■SCH,
rijzen.
■BIT”,
NHAGE.
BERG.
I
WILSKRACHT.
Mewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
DSTER”
tuurt,
nieuwste
i een stuk
39ste Jaargang.
No. 8410.
Bullenlandsch Overzicht.
FEL1LLE1OX.
laaglijders
een werkelijke hulp
VAN LOON.
I» 73.
per 5 Ons,
Vrijdag 35 Januari 1901.
BERG,
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
V erspreide Berichten.
ten.
.N Zn Gouda
at de Coupons
vervallende f
albaar zjjn
itschap, te ’s-Gra-
WATERvBU.
3êSS£K.
bbueb
jbdtaiet!
Gasfitter.
TEIT
'ORIUS ZOON,
am.
GO IINIIE101 II I\T
Telefo.n No. 8».
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
niet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
Ik zou
niet
hoor
doch
Zij kon
lag zij in
i per briefkaart wordt
at toegezonden door
Zaltbommel.
fl, 3’/v dubbele flescb
l. Vegto, Zaltbommel
Rotterdam.
ïnhage.
ig J. Czn. Rotterdam
Telefoon No. S3
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naai- plaatsruimte.
Het is merkwaardig zoo kalm en zakelijk
als in de Fransche Kamer de algemeene be
raadslaging over de vereenigingswet wordt
gevoerd. Het onderwerp zou op zichzelf
felle uitbarstingen van hartstocht doen ver
wachten, maar dit is niet het geval. Van
weerszijden heeft men de beste redenaars
vooropgesteld en het gehalte der redevoe
ringen is van dien aard, dat zy herinneren
aan de beste parlementaire tyden.
Eergisteren was Ribot aan het woord, maar
het was, alsof hij gevoelde, dat hy sprak
voor een verloren zaak. Men had niemand
anders van de gematigde republikeinen kun
nen krijgen, omdat de mannen van naam op
het punt van de vereenigingswet met deze
Regeering gaan.
Ribot keurde de wet niet alleen af, maar
hield haar ook voor onuitvoerbaar. De or
den waren een geheel met de kerk en ook
Bismarck had indertijd de orden weer moe
ten toelaten. Er waren 14.000 kerkeljjke
inrichtingen zonder machtiging, die zich met
het onderwijs bezig hielden; hoe zou de
Regeering de leden dezer orden kunnen ver
bannen wanneer men het deed, zou er op
stand komenmen zou en kon niet overgaan
tot de verbeurdverklaring der goederen.
De vrijheid voor allen, dat moest de leus
zijn. Men sprak van herstelling van den
vrede en riep ten oorlog.
Brisson, die op Ribot als spreker volgde,
begon met de betuiging, dat Ribot hem ver
wonderde. Hij wilde niets weten van voor
afgaande machtiging der orden, terwijl door
prooi te doen zijn Beiden hadden hunne armpjes
om zijn hals geslagende smeekende kinderstem
metjes, wanhopend klagend, konden wij beneden
hooren. >Neem mij meê Neem mij meê 1” riepen
ze allebei. Bij het licht van de heldere vlammen
zagen wij den tweestrijd op het gelaat van den
jongen man. Een angstkreet door het moederhart
geslaakt besliste >0 mijne kinderen I” Wij zpgen
het duidelijk. Met een lederen riem bond hij zich
het oudste kind op den rug vast, het andere
klemde hij tegen de borst. Met den uitroep
„Help mij, almachtige God I” zette hij den voet
op de ladder. Een onderdrukte kreet van be
wondering weerklonk, terstond daarop was het
doodstil om ons heen.
Graaf Waldemar wischte de tranen weg, die
aan zijn oog ontsprongen waren. «Hij mocht de
beide kinderen aan de moeder, die in zwijm was
gevallen, teruggeven,” ging de Graat met eene
stem vol aandoening voort. >Daar zijne kleede-
ren, reeds vlam hadden gevat heeft hij een paar
kleine, onbeduidende wonden gekregen. Egon was
nog geen vijf minuten beneden, toen het huis in
stortte.”
i, Houd op, vader I Gij vermoordt mij,” zeide
Clara, met eene stem, waaruit alle klank was
geweken.
Vergeef mij, Kef kindIk verwijlde nog in
gedachte bij al het verschrikkelijke, dat ik pas
doorleefde en heb aan u niet gedacht. Ga nu
naar uwe kamer, arm kind gij hebt rust noodig
op Justina kunt gij niet wachtenals eene zuster
der barmhartigheid verleent zij aan de armen en
gewonden hare lietdevolle hulp. Waarom beeft
concessies van Slaven weten willen en die
elke poging ten gunste der Tsjechen met
dwarsdrjjv^rjj zouden beantwoorden. Het
is de party die in den strjjd tegen Badeni
en diens taalbesluiten geboren is en gereed
om in de ure des gevaars het opgestoken
zwaard opnieuw te ontblooten.
