u.
TO
W.
EVËR
Nieuws- en Advertentieblad Door Gouda en Omstreken,
ny
cao
Magazijn
Isler’’
r
1
I
Eindelijk Saamgebracht.
Trer
Baden
tooger.
PAN LOÖN.
■glijders
Zaterdag 39 Juni 1901. 40ste Jaargang.
iaL -
No. 8540. 1
ZONEN,
i LaamBagaiiji
le Kleiwegsteeg.
ITOAP
iters U.
Bultenfandsch Overzicht.
FEUILLETON.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des inidd.
Verspreide Berichten.
i
O
raar Neder-
xag,
ende
lOENWBltK
It,
■riiW- H
ICB
OBT
de nieuwste
eiie ÖA80BNA-
lTEN en COM-
Z E N met gped
10.— en hoager.
in concurreerunde
briefteart wordt
toegezondon door
iltbommel.
RINKMAN& Zn
Waterieddipff.
I.OIIMHE lOllliW
werkelijke kuip
nek gekookt
ink voob «fe.
koulvpul» van
colato) Al.
gml van
gebruiken.!
'II .1" 'f
Onder de verschillenne kanaalplannen van
de Duitsche regoqring, welke* als het ware
een apart onderdeel vormen van het groote
kanaalnet, dat het Mittellandcanal tot hoofd
ader zal hebben, heeft het geprojecteerde
Moezel-kanaal voor de Duitsche Ijzerfabri
kanten wel de grootste bekoring.
Het zou toch een directe verbinding zjjn
tusschen de Ijzergroeven in Lotharingen en de
Rönsch - Westfaalsche industrie - districten, 1
waarmede natuurlijk de groot-industrie daarf
ter’ plaatse zeer gebaat zou worden. Daarom
is dan ook van verschillende zgdert getracht,
het kanaliseeren van den Moezel in behande
ling te doen nemen, onafhankelijk van de
andere kanaal wetsontwerpen.
De Eisenzeitung” verneemt echter uit be
trouwbare bron, dat hierop niet de minste kans
bestaat. De regeering zou in geen geval toe
staan, dat het Moezel-ontwerp, van de overige
plannen gescheiden, in behandeling zou wor
den genomen, daar in dat geval de aanne
ming van de gezamenlyke'regeeringsontwer-
pen nog meer in gevaar zou worden ge
bracht. En tot het doordrjjven van deze
plannen bljjft de regeering, trots iedere op
positie, vaster dan ooit besloten, Na het
afdoen der nieuwe Tariefwetten zullen zy
onmiddelljjk weder worden ingediend. Men
is in doorgaans welingelichte kringen van
oprdeel, dat de beraadslagingen over de ta
rieven slechts enkele weken zullen duren,
zoodat het wel zou kunnen gebeuren, dat de
Kanaalwetten nog dezen winter by den Prui-
sischen landdag opnieuw in behandeling zul
len komen.
MERK te letten)
VAX
M.
N worden afgele-
de pakjes vap vijl
en een Ned. one
van Nommer er.
van nevenstaand
le Wet gedepo
itvoeringvan ge-
ibevelends
BIJL,
1EBAART Lx.
J. SMITS,
meten werk.
ovbR
DAMMER
'«riet
ommera VIJF CENTEN.
i |k
dwSehteK
sn. tcaameu-
ngen In den
i num de.
vervaardigd M
et worcldbe-
ebr* Stoll-
telefoon 'o St.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per dri$| maanden is 1.25, franco per
post 1.7*0.
Afzonderlijke
Telefoon No. S3
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
6j)
Maar nu was het hem, alsof hij slechts zag,
niet hoorde deze onuitsprekelijk roerende
gestalte, waaraan tegelijk elke lijn den man in
hem prikkelde tot waanzinnnig wordens toe
h|j had op haar willen losstormen, haar tot zich
rukken en met zjjn kussen verstikken.
