MSB u. LOO, uitend Aïomws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken» felillfi o Zaterdag SI December 1901. No. 8««0. 40ste Jaargang. kxtxars Eindelijk Gevonden. lEIMEIt BERG, eg D 7. neu en verven van jroben, alsook alle JTÉS sziekten ;el SI, 10THERAP1E. ZOT AC1’. Paris mgaand ur<itln en che 45-55 cl iroD 65 75 hee 100 [VERVERIJ Bulteiilandscli Overzicht. Wondirb&lnn jle wereld bekend on vertroffen middel tegen -. L o it g-L c v e r k t e 11, enz. Inwendig ok uitwendig in bijna -allen met goed gevolg n. Pr(js per flacon post t 115. i Woaderialf de geneeskrach it meestal elke pijnlijke aeel overbodig. Met iud voor ongeneeslijk i onlangs een bijna 22 en. Brengt genezing en onden, ontstekingen om van 1 Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd. n Verspreide Berichten. «rherij UNS DU BRINKMAN Zn. {Wordt vervolgd) '.otterdam. den Koning DA de lieer raps 1.01 INIIL COURANT w. i»-t. Irancs vrjj van alle 1verhooging. i Bo/.endaal N B. spelen en cderom in ,cs die ons geïllns- hot jpn hebben, dit te Telefoon No. 8* ADVE 11 TENTIEN worden geplaatst 15 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. ioo zei Hugo langzaam, over zijn zooeven nogop- het «toornen van i enz. z. worden naar de a geverfd. vaïi gemaakt had. Met dat al hoeft de Bel gische Kamer uit partyzucht geweigerd een stap te steunen in ’t belang van duizenden gemartelde vrouwen en kinderen, en wanneer de sterftecijfers over December en Januari komen, zou zy niet gaarne in de plaats zyn der 51 afgevaardigden, die hun onverschil ligheid, ontho'uding of vrees aan den dag legden tegenover Engelands verfoeilik wan bedrijf. De 51 voorstemmers voor de motie waren allen clericalen, op èen liberaal, Del vaux van Antwerpen, nade 46 tegenstem mers behoorden allen tot de linkerzij, behalve den christen-democraat uit Aalst De Backer. De „Standard” verneelnt uit Brussel, dat by de eerste gedachtenwisseling tusschen de gedelegeerden ter suikerconferentie reeds ge bleken is dat eenige Mogendheden beslist weigerden de indirecte premies af te schaffen. Men vreest daarom dat ook deze conferentie tot geen practische resultaten zal leiden. eenigszins schokken, daar het dan genood zaakt zou zyn, zich by Engeland aan te sluiten, dat evenwel dan stellig de bewuste tarieven in het belang van zyn handel ge wijzigd zal wenschen. telefoon Ao. De Uitgave dezer Courant g-eschiedt dagelijks '■met uitzondering van ijpn- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nominers VIJF CENTEN. Per 5 ons. P. H. J. VAN Reeds sedert in den afgeloopen zomer een Italiaansch eskader een bezoek aan Toulon bracht, hebben de bladen der drie landen, die het drievoudig verbond sloten, herhaal- delyk do vraag geopperd, of de toenadering van Italië tot Frankryk niet het gevolg zou hebben, dat Italië weigeren zou het verbonds- tractaat te verlengen. Zeer onlangs ver klaarde de Italiaanscbe premier, dat het strêfen der regeering er op gericht is, om alleen tegen voordeelige handelstractaten bet verbond te verlengen. In Oostenrijk geloofde men niet aan de bestendigheid eener vriend schappelijke verhouding tusschen Italië en Frankryk. Crispi’s invloed liet zich nog eenigermate gelden en het voorbestaan van ’t drievoudig verbond scheen verzekerd. Maar sedert de eerzuchtige en intrigante staats man door den dood aan de wereld ontrukt werd, schynt het dat zyn land zich aan zyn invloed heeft ontworsteld en minder geneigd is om ten gerieve van Duitschland en Oos tenryk de rol van groote mogendheid te bly- ven spelen, die het groote onkosten ver oorzaakt, vanwege de uitbreiding van leger en vloot. Thans begint de Duitsche pers eenige on rust te toonen en beschuldigt Frankryk van pogingen in het werk te stollen, de toenade ring van Italië te bevorderen, door het in Tripoli de vrye hand te laten, om het zoo doende te nopen, de banden die het aan Duitschland en Oostenryk kluisteren te ver breken, en dat op het oogenblik dat de doua netarieven van Von Billow den Italiaanschen handel bedreigen. Een verbond van Rusland, Italië