ide
1
IS
sen.
r
agazijn
ter’
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
INERS,
Dinsdag 9 Juli 1901.
X’o. 8548.
Bulleulandsch Overzicht.
moratorium
FEUILLETON.
Eindelijk Saamgebracht.
OUKENS,
TROEH-
IN LOON.
40ste Jaargang.
Inzending van Advertentiën 'tot 1 uur des midd.
th beleeld aan
NKMAN& Zn
oeg bestaat er
artikel waarin
>lgkbaar alleen
ik te misleiden,
'erklaren daar-
Odol alleen
erkocht wordt
anneer op de
ler Chemisehes
gedrukt is.
enkenden luier
en oordeel te'
lijken vorm de
dank zij de
gen der laatste
■ast. en zullen
tippen, waarop
sen middel tot
et acht geven,
ks in den mond
tenschap zeer
28.
iT
i nieuwste
iaden
>oger.
e GASORNA-
EN en COM-
EN met goed
en hooger.
ioncnrreerende
TaterleM4ng
haven 182.
dtendheid voor
3D.
||OI INII i: TOIRANT.
telefoon No. 99.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
terwyl admiraal Bresson aan boord do gerc-
patrieerdon ging begroeten, in gezelschap
van vele officieren. Van de 1271 man zyn
er 120 ziek.
>ften, enz.
en alles wat
iverlangd met
>r, tafellinnen
lobe—Schillingsfurst, prins van Ratibor en
Korvei, was den 31en Maart 1819 te Roten
burg geboren. Aanvankelijk trad hy in dienst
bjj de rechterlijke macht in Pruisen en ging
later (reeds in 1849) als rijksgezant naar
Londen. Den 31en Dec. 1866 werd hij mi
nister-president in Beieren in welke functie
hij krachtig streefde naar de eenheid van
Duitschland. Zijn anti-clericalisme, voorname
lijk zyn streven naar scheiding van school en
kort, bracht hem, door den haat der ultra-
montanen, in 1870 ten val. Hij bleef echter
Beiersch Rijksraad, werd weldra in den
eersten Duitschen Rijksdag gekozen en ging
in 1874 als Opvolger van Arnim als gezant
naar Parijs. Van 1885 tot 1894 was hjj
vervolgens stadhouder van Elzas Lotharingen,
waar hjj met veel takt optrad en in 1894
weii hy opvolger van Caprivi alsRjjkskan-
selier. Hoe hy die plaats, waar hy zich te
zwak toonde om de partijen goed te beheer-
schen, weer heeft moeten afstaan aan Von
Bülow, ligt nog versch in ’t geheugen.
In den Franschen Senaht heeft do Minister
..van Bnitenlandsche Zaken Delcassé in ant
woord op een vraag /an den heer Chaumier
gezegd dat het bezoek van het Marokkaan-
sche gezantschap het bewys is van de vriend
schappelijke gevoelens, die tusschen Frank
rijk en Marokko bestaan, en die geen twijfel
of Wantrouwen toelaten. Wij hebben, sprak
de Minister, ons er toe bepaald de aanvallen
met gematigdheid af te slaantevens heb
ben wy de Regeering van Marokko genood
zaakt de grensstammen te bewaken. Thans
is alles geëindigd. Wij zyn vast besloten
de integriteit van Marokko te eerbiedigen.
Duitschland.
Het heet dat de maatschappij op aandee-
len te Kassei „Trebertrocknung” (moutdro-
gerjj) oen deficit heeft van veertien en-
een-half millioen, door de directie en den
raad van toezicht verschuldigd aan de maat
schappij.
--Tb Liegnitz is hen jon£ htfuïgraveur
uit Wurtsch tot een vol jaar gevangenis-
straf veroordeeld, omdat de rechtbank meende
dat zjjn jeugd juist als verzwarende omstan
digheid gold een spiksplinternieuw inzicht
welgevallig misschien aan de heeren te
Berlijn!
Reeds Zaterdag werd melding gemaakt
van de aanneming in het Britsche Lagerhuis
van het leeningsontwerp.
Bij de debatten hierover zijn interessante
verklaringen afgelegd, die vrijwel hierop neer
komen, dat de Britsche regeering het als ón
mogelijk beschouwt om den Boeren hun on
afhankelijkheid te verzekeren.
Sir Michaël Hicks-Beach, kanselier der
schatkist, zeide dat men van verschillende
kanten pogingen vraagt om een einde te
maken aan den oorlog.
De telegrammen van lord Kitchener bevat
ten echter verklaringen van de Boerenleiders
in Transvaal en Vrijstaat, waarin zy zeggen
te vechten voor hunne onafhankelijkheid,
waarvan zy nooit willen afzien.
