w afeeren in de richting :o’ L00, M F. van der Straaten. DI HBRSTEMMG. P. J. Bellaart. !No. 8550. Magazijn Aïeuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. - 1 Donderdag 11 Juli 1901. 40ste Jaargang. Bulleolaodscb Overzicht. 7ERVERIJ FEUILLETON. 1 rter’ Baden IX LOON. ÏIMEIl 'terdam. den Kouing Az. 7«L6, NGEL, 661. sziekten rel 51, o, «-». [OTHERAPIE. peller, rdt dit mid- lend succes inwryving m Rheuma- rndheid, pijn Zlrag tm proefde idtrbalitm Fondtnalf eneeskrach t istal elke pijnlijke •verbodig. Met’' >or ongeneeslijk ngs een bijna 28 rengt genezing en ontstekingen enz. Eindelijk Saamgebracht. Inzending van Advertentiën tot 1 uur des inidd. tierij .Wie INKMAN Zn lelefeaa A o. 99. De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. „De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN. H ÏT e nieuwste in diztrict II de heer: Waterleiding 1 de Heer i en verven van ben, alsook alle rt. stoom n van nz. worden naar de everid. WIÜDSCHE COURANT ooger. ie GA80KNA- EN en COM- EN met goed en hooger. concurreerende ■*£1 ook h- lMm lette ark „Anker1' en 50 o. de fl. jtheken. Te Uloth, dó en Banders. Men is in Frankrijk zóó verbazend nieuws gierig naar hetgeen de Pau» zal doen in zake de wet op de vereenigingen, dat de bladen naar gelang van bon politieke kleur allerlei, elkander volmaakt weersprekende geruchten in de wereld zenden. Zoo beweren nu sommige, dat de Paus aan de Fransche regeering een diplomatieke nota gezonden heelt met protest tegen de onderhavige wet. Men mag veilig gelooven, dat de Paus zieh wijselijk zal bepalen tot het aannemen eener strikt onzijdige houding, zooals hy gedaan ereld bekend on iffen middel togen Mig-, Lever- 1, enz. Inwendig itwendig in bijna met goed gevolg Prijs per flacon t 1.15. post f 1.60. Ierland okin 8 Amsterdam die Schutzenapotheke fitach, Oeaterreich Centraal-Depót Sander s stelt een Inderdaad, wy kunnen begrijpen, dat een Engelsch liberaal een van de weinigen wellicht nog van den ouden stempel zei: „Het laat mg volkomen koud wat de partij bijeenkomst zal beslissen”. Want wat er ook zal worden besloten, het blijft modderen. Interessant zal het wezen om te zien wie het wint in de voormalige partij van Glad stone of het Asquith zal zijn of Campbell- Bannerman. Maar al zijn die twee het oneens over den oorlog, voor de Boeren zijn zij oud lood om oud ijzer. Dat de Boeren ook van de Engelsche li beralen niets hebben te wachten, blijkt op nieuw uit een brief van Massingham aan de „Westminster Gazette”. Zelfs deze liberaal, die tqch waarlijk tot de meest onafhanke lijke en meest verlichte behoort, zegt„Wij moeten ons herinneren dat de Boeren nooit onafhankelijkheid in buitenlandscho za ken hebben gehad (de Vrijstaat ook niet en dat er niet aan valt te twijfelen of zij zien de onmogelijkheid in om die thans te krijgen”. Verder dan „zelfbestuur” gaat ook de heer Massingham niet. Daarom is het waarschijnlijk zoo juist, wat Stead aan de bladen heeft geschreven, nl. dat de Boeren nooit iets hebben gehoopt van de liberalen. In de eerste plaats, zegt hy, hadden zij het voorbeeld van 1880 nog voor oogen, toen zelfs een Gladstone zyn belofte niet kon houden en do heer Cham berlain het zal altijd een reusachtige ironie der geschiedenis blijven de eenige was in het ministerie, die durfde voor te stellen dat de Boeren hun land zouden te rugkrijgen. Gladstone had Majoeba noodig om tot Midlothian terug te koeren. In de tweede plaats lag den Boeren nog versch in ’t geheugen hoe jammerlijk in de commissie uit het Lagerhuis die over Rhodes had te oordeelen, de liberalen onder sir WilliamAHarcourt zich gedroegen. En Stead zegt dan ook dat zy steeds den Boerenleiders in Europa heeft voorgehouden: Als gij den oorlog wilt beëindigen, buigt u dan voor onvoorwaardelyke overgave”. Iets meer hebt gy niet te wachten, noch van liberalen noch van conservatieven. Wilt gij dat niet, dan moet gij maar vertrouwen op God en op uw Mauser. Zoodat