ide 1 IS sen. r agazijn ter’ Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. INERS, Dinsdag 9 Juli 1901. X’o. 8548. Bulleulandsch Overzicht. moratorium FEUILLETON. Eindelijk Saamgebracht. OUKENS, TROEH- IN LOON. 40ste Jaargang. Inzending van Advertentiën 'tot 1 uur des midd. th beleeld aan NKMAN& Zn oeg bestaat er artikel waarin >lgkbaar alleen ik te misleiden, 'erklaren daar- Odol alleen erkocht wordt anneer op de ler Chemisehes gedrukt is. enkenden luier en oordeel te' lijken vorm de dank zij de gen der laatste ■ast. en zullen tippen, waarop sen middel tot et acht geven, ks in den mond tenschap zeer 28. iT i nieuwste iaden >oger. e GASORNA- EN en COM- EN met goed en hooger. ioncnrreerende TaterleM4ng haven 182. dtendheid voor 3D. ||OI INII i: TOIRANT. telefoon No. 99. De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN. terwyl admiraal Bresson aan boord do gerc- patrieerdon ging begroeten, in gezelschap van vele officieren. Van de 1271 man zyn er 120 ziek. >ften, enz. en alles wat iverlangd met >r, tafellinnen lobe—Schillingsfurst, prins van Ratibor en Korvei, was den 31en Maart 1819 te Roten burg geboren. Aanvankelijk trad hy in dienst bjj de rechterlijke macht in Pruisen en ging later (reeds in 1849) als rijksgezant naar Londen. Den 31en Dec. 1866 werd hij mi nister-president in Beieren in welke functie hij krachtig streefde naar de eenheid van Duitschland. Zijn anti-clericalisme, voorname lijk zyn streven naar scheiding van school en kort, bracht hem, door den haat der ultra- montanen, in 1870 ten val. Hij bleef echter Beiersch Rijksraad, werd weldra in den eersten Duitschen Rijksdag gekozen en ging in 1874 als Opvolger van Arnim als gezant naar Parijs. Van 1885 tot 1894 was hjj vervolgens stadhouder van Elzas Lotharingen, waar hjj met veel takt optrad en in 1894 weii hy opvolger van Caprivi alsRjjkskan- selier. Hoe hy die plaats, waar hy zich te zwak toonde om de partijen goed te beheer- schen, weer heeft moeten afstaan aan Von Bülow, ligt nog versch in ’t geheugen. In den Franschen Senaht heeft do Minister ..van Bnitenlandsche Zaken Delcassé in ant woord op een vraag /an den heer Chaumier gezegd dat het bezoek van het Marokkaan- sche gezantschap het bewys is van de vriend schappelijke gevoelens, die tusschen Frank rijk en Marokko bestaan, en die geen twijfel of Wantrouwen toelaten. Wij hebben, sprak de Minister, ons er toe bepaald de aanvallen met gematigdheid af te slaantevens heb ben wy de Regeering van Marokko genood zaakt de grensstammen te bewaken. Thans is alles geëindigd. Wij zyn vast besloten de integriteit van Marokko te eerbiedigen. Duitschland. Het heet dat de maatschappij op aandee- len te Kassei „Trebertrocknung” (moutdro- gerjj) oen deficit heeft van veertien en- een-half millioen, door de directie en den raad van toezicht verschuldigd aan de maat schappij. --Tb Liegnitz is hen jon£ htfuïgraveur uit Wurtsch tot een vol jaar gevangenis- straf veroordeeld, omdat de rechtbank meende dat zjjn jeugd juist als verzwarende omstan digheid gold een spiksplinternieuw inzicht welgevallig misschien aan de heeren te Berlijn! Reeds Zaterdag werd melding gemaakt van de aanneming in het Britsche Lagerhuis van het leeningsontwerp. Bij de debatten hierover zijn interessante verklaringen afgelegd, die vrijwel hierop neer komen, dat de Britsche regeering het als ón mogelijk beschouwt om den Boeren hun on afhankelijkheid te verzekeren. Sir Michaël Hicks-Beach, kanselier der schatkist, zeide dat men van verschillende kanten pogingen vraagt om een einde te maken aan den oorlog. De telegrammen van lord Kitchener bevat ten echter verklaringen van de Boerenleiders in Transvaal en Vrijstaat, waarin zy zeggen te vechten voor hunne onafhankelijkheid, waarvan zy nooit willen afzien. Hier juichten de Ieren. De onafhankelijkheid kan Engeland hun niet ternggeven, zeide