L
iNTHEE.
dl
No. 8492.
oud
Atewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
I
Donderdag 2 Mei 1901.
40ste Jaargang.
Bultenlaiidsch Overzicht.
FEllLLETOX.
oonhuis
Zerkooping
EEN
ihuis
VOOWIS
F ZONEN,
H.
I
Eindelijk Saamgebracht.
Verspreide Berichten.
I
de
y 8 stelt een
«Ah!
MINKMAN &Zn
J
Telefoon Ao.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nummers VIJF CENTEN.
nvaarden bij de
op 1 Juli 1901.
erkrjjgen, voor
i 14 bjj den
faddlnxveen en
Heer H. JON-
n alle perceelen
s Waddinxveon.
;en der kanaalplannen tot een
aan den Kjjkskanselier, Von
'lens weifelende, weinig door-
ig men het echee der regeering
;T, ERVEN en
en alsvoren te
171, 172, 173
ir gevestigden
bjj veiling,
ASDAGEN 14
’e morgens, in
fERMEULgN,
ran
tolen
Ier den onder
laat! op na te
loordkade bin-
én, ter amotie
eerder Erf of
Waddinxveen.
3el 2 heeft het
an den kooper
n de hoogstge-
jemelde Opstal-
loor dezen ge-
de Noordfcade
ictie B no. 2233,
getrokken Zui-
no. 1064.
TUIN aan de
VEEN, Wjjk C.
ier week en by
*?o. 1056, groot
fiOLDSCHE tlllllIXT
iren bestaande
ïnde verbeterde
LFABRIEK,
het fabrikaat
daarby behoo-
e Getimmerten,
taande en gele-
Waddinxveen
jrafeeren in de
nrichling
ZO”
VAALS,
MNGEL, 661.
MERK te letten)
VAM
worden afgele-
de pakjes van
en een Ned. on»
van Nommer en
van nevenstaand
ie Wet gedepo-
itvoering van ge-
bevelende
BIJL,
EBAART Lz.
Inzending van Apvertentiën tot 1 uur des midd.
dat by de meerderheid het gezond verstand
zou zegepralen.
Het totaal aantal mijnwerkers in Frank
rijk beloopt 161.800 en de gedelegeerden te
Lens gingen er prat op, dat die ganache
massa vertegenwoordigden. Wat ziet men
nu evenwel geschieden
Dat ef nog niet één derde van het ge-
heele aantal mijnwerkers heeft deelgenomen
aan de stemming en dat er van die 51.000
ongeveer, met uitzondering van het Loire-
departement, zich 25.920 hebben uitgespro
ken ten gunste van staking en 15.226 er
tegen, terwijl zich een 9855 arbeiders ervan
hebben onthouden een bepaalde meaning te
doen kennen.
Twee derden van éen derde is twee ne
gende of ongeveer een vijfde! Die zouden
dus der groote massa van het mijnwerkers-
leger de wet stellen. De nationale mjjnwer-
kersbond, welks zetel gevestigd is te Saint
Etienne, verzamelt de cijfers en doet heel
geheimzinnig en gewichtig. Hy heeft beslo
ten dat de niet-stemmers gevoegd zullen
worden bij de totale meerderheid in het ge-
heele land, niet bij de verschillende dis
tricten.
In het noorden waar een derde der mijn
werkers zetelen, is men beslist tegen sta
king van de 66.000 georganiseerde arbei
ders namen er slechts 4400 deel aan de stem
ming (3000 tegen en 1400 voor staking).
Met uitzondering van het noorderdeparte-
ment en Pas de Calais heeft de overgroote
meerderheid der stemmende werklieden zich
dus verklaard ten gunste van algemeene
staking en ware de enorme onthouding van
deelneming geen klaar bewjjs van de be
sliste onverschilligheid der 'overgroote meer
derheid dan.... zou het ergste te duchten zijn,
doch van de eventueele afkondiging tot de
intreding der algemeene staking, zal er nog
heel wat moeten geschieden
’tGing nu om de wederaanstelling van
de 430 uitgestotenen te Monceau en het
zou over zes maanden moeten gaan over
de door het congres te Lens geformuleerde
eischen van pensionneering, maximumloon en
minimum-arbeid.
De opstandsbeweging waarvan Margueritte
het middelpunt is geweest, is overwonnen
de Arabieren zyn gekalmeerd en de Gaulois
deelt nu mede, dat de Engelsche zendelingen
het zaakje hebben aangestookt door de bin-
nensmokkeling van oproerige traktraatjes in
bijbels, waarbij enorm werd afgegeven op
de Fransche regeering.
Het verslag van de vredesgezanten die
naar de Kaap zyn geweest om te pogen
den Bond te bewegen, de Boeren tot over
gaaf te overreden, is openbaar gemaakt. De
zending is volslagen mislukt. De voorzitter,
van den Bond weigerde de deputatie te er
kennen. De Hollandsche predikanten wei
gerden zich te roeren, tenzij de onafhanke
lijkheid van de republieken werd erkend.
