BOEGEN”,
retelling
jmber 1901
niging
Hl!ï BEELD DES KEIZERS.
I
I
I
I
iw
I
I
i
SSK,
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
No. 8648.
Donderdag 14 November 1901.
Buitenlandse!) Overzicht.
IlillLLEiüA.
I
IO’
VAALS,
I TOONEEL"
jf Senr.
l'l
I
40ste Jaargang
H
■5
van
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
Verspreide Uerichten.
s stelt een
K
IX.
ijven.
(H'ordi vervolgd.)
I
i
;raleeren in de
nrlchling
INGEL, 661.
Uit 't Duitsch van IV. HA UEF,
De prijzen zijn
door den Staat
gegarandeerd.
tlneming in
Irjjt
ilf acht uur.
en pryzen.
INKMAN &Zn7
n HAMBURG,
Gillim1E (111 HIVE
leletonn 89.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.’
net de aanvraag
loten voor de
de trekking zoo
terlijk tot
e.k.
De bekende Afrika-reiziger F. C. Selous,
heeft in een brief aan een vriend het vol
gende oordeel uitgesproken over de gevolgen
van den oorlog in Znid-Afrika
„Ik kan niet anders dan de toekomst na
het einde van den oorlog voor de Britsche
heerschappij in Zuid-Afrika zeer duister in
zien. Wanneer de strijd ten einde wordt ge
bracht, hetzij door een compromis met de nog
strpdende Boeren, hetzy door den dood óf
het gevangennemen van al deze mannen, zal
Groot-Brittanje nog altijd, zelfs na het staken
der vijandelijkheden, moeten rêgeeren over op
zijn minst 300,000 Hollandsche Afrikaners
(200,000 in de Kaapkolonie en de overigen
in de andere staten van Zuid-Afrika), die je
gens zijn bestuur bitter vijandig zullen zijn
gestemd, ten gevolge van de gebeurtenissen
in dezen oorlog.
„Dit kan slechts geschieden tegen enorm
hooge jaarlyksche uitgaven voor groote gar
nizoenen, over geheel Zuid-Afrika verspreid.
„Hoe kan een land als Zuid-Afrika, 6000
mijlen van Engeland verwijderd, aldus wor
den bestuurd Zeker niet, nadat het Trans-
vaalsche goud uit den grond is gehaald en
naar Europa verscheept. Ik zal wel een val-
sche profeet worden genoemd, maar ik zie
geen licht in do toekomst, daar de verwoes
ting van hun land en het verlies van hun
vrouwen en kinderen in de concentratie
kampen en Boeren vele geslachten lang zal
maken tot de onverzoenlijke vijanden van
Groot-Brittanje.”
reed hij naar den., berg toe. Heden nog staat
deze aardige, interessante jonge man mij voor den
geest S ik zie hem nog rijden, zijn mantel en veren
opfladderen in den wind, nog even groetend zijn
knap gezicht naar mij wenden. Toen, maar dan
ook slechts één oogenblik en ik weet heden nog
niet waarom, klopte mijn hart voor deze Fran-
schen en zoolang ik die muziek hooren kon, zong
ik het Allons enfants en het Marchons, caira mee.
Daarna schaamde ik mij om mijne zwakheid,
haatte dit volk evenals te voren en slechts mijn
redder in den nood, mijn kapitein, staat in mijne
dankbare nagedachtenis.
Zeker, een wonderlijk geval, zeide Rantow,
toen de oude diep ontroerd geëindigd wasaar
dige en beleefde lieden zijn er altijd onder deze
troepen, maar die goede discipline was buitenge
woon zeldzaam. Ik had graag dien schrik van
die vijf soldaten bijgewoond.
Nu Hans, zeide Anna tot den knecht, die
opmerkzaam en vol aandacht geluisterd had, je
hebt ze immers zeli gezien.
Ik zag ze mejuffrouwals uit steen gebei
teld stonden ze voor den kapitein en schaamden
zichen welke oogen zette hij op, als de draak
op den ridder St. George. Toen de Franschen
later in Zwaben kwamen, heb ik dikwijls halve
dagen lang aan den landweg van Heidelberg ge
staan en heb ze regiment voor regiment voorbij
laten gaan, maar de kapitein was er nooit bij
die zal wel reeds dood zijn.
Laten we dan zijne nagedachtenis eeren en
zegenen, waar hij ook zijn mag, sprak de oude
Thierberg Is hij werkelijk gestorven, dan heeft
De eigen correspondent te Brussel van het
Hd.bld. van Antwerpen schryft aangaande
de legerdebatten in de kamer van afgevaar
digden, aan zyn blad
De veldslag, die sedert vier weken geleverd
wordt in do kamer om de legerkwestie, is
nog niet ten einde. En nochthans is er reeds
één doode, namelyk een stelsel is in het stof
geworpen en voor altijd buiten gevecht ge
steld.
