mps I 4 '1 School Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken, Woensdag 16 Augustus 1869. No. 7966. 38ste Jaargang. I Buitenlandse!) Overziclil. iVEBVERlJ 4 ninistratie, Az. BZOT&C1* Paris agaand gratin en 1Ë1MEH iiber 1899. H FEUlLLtiiON ANNIBAL DE VONDELING VIJF CENTEN. de studie van sscherij kRXJTS IIMS mannen Wfrdt vtrwltJ) astraal 49, 'it de Heerent N, lid der Tweede BNIN LOHMAN, JDA de Heer men en verven Van eroben, alsook alle es die ons geïllus- het Zomersei- an hebben, dit te Rotterdam. d. den Koning jarige cursus s 15 jaar. opleiding voor driejarige (zie Examens (Leer lij de Gemeenfte- jgeerings-deparfe- lilll IN IIi: WANT 'TÉS het stoom n van t enz. iz. worden naar de e geverfd. sstoomd of geverfd de gezond neid ling. aan bovenstaand ensdags en Zater- 2‘/9—4 uur. Singel 71 de agen. ame riffDTRJ, B. S. en Gyriin. Telefoon Mo. M. De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nommers rhadelykste en middel voor Heeren Klnderschoenwerk- iC.M Miller IC». 4. Men lette goed ütemerk.— •heenwerk, lelaeteriee, W.MHMMM, MM* BRINKMAM&Zn Tweede Kamer. S leur derHaagsehe andelaar, Lid 4er en Fabrieken te francs vrjj van alle verhooging. izendial. N.U 269) En te midden van zijn opgewondenheid vérge- leek hij dien nacht bij dien van thans. Toen was het winter, huilde de storm, joeg de sneeuwstorm, alles koud, doodsch en verschrikkelijk. Thans was het zomer. Een weelderige plantengroei om ringde hem. Geuren van bloemen stegen hem bedwelmend naar het hoofd, alles rondom hem heerlijkheid, krachtig leven, liefelijke pracht. Deze twee nachten in Raphaels leven waren wel overeenkomstig het doel waaraan hij ze wijdde het dooden van een gehate en het redden eener geliefde, de liefde en de haat, evenals dood en leven in de natuur, de twee uitersten in het men- schelijk leven. En Raphael twijfelde op dit oogen- blik, dat hij deze vergelijking als onwillekeurig maakte, zonder dat zijn brein zich in het minst inspande, niet meer aan het welslagen. Emilie zou hij redden, hij had zekerheid, het orakel der natuur had gesproken, de elementen voorspelden met de zekerheid der alwetendheid. En hij begon voort te loopen, recht op de don kere massa die daar voor hem afstak tegen de lucht. Hij ging zeer langzaam, vreezende te zul- i Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. woorddeGeneraal Mercier had hem naar den president der Republiek gezonden om een standje te krygen over zyn onbeschei denheid tegen een redacteur van den Figaro. Mercier, die hier den oud-president der Republek in de rede viel, zeide, dat kapitein Lebrun-Renault hem over de bekentenissen gesproken heeft in tegenwoordigheid van generaal Gonze, die hierover getuigenis zal afleggen. Casimir Perier zegt vervolgens, over de verklaringen van Mercier betreffende den diplomatieken toestand, dat Mercier daarin niet tusschen beiden had te treden. Perier alleen confereerde met graaf Munster. Hy had den indruk behouden van een volslagen kalmte, anders zou het incident niet geëin digd zyn met het samenstellen van een een voudige nota. Indien men in den avond van den 6en berichten had gehad, zon men niet tot den 8en gewacht hebben om die nota te publiceeren. Bovendien is het incident vergroot voor gestold. Mercier antwoordt, dat hy op het Elysée was als minister van oorlog. Generaal Bois- deffre zou getuigenis kunnen afleggen betref fende de bevelen die hy ontvangen heeft. Advocaat Demange staat er op, dat Mer cier die verklaring herhaalt. Casimir Perier zegt, dat hy niet wil ant woorden op enkele insinuaties van generaal Mercier; de omstandigheden zyn daarvoor te tragisch. Mercier heeft getracht my zoo veel mogelyk er bij te halen, maar ik ben geheel vreemd gebleven aan het onderzoek dezer zaak”. Perier beklaagt zich over de incorrecte houding van Mercier, die zyn ondergeschikte was. Hy herinnert aan het naar huis zenden van 60,000 man troepen door Mercier zonder hem