De Westm. Gazette bevat het jaarlyksche
verslag van’ de National Liberal Federa
tion, dat aan de jaarvergadering te Bradfort
zal worden onderworpen.
Dat verslag bevat een breedvoerige para
graaf aan den oorlog gewijd, waarin gezegd
wordt
j,Wanneer wy verleden jaar by het aan
bieden van ons verslag, hadden voorspeld, dat
de oorlog veertien maanden later nog steeds
zou voortduren, zou dat dwaasheid hebben
geschenen en anti-vaderlandslievend zyn ge
noemd. Doch het betreurenswaardige feit
blijft, dat behalve voor verkiezingsdoeleinden,
de oorlog niet uit is. Zelfs sir Alfred Milner
schreef in Februari, dat het laatste halfjaar
de toestand voortdurend slechter is geworden.
„Op de mededeeling dat de oorlog uit
was, zijn de ministers er in geslaagd verle
den jaar opnieuw in hun ambt te worden
bevestigdmaar in Zuid-Afrika is de vrede
nog altoos een verwachting voor de toekomst,
in plaats van een waarheid in het heden.
„Het is waar dat in den loop van het jaar
de overwegende militaire macht van Engeland
getoond is, maar zij is niet getoond op de
wijze als noodig was, om de Boeren te over
tuigen, dat zij moesten toegeven in den strijd
voor wat zy het kostbaarst achten hun on
afhankelijkheid.
„In gewone gevallen zou de vrede reeds
lang gesloten zijn, doch dit is geen gewone
oorlog, en nu de regeering eens tot annexatie
besloten beeft, hadden de ministers moeten
erkennen, dat er niets meer was wat wij aan
de Boeren zouden kunnen aanbieden en wat
in hun oogen geljjk stond met hetgeen wij
voornemens waren hun af te nemen, zoodat
zy zouden blijven doorstryden tot het laatste,
zoolang er nog kans was dat zy hun onaf
hankelijkheid zouden kunnen behouden”.
Het rapport wijst er dan verder op, dat
de misrekeningen, die de diplomatieke onder-
handelingen kenmerkten voor den oorlog,
voortgeduurd hebben tot op het tegenwoor
dige oogenblik.
„Tydens de onderhandelingen van 1899
4 Frankrijk.
De algemeene staking der mijnwerkers!
Nog op dit oogenblik moet men rekening
houden met voorloopige cijfers aangaande
het referendum van Zondag, ten aanzien van
de solidariteit der mijnarbeiders in gansch
Frankrijk, ten gunste van de onwilligen te
Monceau-les-Mines, tot welk referendum het
mynwerkerscongres te Lens den elfden April
heeft besloten, in de hoop van vele leiders
wel, dat er in de eerstvolgende twee weken
een andere oplossing gevonden zou zyn of
moeder bekend maken,” zei ze daarop half bij
zichzelve, maar met nadruk kon de oude dame
zich ook al niet vleien, dat zij den toon der eerste
gezelschapskringen zóó meester was als juffrouw
van Uechtritz, op grond van een zeer eenvoudige
logika4 voelde ze zich hier toch zeker. Was het
werkelijk de stille hoop en wensch van het voor
name meisje, Richard’s vrouw te worden, dan was
nu het tijdstip gekomen, waarop uit het verkeer,
zooals zij dat tot hiertoe begeerd had, een relatie
tusschen de beide familien moest ontstaan. Want
voor een man, die zich overrompelen en tot een
ondoordachton stap in het onzekere vervoeren liet,
kon zij Richard Seemann nu toch waarlijk niet
meer houden
„Dus twee van Uechtritzen,” ging mevrouw
Seemann ni schrijvend voort. «En van de Walch’s
ook. Lotti telt nog niet mee.
«De toekomstige schoonheid,” zeide hij glim
lachend. „Wat zoudt u er van zeggen, als ik op
haar wachtte, moeder
„Och, dwaasheid, Richard,” zeide de oude dame
bijna verdrietig Wannéér er dan van de Walch’s
sprake is, dacht ik, dat Greta er zoo uitzag, dat
men niet noodig had naar iets schooners om te
zien.”
Zij zelve was zeer sterk met deze familie inge
nomen. Zóo sterk, dat zij juist daarom, uit con-
scicptieusheid en vrees, bij zulk een gewichtige
idvcnsiraag misschien invloed op haar zoon te
oèftken, zich terughield. Niemand liever dan
Mar^areta Walch, het bevallige, frissche en ge
zonde ding, dat zij had zien opgroeien, had zij
als Richard’s vrouw begroetin geen familie, dat
Telefoon No. S»
ADVERTENTIES worden geplaatst van
1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
In de binnenlandsche politieke toestanden
van Dnitschland moet op het oogenblik een
groote mate van verwarring worden geconsta
teerd. Verschillende dagbladen bevatten dan
ook reeds bedekte toespelingen op een crisis,
dat hij nu spoedig in het huwelijk zou treden.
