iVOOROT,
-A
MARK
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
ItiVER
annibal de vondeling
in p’s
Donderdag 8 Juni 1899.
38ste Jaargang.
I JUNI.
KILWISGEVIXG
Buitenlandse!) Overzicht
.feeding
UDEKER,
FEU ILLEION.
ii Simon
iselaar»,
No. 7907,
nHEYrvs
CENTEN.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des rnidd.
Verspreide Berichten.
k.,
voor het
Toen herinnerde hij zich, dat de baron eenmaal
1INKMAN Zn
aan
n
Hij veinsde zich buiten adem en geheel afge-
Heer baronexcellentie, wil ik zeggen.
5,000
3,000
2,000
1,000
40"
155
.*00,
inde pryzen.
tal age.
Nu,
a je
irk 6 of fl
8 t
l‘/|M
tg per pot
middellijk met de
voord, en ieder
iet het wapen van
de Loten zelf in
GOUDA.
GOUffllE
l
srkrygbfcar bij
Gedenkschriften van een Gelukzoeker
Natr het Fransch.
oor W. NUTTER
r.
voor het verlrou-
schonken, ^n daar
nieuwe verloting
an, zullen wij ook
eid zyn door een
ing de tevreden-
Begunstigers te
jstrekking dezer
'borgde Geldvwr*
paald, plaats tö
8.50
1.75
—90
tost wissel
De BURGEMEESTER van Gouda, brengt bij
deze ter kennis van de belanghebbenden, dat door
den Heer Directeur der Directe Belastingen enz.
te Rotterdam op den óen Juni 1899 executoir is
verklaard
Het Primitief Kohier No. 5 der Personeele Be
lasting, dienst 1899, voor de Wijken S en T.
Dat voormeld Kohier ter invordering is ge
steld in handen van den Heer Ontvanger, dat
ieder die daarop voorkomt verplicht is zijnen
aanslag op den bij de Wet bepaalden voet te
voldoen en dat heden ingaat de termijn van ,ze«
weken* binnen welke de reclames behooren te
worden ingediend,
Gouda, den ?en Juni 1899.
De Burgemeester voomoemd,
Du. F. H. G. tan ITERSON. L. B.
TVSSoon So. 8*.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers V IJ F
Estorhazy heeft opnieuw zyn hart uitge
stort aan de Matin”. Hy is woedend dat
du Paty ontkent, dat er betrekkingen tusschen
hen bestaan hebben. Du Paty heeft dit enkel
durven zeggen, omdat hy den generalen staf
nog altyd vast heeft. Want de markies hoeft
volgens Esterhazy nog een massa stukken
van zeer compromitteerenden aard, o. a. een
rapport van Gonse, waarin het plan is op
gesteld en ontwikkeld om Estorhazy te be
schermen tegen de dreyfusards. Die papieren
zouden dan zyn by du Paty’s schoonmoeder,
te Brussel.
Uit Brussel meldt men bevestiging van dat
gerucht. Mevfouw du Paty zou die stukken
voor haar man naar Brussel gebtacht heb
ben, waar zy zich thans bevindt. Zy is een
d’Ursel, dochter van de hertogin d’Ursel,
geb. gravin d’Harcourt, honorair grootmeeste
res van het huis der Belgische koningin.
Mevrouw du Paty is een petekind van
koninginr Marie Henriette.
Picquart ontving Zondag tal van bezoeken,
gelukwenschén en bloemen. Hy is nog even
streng opgesloten als by het begin van zyn
arrest. Slechts enkele bevoorrechten, die een
kaart ontvingen, mogen hem op de voorge
schreven uren spreken, achter de tralies van
de spreekkamer.
Zoodra de zaak voor den burgerleken en voor
den militairen rechter geëindigd is, zal Picquart
een eisch instellen tot vernietiging van het
vonnis van den Raad van Onderzoek, waar
door hy uit het leger ds gezet. Toen hy
voor dezen Raad verscheen, behoorde hy tot
het regiment tirailleurs te Tunis, en had dus
de raad te Tunis en niet die te Parys rechts
macht over hem. Dientengevolge is het von
nis door dien niet-competenten Raad geveld,
nietig, en moet Picquart in al zyn rechten
worden hersteld, waarna de militaire rechts
pleging in staat zal zyn ook hem ten volle
recht te doen wedervaren, en door zyn vol
ledige vryspraak alle vroegere vonnissen te
niet te doen.
Eergisteren, eenige uren nadat Zolaweer
thuis was, vroeg een dame, een enorme tuil
rozen in haar arm, in de buurt van zyn
huis, waar Zola woonde. Men wees ’t haar.
gegeven had En terwijl hij zich dit herinnerde,
scheen er een gedachte bij hem op te komen.
