:ao
Meuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
IBÏ BE BERGEN.
s
Biiltenlaudscb Overzicht.
FEUILLETON.
■<LS.
ZEN,
mders.
'anders
jrkte geven.
Emailleerde
I, gwaarborgd
ster”
LN LOON.
ipelltr.
rwdt dit mid
Mend BU00M
to inwryviog
hh Rhewna-
kondhaii, pü®
’ondirboliim
Vondirx&lf
Woensdag 25 September 1901, 40ste Jaargang.
J
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des miild.
.■4
st 103.
Williams in de ^Morning Leader”
Verspreide Berichten
RINKMAN &Zn
van
met
'.50 en booger.
ruime keuze
prmftugjee
o. ass
Mr N«d«r-
r*n>.
IN
eene fraaie
Gasfitter.
uwck „Inkort*
i o. «a 50o.de 1
-U on Benders.
Telefoon No.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
pöst 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
komen, omdat zyn bezoek speciaal het leger
en de vloot gold.
Parijs beeft Loubet bij zyn terugkomst al
daar een ontzaglijke ovatie bereid.
De czaar en de czarina zijn van de revue
naar Kiel gespoord, waar hun dochtertjes ook
waren, en samen zijn ze naar Petersburg
voortgereisd.
«U's 1
Telefoon No. S3
A DVEKTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
wereld bekend en
offen middel tegen
o u L e v e r-
n, enz. Inwendig
litwendig in bijna
i met goed gevolg
- Prijs per flacon
f 1.15.
geneeskrach t
zestal elke pijnlijke
overbodig. Met
/oor ongeneeslijk
langs een bijna 22
Brengt genezing en
n, ontstekingen enz.
F post f 1.60.
jderland
Rokin 8 Amsterdam
ndie Schutaenapotheke
ohitach, Oesterreich
t Centrul-Dcpöt Sander
i< Echte
teiamen-
pn in den
num du
wmrdigd
irereldbe-
)t* Stoll-
President Roosevelt moet in den eersten
kabinetsraad waarvan hij het voorzitterschap
waarnam, een buitengemeen gunstigen indruk
gemaakt hebben. Hy had op alle aanhan
gige vraagstukken reeds zoo’n goeden -kijk,
verzekert men, dat de ministers verbaasd
waren over de vlugheid waarmede hij tot het
hart der kwestie doordrong. De leden van
het kabinet spraken, na afloop van de bijeen
komst, opnieuw hun vertrouwen uit in den
President, die zeker de voetstappen Van Mac
Kinley zal drukken. Dit laatste wordt ook
opgemaakt uit kleinigheden, zoo, dat Roose
velt den particulieren secretaris van Mac
Kinley, Cortelyou, als zyn eigen secretaris
heeft overgenomen.
In denzelfden trant luidt het verslag van
een onderhoud, dat een correspondent der
Daily Chronicle te Washington met een boe
zemvriend van president Roosevelt zegt ge
had te hebben, ten aanzien der houding van
den nieuwen President tegenover Engeland
en de Boeren.
President Roosevelt’s houding tegenover
Engeland, en zyn buitenlandsche politiek in
het algemeen, zullen even waardig, betame-
Ijjk en loyaal zyn als die van Mac Kinley.”
Tot zoover de zegsman van de Daily
Chronicle. Zal Roosevelt inderdaad een hou
ding aannemen dien in Engeland en in een
groot deel van Amerika zelf natuurlyk uit
bundig geprezen zon worden, maar overigens
in de wereld een diepe teleurstelling zou
teweegbrengen? Het moet erkend worden,
dat de eerste maatregelen van den nieuwen
President, tegen alle verwachting in„ wei
nig goeds voorspellen, maar het lykt ons
nog te vroeg om te oordeelen. Voorshands
hebben wy nog eenige hoop dat, in’t bijzon
der wat betreft de verscheping van oorlogs
behoeften uit de „neutrale” Amerikaansche
havens naar Zuid-Afrika president Roosevelt
een behoorlyker opvatting hebben zal van
het begrip onzijdigheid, dan zyn voorganger.
tik gekookt
k voor da-
«lepels ven
>late) Alt
geval van
gebruiken,
at» BZI.
i.oi imh i: courant
verhouding precies dezelfde zyn als daarvoor.
