a
th
ITO,
Gouda.
II,
HALEN,
>n Stoffeerder
tal I 108.
Donderdag 14 September 1899.
No. 7991.
38ste Jaargang.
Bultenlandsch Overzicht.
FEUILLETON
Toeter
scüoenwërk
ipieren,
offexr,
Jïïatten,
ANNIBAL DE° VONDELING.
tfentsbufgh,
aag aan de Geestbrug
SINRICHTISG
en Laarzcnmaganjn
>ver de ipeiwegnteeg
billende artikelen.
Schat
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
Verspreide Berichten.
u.
SÜ
(Wordt vervolgd.)
L BRINKMAN z».
0. SMITS
ff*-
orteering
EUMS,
Gedenkschriften van een Gelukzoeker
Naar het Fransch.
door W. NUTTER.
ti
es
»S
y»
iz.
10
M
er-
8
3fl.
Tfc
Hér
>18-
WL
zal terugtrekken van de Parjjsche tentoon
stelling.
Een Berljjnsch raadslid zal in de eerst
volgende raadszitting, voorstellen dat de hoofd
stad van het Duitsche Ryk de toezegging voor
het geven van een 'afzonderlyke inzending
zal terugnemen.
Te Darmstadt is generaal Mercier in effigie
aan den Witten Toren opgehangen. De pop
werd door de politie verwijderd.
Te Boedapest werd de uitspraak begroet
met de kreten„Weg met FrankrijkWeg
met MercierLeve Dreyfus I” Een troep
menschen trok naar het Fransche consulaat
om daar te betoogen en moest door de politie
worden uiteengejaagd, waarop de omtrek van
het consulaat werd afgezet.
sl
De toebereidselen tot het zenden van meer
troepen naar Transvaal worden in Engeland
en Indië onverdroten voortgezet. Naar het heet
vertrekt Sir Redvers Buller, die aangewezen is
om in een oorlog het opperbevel te voeren
ofschoon zijn benoeming nog niet ambtelijk
bekend is gemaakt reeds a. s. Zaterdag
naar <je Kaap, Bennet Burleigh, de oorlogs
correspondent in de Daily Telegraph, die
met den laatsten Soedaneeschen veldtocht
zich wakker geweerd heeft, is verleden Za
terdag al gegaan. Dat luidt dus alles op
oorlog. En dat Zondag van vele kansels in
Engeland voor den vrede is gepleit en ge
beden is daarvan in zekeren zin ook een
teeken.
Daarentegen luiden de berichten uit Pretoria
weliswaar iets gunstiger. Men meent er opge
merkt te hebben dat de regeering der Republiek
wat meer hoop heeft op een vreedzame op
lossing. Of daartoe de verklaring van staats-
procureur Smuts, zelfs aangenomen dat hij
voor de regeering sprak toen hy de suze-
rciniteits-kwestie als van de baan geschoven
voorstelde, meehelpen zal nog te bezien.
Want men laat de suzereiniteitskwestie van
Engelschen kant niet los.
Dat gaat zoo maar niet, zegt de „Times”.
„De bewering van Transvabl, dat het een
souvereine internationale staat is (nota van
staatssecretaris Reitz), is gelyk Sir A. Mil
ner gezegd heeft, als een uittarting voor
Hr. Ms. regeering. Het is een onzinnige en
geheel onnoodige uittarting, die achterwege
had moeten bleven. Maar nu het gebeurd
is, moet de zaak zoo uitgemaakt worden dat
zoo iets nooit meer gezegd kan worden. Er
is geen prijs, dien het volk- van Engeland
niet bereid is te betalen, teneinde zjjn positie
als de oppermachtige mogendheid van Zuid-
Afrika te handhaven.”
Als de Times daarmede de gevoelens van
het Engelsche kabinet uitspreekt, dan is en
blyft nu de snzereiniteit de kwestie tusschen
Engeland en Transvaal, en wy zouden ons
in de Boeren wel zeer moeten vorgissen,
indien dit geschil niet een bloedig einde zou
nemen. Tenzij men natuurlijk van Engelsche
tcond* Tenteou-
,cgS0hoownak«y
je, Aug. IS».
B Sehoeu-ApprJ-
en«. «yn
t «onder
in alle Mzart en
abriekrnnerk.-’-
idemann Arnhem-
Het ministerie kan door deze aanvallen
dus slechts worden gesterkt.
En de juistheid van Cornély’s opmerking
wordt reeds door de feiten aangetoond Ver
scheidene republikeinsche clubs in Frankrijk
hebben telegrammen en adressen aan het
ministerie gezonden om er op aan te drin
gen dat het zal volharden in de uitvoering
van zjjn programma, waarbjj het op don
steun van allo republikeinsche groepen, kan
rekenen.
