■r
telling-.
I
‘te
GT,
1
.9
4
r
Ij
/V*eww«- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Woensdag 22 Februari 1899.
No. 7820.
37ste Jaargang.
KENNISGEVING.
I
Buitenlandse!) Overzicht
fi
7ERVERIJ
1
iari 1899.
1
IELFABRIEK.
eparateurs I
ik speciaal gaan
van
GS,
lilllElt
tterdam.
Az.
DING.
FEUILLETON.
ANNIBAL DE VONDELING.
j
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des nudd.
herij
NKMAN&^x
ssie voornoemd,
jretaris,
der VOORT.
Tooneelisten
■ELS.
r\jven.
hal/ 8 uur.
n prijzen.
atrkzaam op, dat
r 1899 belang-
j scherp con-
Telefoon No. 81.
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VU F CENTEN.
GERS
El.
i.
itlels, enz. enz.)
vonder ketting,
j, onze uiterst
den Koning
A. de Heer
n en verren van
ben, alsook alle
ICAoman Szell nam de opdracht aan een
nieuw Hongaarsch kabinet samen te stellen.
Het Amerikaansche Hnis heeft het wets
ontwerp aangenomen, waarbö 20 millioen
dollars wordt uitgetrokken, om aan Spanje
te betalen overeenkomstig het vredestractaat
als schadevergoeding voor de Philippynen.
GfllIfiSflIE (DURANT
o van
‘arwebrood
K,G.
st stoomt n van
nz.
worden naar de
,’everfd.
>omd of geverfd
de gezondheid
digd, worden
N gevraagd,
1 onzer Acatènes,
can bekomen),
ijzen I
«ZICHT op het
■ouda, zal, onder
lurgemeester en
op MAANDAG
i ten 8 ure, bjj
esteden
enoodig heden
onderwijs in
i behoeve der
de Gemeente,
besteding zullen
UARI 1899 op
ormiddags van
bp den concierge
aan de Markt,
tten alsmede de
nbesteding vóór
ieten ingeleverd
tewet
r
termijnen
p::v
ten laste der Gemeente van toepassing zijn,
dat mitsdien alle zoodanige vorderingen over
dienst van 1898, vóór of uiterlijk op den 30ste!
maar eerst nog antwoord op
Telefoon No. M
ADVERTENT1EN worden geplaatst van
15 regels a '50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Verspreide Berichten.
UltEYFUS.
„Een eenvoudige opmerking” van Harduin
in de „Matin”:
„Menschen die zich niet de moeite geven
om zelf te denken, schreeuwen allicht met
anderen mee dat president Loubet een Drey*
fusard isMaar het was toch al heel een
voudig geweest, te begrijpen dat als de heer
Loubet werkelijk de bedoelingen had die
men hem toeschrijft, niets gemakkelijker ge
weest zou zijn dan daar uiting aan te geven.
In plaats van het ontslag van het ministerie
Dupuy te weigeren, had hy het kunnen aan
nemen. En daarmee zou de revisie-wet van
de baan zijn, daar zij nog niet door den
Senaat aangenomen is.
srnationale Ten-
alderij en Kook-
en diploma Ver-
Frankrijk.
Het lijk van den gestorven President was
Zondag zeer sterk veranderd. Het gelaat
had een loodkleur aangenomen en was byna
niet herkenbaar. De geneesheeren hebben
dan ook verklaard dat het noodig was het
in de kist te leggen. Dit is Zondag gebeurd,
in tegenwoordigheid van Dupuy. Het lijk
is in een met fluweel bekleede looden kist,
met zilveren beslag en met wit satijn gevoerd
neer gelegd, in rok gekleed en met het cor
don van het Legioen van Eer om. In het
looden deksel, is een glazen opening boven
het gelaat. Om de looden kist heen is een
houten, eveneens met fluweel en zilver be
kleed. Op een zilveren plaat de woorden:
Félix Faure president van de Republiek
Grootmeester van de orde van het Le
gioen van eer. Geboren 31 Januari 1841
Gestorven 16 Februari 1899.
Dupuy zal bij de Kamer het voorstel doen,
om een crediet te verlcenen van f 8000,
voor de begrafenis.
Gedenkschriften van een Gelukzoeker
OF
Naar het Fransch.
door W. NUTTERS.
124)
Hij heeft haar lief als een razende, hij gunt
niemand ter wereld een blik of een woord van
haar. Hij is jaloersch tot in het dwaze. Hij schijnt
van haar te eischen dat zij als een levend doode
aan zijn zij leve.
