w
afeeren in de
richting
:o’
L00,
M
F. van der Straaten.
DI HBRSTEMMG.
P. J. Bellaart.
!No. 8550.
Magazijn
Aïeuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
-
1
Donderdag 11 Juli 1901.
40ste Jaargang.
Bulleolaodscb Overzicht.
7ERVERIJ
FEUILLETON.
1
rter’
Baden
IX LOON.
ÏIMEIl
'terdam.
den Kouing
Az.
7«L6,
NGEL, 661.
sziekten
rel 51,
o, «-».
[OTHERAPIE.
peller,
rdt dit mid-
lend succes
inwryving
m Rheuma-
rndheid, pijn
Zlrag tm
proefde
idtrbalitm
Fondtnalf
eneeskrach t
istal elke pijnlijke
•verbodig. Met’'
>or ongeneeslijk
ngs een bijna 28
rengt genezing en
ontstekingen enz.
Eindelijk Saamgebracht.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des inidd.
tierij
.Wie
INKMAN Zn
lelefeaa A o. 99.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
„De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
H
ÏT
e nieuwste
in diztrict II de heer:
Waterleiding
1 de Heer
i en verven van
ben, alsook alle
rt. stoom n van
nz.
worden naar de
everid.
WIÜDSCHE COURANT
ooger.
ie GA80KNA-
EN en COM-
EN met goed
en hooger.
concurreerende
■*£1 ook h-
lMm lette
ark „Anker1'
en 50 o. de fl.
jtheken. Te
Uloth, dó
en Banders.
Men is in Frankrijk zóó verbazend nieuws
gierig naar hetgeen de Pau» zal doen in
zake de wet op de vereenigingen, dat de
bladen naar gelang van bon politieke kleur
allerlei, elkander volmaakt weersprekende
geruchten in de wereld zenden. Zoo beweren
nu sommige, dat de Paus aan de Fransche
regeering een diplomatieke nota gezonden
heelt met protest tegen de onderhavige wet.
Men mag veilig gelooven, dat de Paus zieh
wijselijk zal bepalen tot het aannemen eener
strikt onzijdige houding, zooals hy gedaan
ereld bekend on
iffen middel togen
Mig-, Lever-
1, enz. Inwendig
itwendig in bijna
met goed gevolg
Prijs per flacon
t 1.15.
post f 1.60.
Ierland
okin 8 Amsterdam
die Schutzenapotheke
fitach, Oeaterreich
Centraal-Depót Sander
s stelt een
Inderdaad, wy kunnen begrijpen, dat een
Engelsch liberaal een van de weinigen
wellicht nog van den ouden stempel zei:
„Het laat mg volkomen koud wat de partij
bijeenkomst zal beslissen”. Want wat er ook
zal worden besloten, het blijft modderen.
Interessant zal het wezen om te zien wie
het wint in de voormalige partij van Glad
stone of het Asquith zal zijn of Campbell-
Bannerman. Maar al zijn die twee het oneens
over den oorlog, voor de Boeren zijn zij
oud lood om oud ijzer.
Dat de Boeren ook van de Engelsche li
beralen niets hebben te wachten, blijkt op
nieuw uit een brief van Massingham aan de
„Westminster Gazette”. Zelfs deze liberaal,
die tqch waarlijk tot de meest onafhanke
lijke en meest verlichte behoort, zegt„Wij
moeten ons herinneren dat de Boeren
nooit onafhankelijkheid in buitenlandscho za
ken hebben gehad (de Vrijstaat ook niet
en dat er niet aan valt te twijfelen of zij
zien de onmogelijkheid in om die thans te
krijgen”. Verder dan „zelfbestuur” gaat ook
de heer Massingham niet.
Daarom is het waarschijnlijk zoo juist,
wat Stead aan de bladen heeft geschreven,
nl. dat de Boeren nooit iets hebben gehoopt
van de liberalen. In de eerste plaats, zegt
hy, hadden zij het voorbeeld van 1880 nog
voor oogen, toen zelfs een Gladstone zyn
belofte niet kon houden en do heer Cham
berlain het zal altijd een reusachtige
ironie der geschiedenis blijven de eenige
was in het ministerie, die durfde voor te
stellen dat de Boeren hun land zouden te
rugkrijgen. Gladstone had Majoeba noodig
om tot Midlothian terug te koeren.
In de tweede plaats lag den Boeren nog
versch in ’t geheugen hoe jammerlijk in de
commissie uit het Lagerhuis die over Rhodes
had te oordeelen, de liberalen onder sir
WilliamAHarcourt zich gedroegen.