De overwonneling, die doode, is de per
soonlijke dienstplicht.
En ’t bewijs van zijn dood is, dat zijne vrien
den zelf hem als overleden beschouwen.
Indien iemand aanhanger was en gebleven
is van den persoonlijken dienstplicht, dan is
het zeker Beernaert.
Welnu, Beernaert heeft in de zitting van
Vrijdag de lijkrede van den persoonlijken
dienstplicht uitgesproken, mag men zeggen
„Het principe van don persoonlijken dienst
plicht, zeide hij, heeft aan de rechterzijde
steeds minder aanhangers. Links zelfs is
de plaatsvervanging verdedigd geweest, door
Telefoon .\o. N’<c
ADV E RTEN TIEN worden geplaatst
1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte. e
non, dan zou het oen drire plicht, voor het
Congres zijn om zulk een verdrag zoo snel
mogelyk to bekrachtigen.
Vooral van een toenadering tot Frankrijk
verwachtte de heer Lodge veel.
its Guld. 3.50.
its Guld. 1.75.
ts Guld. 0.90.
olgende klassen
prijzen worden
e-trekkingsplan
i den Staat, welk
'erzend,
loterij ontvangt
le plaats gehad
le trekkingslijst
ig van prijzen
prompt aan de
geheimhouding,
men eenvoudig
ren, ook tegen
-..V.
13)
Hoe viel Rantow hem in de rede, dacht
men toen reeds in het leger zoo algemeen daaraan,
wat later door die zoogenaamde keizer verwerke
lijkt werd Dat is wonderlijk I
Ook mij, vertelde de oude Thierberg, zijn
later toen Napoleon het Legioen van Eer en do
taties te voorschijn riep, dikwijls de woorden van
mijn goeden kapitein ingevallen. Hem vond ik
in dat ééne uur, toen we zoo samen spraken zóó
aardig, als was hij geen Franschman, als waren
we reeds jaren vrienden. Eindelijk waarschuw
den de tonen der veldmuziek van een uit de
verte komend regiment hem, om op te stappen.
Ik schonk hem mijn zilveren veldflesch, die hij
eerst na lang tegenstribbelen eindelijk lachend
aannammij gat hij daarvoor e"ne kleine uitgave
van Tacitus en eene der bonte veren op zijn hoed,
waarmee zich toenmaals de republikeinsche offi
cieren sierden. De bajonetten van het regiment
blonken ons over den naasten heuvel tegen en de
muzikanten begonnen juist hun «Allons enfants”
te spelen, toen hij te paard steeg; hij gaf mij
nog enkele raadgevingen, drukte mij lachend de
hand en onder het zingen van «Marchons, Qaira 1”
What"""
>u’s I
a
onweerstaanbaar aangetrokken en geboeid hadden,
dartel en coquette scheenhij schaamde er zich
over, dat bij dit natuurkind zyne anders overal
erkende eigenschappen zonder eenige werking
bleven hij zag daarin een slecht voorteeken.
Uit dezen gedachtenstrqom werd hij wakker
geschud door een fluit, die evenals den vorigen
avond hare zoete tonen uitzond uit het woud.
Opnieuw ontwaakte in hem de gedachte, dat deze
serenade wel Anna gelden kon. Hij keek scher
per naar het woud beneden en hij vergiste
zich niet, het was dien zelfden woudhoek, dien
hij heden bezocht had, van waar die tonen kwa
men. Snel trok hij zijn mantel aan, spoedde zich
naar beneden en verzocht den ouden Hans de
poort voor hem te openen. Hij maakte hem wijs,
dat hij ergens in het woud, niet ver van het slot,
een zakboek had achter gelaten, dat de nachtdauw
kon beschadigen, De fluittoi.en, die al zachter
en vloeiender klonken, waren zyne gidsen op zijn
weg. Steeds driftiger drong hij door de struiken
heen, want toen hij een blik op de burcht wierp,
had hij gezien, dat er een wit doekje uit Anna’s
venster hing. Reeds zag hij de omtrekken van
den fluitspeler,
Halt 1 vriend musicusriep hij, ik zal de
tweede stem eens blazen. Plotseling sloeg dicht
bij hem een hond aan en toen hij op zij sprong,
vi 1 hij op onzachte wij te over de wortels van
een eik op den grond.