Halfeen ’s nachts. Madame is een half
uur geleden met mijnheer den hertog uit de Opera
thuis gekomen. Ik heb haar zooeven ontkleed
Zij zag er opgewonden uit, was buitengewoon
vrooüjk. Haar oogen fonkelden.
Woensdag, twéé uur. Mijnheer de burg
graaf Raphael heeft een beleefdheids visite gebracht.
De hertog was afwezig. Madame heeft hem voor
eenige seconden bij zich ontvangen. Er wordt
gebeld.
Halfdrie. Ik kom terug van madame. Zij
heeft mij orders gegeven omtrent het toilet dat
zij wenscht te dragen bij de greote wedrennen
van aanstaanden Zaterdag op de vlakte van Satory.
Onder het geven dier orders, vroeg zij den burg
graaf of hij de wedrennen ook voornemens was
bij te wonen, zoo ja, in welke hoedanigheid als
toeschouwer of als mededinger.
Na een levendige bespreking in de Fran-
sche Kamer is met 463 tegen 62 besloten,
dat de begrafenis van wijlen den heer Faure
op staatskosten zal geschieden.
Vervolgens nam de Kamer weder een
voorloopig twaalfde aan.
Van Loubet, den. nieuwen president, zegt
de „Temps”:
„De heer Loubet is een ontwikkeld man,
doch bij houdt niet veel van pratery of van
pralen met zyn kennis. Toch bezit hij een
uitgebreide kennis en de boeken van zoo
verschillenden aard, die zijn groote boeken
kasten vullen, staan daarliet alleen voor
de bewondering der beaoekers. Loubet leest
veel. Hij gaat weinig uit en verkiest de rust
van het familieleven boven de luidruchtige
salons en de wereldsche genoegens. Hjj werkt,
studeert onophoudelijk, kent zoowel de
klassieke en oudere schrijvers als de besten
onder de jongeren, en put uit deze intellec-
tueele ontwikkeling een juisten en fijnen
smaak, die allen waardeeren die ooit met
hem in aanraking kwamen.
„Hij stelt belang in schoone kunsten en
vooral in de muziek. Eenvoudig en stipt
levende, schept hij er genot in des avonds
de meesterstukken der groote componisten
te hooren. Nooit was er een gezin waarin
grooter eensgezindheid heerschte dan het
zy'ne; alle leden schijnen er dezelfde ge
voelens te koesteren, dezelfde gewoontén te
bezitten.
„Die eenvoud en 'dit vermijden van den
schijn zal hem ook als president kenmerken.
„Hjj is uiterst verdraagzaam en heeft nog
nooit iemand kwaad gedaan ot leed berok
kend. En op staatkundig gebied is hij van
Emile Loubet, zoon van een groot land
bouwer in het departement Dröme, bezit
aldaar uitgestrekte landerijen. Hoewel bij
in de rechten gestudeerd heeft, heeft hij
steeds in zaken van landbouw een grootbe
lang gesteld. De nieuwe president is van
buitengewone werkkracht en staat gewoon
lijk ’s morgens te vijf uur op en als lid
van de Kamer of den Senaat gebeurde het
hem vaak, dat hjj reeds ’s morgens te zes
uur van niet-politieke vrienden bezoek ont
ving. Sedert hjj voorzitter was van den Se
naat, kon men eiken morgen te zes uur den
heer Loubet in de lanen van het „Luxem
bourg” zien wandelen.
De nieuwe president heeft f 10.000 aan
de armen te Parijs gegeven.
De „KölnischeZeitung”schrijft: „Denieuwe
president van de Republiek is meer uit de
omstandigheden dan uit de partyen voortge
komen, want het onzichtbare teeken, waar
onder van ’tjaar de presidentsverkiezing ge
schiedde, is, wat men in Frankrijk daar ook
tégen moge inbrengen, de door de Dreyfus-
zaak geschapen toestand; het was de ver
kiezing van de revisie, die is geschied. De
omstandigheden vereischten een man, die zich
in de Dreyfus-zaak naar geen kant gecom
promitteerd en gebonden heeft, en van allen,
wier candidatuur uithoofde van hun aanzien
paarden aanspoordenu en dan greep hij in de
lucht, alsof hij een steigerend paard nog juist bij
tijds bij den teugel greep en tot staan bracht.
Hij kon vierentwintig uren achtereen spreken over
paarden en was instaat achtenveertig uren te luis
teren naar een gesprek over die dieren. Vijf
minuten aanwezig bij een gesprek over welk on
derwerp ook, niet over paarden, zoo sliep hij als
een jong veulen na een drukken dag.