en Frank, ryk zou inderdaad Duitschlands positie wef Frankrijk. Zooals te doen gebruikeiyk is by doode staatslieden, die in ryksdienst zyn geweest, heeft de minister van buitenlandsche zaken Delcassé, de door den ex-gezant te Berlyn Herbette nagelaten papieren laten verze gelen. De privaat-docent in de natuurlijke historie aan de Parysche hoogeschool, Louis Lapique, is op besluit van den minister van onderwys Leygues, voor zes maanden in zyn ambt geschorst omdat hy in het sociaal democratisch orgaan La Petite Répubiique, onder den titel „Aux universitaires aprèsla comdamnation Hervé” een oproeping gericht heeft tot alle professoren en leeraren, opd t dezen één procent van hun inkomen zouden offeren tot steun van den gymnasiumloeraar Hervé, ontslagen door den hoogen raad van onderwys wegens aantasting van het leger in openbaar geschrift. Lapique had zyn oproeping vergezeld doen gaan van heftige uitvallen tegen de onderwys-autoriteiten, welke het besluit in hoogste ressort genomen hebben. Te Saint Etienne worden de stakende wevers roerigerze gaan met steenen gooien om hun vernielzucht bot te vieren en fabrikanten hebben zich zelf reeds moe ten wapenen tegen de geweldplegers. Nu heeft de prefect samenscholingen verboden. Drie duizend werklieden aan de oorlogs- haven to Brest hebben uitgemaakt, dat al leen een algemeene staking iets zou uitrich ten wat ook door de collega’s te Cherbourg gemeend wordt. Duitschland. Het „grootsche” werk, waartoe de keizer den 27n Januari 1895 het initiatief heeft genomen (de opsiering van den Beriynschen Tiergarten met een „Siegesallee”) is vol tooid door de onthulling, eergisteren, van het standbeeld van keurvorst Johann George, van de hand van den beeldhouwer Martin Wolff. Men kan met goed recht niet beweren, dat men waar (ten minste kwalitatiefvoor zyn geld heeft, doch daar is ’t Wilhelm II, die er zoo uiterst zonderlinge kunstpfin- per post f 1.60. jr Nederland: RS, Rokin 8 Amsterdam reet aan die SehuUenapotbekR bel Rohitoch, Oeaterreiek bij het Centraal-Depót Sand* De Times verneemt uit Pretoria, dd. 17 dezer De Engelsche bladen van de week, ein digende 16 November, geven blijk van een onnauwkeurige voorstelling van den oorlogs toestand. De oorlog schiet by uitnemend heid bevredigend op, maar men moet er zorg voor dragen zich niet te verbeelden, dat er meer bereikt is dan inderdaad het geval is. Ofschoon in het O. van Transvaal de blok huizen zich uitstrekken van Olifantsrivier zuidwaarts tot Standerton, kunnen de Boeren toch nog naar het westen doorbreken. Twee dagen geleden nog drong een commando van 150 man naar het westen door. Wat de verontwaardiging van het publiek over de wandaden van de Boeren tegen Kaffers betreft, men mag niet het geheele Boerenvolk veroordeelen om de misdrijven van eenige weinigen. De vyand raakt meer en meer verspreid, zoodat de tucht gpat verslappen. Vele van die daden zyn bedreven door enkele Boeren, die niet door do aan voerders aangemoedigd worden. De behan deling. die gevangen of gewonde Engelschen van de Boerenaanvoerders ondervinden, is over het geheel naar behooren, niettegen staande de uitwerking die een lange oorlog op de menschelyke hartstochten moet hebben. geld in zijn zak stak. Zoo, zoog bloemen te bezorgen «Ja; hhr ook al,” de laatste woorden aanziende, »dat is zekér, dat het niet de eerste keer is «Dat is waar,” sprak Hugo lachend. «Maar ik ben niet gewoon, dat ge dergelijke boodschappen voor iemand anders doet. Wie heeft u dit op gedragen «Mynheer Reinhold,” was het lakonieke ant woord «Mijn broeder terwijl er een schaduw geruimd gezicht kwam >En ik moet er een heele som voor betalen ook,” bromde Jonas Mijnheer Reinhold heeft er nog meer slag van dan wij, om geld weg te smij ten aan die dingen, die morgen toch verdord zijn. En wij zijn ten minste niet getrouwd, maar hij >Die ruiker is in allen geval’e voor mijn schoon zuster bestemd,” viel de kapitein hem op scher pen toon in de rede, «Is dat zoo vreemd Denkt ge, dat ik mijn vrouw nooit bloemen cadeau zal