegen de raadsheeren gerichte bedreigin
gen met den dood, welke het wenschelijk
deden achten een ongehuwd raadsheer tot
rapporteur te benoemen.
Al die praatjes worden door de bladen met
gretigheid geplaatst, wel overtuigd als men
is dat het publiek ze even graag verslindt.
Een wel zoo nuttig werk zou het, dunkt
ons zijn, als men den Franschen eens een
spiegel voor oogjen hield, in den vorm van
een overzicht van de buitenlandsche pers.
Niet dat het volk daardoor bekeerd zou wor
den tot beter inzicht, want het volk is ver
blind en ziet in eiken vreemdeling een vijand
des lands.
Maar de kamerleden en ministers mochten
toch wel eens weten, hoe algemeen in de we
reld de veroordeeling is over wat geschiedt.
Maar allen sluiten zich op in het bedompte
kringetje, en doen alsof het oordeel der wereld
RIEK.
in Tea—
Melk.
jkgraaf.
8EKLEK0M,
Secretaris.
fflB
En de kleine Mathilda groeide onder het oog
ran den hertog op, omringd rnn woelde, on om
ringd ran liefde.
Arm en ellendig was haar moeder ges tor reu,
maar zij had haar toch een schitterende erfenis
nagelaten de liefde ran mynheer de Latour.
Want de volle liefde die hij eens geroeide voor
Bertha de Chaumont, had hij op haar dochter over
gebracht.
Hare opvoeding was even zorgvuldig, verstandig
en feeder, alsof het moederoog dezelve naging on
bestuurde.
tot jubelen.
Te midden van een barer aanvallen van radolooze
wanhoop terwijl zij als stervend neerlag en door
medelijdende buren,arm bijna als zij zelve,
ran het hoognoodige moest worden voorzien, was
haar eensklaps een hoonvol licht opgegaan.
Zij dacht aan den brief van den markies de La
tour, thans hertog van dien naam.
»Myn kind is behouden* 1 riep zij uit, nadat zij
met de snelheid van het licht een plan had ont
worpen, welke mislukking niet bij haar opkwam.
Den geestelijke, die haar twee malen per week
een bezoek bracht, verzocht zy de woonplaats op te
sporen ran den man, wiens naam sy hom noemde.
En het was deze volstrekt niet moeilyk gevallen,
den alom bekenden man te vinden.
Een dag daarop was reeds een boodschap op weg
met een schryven dat onze lezers bereids kennen,
evenals de uitwerking en het aanvankelijk gevolg
er van.
En hiermede is h t verhaal van Bertha de Chau
mont ten einde, kort maar treurig.
Wy moeten er van afzien het tooneel dat volgde
toen zij zweeg te beschrijven.
Door aandoeningen van versohilllenden aard over
stelpt, viel de hertog op een bank, de eenige zit
plaats, nedsr, bedekte *t gelaat met de handen en
weende.
En hij begon thans op zijn beurt te spreken
hy beschreef haar dag voor dag van zijn eenzaam
leven, waarin haar beeld niet van voor het oog zyner
ziel geweken was, hoe hij iedere gedachte aan een
huwelijk steeds verworpen had, trouw wensebende
te blijven aan zijn eerste liefde; hoe hij haar ge-
Verspreide Berichten.
HHIIYFUS.
Quesnay de Beaurepaire en Jules Lemaitre
eischen, elk —konderlijk, een nieuw streng
onderzoek naar de handelingen van het
„fameux trio” van de Strafkamer van het
H. v. C., Loew, Bard en Maneau.
De Strafkamer verhoorde gisteren
mandant Hartmann.
De „Éclair” deelt mede dat de opperrabbijn
van Frankrijk, Zadoc Kahn, den luitenant
Cahn van het 74e regiment infanterie ^eeft
gevraagd, hem te zeggen of Esterhazy in
1894 aan de instructie-manoeuvres^heeft
deelgenomen.
Luitenant Cahn heeft de vraag van 'den
rabbjjn niet beantwoord, maar zijn kolonel
schriftelijk van ’t gebeurde verwittigd.
De strafkamer van het Hof van cassatie
heeft gisteren de experts Teyssonnières,
Charavay, Gobert, Pelletier en Bertillon
gehoord.
De correspondent van „la Presse” te Cayenne
meldt, dat met de laatste post een zeergroot
aantal brieven voor Dreyfus zijn aange
komen, die hem, na contröle, zyn ter hand
gesteld.
Dreyfus moet rgeweigerd hebben eenige
sefcrifteliJke verklaring af te leggen; hij wil
slechts mondeling te Parijs zyn zaak ver
dedigen.