Wat de regeering doen zal weet niemand.
Van hare plannen lekt niets uit. Men weet
alleen dat het parlement den laatsten Ja
nuari zal bijeenkomen en verder laat men
aan gissingen de grootste speelruimte. Treu
rig is het gebrek aan mannen van gezag
en beteekenis. Zy zyn nergens te vinden en
ontbreken zoowel op de ministerbank als op
die der afgevaardigden zonder onderscheid
van natie en party. De Duitschers, de Tsje
chen, de Polen en de adel, allen gaan aan
dit euvel mank, terwijl men in de tyden van
jarenlange crisis toch zoo goed knappe men-
schen gebruiken kan. En daar nu de pas
gekozen Rijksraad vrijwel een afspiegeling
is van de stemming der natie, vrees ik dat
de nieuwe v olksvertegenwoordiging niQt veel
deugen zal en niet in staat zijn om aan den
chaos, die nu reeds jaren duurt een einde
te maken.
Het stoffelijk overschot der Koningin ligt
te Osborne nog altyd op het bed in de sterf
kamer. Soldaten staan geschaard op de trap,
twee officieren houden de wacht by de deur
der kamer. De bedienden en pachters defi-
leeren langzaam voor de doode Koningin,
wier gelaat kalm en rustig staat als van
een marmeren beeld. De armen zyn gekruist,
een ryk maar eenvoudig kruis rust op de
borst, het hoofd is naar rechts gebogen, het
bed is met bloemen omringd. Twee Indische
bedienden en een hofdame waken in de
sterfkamer.
Tydens de vergadering van den Privy
Council, te Londen kwam de Koning niet
in de zaal waar de raadsheeren zich bevon
den. De hertog van Devonshire, in zyn hoe
danigheid van lord president van den Privy
Council, deelde aan de aanwezigen den dood
der Koningin en de troonsbestijging van den
prins van Wales mede. Vervolgens werden
de hertogen van de koninklijke familie en
zekere andere hooggeplaatste personen uit-
genoodigd, zich in de tegenwoordigheid des
Konings te begeven.
Na eenigen tyd trad Zyne Majesteit de
zaal binnen waar de raadsheeren vereenigd
waren, en hield een korte toespraak tot hen.
Vervolgens nam de lord kanselier den Ko-
ning den eed af, waarna de raadsheeren
naar rangorde den eed van trouw aflegden
en voorbij den Koning defileerden voor ^en
handkus. Daarmede was de plechtigheid ge
ëindigd.
De titel des Konings is:
Edward VII koning van Groot-Brittannië
en Ierland, keizer van Indië. De proclama
tie door de herauten heeft heden om 10
uur voor het St. Jamespaleis plaats.
De Koning werd op den. terugweg naar
Marlborough House zeer toegejuicht.
Het Parlement kwam gistermiddag byeen.
De voorzitter deed aan het Huis der Ge
meenten mededeeling van den dood der
Koningin, en voegde er byNu is het onze
plicht geworden, den eed van trouw af te
leggen aan haren opvolger, koning Edward
vu.
De voorzitter legde daarop den eed af, en
de andere leden volgden ieder op hun beurt.
In het Hoogerhuis was de lord kanselier
de eerste die den eed aflegdedaarna de
aartsbisschoppen van York en Canterbury.
Alle leden waren in rouwgewaad.
Het zou ons te ver voeren in bijzonderheden
weer te geven de wjjze, waarop de Engelsehe
overtroffen
bers welbekend
.CBT-2LIXIB.
iet F»briek»merk).
ode, radicale en
ig van alle, zelfs
Inekkige zenuw
ral ontstaan door
p jeugdigen leeftijd
flke zwakte, Bleet
Hoofdpjjn
g - Maagpijn
Onvermogen
e enz. Uit
bladen hun gestorven Koningin schilderen de
meeste geven een zeer treffende, in werkelijk
lyrische ontboezemingen vervatte uitdrukking
van hun deelneming in het overlijden, van hun
bewondering voar de daden der geliefde vor
stin. Evenals do officieels „Gazette”, die het
doodsbericht brengt, zyn zy alle met rouwrand
gedrukt. Bijna hun geheele inhoud wordt in be
slag genomen door artikelen over de laatste
levensdagen der Koningin, dah door uitvoerige
beschrijvingen van de Victoria-regeering, haar
particuliere leven enz. De meeste bladen ge
ven afbeeldingen van de Koningin, soms een
geheele voorpagina, de kop der Koningin bijna
levensgroot, van afbeeldingen uit haar jeugd,
echtelijk leven, herinneringswaardige regee-
ringsmomenten.