te raadplegen. Perier protesteert vervolgens tegen de be weringen van Mercier naar aanleiding van de rol van het Hoofd van den Staat in deze zaak. Advocaat Demange vraagt aan Casimir Perier of op den 6e geen overeenkomst was aangegaan tusschen Frankryk en Duitschland betreffende Dreyfus. Perier antwoordt, dat voor zyn onderhoud met graaf Munster op den 6e, er nooit sprake van Dreyfus was geweest in de betrekkingen tusschen Frankryk en Duitschland. Hyzelf had er voor dien tyd nooit over hooren spreken. Aan generaal Mercier vraagt Demange, waarom hy aan het dossier van 1894 niet de twyfelachtige vertaling van het telegram van den agent B., aan zyn regeering geda teerd 2 September 1894, had toegevoegd. len struikelen en daardoor nutteloos gedruisch maken Tien minuten liep hij recht voor zich uittoen stuitte hij op het ronde, oploopende perk met de beeldengroepen waarvan wij reeds gesproken hebben. En op datzelfde oogenblik hoorde hij een deur openen: uit de richting van het donkere gevaarte kwam het geluid. Daar flikkerde licht, het be woog zich, laag bij den grond. Voorts hoorde hij voetstappen, sterpmen het naderde Was hij ontdekt Had men van uit het pavilloen hem gezien, gehoord of door eenig ander zintuig ontdekt, be speurd Kwam men hem zoeken, hem machteloos, on schadelijk maken Hij klemde de tanden op elkaar, hij kneep zijn vuisten krampachtig dicht Een rilling liep door zijn lichaam, zijn been deren trilden in hem, zijn oogen schitterden in de duisternis Hij maakte een driftige beweging. Het volgend oogenblik stond hij gebukt, de gewapende hand als tot een stoot gereed, zijn lip pen bewogen zich, zweet brak hem uit, parelde over zijn gelaat >Dan maar nogmaals bloed, dan andermaal levens opgeofferd Hij prevelde deze verschrikkelijke woorden bijna onverstaanbaar, maar niettemin vast besloten. En steeds naderde het licht, werden de stemmen hoorbaarder, de gedaanten duidelijker, Raphael’s besluit niets te ontxien sterker. Mercier antwoordde: „omdat er twyfel bestond over de vertaling.” Demange „Twyfel was niet mogelyk, om dat de tekst, die officieel aan Sandherr was medegedeeld, juist was.” Er ontstaat een lange discussie over dit punt tusschen den president en den verde diger. Advocaat Demange vraagt verder aan Mer- ciefWaarom het commentaar op het ge- heime dossier niet werd toegevoegd aan het dossier van de revisie P Mercier antwoordt: dat hy dit document beschouwde als gemaakt te zyn voor zyn persoonlijk gebruik. Daarom had hy het vernietigd. Demange verwondert zich over dit denk beeld. Dreyfus verzoekt te mogen uitleggen waarom hy op zekeren dag na een voordracht op een kaart een Actieve reis van den generale» staf heelt afgeteekend. (Deze vraag van Dreyfus heeft waarschynlyk betrekking op het ver haal dat als een element van schuld was aangevoerd dat hy by een voordracht van een generaal aanteekeningen zou hebben gemaakt. Over deze aanteekeningen wordt in het geheim dossier gesproken.) Casimir Périer -verklaart nogmaals dat hy nooit iets aan Dreyfus heeft beloofd. Hy had alleen een onderhoud met Waldeck-Rousseau over hem. Demange verhaalt, dat hy aan Waldeck- Rousseau heeft verzocht, by den president der Republiek tusschen beiden te komen op dat de debatten voor den krijgsraad in 1894 openbaar zouden zyn. Waldeck verklaarde, dat hy stappen in dien zin gedaan had by den presidofit, en dat deze zich geneigd toonde aan dat verzoek te voldoen. Hy heeft ge meend van dien stap kennis te mogen geven aan Dreyfufi* Men moet er voorts rekening mede hou den,” zeide Demange, „dat Dreyfus zyn brief schreef vier jaren na die stappen en dat zyn herinneringen mogelyk niet meer zoo heel juist waren” Demange betreurt het, dat die brief gepubliceerd geworden is. Vervolgens werd generaal Billot gehoord die verklaarde dat hy diep getroffen was door de zaak-Dreyfus, maar aan de zaak zelve geheel vreemd was gebleven. Toen hy tot minister van oorlog