minister Balfour het totaal mis had, toen hy in het Lagerhuis onlangs de voor stelling trachtte te wekken alsof de hoop had gewaarschuwd.” «Papa is tegen u ingenomen,” bekende Louise nu zacht. »Wat gij in het nadeel der lieden hebt ingebracht, heeft hem, geloof ik, juist geprikkeld. En dan hij staat toch ook niet geheel alleen in zijn vertrouwen op die menschen. Hier ze haalde een krant te voorschijn, versleten, in de vouwen reeds bijna uit elkaar vallend. Richard boog zich tot dicht bij haar, greep toe en hielp het papier voorzichtig uit elkaar vouwen, dat het niet geheel in stukken brak. En daarbij kwam hij in contact met haar vingers dat was veel voor hem. Nu zag hij, dat hij een oud nummer der «Freie Zeitung” in handen hield. Louise wees daarin het door haar vader blauw aangestreepte opstel over het kantoor voor mijnexploratie. Ze was blij geweest, dat ze het blad heden niet achter riot had gevonden, en had het als een soort naïef be wijs meegebracht. Richard Seemann sag aanstonds, dat hy hier met een reclame te doen had. Het ding was overigens niet onhandig gemaakt; het kon als een model in zyn soort gelden. Richard draaide het blad om, hoewel hy kwa lijk verwachtte, een onderteekening bij het arti kel te vinden. Toch, daar stond een teeken ttz”zoo teekende de joumalistische neef zijner bruid, mijnheer Kurt van Uechtritz Richard voelde zich pijnlijk aangedaan Waarom dorst hij niet tot zich zelven zeggen een zaak, waarvoor deze jonge man opkomt, kan niet slecht zijn? Maar deze overtuiging wilde bij hem geen post vatten. Louise zeide met haar gedrukte stem «Wie hij ook zij, die dit geschreven heeft hii heeft ons ongelukkig gemaakt. Ik wilde, dat hij dat ten minste wist 1Maar misschien zou het hem ook niet veel kunnen schelen.” »Dtis ge meent, uw vader ware hierdoor over gehaald, om te onderteekenen mompelde Ri chard half bij zioh zelven. «Ik durf het haast beweren,” zeide zy. .Toen ik er hem op wees, welke informafiën men u omtrent de firma Laudacher gegeven had, voerde hij daartegen slecht? dit artikel en telkens weer dit artikel aan. Maar ik moet weg ze stond haastig op, hoewel hij beide handen op haar ar men gelegd had, om haar met zachten dwang nog op haar zetel te houden. «Toe, Louise, we zijn nog lang niet klaar.” «Ik kan niet langer blijvenmisschien had ik heel niet moeten komen. Papa kan ondertus- schen thuis zijn gekomen en die persoon hem getroffen hebben. En dan ik heb een doode- lijken angsthoe lang zal de terugweg mij voorkomen 1” klaagde ze, naïef als een kind. «Ge zult hier althans niet vergeefs zijn ge weest,” zeide hij ernstig. «Nog weet ik niet, hoe we de zaak zullen aanpakken. Maar in elk geval zullen de heeren daar merken, dat uw vader steun heeft en dat zal hen reeds onwelkom zijn. Zulke boeven hebben op hun manier menschen- kennis. Ze hebben gedacht, met een, excuseer, Louise, alleenstaand zonderling te doen te hebben, dien ze ongestraft dachten te kunnen plukken. Overigens: heeft die man, die by u was, zich bekend gemaakt?” op het Engelsche liberalisme de Boeren eigenlyk alleen nog maar in ’tveld hield. Het Engelsche liberalisme, zegt Stead, is een effectensoort „die in Brussel on Den Haag net zoo ver beneden „pari” staat als in Engeland”. heeft, toen do paters Assumptionnisten in conflict met het staatsbestuur kwamen. De Fransche wetgevende macht is op dit oogen- blik al zeer weinig in de stemming om zeer veel nota te nemen van protest door *t Vaticaan geopperd. Dio wet drukt trouwens hot historisch stempel op de zittingen van het afgeloopen parlementaire dienstjaar. Voor het overige heeft do Kamer zich trots alle rumoer en alle heftige redevoeringen by alles bepaald tot een platonische uiting van wat zy wil doen om het lot der arbeidersklasse te ver beteren. Het is eer. eigenaardig verschijnsel, dat juist de wetten, die gemaakt werden om de groote menigte te grieven, onafgedaan zijn gebleven. De langdurige beraadslaging over