■SCH, rijzen. ■BIT”, NHAGE. BERG. I WILSKRACHT. Mewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken, DSTER” tuurt, nieuwste i een stuk 39ste Jaargang. No. 8410. Bullenlandsch Overzicht. FEL1LLE1OX. laaglijders een werkelijke hulp VAN LOON. I» 73. per 5 Ons, Vrijdag 35 Januari 1901. BERG, Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. V erspreide Berichten. ten. .N Zn Gouda at de Coupons vervallende f albaar zjjn itschap, te ’s-Gra- WATERvBU. 3êSS£K. bbueb jbdtaiet! Gasfitter. TEIT 'ORIUS ZOON, am. GO IINIIE101 II I\T Telefo.n No. 8». De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks niet uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN. Ik zou niet hoor doch Zij kon lag zij in i per briefkaart wordt at toegezonden door Zaltbommel. fl, 3’/v dubbele flescb l. Vegto, Zaltbommel Rotterdam. ïnhage. ig J. Czn. Rotterdam Telefoon No. S3 ADVERTENTIEN worden geplaatst van 15 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naai- plaatsruimte. Het is merkwaardig zoo kalm en zakelijk als in de Fransche Kamer de algemeene be raadslaging over de vereenigingswet wordt gevoerd. Het onderwerp zou op zichzelf felle uitbarstingen van hartstocht doen ver wachten, maar dit is niet het geval. Van weerszijden heeft men de beste redenaars vooropgesteld en het gehalte der redevoe ringen is van dien aard, dat zy herinneren aan de beste parlementaire tyden. Eergisteren was Ribot aan het woord, maar het was, alsof hij gevoelde, dat hy sprak voor een verloren zaak. Men had niemand anders van de gematigde republikeinen kun nen krijgen, omdat de mannen van naam op het punt van de vereenigingswet met deze Regeering gaan. Ribot keurde de wet niet alleen af, maar hield haar ook voor onuitvoerbaar. De or den waren een geheel met de kerk en ook Bismarck had indertijd de orden weer moe ten toelaten. Er waren 14.000 kerkeljjke inrichtingen zonder machtiging, die zich met het onderwijs bezig hielden; hoe zou de Regeering de leden dezer orden kunnen ver bannen wanneer men het deed, zou er op stand komenmen zou en kon niet overgaan tot de verbeurdverklaring der goederen. De vrijheid voor allen, dat moest de leus zijn. Men sprak van herstelling van den vrede en riep ten oorlog. Brisson, die op Ribot als spreker volgde, begon met de betuiging, dat Ribot hem ver wonderde. Hij wilde niets weten van voor afgaande machtiging der orden, terwijl door prooi te doen zijn Beiden hadden hunne armpjes om zijn hals geslagende smeekende kinderstem metjes, wanhopend klagend, konden wij beneden hooren. >Neem mij meê Neem mij meê 1” riepen ze allebei. Bij het licht van de heldere vlammen zagen wij den tweestrijd op het gelaat van den jongen man. Een angstkreet door het moederhart geslaakt besliste >0 mijne kinderen I” Wij zpgen het duidelijk. Met een lederen riem bond hij zich het oudste kind op den rug vast, het andere klemde hij tegen de borst. Met den uitroep „Help mij, almachtige God I” zette hij den voet op de ladder. Een onderdrukte kreet van be wondering weerklonk, terstond daarop was het doodstil om ons heen. Graaf Waldemar wischte de tranen weg, die aan zijn oog ontsprongen waren. «Hij mocht de beide kinderen aan de moeder, die in zwijm was gevallen, teruggeven,” ging de Graat met eene stem vol aandoening voort. >Daar zijne kleede- ren, reeds vlam hadden gevat heeft hij een paar kleine, onbeduidende wonden gekregen. Egon was nog geen vijf minuten beneden, toen het huis in stortte.” i, Houd op, vader I Gij vermoordt mij,” zeide Clara, met eene stem, waaruit alle klank was geweken. Vergeef mij, Kef kindIk verwijlde nog in gedachte bij al het verschrikkelijke, dat ik pas doorleefde en heb aan u niet gedacht. Ga nu naar uwe kamer, arm kind gij hebt rust noodig op Justina kunt gij niet wachtenals eene zuster der barmhartigheid verleent zij aan de armen en gewonden hare lietdevolle hulp. Waarom beeft concessies van Slaven weten willen en die elke poging ten gunste der Tsjechen met dwarsdrjjv^rjj zouden beantwoorden. Het is de party die in den strjjd tegen Badeni