Hij droeg een hoogen koetsiershoed, een zeef
lang Engelsch vest hing tot over zijn middel,
lange slobkousen bedekten zijn dunne vlugge
beenen, veel gelijkenis vertoonende met de spich
tige pooten van een renpaard, welke kousen be
gonnen waar zijn witlederen rijbroek eindigde.
Tom Kittle trad binnen, boog beleefd en deed
zijn vingers kraken.
Op een teeken van den baron zette hij zich
neer, kaarsrecht en onbewegelijk als een soldaat,
die gereed is orders te ontvangen.
>Zeg mij, Tom, besté jongen, uw meester heeft
nog altijd zijn drie paarden r«
»Zeker mijnheer, Sidi Pacha, Miss Arabella en
Othello
»Ze bevinden zich alle drie in goeden toestand
hoop ik f«
»Ik verzorg ze, mijnheer
Uit dit korte antwoord, met eeaigen trots ge
geven, sprak de gansche natuur van Tom Kittle.
Er lag fierheid in dit antwoord.
»Zeer wel. Dan ben ik er van overtuigd dat ze
in goeden toestand zijn. Welke dezer drie wordt het
meest door mijnheer den burggraaf bestegen?»
(Wordt vervolgd).
„Dat zou eenvoudig, gemakkelijk en vol
komen grondwettig geweest zjjn, geen enkel
principieel bezwaar had er tegen ingebracht
kunnen worden.”
Italië.
Tengevolge van een perspolemiek heeft te
Caserta een duel plaats gehad tusschen ge
neraal Renzis en den journalist Capitelli. De
'journalist werd ernstig gekwetst.
Oostenrijk-Honöarije.
Tusschen den redacteur der „Budapesti
Hirlap”, Csajathy, en den redacteur der
„Egyetertes” Dienes, heeft tengevolge van
een perspolemiek een duel op pistolen plaats
gehad, waarbij de eerste levensgevaarlijk
Werd gewond.
en bun positie in de Republiek in aanmer
king kwam, is Loubet een van de uitzonde
ringen, die de lange wrekersarm van den
Jood op het Duivelseiland nog niet heeft
bereikt. Met de beste vrouwen had hjj het
voorrecht gemeen, dat van hem het minst
werd gesproken. Dat hielp hem ter over
winning over Méline, die, ofschoon hy zoo
wel in politiek als in oeconomisch opzicht
het duidelijkst het in Frankrijk heerschende
klassenstelsel op den presidentszetel zou ver
tegenwoordigd hebben, als minister-president
hardnekkig vasthield aan de stelling, dat
Dreyfus met recht en wettig veroordeeld
was; dat legde ook by de candidaatstelling
van Loubet te zijnen gunste gewicht in de
schaal tegenover Waldeck-Rousseau, Brisson
en Dupuy, die zich deels vóór, deels tegen
de revisie van het alles beheerschende sen-
satie-proces te zeer gebonden hebben, dan
dat zy ook maar den schyn, van algemeen
vertrouwen te wekken, konden handhaven.
Deze schyn moest echter bewaard worden,
want in de presidentsverkiezing moest dit
maal de laatste poging spreken, om een ver
gelijk tusschen de vijandige kampen, ten
minste voorzoover hierbij van de republi
keinen sprake is, voor te bereiden. Loubet
is uitgekozen om deze poging te doen, hij
beklimt den zetel als de „president van de
verzoening.”
»Ga, mijn kind
twee vragen.»
«Welke
«Wanneer de hertogin schrijft, stempelt zij dan
de omslagen harer brieven met haar wapen
»Ja, in witte was.«
Altijd
«Ja altijd Ik heb nog nooit anders dan witte
was bij haar gezien.»
»En ultijd met hetzelfde cachet
«Neen, zij heeft twee cachetten, het eene draagt
het geslachtswapen en de initialen van mijnheer
de hertog en de haren. Het andere stelt een duif,
ten minste een vogel voor, die een tak in den
bek draagt.
Wederom teekende de baron iets aan en zeide
daarop
«Thans, mijn kind, kunt ge gaan. Ik weerhoud
u lïiet langer.»
»Dan ga ik heen, heer baron Tot Zondag
middag.»
»Tot Zondag.»
Justine maakte een sierlijke buiging, gaf den
baron een hand en vertrok.
Mijnheer de Maubert belde
«Laat den groom van mijnheer den burggraaf
in» gebood hij den bediende.
Tom Kittle, aldus noemde de groom van
Raphaël zich, verscheen weldra.
Het was een jonkman van vier- of vijfentwintig
jaar klein van persoon, mager, doch vlug en ge
spierd, roodachtig van vel en dik hoofdhaar. Een
reuk van paarden ging van hem uit. Hij bewoog
driftig en onophoudelijk zijn vingers, alsof hy
De burggraaf antwoordde dat hij mede naar den
prijs zou dingen.
