I
I
il
I
1
i
i
Borst-
t-
c°.,
ofleverancicrs).
L
1
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Vrijdag 6 December 1901.
Bullenlanilscli Overzicht.
I
tuur
FEUILLETON.
Eindelijk Gevonden.
I
es;
-
leiiza!
Quenza,
ening,
doen genezen,
van ouds
I E”,
wvnww
!No. 8667., Vrijdag 6 December 1901. 40ste Jaargang.
itfomroers VIJF CENTEN.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des inidd.
Verspreide Berichten.
’Uien van
ie mectle
iM der resp.
[dóration de
l enz, «nz.
(IFordt vervolgd.)
lelefvon 'o. 8».
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke
er bestrij-
ia etc. In
halzend naar het einde van den strj'd begint
nit te zien.
Ie fabrieatle
rbriüker van
zijn
ma*
de
imie national
<u
og
'li
<'ul
i zwakte,
t, slechte
gevolgen,
iekzucht,
hgeb «ik,
tran te be-
■hée, ook
Idberoemde
WNGBLOEM”
j
tgucwMJBMLro»-: nuw
n
ig, Aam-
ilslaxans
diensten,
n 0.50.
uismiddel
jn, het is
uitend in
™S.5°a
./o.so,
dat zjj zich alleen voor oogen gesteld heeft
om het parlement weer in den normalen
gang van werkzaamheid te brengen. Dat
echter, wanneer met het herstel van den
normalen toestand gedraald werd, het besluit
van de regeering spoedig genomen zou zijn.
’t Is Dinsdag in den Dnitschen Rijksdag
bij de discussies over het tariefontwerp een
oogenblik tot eene uitbarsting van veront
waardiging gekomen, ’t Was toen de staats
secretaris, Von Posadowsky, nationaliteitsge
voel ontzegde aan hen die zich niet op ’t
standpunt stellen, dat Duitschland even goed
als andere staten het recht heeft zijn invoer
rechten te verhoogen.
Dat gaf aan de linkerzijde een lawaai van
interrupties en protesten van belang; eerst
door langdurig gelui kon het door den voor-
zittersbel worden bezworen.
Overigens bleef’t debat kalm. Waarschijn
lijk zal dat wel anders wofden, wanneer
men genaderd is tot stemmingen, waarbij
door de oppositie allerlei tactische hulpmid
delen te baat zullen worden genomen tot
vertraging of verhindering, als hot kan, van
de aanneming.
Maar voor ’t oogenblik bij de algemeene
beschouwing is er, behalve een heftig woord
weinig te verwachten.
Opmerkelijk was het, dat, toen Richter, de
bekende leider der vrijzinnige volkspartij,
kritiek had uitgesproken over het regeerings-
beleid, Von Billow dadelijk zelf opstond ter
verdediging. ‘Hij scheen er blijkbaar op ge
steld te zijn, een mogelyken indruk, op de
weifelaars gemaakt, zoo snel mogelijk weer
weg te praten.
Hij verweerde zich o. a. tegen het verwijt
van Richter, dat hij zwak zou zijn geweest
in de kwestie van de kanalen. Hij zag
daarin een poging van Richter om verdeeld
heid te brengen tusschen de Duitsche staats-
regeering en de groote partijen, maar dat
zou hem niet lukken. De kanselier zei daarbij
dat er eigenlijk geen sprake van kon zyn
de ontwerpen voor de groote waterwegen
te laten vallen. Met andere woordende
Rijksdag moet op een hernieuwde kennis
making voorbereid zyn.
Vervolgens wijdde hij weer uit over de
wenschelijkheid van handelsverdragen.
Op deze wijze kunnen de algemeene beraad
slagingen nog heel lang duren.
De sociaal-democratische verzoekschriften
tegen de graanrechten zijn Dinsdag op een
paar karren naar het gebouw van den Duit-
schen Rijksdag gereden ze wegen 750 K.G.
_Dat de onderteekenaars allen sociaal
democraten z(jn is moeilijk aan te nemen,
als men de cijfers bij de verkiezingen nagaat.
In Berlijn telden de sociaal-democraten
155.411 stemmen, en het adres telt uit die
stad 530.795 onderteekeningen. In het konink
rijk Pruissen telden zy bij de stembus
I.I4I.958 stemmen, terwijl er 1.849.296 op
’t adres toekenden. In ieder geval zal de
invloed dezer party er enorm door versterkt
worden.
ct. b.j
Kleiweg E, 100
Irecht PIN KBE
I, Bosk op B
er K.VAN DER
lin<]8veen. Wed
Oudewater. D.