de wet op de vereenigingen en het obstructio- nisme, van nationalistische zyde gevoerd, is daarvan oorzaak. De Kamer ging eenigs- zins haastig uit elkaar. Do socialisten zyn verwoed, dat de wet is goedgekeurd, zonder tot een confiscatie der geestelijke goederen te leiden. De rechterzijde is nog verwoeder, omdat haar troetelkinderen, de monnikken en nonnen, aan staatscontrole onderworpen worden en alleen de regeering kan mot trots torugzien op het feit haar plannen te hebben doen zegevieren. Buiten Parys is de popu lariteit van Lonbet en generaal André toe genomen, en buitengewone omstandigheden voorloopig buiten rekening latende, kan men het kabinet gerust een langdurig bestaan toekennen. Wat nu de overige wetsontwer pen aangaat, vermogensbelasting, progressief shccessiorecht, arbeiderspensioon en wettel(jko regeling der werkstaking, moet de groote menigte gelooven, dat bet kabinet zyn goeden wil zal blyven toonen. De deputé’s zyn zoo haastig naar huis gegaan, omdat de verkie zingen de „Conseils-généraux” op banden zyn en dus de afgevaardigden hun constituenten van aangezicht tot aangezicht moeten zien, om dozen desgevorderd voor de goede zaak te bewerken. En vandaar dat de Kamer “ts niteengegaan met de belofte aan den lande, dat hetgeen verzuimd was, alsnog zal ingo- haald worden. In hoeverre de Kamer dat zal kunnen doen, moet zij in de toekomst bewijzen. Maar hoedanig de stemming der arbei dende klasse, meer bepaaldelijk die der mijnwerkers is, blykt uit de omstandigheid, dat hun syndicaten opnieuw beraadslagen over de middelen om ditmaal een „greve générale” te kunnen organiseeren. Tot heden kon het kabinet de uiterste linkerzijde in bedwang houden, maar als tengevolge van ’t aannemen der wet op de vereenigingen een „monsterverbond” tot stand komt tus- schen haar en de clericale rechterzijde, zal •jiT. tij gaf mij zen kaartje”Ze was verstandig genoeg geweest, het mee te brengen. Richard las den slecht gedrukten naam Ferdi nand Lissow. Dat zeide niet veel. Of hij niet eigenlijk Lissauer geheeten heeft, dacht Richard en vroeg ook: «was het een jood?” «Op het eerste gezicht zag hy er niet naar uit,” rapporteèrde Louise. «Een groot, tamelijk dik man. Later wilde het mij echter toch zoo voor komen.” «En hoe legitimeerde hij zich dan Woont hij in Berlijn De koopmanswereld hier kennen we toch zoo tamelijk, ook de obscure vrinden daar onder. Ik kan mij echter geen meneer Ferdinand Lissow herinneren.” «Hij had een volmacht bij zich van de credi teuren der gefailleerde firma Laudacher Co »En gat hij niet op, waar hij woonde? Hif zal moeilijk te vinden zijn.” «O, hy zal terugkomen,” zeide Louise huive rend en met een beweging naar de deur. «Verwijs hem dan naar mij,” zeide Richard snel. Ja, dat is waar, uw vader hij wil van mij niets weten. Hoe doen we dat Onder al haar verstoorde haast zag Louise hem dankbaar aan. Hij had de ziekelijke dwaasheid haart vaders opk minder verschoonend kunnen behandelen. «Nu blijft er voor papa wel geen andere keuze over,” zeide ze gedrukt. Haar va der hoe deze zich ondèr dit lot zou houden dat was haar hoofd-, eigenlijk haar eenige zorg. (JPordt vervolgd.) 73) «Neen,” zeide hij, eenigszins verwonderd. »Dat wil zeggen den naam moet ik al eens meer gehoord hebben. Maar wat hebben die met deze geschiedenis te doen?” «Alles,” zeide zij. Zy zijn het eigenlijke lie— velingsproject van myn vader. En deze slechte menschen in Weenen hebben hem ook alleen dddrmee gevangen. Het heette toch: kantoor voor mijnexploratie. Toen dacht hij aan niets, dan zijn mijnen deze bergwerken in Turkije. Ik begrijp van al die dingen niet veel. Maar hij moet toch gedacht hebben, dat deze menschen mettertijd het kapitaal zouden gebruiken, om deze bergwerken met een concessie van de Turksche regeering in exploitatie te brengen. «Mij dunkt, gij begrijpt juist genoeg van de zaak, Louise,” zeide hij verwonderd. «Hoe helder ge u daarover uitdrukt. Ik zal by u