Maar nu hield hij, met ongehoorde inspanning,
dit oproer in zijn binnenste besloten En, zeld
zaam, hij voelde het smartelijk verscheurende van
dit <ot pijn geklommen verlangen schier als met
wilde lust. Hij had het geliefde wezen onuitspre
kelijk gekrenkt, mishandeld -—ja, een mishandeling
was de liefkoozing onder] deze omstandigheden
geweest I Zij leed, hij zag het, maar goddank
zijn strai was daar hij leed ook I
De wet des tijds scheen nu, terw|jl zij beiden
zoo intensief leefden ais nimmer te voren, voor
hen opgeheven. Was het na seconden of lange
minuten, dat iets den toestand van stomme
schaamte en pijn, die op Louise’s bevende woor
den gevolgd was, verbrak Het was een bitter
steunen van hem. Zy bleef daarbij onbeweeglijk,
maar hij verwachtte het ook niet anders. Alleen
toen hij nu eindelijk van stand veranderde en een
beweging maakte, die hem slechts weinige strepen
naderbij bracht, schrok zij op.
er een voorbereidende daad van uitvoering ge
weest? Op de eerste vraag zeiden 67 rech
ters ja, 54 neen, 7 bleven buiten stemming.
Op de tweede vraag hebben er 71 ja ge
antwoord, 51 neen, en 6 zy er buiten stem
ming gebleven. Dus is de Lur-Saluces schul
dig bevonden, maar de .verzachtende om
standigheden” zijn hem toegestaan.
Tusschen twee rechters, Le Provost-de-
Launay en Aucoint, is het tot woorden ge
komen, zóó hoog, dat er misschien een duel
zal volgen.
Het merkwaardige, belangrijke van het
vonnis zit ’ra overigens wel uitsluitend in den
spoed, door den Senaat gemaakt. De Lur-
Saluces had op schandaal, op .roering” ge
hoopt en, behoudens dat ruzietje tusschen
een paar heeren, is alles, in de stad kalm
gebleven
Frankrijk.
De zaak De Lur-Saluóes voor hot Hoog
gerechtshof
Het is dan wel droevig afgeloopen voor
graaf De Luf-Saluces on diens politieke
vrienden, die meenden, dat uit zyn plotse-
lingen terugkeer uit de tienjarige verbanning
(waartoe hjj in de eerste dagen van 1900
veroordeeld werd wégens deelneming aan
een samenzwering tegen de Republiek) on
vermijdelijk moest voortvloeien een vertra
ging van de behandeling van de wet op de
vereenigingen In den Senaat.
De aangevochten wet is nog vóór den
aanvang van het optreden van den Senaat
als Hooggerechtshof, afgehandeld kunnen
worden, door Frankrijke Eerste Kamer en
te midden van een besliste onverschilligheid
is het nieuwe proces verloopen, terwijl het
Hooggerechtshof den man eergisteren opnieuw
heeft veroordeeld wegens samenzwering tegen
de bestaande orde, tot vjjf jaar verbanning
en wel met 71 tegen 52 stommen, by zes
onthoudingen.
De laatste zitting was al even weinig be
langwekkend als de beide eerstede ver
dediger van den beschuldigde pleitte vrij
spraak Do Lur-Saluces verklaarde, dat hy
niets meer te zeggen had dan dat h|j geen
sp|jt had van het bedpjvene en na openbaar
making van het vonnis was hy kalm tegen
over zyn familieleden, hoewel hy het toch
nogal een zware straf oordeelde voor hetgeen
hy gedaan had.
Ondertusschen heeft de Patrie een protest
openbaar gemaakt van Déroulède pn Habert,
waarin zy opkomen tegen de uitlatingen van
enkele getuigen Voor het Hooggerechtshof
en betoogen, dat zy immer elk samengaan
met de royalisten zullen afwyzen.
