mps
I
4
'1
School
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
Woensdag 16 Augustus 1869.
No. 7966.
38ste Jaargang.
I
Buitenlandse!) Overziclil.
iVEBVERlJ
4
ninistratie,
Az.
BZOT&C1* Paris
agaand gratin en
1Ë1MEH
iiber 1899.
H
FEUlLLtiiON
ANNIBAL DE VONDELING
VIJF CENTEN.
de studie van
sscherij
kRXJTS
IIMS
mannen
Wfrdt vtrwltJ)
astraal 49,
'it de Heerent
N, lid der Tweede
BNIN LOHMAN,
JDA de Heer
men en verven Van
eroben, alsook alle
es die ons geïllus-
het Zomersei-
an hebben, dit te
Rotterdam.
d. den Koning
jarige cursus
s 15 jaar.
opleiding voor
driejarige (zie
Examens (Leer
lij de Gemeenfte-
jgeerings-deparfe-
lilll IN IIi: WANT
'TÉS
het stoom n van
t enz.
iz. worden naar de
e geverfd.
sstoomd of geverfd
de gezond neid
ling.
aan bovenstaand
ensdags en Zater-
2‘/9—4 uur.
Singel 71 de
agen.
ame
riffDTRJ,
B. S. en Gyriin.
Telefoon Mo. M.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers
rhadelykste en
middel voor Heeren
Klnderschoenwerk-
iC.M Miller IC».
4. Men lette goed
ütemerk.—
•heenwerk, lelaeteriee,
W.MHMMM, MM*
BRINKMAM&Zn
Tweede Kamer.
S
leur derHaagsehe
andelaar, Lid 4er
en Fabrieken te
francs vrjj van alle
verhooging.
izendial. N.U
269)
En te midden van zijn opgewondenheid vérge-
leek hij dien nacht bij dien van thans. Toen was
het winter, huilde de storm, joeg de sneeuwstorm,
alles koud, doodsch en verschrikkelijk. Thans
was het zomer. Een weelderige plantengroei om
ringde hem. Geuren van bloemen stegen hem
bedwelmend naar het hoofd, alles rondom hem
heerlijkheid, krachtig leven, liefelijke pracht.
Deze twee nachten in Raphaels leven waren
wel overeenkomstig het doel waaraan hij ze wijdde
het dooden van een gehate en het redden eener
geliefde, de liefde en de haat, evenals dood en
leven in de natuur, de twee uitersten in het men-
schelijk leven. En Raphael twijfelde op dit oogen-
blik, dat hij deze vergelijking als onwillekeurig
maakte, zonder dat zijn brein zich in het minst
inspande, niet meer aan het welslagen. Emilie
zou hij redden, hij had zekerheid, het orakel der
natuur had gesproken, de elementen voorspelden
met de zekerheid der alwetendheid.
En hij begon voort te loopen, recht op de don
kere massa die daar voor hem afstak tegen de
lucht. Hij ging zeer langzaam, vreezende te zul-
i
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
woorddeGeneraal Mercier had hem naar
den president der Republiek gezonden om
een standje te krygen over zyn onbeschei
denheid tegen een redacteur van den Figaro.
Mercier, die hier den oud-president der
Republek in de rede viel, zeide, dat kapitein
Lebrun-Renault hem over de bekentenissen
gesproken heeft in tegenwoordigheid van
generaal Gonze, die hierover getuigenis zal
afleggen.
Casimir Perier zegt vervolgens, over de
verklaringen van Mercier betreffende den
diplomatieken toestand, dat Mercier daarin
niet tusschen beiden had te treden. Perier
alleen confereerde met graaf Munster. Hy
had den indruk behouden van een volslagen
kalmte, anders zou het incident niet geëin
digd zyn met het samenstellen van een een
voudige nota. Indien men in den avond van
den 6en berichten had gehad, zon men niet
tot den 8en gewacht hebben om die nota te
publiceeren.
Bovendien is het incident vergroot voor
gestold.
Mercier antwoordt, dat hy op het Elysée
was als minister van oorlog. Generaal Bois-
deffre zou getuigenis kunnen afleggen betref
fende de bevelen die hy ontvangen heeft.
Advocaat Demange staat er op, dat Mer
cier die verklaring herhaalt.
Casimir Perier zegt, dat hy niet wil ant
woorden op enkele insinuaties van generaal
Mercier; de omstandigheden zyn daarvoor
te tragisch. Mercier heeft getracht my zoo
veel mogelyk er bij te halen, maar ik ben
geheel vreemd gebleven aan het onderzoek
dezer zaak”.
