enj.
g
nes
i'
'STEN,
U1S.
m.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken»
EUW!
Donderdag 27 April 1899.
No. 7874.
38ste Jaargang.
4.
dijk
1
Buitenlandse!) Overzicht.
erlng.
>g
iaar.
J1S.
ELFABRIEK.
tart 1899,
N,
FEUILLETON
ANNIBAL DE VONDELING.
I
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des inidd.
Verspreide Berichten.
4
0
,erd.
'ttana
IF LATER
8
4AR k ZOON.
Wordt vervolgd.}
Iron,
dam
>urant.
iTER, - Gouda.
per stuk.
een
aste Goederen,
>odig.
JERS
1.
f 87.50
- 90.—
- 110—
- 125—
- 145—
- 160—
- 155—
- 180.-
[JWIELEN op
er week. 'W®
49.
Telefoon No. 83.
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k s
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
Door eenige senatoren, Siegfried, Bérenger
c. a., mannen met klinkende namen, is op
het bureau van den Franschen Senaat een
voorstel gedeponeerd tot reglementeering van
den drankverkoop, en zulks met het oog op
de schrikbarende toeneming van het drank
misbruik in de Republiek.
De feiten, waarop zjj wijzen, spreken luide.
Er zijn op dit oogenblik in Frankrijk 425,000
gelegenheden om drank te verkoopen, d. w. z.
één op de 65 inwoners, of op de ‘30 volwassen
mannen.
Dat is, zegt de „Temps,” twintig- of dertig
maal te veel. Het blad erkent echter de
moeilijkheid „iets te doen,” en zal daarom
matig zijn in zijn eischen tot bestrijding.
Onbeperkte drankverkoop is onbeperkte
verkoop van vergif. Wat de Zwitsersche en
Amerikaansche Republieken doen, mag ook
Frankrijk wel doen zonder de vrijheid aan
te tasten. Welnu, in Amerika worden ener
gieke maatregelen genomen tegen den alcohol.
Te Boston b.v. is de gelegenheid tot|drank-
verkoop beperkt tot één op de 580 inwoners.
In Zwitserland had men eerst de onvoor
zichtigheid om de volledige vrijheid van den
drankhandel te proclameeren. Maar daar
moest men al spoedig meê ophouden. Tegen
woordig hebben de Zwitsersche kantons het
recht om den alcoholhandel te beperken, en
de Bondsregeering de bevoegdheid om de
industrie van de alcohol-distilleerderij te
reglementeeren.
Frankrijk zal nu waarschijnlijk ook dien
kant uitgaan en het voorbeeld volgen dat,
behalve door Zwitserland en Amerika, ook
door onderscheiden Staten van hetEuropee-
sche Vasteland gegeven wordt.
Het voorstel der bovengenoemde senatoren
is uiterst matig. Het gaat niet verder dan
tot het verhoudingscijfer van 1 gelegenheid
tot- drankverkoop op de 300 inwoners. De
nu bestaande gelegenheden worden niet eens-
Gedenkschriften van een Gelukzoeker
OF
Naur het Fransch.
door W. NUTTERS.
1,111 INIIL COURANT
>77)
»Ik zal even nauwkeurig in mijn mededeelingen
en ophelderingen zijn. Maar, alvorens ik met
hetgeen ik te zeggen heb voor den dag kom, zou
het me aangenaam zijn antwoord te hebben op
deze vraagwanneer iemand u zeideuw echtgc-
noote, de hertogin de Latour, bedriegt u, wat
zoudt ge dan doen?*
De hertog werd vreeselijk bleek en begon te
beven op deze woorden.
Toch vond hij nog de kracht om op onver
schilligen toon te zeggen
>Ik zou vijf of zes bedienden schellen, dengene
die dat gezegd had ferm doen afrossen, en hem
vervolgens de deur doen uitwerpen, mijn waarde
heer.»
•Dat antwoord doet uw hart eer aan, heer her
tog. Ik heb in mijn vraag ook eigenlijk iets ver
geten ik had u moeten zeggenwanneer iemand
u zeide: uw echtgenoot bedriegt u, ik kan dat
met onomstootelijke bewijzen aantoonen. Als
iemand, ik bijvoorbeeld dat zeide heer hertog,
wat zoudt ge dan doen
De hertog antwoordde niet dadelijk.
moeten worden gedaan, om voortdurende
verbetering in de toestanden aan te brengen.