En Stead zegt dan ook dat zy steeds den
Boerenleiders in Europa heeft voorgehouden:
Als gij den oorlog wilt beëindigen, buigt u
dan voor onvoorwaardelyke overgave”. Iets
meer hebt gy niet te wachten, noch van
liberalen noch van conservatieven. Wilt gij
dat niet, dan moet gij maar vertrouwen op
God en op uw Mauser.
Zoodat minister Balfour het totaal mis had,
toen hy in het Lagerhuis onlangs de voor
stelling trachtte te wekken alsof de hoop
had gewaarschuwd.”
«Papa is tegen u ingenomen,” bekende Louise
nu zacht. »Wat gij in het nadeel der lieden hebt
ingebracht, heeft hem, geloof ik, juist geprikkeld.
En dan hij staat toch ook niet geheel alleen
in zijn vertrouwen op die menschen. Hier
ze haalde een krant te voorschijn, versleten, in
de vouwen reeds bijna uit elkaar vallend. Richard
boog zich tot dicht bij haar, greep toe en hielp
het papier voorzichtig uit elkaar vouwen, dat het
niet geheel in stukken brak. En daarbij kwam
hij in contact met haar vingers dat was veel
voor hem.
Nu zag hij, dat hij een oud nummer der «Freie
Zeitung” in handen hield. Louise wees daarin
het door haar vader blauw aangestreepte opstel
over het kantoor voor mijnexploratie. Ze was blij
geweest, dat ze het blad heden niet achter riot
had gevonden, en had het als een soort naïef be
wijs meegebracht.
Richard Seemann sag aanstonds, dat hy hier
met een reclame te doen had. Het ding was
overigens niet onhandig gemaakt; het kon als een
model in zyn soort gelden.
Richard draaide het blad om, hoewel hy kwa
lijk verwachtte, een onderteekening bij het arti
kel te vinden. Toch, daar stond een teeken
ttz”zoo teekende de joumalistische neef
zijner bruid, mijnheer Kurt van Uechtritz
Richard voelde zich pijnlijk aangedaan Waarom
dorst hij niet tot zich zelven zeggen een zaak,
waarvoor deze jonge man opkomt, kan niet slecht
zijn? Maar deze overtuiging wilde bij hem geen
post vatten.
Louise zeide met haar gedrukte stem «Wie
hij ook zij, die dit geschreven heeft hii heeft
ons ongelukkig gemaakt. Ik wilde, dat hij dat
ten minste wist 1Maar misschien zou het hem
ook niet veel kunnen schelen.”
»Dtis ge meent, uw vader ware hierdoor over
gehaald, om te onderteekenen mompelde Ri
chard half bij zioh zelven.
«Ik durf het haast beweren,” zeide zy. .Toen
ik er hem op wees, welke informafiën men u
omtrent de firma Laudacher gegeven had, voerde
hij daartegen slecht? dit artikel en telkens weer
dit artikel aan. Maar ik moet weg ze stond
haastig op, hoewel hij beide handen op haar ar
men gelegd had, om haar met zachten dwang
nog op haar zetel te houden. «Toe, Louise, we
zijn nog lang niet klaar.”
«Ik kan niet langer blijvenmisschien had
ik heel niet moeten komen. Papa kan ondertus-
schen thuis zijn gekomen en die persoon hem
getroffen hebben. En dan ik heb een doode-
lijken angsthoe lang zal de terugweg mij
voorkomen 1” klaagde ze, naïef als een kind.
«Ge zult hier althans niet vergeefs zijn ge
weest,” zeide hij ernstig. «Nog weet ik niet, hoe
we de zaak zullen aanpakken. Maar in elk geval
zullen de heeren daar merken, dat uw vader steun
heeft en dat zal hen reeds onwelkom zijn.
Zulke boeven hebben op hun manier menschen-
kennis. Ze hebben gedacht, met een, excuseer,
Louise, alleenstaand zonderling te doen te hebben,
dien ze ongestraft dachten te kunnen plukken.
Overigens: heeft die man, die by u was, zich
bekend gemaakt?”
op het Engelsche liberalisme de Boeren
eigenlyk alleen nog maar in ’tveld hield.
Het Engelsche liberalisme, zegt Stead, is
een effectensoort „die in Brussel on Den
Haag net zoo ver beneden „pari” staat als
in Engeland”.
heeft, toen do paters Assumptionnisten in
conflict met het staatsbestuur kwamen. De
Fransche wetgevende macht is op dit oogen-
blik al zeer weinig in de stemming om zeer
veel nota te nemen van protest door *t
Vaticaan geopperd.
