)v.a.s.
HUT BEELD DES KEIZERS.
)ED”,
r,
iofleveranciers).
ct. bij
I
len
icnza!
fluenza,
jening,
doen genezen,
e van ouds
ddberoemde
-Borstn j
L Atéitws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
1 l|
eleln<)ii An. MS. .Ij
1 n
■No. 8649.
Vrijdag 15 (November 1901.
40ste Jaargang.
h
I
FEUILLETON.
tuur
r
1
Builenlandsch Overzlcljl.
4 r’ 'ti
I
I
van
'j
Verspreide Berichten.
haastig,
n
L
{Wordt vervolgd.)
pend van ’s mor-
IKKCTIE.
Uit 't Duitseh van W. HAUFF.
9 00QM*
trotaeerei
i tHdkomt
huid, «ene
iele wereld
sven® een®
uitgevoB-
rust op de
eenmaal
t eennw
’orkrege*
1 No 52
100,000.
EKKINGtift
Frankrijk.
De nationalisten, die ten aanzien van de
aanstaande algemeene verkiezingen niet
gansch en al gerust zjjn, hebben der regec-
ring maar weer eens het voornemen toe
gedicht, dat zy tegen de aanstaande raad
pleging der natie, door andere verdeeling
van Parys, wil influenceeren op den uit
slag in de hoofdstad, terwyl bovendien de
stemming per lyst toegepast zou worden en
aan het hoofd van elke lüst zou geplaatst
worden een regeeringsman van de kracht
van een Millerand, Bisson of Viviani.
Natuurlijk is er geen woord waar van dié
Telefoon So. SS
A I) V E UT EN TIEN worden geplaatst
15 regels A 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar pIliAjtsruiinte.
Inzending van Ad verten t ien tot 1 uur des midd.
krijgen geloofd wordt, een ministerieele crisis
tegemoet. Wanneer slechts een klein aantal
afgevaardigden van de clericalen zich voegen
bij de tegenstanders van het wetsontwerp
leger-reorganisatie, en zulke vanwege de zeer
hooge kosten daarvan, is het zeker dat het
ontwerp niet aangenomen wordt.
Een der meest bekende clericale leiders,
Beernaert, was voor eenige jaren een warm
voorstander van den persoonlijken dienst
plicht, maar wilde zijn invoering niet ver
krijgen door ipet de liberalen samen te gaan
en daarom is hij nu een der besliste tegen
standers van het voorheen door hem ver
dedigde systeem geworden.
Wijl echter de Koning toch gedwongen is
zijn raadslieden te blijven kiezen uit leden
der clericale party, zal zelfs een kabinets-
verandering weinig aan den toestand ver
beteren. Dé behandeling kan nog lang ge
noeg duren men is pas bezig aan artikel
I en dus mag het publiek op de tribune zich
bereid houden om nog ellenlange redevoe
ringen vóór en tegen het wetsontwerp te
moeten aanhooren.
der tot een Europeesch conflict aanleiding
te hebben gegeven.
het een geest, bleek het toch volstrekt geen ethe
risch wezen te zijn, want bij zijn verdwijnen rit
selde en knakte het struikgewas.
Het werd onze Albert wel wat benauwd in dit
oord. Zijn van schrik nog gejaagd kloppend hart,
de zware, nachtelijke stilte, dat ijzige, donkere
der beuken en daar tegenover die oude, grauwe
burcht met haar venster, dat zoo vreemd door
de maan beschenen werd, dat hij meende van
die geheimzinnige schaduwen in de kamer zich
heen en weer te zien bewegen het werd hem
zoo bang om het hart, dat hij snel terugkeerde
en in het woud zoo luid mogelijk stapte, alleen
om zich zelf in deze angstige stilte te hooren.