Tydens de beraadslaging in raadkamer,
is het tusschen de senatoren Leprovost De
launay en Aucoint tot een geschil gekomen,
waarby de een den ander voor een dwaas
schold, zoodat er van beidé zyden getuigen
zyn gekozen.
Zooals verwacht werd, is geschiedde
handelsrechtbank te Parjjs heeft haar be
slissing in de Figaro-zaak een maand ver
daagd, op verzoek van den advocaat van Pé-
rivier, den administrateur van het blad, die
verklaarde de zaak nog meer ingaand te
moeten bestudeeren.
Terwijl nu eenerzyds wordt bericht, dat
de aandeelhoudersvergadering heden, Vrij
dag, óók niet zal doorgaan en dat er een
schikking te wachten is, ter beëindiging van
Maar zij bleef rustig, of liever mat en verstompt.
»Ge weet, wat ,ik bedoel,” zeide zij als tevoren.
«En het is niet sinds de paar maanden, dat wij
elkaar hebben weergezien het is, sinds ik heb
leeren denken. Kalmeer u daarom” met een
wonderlijk cynisme gij zijt maar half schul
dig Zou ik het anders tottoj. tot dat van
zooeven hebben laten komen
Nu sprong hij op, om zich snel een paar schreden
van haar te verwijderen Het gelaat van haar af
gewend, doorworstelde hij de slimste óogenblikken
zijns levens. Toen hij zich weer tot haar wendde,
zou de verandering in het anders slechts prettig
scherpe, blondgebaardé gezicht een ieder zijn op
gevallen Hij zag er nu mager en in korten tijd
jaren verouderd uit, En ook zijn stem klonk hard,
toen hij zeide
fik heb eens van een armen duivel gehoord,
die verkocht een loterijlót, dat hij bezat, uit nood,
kort voor de trekking en ervoer dan, dat op zijn
nummer de hoofdprijs was gevallen, die hem tot
een rijk man zou hebben gemaakt Ik wefet nu,
hoe de ongeluksvogel te moede was. Hij hing
zich overigéns qp wat doen wij, Louise
»Wijo, nietsHij zag haar snel aan,
weer met iets van zijn natuurlijken blik en met
angst en zorg daarin de woorden hadden zoo
vreemd abstrait geklonken, als wist ze nauwelijks,
’wat ze zeide. «Wij moeten nu weer tot de an
deren gaan,” voer ze even mechanisch voort.
Nog eenmaal beet hij in woedende pijn du
tanden op elkaar
Wordt vervolgd.')
vergeve mij en beware mij voor de gemeenheid
ook dit meisje te declineeren, haar een verwijt
van de onzalige geschiedenis,te maken» Ik was
waanzinnig, met blindheid geslagen ik heb u
immers om raad gevraagd u in plaats van
u te vragen o
Hij drukte de gebalde vuisten tegen het voor
hoofd, in de oogen Louise kon den aanblik
niet langer verdragen. »Sta op, Richard,” zeide
ze zacht, maar hij hoorde niet Hij voer voort,
nog altijd op de knieën, maar met een verander
den, opmerkzamen blik«Waarom lacht ge mij
dan niet uit en zegt mij, dat ik een ingebeelde
dwaas ben, omdat ik geloof, dat ik u had kunnen
bezitten |De meeste vrouwen zouden dat nu in
uw plaats doen mij dacht, dit ware de ure
der bekentenissen, en het gaat nu in één moeite
door wij nemen elkaar nu niets meer kwalijk.
zeg mij dus, dat gij nooit wat om mij hebt ge
geven, Louise.”
Louise Heidloff echter, zonder de geringste
begeerte, om een bitonder effect met haar woor
den te bereiken, ja zonder eenige gedachte aan de
gevolgen daarvan, gelijk trouwens aan heel haar
eigen persoon, zeide veeleer iets geheel anders.