Dio wet drukt trouwens hot historisch
stempel op de zittingen van het afgeloopen
parlementaire dienstjaar. Voor het overige
heeft do Kamer zich trots alle rumoer en
alle heftige redevoeringen by alles bepaald
tot een platonische uiting van wat zy wil
doen om het lot der arbeidersklasse te ver
beteren. Het is eer. eigenaardig verschijnsel,
dat juist de wetten, die gemaakt werden om
de groote menigte te grieven, onafgedaan zijn
gebleven. De langdurige beraadslaging over
de wet op de vereenigingen en het obstructio-
nisme, van nationalistische zyde gevoerd, is
daarvan oorzaak. De Kamer ging eenigs-
zins haastig uit elkaar. Do socialisten zyn
verwoed, dat de wet is goedgekeurd, zonder
tot een confiscatie der geestelijke goederen
te leiden. De rechterzijde is nog verwoeder,
omdat haar troetelkinderen, de monnikken
en nonnen, aan staatscontrole onderworpen
worden en alleen de regeering kan mot trots
torugzien op het feit haar plannen te hebben
doen zegevieren. Buiten Parys is de popu
lariteit van Lonbet en generaal André toe
genomen, en buitengewone omstandigheden
voorloopig buiten rekening latende, kan men
het kabinet gerust een langdurig bestaan
toekennen. Wat nu de overige wetsontwer
pen aangaat, vermogensbelasting, progressief
shccessiorecht, arbeiderspensioon en wettel(jko
regeling der werkstaking, moet de groote
menigte gelooven, dat bet kabinet zyn goeden
wil zal blyven toonen. De deputé’s zyn zoo
haastig naar huis gegaan, omdat de verkie
zingen de „Conseils-généraux” op banden zyn
en dus de afgevaardigden hun constituenten
van aangezicht tot aangezicht moeten zien,
om dozen desgevorderd voor de goede zaak
te bewerken. En vandaar dat de Kamer “ts
niteengegaan met de belofte aan den lande,
dat hetgeen verzuimd was, alsnog zal ingo-
haald worden.
In hoeverre de Kamer dat zal kunnen
doen, moet zij in de toekomst bewijzen.
Maar hoedanig de stemming der arbei
dende klasse, meer bepaaldelijk die der
mijnwerkers is, blykt uit de omstandigheid,
dat hun syndicaten opnieuw beraadslagen
over de middelen om ditmaal een „greve
générale” te kunnen organiseeren. Tot heden
kon het kabinet de uiterste linkerzijde in
bedwang houden, maar als tengevolge van
’t aannemen der wet op de vereenigingen
een „monsterverbond” tot stand komt tus-
schen haar en de clericale rechterzijde, zal
•jiT. tij gaf mij zen kaartje”Ze was
verstandig genoeg geweest, het mee te brengen.
Richard las den slecht gedrukten naam Ferdi
nand Lissow. Dat zeide niet veel. Of hij niet
eigenlijk Lissauer geheeten heeft, dacht Richard
en vroeg ook: «was het een jood?”
«Op het eerste gezicht zag hy er niet naar uit,”
rapporteèrde Louise. «Een groot, tamelijk dik
man. Later wilde het mij echter toch zoo voor
komen.”
«En hoe legitimeerde hij zich dan Woont hij
in Berlijn De koopmanswereld hier kennen we
toch zoo tamelijk, ook de obscure vrinden daar
onder. Ik kan mij echter geen meneer Ferdinand
Lissow herinneren.”
«Hij had een volmacht bij zich van de credi
teuren der gefailleerde firma Laudacher Co
»En gat hij niet op, waar hij woonde? Hif zal
moeilijk te vinden zijn.”
«O, hy zal terugkomen,” zeide Louise huive
rend en met een beweging naar de deur.
«Verwijs hem dan naar mij,” zeide Richard
snel. Ja, dat is waar, uw vader hij wil van
mij niets weten. Hoe doen we dat
Onder al haar verstoorde haast zag Louise hem
dankbaar aan. Hij had de ziekelijke dwaasheid
haart vaders opk minder verschoonend kunnen
behandelen. «Nu blijft er voor papa wel geen
andere keuze over,” zeide ze gedrukt. Haar va
der hoe deze zich ondèr dit lot zou houden
dat was haar hoofd-, eigenlijk haar eenige
zorg.
(JPordt vervolgd.)
73)
«Neen,” zeide hij, eenigszins verwonderd. »Dat
wil zeggen den naam moet ik al eens meer
gehoord hebben. Maar wat hebben die met deze
geschiedenis te doen?”
«Alles,” zeide zij. Zy zijn het eigenlijke lie—
velingsproject van myn vader. En deze slechte
menschen in Weenen hebben hem ook alleen
dddrmee gevangen. Het heette toch: kantoor
voor mijnexploratie. Toen dacht hij aan niets,
dan zijn mijnen deze bergwerken in Turkije.
Ik begrijp van al die dingen niet veel. Maar hij
moet toch gedacht hebben, dat deze menschen
mettertijd het kapitaal zouden gebruiken, om deze
bergwerken met een concessie van de Turksche
regeering in exploitatie te brengen.