werd be noemd, kwam de heer Scheurer Kestner hem vragen of hij zich niet met de zaak wilde bezighouden. Getuige bevdl den senator voor zichtigheid aan en zeide ha vele malen met hem gesproken te hebben, dat hy in dezen onbevoegd was. Generaal Billot zegt Picquart hoog te achten. Picquart verschafte hem zeer belang. Eensklaps echter schoot de gedachten door Ra phael's brein, dat die manned misschien niet hem zochten, maar toevalligerwijze den tuin doorkruis ten, of volgens gewoonte en met zekeren sleur eene dagelijksche rondte deden. Het volgende oogenblik lag hij rechtuit in het vrij hooge gras van het perk. Een minuut later passeerden hem twee -- een hunner droeg een lantaarn. Deze lantaarn hing ter hoogte van de knieen van dengene die ze droeg. Het was Raphael derhalvé niet mogelijk een gelaat te aanschouwen, om zoodoende te herken nen, ot te trachten dit te dofn. wie hem voorbij ging- De lichtcirkel bereikte niet de plaats waar Ra phael verborgen lag Ook schenen de mannen in het geheel niet iets te zoeken of op hun hoede. Zij spraken vrij luid met elkaar. Raphael ver stond enkele woorden van bun gesprek. En die woorden bewezen Raphael twee voor hem uiter mate belangrijke zaken >Ik denk, Peau d’Anguille, dat de markies tevreden zijn zal. En als hij tevreden is, dan is hij royaal ook en ook vergeet hij geen diensten.” »Des te l>eter. Hij zag er zooeven ook wel tevreden uit.”A »Ja, hij wa4 bijzonder in zijn humeur. Als het meisje nu. maar niet al te lastig is. Enfin, daar weet hij ook wel raad op. Zooals ik je zeg, hfj zal wel tevreden zijn. We hebben ook allemaal ons best gedaan. Jij en ik en Camberollo en Elodie allemaal hebben we onze krachten tot het uiterste ingespannen.” Telefoon No. ADVERTENTIEN worden geplaatst van 1—5 regels 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Uit Frankryk komen achter elkander be richten, die toonen hoe ernstig de toestanden zyn in dat ongelukkige land. Terwyl de krijgsraad te Rennes zich be zig houdt met de getuigenverklaringen van Casimir Perier en generaal Mercier, komt plotseling het bericht, dat de Regeering Paul Déroulède en een aantal leiders van de clericaal-monarchistischc samenzwering heeft doen gevangen nemen. Er moeten wel zeer zware verdenkingen tegen Déroulède zyn, nu de regeering, zoo kort nadat de jury van de Seine hem heeft vrijgesproken voor de ongelukkige poging om Roget tot revolutie over te halen, hem opnieuw we gens hoogverraad in hechtenis neemt. En nauwelijks is' de verwondering over deze arrestatie voorbij, of daar komt het bericht, dat de eminente verdediger van Dreyfus, de advocaat Labori, door een schot in den rug getroffen, ernstig gewond ter neder ligt. Het zyn waarlijk zonderlinge middelen die de anti-Dreyfnsards gebruiken, om de schuld van den beklaagden kapitein te be wijzen. Naast de strop van Lemercier-Picard en het scheermes van Henry zal thans de kogel, die een einde moest maken aan de schitterende loopbaan van Fernand Labori een plaats innemen onder de middelen, die in Frankryk worden aangewend om een onschuldige in zyn levend graf te houden. Gelukkig zyn de latere berichten meer geruststellend. En waarschynlyk zal de aan slag Labori niet beletten, den ongelukkigen Dreyfus te verdedigen. Het eerste gedeelte van den zitting van den Krijgsraad te Rennes werd gestoord door de berichten omtrent den aanslag op Labori. Eerst over 9 werd de zitting hervat. Casimir Perier is in de zaal. Generaal Mercier hervat zyn verklaring. Hy blijft volhouden niet te gelooven dat Esterhazy de schrijver is van het borderel. Het is geschreven op mailpapier en werd gevonden in het gebouw eener ambassade. Op uitnoodiging van den president van den krijgsraad spreekt Casimir Perier over de bekentenissen aan Lebrun-Renault. Hy blyft volhouden dat hy nooit mededeelingen van dien aard ontvangen heeft. De minister president Dupuy was aanwezig toen Lebrun- Renault op het Elysée