t
1'
erijï
(STEN
l
I
l
I
ingediend.
i
en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
Telefoon No. 88
ADVEBTENTIEN worden geplaatst van
No. 7819.
EIW!
It
I
1
I
3
9n.
lo leverancier?.
1
erlngj
FEUILLETON.
AOIBAL DE VOITDELING.
Overzicht
3±T.V
adres voor
Dinsdag 21 FebHiari 1899. 37ste Jaargang.
KENN INGEVING.
Biiiteiilanilscli
F
el ijk??
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
'I
H daarop voorkomt verplicht
Iden bij de Wet? bepaalder
it.
toe en hield me
1
1 der reap.
en ander te
éraüon de
eni. «uk.
I
t
I
I
oodig.
k).
De chef van het kabinet des keizers, de
heer Von Lucanus, is naar Hubortusstock
.vertrokken.
per stuk.
fabricatie!
ruiker vani
Meliaiilbe),
van
8»
ie national
Gedenkschriften van een Gelukzoeker
OF
Naar het Fransch.
door W. NUTTERS.
om het te her-
‘J
wj 1 De, gifeer Loubet werd Zaterdag gékozt
tot 'president der Fransche Republiek met 4É
stemmen, tegen 2T9 op den heer Mélirz*1
1 sterfuncn waren in blanco uitgebracht.
u iSd «rtn0.nrn<aid<4nt TTrnripV Cha.vpnn
vrdrecht.
Bos1 oop.
\oat< r.
Vaddinxveen.
idegraven.
erica dl hst
De Fransche bladen, bevatten nog geen
beschouwingen over den nieuwen president.
Hoogstens een vluchtig opgestelde levens
Verspreide Berichten.
RIIIEYFUS.
De strafkamer van het Hof van Cassatie
heeft Zaterdag haar zitting niet opgeheven
maar met het oog op de vele zaken die
afdoening eischen, slechts een uur verdaagd
ten teeken van rouw.
Frankrijk.
De „Soir” van Zaterdagavond is begrijpe
lijkerwijze zeer heftig. De naam Loubet
zoo heet het in dat blad beteekent leve
Dreyfus! leve Arton!Hij zal dus de aan
gewezen vijand zijn van eiken dag, elk uur,
elke minuut. Eveuzoo Francois Coppée in
een intervieuw, die bevestigd, dat het stukje
van Lemaitre in de „Echo de Paris”, opge
steld is in overleg met het bestuur van den
Bond van het Fransche Vaderland. Loubet
verklaart hij is de man van Clemenceau
en de vijanden van het vaderland. Als zoo
danig -.-zullen wij hem bestrijden zonder op
houden en den strijd eerst opgeven op den
dag der overwinning. Van Lemaitre, die
niet aan bet eind van zijn dwaasheden is,
wordt het volgende gezegde berichtAllons,
ik ga m|j laten opbergen voor beleedigingen
tegen het hoofd van den staat.
De „Soir” verzekert, dat Loubet dadelijk
het ontslag verlangd heeft van den prefect
van politie en den verantwoordelijken com
missaris, die niet hebben voorkomen dat het
rijtuig, waarmede hij van het station naar het
Elysée is gereden, door een bende schreeuwers
vergezeld werd. Dit bericht eischt be
vestiging.
In Parijs is het druk; maar de benden
welke de straten doorkruisen, Weg met de
jodenen Leve het legerschreeuwende,
vinden slechts nieuwsgierige toeschouwers.
vinden
Mijn hart klopte hevig toen ik den brief daar
neerlegde.
Half drie. Nog niets. Ahik hoor loopen
boven in het boudoir.Er wordt hevig gescheld
ik ga naar boven.
Drie uur. Toen ik het boudoir binnentrad
stond de hertogin voor haar schrijftafel.
»Kunt ge mij ook zeggen, Justine, hoe deze
brieven hier komen
«Zeker, madame. Ik zelf heb ze er neer gelegd
zooeven. Twee of drie geloof ik.«
Ik zag dat zij den brief, aan haar persoonlijk
gericht in de hand hield.
Ook merkte ik op, dat zij buitengewoon bleek
en ontdaan was.