en diens taalbesluiten geboren is en gereed om in de ure des gevaars het opgestoken zwaard opnieuw te ontblooten. Wat de regeering doen zal weet niemand. Van hare plannen lekt niets uit. Men weet alleen dat het parlement den laatsten Ja nuari zal bijeenkomen en verder laat men aan gissingen de grootste speelruimte. Treu rig is het gebrek aan mannen van gezag en beteekenis. Zy zyn nergens te vinden en ontbreken zoowel op de ministerbank als op die der afgevaardigden zonder onderscheid van natie en party. De Duitschers, de Tsje chen, de Polen en de adel, allen gaan aan dit euvel mank, terwijl men in de tyden van jarenlange crisis toch zoo goed knappe men- schen gebruiken kan. En daar nu de pas gekozen Rijksraad vrijwel een afspiegeling is van de stemming der natie, vrees ik dat de nieuwe v olksvertegenwoordiging niQt veel deugen zal en niet in staat zijn om aan den chaos, die nu reeds jaren duurt een einde te maken. Het stoffelijk overschot der Koningin ligt te Osborne nog altyd op het bed in de sterf kamer. Soldaten staan geschaard op de trap, twee officieren houden de wacht by de deur der kamer. De bedienden en pachters defi- leeren langzaam voor de doode Koningin, wier gelaat kalm en rustig staat als van een marmeren beeld. De armen zyn gekruist, een ryk maar eenvoudig kruis rust op de borst, het hoofd is naar rechts gebogen, het bed is met bloemen omringd. Twee Indische bedienden en een hofdame waken in de sterfkamer. Tydens de vergadering van den Privy Council, te Londen kwam de Koning niet in de zaal waar de raadsheeren zich bevon den. De hertog van Devonshire, in zyn hoe danigheid van lord president van den Privy Council, deelde aan de aanwezigen den dood der Koningin en de troonsbestijging van den prins van Wales mede. Vervolgens werden de hertogen van de koninklijke familie en zekere andere hooggeplaatste personen uit- genoodigd, zich in de tegenwoordigheid des Konings te begeven. Na eenigen tyd trad Zyne Majesteit de zaal binnen waar de raadsheeren vereenigd waren, en hield een korte toespraak tot hen. Vervolgens nam de lord kanselier den Ko- ning den eed af, waarna de raadsheeren naar rangorde den eed van trouw aflegden en voorbij den Koning defileerden voor ^en handkus. Daarmede was de plechtigheid ge ëindigd. De titel des Konings is: Edward VII koning van Groot-Brittannië en Ierland, keizer van Indië. De proclama tie door de herauten heeft heden om 10 uur voor het St. Jamespaleis plaats. De Koning werd op den. terugweg naar Marlborough House zeer toegejuicht. Het Parlement kwam gistermiddag byeen. De voorzitter deed aan het Huis der Ge meenten mededeeling van den dood der Koningin, en voegde er byNu is het onze plicht geworden, den eed van trouw af te leggen aan haren opvolger, koning Edward vu. De voorzitter legde daarop den eed af, en de andere leden volgden ieder op hun beurt. In het Hoogerhuis was de lord kanselier de eerste die den eed aflegdedaarna de aartsbisschoppen van York en Canterbury. Alle leden waren in rouwgewaad. Het zou ons te ver voeren in bijzonderheden weer te geven de wjjze, waarop de Engelsehe overtroffen bers welbekend .CBT-2LIXIB. iet F»briek»merk). ode, radicale en ig van alle, zelfs Inekkige zenuw ral ontstaan door p jeugdigen leeftijd flke zwakte, Bleet Hoofdpjjn g - Maagpijn Onvermogen e enz. Uit bladen hun gestorven Koningin schilderen de meeste geven een zeer treffende, in werkelijk lyrische ontboezemingen vervatte uitdrukking van hun deelneming in het overlijden, van hun bewondering voar de daden der geliefde vor stin. Evenals do officieels „Gazette”, die het doodsbericht brengt, zyn zy alle met rouwrand gedrukt. Bijna hun geheele inhoud wordt in be slag genomen door artikelen over de laatste levensdagen der Koningin, dah door uitvoerige beschrijvingen van de Victoria-regeering, haar particuliere leven enz. De meeste bladen ge ven afbeeldingen van de Koningin, soms een geheele voorpagina, de kop der Koningin bijna levensgroot, van afbeeldingen uit haar jeugd, echtelijk leven, herinneringswaardige