neisje.
cao
i
Vtewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Vrijdag 9 Augustus 1901.
40ste Jaargang.
Bulteolasdscb Overzicht
FEUILLETON.
rer
raagd:
IN LOON.
No. 8575.
tlages
■H. Winkeliers
iglijders
werkelijke hnlp
’ond»tbtli»m
Weaduialf
geneeskracht
leestal elke pijnlijke
overbodig, Met
voor ongeneeslijk
‘langs een bijna 28
Brengt genezing en
jd, ontstekingen ent.
[agaqijn
ster1
Eindelijk Saamgebracht.
V erapréide Berichten,
een
ffenot ran een
van af ISO.—
Telefoon Nó.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zón- en Feestdagen.
Qfi/prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN,
f.
iat 103.
Gasfitter.
I.IIIINHEMBfflT
Hua lette
trk „Anker!'
en 50 a. de fi.
theken. Te
Üloth, aé-
m Sawders.
i„|lrttab(nn.
prcofbugjos
c. 0.35
oar Neder-
briefkaart wordt
egezonden dóór
(bommel.
ÜKMA^ Zn.
de Echte
an, tesamen-
ngen in den
i Dtuun des
vervaardigd
Jt wereldbe-
3br«; Stoll-
reik gekookt
ink voor da-
leelepels van
oolate) Als
gevsl ran
gebruiken.
nst.H.,’1
waar haar
rond, om
ndig, hoe
«Mag ik
wereld bekend on
•troffen middel tegen
t o«r-, ter er
ts D, enz. Inwendig
uitwendig in bijna
m met goed gevolg
-Pepera»..
r post f 1.60.
ederland
Rok in 8 Amsterdam
indie Schutzenapotheke
ohitech, Oesterreich
it Centraal-Depót Sander
RT
ichtige collectie
allons,
ng GASORNA-
TEN en GAS
oerende prjjzen-
Telefeóó No.
ADVERTENTIES worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen t iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Inzending van kdvertentiën tot 1 uur des midd.
.Chamberlain betwist dus, dat de Engel
schen gewapende Kaffers gebruiken in den
oorlog tegen de Boerenhjj verdedigt slechts
theoretisch de opvatting dat Engeland ge
wapende inboorlingen zou mogen gebruiken
in iederen oorlog, zelfs tegen een Europee-
sche mogendheid. Hjj geeft alleen toe, dat
Kaffers voor materieele diensten en als
verkenners gebruikt zjjn, en tracht dat te
rechtvaardigen met een beroep op hetgeen
de Boeren zelf gedaan hebben. Die verge
liking gaat intusschen niet geheel op, want
als eigértlyke verkenners hebben de Boeren
nooit Kaffers gebruikt, en tegen zulk eert
gebruik zou ook, uit een volkenrechtelyk
standpunt gezien, wel wat in te brengen
zjjn. Of die inlandsche verkenners wapens
dragen, is voorshands niet uit te maken
in Kitchener’s telegram van 1 Augustus
melding makende van bet doodschieten van
twee Kaffers, worden deze menschen .na
tive scouts” genoemd.
Tegenover Chamberlain’s bewering staat
echter bet bericht van Kritzinger aan French
dat hij Kaffers die hjj gevangen nam, ge
wapend of ongewapend, zou laten fusil
leren. Kritzinger moet dus reden gehad
hebben om aan te nemen dat ook gewapende
Kaffers in z(jn banden konden vallen.
Minister Delcassé is eergisteren naar Par ij»
Uttggekeerd, maar bjj beoft den Turkschen
gezant, Moenir bei, nog niet ontvangen. De
Parysebe correspondent van de „Times”
zegt, dat aan de bladen een wenk gegeven
is om geen ophef te maken van het geschil
tusschen Frankrijk en Turkije, het wel ern
stig te behandelen, maar vooral geen sen
satie op te wekken; de bladen, ook de op-
positie-pers, zouden besloten hebben aan die
aansporing gevolg te geven.