kwam. De heer Casimir Perier leest een brief voor van Dupuy, waarin wordt bevestigd, dat Renault door Dupuy werd ondervraagd, en hem ant- Gedenkschriften van een Gelukzoeker OF Naar het Fransch. door W. NUTTER. ryke inlichtingen over de militaire organisatie van een naburige mogendheid. Hy brengt in herinnering dat hy kolonel Picquart verbood een strik te spannen aan' Esterhazy op wien de kolonel vermoedens had. Picquart han delde steeds zonder machtiging. Nadat hy er tegen geprotesteerd had, dat hy Picquart zou hebben weggezonden, zeide generaal Billot, dat naar zyn meening de eer bied voor het leger en voor het vaderland en de zorg voor de nationale verdediging in sommige gevallen buitengewone maatre gelen kunnen noodig maken. Er zyn verschillende middelen, waarvan men zich kan bedienenontslag, verwijdering of zendingen naar verwijderde streken. Ik weet wel, dat men zegt, dat iemand daarvan kan terugkoeren met oen hoogeron graad. En zeker kon de heldenmoed alles uitwis- schen, behalve echter de fout die ik bedoel (beweging). Billot verhaalt verder de onderzoekingen die hy ten opzichte van Dreyfus instelde. Hy bespreekt daarna het borderau, doch voert hierby niets nieuws aan. Vervolgens zet Billot uiteen wat gedaan werd in do zaak-Esterhazy. Hy herhaalt zyn verklaringen voor het Hof .van Cassatie afgelegd en voegt daaraan nieuwe protesten toe tegen de hoitding van hen, die Dreyfus verdedigden. Hier volgt het verhaal van het gesprek tusschelï twee Duitsche officieren, dat vol gens generaal Billot gehoord zou zyn door oen koopman uit Lyon. Een der officieren zeide: „Het is toch weerzinwekkend Fran- sche officieren hun land te zien verkoopen.” De andere officier zou hierop geantwoord hebben: „Dat is goed voor ons. Zoo zal Dreyfus’* ons het mobilisatieplan leveren.” Door de ontdekking van de valschheid van Henry, zeide Billot verder „was ik diep ver rast en bedroefd. Ik zou het niet voor moge lyk gehouden hebben, dat een Fransch hoofd officier zulke daden kon verrichten”. Dreyfus verklaarde dat het gesprek tus- schën de Duitsche officieren oen leugen is. De President vroeg hem? „Wat zegt u?” Dreyfus herhaalde: „pit zyn leugens!" De zitting werd te 9*/4 uur geschorst en kort daarna hervat. De regen 'die sedert half zeven valt, heeft de nieuwsgierigen die buiten stonden, verspreid. Advocaat Demange vraagt aan Billot in lichtingen omtrent de woorden door Barthou on Poincaré medegedeeld, waarin de oud- minister gezegd zou hebben, dat hy een oogen blik aan de schuld van Dreyfus heeft ge twijfeld. Billot erkent de juistheid dier woorden. De twyfel was ontstaan door de stappen van »Wat zou de markies op het oogenblik wel doen Duiyels, ah je dat weten wilt, gluur dan maar even aan de achterkant door het venster. Maar pas op, je leven zou er mee gemoeid zijn.” •Eigenlijk kan ’t mij niemendal schelen. Ik zal er wel op passen Hier barstten beiden in luid gelach uit en toen zij weer begonnen te spreken, waren zij te ver verwijderd dan dat Raphael ze zou hebben kunnen verstaan. Maar hij begeerde zelfs niet meer te verstaan. Hij wist meer dan voldoende Emilie was daarginder in dit gebouw voor hem, aan de achterzijde. Zij was in groot gevaar. Zij scheen nog niet verloren. Men had hem nog niet ontdekt Hij sprong overeind. Niets weerhield hem meer Hij vergat alle voorzorgen, vastbesloten neer te slaan, omver te werpen wat hem in den weg zou treden. Hij snelde voort Alle behoedzaamheid verloor hij uit het oog Hij zag het pavilloen en hij wist dat daar Emilie in gevaar was. F)at was alles wat hij wist, wat hij begeerde te weten Hij liep om het pavilloen, dat wij reeds eeniger- mate beschreven hebben, heen. Hij wierp een gretigen blik op de vensters die aan de achterzijde van den tuin uitzagen Een dier vensters liet een rosachtigen gloed doorschemeren Daar was licht 50^7 ’Cjfir-x-V

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1899 | | pagina 1