LI, te Benschop
J
Vandaag heeft te Derby de vergadering
pjaats van de afgevaardigden van den Natio-
naal-liberalen Bond en zal de motie behan
deld worden, strekkende de Engelsche Re
geering uit te noodigen openlijk en ondub
belzinnig kenbaar te maken op welke voor
waarden zy een eervollen vrede willen zou.
De „Daily News” betoogt, dat dit niet vol
doende is en spreekt de hoop uit, dat de
vergadering onder de vele ingezonden amen
dementen er een zal aannemen, waarby aan
bevolen wordt een definitief en onmiddellyk
aanbod van algemeene amnestie en koloniaal
zelfbestuur zooals in Canada en Australië.
De heer Birrel heeft in zyn redevoering
voor de „Midland Union Women’s liberal
association” te Lincoln opnieuw den plicht
van Engeland betoogd, om de vredesvoor
waarden, die Engeland stellen wil aan de
Boeren, volkomen bekend te maken.
„Nooit te voren zyn wy met een licht
hart en zulk een vroeselyken oorlog begon
nen maar na tweehonderd millioen Pond te
hebben verspild, en nadat maand na maand
voorbyging zonder dat het resultaat werd
bereikt, begon de geestdrift te verminderen.
Door menschen die nog wel eens Londensche
musichalls bezoeken was hem verteld, dat
zelfs de naam. van Chamberlain, vroeger toe
gejuicht, thans met veelbeteekenend stilzwij
gen werd ontvangen, en zelfs werd uitge
jouwd. Dat is de de trouw der Jingo’s!
„Dit alles beteekende echter niet, dat de
stemming in het land was veranderdmen
was alleen beu van het praten erover.”
De heer Birrel wil thans niet langer spre
ken over de wyze waarop de oorlog uitbrak,
maar over de wyze om er een einde aan te
maken. Er moet vrede komenen de voor
waarden waaronder Engeland vrede wil
sluiten, moeten aan de Boeren worden bekend
gemaakt. Dat was tot dusver niet gebeurd.
„De oorlog put onze financiën en onze
kracht uit, en ligt als een zware last op het
geweten van alle weldenkende menschen.
Het is de taak van de liberale party, om
vereenigd, onder de, beproefde leiding van
sir Henry Campbell-Bannerman, te pogen een
dnnrzamen vrede te doen ontstaan.
Ook lord Carrington zeide, aan het banket
van de Reading and County Liberal Club,
dat de tyd nadert, waarin van beide zyden
zal worden aangedrongen op wyziging in de
staatkunde van onvoorwaardelyke onderwer
ping eenerzyds, van absolute onafhankelijk
heid anderzijds.
Het wordt duidelijk, dat Engeland reik-
Duitschland.
De Lokalanzeiger weet nu weer te ver
tellen, dat er vanwege Duitschland en Rus
land voorstellen zyn gericht tot de overige
mogendheden van Europa, tot het nemen van
gemeenschappelijke maatregelen tegen de
anarchisten.
De geruchten, dat de regeering van
Oostenryk-Hongarye te Berlyn haar leed
wezen heeft doen uitspreken over de Prui
sen vijandige betoogingen in Gallicië, naar
aanleiding van het gebeurde te Wresehen,
zjjn, minstens genomen, voorbarig! De
Oostenryksche regeering heeft nog geen
dergelijke stappen ondernomen en dat de
Duitsche consul te Lemberg zyn post ver
laten heeft is ook niet waar.
ontstemden, half medelijdenden toon, waarop men
de inmenging van een kind afwijst „Gij weet
toch, dat er met haar niets te beginnen is en wat
zou zij in dit geval ook eigenlijk kunnen uitrich
ten Hij trok de schouders op en ging met
bitterheid voort. «Dit is de belooning voor de
opoffering, waarmede ik mij het lot aantrok der
zoon mijns overleden broeders I Hugo treedt
alle dankbaarheid, alle gezond verstand en opvoe
ding met voeten, en volgt in het geheim zijn
eigen weg en Reinhold, die hier in mijn huis,
onder mijn oogen, opgroeide, baart mij de grootste
zorg met zijn ongelukkige voorliefde voor allerlei
fantastische grillen. Maar bij hem heb ik den
teugel ten minste in handen gehouden en zal
dien nu zóó strak aanhalen, dat hem de lust zal
vergaan, zich nog verder daartegen .te verzetten.”
«Ja, Hugo’s ondankbaarheid schreit waarlijk ten
hemel,” stemde mevrouw Almbach toe. «Midden
in den nacht ons huis te ontvluchten, naar zee
te gaan, om zijn geluk te beproeven, zooals hij
in zijn brutale» afscheidsbrief schreef I Nu, dat
schijnt hem in den vreemde toch gelukt te zijn.