De schrifkundige Charavay heeft, melden
we, aan het Hof van cassatie belangrijke
mededeelingen gedaan. Ze komen hierop
neer, dat hy zyn vroegere verklaring ten
aanzien van het borderel herroept.
Dat is een zaak van belang, want Charavay
was een van de drie experts die, in 1894,
schrift van Dreyfus met het borderel moesten
vergelijken. De twee anderen waren Pelletier
en Teyssonnières. De geniale Berliton werd
aan hen toegevoegd vermoedeljjk omdat
het rapport van de schriftkundigen anders
weinig overtuigingskracht gehad zou hebben.
Want alleen Teyssonnières achtte de over
eenkomst tusschen de twee schrifturen onbe
twistbaar. Pelletier ontkende de identiteit
van Dreyfus’ schrift en dat van het borderel.
Charavay verklaarde dat er zekerefovereen-
komst tusschen beide bestond, em dat het
borderel geschreven was door Dreyfus of
door diens dubbelganger. Dit laatste is niet
heel duidelyk, maar de verklaring die Chara
vay, na do later bekend geworden stukken
onderzocht te hebben, thans openbaar maakt,
is volkomen duidelyk.
zocht had, gewacht had naar de minste tijding om
trent haar en hoe bij, toen alle pogingen ijdel ble
ken en hij haar dood moest gelooven, den rouw
had aangenomen en haar als een afgestortene had
betreurd.
Het was een treffend, aandoénlijk schouwspel den
forsohen edelman en de stervende door het lijden
misvormde vrouw tot een geraamte, een ontvleescht
skelet teruggebracht, als kinderen over hunne eerste
liefde te hooren spreken, hen elkaar hun wederkee*
rig lijden Ie hooren verbalen en hoe ze nog niet
verzwakt was, hunne liefde
Te midden hiervan slaakte de gravin eensklaps
een kreet, en begon hevig te hoesteneen golf
bloed.een krampaebtig ballen der vuisten..
Bertha de Chaumont was dood I
Door deze plotselinge, onvoorziene ontknooping
als verpletterd stond de hertog daar, onzeker of hij
waakte dan wel een afgrijselyke nachtmerrie hem
bedriegelyk het lyk der teederbemiude voor zijn
oog plaatste. Maar het was wel werkelijkheid
die hand, die hij aangreep, was koud, en viel lood
zwaar terug toen hij dezelve vallen liet, en er was
geen antwoord toen hy haar naam uitschreeuwde.
Op dat oogenblik begon do kleine Mathilda, die
tot nu toe stil in een hoek van het vertrek, onder
da pannen, met een paar vodjes en iets als een pop
gespeeld had, luide te weenen.
De hertog keerde zich om en nam |iet kind voor
de eerste maa' aandachtig op
Hij zag, hoe zij reeds de trekken harer moeder,
toen deze nog jong en schoon was kreeg.
En op dat oogenblik herinnerde hij zich, wat de
gestorvene ter wille van dit kleine meisje, ternau-
Esterhazy’s vertrek uit Parys is het ge
volg geweest van een bezoek dat de sous
chef, van den veiligheidsdienst hem in het
gesticht der broeders van den H. Johannes
de Deo, waar de oud-majoor verblijf hield,
heeft gebracht. Deze ambtenaar deelde hem
idfcde dat de strafkamer het verhoor gesloten
l»d, en dat hem vier-en-twintig uren tyd
gelaten werd om te vertrekken. Anders
z!ou de rechter van instructie Bertulus hem
éérst dagvaarden en daarna een bevel tot
inhechtenisneming tegen hem uitvaardigen.
Toen hij deze boodschap ontvangen had,
meldt de Temps” liet majoor EsterhaZy zich
eenige vry heftige woorden ontvallen over
zekere magistraatspersonen. Maar nog dien
zelfden avond Dinsdag - heeft hy Frank
rijk verlaten.
een goede engel over haar waakte,
onweersbuien van wanhoop zich
telkenmale in een weldadigen tranenvloed.
Hare omgeving was een der ergste kwellingen
voor de fijn beschaafde vrouw.
En toch meermalen benijdde zij hare geburen
hunne gevoelloosheid voor alles wat bóven het eten
gaat zy toch leefden in hunne ellende voort,
onbewust van iets hoogers.
Wat toch zyn de zwaarste kwellingen van den
arme? Verstand en gevoelZoo bij het ongeluk
heeft met een der gaven of met beiden bedeeld te
rijn, en eenig^ins bijzondere mate, dan ware het
hem beter nimmer geboren te zijn geweest. Want
deze gaven verminderen zyn zedelijk draagvermogen.