De Temps” geeft in een officieus artikel
te kennen dat er niet één kwestie bestaat,
maar verscheidene. Daar is ook de kwestie
van een aan twee Franschen, wier rechten
niet door de Ottomaansche regeering worden
betwist. En de Temps” zegt, dat zoo de
heer Constans het te Konstantinopel zijn
plicht geacht heeft de bedreiging te gebrui
ken dat hjj zich zou laten terugroepen, men
van den heer Delcassé mag verwachten dat
hjj tegenover den Turkschen gezant te Parjjs
aren ondubbelzinnige taal zal gebruiken.
Het schjjnt zeker te zijn, dat Delcassé Con
stans ten volle steunt, en een breuk tus
schen Frankrjjk en Turkije schjjnt onver
mijdelijk indien de Porte op haar stuk blyft
staan wat intusschen niet waarschijn
lijk is.
weliswaar verwachten noch verlangen,” zeide hij
teeder Wie u overigens veel beter en bijna
juist heeft weten te waardeeren, dat was mijn
verstandige exbruid, juffrouw van Uechtfitz. Hoe
ik maar zoo heel niet boos op haar ben |Louise”
hij viel zichzelven met deze woorden in de
rede, als deed hij nu eerst, tot zijn eigen verwon
dering, deze ontdekking «Hoe kalm ik aan haar
denk! Te zeggen, dat ik haar vergeef, is nog niet
eens juistin werkelijkheid vind ik, dat ik haat
heet niets te vergeven heb. Ik wensch haar zelfs
alles goeds toeIk hoop dat zij en de slungel,
haar neef, malkaar kunnen trouwen.”
„Wanneer ze elkaar werkelijk lief hebben, dan
hoop ik het ook, van ganscher harte,” zeide
^Louise. En van uit haar veilige plaats voegde ze
er aan toe, en het klonk bijna, als meende ze,
zich hier toch te moeten verontschuldigen
>Uw moeder had zeker liefst Greta Walch tot
schoondochter gehad?”
Hoe weet ge dat
„O uit zeer goede bron,” ze glimlachte, bij de
gedachte aan den namiddag te Tegel. »Van haar
zelve.”
„Wït De kleine heks I Zoo slim was ze
toch I Dus toch niet heelemaal het kind, waarvoor
We haar hebben gehouden.” Weer speelde het
een kwartier. «Hebt ge uw rijtuig beneden staan,
Richard vroeg Louise.
«Neen, ik ben met een droschke gekomen en
heb dien laten weggaan.”
Dan moogt ge geen oogenblik langer blijven.
De buurt hier tusschen den nieuwen aanbouw is
niets voor tenzame voetgangers zoo laat op den
Frankrijk.
Officieel is de marine-prefect te Brest er
mee in kennis gesteld, dat alleen de Duit-
sche snelvarende kruiser „Heli” heden
ochtend om acht uur ter reede zal aanko
men om de post voor het Duitsche eskader
in ontvangst te nemen en om nieuwen ko-
lenvoorraad op te doen, in verband met
welke aanzegging door de autoriteiten de
noodige maatregelen zjjn getroffen.
Of prins Heinrich, in verband met den
hem door de kustpost van Kaap Sint Vin
cent medegedeelden dood van zjjn moeder,
keizerin Frederik, te Brebt aan land zal
gaan om van daaruit onverwjjld naar Cron-
berg te reizen, is nog niét bekend. In ^lk
geval wordt er een extta-treih onder fituom
gereed gehouden.
Een tweetal leden der Pjrfjjsche balie
hebben een bond gevortad, bedoelende be
strijding van de preventieve hechtenis en
schadeloosstelling van gevangengehoudenen
zonder grondig motief.
Nader is gebleken, dat de kapitein te
Niort, die van den vader van een overleden
officier bjj de begrafenis van dezen laat
ste een oorveeg heeft gekregen, schrifteljjk
was genoemd als de persoon, verantwoor
delijk voor den dood van zjjn ondergeschik
te. De overleden onderofficier, die zelfmoord
heeft gepleegd, verklaarde in oen brief, dat
de vervolgingen en plagerjjen van den ka
pitein h^m tot zjjn wanhoopsdaad Ladden
doen besluiten^
Duitschland.