Ze zeide maar met moede, toonlooze stem en
terwijl ze daarby haar gelaat, als een in de
woestijn naar verkoeling smachtende, at en halt
opwaarts wendde
»Gij weet toch wel, Richard, dat zulks een
leugen ware Men is niet ongestraft, vooral op
myn leeftijd, de dwaas, die ik was mannen
zien zoo iets
»Zien wat?, wat, Louise?” vroeg hij ademloos.
Ik geloof, dat voor een groot deel, zoo niet
voor het grootste deel, de belasting zal worden
betaald door onze landslieden, die betrokken
z|jn by den kolenhandelvan den reeder en
den koopman en den mijneigenaar af tot den
werkman toe die de kolen uit den grond
haalt”.
Sir Edward Grey en sir Henry Campbell-
Bannerman steunden daarom het voorstel van
den heer Mc. Kenna, om den eigenaar van
een tiendrecht op de m|jnen het vierde deel
der schatting te doen betalen.
„Wy achten het schandelijk, dat de eenige
persoon die niet bjjdraagt in deze belasting
de man is, die het minste doet voor het pro-
duceeren van de kolen, en die wel deelt in
de winsten zoodat hy zeker wel een deel
van den last dragen mag”.
Het voorstel van den heer Mc. Kenna werd
natuurlijk verworpen daarvoor heeft bot
Engelsche Lagerhuis nu eenmaal een groote
en gehoorzame regeeringsmeerderheid.
Toch heeft sir Michael iets van zyn stand
vastigheid moeten latén slippen.
Hy heeft moeien erkennen, dat de rechten
op kolen, waarvoor contracten waren afgeslo
ten vóórdat de belasting was opgelegd, ge
heel ten laste zouden komen van de En
gelsche exporteurs. En daarom heeft hy
die kolen van belasting vrijgesteld.
De „Westm. Gazette” berekent dat dit aan
de Schatkist kosten zal 650,000 p. st.
Ook op bet tweede groote bezwaar, dat
alle kolen naar denzelfden maatstaf worden
belast, ongeacht de waarde, heeft sir Michael
iets moeten toegeven.
Hy heeft toegestaan, dat de steenkool waar
van de waarde, vry aan boord, ten genoegen
van de be’astingautoriteiten bewezen is,
niet meer te bedragen dan 6 shillings per ton,
en brandstof gemaakt van kolen, die geen
hooger waarde hebben, vry zal zyn van de
belasting.
Dit is, naar de „Westm. Gazette” doet
uitkomen, de erkenning van het beginsel
„de minimis lex non curat”.
Maar tevens wflst de „Westm. Gazette” er
op, dat nu langzamerhandhet sop de kool
niet meer waard is.
Het schynt gemakkelyk genoeg een last
te leggen van 1 shilling per ton op uitge
voerde steenkool, als men uitgaat van de
meening, dat de buitenlandsche gebruiker die
wel betalen zal. Maar het blykt zeer moeilijk
te zyn, zulk een algemeen gestelde en dwaze
belasting in te voeren.