De koning beloofde met de regeering over
deze zaken te zullen spreken, en hoopte, dat
hy in staat zal zjjn, aan die toestand een
einde te maken.
inderdaad bestaat
•Mijn bewijs is een zoodanig, dat zelfs de
minste zweem van twijfel niet kan overblijven, is
volkomen duidelijk, uiterst eenvoudig, sluit zelfs
de mogelijkheid van twijfel buiten. Wat ik u wil
verkoopen is een brief van de hertogin aan haar
minnaar.*
•Aan haar minnaar? Een brief van de her
togin aan haar minnaar
De oude hertog zeide dit op verschrikkelijken
toon, sidderend, dreigend.
•Ja, heer hertog. Een brief, uitermate duide
lijk en beteekenisvol, een echt corps de délit, een
handtastelijk bewijs, zoo ze ziet. Een proces we
gens overspel zoudt ge met uw bewijs glansrijk
winnen.*
•Glansrijk winnen," mompelde de hertog.
Hij zweeg eenige oogenblikken.
•En ge spreekt van verkoopen, mijnheer
Wat is de prijs van den steek, die mij het hart
zal doorboren, die mijn spieren zal verlammen,
die mijn zenuwen zal doen verschijnen, die het
bloed in mijn aderen zal doen opdrogen, die mij
tot waanzin zal brengen, die mij den zelfmoord
als een begeerlijke uitkomst zal doen begroeten
spreek, wat kost uw bewijs? Noem niet te
weinig, ge zoudt mij zeer grieven door geen ont
zettende som te eischen, want ik gevoel mijzelven
veel waard.
•Een half millioen francs zal ik van u moeten
éischen,* antwoordde de baron.
»Gij zegt
•Vijfmaal honderdduizend francs, heer hertog.
Een half millioen.*
land als Frankrijk, doortrokken van edele
denkbeelden van gerechtigheid en waarheid
is het onmogelyk, dat gy er met de mach
tige middelen tot nasporing waarover gij
beschikt, niet in zoudt slagen deze tragische
geschiedenis op te helderen en het monster
te ontmaskeren, dat bet ongeluk eri de
schande in een eerlijk gezin heeft geworpen”.
Frankrijk.
Te Parjjs zijn enkele wielrijders op de
origineele gedachte gekomen om hun rijwiel
des winters in plaats van in een vrij dure
bewaarplaats te stallen, naar de Bank van
Leening te brengen. Jaar op jaar komt deze
inrichting meer en meer als bergplaats voor
rijwielen en motorcycles in de modeen niet
om een zelfde aanleiding, die anderen be
weegt, hun horloge of laatste kleedingstuk
er heen te brengen.
De rijwielen worden er uitstekend onder
houden om ze niet in waarde te doen ver
minderen. Men ziet dan ook tegen den
wintertijd de netste luidjes met hun rijwiel
aan de hand den drempel van den lommerd
overschrijden zonder dat anderen er acht op
slaan.
Het bestuur van de banken van leening
ziet reeds langen tijd allesbehalve vriende
lijk deze vermeerdering van rijwielen aan,
want op een zoo grooten toeloop had men
niet gerekend. De gebouwen waren boven
dien niet als rijwielbewaarplaats ingericht.
By gelegenheid van de manoeuvres, welke
door eenige bataljons infanterie tusschen Auch
en Mirande werden gehouden, zyn geweer
schoten gelost op den bevelvoerende!! kolonel
Méric de Bellefon, men weet niet door wien.
Een streng onderzoek is ingesteld.
België.
In de vier steenkolenbekkens schatte men
het aantal stakers Maandag op 60.000. In een
vergadering van mijndirecteuren is besloten,
aan de eischen der stakers niet toe te geven.
Nog steeds breidt de staking zich uitzoo
bedroeg het aantal stakers Maandag te Mons
10.500, d.i. 7000 meer dan Zaterdag.
Amerika.
De omtrek van Newnan, in Georgië is
weer in rep en roer gebracht door het lyn
chen van een neger, die een farmer, Cran
ford genaamd, vermoord, en naar men be
weerde, diens vrouw gruwelijk mishandeld
had. Het vólk liep te hoop en maakte zich
van den neger meester. Toen bond men hem
aan een paal, legde takkenbossen daaronder,
sneed den man zjjn ooren en zijn vingers
af, en liet hem daarna levend verbanden.