Een ware vlood van brieven, telegrammen
en andere bewijzen van rouwbeklag van de
geheele wereld aan den nieuwen Koning en
de koninklijke familie wordt opgenomen alle
Engelsehe koloniën, Amerika, byna alle hoven,
alle groote steden van het vasteland, van En
geland zonden hnn bewijzen van deelneming.
jotschap
AZIJN
Terv&ardigd voor
;aande en liggende
in alle groote.
kelen van pri
nters! concur-
»9)
Maar ook van vreeze om den wille van mijn
eenigen zoonmet levensgevaar redde hij eerst
de oude moeder van uw dienstmeisje, Claratoen
een grijsaard uit een brandend huis, waar deze,
zwaar ziek zoodat hij niet van bed kon opstaan,
zijne ziel reeds aan God bevolen had. De pre
dikant heeft hem een plaatsje in zijn huis gege
ven bij Marie zal hij de beste verpleging vinden.”
Graaf Waldemar was zoo in het gebeurde der
laatste uren verdiept, dat hij al wat hem omringde
vergathij dacht niet meer aan Clara’s bijzijn en
gaf een nauwkeurig verslag van het rampspoedig
onheil- Hij verhaalde verder: «Ook Egon von
Bemsdorf heeft zijn adelbrief eer aangedaanvan
moed en zelfverloochening heeft hij de doorslaande
bewijzen gegeven; zijn vader, mijn onvergetelijke
vriend, zou even als ik gevreesd hebben en vol
bewondering geweest zijn, als hij zijn zoon boven
op de zwakke, reeds gebroken ladder gezien had,
terwijl het huis waartegen die ladder aanstond al
instortte en de balken brandden. Ik zie nog den
Hinken, moedigen jongen man zoo als hij daar
hoog boven ons stond, in iederen arm een klein
kind. Naar menschelijke berekening zou hij slechts
één kunnen reddenwelk van de twee zou hij
aten blijven om het aan een gewissen dood ten
Frankrijk
Dc Paryscbe koetsiers schynen wel door
schade en schande wys te willen worden
opnieuw is er nu een staking uitgebroken
onder de koetsiers van de „Compagnie géné
rale des vaitures” omdat het gemiddelde
bedrag, aan de rytuigeigenaars uit te koeren,
te hoog, wordt geoordeeld, 't Is de vraag
of de deelneming aan de staking wel heel
groot zal wezen na de recente mislukkingen.
De werkstaking te Montceau-les-Mines
neemt verontrustende afmetingen aan en de
autoriteiten van het departement hebben
dan ook reeds uitgebreide voorzorgsmaat
regelen genomen, zoodat nu een drieduizend
man ter plaatse aanwezig zyn.
Majoor Cuignet is uit de militaire gevan
genis fort Valerien overgebracht naar een
ander fort in de omgeving van Parys wat
volgens de nationalisten niet is zooals ’t hoort.
Dditschland.
De krygsraad te Kiel heeft in de marine-
academie drie bootsmansmaten wegens ge
meenschappelijke mishandeling van vier
scheepsjongens van de verongelukte „Gnei-
senau”, veroordeeld tot negen, vijftien, en
vyf maanden gevangenisstraf terwijl een der
beulen gedegradeerd werd tevens.
voor Clara’s leven bestond deed des Graven angst
en vrees eenigermate bedaren. De dokter be
schouwde Clara’s toestand als eene uitputting van
hare lichamelijke krachtenhet ijlen was daarvan
hot natuurlijk gevolg De geest,” zoo sprak hij,
•heeft menigmalen, om helder en geregeld te blij
ven, een vasten wil noodig deze kan alleen door
lichamelijke kracht gesteund en onderhouden wor
den.” Dientengevolge schreef hij rust, volstrekte
rust voor; hij zou met vrouw Hubert den nacht
in de ziekekamer doorbrengen Met de grootste
opmerkzaamheid sloeg hij het jonge meisje gade
hij boog zich over haar heen en fluisterde haar
in ’t oor„Clara, hebt gij verdriet
Deze woorden misten hunne uitwerking op de
zieke niet. Een blosje kleurde hare wangen, hare
mooie, wijdgeopende oogen schitterden, doch ter
wijl die glans even snel was gekomen als een
bliksemstraal ging hij ook even snel weer voorbij.
Van hare lippen werd het antwoord vernomen
«Geen verdriet, dokter, maar een zware strijd.”
«Uwe dochter heeft iets gesproken, Graat von
Felsburg,” zeide de dokter; .ik hoorde dat zij
zeide dat zij geen verdriet heeft, maar het overige
heb ik niet verstaan.”