Hicks-Beach. Nu juichten anderen. Een aanzienlijke gedeelte ^van de oorlogs kosten zon Transvaal en den Vrijstaat opge legd worden, maar er kon niets worden ge daan, zoolang de oorlog niet is geëindigd en het landsbestuur geregeld. By het bepalen van de belasting op de goudmijnen,, moest rekening gehouden worden met de voordooien," voortkomende uit de af schaffing van het dynamietmonopolie. Overi gens zal de regeering zorg dragen niets te doen, dat de ontwikkeling der mjjnen zou kunnen belemmeren. Naar aanleiding van deze woorden ontstond een zeer warm debat ra het huis. Door do correctioneele rechtbank te Argentiéres is een landlooper, die reeds 118 Vonnissen heeft gehad, veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf wegens landlooperjj. In verband met de ongeregeldheden te La Motte by Grenoble, zyn, wegens his- handeling on huisvredebreuk, veertien .per sonen veroordeeld tot gevangenisstraf van tien dagen tot drie maanden. Een rentenier te Le Mans, dio een vlag had uitgehangen met het heilige hart er op, is veroordeeld tot vijf francs boete. Volgens een publicatie der Figaro van een vertrouwelyke mededeeling, door Felix Faure aan een vriend gedaan, zouden Frank- j rjjk en Engeland, ten aanzien van de Fachoda- aangelegenheid twee vingers van den oorlog j verwijderd zjjn geweest en zou in een bui- I tengewone ministerraad besloten zyn gewor den kredieten uit te geven zonder vooraf gaande machtiging van de Kamers. De zending van Marchand droeg een zuiver wetenschappelijk en economisch karakter, vrij van alle politiek en er zou, zonder de tusschenkomst van Kitchener niets voorge vallen zyn, torwyl Engeland nimmer een ultimatum gezonden heeft en de Republiek dus een zoodanig document niet heeft kun nen afwijzen en ook geen concessiën heeft behoeven te doen. De opwinding der openbare meening daarin school het gevaar en daarom besloot het kabinet tachtig millioen beschikbaar te stellen. 7») «Ik ben je teer dankbaar, lieye Richard,” had ze gezegd, «en wil er mij verder niet tegen ver zetten, dit alles van uw grootmoedigheid aan te nemen. Het zou dwaas van mij zijn? te willen verheien, dat onze middelen beperkt zijn, en dat het mama zeer moeilijk ware gevallen my een huishouden naar de tegenwoordige eischen te ver schaften.” Men had nu nog vier weken tijd tot de bruiloft, en de oude dame, steeds een werkzame vrouw, verviel nu bepaald in een koortsige bedrijvigheid. De schoondochter had de meubelen uitgezocht, ja, maar wie moest de eigenlijke inrichting der woning voor het jonge paar op zich nemen? Zij toch wel, die zich hier ter plaatse zelve bevond. Zoo kwam het, dat ze zekeren dag na tafel tot haar zoon zeide: eGe meent, dat ik naar eenige adsistentie moest omzien Ik heb ook al daaraan gedachtik kon my daardoor veel geloop besparen. Jammer, dat mijn verstelster nu juist weer met haar rheumatiek zit die had ik het liefst ze weet hier in huis net zoo goed den weg als ik Daar viel mij zoo in: wanneer ik nu eens aan Louise Heidloff schreef ze zijn nog hier, ik heb den oude onlangs van uit het rijtuig op straat gezien. Die lot zekerheid geklommen vermoeden, was de zoon door haar in een geheel andere stemming ge bracht. In plaats van veer aan zijn berekeningen te gaan, de eindelopze rijen getallen, waarvan er vellen vol op zijn tafel lagen, liep hy zijn kamer op en neer, om eerst weer een weinig tot kalmte te komen. Hij had sedert den Meiavond in oom Hippel’s park Louise Heidloff noch gezien, noch iets van naar ot haar vader gehoord. En hij vpeide dit als een zoo hard gemis en tevens straf voor zich «elven, dat hij daarmee genoeg te doen had en het hem kwalijk in den zin was gekomen, zijn medegevoel, bij deze plotselinge verbreking harer relatien, ook tot haar uit te strekken. Hoogstens kwam de Vluchtige gedachte bij hem op, dat ze toch moest weten, dat het nu niet anders ging dat