Ze bepaalden nu samen den dag voor het dans
feest en al wat daar verder bij te pas kwamdat
wil zeggen, de oude?’ vrouw had alles reeds bij
zich zelve geregeld en Richard had tegen geen
harer voorslagen iets in te brengen. Ze had ook
papier en potlood bij de hand en begon een lijst
voor de uitnoodigingen te maken.
Het huis Seemann bevond zich in de gelukkige
positie, van nooit, zooals andere familien, gebrek
aan heeren te hebben. AI dadelijk had men hier
een zoon mot zijn vrienden e»^bekenden en niet,
zooals helaas in andere huizen, een kwart dozijn
dochters met heur aanhang van vriendinnen, die
allen van dansers voorzien moesten worden
Dan was hier de zaak met haar uitgebreid per
soneel, waaruit men voor zulke gelegenheden altijd
een keuze kon doen, wijl er, behalve de hoogst
gesalarieerde beambten, allen beschaafde heeren,.
steeds een paar zoons uit bevriende koopmans
huizen als volontairs werkzaam waren.
„Of die mevrouw van Uechtritz nu eindelijk
eens voor den dag zal komen V zeide mama
Seemann, toen zij den naam opgeschreven had.
»Het jonge meisje kan toch niet weer alléén ver
schijnen.”
„Waarom niet,” zeide Richard lachend. >Men
heeft bij haar nooit het gevoel, alsof ze begelei
ding noodig heeft. Ze is zoo zelfstandig. Maar,”
voegde hij er op bespiegelenden toon aan toe, »van
een zelfstandigheid die my zeer aanstaat.”
De oude dame zag haar zoon, die de courant
alweer eens inkeek, opmerkzaam aan.
«Neen, zij moet ons nu eindelijk met haar
die Aanstaande zou wezen. Trouwens, dit zou
niet zeer te verwonderen zyn. De laatste
vergadering van de commissie uit het Prui
sische hof van afgevaardigden heeft aange
toond, dat er zich een machtige coalitie vormt,
die onder geen beding haar goedkeuring zal
verieenen voor den bouw van het Mittelland-
Canal.
De leiders van drie machtige parlementaire
groepen, de conservatieven, het centrum en de
vry-conservatieven hebben dit tenminste by
monde van hun woordvoerders in de kanaal-
commissie onbewimpeld verklaard.
Het zal dan misschien den Keizer niet ge
geven zyn, zooals den „ouden kameraad” door
een student der jongste generatie trouwhartig
werq toegewenscht, het groote kanaal te
zien graven. Behalve het Mittelland-Canal
is ook het Emser-kaaaal door de commissie
onaannemelijk verklaard. Wel deed men aan
do centrum-party de concessie, het door haar
geëischte kanaal door het Lippe-dal goed te
keuren ea ook alle concessies, die door de
regeering in het vooruitzidht waren gesteld,
werden genadig aanvaard.
Dei Köln. Ztg. Iaat zich over den loop, dien
de zaken genomen hebben zeer bitter uit en
geeft haar hoofdartikel over de kwestie den
titel: „Het einde der kanaalklucht.” Zy
doet uitkoinen, dat de tactiek der commissie
van het op de lange baan schuiven door
Verschleppungsantrhge de ergste hoon is,
waarjiede ’nog ooit door een Duitsche par
lementaire meerderheid de regeering werd
bejegend. Het blad acht het strydig met de
waardigheid van regeering en Landdag, nog
langer door te gaan met het houden van
vergaderingen, die toch geen vrucht kunnen
dragen.
Van anj^ace zyden maakt men het voor-
loopig mi^i
ernstig vrsri
Bttlow,
tastende ^1
toeschr^ft
wist zij, zou ze zoo vertrouwd worden, als in deze
van oudsher bekende," die met haar en de haren
in denzelfden bodem wortelden. Zij was echter
vast besloten, dezen haar hartewensch tegenover
Richard nimmer te openbaren, en leefde ook in
het goede geloof, dat ze hem tot hiertoe met suc
ces verborgen had gehouden, terwijl in werkelijk
heid haar binnenste meest openlag als een boek.
Nu wierp ze weer een onderzoekenden blik op
haar lijst „We kunnen er overigens heel best
nog een paar vrienden bijnemen, die niet dan
sen,” zeide zij. »Het gaat in één moeite door
en plaats is er. «Wat dunkt u van den ouden
postdirecteur Franz en zijn zuster? (Dit waren
vroegere huisgenooten, uit de periode vóór den
millionairstijd, waarmeê men in vriendschappe
lijke relaties gebleven was). „Dat is een tevreden
paartje, die zien het jonge volkje gaarne dansen.”