•Ik ben eenigszins tevreden over u.*
•Dat doet mij zeer veel genoegen, heer hertog,
want ik zou onmogelijk iets van dat bedrag heb
ben kunnen laten vallen Om dezen brief in
handen te krijgen heb ik mij ongelooflijke moeite
moeten getroosten, heb allerlei gevaren het hoofd
geboden en mij velerlei geldelijke opofferingen
moeten getroosten Indien wij het eens kunnen
worden waaraan ik niet twijfel dan noem
ik tevens den naam van denhoe zal ik hem
noemen
Eensklaps stond de oude hertog voor de baron
en zeide»
•Ellendeling, nietswaardige, verachtelijkste aller
schepselen, drijft gij handel in menschenlevens
met de bedaardheid van een kleerejood Hebt
ge niet begrepen dat ik geen woord van alles wat
ge overgegeven hebt, geloof? Dat ik volkomen
uw laaghartige speculatie doorzie, laffe leugenaar
Ik verkies dat ge verdwijnt, verwijder u oogen-'
blikkelijk.*
De baron de Maubert stond glimlachend op en
zette, zijnphoed op, met de grootst mogelijke be
daardheid en kalmte, maakte een militair saluut
en stapte naar de deur.
•Erken dat ge liegt, riep de hertog eensklaps,
beken dat ge alles verzonnen hebt om aan geld
te komen, ik zal u zooveel geven, dat ge, zoo
straks zinken zult van het gewicht.»
•Ik heb niet gelogen," antwoordde de baron.
•Mijn bewijs heb ik hier."
Volgens de „Figaro” hebben zoowel Lè-
pine als Freystaetter vryuit mogen spreken
voor het Hof van cassatie. De voornaamste
kwestie was wel de houding van Henry in
het proces van ’94, maar Freystaetter heeft,
ongevraagd, gelegenheid gehad om uitdruk
king te geven aan zyn vrees dat hij in een
onwettige veroordeeling betrokken is geweest.
Gonse voegt de „Figaro” er by zal
uitsluitend ondervraagd worden nopens een
stuk uit het geheime dossier waarop Lépine
en Freystaetter in hun getuigenis hebben
gezinspeeld.
klaps in aantil verminderd, totdat de boven
genoemde verhouding verkregen is, maar
moeten door/iiatuurlyke omstandigheden ver
dwijnen. Daar is natuurlijk nog heel wat
tyd mee gemoeid, doch de voorstellers, die
veel oppositie by drinkers en verkoopers
van drank veronderstellen, wenschen den
overgang zoo geleidelijk mogelyk te zien
geschieden, opdat de oppositie zwakker en
het resultaat zekerder zjj.
In de Borinage waren Maandagavond
15,000 werkstakers, dus iets meer; in het
Centrum 11 A 12,000, dus iets minder; in
het bekken van Charleroi 25,000, gelijk
Zaterdagin het Luiksche 8000, evenals
toen.
De bijeenkomsten van de nijverheids- en
werkraden leveren niet veel uit. In de
meeste verklaren de patroons wel te willen
toestemmen in een geleidelijke verhooging
van loon, terwijl de werklui volharden by
hun eisch20 percent opslag ineens.
TAr» 1. o.. ...nil 'i.'rivn'
De werkstakers houden zich overal kalm.
Tijdens het bezoek van koning Umberto
aan het eiland Sardinië heeft hij met ver
schillende Sardinische afgevaardigden ge
sproken over de toestanden op dit eiland,
pie meer dan verschrikkelijk zyn. De „Nno-
va Sardegna” beweert in staat te wezen, iets
over die gesprekken te kunnen mededeelen.
De afgevaardigde Pinna, die door den ko
ning was gevraagd, welk oordeel hy over
de economische toestanden op het eiland
had, antwoordde daarop:
„Die toestanden zyn eenvoudig v^gsphrik-
keljjk. In verschillende gemeente» lebben
meer dan tweederden der bevolkimo sbdert
twee maanden geen brood gegeteït JW kan
u noemen de gemeenten Oliena M Gttana
en de baronie van Orosei. De ontvinger der
belastingen te Oliena heeft van denlaatsten
termijn geen honderd lire ontvangen. Die
toestand werkt natuurlijk hoogst ongunstig
op de veiligheid en heeft verschillende zeer
ernstige gevolgen.”