«Mij dunkt, gij begrijpt juist genoeg van de
zaak, Louise,” zeide hij verwonderd. «Hoe helder
ge u daarover uitdrukt. Ik zal by u komen, zoo-
dra ik nadere informaties noodig heb.”
«Ik weet verder niets,” zeide Louise. Nu, het
moge dan met deze bergwerken staan, zooals het
wil,” voer hij voort in stilte had hem zelven
iets aan de zaak gefrappeerd «dit moet ge
toegevenhet was onverantwoordelijk van uw
papa, dat hij zich in de handen van deze mdn-
schen overleverde, voor wie ik hem uitdrukkelijk
In het eente en tweede district van
deze gemeente heeft de stemming van ver
leden week niet tot een algeheele beslis
sing geleid. In I is en herstemming tus-
echen de heeren Bellaart en Or. Scheltema;
in II tusschen de heeren Engels en van
der Straaten.
Met een enkel woord willen wij er op
wyzen, dat het van belang is; dat onze
vrienden ook Vrydag van hun kiesrecht
gebruik maken vooral in district II.
In I zijn twee liberale candidaten in
herstemming. Het komt ons voor, dat niet
alleen de wellevendheid, maar de erken
telijkheid voor bewezen diensten gebiedt
den beer Bellaart te herkiezen. Zoo denkt
ook Dr. Scheltema er over, die verklaard
heeft tegenover het liberale aftredende lid
niet in aanmerking te willen komen. In-
tussohen de kerkelijke partijen bevelen
Dr. Scheltema aan, zoodat het voor de
Kiezers, die den heer Bellaart in den raad
wenschen te behoudenzaak ia a. z. Vrij
dag ter atembus te gaan.
In II slaan de zaken eenigszins andere.
Daar staat de heer van der Straaten tegen
over een candidaat der vereenigde cleri-
calen. Den beer Engels kennen wij niet
en in dat geval zullen velen met ons ver-
keerenalleen weten wij dat hij katholiek
is en aan die omstandigheid dankt hij
zeker de door de bondgenuoten hem aan
geboden candidatuur. De heer van der
Straaten daarentegen is als bouwkundige
in de stad en daarbuiten genoeg bekend
om de voorkeur te rechtvaardigen, die wij
hem geven.
In den raad is een practisch man, op
de hoogte van bouwzaken, zeker meer op
zijn plaats dan een bureauman, wiens
levensdoel is bet innen van de penningen
der belastingschuldigen. Onze vrienden
in district II mogen dus bedenken, dat
bet belang der gemeente bevorderd wordt,
wanneer zij niet alleen Vrijdag zelf gaan
stemmen, maar ook zorgen dat anderen
dezen plicht niet verzuimen.
Met aandrang bevelen wij dus aan,
in district I de heer:
Op de vergadering der liberale party, in
de Reform-Club gehouden, zeide Sir Henry
Campbell Bannerman dat de geschillen in
den boezem der party gerezen, en wier be
staan betreurd werd, door menig lid dor
party, niet bepaald de oorlog, maar meer,
persoonlijke quaesties tot grondslag hadden.
De oueenigheid was in den laatsten tijd toe
genomen. Het was nu tijd een einde te
maken aan deze kleine uitingen van naijver,
daar anders de liberale party te gronde zou
gaan. Hy was geen man van uiterste maat
regelen, en niet geneigd eenige groep der
liberale partjj uit te sluiten, maar genood
zaakt aaneensluiting en eenheid aan te raden.
Met betrekking tot den oorlog, zeide hy,
dat deze tot een triomfeerend einde moest
gebracht worden en hy was van oordeel, dat
amnestie een onderdeel van de eindregeling
behoorde te wezen. „We moeten onze voor
waarden duidelijk stellen, en dharbfy het
zwaard in do eene, den olyftak in de andere
hand houden, den dapperen vijand toonende
dat wy bereid zyn om tqt een schikking mot
hém te geraken.”
De heer Asquith, betuigde de grootste be
wondering voor Bannerman’s eigenschappen,
en ontkende dat hy Asquith - ooit aan
staatkundige intriges had deelgenomen, maar
hy drong er op aan, dat iedereen wiens in
zichten betreffende den oorlog, met die van
den leider verschilden, vrijheid zou hebben,
die inzichten kenbaar te maken. Hy*onder-
steunde van harte een motie van vertrouwen
in den leider, Sir Henry Campbell Bannerman.
Er werden nog redevoeringen uitgesproken
door Sir William Harcourt en Grey, waarna
de motie van vertrouwen eenstemmig aange
nomen werd.,
Telefoon Na. 1*9
A.DVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.