Perier beklaagt zich over de incorrecte
houding van Mercier, die zyn ondergeschikte
was. Hy herinnert aan het naar huis zenden
van 60,000 man troepen door Mercier zonder
hem te raadplegen.
Perier protesteert vervolgens tegen de be
weringen van Mercier naar aanleiding van
de rol van het Hoofd van den Staat in deze
zaak.
Advocaat Demange vraagt aan Casimir
Perier of op den 6e geen overeenkomst was
aangegaan tusschen Frankryk en Duitschland
betreffende Dreyfus.
Perier antwoordt, dat voor zyn onderhoud
met graaf Munster op den 6e, er nooit sprake
van Dreyfus was geweest in de betrekkingen
tusschen Frankryk en Duitschland. Hyzelf
had er voor dien tyd nooit over hooren
spreken.
Aan generaal Mercier vraagt Demange,
waarom hy aan het dossier van 1894 niet
de twyfelachtige vertaling van het telegram
van den agent B., aan zyn regeering geda
teerd 2 September 1894, had toegevoegd.
len struikelen en daardoor nutteloos gedruisch
maken
Tien minuten liep hij recht voor zich uittoen
stuitte hij op het ronde, oploopende perk met
de beeldengroepen waarvan wij reeds gesproken
hebben.
En op datzelfde oogenblik hoorde hij een deur
openen: uit de richting van het donkere gevaarte
kwam het geluid. Daar flikkerde licht, het be
woog zich, laag bij den grond. Voorts hoorde
hij voetstappen, sterpmen het naderde
Was hij ontdekt
Had men van uit het pavilloen hem gezien,
gehoord of door eenig ander zintuig ontdekt, be
speurd
Kwam men hem zoeken, hem machteloos, on
schadelijk maken
Hij klemde de tanden op elkaar, hij kneep zijn
vuisten krampachtig dicht
Een rilling liep door zijn lichaam, zijn been
deren trilden in hem, zijn oogen schitterden in de
duisternis
Hij maakte een driftige beweging.
Het volgend oogenblik stond hij gebukt, de
gewapende hand als tot een stoot gereed, zijn lip
pen bewogen zich, zweet brak hem uit, parelde
over zijn gelaat
>Dan maar nogmaals bloed, dan andermaal
levens opgeofferd
Hij prevelde deze verschrikkelijke woorden bijna
onverstaanbaar, maar niettemin vast besloten.
En steeds naderde het licht, werden de stemmen
hoorbaarder, de gedaanten duidelijker, Raphael’s
besluit niets te ontxien sterker.
Mercier antwoordde: „omdat er twyfel
bestond over de vertaling.”
Demange „Twyfel was niet mogelyk, om
dat de tekst, die officieel aan Sandherr was
medegedeeld, juist was.”
Er ontstaat een lange discussie over dit
punt tusschen den president en den verde
diger.
Advocaat Demange vraagt verder aan Mer-
ciefWaarom het commentaar op het ge-
heime dossier niet werd toegevoegd aan het
dossier van de revisie P
Mercier antwoordt: dat hy dit document
beschouwde als gemaakt te zyn voor zyn
persoonlijk gebruik. Daarom had hy het
vernietigd.
Demange verwondert zich over dit denk
beeld.
Dreyfus verzoekt te mogen uitleggen waarom
hy op zekeren dag na een voordracht op een
kaart een Actieve reis van den generale» staf
heelt afgeteekend. (Deze vraag van Dreyfus
heeft waarschynlyk betrekking op het ver
haal dat als een element van schuld was
aangevoerd dat hy by een voordracht
van een generaal aanteekeningen zou hebben
gemaakt. Over deze aanteekeningen wordt in
het geheim dossier gesproken.)
Casimir Périer -verklaart nogmaals dat hy
nooit iets aan Dreyfus heeft beloofd. Hy had
alleen een onderhoud met Waldeck-Rousseau
over hem.
Demange verhaalt, dat hy aan Waldeck-
Rousseau heeft verzocht, by den president
der Republiek tusschen beiden te komen op
dat de debatten voor den krijgsraad in 1894
openbaar zouden zyn. Waldeck verklaarde,
dat hy stappen in dien zin gedaan had by
den presidofit, en dat deze zich geneigd toonde
aan dat verzoek te voldoen. Hy heeft ge
meend van dien stap kennis te mogen geven
aan Dreyfufi*
Men moet er voorts rekening mede hou
den,” zeide Demange, „dat Dreyfus zyn brief
schreef vier jaren na die stappen en dat zyn
herinneringen mogelyk niet meer zoo heel
juist waren” Demange betreurt het, dat die
brief gepubliceerd geworden is.
Vervolgens werd generaal Billot gehoord
die verklaarde dat hy diep getroffen was
door de zaak-Dreyfus, maar aan de zaak
zelve geheel vreemd was gebleven.