Hij krabde zich het hoofd, trok aan zijn knevels
en mompelde
•Duivels dat moest waar zijn Als dat eens
zoo was I De wind, die door het openstaande
raam vrij spel had, had de eenige kaars die nog
brandde, uitgewaaid Camisard sloot haastig het
venster, van waar uit hij zulk een gelukkig schot
gedaan had, stak toen een kaars aan en naderde
het ledikant van den baron.
Deze lag daar onbewegelijk, in zijn bloed ba
dende, de oogen gesloten.
Een plasje bloed was reeds van het bed op den
grond geleekt
•Duivels!” herhaalde Camisard, »het is zoo, er
is geen twijtel aan
Hij legde zijn hand op des barons borst
niets verried dat er nog leven was in die borst.
Dé oogen waren stijf gesloten De mond wijd
geopend, geheel het aangezicht akelig'verwrongen.
»Een canaille te minder op de wereld, tout
d'même. Je bent toch wel goed dood, excellen
tie? Als het niet zoo is zeg het dan maar
lievertant pis pour vous si vous me trompez,
Ie bon Dieu. vous en punira vous voyez que
je fats'de moo mieux geen antwoord? ff
dan zullen we het er maar voor houden dat
dood bent een groote schurk minder."
En na deze korte lijkrede plaatste hij zich aan
de tafel en begon den inhoud van het koffertje
uit te tellen.
(Wordt vervolgd.)
Paryschen gemeenteraad, met eenparigheid
van stemmen aangenomen en behalve sterke
afkeuring van het gedrag der aanranders,
„volledig vertrouwen” uitsprekende in Lou-
bet. Ook op de boulevards werd byna niet
anders dan goedkeuring vernomen over de
maatregelen der regeering.
Voor de behandeling van de orde van den
dag deelde de Duitsche staatssecretaris van
buitenlandsche zaken Von Bülow aan den
Ryksdag mede het op 12 Februari j.l. met
Spanje gesloten verdrag over de Karolinen,
dat bekrachtigd zal worden zoodra de Cortes
en de Ryksdag het hebben goedgekeurd.
Verder deelde de heer Von Bülow mede, dat
tevens met Spanje een overeenkomst is tot
stand gekomen omtrent de wederkeerige toe
passing van overeengekomen tarieven.
Zoodra de Cortes den verkoop der Ka-
rolinen-eilanden enz. zullen hebben goedge
keurd, zullen de noodige ontwerpen by den
Ryksdag worden ingediend. Tot zoolang ver
zocht de staatssecretarie den Ryksdag zich
van verdere bespreking té onthouden. (Be
tuigingen van instemming).
De afstand der Carolinen door Spanje aan
Duitschland wordt, blykens een telegram uit
New-York aan het ^Berl. Tageblatt”, nogal
kalm opgenomen. In de offlcieele kringen is
men van meening, dat het niet noodig is, dat
Duitschland voor dien afstand de bijzondere
vergunning van de Vereenigde Staten vraagt,
al acht men het wel waarschynlyk, dat
Duitschland vooraf heeft geïnformeerd of de
Regeering te New-York ook bezwaar tegen
de onderhandelingen zou maken. De Vereen.
Staten hebben echter geen reden om de uit
breiding van het Duitsche bozit in Oost-Azië
tegen te werken.
De „New-York Herald” meldt echter, dat
de inbezitneming der Carolinen, naar de mee
ning van invloedrijke personen te Washing
ton, aan Duitschland het strategisch over
wicht over de V. S. geeft in Oost-Azië.
De „Frankf. Ztg.” vraagt welke waarde,
behalve uit een diplomatiek oogpunt, de over
eenkomst met Spanje feitölyk heeft. De
Carolinen zyn een aantal kleine eilandjes,
grootendeels onbewoond, die zoo ver uit elkan
der liggen, dat het bijeenbrengen van de
producten, hoofdzakelyk uit kokosnoten be
staande, moeilijk en duur is. De handel met
de eilanden, die van 1894 tot 1897 van on
geveer 165,000 Mark tot 2500 Mark is ge
daald, is van weinig beteekenis. Het mag
wezen, dat er enkele goede havens gevon
den worden op deze Zuidzee-eilanden; maar
It het vereischte
eeling der prijzen
lis ook de betref
n ia, gratis by ge
nze Begunstigers
king de officieele
geschiedt steeds
den Staat en kan
k naar verkiezing
grootere plaatsen
worden.
iet geluk begun-
inzienlijke prijzen
ans offic eele be-
m verkregen ei
taald o. a. Mark
,000, 40.000 enz.
eze op den heoht-
erneming van alle
e deelneming be
nen gelieve der
fden zyude trek-
te rechtstreeks te
opgeven i
Hij glimlachte opnieuw over
ging het huis Marly weer binnen
lijk naar des barons slaapkamer.