De lantaarn van den ouden Hans wierp hem een
troostend licht van onder uit de poort toe. Haas
tig liet hij zich door den oude met de lamp
vooruit naar zijne kamer brengen. Daar ontrolde
hij het papier en ontstelde hevig want hij vreesde
een groot ongeluk, toen hij de weinige regels las,
die aldus luidden
Je brief ontving ik eerst hedenhet
antwoord een anderen keer. S. Z. N. en nog
drie anderen werden heden vroeg gevangen
genomen en naar de vesting gevoerd. Ik
weet niet of jij je niet schuldig gevoelt, maar
wijs is het, indien je je uit de voeten maakt.
Voor jou kan het geen kwaad Ik zend je
deze regels naar de gewone plaats; Gode
geve het, dat je ze krijgt. Wat je ook doet,
Robert, wees bescheiden en noem mijn naam
nooit.
Wie die ongelukkige fluitspeler was, wistAbert
toen maar al te ^oedmaar te grootmoedig om
root® pnb-
d® - eelfa
slijk® ver-
chrift van
r. profeuor
het krank
I Jfffiffage*,
Gutenfela,
■a ta Parlja,
mlti, Ober-
il d’hyglèna
nannad®
ohele hoof-
igelljka toe-
i daarvan
i mot voort-
eakundiga
’aterknnr,
gevonden
n wegena
ulzellgheld,
hatvoe e»
'lijder®,
aan Jonge
gend aan-
rranoo ver
>00, 300, 3 van
n f 15, 75 van
origineel Lot
franco toezen-
oot f 1.13, met
bovenhuizen, ge-
700 ’sjaars en
uitkeert. Alle
M
1 Hy zeide o. a. jjfMk bevond, dat zy in alle
omstandigheden akrlyk, waarheidlievend en
godvreezend ztjn.ej Nooit is het my overko
men, dat een Boer tegenover my loog, of
my ook maar in’t geringste opzicht bedroog.
Ik wilde, dat ik hetzelfde kon Zeggen van
onze eigen landgenooten in dat werelddeel.
De Eq^elsche kolonisten in Zuid-Afrika sche-
y nen my tóe, het ellendigste zoódje te zyn,
J dat ik ooit ontmoette. Ik geloof, dat zoo
Engeland een edelmoedig beroep deed op de
Boeren, zy zouden doen wat zy konden in
’t belang van recht en billijkheid. In Bechna-
naland of Transvaal zal eerlang blijken of
de kern der Engelschen gezonjl is, dan of
die is bedorven door de leugen welke zy
als zedelyke waarheid hebben leeren be
schouwen.
„Hier hebben opnieuw onze aanmatiging
en ons gemis aan tact ons in het ongelyk
gesteld. Het staat te bezien of wy dit kun
nen herstellen door geweld en halsstarrig
heid. Zoo niet dan verliezen wy ons ryk in
Zuid-Arika. En tot myn spyt moet ik ver
klaren te gelooven, dat het voor ons zal ver
loren gaan.”
De minister vart financiën, de heerHicks-
Beach heeft onlangs verklaard dat hy waar
schijnlijk genoopt zal zyn in ’t volgend jaar
nog weder verhooging van belasting voor te
stellen. Deze onaangename tijding heeft
uitteraard menigeen doen vragen naar het
geschikpte middel om in de behoefte der
schatkist te voorzien.
In de „Times” geeft een groot industrieel,
De diplomatieke betrekkingen tusschen
Frankryk en Turkije zyn hervat. De Fransche
gezantsehapssecreraris Bapst heeft een offi
ciéél bezoek gebracht aan den Turkschen
minister van buitenlandsche zaken. En hier-
mcfie kan het conflict als geëindigd worden
beschouwd.
Uit Konstantinopel wordt gemeld, dat, nu
alle zaken geregeld zyn, het eskader van
admiraal Caillard Mitylene verlaten heeft.
De heer Delcassé heeft alweer kunnen
ervaren, dat het moeilyk is, iedereen te
voldoen. Hy heeft gemeend, aan de finan-
cieele eischen van Frankryk ook ethische
eischen te moeten verbinden, en die hoofd-
zakelyk gezocht in het recht dat Frankryk
meent te hebben tot bescherming der ka
tholieken in het Oosten.