Hier juichten de Ieren.
De onafhankelijkheid kan Engeland hun
niet ternggeven, zeide Hicks-Beach.
Nu juichten anderen.
Een aanzienlijke gedeelte ^van de oorlogs
kosten zon Transvaal en den Vrijstaat opge
legd worden, maar er kon niets worden ge
daan, zoolang de oorlog niet is geëindigd en
het landsbestuur geregeld.
By het bepalen van de belasting op de
goudmijnen,, moest rekening gehouden worden
met de voordooien," voortkomende uit de af
schaffing van het dynamietmonopolie. Overi
gens zal de regeering zorg dragen niets te
doen, dat de ontwikkeling der mjjnen zou
kunnen belemmeren.
Naar aanleiding van deze woorden ontstond
een zeer warm debat ra het huis.
Door do correctioneele rechtbank te
Argentiéres is een landlooper, die reeds 118
Vonnissen heeft gehad, veroordeeld tot acht
maanden gevangenisstraf wegens landlooperjj.
In verband met de ongeregeldheden
te La Motte by Grenoble, zyn, wegens his-
handeling on huisvredebreuk, veertien .per
sonen veroordeeld tot gevangenisstraf van
tien dagen tot drie maanden.
Een rentenier te Le Mans, dio een
vlag had uitgehangen met het heilige hart
er op, is veroordeeld tot vijf francs boete.
Volgens een publicatie der Figaro van
een vertrouwelyke mededeeling, door Felix
Faure aan een vriend gedaan, zouden Frank-
j rjjk en Engeland, ten aanzien van de Fachoda-
aangelegenheid twee vingers van den oorlog
j verwijderd zjjn geweest en zou in een bui-
I tengewone ministerraad besloten zyn gewor
den kredieten uit te geven zonder vooraf
gaande machtiging van de Kamers. De
zending van Marchand droeg een zuiver
wetenschappelijk en economisch karakter,
vrij van alle politiek en er zou, zonder de
tusschenkomst van Kitchener niets voorge
vallen zyn, torwyl Engeland nimmer een
ultimatum gezonden heeft en de Republiek
dus een zoodanig document niet heeft kun
nen afwijzen en ook geen concessiën heeft
behoeven te doen.
De opwinding der openbare meening
daarin school het gevaar en daarom besloot
het kabinet tachtig millioen beschikbaar te
stellen.
7»)
«Ik ben je teer dankbaar, lieye Richard,” had
ze gezegd, «en wil er mij verder niet tegen ver
zetten, dit alles van uw grootmoedigheid aan te
nemen. Het zou dwaas van mij zijn? te willen
verheien, dat onze middelen beperkt zijn, en dat
het mama zeer moeilijk ware gevallen my een
huishouden naar de tegenwoordige eischen te ver
schaften.”
Men had nu nog vier weken tijd tot de bruiloft,
en de oude dame, steeds een werkzame vrouw,
verviel nu bepaald in een koortsige bedrijvigheid.
De schoondochter had de meubelen uitgezocht,
ja, maar wie moest de eigenlijke inrichting der
woning voor het jonge paar op zich nemen? Zij
toch wel, die zich hier ter plaatse zelve bevond.
Zoo kwam het, dat ze zekeren dag na tafel tot
haar zoon zeide:
eGe meent, dat ik naar eenige adsistentie moest
omzien Ik heb ook al daaraan gedachtik kon
my daardoor veel geloop besparen. Jammer, dat
mijn verstelster nu juist weer met haar rheumatiek
zit die had ik het liefst ze weet hier in huis
net zoo goed den weg als ik Daar viel mij zoo
in: wanneer ik nu eens aan Louise Heidloff
schreef ze zijn nog hier, ik heb den oude
onlangs van uit het rijtuig op straat gezien. Die
lot zekerheid geklommen vermoeden, was de zoon
door haar in een geheel andere stemming ge
bracht. In plaats van veer aan zijn berekeningen
te gaan, de eindelopze rijen getallen, waarvan er
vellen vol op zijn tafel lagen, liep hy zijn kamer
op en neer, om eerst weer een weinig tot kalmte
te komen.
Hij had sedert den Meiavond in oom Hippel’s
park Louise Heidloff noch gezien, noch iets van
naar ot haar vader gehoord. En hij vpeide dit
als een zoo hard gemis en tevens straf voor zich
«elven, dat hij daarmee genoeg te doen had en
het hem kwalijk in den zin was gekomen, zijn
medegevoel, bij deze plotselinge verbreking harer
relatien, ook tot haar uit te strekken. Hoogstens
kwam de Vluchtige gedachte bij hem op, dat ze
toch moest weten, dat het nu niet anders ging
dat ze malkaar niet meer mochten ontmoeten.