«Hoe krijgt ge het in uw hoofd om de brieven
van den hertog bij mij te brengen. hier,
breng ze vlug waar ze behooren. Of neen, ik
zal ze eigenhandig den hertog wel ter hand
stellen.*
Dit zeggende opende zij een laadje in haar
schrijfbureau en wierp er de drie brieven in. «Ge
kunt gaan
Ik vertrok. Maar ik ben er zeker van dat de
hertogin wonderwel wist dat niet alle brieven die
ik gebracht had aan den hertog waren gericht, en
dat zij bij mij maar eens visschen wilde, of het
mij bekend ware, dat een ervan persoonlijk voor
haar was.
Wel ik durf zeggen, dat ik mij goed heb ge
houden
«En ik stem het volmondig toe, Justine
maar wacht een oogenblik.c
Telefoon No. 8».
D<j Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70. f
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
wj)
Ik neem dit kaartje goed op
kennen als ik het weerzie.
Half zes. Madame heeft zich zooeven met
den hertog aan tafel begeven. Ik treed het salon
binnen en beschouw de naamkaartjes, die op den
schoorsteenmantel liggen.
Op het kleinste, dat wat de hertogin zoodanig
deed ontstellen, zie ik' in den linkerbenedenhoek een
wapenschildje, verder den naam Vicomte Raphael.
Elf uur ’s avonds. Madame is heden
avond niet uitgegaan. Er heeft een vrij levendige
discussie plaats gehad tusschen madame en mijn
heer den hertog. Ik heb aan de deur van het
boudoir geluisterd, maar heb geen woord kunnen
verstaan.
Middernacht. Ik heb zooeven madame
helpen ontkleeden, zij scheen zeer treurig en uit
haar humeur. Zij heelt geen enkel woord tot mij
gezegd, geheel tegen haar gewoonte. Toen ik
heenging, hoorde ik dat zij den grendel voorschoof
en hoorde ik haar duidelijk weenen.
Maandagmiddag. Ziehier nieuws, straks
toen ik het hotel verliet, kwam er een soort krui-
ganger; liefst kalm thuis, innig gelukkig in
zijn familieleven, een groot muziekliefhebber,
afkeerig van a'lle vertoon.
De verkiezing van een neutralen persoon
Sphjjnt, in plaats vaA rust te brengen, den
hartstocht der partijen nog meer op te wek
ken. De aanvoerders der „Ligue de la
Patrie Fran^aise”, „Ligueanti-sémite” en
„Ligue des Patriotes” nemeii op heftige wijze
stelling tegen Loubet. De leden der bonden
trekken met hen partij. Hun bladen vei|
schijnen met de opschriften: „Verkozene der
preyfusards„Verkozene der Panamisten!”
e|iz.
Toen de uitslag der verkiezing te 4 uur
op de boulevards bekend werd, was het publiek
zeer kalip. Er werden geen kreten gehoord
en geen manifestaties werden gehouden. De
edities der bladen volgen elkaar van minuut
tot minuut op.
Tegen zes uur neemt dp onrust toe. De
terugkomst der parlementsleden veroorzaakt
nogal wat beweging.
De heer Loubet, aan het station Saint
Lazare te Parijs teruggekeerd, wordt ontvan
gen door 6000 menschen, die verschillende
kreten slaken, die min of meer vijandig klin
ken. Er wordt gefloten.
Onaangename manifestaties wachtten den
heer Loubet op het Elysée, waar hg een be
zoek ging brengen aan mevrouw Faure.
Daarop ging iedereeirifet middagmaal|ge-
bruiken.
’s Avonds zjjn de boulevards buitengewoon
levendig, dank zjj ook het verrukkelijke weer.
De café’s zjjn dichtgevuld met een keurig
publiek, waaronder vele dames. De voetpaden
zijn geheel ingenomen door wandelaars.
Verschillende kleine troepen betoogers
schreeuwen, vooral voor de bureaux der
nationale bladen: „Conspuez Loubet”! „Pa
nama” Vive l’armée”Enkele malen klinkt
de kreet: „Weg met de Joden”, doch/deze
vindt weinig weerklank.
De politie treedt niet op tegen de betoo-
gingen. Zjj laat de betoogers schreeuwen,
doch belet verzamelingen.
Te halfelf is de boulevard Montmartre, waar
de bureaux gelegen zijn van de „Libre Parole",
versperd door een troep. Er heeft eenig gedrang
overigens zonder beteekenis, plaats.
Tegen middernacht kéert het publiek lang
zaam huiswaarts.
Wegens de manifestation zjjn in den loop
van den avond 150 personen in arrest ge
nomen.
er of boodschaplooper op me
staande.
«Mamzelle.