geven, als ik eens getrouwd ben Die laatste opmerking kwam wel zeer onver wacht voor Jonas, want hij richtte zich eensklaps op en zag zijn meester verschrikt aan maar ev n daarna nam hij zijn vorige houding weer aan en zei vol vertrouwen Wij trouwen nooit, kapitein.” «Verschoon mij van dergelijke voorspellingen, die mij eenvoudig zouden doemen om ongetrouwd te blijven. En waarom zullen wij” jdan nooit trouwen «Omdat wij niets om al die vrouwen geven.” Gij hebt een ceer zonderlinge manier om altijd in het meervoud te spreken Ik zou dus niets om de vrouwen geven Ik dacht juist dat ge dikwijls genoeg ontstemd waart geweest over het tegendeel." «Maar van trouwen komt toch niets,” zei Jonas met de volste overtuiging. Te Wolverhampton het woord voerende, zeide Asquith dat Rosebery’s terugkeer in de gelederen der strijdenden om raad en leiding te geve» op een oogenblik van natio nale moeilijkheden, een gebeurtenis is waar voor alle liberalen hem dank weten. Spr. kondigde zyn zoo goed als onbeperkte in stemming aan met Rosebery’s beleid dat critisch en opbouwend tegelyk is. Hy noemde Rosebery’s beleid goed omschreven, practisch en in strijd met geen enkel beginsel waartoe de liberalen zich verbonden hadden. Hy achtte Rosebery’s eischen betreffende het belang en de eer van de natie bevredigend en was het met hem.eens dat men zich be reidwillig moest toonen in het openen van vredesonderhandelingen aan de eenen kant terwyl het aan den anderen kant noodzake- lyk was den oorlog krachtdadig te vervol gen. Intnsschen was en bleef de altoosdu- rende inlijving van de gewezen republieken by het. ryk een fundamenteele voorwaarde voor den vrede. Wat men in Canada had gedaan door een vijandige bevolking innig aan zich te verbinden, kon ook in Zhid- Afrika geschieden. Asquith betoogde dat men de Hollanders zelfs aandeel moest geven in het voorloopige bestuur, zooals dit reeds te Johannesburg en Pretoria kon ingevoerd worden. Spr. betuigde zyn vertrouwen in Milner. Het zou een teeken van zwakheid en wei feling zijn en zou de eindregeling vertragen als men Milner wegbaalde van het werk dat reeds zulk een bevredigende uitkomst had gehad. Het was de plicht van de oppositie om het land te bewijzen dat er een verkies lijk en practisch alternatief bestond voorde tegenwoordige regeering. Asquith besloot met stil te staan by noodige binnenlandsche hervormingen voor welke de liberale party alleen behoorlijk was toegerust. De Fransche minister heeft gisteren gevolg gegeven aan zyne belofte, dadelijk nadat over de al of niet schrapping van de bogrooting van eerediensten zou zyn beslist, een naar omstandigheden gew^zigde begroeting in te dienen. Gelyk men zich herinneren zal, had de begrotingscommissie de begrootiug slui tend kunnen maken door schrapping van het hoofdstuk Eerediensten. Er moest dus nu in een 50 A 60 miliioen francs worden voor zien. De nieuwe begrooting sluit nu in uit gaven 3,604,415,197 francs en 146,071 fr. meer aan inkomsten. Om het evenwicht op de begrooting te verkrijgen, rekent de minis ter nu erop, dat verschillende bezuinigingen in de administratie zonden kunnen worden ingevoerd, terwyl een aantal inkomsten wat booger zyn geraam I. Verder stelt de minister voor de uitgifte van schatkistbiljetten op korten termyn om de rentegarantie aan de ^spoorwegmaatschappijen te kunnen gestand *doen. Tegelijkertijd heeft de minister een wets ontwerp ingediend tot toekenning van twee voorloopige twaalfden. Men kent het besluit der Belgische Kamer ten opzichte van de socialistische moord- kamp-interpellatie. Men ging over tot de eenvoudige orde van den dag, zonder meer. Dit besluit, merkt de „Petit Bleu” op, zou ook de stem gehad hebben van Pontius Pilatus. De Kamer heeft er zich half door onteerd, half, omdat althans een uitbarsting van verontwaardiging den heer Woeste dwong ’n motie in te trekken welke zijdelings den kindermobrd in de kampen zou hebben ver goelijkt. Bovendien, gaat dit blad voort, is het besluit om over te gaan tot de orde van den dag slechts met een