regee- ringsmomenten. Een ware vlood van brieven, telegrammen en andere bewijzen van rouwbeklag van de geheele wereld aan den nieuwen Koning en de koninklijke familie wordt opgenomen alle Engelsehe koloniën, Amerika, byna alle hoven, alle groote steden van het vasteland, van En geland zonden hnn bewijzen van deelneming. jotschap AZIJN Terv&ardigd voor ;aande en liggende in alle groote. kelen van pri nters! concur- »9) Maar ook van vreeze om den wille van mijn eenigen zoonmet levensgevaar redde hij eerst de oude moeder van uw dienstmeisje, Claratoen een grijsaard uit een brandend huis, waar deze, zwaar ziek zoodat hij niet van bed kon opstaan, zijne ziel reeds aan God bevolen had. De pre dikant heeft hem een plaatsje in zijn huis gege ven bij Marie zal hij de beste verpleging vinden.” Graaf Waldemar was zoo in het gebeurde der laatste uren verdiept, dat hij al wat hem omringde vergathij dacht niet meer aan Clara’s bijzijn en gaf een nauwkeurig verslag van het rampspoedig onheil- Hij verhaalde verder: «Ook Egon von Bemsdorf heeft zijn adelbrief eer aangedaanvan moed en zelfverloochening heeft hij de doorslaande bewijzen gegeven; zijn vader, mijn onvergetelijke vriend, zou even als ik gevreesd hebben en vol bewondering geweest zijn, als hij zijn zoon boven op de zwakke, reeds gebroken ladder gezien had, terwijl het huis waartegen die ladder aanstond al instortte en de balken brandden. Ik zie nog den Hinken, moedigen jongen man zoo als hij daar hoog boven ons stond, in iederen arm een klein kind. Naar menschelijke berekening zou hij slechts één kunnen reddenwelk van de twee zou hij aten blijven om het aan een gewissen dood ten Frankrijk Dc Paryscbe koetsiers schynen wel door schade en schande wys te willen worden opnieuw is er nu een staking uitgebroken onder de koetsiers van de „Compagnie géné rale des vaitures” omdat het gemiddelde bedrag, aan de rytuigeigenaars uit te koeren, te hoog, wordt geoordeeld, 't Is de vraag of de deelneming aan de staking wel heel groot zal wezen na de recente mislukkingen. De werkstaking te Montceau-les-Mines neemt verontrustende afmetingen aan en de autoriteiten van het departement hebben dan ook reeds uitgebreide voorzorgsmaat regelen genomen, zoodat nu een drieduizend man ter plaatse aanwezig zyn. Majoor Cuignet is uit de militaire gevan genis fort Valerien overgebracht naar een ander fort in de omgeving van Parys wat volgens de nationalisten niet is zooals ’t hoort. Dditschland. De krygsraad te Kiel heeft in de marine- academie drie bootsmansmaten wegens ge meenschappelijke mishandeling van vier scheepsjongens van de verongelukte „Gnei- senau”, veroordeeld tot negen, vijftien, en vyf maanden gevangenisstraf terwijl een der beulen gedegradeerd werd tevens. voor Clara’s leven bestond deed des Graven angst en vrees eenigermate bedaren. De dokter be schouwde Clara’s toestand als eene uitputting van hare lichamelijke krachtenhet ijlen was daarvan hot natuurlijk gevolg De geest,” zoo sprak hij, •heeft menigmalen, om helder en geregeld te blij ven, een vasten wil noodig deze kan alleen door lichamelijke kracht gesteund en onderhouden wor den.” Dientengevolge schreef hij rust, volstrekte rust voor; hij zou met vrouw Hubert den nacht in de ziekekamer doorbrengen Met de grootste opmerkzaamheid sloeg hij het jonge meisje gade hij boog zich over haar heen en fluisterde haar in ’t oor„Clara, hebt gij verdriet Deze woorden misten hunne uitwerking op de zieke niet. Een blosje kleurde hare wangen, hare mooie, wijdgeopende oogen schitterden, doch ter wijl die glans even snel was gekomen als een bliksemstraal ging hij ook even snel weer voorbij. Van hare lippen werd het antwoord vernomen «Geen verdriet, dokter, maar een zware strijd.” «Uwe dochter heeft iets gesproken, Graat von Felsburg,” zeide de dokter; .ik hoorde dat zij zeide dat zij geen verdriet heeft, maar het overige heb ik niet verstaan.” Verdriet antwoordde Graaf Waldemar, die bij het hooren van dat woord vreemd had opge- zien, terwijl hij dichter bij het bed van zijn