Terwijl dit hem een dankbetuiging van den
Paus deed verwerven, heeft het in sommige
kringen groote verontwaardiging gewekt. De
Eclair meent dat van het recht tot bescher
ming der katholieke belangen in het Oosten
te spreker., een niet te verontschuldigen
fout is. Had Frankryk zich bepaald tot
zyn flnancieele eischen, dan zou niemand
wat te zeggen hebben gehad maar nu het
woord „bescherming der christenen” is uit
gesproken kreeg Trankryk’s optreden een
algemeene politieke beteekenis, die ook de
andere mogendheden raakt. Deze maakten
dan ook aanstalten, zich eveneens met de
quaestie te bemoeien, waarom Delcassé bly
mag zyn, dat de zaak zoo is afgeloopen, zon
van dit naderende ongeluk te profiteeren, vatte
hij spoedig het besluit op, den jongen Willi te
redden. Maar daar hij in deze streek geheel vreemd
en onbekend was, zag hij de onmogelijkheid in
om dit plan geheel alleen ten uitvoer te brengen
Schielijk zond hij den ouden Hans naar den toren,
waar Anna woonde en liet haar dringend vragen
haar slechts heel even over iets zeer gewichtigs te
spreken. Hij volgde den ouden tot aan de zaal
deur; daar bleef hij in de groote kamer alleen
op de komst van zijne nicht wachtend. Op andere
tijden zou de omgeving hier indruk op hem ge
maakt ‘hebben. Het onzekere licht, dat door het
venster schemerde viel op de beeltenissen zijner
voorouders en scheen hunnen gestalten eenig leven
te schenkenhunne gezichten waren bleeker dan
anders en de uitgestrekte hand van eene reeds
lang overleden vrouwe von Thierberg scheen zich
te bewegen. Daarbij ruischten de boomen en
murmelde de vloed op zoo’n eigenaardige wijze,
dat men meenen zou, dat het die gestorven voor
ouders waren, die de geluiden veroorzaakten.
Op dit oogenblik waren het de steeds zachter
klinkende voetstappen van den ouden bediende,
waar hij naar luisterdezijne oogen blikten vol
ongeduld naar de deur, zijn hart klopte onrustig,
eene voorspelling van iets onaangenaams.
Spoedig hoorde hij de schreden weor nader
komenhij luisterde goed of hij ook niet den
lichten tred van zijne nicht vernam.de deur
opende zich en ze verscheen met Hans en haar
kamermeisje. Hy zag aan hare kleeding en hare
oogen, dat ze zich, nog niet ter ruste had begeven.
Zonder zich den tijd te gunnen haar iets te vragen,
34)
Toen hij zich weer opgericht had en naar de
plaats ging, waar de man met de fluit gezeten
had, vond hij noch van hem, noch van den hond
eenig spoor, maar wel hoorde hij diep beneden
aan den berg de struiken ritselen en knakken.