meerderheid van vyf stemmen genomen, ofschoon Cham berlain’s handlanger, die de buitenlandsche zaken bestiert, er een portefeuille-quaestie de comedie van den verloren zoon te p daardoor gedaan te krijgen, dat hij wj< genade werd opgenomen, Reinhold bezat noch geschiktheid, noch lust, om op die wijze de omstandigheden aan zijn belangen dienstbaar te maken Hij had het nooit van zich kunnen verkrijgen, zijn af keer van den handels- stand en zijn onverschilligheid, ten opzichte van al die onbeteekenende belangen, te verhelen en evenmin maakte hij thans een geheim van zijn minachting voor zijn geheele omgeving en zijn gloeienden haat tegen die boeien, die hem knel den, en dit was het juist, dat men hem niet kon vergeven Hugo, die het beslist met zijn broeder eens was, kon gerust ronduit diens partij kiezen zijn oom vergat hem dit, ja, vond het zelis na tuurlijk, want de manier, waarop de jonge zeeman het deed, gat nooit tot ruzie aanleiding, terwijl het voor Reinhold voldoende was, dat djt onder werp aangeroerd werd, om dadelijk de heftigste tooneelen tusschen hem en zijn schoonouders uit ,te lokken. Het liep tegen het middaguur, toen Hugo het huis der Almbach’s binnentrad en onder aan den trap Jonas tegenkwam dien hij met een boodschap aan zijn broeder vooruit had g'zonden. Matroos op de Ellida” was Jonas slechts in naam. want hij was reeds lang van alle scheepsdiensten vrij gesteld en uitsluitend belast met (Jen dienst bij den kapitein, dien hij, zelfs als deze vrij lang aan den wal bleef, nooit verliet en dien hij met on kreukbare trouw overal volgde. Beiden waren ongeveer van denzelfden leeftijdJonas was feite lijk verre van leelijk en kon, als hij zijn Zondag- sche plunje aan had, zelfs voor een knappen jongen doorgaan zijn ongemanierd oi treden en zijn ge woonte, om zich ruw uit te drukken en niet meer woorden te gebruiken dan noodig was, deden zijn uiterlijke voordeelen echter niet tot hun recht komen. Met het geheele dienstpersoneel der familie Almbach en vooral het vrouwelijk deel, verkeerde hij bijna in een staat van vijandschap en niemand hunner had nog ooit een vriendelijk gezicht van hem te zien gekregen of een woord meer van hem gehoord, dan strikt noodzakelijk was. Hij zag er nu ook zeer knorrig uit en de vier of vijf Thaler, die hij in zijn rechterhand bezig was te tellen, schenen zijn groote ontevredenheid gaande te ma ken zóó nijdig keek hij ze aan. «Wat is er aan het handje Jonas i Telt ge uw contanten na De matroos keek op en stelde zich in postuur, maar zijn gezicht werd er niet vroolijker op >Ik moet naar den bloemenwinkel, om een bouquet te halen," bromde hij, terwijl hij het gebruikt men u hier ook al om :n zei Jonas, nadruk leggend op en zijn meester verwijtend 21) Bij de verbittering harer ouders en de voort durende lichtgeraaktheid van haar echtgenoot, die somtijds om nietigheden opvloog en zijn toorn meestal aan haar koelde, bleef zij steeds even geduldig en lijdzaam slechts zelden kwam zij met een bedarend woord tusschenbeide, nimmer koos zij beslist partij en, wanneer zij het, als gewoon- lijk, van beide zijden ontgelden moest, trok zij zich stiller terug dan ooit. De eenige, die nog steeds met iedereen op den besten voet stond en nog altijd de lieveling van de geheele famibe had weten te blijven, was, zon derling genoeg, de jónge kapitein. Evenals alle eigenzinnige lieden, legde Almbach zich veel ge makkelijker neer bij iets dat toch eenmaal ge schied was, dan dat hij bij een verschil van mee - ning van toegeven wist; vandaar dat hij eerder het onomwonden, kalme minachten van zijn gezag, waaraan do oudste zijner neven zich had schuldig gemaakt, kon vergeven, dan het oproerig verzet, dat hij van de zijde van Reinhold thans onder vond. Hugo had, toen hem een beroep werd opgedrongen, waarin hij een tegenzin had, zijn oom niet beleedigd, doch was eenvoudig wegge gaan en had den storm achter zijn rug laten uit razen. Het was hem dan ook niet zwaar gevallen.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1901 | | pagina 1