De staatssecretaris voor Elzas-Lotha-
ringen, Von Puttkamer, is, op verzoek, on
der verleening van de Orde van den Rooden
Adelaar, eerste klasse, ontslagen en tot zjjn
opvolger is benoemd de opper-president van
Sleeswjjk-Holstein, Von Köller, terwijl deze
weder wordt opgevolgd door den chef der
kanselarij, Von Wilmowski.
Vereenigde Staten.
Shaffer, de leider van „Amalgamated
Steelworkers Association”, heeft aan de
jjzer- en staalfabrikanten een door de hoof
den der „American Labour Association” goed
gekeurde circulaire gezonden, waarin de
Staalwerkersbond aan de fabrikanten ken
nis geeft van bet voornemen, den leden van
den bond die thans werkzaam zjjn in de
fabrieken van de staaltrust, te bevelen het
werk neer te leggen, indien de staaltrust
geen vredesvoorstellen doet. De circulaire
avond
«Ge maakt u beangst Zelts dit, zoo begrij
pelijk en vanzelf sprekend als het was, scheen
hem kostelijkzooals de lieve schoone oogen om
zijnentwil op eenmaal geheel onrustig werden.
„Nuy goeden nacht dan, tot morgen.”
Maar hoezeer ze ook tot spoed had aange
spoord, dicht bij de deur hield ze hem nog een
maal op. Richard
«Wat, mijn lieveling
«Toe, geet mij iets van u, onverschillig wat.
Al was het maar een briefcouvert met uw naam
er op
Hij zag haar glimlachend, vragend aan, maar
kreeg toch zijn brieftasch reeds te voorschijn.
«Waarom Wilt ge daarmee een sympathiekuur
beginnen
«Neen, ik wil het naast het licht voor mijn bed
leggen, dat ik, wanneer ik ’s nachts ontwaak,
weet, dat ik dit alles niet maar gedroomd heb
Hoe onuitsprekelijk het hem roerde, dat ze hem
nu haar ganschc versaagdheid, aan haar geluk te
gelooven, en onbewust daarmee ook den oneindig
hoogen prijs, waarop ze zijn liefde stelde, zoo
openlijk toonde! Waar was het scherpe meisje
van voorheen gebleven Hoe volkomen was ze
omgekeerd, en hoe stond haar deze omkeering!
Had ze hem vroeger reeds bevallen, zoo had hij
nu, nu ze zich geheel gaf, zooals ze was, liefst
aldoor aan haar voeten willen zitten, als aan die
van een deemoedige en toch hooge heilige.
(Wordt vervolgd,)
bombardement van Parjjs tegen te houdèn
zoo had zjj haar eigen, Engelsche, meening
over de ministerieele verantwoordelijkheid,
dingen waardoor Bismarck haar natuurljjk als
een tegenstandster moest beschouwen.
Wel curieus is wat een Engelsch blad op
merkt, dat prins Albert in Engeland te Duitsch
werd genoemd en dat keizerin Frederik, dié
zooveel van haar vader had, in Duitschland
voor een Engelsche werd gehouden.
Het Berl. Tageblatt meldt dat Engeland
in den laatsten tjjd bjj de mogendheden langd
diplomatieken weg stappen heeft gedaan om
te zien erkend dat de Boeren niet meer dé
rechten van een oorlogvoerende partjj kunnen
genieten, nu de hoofdsteden van Transvaal
en de Oranje Vrjjstaat in Engelsche handen
zjjn. Engeland zou dus door de mogendheden
uitgemaakt willen zien, dat de Boeren die nu
nog bljjven vechten, als bandieten moeten
worden beschouwd.
De mogendheden zouden op dit verzoek
van Engeland eenstemmig weigerend geant
woord hebben.