«Wat is ’t
«Wilt ge deze vijf louis verdienen, mamzelle
«Als wat ge ervoor vraagt te doen is, moge
lijk is, dan ja.«
«Neem dezen brief.»
ȕs dat alles
«Bijna.*
«Wat dan nog meer Wat moet die brief
Voor wie is hij
«Luister. Deze brief moet op een plek neer
gelegd worden, waar het zeker is dat madame de
hertogin de Lautour hem zal vinden
«Is dat alles
»Ja.«
«Maar, deze brief. van wien is hij afkomstig
waar vandaan
«Dat is een geheim. Neemt ge het voorstel
aan, ja of neen
«Geef maar hier.*
«Ziehier den brief en daar is het geld. Ik heb
de eer u te groeten.*
De kruier vertrok en liet den brief in mijn
handen achter. Hij droeg als adres de woorden:
Aan madame de hertogin.
Twee uur. Mijnheer de hertog is naar de
Chambre des Paris.Ik waag er dus niets mee.
Ik heb zooeven namelijk den brief op de schrijf
tafel van madame neergelegd, met nog twee an
dere brieven aan den hertog gericht die juist met
de post gekomen waren. Het kan niet anders
of madame moet hsm binnen een öogenblik
beschrjjving. Van de Duitsche bladen zegt
de „Frankfurter Zeitung:” „Als president
der Republiek is de heer Loubet een onbe
schreven blad papier.
Hij is een liberaal gezind, oprecht repu
blikein, met den besten wil bezield en, wat
zjjn persoon aangaat, van een eerljjk karak-
ter. Het komt hem ten goede, dat hjj door
een zuiver republikeinsche meerderheid ge
kozen is, dat hjj dus niet, als Casimir-Perier
en Faure, zjjne hooge waardigheid verschul
digd is aan een deel der rechterzijde en zich
daarvoor beleefd moet toonen. Het kwam
hem ook ten goede, dat hjj in de zaak-Dreyfus
geen partjj heeft genomen. ?Hier, in dit
kwetsbare punt der Fransche politiek, zal
hjj ook eerst nog moeten toonen wat men
van hem als president der Republiek te
wachten heeft. Hjj mag zich heden, metal
degenen, die hem gekozen hebben, overgeven
aan de vreugde der overwinning, maar morgen
reeds zal de harde werkelijkheid met ern
stige vragen hem naderen.”
In het Hongaarsche Huis van afgevaar
digden deelde Banffy mede dat hjj morgen
zjjn ontslag zal indienen. Hjj verzocht het
Huis de zitting te schorsen tot na de be
slissing van den Koning. Aldus werd besloten.
^h het Duitsche rjjk wordt een ministerioele
crisis aanstaande geacht. Thans zjjn het de
minister van landbouw, Von Hammerstein
Loxten, en de minister van eeredienst, Von
Bosse, wier aftreden men verwacht, wegens
verschillen van meening met den Rjjkskanselier
en den minister van buitenlandsche zaken.
De Voss. Ztg. wjjst erop, dat dit niet kon
uitbljjven. De heer Von Hammerstein is een
Agrariër en een Pruisisch „Junker”, die niets
begrjjpt of begrjjpen wil van de vooruitziende
staatkunde van den heer Von Bülow. Hjj
heeft, in zjjn bekrompen agrarische opvatting,
de staatkunde zjjner ambtgenooten tegenge
werkt en de onderhandelingen met de Ver-
eenigde Staten over de handelsovereenkomst
in gevaar gebracht. Deze toestand is onver-
eenigbaar met de beginselen eener ernstige
Regeering.
Het Berl. Tageblatt zegt: „Wjj zjjn in
een volslagen ministerieel anarchisme. De
ministers bestrjjden elkander openljjk. Of de
kanselier zal aftreden en vervangen worden
door den stadhouder van Elzas-Lotharingen,
prins Herman von Hohenlohe-Langenbourg of
door prins Radolin, en of prins Herbert von
Bismarck gezant wordt te Petersburg
het geeft alles niets, want de invloed van
het Parlement, bljjft vóór en na, nul.”
De Parjjsche correspondent van de „Neue
Freie Presse”, Frischauer, is Donderdag
avond bij den prefect van politie geroepen,
die hem zjjn uitzetting heeft aangekondigd
binnen 48 uur. De Oostcnrjjksche ambassa
deur heeft op dit punt verlenging voor hem
verkregen. Frischauer was Zaterdag te
Versailles, maar niet op de tribune der jour
nalisten. Hjj vertelde, dat hem geen enkel
feit verweten, maar slechts de algcmeene
strekking van zjjn telegrammen en corres
pondenties, waaraan door de „Éclair”
hoofdzakeljjk de in Oostenrjjk-Hongarjje
heerschende stemming is toegeijjweven.