Beschaamd bleef hij staan en kqek naar het slot
op- Het was geen doek, zooals hij eerst gemeend
had te zien, maar de maan, die in de glazen zich
spiegelde. Hij verwenschte zijne onnadenkend
heid, zijn haast, zijn wantrouwen, zijne jaloersch-
heid. Óp het ontwijken van den fluitspeler kwam
bij hem het gewone prozaïsche idee op, n.l. dat
hij daardoor Anna in het onschuldige trachtte te
latentoch was hij niet gerust. Zoo stond hij in
den aanblik van de burcht, die zich baadde in
hef maanlicht, toen hij plotseling met een kreet
vaiAschrik opsprong, want eene koude ha^L raakte
de Zóne aanhij keek om en zag eene^aonkere
gestatte voor zich. Voor hij nog iets vragen en
zich ikalmeeren kon voelde hij, dat de persoon
hem leen stuk papier in zijne hand drukte en
onmiddellijk daarop verdween dat geheimzinnige
wezen in het woud, maar niettegenstaande hij zoo
plotseling en geruischeloos was gekomen, als was
Graaf Hatzfeldt, die tengevolge van zy
sukkelende gezondheid, reeds sedert eenige
jaren niet meer in staat is geweest zyn re
presentatieve plichten als Duitsch ambassa
deur te Londen te vervullen, is op zyn post
gebleven, zoolang het hem nog eenigszins
mogelyk was. Maar toen hy na een kuur
die hy dezen zomer in Duitschland onderno
men had, nog zoo weinig beterschap gevoelde
dat hy de terugreis per spoor niet eens aan'
durfde, heeft hy eindelijk besloten, zyn ontslag
en zyn pensioen te vragen. De afdoening
van de loopende zaken had hy al lang aan
de jongere leden van de ambassade moeten
overlaten, omdat hy dikwyls maanden lang
in Londen of Brighton zyn kamer moest
houden. De enkele maal dat hy nog aan
het ministerie van buitenlandse® zaken te
Londen verscheen, moest hy de trappen van
het gebouw opgedragen worden.
Prins Bismarck heeft graaf Hatzfeldt, die
hem gedurende den Fransch-Duitschen oorlog
in het hoofdkwartier vergezelde, in de taal
van de renbaan, eens het beste paard van
zyn stal genoemd. Dezen naam heeft hy,
voor zoover oningewyden over de verdiensten
van diplomaten kunnen oordeelen, achtereen
volgens als gezant te Madrid (1874-78),
gezant te Konstantinopel (1878—81) en staats
secretaris van buitenlandsche zaken (1881- -
85) eer aangedaan. Toen graaf Münster uit
Londen naar Parys werd verplaatst, was
Hatzfeldt feitelyk de eenige Duitscbe diplo
maat die in aanmerking kwam voor de va
cature te Londen.
De belangrijke diplomatieke onderhande-
lingen die Hatzfeld te Londen geleid hoeft,
betroffen de tractaten over Helgoland, Samoa
en het Jangtse-dal.
3
II E”,
MNGBLUEM"
Kleiweg 100
drecht l’l^KSE
N, Bosk op B
ter K. van der
ldinQ8veen.Wed
Oudewaler. D
lil, te Benschop
goudsche coubant
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
niet uitzondering van/^Zon- en Feestdagen.
Dd prijs per drie maanden 'is 1.25, franco Sper
post J.70. fi
Afzonderlijke Nomiwrs VIJF ckistenI
de heer Bernhard Samuelson den raad een
„mati£ beschermend recht” in te voeren.
Als zoodanig fenscht hy 10 pCt. invoerrecht
te leggen op aile fabrikaten en 71 pCt. op
ajle voedmgMddelen en dranken die nu vrij
mogen worden)ingevoerd. Dat noemt hy een
fiscaal taqjef, éen middel om de inkomsten
te versterken,^baar hy voegt er bjj dat hftt
tevens nog een(gvoordeel zal hebben, namelyk
Engeland in een beteren toestand te brengen
by het onderhandelen over handelstractaten.
Men kan dan aan andere lapden concessies
aanbieden in 'ruil voor lagere rechten die zij
aan Engeland toestaan.
„Thd Econoriust” bestrijdt deze denkbeel
den met enkele^ Voor de hand liggende argu
menten. Het weekblad erkent dat als de
nitgavqn zoo sterk blyven stygen als in de
laatste jaren, meuwe middelen moeten wor
den gevonden, en vindt het opmerkelijk dat
een bekend voorstander van vryen handel
als de heer S Jdoor de ontzaglijke toëneming
der staatsuitgaven, bepaaldelijk voor (len oor
log, er toe is! gekomen dergelijke middelen
aan te bevelep. Deze komen neder op pro
tectie, dat wil zeggen dat niet enkel de
schatkist zal worden gevuld met een heffing
van buitenlandsche fabrikaten, maar dat de
invoerrechten ook moeten dienen om binnen-
landsche industrieelen te beschermen. Het
zelfde geld van rechten op voedingsmiddelen.