mat en riep luidkeels
hier is uw koffer I”
Er kwam geen antwoord.
om hulp had geroepen en sedert geen geluid meer
it geval biedt de
g, die door de
urg goedgekeurd
van bet nieuwe
i den loop van
verlotingen van
bedragende
lark
n komen daar
van eventueel
aeid echter
prijz. a M. 20,000
prijz. a M. 10,iM 0
pryz.aM, K
pryz. a M.
prijz. a M.
prjjz. a M.
prijz. a M.
pryz. a M.
prijz. a M.
i8t, 104, 100,78,
of dit voldoende is, om te spreken van een
„bezitting van groote waarde”, en daarvoor
een groote som geld te betalen, acht de
„Frankf. Ztg.” aan rechtvaardigen twyfel
onderhevig.
Telefoon lïo. W
ADVERTED IEN worden geplaatst \an
1—5 regels 50 Centen; iedere regel meer
Hl Centen Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
wy weten hoe die gemaakt wordt, er voor
waken, dat wy niet voor de tweede maal
de revisie behoeven te vragen. Want degenen
die recht hebben gevraagd en verkregen voor
Dreyfus, zullen zonder ophouden recht eischen
voor Picquart, en daarmede niet eindigen,
voordat het slachtoffer in al zyn rechten
hersteld is.
„De verlenging van de marteling van dien
bewonderenswaardigen officier, die Picquart
heet, zou te gelyk belachelijk en infaam zyn”.
De Senaat heeft met 258 tegen 20 stemmen
aangenomen een motie van afkeuring, voor
de niet te rechtvaardigen betooging te Au-
teuil, nadat de Regeering zich met deze motie
had vereenigd.
De Regeering keurde vervolgens de on-
middellyke behandeling goed van de inter
pellatie over de maatregelen tegen magistra
ten genomen. Nadat minister Lebret de
genomen maatregelen had verdedigd, werd
de eenvoudige orde van den dag, voörge-
steld door de linkerzijde, met 252 tegen
1 stem aangenomen.
In verband met de beleedigingen, waarvan
president Loubet het mikpunt is geweest,
staan de maatregelen tegen den president
en den advocaat-generaal by het Assiezen-
hof, Tardif en Lombard, die de beklaagden
Déroulède en Marcel Habert en getuigen
als Quesnoy de Beaurepaire niet verhinderd
hebben hun beleedigende redevoeringen tegen
het hoofd van den staat in het openbaar uit
te spreken en te beëindigen.
De behandeling van de aanklacht tegen
generaal Mercier heeft de Kamer met 299
tegen 238 stemmen uitgesteld, tot na de uit
spraak van den krijgsraad te Rennes. Dupuy
had verklaard dat de regeering deze zaak
geheel aan de Kamer overliet. Haar beslis
sing is zoo onlogisch mogelyk, want het
maakt inderdaad geen verschil uit, of gene
raal Mercier zyn misdaad overlegging,
van geheime stukken aan den krijgsraad in
raadkamer begaan heeft ten nadeele van een
schuldige (zoo men daarop nog wacht) of
van een onschuldige. Maar misschien heeft
men willen afwachten of de oud-minister
voor den krijgsraad te Rennes zou komen
getuigen en wat hy daar nog te zeggen zou
hebben. Uitstel moge geen afstel zyn.
Van alle kanten komen óf excuses óf hul
debetuigingen aan Loubet. Merkwaardig is
de hulde der republikeinsche Kamerleden,
namens hen onderteekend zoowel door den
oud-minister Poincaré als den socialist Vi-
viani. Ook opmerkelijk de motie van den
Camisard hoorde dat geluid en begreep, dat de
inbrekers hem ontkwamen.
Hij slaakte een vreeselijken vloek.
Hij wierp het venster open en zag, of liever
hoorde, hoe de drie inbrekers zich in verschillende
richtingen verwijderden. Ttfee er van zetten het
op een loopen in de richting van het dorp, de
derde scheen een anderen, den tegenovergestelden
weg te nemen.
De duisternis belette Camisard hen te zien. In
den blinde mikkende legde hij zijn karabijn, die
hij voorzichtigheidshalve meegenomen had, aan
en drukte af. Een schelle kreet volgde op den
donderslag van het schot.
De kogel had iemand geraakt!
Een seconde stond Camisard als versuft, ver
baasd ot het toeval dat hij op goed geluk af schie
tende doel had getroffen. Toen schoot het hem
plotseling te binnen, dat hij hoogstwaarschijnlijk
niet meer dan een wond had toegebracht, mis
schien een zeer licht kwetsuur, dat den getroffene
niet zou verhinderen te ontkomen, hem slechts
een weinig in zijn snelheid zou belemmeren. Deze
gedachte maakte hem bijna dol. Hij stormde naar
beneden, vastbesloten de gewonde, indien hij hen
vond, geheel af te. maken.