Men had dien avond vroeger afscheid van el
kaar genomen dan den vorigen en Albert bij wien
de slaap nog maar niet komen wilde, stond aan
het boogvenster van zijne ouderwetsche kam r en
keek naar beneden in het dal Hij dacht over de
woorden van zijne schoone nicht na en hij vond
zoovele redenen om haar te verwijten en zich zelf
te beklagen, dat het toen voor het eerst in zijn
leven was, dat hij zich werkelijk zoer zwaarmoedig
gestemd voelde. Toet» eerst, na een reeks van
lichtzinnige en dartele gebeurtenissen, gevoelde hij
heel helder en duidelijk, wat het was eens ernstig
lief te hebben nooit tevoren had hij aan huiselijk
geluk gedacht, aan huwelijksgeluk en eerst dit
vroolijke, onbevangen schepsel was het gelukt,
zijne beschouwingen over zijne toekomst ernstiger,
zijne gevoelens waardiger te maken. Hij verwon
derde er zich over afgewezen te worden, niette
genstaande hij het goed meendehet bevreemde
hem, dat hij juist in die oogen, die hem zoo
rg gewaarborgde
irin zeker
100 Mark
worden
jordeel biedende
et plan slechts
volgende
eventueel
rk.
prijz Al 0.000 M.
prijz. a 5000M.
prijz. a 8000 M.
prijz. a 2000M.
prijr. il 1500 M.
prijz. a 1000 M.
prijzen 800 M,
prijzen a 250 M.
prijzen 200 M.
prijzen a 169 M.
prijz. 150,148,
115, 100 M.
.rijt, 78,45,11,
ijzen.
klasse bedraagt
1. tots 5.000 M.,
e tot 65000 M.,
6e tot 75.000 M.
met de premie
00 Mark.
ng, die officieel
gezaghebbende redenaars der liberale party.”
Wanneer Beernaert aldus spreekt, hoewel
getrouw blyvend aan zyn zienswijze, hebben
wy dan het recht niet te zeggen, dat de per
soonlijke dienstplicht dood is P
Ik voeg er zelfs by, dat de liberalen zelf,
indien zy opnieuw aan het bewind kwamen,
noch den lust, noch de macht zouden hebben,
dien doode te doen verrijzen.
Ook in de meest optimistische politieke
kringen van Weenen wil men zich niet met
de hoop vleien, dat hot Huis van Afgevaar
digden voor het eind van dit jaar de begroe
ting afgehandeld en goedgekeurd zal hebben.
Aan de eene zyde staan de Tsjechen, die
geen van hunne eischen willen laten vallen,
aan de andere zyde do Duitschers, on onder
he i vooral de Duitsche Volkspartij, die van
geen toegeven willen weten. Koerber in
het midden, wel bdreid om don Tsjechen
concessies te doen, maar bevreesd daardoor
de Duitschers tegen zich te krijgen, die al
gedreigd hebben hunne toestemming op de
geheime fondsen te ontzeggen.
Men houdt het voor niet onmogelyk dat
Koerber een voorloopig twaalfde der begroe
ting, nog in deze weck, zal aanvragen.
Inmiddels hebben de afgevaardigden hun
oude bezigheid van vele uiteenloopende moties
iik te dienen weer hervat, het toernooi van
politieke en nationalistische kemphanen.
Senator Lodge, een van Roosevelts intieme
vrienden, heeft zich in een te Boston ge
houden rede ten voordeele van reciprociteits-
politiek op handelsgebied uitgesproken. Hy
zeide, dat dit onderwerp ongetwijfeld, beiden
door den president en door het congres ern
stig bestudeerd zou worden gedurende de
eerstvolgende zitting. Op het oogenblik
echter kan nog niet gezegd worden op welke
wyze aan het beginsel van reciprociteit in
het algemeen uitvoering zal worden gegeven.
De redenaar besprak in het kort de ver
schillende ontwerp - reciprociteitsverdragen,
welke op het oogenblik by den Senaat aan
hangig zyn. Hy zeide, dat het tractaat met
Frankrijk wel in ieder opzicht belangryker
was dan alle andere tractaten te zamen
dat tractaat wilde hij in ieder geval gesloten
zienzoowel uit een economisch als uit een
politiek oogpunt was dit hoogst wen-
schelyk.
Indien do president een reciprociteitsver-
drag met Engeland wilde sluiten, waarby
dit land zich tevens verbond alle hinder
palen, aan den aanleg van het Nicaragua-
kanaal in den weg gelegd, te doen verdwy-
hij toch dien lateren tijd van ongerechtigheid en
misdaad niet meer mee behoeven te maken. Mis
schien heeft hij den dienst verlaten, toen de dic
tator zich tot keizer uitriep, want mijn brave ka
pitein, die zoo edel dacht, kan geen vriend van
den overmoedigen Corsicaan geweest zijn.
Anna lachte, maar ze wilde het lievelingsonder
werp van haar ouden vader, de geschiedenis van
den besten Franschman” niet door eene verdedi
ging van dien grooten zoon van het kleine eiland
bederven.
Frankrijk.