Hot is te begrjjpen dat men, na de be
schouwingen over de houding van den krijgs
raad, nu hoort vragenEn het Ministerie F
Ja, wat zal het Ministerie-Waldeck-Rous-
seau doen?
Toen het optrad werd het door de natio
nalistische en anti-semitische pers aanstonds
bestempeld met den naam vanministerie
van vrijspraak. Het zou wel zorgen dat „de
verrader” werd vrijgesproken.
Tot dusver is het anders geloopen. De
krijgsraad heeft Dreyfus veroordeeld en zie
daar dezelfde pers van zooeven, die reeds
waar het ministerie aanvalt. Zeker, als do
juristen van het ministerie rechters waren
geweest over Dreyfus, dan zou het vonnis
althans niet zulk een erbarmelijke parodie
op juridische logica geworden zijn. Maar zij
waren geen rechters en zij hebben niets kun
nen doen aan dit vonnis dat zeker niet „par
ordre” van het ministerie is geveld.
Toch wordt het ministerie nu reeds aan
geschreeuwd door de organen van het on
recht. Waarom F
Omdat die organen vreezen dat het mi
nisterie de gevreesde Nemesis van het Hof
van Cassatie, wier stap al gehoord wordt,
niet zal weren.
Cornély merkt in de „Figaro” op, dat de
anti-republikeinen met deze hóuding een ge
vaarlijk spel spelen. Toen het ministerie
WaldeckRousseau optrad en er nog ge
twist werd over de onschuld van Dreyfus
waarbij de radicale pers heftige aanvallen
tegen het leger ondernam, toen was het voor
de conservatieve republikeinen moeilijk om
tot een republikeinsche concentratie toe te
treden. Maar als men nu de bedoelingen van
het ministerie verdacht gaat maken wan
neer het niets andert doet dan wat het mag
en moet dan werkt men de republikein
sche concentratie in de hand.
□eerde
ozon, water, licht,
behandeling van ze-
igen als gevolg van
jeugdige buitensporig-
bleekzucht, iWf-
uenging, ziekten der
jen, rheiimatismus,
idziekten. Billijk pen-
ling in speciale geval-
aanvfagegratis en
‘of Van beide zijden goed vond de zaak te
laten rusten.
Intusschen wordt de toestand in Transvaal
zelf met den dag erger. Geld wordt er niet
meer verdiend; faillissementen zjjn er onge
hoord veelte Johannesburg staan tallooze
huizen leeg. De stadsraad zal de regeering
om f 300,000 vragen voor onderhoud aan
do nooddruftigen. Ook te Pretoria hecrscht
gebrek. En nu beginnen vele gezinnen ook
al Bloemfontein te verlaten en aan de Kaap
do wjjk te nemen. De leiders van de agitatie
aan den Rand hebben, gelyk men weet, bjjna
allen reeds hun huid geborgen. De Cape
Times, die er eerst haar minachting over
heeft laten voelen, is nu echter blijkbaar tot
de orde geroepen en beweert, dat zy toch
eigenljjk niet beter konden doen en dat hun
gedrag met het verhevenste ideaal van plicht
overeen te brengen is. In deze lof klinkt
de minachting toch nog door.
Enkelen der meest vrijpostigen volgden de politie
mannen, die hen evenwel op straat terug drongen
en den ingang bezetten. Evenwel vastbesloten
deze geheimzinnige plaats niet te verlaten alvorens
hun nieuwsgierigheid bevredigd te hebben gezien,
bleven zij wachten.
De deur werd weer gesloten.
De fnannen der wet, na opnieuw tevergeefsch
de bewoners gesommeerd te hebben zich te ver-
toonen, gingen verder.
Zij doorliepen de vestibule, waar het zeer donker
was. Deze vestibule met vierkante marmeren zer
ken geplaveid, wit en zwart beurtelings, in den
vorm van een dambord. In de muren aan weers
kanten waren nissen, elk dezer nissen, twaalf in
getal, bevatte een beeld in zwart marmer, allen
een toorts vooruitstekende, die bij feestavonden
waarschijnlijk ontstoken was geworden in de da
gen van den markies de Noce. Al deze beelden
waren zwart met uitzondering van de oogen en
der tanden, die wit waren. In de halve duister
nis schenen zij de bezoekers verwonderd aan te
staren, en men zou zich met behulp der verbeel
dingskracht even zooveel wezens hebben kunnen
voorstellen, die eenmaal geleefd hadden en door
een onverklaarbaar wonder versteend waren op het
oogenblik dat een glimlach hun lippen plooide
HOOFDSTUK XIII.
