MSB
u.
LOO,
uitend
Aïomws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken»
felillfi o
Zaterdag SI December 1901.
No. 8««0.
40ste Jaargang.
kxtxars
Eindelijk Gevonden.
lEIMEIt
BERG,
eg D 7.
neu en verven van
jroben, alsook alle
JTÉS
sziekten
;el SI,
10THERAP1E.
ZOT AC1’. Paris
mgaand ur<itln en
che
45-55 cl
iroD 65
75
hee 100
[VERVERIJ
Bulteiilandscli Overzicht.
Wondirb&lnn
jle wereld bekend on
vertroffen middel tegen
-. L o it g-L c v e r
k t e 11, enz. Inwendig
ok uitwendig in bijna
-allen met goed gevolg
n. Pr(js per flacon
post t 115.
i Woaderialf
de geneeskrach
it meestal elke pijnlijke
aeel overbodig. Met
iud voor ongeneeslijk
i onlangs een bijna 22
en. Brengt genezing en
onden, ontstekingen om
van
1
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
n
Verspreide Berichten.
«rherij
UNS DU
BRINKMAN Zn.
{Wordt vervolgd)
'.otterdam.
den Koning
DA de lieer
raps
1.01 INIIL COURANT
w.
i»-t.
Irancs vrjj van alle
1verhooging.
i Bo/.endaal N B.
spelen en
cderom in
,cs die ons geïllns-
hot
jpn hebben, dit te
Telefoon No. 8*
ADVE 11 TENTIEN worden geplaatst
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
ioo zei Hugo langzaam,
over zijn zooeven nogop-
het «toornen van
i enz.
z. worden naar de
a geverfd.
vaïi gemaakt had. Met dat al hoeft de Bel
gische Kamer uit partyzucht geweigerd een
stap te steunen in ’t belang van duizenden
gemartelde vrouwen en kinderen, en wanneer
de sterftecijfers over December en Januari
komen, zou zy niet gaarne in de plaats zyn
der 51 afgevaardigden, die hun onverschil
ligheid, ontho'uding of vrees aan den dag
legden tegenover Engelands verfoeilik wan
bedrijf. De 51 voorstemmers voor de motie
waren allen clericalen, op èen liberaal, Del
vaux van Antwerpen, nade 46 tegenstem
mers behoorden allen tot de linkerzij, behalve
den christen-democraat uit Aalst De Backer.
De „Standard” verneelnt uit Brussel, dat
by de eerste gedachtenwisseling tusschen de
gedelegeerden ter suikerconferentie reeds ge
bleken is dat eenige Mogendheden beslist
weigerden de indirecte premies af te schaffen.
Men vreest daarom dat ook deze conferentie
tot geen practische resultaten zal leiden.
eenigszins schokken, daar het dan genood
zaakt zou zyn, zich by Engeland aan te
sluiten, dat evenwel dan stellig de bewuste
tarieven in het belang van zyn handel ge
wijzigd zal wenschen.
telefoon Ao.
De Uitgave dezer Courant g-eschiedt dagelijks
'■met uitzondering van ijpn- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nominers VIJF CENTEN.
Per 5 ons.
P. H. J. VAN
Reeds sedert in den afgeloopen zomer een
Italiaansch eskader een bezoek aan Toulon
bracht, hebben de bladen der drie landen,
die het drievoudig verbond sloten, herhaal-
delyk do vraag geopperd, of de toenadering
van Italië tot Frankryk niet het gevolg zou
hebben, dat Italië weigeren zou het verbonds-
tractaat te verlengen. Zeer onlangs ver
klaarde de Italiaanscbe premier, dat het
strêfen der regeering er op gericht is, om
alleen tegen voordeelige handelstractaten bet
verbond te verlengen. In Oostenrijk geloofde
men niet aan de bestendigheid eener vriend
schappelijke verhouding tusschen Italië en
Frankryk. Crispi’s invloed liet zich nog
eenigermate gelden en het voorbestaan van
’t drievoudig verbond scheen verzekerd. Maar
sedert de eerzuchtige en intrigante staats
man door den dood aan de wereld ontrukt
werd, schynt het dat zyn land zich aan zyn
invloed heeft ontworsteld en minder geneigd
is om ten gerieve van Duitschland en Oos
tenryk de rol van groote mogendheid te bly-
ven spelen, die het groote onkosten ver
oorzaakt, vanwege de uitbreiding van leger
en vloot.