De rechters van het Fransche Hooggerechts
hof hebben in raadkamer te beslissen gehad
over twee vragen Is er complot geweest P Is,
,Om godswil, Louise,” riep hij toen, met tranen
in oogen en stem, «houdt ge mij voor zulk een
ellendeling, dat ik u nu nog te na zou komen I”
Ze zag hem daarop en onder de woorden, die
hy nu nog sprak, aan, maar als met bezwaarlijke
opmerkzaamheid, in moede verwondering. Hij
stond daar, met gebalde handen, de tanden van
smart op elkaar gebeten. En van tusschen de
saamgeperste lippen kwam het daarop te voor
schijn Toon mij uw verachting, Louise ge
hebt volkomen gelijk ik kus u in het geheim,
die men moest hoeden als een eenig kleinood,
kus ik in stilte, waar niemand het ziet, zooals
misschien de een of ander mijner bekenden het
dienstmeisje zijner vrouw achter de deur kust
ik kus u het is zoo, zooals ge zegt en
trouw een ander. Weet ge ook wie nu met
onnatuurlijk kalme, zeer duidelijke stem neen,
niet juffrouw Walch dat was een vergeeflijke
dwaling uwerzijds, wijl ze ook mee op de lijst
gestaan heeft. Een andere bekende van ons bei
den, de baronessa Rita van Uechtritz -r- o, ik
wil hoog op, zooals §e ziet, zonder een adellijke
kroon doe ik het met; daarom alleen was het
mij te doen, natuurlijk.” Maar nu, wat was
dat Nu lag hij op eenmaal voor hakt op
de knieën en zag tot haar op met de rood on-
derloopen, ontstelde oogen, deze oogen, die by
een meest kalm man iets aangrijpends hebben, en
aangrijpend was ook de veranderde, nauwelijks te
herkennen stem, waarmee hij het nn uitstiet: ik
moet haar trouwen, moet haar, de Uechtritz, al
thans vrstgen, Louise, en zij. zij wijst mij niet af.
zij heeft het er op aangelegdWat zeg ik Goa
r|js rap echtheid ia 1
n kurl steeds roor-
den naim der Pippa
Men herinnert zich de klachten van Bur
dett Coatte over de schandelijke inrichting
Tin de hospitalen in Zuid-Alrika. In het
Lagerhuis werd hierover gesproken maar de
meerderheid! stuitte een enquete op de ver
klaring van de Regeering, dat er een com
missie van deskundigen op,het oorlogstooneel
was en die commissie eenstemmig oordeelde,
dat de zieken en gewonden uitstekend wer
den verpleegd. Nu is dezer dagen uit Zuid-
Afrika teruggekeerd dr. Craig Dun, dieniet
in militairen dienst, meer vrijheid had om
te spreken. Hij deelde op een vergadering
van geneeskundigen te Liverpool een en
ander mee van hetgeen hjj gezien bad en
dat stemde geheel overeen met hetgeen Bur
dett Coutts vroeger gepubliceerd had. De
hospitalen, die hjj bezocht, waren een hel
voor de arme verpleegden. De commissie
vaa onderzoek vatte baar taak zoo op. Moest
zjj een hospitaal bezoeken dan was zjj altjjd
zoo goed haar komst twee etmalen te voren
aan te zeggen. De verplegers hadden dan
al den tjjd om den warboel wat op te red
deren en er een bedriegeljjk schjjntje van
deugdelijkheid aan te geven. De commissie
kwam, keek alles eens vluchtig na en ging
knikkend van tevredenheid heen.
1
De Engelsche minister, van financiën, sir
Michael Hicks-Beach, was onverzettelyk.
Toen de uitvoerbelasting op steenkool, die
by tot gedeeltelijke dekking der uitgaven
Voor een onbegonnen oorlog noodig achtte,
door het Engelsche parlement in beginsel
was aangenomen, was hy niet te bewegen
daarin eenige verandering te brengen. De
mijnwerkers vergaderden, en dreigden met
werkstakingsir Michael wist van geen wij
ken. De mijneigenaars wilden de m|jnen
liever sluiten dan deze belasting betalen
sir Michael zeide kortaf: Sluit dan maar;
betalen moet ge echter
Het bleek al spoedig, dat sir Michael zich
had verrekend. De meening, dat de belasting
zou betaald worden door de consumenten, dat
wil zeggen, dat de vreemde gebruikers van
Engelsche steenkool hun deel zouden dragen
van de oorlogslasten, was zeer optimistisch.
De Engelsche kolenhandelaars betalen de
premie en niet de gebruikers.
Sir Henry Campbell-Bannerman zeide dat
dezer dagen nog eens duidelijk in het La
gerhuis
„De minister is nog steeds van meening,
dat de belasting zal betaald worden door den
vreemdeling. Dat moet ik ^chter tegenspreken.