HET ONDERZOEK.
Achter in de vestibule was een groote dubbele,
glazen deur, door welke men toegang erlangde
tot een breeden, met een looper belegden trap,
Telefoon No. 99.
De Uitgave dezer Courant geschiedt d a g e 1 ij k s
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post f 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
8 tot 5 uur.
□r. ZONDAGS
S
O Eq
:h»
Cl
4=3
«94)
Van alle kanten kwamen nieuwsgierigen aan
snellen. Men was er zeker van dat afschuwelijke
dingen aan het licht zouden komen. Het was
alsof er iets geheimzinnigs in de lucht zweefde....
De commissaris van politie, die den troep aan-
voerde, naderde de deur, sloeg met zijn vuist op
het paneel, en riep met luiden stem>In naam
der wet sommeer ik u deze deur te openen
Ér kwam geen antwoord. Alles bleef stil. De
deur werd niet geopend. De gordijnen werden
niet vaneen geschoven.
De commissaris van politie herhaalde zijn for
mule.
De uitslag was dezelfde.
De gemoedsbeweging der toeschouwers klom
van oogenblik tot oogenblik. In ademlooze span
ning stond men naar de deur te turen.
De commissaris herhaalde nogmaals zijn bevel.
Vruchteloos.
Toen werd de deur opengebroken. De man
nen der wet traden binnen. De toeschouwers
verdrongen elkander om een blik in den gang te
werpen.
Frankrijk.
De laatste personen, die te Hannes ver
blijf hebben gehouden tjjdens het proces, zjjn
vertrokken. Gedurende het proces zjjn van
het telegraafkantoor te Rennes uit, 8 i 9
millioen woorden geseind, terwijl totaal on
geveer 450,000 francs aan seinkosten is ont
vangen. Zaterdag j.l. werden ongeveer 3,000
telegrammen aangenomen met 1,300,000
woorden. Men berekent, dat de vreemde
lingen te Rennes een millioen francs ver
teerd hebben gedurende hun verblijf.
Èergistermorgen is Jules Guérin op het
dak verschenen van zjjn „vesting” in de
Rue de Chabrol. Een agent, die zich op een
naburig balcon bevond, riep hjj toe: „Wy
hebben nog brood voor twee dagen, het is
weinig, maar dan... zullen wjj verder zien...
Duitschland.
Czaar Nicolaas van Rusland wordt met zjjn
gemalin 20 dezer te Darmstadt verwacht.
Het keizerlijk paar zal aldaar 5 A 6 weken
vertoeven, terwjjl het heet, dat de czaar ook
een bezoek zal brengen aan Potsdam.
Portugal.
De Fransche doctoren te Oporto verklaren
in een nota aan de pers, dat de ziekte kan
voortduren, zonder dat zjj aan omvang wint.
Het is onmogeljjk, andere Europeesche ste
den voor besmetting te vrijwaren, maar de
pest zal zich waarschijnlijk alleen in die
steden vertoonen, waarin de hygiënische maat
regelen veel te wenschen overlaten. De nota
i totters der Zelt-
;ehe:me nitipat-
erk
tan,’”
iet 27 afb. Prys
an de verschrik-
5e ondeugd lydt
chte leering, die
duizend van een
jgen bjj hetVer-
Neumarkt 34,
van het bedrag,
in eiken boek-
hoofd stijgen, en vluchtten weg.
De commissaris evenwel gaf een der mannen
bevel zich in het vertrek te begeven en de ramen
te openen, desnoods door de glasruiten te ver
brijzelen opdat de atmosfeef gezuiverd zou kunnen
worden. De man gehoorzaamde met duidelijk
merkbaren weerzin.
Hij gehoorzaamde evenwel. Hij trad de duis
tere ruimte binnen, zijn zakdoek voor den neus
houdende en zijn adem inhoudende. Hij wierp de
gordijnen open, schoof de vensters omhoog en
snelde weer heen.
De buitenlucht stroomde binnen. Na een half
uur was de kamer zonder gevaar te betreden. De
commissaris overschreed opnieuw den drempel.
Het vertrek was prachtig gemeubeld Groote
schilderijen bedekten’de wanden Dikke tapijten,
waarin het geluid der voetstappen verloren ging,
lagen op den grond uitgespreid De meubelen
waren alle van fijne houtsoorten, prachtig bewerkt
en kunstig uitgesneden.