Thans begint de Duitsche pers eenige on
rust te toonen en beschuldigt Frankryk van
pogingen in het werk te stollen, de toenade
ring van Italië te bevorderen, door het in
Tripoli de vrye hand te laten, om het zoo
doende te nopen, de banden die het aan
Duitschland en Oostenryk kluisteren te ver
breken, en dat op het oogenblik dat de doua
netarieven van Von Billow den Italiaanschen
handel bedreigen.
Een verbond van Rusland, Italië en Frank,
ryk zou inderdaad Duitschlands positie wef
Frankrijk.
Zooals te doen gebruikeiyk is by doode
staatslieden, die in ryksdienst zyn geweest,
heeft de minister van buitenlandsche zaken
Delcassé, de door den ex-gezant te Berlyn
Herbette nagelaten papieren laten verze
gelen.
De privaat-docent in de natuurlijke
historie aan de Parysche hoogeschool, Louis
Lapique, is op besluit van den minister van
onderwys Leygues, voor zes maanden in
zyn ambt geschorst omdat hy in het sociaal
democratisch orgaan La Petite Répubiique,
onder den titel „Aux universitaires aprèsla
comdamnation Hervé” een oproeping gericht
heeft tot alle professoren en leeraren, opd t
dezen één procent van hun inkomen zouden
offeren tot steun van den gymnasiumloeraar
Hervé, ontslagen door den hoogen raad van
onderwys wegens aantasting van het leger
in openbaar geschrift.
Lapique had zyn oproeping vergezeld
doen gaan van heftige uitvallen tegen de
onderwys-autoriteiten, welke het besluit in
hoogste ressort genomen hebben.
Te Saint Etienne worden de stakende
wevers roerigerze gaan met steenen
gooien om hun vernielzucht bot te vieren
en fabrikanten hebben zich zelf reeds moe
ten wapenen tegen de geweldplegers. Nu
heeft de prefect samenscholingen verboden.
Drie duizend werklieden aan de oorlogs-
haven to Brest hebben uitgemaakt, dat al
leen een algemeene staking iets zou uitrich
ten wat ook door de collega’s te Cherbourg
gemeend wordt.
Duitschland.
Het „grootsche” werk, waartoe de keizer
den 27n Januari 1895 het initiatief heeft
genomen (de opsiering van den Beriynschen
Tiergarten met een „Siegesallee”) is vol
tooid door de onthulling, eergisteren, van het
standbeeld van keurvorst Johann George,
van de hand van den beeldhouwer Martin
Wolff.
Men kan met goed recht niet beweren,
dat men waar (ten minste kwalitatiefvoor
zyn geld heeft, doch daar is ’t Wilhelm II,
die er zoo uiterst zonderlinge kunstpfin-
per post f 1.60.
jr Nederland:
RS, Rokin 8 Amsterdam
reet aan die SehuUenapotbekR
bel Rohitoch, Oeaterreiek
bij het Centraal-Depót Sand*
De Times verneemt uit Pretoria, dd. 17
dezer
De Engelsche bladen van de week, ein
digende 16 November, geven blijk van een
onnauwkeurige voorstelling van den oorlogs
toestand. De oorlog schiet by uitnemend
heid bevredigend op, maar men moet er zorg
voor dragen zich niet te verbeelden, dat er
meer bereikt is dan inderdaad het geval is.