Toen hy tot minister van oorlog werd be
noemd, kwam de heer Scheurer Kestner hem
vragen of hij zich niet met de zaak wilde
bezighouden. Getuige bevdl den senator voor
zichtigheid aan en zeide ha vele malen met
hem gesproken te hebben, dat hy in dezen
onbevoegd was.
Generaal Billot zegt Picquart hoog te
achten. Picquart verschafte hem zeer belang.
Eensklaps echter schoot de gedachten door Ra
phael's brein, dat die manned misschien niet hem
zochten, maar toevalligerwijze den tuin doorkruis
ten, of volgens gewoonte en met zekeren sleur
eene dagelijksche rondte deden.
Het volgende oogenblik lag hij rechtuit in het
vrij hooge gras van het perk.
Een minuut later passeerden hem twee
-- een hunner droeg een lantaarn.
Deze lantaarn hing ter hoogte van de knieen
van dengene die ze droeg.
Het was Raphael derhalvé niet mogelijk een
gelaat te aanschouwen, om zoodoende te herken
nen, ot te trachten dit te dofn. wie hem voorbij
ging-
De lichtcirkel bereikte niet de plaats waar Ra
phael verborgen lag Ook schenen de mannen in
het geheel niet iets te zoeken of op hun hoede.
Zij spraken vrij luid met elkaar. Raphael ver
stond enkele woorden van bun gesprek. En die
woorden bewezen Raphael twee voor hem uiter
mate belangrijke zaken
>Ik denk, Peau d’Anguille, dat de markies
tevreden zijn zal. En als hij tevreden is, dan is
hij royaal ook en ook vergeet hij geen diensten.”
»Des te l>eter. Hij zag er zooeven ook wel
tevreden uit.”A
»Ja, hij wa4 bijzonder in zijn humeur. Als het
meisje nu. maar niet al te lastig is. Enfin, daar
weet hij ook wel raad op. Zooals ik je zeg, hfj
zal wel tevreden zijn. We hebben ook allemaal
ons best gedaan. Jij en ik en Camberollo en
Elodie allemaal hebben we onze krachten tot
het uiterste ingespannen.”
Telefoon No.
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
1—5 regels 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Uit Frankryk komen achter elkander be
richten, die toonen hoe ernstig de toestanden
zyn in dat ongelukkige land.
Terwyl de krijgsraad te Rennes zich be
zig houdt met de getuigenverklaringen van
Casimir Perier en generaal Mercier, komt
plotseling het bericht, dat de Regeering
Paul Déroulède en een aantal leiders van
de clericaal-monarchistischc samenzwering
heeft doen gevangen nemen. Er moeten wel
zeer zware verdenkingen tegen Déroulède
zyn, nu de regeering, zoo kort nadat de
jury van de Seine hem heeft vrijgesproken
voor de ongelukkige poging om Roget tot
revolutie over te halen, hem opnieuw we
gens hoogverraad in hechtenis neemt.
En nauwelijks is' de verwondering over
deze arrestatie voorbij, of daar komt het
bericht, dat de eminente verdediger van
Dreyfus, de advocaat Labori, door een schot
in den rug getroffen, ernstig gewond ter
neder ligt.
Het zyn waarlijk zonderlinge middelen
die de anti-Dreyfnsards gebruiken, om de
schuld van den beklaagden kapitein te be
wijzen. Naast de strop van Lemercier-Picard
en het scheermes van Henry zal thans de
kogel, die een einde moest maken aan de
schitterende loopbaan van Fernand Labori
een plaats innemen onder de middelen, die
in Frankryk worden aangewend om een
onschuldige in zyn levend graf te houden.
Gelukkig zyn de latere berichten meer
geruststellend. En waarschynlyk zal de aan
slag Labori niet beletten, den ongelukkigen
Dreyfus te verdedigen.
Het eerste gedeelte van den zitting van
den Krijgsraad te Rennes werd gestoord
door de berichten omtrent den aanslag op
Labori. Eerst over 9 werd de zitting hervat.
Casimir Perier is in de zaal.
Generaal Mercier hervat zyn verklaring.
Hy blijft volhouden niet te gelooven dat
Esterhazy de schrijver is van het borderel.
Het is geschreven op mailpapier en werd
gevonden in het gebouw eener ambassade.