Tennjinste voor zoover in ’t openbaar is ge
bleken. Omtrent de langdurige gesprekken,
door den czaar en Loubet me| elkaar en met
de leidende staatslieden gehouden, is niets
bekeyd, wat ’t besprokene betreft. Wel wordt
algemeen gezegd dat de verhoudingen zeer
hartelyk waren, zooals ook van den czaar
werd opgemerkt dat hy ongedwongener en
minder terughoudend was dan by het vorige
bezoek.
De( besprekingen van de feesten en toosten
in de Europeesche pers vormen een jubel-
koor voor den vrede, 't Is by allen de er
kenning van de vreedzame beteekenis van
het bezoek, die den hoofdtoon vormt.
Alleen in de Fransche pers klinken dis-
sonrianten, voornamelijk uit den hoek van
de nationalistische schreeuwers. Ze hebben
ook al zoo lang op een kans gehoopt, maar
telkeis bleek ’t ministerie gepantserd tegen
hun aanvallen. Eindelijk echter kwam er
een kwetsbare plek bloot. Waarom is de
czaar niet naar Parijs gekomen Dat is de
schuld van Waldeck-Rousseau, die op die
manier de nationalisten heeft willen straffen!
Te wapenHoor Paul Dérouléde van uit zyn
ballingschap te keer gaan in de Drapeau
„Alles wat my heeft getroffen, heeft nooit
een enkele klacht over myn lippen doen ko
men, gen enkele kreet, een enkel gemor. Maar
het iVEtfaftkryk aeU dat die ellendelingen een
slag in ’t gezicht geven in zijn hoofdstad.
Franschen van Parijs, als gy heden niet in
ontelbare massa’s aan den voet van den Leeuw
van Belfort protesteert tegen zooveel ver
drukking, tegen zooveel smaad, tegen zooveel
beleediging, dan zal het niet my zelf zyn
dien ik beklaag, maar u. Parys zou Parys
niet meer zyn. Maar ik geloot in u. Gy zult
Parys zyn. Vive la FranceVive 1’ Alsace
Lorraine f Vive la République f”'
Parys heeft zich echter niet Parys getoond.
De met zooveel lawaai bijeengeroepen protest-
samenkomst by den Leeuw van Belfort, was
een groote mislukking. Er waren ter nau-
wernood 300 personen. Toespraken werden
niet gehouden.
Toch hebben de nationalisten met hun ge
schreeuw het zoover gebracht, dat zelfs de
bedachtzame Temps melding maakt van ge
ruchten van een ministerieele crisis over *t
niet komen van den czaar naar Parys. Er
wordt echter weinig waarde aan ’t gerucht
gehecht.
Nog zy gemeld dat de czaar na ’t revue-
dejeuner den president van den Paryschen
municipalen raad in audiëntie heeft ontvangen
om diens hulde-betniging namens Parys te
aanvaarden. De czaar zei o.a. dat het hem
speet ditmaal niet te Parys te hebben kunnen
Dat de toestand in Zuid-Afrika, ondanks
de schijnbaar bemoedigende berichten die
Kitchener nu weer eens zendt, om den indruk
van ,de nederlagen der Engelschen wat te
verzachten dat die toestand nog lang niet
is, zooals die van een Engelsch standpunt zou
moeten zyn, ziet zelfs de „Times” in
„Noch door onderhandelingen, noch door
proclamaties, kan de weerstand van de on-
verzoenlyke overblijfsels der Boerenstryd-
macht worden gebroken”, zegt het blad;
„doch alleen door het uitzenden en onderhou
den van een leger, dat tegenstand vruchte
loos maken zal, een leger dat niet alleen door
zyn numerike sterkte zal opwegen tegen het
voordeel dat de vijand heeft van zyn bekend
heid met het uitgebreide en moeilijke opera-
tieterrein, maar dat tevens in elk opzicht be
ter bewapend, beter uitgerust en beter geoe
fend moet zyn dan de Boeren.