>Zoo, zoo!» riep de baron uit, enkele woorden
op een blad papier schrijvende «Het kan goed
zijn, dat te weten.»
«Wat ik het laatst heb voorgelezen gebeurde
gisteren middag om drie uren, heer baronse
dert dat oogenblik heb ik niets gezien wat de
moeite van het opschrijven waard is.
>Ik ben voor ’t oogenblik ook al weer tevreden
mijn kind,» zeide de baron. «Ga zoo voort, en
gij zult zien wat ik voor u doen zai.«
»Ik hoop aanstaanden Zondag u weer nieuws
te kunnen brengen.»
>Ik hoop het ook, kijk vooral nog eens in dit
dagboek als ge kunt. Het zou mij veel waard
zijn indien ik het eens een dag hier kon bebben.
Zou daar mogelijkheid op zijn
«Ik vrees van neen, heer baron. Ik heb nog
maar eenmaal dat dagboek gezien, ofschoon het
al mischien jaren oud is. Hieruit maak ik dat
hij het gewoonlijk wegsluit en het toen had ver
geten. Maar als ik in de gelegenheid ben zal ik
er nog wat in bladeren
«Maar wat zoudt ge er van denken het hier te
brengen
»Dat zal slecht gaan, heer baron, ik geloof dat
ik daar den moed toe missen zou
«Nu, zie wat ge doen kunt. Hebt ge gelegen
heid, kijk dan eens op de datums van zijn huwe
lijk en kort voor zijn huwelijk.Hebt ge niet
opgelet wanneer het dagboek begint?»
«Neen.maar ik zal mijn best doen. Thans
kan ik zeker heengaan
vlekkelooze braafheid en vast van beginse
len. In zyn vriendenkring zal hij sympathiek
blyven, zooals hy steeds geweest is, een man
die de groote eerbewijzen zorifler vreugde
aanvaardt, en al de vrienden zal blyven
behduden, die zyn verleden hem deed ver
werven.”
„Welke meening Loubet heeft in de Dreyfus-
zaak weet ik niet”, zegt Clémenceau. „Ik
heb hem in vyf of zes jaren niet gesproken
en ik heb uit zyn omgeving geen confiden
ties gekregen, maar wel weet ik, ‘dat hjj
niet behoort tot de leugenaars, de falsarissen,
de samenzweerders, ,die om Félix Faure
zwierven en die van den president hnn voor
naamste werktuig maakten tegen de recht
vaardigheid en tegen de wetten.”
Het allergeestigst artikel, waarmede Cor-
nély in de „Figaro” den nieuwen President
inluidt, begint aldus:
Donderdagavond leefde in het Luxembourg-
paleis een man van zestig jaren, Emlle
Loubet geheeten, die sedert acht-en-twintig
jaren zyn landgenooten vertegenwoordigt.
Hjj was voorzitter van den Senaat, geëer
biedigd, geëerd, geliefd zelfs door zyn me
deleden, bjjna onbekend bij de menigte. Als
iemand het ondernomen had hem het minste
te verwijten, dan zon die iemand een alge-
meene verbazing gewekt hebben, weldra
gevolgd door een universeele verontwaardi
ging, en hij zou voor een gek gehouden zyn.
Niemand had trouwens lust om zulk een be-
lacheljjke en hatelijke rol te vervullen.
Zaterdag, is die man v^n Versailles ver
trokken onder gejouw. Te Parijs gekomen
is hy ontvangen met gefluit, scheldwoorden,
kreten van ontslag, een charivari. Men heeft
hfem uitgemaakt voor Panamist, verkochte,
dreyfusard, jood.
Welke schanddaad had dan Emile Loubet
in die 48 uren begaan om zooveel haat te
wekken na zooveel sympathie te hebben
geoogst P
Hy was president van de Republiek ge
worden!
BURGEMEESTER en WETHOUDERS der
gemeente Gouda, gezien Art. 228 der Gemeen
tewet
Brengen ter kennis van de Ingezetenen, dat de
voor de vorderingen ten laste van het
Rijk, bij de Wet bepaald of te bepalen, op die
ten laste der Gemeente van toepassing zijn, en
dat mitsdien alle zoodanige vorderingen over den
dienst van 1090, vóór uf uücjüjk up ucu juöten
Juni aanstaande behooren te worden ingediend.
Gouda, den 21 Februari 1899.
De Burgemeester en Wethouders voornoemd,
R. L. MARTENS
De Secretaris,
BROUWER.