Reeds twee jaar geleden kwam de eerste brief van
den Kapitein" voor Reinhold, en deze zinspeelde
onlangs op zijn ophanden zijnde thuiskomst. Ik
vrees, dat hij èr reeds iets naders van weot.”
Over mijn drempel mag Hugo niet komen,”
verklaarde de koopman met een plechtige hand
beweging. »Ik weet niets van zijn correspondentie
met Reinhold en wil ook niets daarvan weten
Laat ze elkander achter mijn rug schrijven maar
indien de onbeschaamde de brutaliteit mocht
hebben mij onder de oogen te komen, zal hij
lilll'IN IIE COURANT
De Oostenryksche begrootings-commissie
heeft bij stemming de drie voorloopige
twaalfden der begrooting toegestaan. De
president van den ministerraad verklaart in
antwoord op eene interpellatie, dat de
regeering tot nu toe volstrekt niet het besluit
gevat heeft om de Kamer te ontbinden, en
kennis maken met den toom van een beleedigd
oom en voogd.”
Terwijl haar ouders bezig waren dit blijkbaar
reeds dikwerf behandelde onderwerp met de ge
wone uitvoerigheid en opwinding te bespreken,
had Ella ongemerkt de kamer verlaten en daalde
de trap af die naar het gelijkvloers gelegen kan
toor leidde. De jonge vrouw wist dat op dit uur
het personeel afwezig was en hieruit putte zij den
moed, binnen te treden.
Het was een groot, somber vertrek? waaraan de
naakte muren en de tralievensters iets van een
gevangenis gaven. Men had zich niet de moeite
gegeven, het bureau der firmanten comfortabel te
maken of er een gezellig voorkomen aan te geven.
Waartoe zou dat dienen Wat voor het werk
noodig was, was er, het andere zou weelde zijn
en deze placht het huis Almbach en Co., hoewel
het bekend was, dat het over een niet onaanzien
lijk vermogen beschikte, zich niet te veroorloven
Op dit oogenblik was er niemand óp het kan
toor, dan de jonge man, die voor een lessenaar
zat met het grootboek opengeslagen vóór zich
Hij zag er bleek uit en zijn gelaat droeg de sporen
van te weinig nachtrust, terwijl zijn oogen, die
zich met de cijfers hadden moeten bezig houden,
onafgewend geritst waren op de smalle zonne
straal, die recht van bo/en in het vertrek viel.
In zijn blik lag iets van het smachtend verlangen
en de verbittering van den gevangene, wien de
in zijn cel doordringende zonnestraal herinnert
aan het leven en de vrijheid daarbuiten. Slechts
even keek hij op bij het openen der deur en
vroeg onverschillig:
Frankrijk.
De gepensionneerde majoor Carrière, die
in de Dreyfuszaak te Rennes regeeringscom-
missaris was, heeft zyn zin met zyn onthul
lingen over de aangelegenheid, welke nu
maar liever begraven of ingepekeld moet
bljjven Zyn beweren (gegrond natuurlijk op
„on dit’s”) als zou de toenmalige minister
van oorlog generaal De Gallifet, hem ver
hinderd hebben loyaal zyn plicht te doen
(Carrière stelde voor schuldigverklaring van
Dreyfus aan het hem ten laste gelegde hoog
verraad) heeft ingeslagenDe Gallifet ver
klaart in de Debats, dat hij Carrière niet
kende en dat hy met dezen slechts verkeerde
door middel van diens cef, den commandant
van het tiende legerkorps, die hem, De
Gallifet kan doen vervolgen en wiens plicht
het ook is, als hy bewijzen in handen heeft
om daartoe over te gaan.
Zoo komt men onbemerkt weder in de
Dreyfuszaak, maar het schijnt wel door toe
doen van de nationalistische en anti-semie-
tische pers, met het oog op de algemeene
verkiezingen en misschien wel in speculatie
op de breuk tusschen de familie Dreyfus c.c.
en Labori en Picquart.
De algemeene secretaris van den myn-
werkersbond, Cotte, is door de arbeiders
van Saint-Étienne benoemd tot gedelegeerde
op het aanstaande mynwerkerscongres te
Parijs.