Op twintig schreden van het huis, midden op
den weg, vond hij een lichaam, voorover liggende,
midden in een groote plas regenwater. Met den
voet keerde hij het lichaam om bloed stroomde
als een fontein uit een groote wonde aan het
hoofd. De gevallene bewoog zich niet.
Hij hief zijn karabijn op, om dat bloedend hoofd
te verpletteren, toen hij m de hand van den gq*>
W
vallene het koffertje van den baron bemerkte»
welk koffertje hij zeer goed kende, en welks inhoud
meer dan eens in hevige mate zijn begeerlijkheid
had opgewekt.
Hij ontrukte den gevallene het koffertje. Een
lach gleed over zijn gelaat.
»Ik zou de schelmen bijna vergeven dat ze mij
vastgebonden hebben I”
Hij zeide dit glimlachende.
•Ik heb dit voor den baron veroverd,” ging hij
voort, >ik heb het aan drie personen ontworsteld,
op het oogenblik dat zij den inhoud aan het dee-
len waren Ik kan natuurlijk niet helpen dat de
helft reeds verdwenen was.”
Dit zeggende sneed hij met een zakmes het
koffertje stuk en liet een bundeltje banknoten in
zijn zak verdwijnen.
Excellentie zal al blij genoeg zijn dat hij iets
terug ziet. Zonder mij zou alles naar de maan
zijn. Gelukkig dat ik nog net bijtijds kwam om
de helft van den inhoud te redden uit de handen
der drie dieven, die als wanhopenden hun buit
verdedigden, maar het tenslotte tegen mij moesten
opgeien Zoo klinkt het heel aannemelijk
Ftü -•- -zjjn s|imheid en
en snelde dade-
Nu de zaak-Dreyfus weldra geëindigd zal
zyn, en in deze quaestie het Recht en de
Waarheid een schitterende overwinning heb
ben behaald, acht Comély de ure gqkomen
om te erkennen, dat Frankryk dank verschul
digd is aan kolonel Picquart, die reeds sedert
elf maanden in hechtenis zit, omdat hy de
waarheid gediend heeft!
„Voor het herstel van eer van een on
schuldige heeft Picquart zyn rust, zyn loop
baan, alles wat zyn leven aangenaam en
mooi maakte, opgegeven. Hy heeft zich
gedragen als een held.
„Dat zyn gevangenhouding niet reeds al-
gemeene verontwaardiging en toorn heeft
opgewekt, geeft een slecht denkbeeld van de
moraliteit van een volk, dat zoo naijverig is
op zyn politieke rechten en zoo onverschillig
voor zyn sociale plichten. Maar dat na het
vonnis van het Hof van Cassatie, waarin
het doorzicht, de scherpzinnigheid en de
moed van dien officier worden geprezen, de
mogelijkheid bestaat hem nog vier-en-twintig
uur in hechtenis te houden.dat is een
schande voor hen, die belast zyn met de zorg
voor de justitie, dat is een beleediging voor
het verstand en de humaniteit.
„Ik weet wel, dat Picquart als tegenwicht
dienen moet; men bewaart hem als compen
satie. Als Du Paty moet worden opgeofferd
aan de Dreyfusards, dan moet Picquart het
worden aan de anti-Dreyfusards, én als men
genoodzaakt is hem los te laten voor het
petit bleu, zal men hem opnieuw vastzetten
voor het proces-Boulot of voor het dossier
der postduiven.
„Maar dit wil ik wel zeggen Wy wenschen
geen tweede zaak-Dreyfus. Wy zullen, nu
sio)
Er kwam geen antwoord.
Carillon haalde de schouders op, toen Tour
niquet een beweging maakte om zich aan den
snoerenden reus te vertoonen. Raphael stond als
levenloos daar.
•Dan kan het me niet meer schelen,” riep Ca
misard, schiet of steek dan maar uit jelui schuil
hoek naar me ik ben niet bang!”
Hij stortte het slaapvertrek binnen.
Op dat oogenblik opende Carillon onhoorbaar
de deur van het vertrek daarnaast. Gevolgd door
Tourniquet en Raphael, die men letterlijk moest
meetrekken betraden zij den gang.
Had de reus Camisard niet zoo geschreeuwd,
dan had hij hen ongetwijfeld gehoord, wat nu niet
het geval scheen, want ongehinderd bereikten zij
de trap, die zij zoo snel als zonder geluid te ma
ken mogelijk was, afdaalden.
Men zal zich herinneren, dat zij de voorzorg
genomen hadden ‘de straatdeur te openen. Een
maal de trap af, verloren tij de voorzichtigheid
uit het oog. Luid klonken hubne voetstappen
op de steenen van den gang.