Ze maken zyn lijden eeuwigdurend. Ze doen hem
lijden in het verleden, in het heden en voor de
toekomst. Bij ieder oogenblikje geluk, bij elke oase
in de woestijn des levens wijzen zy onverbiddelijk
en onbarmhartig op de troostelooze sombere zand
zee die daar achter weer onherroepelijk aanvangen
moetze verscherpen het scherpste lyden ze doen
ineenkrimpen waar de stompzinnigheid nog stof vindt
Telefoon No. M
ADVERTENTIES worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Uroote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
De Oostenrjjksehe Rijksraad is plotseling
verdaagd; de voorzitters der beide Huizen
ontvingen de schriftelyke mededeeling, dat
de Keizer daartoe bevel gegeven had. Dit
bevel beeft de algemeene verbazing opge
wekt; men had verwacht, dat ten minste
eerst de oplossing der crisis in Hongarije
zou zyn afgewacht. Daar deze niet zoo snel
afloopt als de regeering verwachtte, besloot
zy aan den onhoudbaren parlementairen toe
stand in Oostenrijk voorloopig een einde te
maken. Naar pien zegt kon graaf Thun aan
de dagelijks sterker wordende eischen der
rechterzijde niet meer voldoen. De parlemen
taire commissie had thans weer van de re
geering een bindende verklaring geëischt,
betreffende haar houding tegenover de ver
bonden partijen der meerderheid. De eischen
van Jong-Czechen en Slaven ontstemden de
clericalen, en vooral de Polen, die zich
voortdurend inbeelden achtergesteld te wor
den by de andere partijen der meerderheid.
De afgevaardigden vernamen eerst des
namiddags, toen zij naar de vergadering
wilden gaan, het keizerlijk besluit. Waar
schijnlijk zal de zitting tot den herfst gesloten
blyven. Inmiddels zal graaf Thun pogen met
de Duitschers tot een vergelijk te komen.
Opmerkelijk is het, dat zelfs de leiders der
rechterzijde niet vooraf met de voorgenomen
sluiting in kennis waren gesteld, zoodat voor
de volgende dagen een aantal commissiever
gaderingen waren uitgeschreven.
De Duitsche linkerzijde heeft beraadslaagd
over de wensehelykheid, om een manifest
over den toestand tot de kiezers te richten.
De parlementaire verslaggever van de
„Times” zegt, dat het nu vrywel vaststaat,
dat de liberale leden van het Lagerhuis
Maandag met algemeene stemmen Sir H.
Campbell-Bannerman als leider hunner party
zullen kiezen. Er was in sommige kringen
eerst ernstig sprake van Asquith en in an
dere van Sir Edward Grey, maar voor dezen
was zyn jeugd een bezwaar, en Asquith
schynt door zyn afgemetenheid en koelheid
in den omgang met zyfl medeparlementsleden
velen tegen zich ingenomen te hebben. Sir
Campbell-Bannerman daarentegen is by zijn
heele party zeer gezien en bemind. Aan
vankelijk zag hy er tegen op de leiding van
zjjn party op zich te nemen, maar toen hij
overtuigd werd, dat hy algemeen gesteund
zon worden o. a. vindt Asquith zelf Sir
Henry den aangewezen man stemde hy
toe. Aldus de parlementaire verslaggever
van de „Times”.
Duftschland.
Paul Barzelaire, te Sedan geboren, een
twaalfjarige cellist, maakt tegenwoordig te
Berlyn grooten opgang. Hy heeft eenmaal
op een soirée by vorst Kadziwill gespeeld,
nadat hij te voren zich op concerten had
doen hooren.
De Duitsche keizerin, die hem by vorst
Kadziwill hoorde, deed hem uitnoodigen in
haar paleis te Potsdam te komen spelen.
Ook nu weder was de keizerin zeer met zyn
spel ingenomen en noodigde „den kleinen
heer, die reeds zoo’n groot kunstenaar is”,
naar zy zeide, nogmaals uit.
De keizer en de keizerin hoorden, toen
hij voor de tweede maal speelde, weder met
zeer veel belangstelling toe en na afloop gaf
de keizerin hem een groote gouden doekspeld
met het monogram van den keizer en de
keizerin in brillanten ten gescjwmke.
Frankrijk.
De inschrijving van „La Matin” voor een
onderzeesch vaartuig^, volgens het type
„Gueiavc zicuc j w
de 300.000 francs wi
schreden zyn, als da
en Algerye zullen be
8