Ofschoon in het O. van Transvaal de blok
huizen zich uitstrekken van Olifantsrivier
zuidwaarts tot Standerton, kunnen de Boeren
toch nog naar het westen doorbreken. Twee
dagen geleden nog drong een commando van
150 man naar het westen door.
Wat de verontwaardiging van het publiek
over de wandaden van de Boeren tegen
Kaffers betreft, men mag niet het geheele
Boerenvolk veroordeelen om de misdrijven
van eenige weinigen. De vyand raakt meer
en meer verspreid, zoodat de tucht gpat
verslappen. Vele van die daden zyn bedreven
door enkele Boeren, die niet door do aan
voerders aangemoedigd worden. De behan
deling. die gevangen of gewonde Engelschen
van de Boerenaanvoerders ondervinden, is
over het geheel naar behooren, niettegen
staande de uitwerking die een lange oorlog
op de menschelyke hartstochten moet hebben.
geld in zijn zak stak.
Zoo, zoog
bloemen te bezorgen
«Ja; hhr ook al,”
de laatste woorden
aanziende, »dat is zekér, dat het niet de eerste
keer is
«Dat is waar,” sprak Hugo lachend. «Maar ik
ben niet gewoon, dat ge dergelijke boodschappen
voor iemand anders doet. Wie heeft u dit op
gedragen
«Mynheer Reinhold,” was het lakonieke ant
woord
«Mijn broeder
terwijl er een schaduw
geruimd gezicht kwam
>En ik moet er een heele som voor betalen
ook,” bromde Jonas Mijnheer Reinhold heeft er
nog meer slag van dan wij, om geld weg te smij
ten aan die dingen, die morgen toch verdord zijn.
En wij zijn ten minste niet getrouwd, maar hij
>Die ruiker is in allen geval’e voor mijn schoon
zuster bestemd,” viel de kapitein hem op scher
pen toon in de rede, «Is dat zoo vreemd Denkt
ge, dat ik mijn vrouw nooit bloemen cadeau zal
geven, als ik eens getrouwd ben
Die laatste opmerking kwam wel zeer onver
wacht voor Jonas, want hij richtte zich eensklaps
op en zag zijn meester verschrikt aan maar ev n
daarna nam hij zijn vorige houding weer aan en
zei vol vertrouwen
Wij trouwen nooit, kapitein.”
«Verschoon mij van dergelijke voorspellingen,
die mij eenvoudig zouden doemen om ongetrouwd
te blijven. En waarom zullen wij” jdan nooit
trouwen
«Omdat wij niets om al die vrouwen geven.”
Gij hebt een ceer zonderlinge manier om altijd
in het meervoud te spreken Ik zou dus niets
om de vrouwen geven Ik dacht juist dat ge
dikwijls genoeg ontstemd waart geweest over het
tegendeel."
«Maar van trouwen komt toch niets,” zei Jonas
met de volste overtuiging.
Te Wolverhampton het woord voerende,
zeide Asquith dat Rosebery’s terugkeer in
de gelederen der strijdenden om raad en
leiding te geve» op een oogenblik van natio
nale moeilijkheden, een gebeurtenis is waar
voor alle liberalen hem dank weten. Spr.
kondigde zyn zoo goed als onbeperkte in
stemming aan met Rosebery’s beleid dat
critisch en opbouwend tegelyk is. Hy noemde
Rosebery’s beleid goed omschreven, practisch
en in strijd met geen enkel beginsel waartoe
de liberalen zich verbonden hadden. Hy
achtte Rosebery’s eischen betreffende het
belang en de eer van de natie bevredigend
en was het met hem.eens dat men zich be
reidwillig moest toonen in het openen van
vredesonderhandelingen aan de eenen kant
terwyl het aan den anderen kant noodzake-
lyk was den oorlog krachtdadig te vervol
gen. Intnsschen was en bleef de altoosdu-
rende inlijving van de gewezen republieken
by het. ryk een fundamenteele voorwaarde
voor den vrede. Wat men in Canada had
gedaan door een vijandige bevolking innig
aan zich te verbinden, kon ook in Zhid-
Afrika geschieden. Asquith betoogde dat men
de Hollanders zelfs aandeel moest geven in
het voorloopige bestuur, zooals dit reeds te
Johannesburg en Pretoria kon ingevoerd
worden.