7)
De jonge vrouw zag er nu inderdaad niet uit
alsof men veel van haar kon verwachten. Haar
voorkomen had weinig aantrekkelijks en het eenige
lieve daarvan, haar tenger figuur, dat nog al zijn
jeugdige slankheid behouden had, werd geheel
ontsierd door een zeer onbevallig huistoilet, dat
door zyn grooten eenvoud in haar eerder een
dienstbode dan de dochter des huizes zou doen
veronderstellen en er op gemaakt scheen, om elke
natuurlijke schoonheid te verbergen. Van het
blonde haar was slechts een smalle strook zicht
baar, die glad tegen het voorhoofd lag, het an
dere was geheel verborgen door een mutsje, dat
eerder gepast zou hebben bij den leeftijd harer
moeder, en dat eigenaardig afstak bij het gelaat
der nauwelijks twintigjarige vrouw. Dit bleeke
gelaat, met de terneergeslagen oogen, was er niet
naar eenige belangstelling in te boezemener lag
volstrekt geen uitdrukking in, maar wel iets stijfs,
iets onbeduidends, iets dat bijna aan wezenloos
heid grensde en op dit oogenblik, dat zij haar
naaiwerk neerlegde en haar moeder aanzag, ge
tuigde het van zoo een hulpbehoevende vrees en
wanhoop, dat Almbach er aanleiding in vond,
zijn dochter te hulp te komen.
«Laat Ella met rust I” sprak hij op dien half
3
o
De enkele dagen geleden in Duitschland
nog zoo dreigende stemming tegen Engeland
is geheel tot bedaren gebracht door een
andere nationaliteiten-quaeatie. Het
ditmaal de Polen en hun anti-Duitsche
nifestaties van den laatsten tyd, die
Duitschers tot woede prikkelen.
De brief van Sienkiewiecz, waarin den
Pruisen zulke harde waarheden werden ge
zegd, is maar een begin geweest van de
verontwaardigingsveldtocht in Galicië en
in Russisch Polen.
Maar de Duitschers dienen ditmaal van
repliek. De National Zeitung spreekt wel
iswaar het bericht in andere Duitsche cou
ranten tegen, dat, tengevolge der betoogin
gen van de Galicische Polen, de Duitsche
consul Lemberg zou hebben verlaten, terwyl
tevens wordt ontkend, dat de Oostenryk
sche regeering aan de Duitsche haar leed
wezen zou hebben betuigd over do onvrien
delijke houding der Oostenryksche Polen,
maar wel vestigt het blad de aandacht op
de gruwolyke toestanden in Galicië zelfde
onderdrukking der Roetenen door de Polen,
de afschuwelyke verkiezingspraktijken der
Schlachta, het folteren bjj gerechtdlyke in
structies en de meedoogenlooze uitmergeling
dor boeren door den Galicischen adol. De
National Ztg. memoreert, hoe de misstan
den in 1846 van dien aard waren, dat de
boeren by een wanhoops- en hongeropstand
hun tyrannieke „heeren” met zeisen de hoof
den afmaaiden.
In ’63 stonden de Russische troepen op het
punt, Galicië binnen te rukken om daar de
stookhaarden van den opstand in Russisch
Polen te verwoesten, enz. enz.
Wat het artikel in de Nat. Ztg. nog te
meer opmerkelijk maakt, is het feit, dat ge
noemd blad voeling houdt met de Duitsche
regeering en dat nog nooit een zóó vlijmend
artikel daarin werd aangetroffen gedurende
al den tyd, dat het Drievoudig Verbond
bestaat.
Telefoon No. 67
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
«Wat is er? Wat wenscht ge, Ella?”
Iedere andere vrouw zou, bij de vraag, die zij
hem wilde doen, zeker op haar echtgenoot zijn
toegetreden en den arm om iyn hals geslagen
hebben. Ella bleef echter vlak bij den drempel
staan, Dat wat1 wenscht gij?” klonk toch be
paald te koud, Blijkbaar kwam zij ongelegen.
>Ik wil vragen, hoe het met je hoofdpijn is,”
begon ze verlegen.
»Myn hoofdpijn Reinhold bedacht zich eens
klaps. «O ja, nu, ik geloot dat die over is.”
De jonge vrouw sloot de deur en trad een paar
schreden nader.
„De oude lui zijn weer erg uit hun humeur,
omdat gij gisteren avond niet bij het feest waart
en in plaats daarvan den geheelen nacht hebt
zitten spelen,” sprak zij aarzelend.
Reinhold fronste de wenkbrauwen. »Wie heeft
hun dat nu weer verteld Gij misschien
«Ik Er lag iets verwijtends in die woor
den. >De boekhouder heeft van morgen, bij het
naar huis gaan, nog licht in het tuinhuis gezien
en je hooren spelen.”
Een uitdrukking van verachting en spijt kwam
om de lippen van den jongen man. O zoo, daar
aan had ik niet gedacht Ik dacht niet dat de
heeren, na hun jubilée, nog tyd en lust hadden
om zulke zaken gade te slaan. Zeker, om te spi-
onneeren zyn zij altijd nuchter genoag.”
„Vader is van oordeel begon Ella weder
om.