Jn Nuoro is geen enkele liefdadigheids
instelling; een opgericht kinderasyl is te
gronde gegaan door gebrek aan middelen.
Pinna achtte verschillende maatregelen,
waaronder de vermindering der belastingen
en de instelling van een credietbank, nood-
zakelyk om aan dien toestand een einde te
maken.
Andere afgevaardigden deelden mede, dat
het in hunne districten al even erg is. In de
geheele provincie Sassari is de nood zoo
ontzettend hoog, dat er ernstige pogingen
Na enkele seconden zeide hij, een trotschen
blik op zijn bezoeker werpende
•Is het voor dergelijke praatjes dat ge hier zijt
mijnheer Als ge wat te zeggen hebt, zeg het
dan. Ik kan u niet langer te woord staan, als
ge op deze wijze denkt voort te gaan. Geen
omwegen dan meer, geen dwaze vragen, maar
recht op den man af, of ik reken dit onderhoud
als geëindigd.*
•Wêfnu, heer hertog, uw echtgenoote, de her
togin dfc Latour, bedriegt u
De baron stond op terwijl hij dat zeide, en ging
na uitgesproken te hebben, weer zitten.
•En de bewijzen, mijnheer de bewijzen
denk om wat ik u omtrent mijn bedienden meen
gezegd te hebben zooeven
•De bewijzen heb ik.»
•Geef dan hier, als ze- stoffelijk zijn. Of laat
hooren, als ze dit niet zijn
•Gaarne zou ik uw bevel gehoorzamen, maar
er is een moeilijkheid.»
•Welke Ge hebt ze niet Ze bestaan niet
Is dat de moeilijkheid."
•Ze bestaan inderdaad, heer hertog, helaas, ze
bestaap en onwederlegbaar."
•Geef dan hier.*
•U plaatst me nogmaals vortrhetzelfde bezwaar
Ik ben niet zoozeer hier on» Ai« bewijzen u te
geven, dan wel om ze u te veflöööpen.*
,,Ze koopen Bewijzen koopeh dat de hertogin
mij bedriegt, mijnheer
•Gelijk ik zoo vrij geweest ben mijnheer den
hertog te zeggen.*
•Waarin bestaat dan wel uw bewijs, indien het
Telefoon No.
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
lö Centen Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
IM1EYFUS
Dp „Figaro” bevatte gisteren de getuigen
verklaring van kapitein Cuigpet.' Deze ver
haalde hoe fde valschheid van Henry ontdekt
was. Voor hem is de voornaamste schuldige
aan die valschheid de kolonel Du Paty de
Clam, die reeds voor de zaak-Dreyfus slink-
sche streken uithaalde.
Cuignet verklaarde, dat zyn overtuiging
van de schuld van Dreyfus gegrond is op
de bekentenissen, op de technische beschrij
ving van het borderel en op het geheime
dossier.
De schriftkundige Charavay heeft aan
Gabriel Monod een brief geschreven waarin
hy zegt dat zyn getuigenis voor het Hof
niet beslist kon zyn, daar hij te weinig tyd
had voor zyn onderzoek, maar dat hij nu
met beslistheid verklaart dat het borderel
niet door Dreyfus, maar door Esterhazy
geschreven is.
Mevrouw Esterhazy heeft een eisch tot
echtscheiding ingesteld.
Het Hof van cassatie, alle kamers ver-
eenigd, heeft gisteren met gesloten deuren
gehoord: den staatsraad Lépine, vroeger
politie-prefect van Parjjs; majoor Freystaetter
een der rechters van Dreyfus en den rechter
van instructie Bertulus, die vervolgens ge-
confonteerd is met de generaals Roget en
Gonse. ft
De procureur-generaal Manau en mr. Mor-
nard woonden de zitting by.
De „Voltaire” bevat een brief, door Dreyfus
den 26sten Januari 1895 van het eiland
Saint-Martin-de-Ré aan den minister van
binnenlandsche zaken geschreven en waarin
over het borderel te lezen staat.:
„Is dit stuk valsch? Is het werk^ijk be
zorgd, met de stukken die erin genoemd
worden heeft men myn schrift nagebootst,
om speciaal mjj te treffen Of moet men
er enkel een noodlottige schriftgeljjkenis in
zien”
Hij smeekte den minister voort te gaan
met het onderzoek naar een raadsel, dat zyn
afgetobde hersens niet vermochten op te
lossen. „In een eeuw als de onze, in een
4