„Men kanheusch niet zeggen, dat de
Regeering alles deed wat zy doen kon, om in
Kichener’s hand het meest afdoende wapen
te plaatsen. Het langdurig uitstel voor het
uitzenden van de tweede bezending Yeoman
ry en hun volkomen fiasco toen zy in Afrika
aankwamen toont reeds voldoende, dat zy
niet haar uiterste krachten heeft ingespan
nen”.
Maar hoe kan zy dat doen, vraagt Charles
Williams in de ^Morning Leader”„Het
departement van oorlog zou graag Kitche
ner meer mannetjes zenden, als het die njaar
hadmaar zy heeft ze niet en kan zelfs de
dooden en gewonden niet vervangen”.
De Engelsche werving maakt fiascode
„mannetjes” bedanken er voor zich in een
roemloozen strijd te laten doodschieten, of
gebruikt te worden als „brandstichters” en
„vrouwenbeulen”.
Zoo schildert Charles Williams den toe
stand en wie nog mocht meenen dat hjj wat
al te donkere kleuren gebruikt, leze nog eens
het telegram uit Kaapstad. Pas heeft men
ons verteld, dat de Britsche legerkorpsen in
de Kaapkolonie worden aangevuld naarmate
er meer Boeren uit de Republieken in de
Kolonie vallen, maar aan de Mosselbaai moe
ten reeds matrozen aan land worden gezet,
om in de versterkingen dienst te doen.”
Niet alleen bewijst dit dat de Britsche „le
gerkorpsen,” die naar de behoefte worden
aangevuld, tegenover de „enkele stroopende
en trekkende benden” nog niet eenmaal de hulp
der zee-soldaten kunnen ontberen, er blijkt
ook uit, dat de „laatste poging” die de Boe
ren nu in de Kaapkolonie wagen, niet is de
laatste, omdat zy zyn nitgeput, maar om
een reden, die men in Engeland nog maar
altyd niet wil inzien in spijt van de verma
ningen van Charles Williams en zooveel an
deren, die het beter met hun land meenen
dan de schreeuwers die roepen om meer sol
daten en zelf er niet aan denken van huis
te gaan.
Fr ankrijk:.
Op het congres der arbeidsbeurzen te
Nizza, is de wenschelykheid uitgesproken
hij tegelijkertijd den ingang der kloof en zijn lui
tenant in het oog kon houden, want hij vreesde
nog altijd den een ol anderen streek van Danira’s
hekserij. Hij kon echter daar boven niets verstaan
van hetgeen die twee samen spraken, want hun
woorden werden door den hevigen wind over
stemd maar hij kon hen tenminste beschouwen,
en hjj bleef dus vast en onverschrokken op zijn
post staan, bereid zich als man en soldaat tegen
den naderenden vijand te verdedigen, en tegelijker
tijd zijn luitenant ter hulp te komen met zijn
ganschen voorraad christelijkheid, zoo deze soms in
den rug door den boozen geest mocht aangevallen
worden De brave kerel vreesde dood nog
duivel.
Gerald was op Danira toegetreden die nog steeds
tegen den rotswand stond geleundzij week echter
terug. Er lag een stomme, maar zoo besliste af
wijzing in deze beweging, dat hij ’t niet waagde
haar nog dichter te naderen. De redding, welke
zij hem had toegezegd, scheen den afstand tusschen
hen nog grooter te makenhjj voelde dat, en hij
week terug, terwijl hij een verwijtenden blik op
haar wierp.