Tot een algemoene staking der mynwer
kers of zelfs maar tot een gedeeltelijke sta
king van eenige beteekenis in de kolendis
tricten, is het volstrekt r.og niet gekomen
de krachtige woorden, door den algemeenen
secretaris van den Mynwerkersbond te Saint-
Étienne uitgesproken ter ontrading van over
haasting en onbedachtzaamheid, hebben klaar
blijkelijk gewerkt niet alleen in het Loire-
gebied, doch overal elders, op Dourges na,
werd eergisteren gewerkt met de gewone
ploegen, terwijl het daar dan nog gaat om
een bijzondere aangelegenheid (ontstemdheid
over de gewelddadigheid van een der inge
nieurs).
Cotte is ondertusschen weer te Parijs om
nog eens voor ’t laatst alle hefboomen in
beweging te brengen tot afdwinging van ver
dere concessiën van deze ngeering, onder
bedreiging met een algemeene staking binnen
zeven dagen als onvermijdelijk gevolg
Ondanks do besliste bestrijding door
den minister van handel Millerand, is door
de Kamer eergisteren met 256 togen 235 stem
men aangenomen een voorstol van den af
gevaardigde De Mahy om geen premiön uit
te koeren aan schepen, iy het buitenland
gebouwd en ook geen bijzondere begunsti
gingen toe te staan.
r— De 34-jarige mijnwerkers Firmin Le-
kief te Montigny-en-Gohelle is, wegens be
lemmering van de vryheid van den arbeid,
te Bourges, door de correctioneele rechtbank
te Bethune veroordeeld tot twee maanden ge
vangenisstraf en vijftig francs boette.
Groot-Brittannie.
De tentoonstelling te Glasgow is Zater
dag, den sluitingsdag, nog bezocht door
173.266 menschen het hoogste aantal tij
dens den duur van zes maanden en daar
door is het totaal der bezoekers gestegen
tot 11.496.220, dubbel zooveel als in 1888.
De economische toestanden in Ierland
wekken groote ongerustheidin het graaf
schap Meath is de ellende zóó groot, dat
geld als ruilmiddel bijna geheel verdwenen
is met eieren en kippen schaft men zich
de eerste levensbehoeften aan.
Een vredesplan, dat volgens de „Daily
Mail” uit de omgeving van President Kruger
afkomstig zou zyn, wordt door dit blad me
degedeeld. Het gaat uit van de veronder
stelling, dat Kruger geneigd zou zyn te on
derhandelen over vredesvoorwaarden, met
een door hem aannemelijk geacht gevolmach
tigde, bijvoorbeeld Sir Henry de Villiers, den
gewezen opperrechter uit de Kaapkolonie,
die onlangs door koning Edward in audiëntie
werd ontvangen.
Sir Henry wordt dus klaarblijkelijk aan
beide zyden vertrouwd, hetgeen ook gebleken
is toen hy werd aangewezen als arbiter tus-
schen Engeland en de Z.-A. Republiek in de
Driften-quaestie.
Gesteld nu, dat Engeland sis Henry de
Villiers opdroeg om te onderhandelen, dan
zouden, naar de „Mail” meldt, de volgende
grondslagen vooraf moeten zyn goedgekeurd:
le Toekenning van amnestie aan de op
standelingen in de Kaapkolonie.
Dit is een „conditio sine qua non”. De
Boeren kannen geen enkele voorwaarde aan
nemen, wanneer degenen, die hen hielpen in
den slryd, niet volkomen vry nitgaan. Dit
wordt zelfs door Engelscben erkend.
2e De onmiddellyke terugkoer van alle
Afrikaander krijgsgevangenen.
3e Het terugtrekken van alle Britsche
troepen uit het gebied der beide Republieken.
4e Het weder opbouwen van alle verbrande
hoeven, of schadevergoeding daarvoor.
5e Een overeenkomst, onder waarborg
van Frankryk en Rusland, waarby do on-
middellyke autonomie van do Republieken
wordt erkend onder de Afrikaansche vlag,
en waarby Witwatersrand en de goudvelden
aan Engeland worden afgestaan.
Dit is feitelijk het zwaartepunt van het
ontwerp. Hierin wordt niet gesproken van
onafhankelijkheid, maar v n zelfbestuur, on
der de Afrikaansche vlag. Een zekere
suprematie van Engeland is dus niet buiten
gesloten. Maar qmdat de Boeren, sedert 1884
weten hoe Engeland de eenmaal gesloten
overeenkomsten opvat en naleeft, willen zy
hun autonomie gewaarborgd zien door Rus
land en Frankrijk.
Het is natuurlijk moeilyk na te gaan of
deze voorwaarden werkelijk uit de omgeving
van president Kruger afkomstig zyn, en of
niet aan een „ballon d’essai” moet worden
gedacht.
En daar voor het oogenblik van vredes
voorwaarden ook volgens lord Salisbury
geen sprake’ is, zullen wy goed doen aan
deze berichten niet veel te hechten.