Verdriet antwoordde Graaf Waldemar, die
bij het hooren van dat woord vreemd had opge-
zien, terwijl hij dichter bij het bed van zijn kind
kwam staan, »waarom zou mijne dochter verdriet
hebben Ik heb haar liever dan het licht in mijne
oogen, zij is de vreugde mijns levens en een lief
goed kind.
(Hordt virvolgd.)
de Fransche Rechtbank was gezegd van een
orde, dat zy een staat in den staat wilde
vormen. Brisson, die, zooals men weet, ge
woon is de zaken by haar naam te noemen,
herinnerde, dat reeds het oude recht sprak
van de roofzucht der orden, om defamiliön
uit te kleeden en dat was nog precies het
zelfde. Alle middelen hadden de orden uit
gedacht om het goed van anderen aan zich
te brengenschyn-maatschappyen, schyn-
verkoopen, schyn-verhuringen. In een mode
blad vond men een artikel, dat tot opschrift
had„De kunst zyn testament te maken”
en daarin het middel aangegeven om in het
geheim zyn goederen te vermaken aan een
niet toegelaten orde.
Tal van bijzonderheden van dien aard
deelde Brisson mee en besloot: Men moet
niet coquetteeren met een valsch liberalisme
en wierook zwaaien voor de orden. Het ont
werp'is een verdedigingswefy een daad van
herstel van het miskende en vergeten recht.
Republikeinen voorwaarts marsch!
Een voorstel tot sluiting van de algemeene
beraadslaging werd daarop verworpen met
329 tegen 214 stemmen.
Lerolle, conservatief, meende, dat Brisson
het ware karakter van de wet had aan den
dag gebracht, namelijk haat tegen de Ka
tholieken en belaging der vrijheid. Om vrede
te hebben was er maar éen middelvryheid
en verdraagzaamheid.
De radicaal Pnech verklaarde zich tegen
de wet op grond, dat het recht van vereeni-
ging was een individueel recht en de kro
ning van alle andere vrijheden. Dat was de
ware republikeinschettleer.
De zitting werd daarop verdaagd.
De correspondent der N. R. C. te Weenen
schrijft o. a.
De nieuwe Rijksraad geeft ons een trouwe
afspiegeling van de nationale en politieke
tweespalt in het Donauryk, want men moet
ver zoeken om elders een in 27 fracties
verdeeld parlement te vinden. Ik zal uw
lezers niet vermoeien met al die partyen
op te noemen, maar tot kenschetsing van
den toestand zeggen, dat de Duitschers al
leen reeds in 8, de Tsjechen in 4 en de
Polen in 3 onder-afdeelingen verdeeld zyn.
De Duitschers bezitten van de 425 manda
ten tweehonderd en de Slaven ongeveer
evenveel, zoodat de Italianen met hunne 20
stemmen in staat zouden zyn om den door
slag te geven. Van bovengenoemde 200
Duitsche afgevaardigden behooren er 140
150 tot de zoogenaamde „Gemeinbiïrgschaft”,
dat wil zeggen tot de vereenigde Duitschers
die op nationalen bodem staan, van geen
kind Het is
gü zoo, mijn kind? Het is meer dan tijd dat
gij gaat.”
Clara schudde het hoofd en fluisterde, terwijl
eene doodelijke bleekheid haar gelaat overtoog en
haar blik onbestemd door de kamer dwaalde
«Gaan waarheen naar hem Wees niet boos
op mij, vader ik kan niet naar hem gaan I
wel willenmaar ziet haar dan niet
daarin het boschje Hoor I
wat gij zegt„Gij zultbeminnen,
geen woord meer uiten: bewusteloos
de armen van haren ontstelden vader.
Deze spande alle moeite in, om bedaard te blijven.
Daar het gebeurde met de Zigeunersvrouw hem
niet ter oore was gekomen, deed hij zich allerlei
verwijten, dat hij door zijne verhalen aan het ze
nuwtoeval schuld had Met behulp der redzame
vrouw Hubert werd Clara te bed gebracht; zij
lag zóó stil, zóó volkomen bewegingloos, dat de
bezorgdheid van haren vader elke seconde toenam
op zijne deelnemende vragen, zoo teeder geuit
kreeg hij geen antwoord. Clara lag met de eene
hand op het hart, de andere tegen hare benauwde
keel en verroerde zich niet. Na eene korte poos
zuehtte zij een paar malen zeer diep en het
scheen dat het haar pijn deed, maar nog altijd
was zij machteloos om iets te zeggen Onrustig
liep Graaf Waldemar de kamer op en neêrzijn
verlangen naar den huisarts, die in het dorp de
handen nog vol had toen hij van hem afscheid
had genomen, maar toch elk oogenblik thuis kon
komen, steeg tot eene pijnlijke onrust. Eindelijk
kwam hijzijne verzekering dat er geen gevaar
IWttiGi.