Danira zag dat niet, of wilde het niet zien,
hoewel het maanlicht zoo helder mogelijk op bei
der gelaat viel. Haastig, als wilde zij daarmede
ieder teederder woord voorkomen, vroeg ze hem
Waar bevinden zich uw mannen
Op het fort. Wy keerden na den uitval
dezen morgen daarheen wéér terug, tegelijk
de kameraden die we ter hulp gesneld waren-,
(JFordt vervolgd.)
nog tot op den huldigen dag in zijne volle kracht.
Ik kende reeds in mijn kinderjaren de Wila-bron
en haar macht over den vrede. Later, toen ik ver
van mijn geboortegrond leefde, kwam nu en dan
nog de herinnering in mjjn geest op als een halt
vergeten sage, welke alleen tot de sprookjeswereld
behoorde. Sedert ik ben teruggekeerd, weet ik dat
dit sprookje een reddende waarheid in zich bevat,
De bron is geheiligd, meer nog dan de grond van
welken tempel ook. Hier is zelfs de moordenaar,
de verrader veilighier moet zelfs de bloedwraak
wijken, die vreeselijke wet van onzen stam. Nog
heeft niemand het gewaagd dezen vredeban te
verstoren, en wanneer een van ons het beproef
de hij ware gevloekt bij al zijn stamge-
nooten
En u denkt dat deze .vredeban zelfs den
vreemdeling, den vijand zal beschermen
Ja I
Dit antwoord klonk met zooveel beslistheid, dat
Gerald geen enkele tegenwerping meer maakte,
hoewel hij nog twijfelde.
Een raadsel meer in dit geheimzinnige land
zei hij langzaam. Laten we afwachten welke op
lossing zich voor ons zal voordoen. We zijn ver
raderlijk in een hinderlaag gelokt, we staan ver
moedelijk alleen tegenover een groote overmacht;
in zulk geval is het toch zeker geen lafheid zich
aan een dergelijke bescherming toe te vertrouwen.
Hij keek om naar Jörg, die de zaak dadelijk van
de practische zijde had opgevat en intusschen de
gansche kloof nauwkeurig had onderzocht. Daar
hy niets verdachts vond, was hij op een groot
rotsblok geklauterd en had daar post gevat, waar
33)
Moeten we hier naar beneden vroeg Jörg
op wantrouwenden toon halfluid aan zijn luite
nant. Die rots hangt voorover als een van onze
rijpe druiventrossen. Ik denk dat ze ons op den
kop zal vallen, zoodra wij er onder zijn In dit
verwenschte Krivoscië is alles verraderlijk, zelfs
de steenen.
Die rots valt niet, zei Danira, die deze
woorden gehoord had. Ze hangt daar zoo al vele
eeuwen, en geen storm kan haar losrukken. Volg
ons maar gerust.
Zij was reeds naar beneden gegaan en Gerald
volgde haar zonder zich te bezinnen.
Zij gingen beiden de rotspoort door en Jörg
was dus wel verplicht zich bij hen aan te sluiten.
Hij wierp nog een wantrouwenden blik naar bo
ven, want hij was nu eenmaal gewoon alles en
iedereen hier te lande als een persoonlijken vijand
te beschouwen; de rotskruin toonde echter bij
hooge uitzondering ditmaal geen lust op het hoofd
van Jörg neer te stortenze bleef rustig in haar
dreigenden toestand.
De diepte was niet beduidend; na eenige mi
nuten bereikten zij den bodem en stonden nu in
een kloot, die zich naar boven wijd opende en
waarvan de rotspoort den cenigen toegang vormde.