Nu voelde hij zich echter op éénmaalwakker
geschud. Het viel hem zwa^r op de ziel, dat zij
toch ook een leven leefde naast wat ze voor hem
gevoelde, van welken' aard dit dan ook mocht
zijn, en wel een recht zorgvol leven. Hoe die
kritieke aangelegenheid van dén ouden bouwmees
ter zich ondertusschen wel verder mocht ontwik
keld hebben Louise had er tegenover hem geen
geheim van gemaakt, dat ze geen anderen raads
man had dan hem, Richard Seemann. En nu liet
hij haar hulpeloos staan en dacht daarmee nog
een beele overwinning te hebben behaald - over
machtige aspiraties, die in zijn tegenwQpr/Jige
,positie onbetaipelijk wartal
(JFordt vervolgd.}
Verspreide Berichten.
Frankrijk.
Er dreigt een algemeene staking van de
arbeiders in de lucifersfabrieken, in verband
met de staking te Pantin en Aubervilliers,
waar de lui meer loon vragen voor zekere
werkzaamheden en waar reeds 640 mannen
en vrouwen by betrokken zyn Binnen vyf
da^en rtioet de regeering of de minister van
financiën de eischen ingewilligd hebben
anders leggen alle arbeiders in het vak er
het byltje by neer.
- Te Marseille is de eerste zending
Fransche soldaten uit China, eergisteren in
den vroegen morgen aldaar met de „Mytho”
aangebracht, met geestdrift door een talrijke
menigte ontvangen, die juichte en jubelde,
als gold het het opperste belang des lands,
»Het ligt toch anders niet in uw aard, zonder
tact te werk te gaan, moeder” wat misschien
wel wat sterk gezegd was j «u kunt er toch
niet in ernst aan willen denken, een dame uit
bevriende familie Uit te noodigen, om de plaats
van uw verstelster in te nemen. En dan in
elk geval wonsch ik het niet,” sloot hij haastig.
Mevrouw Seemann wierp nog een verwonderden
blik naar het gelaat van haar zoon. Dat was
rood geworden - hij was formeel in vuur geraakt
En het gebeurde niet dikwijls, dat hij zoo na-
drukkelijk werd, vooral niet bij dingen, die hem
eigenlijk weinig aangingen. ,Nu, wannéér het u
niet aangenaam is, dan laten wij het natuurijk,”
zeide ze nu «Ge kunt gelijk hebben we had
den ten slotte complimenten met haar moeten
maken, en dat Ware hinderlijk voor u geweest.
Maar ge hebt toch anders niets tegen de Heid-
lofiPs dreef de demon, die d^overbodige bemer
kingen inblaast, de goede vrouw u4Q, er nog ten
slotte aan toe te voegen.
God, welk een pijniging «Neen volstrekt niets,”
zeide Richard met heesche stem. Hij verliet het
vertrek, en de gedachte, die ïtjn moeder hem na
zond, was dezeer moest zich vóór haar zoon
een of andere onaangename herinnering aan den
naam dier mènschen verbinden. Waarschijnlijk
had de oude bouwmeester bij hem geborgd
dat was ’t I Ze hoorde niets van dergelijke dingen,
natuurlijk. Richard was in zulke zaken de dis
cretie zelve. Maar hij wilde nu ook zoo weinig
mogelijk met de Heidloff's te doen hebben.
Terwijl de oude dame zich nu tenminste kon
verheugen over de scherpzinnigheid van haar bijna
Telefoon No. 99
ADVERTENTIEN worden geplaatst van-
1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Lloyd George bestreed hevig de rampvolle
politiek der regeering in Zuid-Afrika.
Brodrick, minister van oorlog, zeide dat
redevoeringen als die vanLloydGeorge slechts
den oorlog verlengen.
Hy deelde mede dat commandant-generaal
Botha onlangs verlof had gekregen een cijfer
telegram naar Kruger te zenden. Daarna werd
er ëene proclamatie uitgegeven, onderteekend
door Steyn, die de volgende zinsnede bevatte:
Kruger bericht ons, dat hy en de deputatie
nog grmte hoop hadden op een bevredigend
einde van den langen strjjd, en na de buiten
gewone materieele en persoonlijke offers moe
ten wy den strijd voortzetten, en van zijne
zyde en door de deputatie waren alle stappen
gedaan en zouden worden gedaan die oorbaar
werden geacht.