ze malkaar niet meer mochten ontmoeten. Nu voelde hij zich echter op éénmaalwakker geschud. Het viel hem zwa^r op de ziel, dat zij toch ook een leven leefde naast wat ze voor hem gevoelde, van welken' aard dit dan ook mocht zijn, en wel een recht zorgvol leven. Hoe die kritieke aangelegenheid van dén ouden bouwmees ter zich ondertusschen wel verder mocht ontwik keld hebben Louise had er tegenover hem geen geheim van gemaakt, dat ze geen anderen raads man had dan hem, Richard Seemann. En nu liet hij haar hulpeloos staan en dacht daarmee nog een beele overwinning te hebben behaald - over machtige aspiraties, die in zijn tegenwQpr/Jige ,positie onbetaipelijk wartal (JFordt vervolgd.} Verspreide Berichten. Frankrijk. Er dreigt een algemeene staking van de arbeiders in de lucifersfabrieken, in verband met de staking te Pantin en Aubervilliers, waar de lui meer loon vragen voor zekere werkzaamheden en waar reeds 640 mannen en vrouwen by betrokken zyn Binnen vyf da^en rtioet de regeering of de minister van financiën de eischen ingewilligd hebben anders leggen alle arbeiders in het vak er het byltje by neer. - Te Marseille is de eerste zending Fransche soldaten uit China, eergisteren in den vroegen morgen aldaar met de „Mytho” aangebracht, met geestdrift door een talrijke menigte ontvangen, die juichte en jubelde, als gold het het opperste belang des lands, »Het ligt toch anders niet in uw aard, zonder tact te werk te gaan, moeder” wat misschien wel wat sterk gezegd was j «u kunt er toch niet in ernst aan willen denken, een dame uit bevriende familie Uit te noodigen, om de plaats van uw verstelster in te nemen. En dan in elk geval wonsch ik het niet,” sloot hij haastig. Mevrouw Seemann wierp nog een verwonderden blik naar het gelaat van haar zoon. Dat was rood geworden - hij was formeel in vuur geraakt En het gebeurde niet dikwijls, dat hij zoo na- drukkelijk werd, vooral niet bij dingen, die hem eigenlijk weinig aangingen. ,Nu, wannéér het u niet aangenaam is, dan laten wij het natuurijk,” zeide ze nu «Ge kunt gelijk hebben we had den ten slotte complimenten met haar moeten maken, en dat Ware hinderlijk voor u geweest. Maar ge hebt toch anders niets tegen de Heid- lofiPs dreef de demon, die d^overbodige bemer kingen inblaast, de goede vrouw u4Q, er nog ten slotte aan toe te voegen. God, welk een pijniging «Neen volstrekt niets,” zeide Richard met heesche stem. Hij verliet het vertrek, en de gedachte, die ïtjn moeder hem na zond, was dezeer moest zich vóór haar zoon een of andere onaangename herinnering aan den naam dier mènschen verbinden. Waarschijnlijk had de oude bouwmeester bij hem geborgd dat was ’t I Ze hoorde niets van dergelijke dingen, natuurlijk. Richard was in zulke zaken de dis cretie zelve. Maar hij wilde nu ook zoo weinig mogelijk met de Heidloff's te doen hebben. Terwijl de oude dame zich nu tenminste kon verheugen over de scherpzinnigheid van haar bijna Telefoon No. 99 ADVERTENTIEN worden geplaatst van- 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. Lloyd George bestreed hevig de rampvolle politiek der regeering in Zuid-Afrika. Brodrick, minister van oorlog, zeide dat redevoeringen als die vanLloydGeorge slechts den oorlog verlengen. Hy deelde mede dat commandant-generaal Botha onlangs verlof had gekregen een cijfer telegram naar Kruger te zenden. Daarna werd er ëene proclamatie uitgegeven, onderteekend door Steyn, die de volgende zinsnede bevatte: Kruger bericht ons, dat hy en de deputatie nog grmte hoop hadden op een bevredigend einde van den langen strjjd, en na de buiten gewone materieele en persoonlijke offers moe ten wy den strijd voortzetten, en van zijne zyde en door de deputatie waren alle stappen gedaan en zouden worden gedaan die oorbaar werden geacht. Er werd een besluit genomen op eene bijeenkomst, door Botha, De Wet en Dela- rey bijgewoond, waarbij