Dat Engelschen wier oordeel onverdacht
mag heeten het in dezen met hun regeering -
niet eens zjjn, bljjkt uit den brief dien de
veldmaarschalk sir Neville Chamberlain, die
fang vóór lord Roberts Engelsche legers in
Britsch-lndië beeft aangevoerd, schrjjft aan
deh Manchester Gnardfan. Deze oud-offickr.
die zesmaal gewond is geweest, iemand
die den oorlog zoo’n beetje kent, schrjjft
dat hjj het niet eens ia, dat de oorlogi in
Znid-Afrika is gevoerd in overeenstemming
met de regels van de moderne oorlogvoering.
Hjj komt op tegen het verbranden en plun
deren van hoeven, het wegvoeren en vernie
len van voedsel voor de gezinnen der oorlog
voerenden, het wegvoeren van vee, het
vernielen van molens en landbouwwerktuigen
en het opsluiten van vrouwen en kinderen
in kampen. Hjj zegt dat de quaestie of de
Boeren nog als een oorlogvoerende partjj
moeten worden beschouwd, dat zjj dit zeker
nog zjjn„zjj zjjn nog dappere patriotten
die strjjden voor hun onafhankelijkheid. En
de oude soldaat eindigt met dit citaat van
Sir'Philip Sydney,’dat zijn naamgenopt met
den voornaam Joseph te denken moet geven:
„Wreedheid in den oorlog koopt overwinning
tegen den duursten prjjs.”
De „Kölnische Zeitung” knoopt aan een
uittreksel van Chamberlain’s rede over de
Kafferkwéstie de volgende beschouwing vast,
die, juist omdat ze dóór de „Kölnische”
gezegd wordt, wel de aandacht verdient:
gestrekte hand.
Hij drukte als antwoord op haar liefkoozing
even haar vingeren en scheen nu weer te willen
gaan sluimeren. Een krachtige stroom van liefde,
ook tot hem, welde in Louise op. Hoeveel had
ook hij geleden. „Word slechts gezond,” dacht
ze innig„aan het geluk zult ge u wel wennen.”
En nu terug naar hem, die haar ondertusschen
van uit zijn post met zijn blikken verslonden had.
Nu sloeg er een klok; de tijd was om. «Ge
moet weg, Richard,” vermaande Louise, en nu,
in verband met de gedachte aan zijn huis, waar
heen hij thans terugkeerde: „Wat zal uw moeder
hiervan zeggen
Richard vertrok zijn mond even, maar meteen
glimlach. „Mijn moeder, zoo lief ze mij heeft, be
vond zich in zake mijne neigingen merkwaardig
op een dwaalspoor,” zeide hij. Vandaag nog
heeft ze, waarschijnlijk van wege uwongevaarlijk
heid, aan u gedacht óm haar te begeleiden op een
badreis, die ze wilde maken, om het gepraat over
de geschiedenis met Rita te ontloopen. Wat u
betreft weigerde ze steeds hardnekkig iéts te ver
moeden.”
«O, dat geloof ik gaarne,” zeide Louise. Hij
had luchtig, ja railleerend gesprokennu werd hij
snel ernstiger, toen hij zag, hoe moedeloos én be
^schaamd zij op eenmaal d&rstond Maar Louise
«Ach neen, laat me,” zeide zij, terwijl ze er nog
altijd gedrukt uitzag. >Arme Richard O, ik
weet zoo goed, hoe uw moeder over mij denkt
Het antwoord, dat hij gaf, ontving ze in zijn
armen, nog weer eens aan zijn hart gedrukt. „Dat
ze u ooit met mijn oogèn zal aanzien, dat kan ik
De Duitsche bladen zeggen er niet veel
over, maar de Engelschen verzwijgen niet,
dat het leven van keizerin Frederik over
het algemeen niet gelukkig* is geweest. Wel
haar huwelijksleven; dat was zoo gelukkig
als huyeljjken van hen die op een troon
geboren worden maar hoogst zelden zijn.
Hoe zg haar man liefhad en naar zijn
nabijheid verlangde, bewijst de te Berlijn
eens in hofkringen met een ietsje van me
delijden vertelde anecdote, dat zg haaryoet
verstuit had toen zjj haar Frits bij zijn thuis
komst al te haastig te gemoqt was gesneld.