kind kwam staan, »waarom zou mijne dochter verdriet hebben Ik heb haar liever dan het licht in mijne oogen, zij is de vreugde mijns levens en een lief goed kind. (Hordt virvolgd.) de Fransche Rechtbank was gezegd van een orde, dat zy een staat in den staat wilde vormen. Brisson, die, zooals men weet, ge woon is de zaken by haar naam te noemen, herinnerde, dat reeds het oude recht sprak van de roofzucht der orden, om defamiliön uit te kleeden en dat was nog precies het zelfde. Alle middelen hadden de orden uit gedacht om het goed van anderen aan zich te brengenschyn-maatschappyen, schyn- verkoopen, schyn-verhuringen. In een mode blad vond men een artikel, dat tot opschrift had„De kunst zyn testament te maken” en daarin het middel aangegeven om in het geheim zyn goederen te vermaken aan een niet toegelaten orde. Tal van bijzonderheden van dien aard deelde Brisson mee en besloot: Men moet niet coquetteeren met een valsch liberalisme en wierook zwaaien voor de orden. Het ont werp'is een verdedigingswefy een daad van herstel van het miskende en vergeten recht. Republikeinen voorwaarts marsch! Een voorstel tot sluiting van de algemeene beraadslaging werd daarop verworpen met 329 tegen 214 stemmen. Lerolle, conservatief, meende, dat Brisson het ware karakter van de wet had aan den dag gebracht, namelijk haat tegen de Ka tholieken en belaging der vrijheid. Om vrede te hebben was er maar éen middelvryheid en verdraagzaamheid. De radicaal Pnech verklaarde zich tegen de wet op grond, dat het recht van vereeni- ging was een individueel recht en de kro ning van alle andere vrijheden. Dat was de ware republikeinschettleer. De zitting werd daarop verdaagd. De correspondent der N. R. C. te Weenen schrijft o. a. De nieuwe Rijksraad geeft ons een trouwe afspiegeling van de nationale en politieke tweespalt in het Donauryk, want men moet ver zoeken om elders een in 27 fracties verdeeld parlement te vinden. Ik zal uw lezers niet vermoeien met al die partyen op te noemen, maar tot kenschetsing van den toestand zeggen, dat de Duitschers al leen reeds in 8, de Tsjechen in 4 en de Polen in 3 onder-afdeelingen verdeeld zyn. De Duitschers bezitten van de 425 manda ten tweehonderd en de Slaven ongeveer evenveel, zoodat de Italianen met hunne 20 stemmen in staat zouden zyn om den door slag te geven. Van bovengenoemde 200 Duitsche afgevaardigden behooren er 140 150 tot de zoogenaamde „Gemeinbiïrgschaft”, dat wil zeggen tot de vereenigde Duitschers die op nationalen bodem staan, van geen kind Het is gü zoo, mijn kind? Het is meer dan tijd dat gij gaat.” Clara schudde het hoofd en fluisterde, terwijl eene doodelijke bleekheid haar gelaat overtoog en haar blik onbestemd door de kamer dwaalde «Gaan waarheen naar hem Wees niet boos op mij, vader ik kan niet naar hem gaan I wel willenmaar ziet haar dan niet daarin het boschje Hoor I wat gij zegt„Gij zultbeminnen, geen woord meer uiten: bewusteloos de armen van haren ontstelden vader. Deze spande alle moeite in, om bedaard te blijven. Daar het gebeurde met de Zigeunersvrouw hem niet ter oore was gekomen, deed hij zich allerlei verwijten, dat hij door zijne verhalen aan het ze nuwtoeval schuld had Met behulp der redzame vrouw Hubert werd Clara te bed gebracht; zij lag zóó stil, zóó volkomen bewegingloos, dat de bezorgdheid van haren vader elke seconde toenam op zijne deelnemende vragen, zoo teeder geuit kreeg hij geen antwoord. Clara lag met de eene hand op het hart, de andere tegen hare benauwde keel en verroerde zich niet. Na eene korte poos zuehtte zij een paar malen zeer diep en het scheen dat het haar pijn deed, maar nog altijd was zij machteloos om iets te zeggen Onrustig liep Graaf Waldemar de kamer op en neêrzijn verlangen naar den huisarts, die in het dorp de handen nog vol had toen hij van hem afscheid had genomen, maar toch elk oogenblik thuis kon komen, steeg tot eene pijnlijke onrust. Eindelijk kwam hijzijne verzekering dat er geen gevaar IWttiGi.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1901 | | pagina 1