werd gezegd, dat een vrede, welke de opoffering van de onaf hankelijkheid van de Boeren of de belangen van de koloniale broeders omvatte, niet zou worden aangenomen. i Deze’ mededeeling is vooral hierom belang rijk, omdat klaarblijkelijk bedoeld wordt de geruchtmakende telegrammenwisseling tns- schen Kruger en de Boerenaanvoerders, waarover zoo sensationeele praatjes de ronde hebben gedaan. Brodrick zeide nog dat de regeering niet meer toe wil geven dan voor een jaar. Sir Henry Campbell-Bannerman antwoordde dat de groote meerderheid der oppositie oor deelt dat de regeering een rampvolle politiek heeft aangenomen. Het eenige middel om den oorlog spoedig tot een eervol einde te brengen, is zich met den vyand te verzoenen, meende hy. Hy deed een beroep op de Kamer om niet te volharden in den eisch der onvoorwaar- deljjke overgave. Balfour noemde Bannerman een pro-Boer, doch deze verzette zich daartegen. Balfour trok het woord daarop in. Zekere leden hebben, wel is waar hunne bezorgdheid betoond voor vrouwen en kinderen, maar tevens alles gedaan wat mogelyk is om den oorlog te doen voortduren, zeide Balfour. De Boeren vechten door, zeggende dat er in Engeland eene belangrijke party is, die zal eindigen met te zegepralen en hun de onafhankelijkheid teruggeven. Na deze spijtige opmerking werd het debat gesloten. f z Vorst Chlodwig Holjenlobe, de gewezen rykskanselier is gestorven. Vorst Chlodwig Karl Victor van Hohen- zou misschien heel graag de paar weken lot de bruiloft hier komen en zich verdienstelijk maken. Zij moet bijna omkomen van verveling bij den ouden zonderling, haar vader.” n «Louise Heidloff! om Godswil, moeder, waar aan denkt ge stiet Richard uit! Hij kwam zich voor als een betrapte, nu zijn moeder zoo onvoorziens den naam noemde. Uit vrees van te veel te zeggen, had hij echter te weinig ge zegd, want de oude vrouw voer argeloos voort: »En ik dacht nog wel, dat ge mij zoudt prijzen om mijn goede idee. Ge meent zeker, dat zij de rechte niet ware om de handen uit te steken. Nu, daarin kunt ge gelijk hebben. Maar ik had dan toch iemand, die ik hier en daar heen kon stu ren. En dan was het eigenlijk ook om haar een dienst te bewijzen. Mij dacht, het zou haar ge noegen doen, al het moois te zien, dat hier nu in huis komt. Ze zou dan natuurlijk later een mooi cadeau moeten hebben. Wanneer we haar op de bruiloft noodigden, zou ik haar van zelf de japon geven Richard draaide nu eindelijk naar zijn moeder omtot hiertoe was hij niet geheel zeker van zijn stem en uiterlijk geweest Maar ook nu nog staarde ze hem verwonderd aan, toen hij op een zonderling drogen en harden toon zeide»Laat dat idee varen, moeder, geheel varen, hoort ge Spreek mij asjeblieft niet meer daarvan «Maar waarom niet? Wat hebt ge dan toch bleef zij aanhouden, eigenzinnig, als ze soms kon zijn. Met geweld vermande hij zich en zeide, terwijl hij vriendelyk zijn hand op haar schouder legde De Kölnische Zeitung schrijft „De bijeenkomst van de voornaamste Boe renleiders, met Botha, de Wet en de la Rey aan het hoofd, heeft het besluit genomen den oorlog tot het uiterste te voeren en geen vrede te aanvaarden, waarvan de on afhankelijkheid van de republieken of de belangen van de medestrijdende Kaapsche Hollanders de prijs zouden wezen. Er is dus geen twijfel dat de hardnekkigheid van de Boeren, in weerwil van de meedoogen- looze middelen van het Engelsche legerbe stuur, die nu niet meer vatbaar zyn voor verscherping, geen zier is verminderd. De onbuigzaamheid van dezen kleinen volksstam schynt inderdaad geen grenzen te kennen. Zoo zal dan de Engelscben, daar zy om hun nationale eer niet kunnen toegeven, niets anders overblyven dan den oorlog voort te zetten, tot de laatste man van deze taaie tegenstanders gevallen of gevangen genomen is.”.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1901 | | pagina 1