De commissaris en de inspecteur zagen dit alles
met een enkelen oogopslag. Het hield hun aan
dacht zelfs geen minuut bezig. Zij zagen zelfs
ternauwernood naar de meubelen, en kregen van
den half onwillekeuriger! blik die ze er op wier
pen geen anderen indruk,dan dat ze door een
worsteling min of meer gehavend, verschoven en
in wanorde gebracht waren. Aandachtig staar
den ze van uit het midden der kamer naar alle
hoeken.
die naar de bovenverdieping voerde.
>Mooie béélden,” zeide de inspecteur tot den
commissaris, op de beelden wijzende.
»Wel mooi,” antwoordde deze, »maar vrij zon
derling.”
>U hebt gelijk. Alles is hier min of meer
vreemd en zonderling. Deze vestibule met haar
grijnzende beelden, wier oogen schijnen te bewe
gen, en met iemand mee te gaan, als hij er in
kijkt, deze sombere stilte, de zware bedompte
luchtik vrees, dat het gerucht dat ons hier
brengt niet geheel uit de lucht gegrepen is. Wie
weet wat hier nog aan het licht komt.”
»Ziedaar iets wat we weldra zullen weten, hoop
ik.” was het antwoord.
Zij openden de glazen deur en begaven zich
allen naar de eerste verdieping.
Men kwam in eene ruime antichambre, hierop
in een prachtig gemeubeld vertrek. Vervolgens
stiet men op eene gesloten deur. De sleutel even
wel stak nog in het slot. Na zich door roepen
overtuigd te hebben dat de naaste kamer ledig
was er volgde tenminste geen antwoord op hun
geroep werd de deur geopend.
De commissaris trad binnen
Oogenblikkelijk deinsde hij weder terug met
een kreet van afschuw
Deze kamer was in de diepste duisternis ge
huld een afgrijselijke stank, een merg en
been doordringende geur van ontbinding vulde
de ruimte.
In een oogenblik stroomde de bedorven lucht
van uit het vertrek en vulde de antichambre.
de aanwezigen voelden zich het bloed naar het
(iOUDSCHE COTBANT
en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken»
Telefoon No. 99
A DVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Zola doet in de „Aurore” een bekentenis.
Hy wist in den loop van Januari ’98, vóór
zyn proces, uit de stelligste bron datEster-
hazy de verrader was. En nu belooft hy
dat, wanneer geen recht zal zyn gedaan
voor den 23en November (zyn nieuw proces)
Labori en hij opnieuw zullen helpen recht
e doen. Te Versailles zal Labori dus zyn
pleidooi uitspreken dat hy te Rennes achter-
gehouden heeft, en hij zal mogen pleiten
zonder vrees voor my, want zegt Zola, ik
ben bereid de waarheid te betalen met myn
vryheid, met mijn bloed. De stemming van
het mooie artikel is meer droevig dan heftig,
ondanks de scherpte der beschouwingen.
„Schrik niet, schrijft hy, voor den afgrond
waarin het edelmoedige en fiere Frankrijk
rolt, en voor de ontzettende gedachte dat
Duitschland, door openbaarmaking van be
scheiden, de ontknooping van het vijfde be
drijf zou brengen! Dat de regeering zich
dus haaste: het begin wordt straks ver
wacht!” „De Lanterne”, waarvan Millerand
hoofdredacteur geweest is, beweert dat de
straf van Dreyfus toch met een vierde ver
minderd kan worden op grond ,van art. 4
der wet van 5 Juni 1875, terwijl art. 2 der
wet van 14 Augustus ’85 gelegenheid geeft
-•m voorwaardelijk in vryheid te stellen eiken
veroordeelde van goed gedrag die de helft
van zyn straftijd ondergaan heeft. En Dreyfus
is reeds 47 maanden op het Duivelseiland
gevangen geweest.
Alle groote buitenlandsche bladen houden zich
nog met de Dreyfus-zaak bezig en keuren in
meer of minder krasse bewoordingen de ver-
oordeeling af. Frankryk verbeurt door dit
onrechtvaardige vonnis de sympathie van
alle beschaafde natiën. In Engeland dringt
deze zaak zelfs de Transvaalsche quaestïe
op den achtergrond.
Ziehier eenige staaltjes van betoogingen
tegen Frankryk:
Te lydianapolis werd by het bekend worden
van het voiihis een Fransche vlag verbrand.
In een der New-Yorksche schouwburgen
werd een tooneelspeler die het ongeluk had
een Fransch officier te moeten voorstellen, uit
gefloten, waarop het publiek three cheers gaf
voor Dreyfus.
De directeur van de Wright Iron Company
te Chicago heeft zeer onrechtvaardig
tien Fransche werklui ontslagen die juichten
toen het vonnis bekend werd.
Senator Stewart van Colorado zal in den
Senaat voorstellen dat Amerika zich officieel