Op uitnoodiging van den president van den
krijgsraad spreekt Casimir Perier over de
bekentenissen aan Lebrun-Renault. Hy blyft
volhouden dat hy nooit mededeelingen van
dien aard ontvangen heeft. De minister
president Dupuy was aanwezig toen Lebrun-
Renault op het Elysée kwam. De heer
Casimir Perier leest een brief voor van
Dupuy, waarin wordt bevestigd, dat Renault
door Dupuy werd ondervraagd, en hem ant-
Gedenkschriften van een Gelukzoeker
OF
Naar het Fransch.
door W. NUTTER.
ryke inlichtingen over de militaire organisatie
van een naburige mogendheid. Hy brengt in
herinnering dat hy kolonel Picquart verbood
een strik te spannen aan' Esterhazy op wien
de kolonel vermoedens had. Picquart han
delde steeds zonder machtiging.
Nadat hy er tegen geprotesteerd had, dat
hy Picquart zou hebben weggezonden, zeide
generaal Billot, dat naar zyn meening de eer
bied voor het leger en voor het vaderland
en de zorg voor de nationale verdediging
in sommige gevallen buitengewone maatre
gelen kunnen noodig maken.
Er zyn verschillende middelen, waarvan
men zich kan bedienenontslag, verwijdering
of zendingen naar verwijderde streken. Ik
weet wel, dat men zegt, dat iemand daarvan
kan terugkoeren met oen hoogeron graad.
En zeker kon de heldenmoed alles uitwis-
schen, behalve echter de fout die ik bedoel
(beweging).
Billot verhaalt verder de onderzoekingen
die hy ten opzichte van Dreyfus instelde.
Hy bespreekt daarna het borderau, doch voert
hierby niets nieuws aan.
Vervolgens zet Billot uiteen wat gedaan
werd in do zaak-Esterhazy.
Hy herhaalt zyn verklaringen voor het Hof
.van Cassatie afgelegd en voegt daaraan nieuwe
protesten toe tegen de hoitding van hen, die
Dreyfus verdedigden.
Hier volgt het verhaal van het gesprek
tusschelï twee Duitsche officieren, dat vol
gens generaal Billot gehoord zou zyn door
oen koopman uit Lyon. Een der officieren
zeide: „Het is toch weerzinwekkend Fran-
sche officieren hun land te zien verkoopen.”
De andere officier zou hierop geantwoord
hebben: „Dat is goed voor ons. Zoo zal
Dreyfus’* ons het mobilisatieplan leveren.”
Door de ontdekking van de valschheid van
Henry, zeide Billot verder „was ik diep ver
rast en bedroefd. Ik zou het niet voor moge
lyk gehouden hebben, dat een Fransch hoofd
officier zulke daden kon verrichten”.
Dreyfus verklaarde dat het gesprek tus-
schën de Duitsche officieren oen leugen is.
De President vroeg hem? „Wat zegt u?”
Dreyfus herhaalde: „pit zyn leugens!"
De zitting werd te 9*/4 uur geschorst en
kort daarna hervat. De regen 'die sedert half
zeven valt, heeft de nieuwsgierigen die buiten
stonden, verspreid.
Advocaat Demange vraagt aan Billot in
lichtingen omtrent de woorden door Barthou
on Poincaré medegedeeld, waarin de oud-
minister gezegd zou hebben, dat hy een oogen
blik aan de schuld van Dreyfus heeft ge
twijfeld.
Billot erkent de juistheid dier woorden.
De twyfel was ontstaan door de stappen van
»Wat zou de markies op het oogenblik wel
doen
Duiyels, ah je dat weten wilt, gluur dan maar
even aan de achterkant door het venster. Maar
pas op, je leven zou er mee gemoeid zijn.”
•Eigenlijk kan ’t mij niemendal schelen. Ik
zal er wel op passen
Hier barstten beiden in luid gelach uit en toen
zij weer begonnen te spreken, waren zij te ver
verwijderd dan dat Raphael ze zou hebben kunnen
verstaan.
Maar hij begeerde zelfs niet meer te verstaan.
Hij wist meer dan voldoende
Emilie was daarginder in dit gebouw voor hem,
aan de achterzijde.
Zij was in groot gevaar.
Zij scheen nog niet verloren.
Men had hem nog niet ontdekt
Hij sprong overeind. Niets weerhield hem meer
Hij vergat alle voorzorgen, vastbesloten neer te
slaan, omver te werpen wat hem in den weg zou
treden. Hij snelde voort Alle behoedzaamheid
verloor hij uit het oog Hij zag het pavilloen en
hij wist dat daar Emilie in gevaar was.
F)at was alles wat hij wist, wat hij begeerde te
weten
Hij liep om het pavilloen, dat wij reeds eeniger-
mate beschreven hebben, heen.
Hij wierp een gretigen blik op de vensters die
aan de achterzijde van den tuin uitzagen
Een dier vensters liet een rosachtigen gloed
doorschemeren
Daar was licht
50^7
’Cjfir-x-V