De Koning van Pruisen heeft indertyd
het was kort voor zyn jaarlyksche reis naar
het Noorden den eersten burgemeester
van Berlyn, Kirschner een audiëntie gewei
gerd, door den laatste aangevraagd, teneinde
Wilhelm II over te halen, op een reeds vroe
ger genomen beslissing terug te komen. De
quaestie liep over den aanleg van een tram,
die volgens den Koning Unter den Linden
zou hebben ontsierd.
Na Wilhelms terugkomst heeft de heer
Kirschner nogmaals een audiëntie aange
vraagd om by den Koning van Pruisen de
zienswijze van het Berlynsche gemeentebe
stuur te verdedigen. Het verzoek van het
stedelyk hoofd van Berlijn is door den Kei
zer kortweg afgeslagenKoning Wilhelm
heeft Kirschner voor de tweede maal niet
willen ontvangen.
De Keizer van Duitschland begaf zich
gistermiddag te paard in de uniform van
zyn Russisch grenadiers-regiment naar het
grensplaatsje Wyschtyten, dat den 26en
Augustus voor het grootste deel is afge
brand. Tot de op het marktplein te hoop
geloopen bevolking hield de Keizer een toe
spraak, waarin hij zeide
„Keizer Nicolaas, uw verheven landheer,
mijn geliefde vriend, laat u door my zyn
hartelijk medegevoelen uitspreken en zendt
u door my vyf duizend roebel. Gy ziet hier
uit hoe het oog van uw verheven landheer
overal reikt, zelfs tot een grensstadje van
zyn groot ry'k en hoe zyn goed warm hart
klopt voor zyn onderdanen, zelfs voor de
verst verwijderden. Geeft dus uiting aan
uw dankbaarheid en aan de liefde voor uw
Keizer en Vader door met my te roepen
„Na sdorowje jewo welitschestwo gossu-
darja imperatora Nikolai! Hoera!”
Feitelyk is er by het bezoek van den Tzaar
in Frankrijk niets nieuws gezegd, en blykt
er uit de woorden met hun karakteristieke
herhaling van het „amie et allieê” van de
toespraken, indertijd op de „Pothau” gehou
den, dat er in den toestand in al die jaren
feitelyk geen verandering is gekomen, en
dat na deze feesten de Europeesche politieke
Hier ruischte ook de bergstroom, dien zij reeds
van boven gezien hadden, zich voortkronkelend
langs rotsen en kloven om in de verte eensklaps
op onverklaarbare wijze te verdwijnen,
Danira leunde een oogenblik tegen den rotswand
en haalde diep adem. Was het door den snellen
gang ofwel door de opgewondenheid, het meisje
beefde over al haar loden en ze scheen werkelijk
behoefte te hebben aan steun.
We zijn er, zei ze fluisterend. Hier is u in
veiligheid.
Gerald, die intusschen de omgeving had opge
nomen, schudde twijfelend het hoofd.
Die zekerheid kan slechts zóólang duren, tot
men ons toevluchtsoord ontdekt, en dat zal maar
al te spoedig geschieden. Obrevic kent deze kloof
evengoed als u, en zoodra hij het dorp doorzocht
heeft, zal hij onmiddellijk ons spoor volgen.
Zeker! maar vóór die rotspoort houdt hij
halt. Het gebied der Wilabron zal hij niet be
treden, want dan mou hy u de hand ter verzoening
moeten reikenhier kan geen vijandige hand zich
tegen u opheffen. Hoe woest en wraakzuchtig
Marco ook moge zyn, hij zal ’t zelfs niet wagen
met andere dan vredelievende bedoelingen deze
plek te betreden.
De jonge officier wierp nogmaals een vorschen-
den blik door de kloof.
Dus daarom heeft u ons hierheen gevoerd
Maar wat is dan wel de geheimzinnige bescher
ming welke aan deze plaats verbonden is?
Ik weet het metSage, traditie, bijgeloof
hebben waarschijnlijk voor ondenkbare tijden den
vredesban gesticht, om het even hij bestaat
ir«c on».
UESim
Ito^öT
ook to-