komen, zoo- dra ik nadere informaties noodig heb.” «Ik weet verder niets,” zeide Louise. Nu, het moge dan met deze bergwerken staan, zooals het wil,” voer hij voort in stilte had hem zelven iets aan de zaak gefrappeerd «dit moet ge toegevenhet was onverantwoordelijk van uw papa, dat hij zich in de handen van deze mdn- schen overleverde, voor wie ik hem uitdrukkelijk In het eente en tweede district van deze gemeente heeft de stemming van ver leden week niet tot een algeheele beslis sing geleid. In I is en herstemming tus- echen de heeren Bellaart en Or. Scheltema; in II tusschen de heeren Engels en van der Straaten. Met een enkel woord willen wij er op wyzen, dat het van belang is; dat onze vrienden ook Vrydag van hun kiesrecht gebruik maken vooral in district II. In I zijn twee liberale candidaten in herstemming. Het komt ons voor, dat niet alleen de wellevendheid, maar de erken telijkheid voor bewezen diensten gebiedt den beer Bellaart te herkiezen. Zoo denkt ook Dr. Scheltema er over, die verklaard heeft tegenover het liberale aftredende lid niet in aanmerking te willen komen. In- tussohen de kerkelijke partijen bevelen Dr. Scheltema aan, zoodat het voor de Kiezers, die den heer Bellaart in den raad wenschen te behoudenzaak ia a. z. Vrij dag ter atembus te gaan. In II slaan de zaken eenigszins andere. Daar staat de heer van der Straaten tegen over een candidaat der vereenigde cleri- calen. Den beer Engels kennen wij niet en in dat geval zullen velen met ons ver- keerenalleen weten wij dat hij katholiek is en aan die omstandigheid dankt hij zeker de door de bondgenuoten hem aan geboden candidatuur. De heer van der Straaten daarentegen is als bouwkundige in de stad en daarbuiten genoeg bekend om de voorkeur te rechtvaardigen, die wij hem geven. In den raad is een practisch man, op de hoogte van bouwzaken, zeker meer op zijn plaats dan een bureauman, wiens levensdoel is bet innen van de penningen der belastingschuldigen. Onze vrienden in district II mogen dus bedenken, dat bet belang der gemeente bevorderd wordt, wanneer zij niet alleen Vrijdag zelf gaan stemmen, maar ook zorgen dat anderen dezen plicht niet verzuimen. Met aandrang bevelen wij dus aan, in district I de heer: Op de vergadering der liberale party, in de Reform-Club gehouden, zeide Sir Henry Campbell Bannerman dat de geschillen in den boezem der party gerezen, en wier be staan betreurd werd, door menig lid dor party, niet bepaald de oorlog, maar meer, persoonlijke quaesties tot grondslag hadden. De oueenigheid was in den laatsten tijd toe genomen. Het was nu tijd een einde te maken aan deze kleine uitingen van naijver, daar anders de liberale party te gronde zou gaan. Hy was geen man van uiterste maat regelen, en niet geneigd eenige groep der liberale partjj uit te sluiten, maar genood zaakt aaneensluiting en eenheid aan te raden. Met betrekking tot den oorlog, zeide hy, dat deze tot een triomfeerend einde moest gebracht worden en hy was van oordeel, dat amnestie een onderdeel van de eindregeling behoorde te wezen. „We moeten onze voor waarden duidelijk stellen, en dharbfy het zwaard in do eene, den olyftak in de andere hand houden, den dapperen vijand toonende dat wy bereid zyn om tqt een schikking mot hém te geraken.” De heer Asquith, betuigde de grootste be wondering voor Bannerman’s eigenschappen, en ontkende dat hy Asquith - ooit aan staatkundige intriges had deelgenomen, maar hy drong er op aan, dat iedereen wiens in zichten betreffende den oorlog, met die van den leider verschilden, vrijheid zou hebben, die inzichten kenbaar te maken. Hy*onder- steunde van harte een motie van vertrouwen in den leider, Sir Henry Campbell Bannerman. Er werden nog redevoeringen uitgesproken door Sir William Harcourt en Grey, waarna de motie van vertrouwen eenstemmig aange nomen werd., Telefoon Na. 1*9 A.DVERTENTIEN worden geplaatst van 15 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1901 | | pagina 1