Dat beteekent immers ook dat de inlandsche
producten van dien aard in prys zullen sty
gen, zoodat de burgers veel meer zullen heb
ben te betalen, maar slechts een deel van
dit meerdere in de schatkist zal komende
rest komt in de zakken der beschermde in-
dustrieelen en grondeigenaars. Daaruit volgt,
dat het niet aangaat zulke hooge rechten
enkel „fiscaal” te noemen.
Ook in een ander opzicht ligt in het denk
beeld een tegenstrijdigheid. Het heet tevens
te moeten dienen om van andere landen con
cessies te koopen. Als ’t echter daarvoor
dienst doet, kan het niet strekken om de
schatkist te vullen. Als men immers de
rechten weder prys geeft in ruil voor con
cessies in tarieven van het buitenland, dan
brengen zy geen geld meer in de schatkist
en mist men de noodige aanvulling tot dek
king der hoogere uitgaven.
Men heeft hier dus blykbaar te doen met
een ondoordacht plan, vol tegenstrijdigheden.
De juistheid dezer kritiek verdient ook elders
overweging, waar beschermende rechten in
uitzicht zyn gesteld en wellicht ook met een
gelijksoortig beroep op „wapenen tegenover
het buitenland” zullen worden verdedigd.
In België gaat men, naar in parlementaire
reikte hij haar snel het briefje aan en vertelde
haar kort in het Fransch, wat er gebeurd was.
Onder het spreken had eene hoogroode kleur haar
schoon gelaat bedektze waagde de teedere oog
leden niet op te slaan maar nauwelijks had ze
een blik op de regels geworpen of ze verbleekte,
keek hem verschrikt met groote oogen aan en
beefde hevig, zoodat ze zich aan de tatel moest
vasthouden.
Ik moet zoo direct weg, zeide hij naderbij
tredend, en ik heb je daarom laten roepen, opdat
je me een middel aan de‘hand kunt doen, om
over den vloed te komen. Ik zou onder de be
dienden niet graag opzien willen baren.
Te paard, snel te paard, riep ze haastig,
terwijl ze bevend zijne hand greep, zwem erover
en dan vlug naar den Neckarhoek.
Maar bij nacht antwoordde hij huiverend.
Ik ken de plaatsen niet, waar men door kan
komende vloed is diep en gevaarlijk
Geef mij vaders paard, Hans I wendde zij
zich tot den verschrikten bediende. Vlug, je gaat
met me mee ik zal er zelf over gaan
Haal hem, oude, maar voor mij, viel Ran-
tow haar wre^lig in de rede. Hoe kunt je me
zoo miskennen, Anna? Wijs me den weg, zeg
me waar ik doorwaadbare plaatsen kan vinden,
om over den Neckar te komen.
Neen, zoo gaat het nietzeide ze halt wee
nend en zonk op een stoel neer Je zult or niet
over komen.
Een talryké Boereiim^cht beeft den 29en
Qctober, by Bovendajn, 'een konvooi aange
vallen dat een escofete had van 35 man,
koloniale vrijwilligersFj Na eqn hardnekkigen
tegenstand v.ermeestéfden de 1-Joeren het
konvooi, j De verlieaen aan Engelsche zyde
bedroegen 14 man, kaarby tw^o officiëren
de Boerén moeten aeön evan groot "verlies
geleden, hdmien. I
Het d’üfflkbeeld, dht de Ehgelschen Zuid-
Afrika züïüm verbiezen is niet nieuw. Men
kent hetWzegdq van Bismarck^ Gisteren
haalden het söhryven aan van den Afri-
kareiziger^Seloiis, De «Daily News” geeft
een gesprèg, dat ëdil vertegenwoordiger van
de „Evening NoW’ 16 jaar geleden had met
den bekenden gesijniedschry ver prof. Froude.
Froude, die in Z.-Afrika gereisdheeft, ver
klaarde dat hy de Boeren zeer hoog stelde.
omstandigheden