Richard had daartegen natuurlijk niets in te
brengen «O ja, goed dat het mij invalt,» ging
de oude dame voort, tegelijk het potlood in de
hand nemende: „dat is waar ook, de HeidlofFs zijn
hierZiezooo ze schreef twee namen op,
»ik wed dat de oude brombeer komt, al was het
dan alleen, om daarna op de geheele affaire te
kunnen grommen en schimpen
«Zijn de HeidlofFs hier?” vroeg nu Richard,
van zijn courant opziende, „en dat hoor ik maar
zoo heel terloops
„Ja, ik had het je moeten vertellen," zeide zijn
moeder onverschillig „Eergister nog was Louise
weer by mijze is er reeds een paar maal ge
weest om raad te vragen.
(Wtrdt wrvolgd.J
was Chamberlain schuldig aan de groote ver
gissing, dat hy er op rekende Kruger te
kunnen overbluffen door zyn krachtig^ taal
op garden-parties en andere openbar plaat
sen. Doch het Boeren-ultimatum vind En
geland volkomen onvoorbereid vroor den
oorlog. De toestand werd zoo slecht ingezien,
dat men aan de koloniën mededeelde het
liefst „onbereden manschappen” te hebben.
„Toen de oorlogskans keerde ten onzen
gunste werd besloten tot cey staatkunde van
onmiddellyke annexatie en ojivoorwaardelyke
overgave. Wy annexeerden op het papier
langen tyd voordat wy het gebied hadden
bezet, en het bewys daarvoor is dat wy hen,
die wy op het papier tot onze onderdanen
hebben gemaakt, nooit anders hebben durven
behandelen dan als vijanden".
Het rapport keurt dan het verbranden van
hoeven, de wreedheid en de qpnoodige ver
nielzucht af, die de Boeren hebben verbit
terd. Zoo duurde een oorlog, die slechts en
kele weken zou duren en op 10 nïillioen
werd geschat, nu reeds langer dan anderhalf
jaar en kostte de stryd ons 15,000 menschen-
levens, benevens minstens reeds 150 millioen
Naar Morley zei, is de oorlog een lange
geschiedenis van illusies en desillusies.
„En dan moeten wy niet vergeten, dat
Chamberlain dezen oorlog genoemd heeft
een veer op zyn hoed. Hy moge ervan ver
zekerd zyn dat niemand er naar pogen zal,
hem zulk een verschrikkelijke en bloedige
versiering te ontnemen.”
Het rapport meent dat de eenig mogelijke
oplossing wezen zal: dat de bewoners der
beide nieuwe kolonies volkomen worden vrij
gelaten om zich zelven te besturen, zooals
de Canadeezon of de Australiërs.
Die toestand kan niet in eens komen, zoo-
dra de vijandelijkheden geëindigd zyn. Er
moet een tusschen-regeering komen tusschen
het ophouden van den oorlogstoestand en de
autonomie onder Britsche vlagdoch die
tusschen-regeering moet van den aanvang af
het kenmerk dragen van tijdelijkheid, en
dat moet duidelyk worden gemaakt aan hen,
die wenzchen te leven onder dien toestand.
Ten slotte betreurt het rapport, dat by de
vredesonderhandelingen gebleken is, dat de
Regeering in Engeland jiog minder edelmoe
dig was tegenover de Boeren dan de mannen
in Zuid-Afrika Lord Kitchener en Sir Alfred
Milner.
16)
Heden liet zij hem echter niet tot lezen komen-
Het seizoen liep ten eindemen was reeds
begin Maart en de oude dame wilde voor de
jongelui van haar kennis nog een bal geven.
„Alweer een danspartijzeide Richard zonder
erg. >Is de zaak dan in dien vórm, aan
beurt
«Alwéér een danspartij, zegt geriep de oude
dame uit. »Het is meer dan een jaar geleden.
Verleden jaar Januari was ‘t, dat er bij ons voor
het laatst gedanst is. En hoe zal ik dan de
jonge meisjes in huis krijgen, als ik niet Iaat
dansen
«Hebben we de jonge meisjes dan noodig?”
bracht de jonge chef der firma hiertegen in, het
kleine mokkakopje in de linker, in de rechterhand
nu toch het handelsblad, waarvan zijn oog snel
een gedeelte trachtte te doorloopen.
«Nu, ik heb ze niet noodig,” zeide zijne moe
der „en om mij komen ze ook niet.”
Door haar toon opmerkzaam gehaakt, keek hij
van zijn courant op, en zag haar aan«Ah
zoo
Verder zei hij niets; hij scheen zich dus te
schikken naar haar gedachtengang. Inderdaad
vond ook hij het in theorie volkomen in orde,