Er werd een besluit genomen op eene
bijeenkomst, door Botha, De Wet en Dela-
rey bijgewoond, waarbij werd gezegd, dat
een vrede, welke de opoffering van de onaf
hankelijkheid van de Boeren of de belangen
van de koloniale broeders omvatte, niet zou
worden aangenomen. i
Deze’ mededeeling is vooral hierom belang
rijk, omdat klaarblijkelijk bedoeld wordt de
geruchtmakende telegrammenwisseling tns-
schen Kruger en de Boerenaanvoerders,
waarover zoo sensationeele praatjes de ronde
hebben gedaan.
Brodrick zeide nog dat de regeering niet
meer toe wil geven dan voor een jaar.
Sir Henry Campbell-Bannerman antwoordde
dat de groote meerderheid der oppositie oor
deelt dat de regeering een rampvolle politiek
heeft aangenomen. Het eenige middel om
den oorlog spoedig tot een eervol einde te
brengen, is zich met den vyand te verzoenen,
meende hy.
Hy deed een beroep op de Kamer om niet
te volharden in den eisch der onvoorwaar-
deljjke overgave.
Balfour noemde Bannerman een pro-Boer,
doch deze verzette zich daartegen.
Balfour trok het woord daarop in. Zekere
leden hebben, wel is waar hunne bezorgdheid
betoond voor vrouwen en kinderen, maar
tevens alles gedaan wat mogelyk is om den
oorlog te doen voortduren, zeide Balfour.
De Boeren vechten door, zeggende dat er
in Engeland eene belangrijke party is, die
zal eindigen met te zegepralen en hun de
onafhankelijkheid teruggeven.
Na deze spijtige opmerking werd het debat
gesloten. f z
Vorst Chlodwig Holjenlobe, de gewezen
rykskanselier is gestorven.
Vorst Chlodwig Karl Victor van Hohen-
zou misschien heel graag de paar weken lot de
bruiloft hier komen en zich verdienstelijk maken.
Zij moet bijna omkomen van verveling bij den
ouden zonderling, haar vader.” n
«Louise Heidloff! om Godswil, moeder, waar
aan denkt ge stiet Richard uit! Hij kwam
zich voor als een betrapte, nu zijn moeder zoo
onvoorziens den naam noemde. Uit vrees van
te veel te zeggen, had hij echter te weinig ge
zegd, want de oude vrouw voer argeloos voort:
»En ik dacht nog wel, dat ge mij zoudt prijzen
om mijn goede idee. Ge meent zeker, dat zij de
rechte niet ware om de handen uit te steken. Nu,
daarin kunt ge gelijk hebben. Maar ik had dan
toch iemand, die ik hier en daar heen kon stu
ren. En dan was het eigenlijk ook om haar een
dienst te bewijzen. Mij dacht, het zou haar ge
noegen doen, al het moois te zien, dat hier nu
in huis komt. Ze zou dan natuurlijk later een
mooi cadeau moeten hebben. Wanneer we haar
op de bruiloft noodigden, zou ik haar van zelf
de japon geven
Richard draaide nu eindelijk naar zijn moeder
omtot hiertoe was hij niet geheel zeker van zijn
stem en uiterlijk geweest Maar ook nu nog
staarde ze hem verwonderd aan, toen hij op een
zonderling drogen en harden toon zeide»Laat
dat idee varen, moeder, geheel varen, hoort ge
Spreek mij asjeblieft niet meer daarvan
«Maar waarom niet? Wat hebt ge dan toch
bleef zij aanhouden, eigenzinnig, als ze soms kon
zijn. Met geweld vermande hij zich en zeide,
terwijl hij vriendelyk zijn hand op haar schouder
legde
De Kölnische Zeitung schrijft
„De bijeenkomst van de voornaamste Boe
renleiders, met Botha, de Wet en de la Rey
aan het hoofd, heeft het besluit genomen
den oorlog tot het uiterste te voeren en
geen vrede te aanvaarden, waarvan de on
afhankelijkheid van de republieken of de
belangen van de medestrijdende Kaapsche
Hollanders de prijs zouden wezen. Er is
dus geen twijfel dat de hardnekkigheid van
de Boeren, in weerwil van de meedoogen-
looze middelen van het Engelsche legerbe
stuur, die nu niet meer vatbaar zyn voor
verscherping, geen zier is verminderd. De
onbuigzaamheid van dezen kleinen volksstam
schynt inderdaad geen grenzen te kennen.
Zoo zal dan de Engelscben, daar zy om hun
nationale eer niet kunnen toegeven, niets
anders overblyven dan den oorlog voort te
zetten, tot de laatste man van deze taaie
tegenstanders gevallen of gevangen genomen
is.”.