Pit zeggende opende de baron een lade van
zijn schrijfbureau en haalde twee envelloppen met
zijn adres voor den dag, hield er een van Justine
onder de oogen en vroeg
«Kent ge deze hand van schrijven?*
«Voorzeker.*
«Laat dan eens hooren, van wien.*
«Wel, dat is dezelfde hand als het adres van
den brief aan madame,*
«Ge zijt er zeker van
«Volkomen zeker.»
«Ga dan voort. Uw verhaal boezemt mij veel
belangstelling in.
Justine vervolgde
Dinsdagmorgen jo uur. Ik heb zoo
even madame gekleed. Blijkbaar heeft zij den
ganschen nacht geen oog toegedaan, want hare
oogleden zijn rood en gezwollen, haar wangen zijn
bleek, haar trekken vermoeid, afgemat, geheel haar
persoon spreekt van lusteloosheid.
Twee uur. Ik had het een
doen in het appartement van mijnheer den hertog
die naar de Chambre des Paris is gegaan. Op
den schoorsteenmantel van zijn salon vind ik een
groot boek. Ik blader er onwillekeurig in. Het
is een soort dagboek van den hertog, heel klein
onduidelijk geschreven, en verschillende talen door
elkaar. Enkele volzinnen zijn saamgesteld uit vier
verschillende talen. Behalve fransch, vind ik en-
gelsch en duitsch. De andere taal kan ik niet
thuis ''brengen. Ik geloof Spaansch of Italiaansch.
De laatste maanden van het dagboek schijnen ge
heel en al te handelen over madame de hertogin.
(Wordt vervolgd).
GIHINJIE QNiUNT.
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Clroote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
De BURGEMEESTER van GOUDA, brengt
’pij deze ter kennis van de belanghebbenden, dat
'door den Heer Directeur der Directe Belastingen
enz. te Rotterdam op den 17 Eebjitari 1899
executoir is verklaard
Een Kohier der personeele belasting (No. 9)
voor de gemeente Gouda, Belastingjaar 1898 dat
voormeld Kohier ter invordering is gesteld in
handen van den Heer Ontvanger, dat 1 etter die
verplicht is zijfteh aanlag op
Wet' bepaalden voet ,|te voldoen, en
dat heden inga< de termijn van »*s weken*
binnen welko de reclames behooren tej worden
GoucUt den 20 Februari 1899. jp 1
De Burgemeester voorno^rtjd,
R. L. MARTENS.
- - -ten
t '«resident der Fransche Republiek met 4831
sjhmen, tegen zT9 op den heer Méline11
De yice-presiddnt Franck Chaveau verliet
daarop de zittiAgzaal met het bureau en
een groot aantal leden. Hjj begaf zich naar
het kabinet van den heer Loubet, overhan
digde hem het proces-verbaal der zitting en
richtte gelukwenschen' tot hem. De heer
Loubfet bedankte, zeggende dat hjj alle po
gingen in het werk zou stellen, te voldoen
aan de wenschen van het land en de repu-
blikcinsche eendracht te herstellen.
Toen de heer Loubet het station St. Lazare
verliet, slaakten groepen der nationalisten
verschillende kreten. De heer Loubet legde
een plechtig bezoek af aan het Elysée en
begaf zich daarop naar het ministerie van
buitenlandsche zaken, waar hem door den
minister-president Dupuy in het ministerie
van buitenl. zaken de ontslag-aanvrage van
het Kabinet werd aangeboden. De heer
Loubet verzocht den minister hun functies
te bljjven waarnemen.
Een merkwaardige rede hield Loubet in
antwoord op de overdracht der regeering
door Dupuy. Ik wil, mjjne heeren, zeide de
President onder meer, dat het Elysée een
republikeinsche woning zij en wjjd opensta
voor alle republikeinen. Later, nog merk
waardiger, de zinsnede: Wjj zullen onze
beginselen niet vergeten. Wjj zullen geen
der groote beginselen laten varen, welke de
eer der Republiek zjjn en den roem van
Frankryk verzekeren.
De nieuwe President, ruim zestig jaar oud,
was totnogtoe het tegendeel van zjjn voor-
1