Maar keizerin Frederik heeft zich, toen zjj
kroonprinses was, niet ver weten te houden
van de politiek. De Voss. Ztg. zegt het in
een heel npt, voorzichtig zinnetje„Zjj
was doordrongen van de overtuiging, dat een
vorst slechts iets bereikt, wanneeer hjj zich de
moeite geelt uit te vinden in welke richting
de stroom van den tjjd zich beweegt, en dezen
stroom volgt.” De Voss. Ztg. laat er op volgen,
dat zjj deze overtuiging niet pnder stoelen
of banken heeft gestoken, zonder dat zjj daar
om feiteljjk in de politiek ingreep. Dit laatste
is vermoedeljjk niet heelemaal juist. Keizerin
Frederik was opgevoed door haar vader, prins
Albert, die liberale denkbeelden had. Zy kwam
in Duitschland jn een tjjd toen liberale denk
beelden er niet veel opgang deden. Ên haar
man daqht in byna ieder opzicht als zy. De
Times zegt, en wjj laten dit voor rekening van
het Engelsche blad, dat zy „in gedachten en
sympathieën één was met haar man en dat zjj
algemeen gehouden werd voor de verstande
lijk het meest ontwikkelde, de actiefste en de
meest doorzettende van hun beiden.” Als dit
waar is, en de kroonprinses dus wel degeljjk
haar invloed aanwendde, dan wordt de hevigp
vijandschap begrypelyk, die Bismarck jegens
haar koesterde. Nog toen zy Keizerin was
geworden, in dien korten tyd, toen het
auideljjk was, dat haar invloed op den troop
zelven maar van, héél korten duur zou zjjn,
zeide Bismarck, dat zjj een Engelsche wasi,
een kanaal waardoor Engelsche. invloeden
binnen kwamen in Duitschland, een werktuig
voor dé bèvorderihg van Engelsche belangen»
Hjj heeft dan ook wel gezorgd, dat de
erfprins vroeg genoeg bjj hem in de leer
kwam om een andere politiek toegedaan te
worden dan die zjjns vaders. En dat heeft
keizer Wilhelm van zjjn moeder vervreemd.
Moeten wjj de Engelsche bladen gelooven,
dan heeft keizerin Frederik zich voornamelijk
verzet tegen Bismarck’s politiek van bloed en
ijver. Zoo was zjj tegen de annexatie van
Sleeswyk-Holstein; zoo heeft zy getracht het
9«)
Ze gingen samen naar de kamer,
vader lag. Samen! Louise zag in het
zich in herinnering to brengen, hoe ellendi
verlaten ze voorheen hier geweest was. o
uw vader zien had Richard gevraagd. Maar
Louise wilde het niet toestaan. Ja, een blik op
hem werpen, maar door de slechts even geopende
deur, zoodat de kranke niets merkte.
Louise ging ondertusschen zacht het vertrek
geheel binnen en aan het bed, Zoo gaarne had
ze haar vader nog een liefcledienst bewezen, nu,
met dit overstroomende hart, maar er pas heden
niets meer voor hem te doen. Zijn lichten, zorg-
vuldig doqr haar bereiden avondkost had hij reeds
lang genuttigd. Sedert had hij geslapen, nu scheen
hij te ontwaken. Hij zag er vredig uit, keek haar
jnet heldere maar moede oogen aan en vroeg:
>Nu?” vriepdelijker, dan hij in gezonde dagen
sinds lang tot haar gesproken had.”
Ze' mocht hem niet storen, door hem iets te
laten merken. Zoo ging u dan op haar gewone
plaats aan het bed zitten, boog een Weinig voor
over, terwjjl ze op zijn vragend woord te kennen
gaf: »O niets, papa,” en kuste slechts, terwijl
ze haar hoofd nog dieper neerboog, zacht en als
wist ze nauwelijks daarvan, zijn op het dek uit-