Spr. betuigde zyn vertrouwen in Milner.
Het zou een teeken van zwakheid en wei
feling zijn en zou de eindregeling vertragen
als men Milner wegbaalde van het werk dat
reeds zulk een bevredigende uitkomst had
gehad. Het was de plicht van de oppositie
om het land te bewijzen dat er een verkies
lijk en practisch alternatief bestond voorde
tegenwoordige regeering. Asquith besloot
met stil te staan by noodige binnenlandsche
hervormingen voor welke de liberale party
alleen behoorlijk was toegerust.
De Fransche minister heeft gisteren gevolg
gegeven aan zyne belofte, dadelijk nadat over
de al of niet schrapping van de bogrooting
van eerediensten zou zyn beslist, een naar
omstandigheden gew^zigde begroeting in te
dienen. Gelyk men zich herinneren zal, had
de begrotingscommissie de begrootiug slui
tend kunnen maken door schrapping van het
hoofdstuk Eerediensten. Er moest dus nu
in een 50 A 60 miliioen francs worden voor
zien. De nieuwe begrooting sluit nu in uit
gaven 3,604,415,197 francs en 146,071 fr.
meer aan inkomsten. Om het evenwicht op
de begrooting te verkrijgen, rekent de minis
ter nu erop, dat verschillende bezuinigingen
in de administratie zonden kunnen worden
ingevoerd, terwyl een aantal inkomsten wat
booger zyn geraam I. Verder stelt de minister
voor de uitgifte van schatkistbiljetten op
korten termyn om de rentegarantie aan de
^spoorwegmaatschappijen te kunnen gestand
*doen.
Tegelijkertijd heeft de minister een wets
ontwerp ingediend tot toekenning van twee
voorloopige twaalfden.
Men kent het besluit der Belgische Kamer
ten opzichte van de socialistische moord-
kamp-interpellatie. Men ging over tot de
eenvoudige orde van den dag, zonder meer.
Dit besluit, merkt de „Petit Bleu” op, zou
ook de stem gehad hebben van Pontius
Pilatus. De Kamer heeft er zich half door
onteerd, half, omdat althans een uitbarsting
van verontwaardiging den heer Woeste dwong
’n motie in te trekken welke zijdelings den
kindermobrd in de kampen zou hebben ver
goelijkt. Bovendien, gaat dit blad voort, is
het besluit om over te gaan tot de orde
van den dag slechts met een meerderheid
van vyf stemmen genomen, ofschoon Cham
berlain’s handlanger, die de buitenlandsche
zaken bestiert, er een portefeuille-quaestie
de comedie van den verloren zoon te p
daardoor gedaan te krijgen, dat hij wj<
genade werd opgenomen,
Reinhold bezat noch geschiktheid, noch lust, om
op die wijze de omstandigheden aan zijn belangen
dienstbaar te maken Hij had het nooit van zich
kunnen verkrijgen, zijn af keer van den handels-
stand en zijn onverschilligheid, ten opzichte van
al die onbeteekenende belangen, te verhelen en
evenmin maakte hij thans een geheim van zijn
minachting voor zijn geheele omgeving en zijn
gloeienden haat tegen die boeien, die hem knel
den, en dit was het juist, dat men hem niet kon
vergeven Hugo, die het beslist met zijn broeder
eens was, kon gerust ronduit diens partij kiezen
zijn oom vergat hem dit, ja, vond het zelis na
tuurlijk, want de manier, waarop de jonge zeeman
het deed, gat nooit tot ruzie aanleiding, terwijl
het voor Reinhold voldoende was, dat djt onder
werp aangeroerd werd, om dadelijk de heftigste
tooneelen tusschen hem en zijn schoonouders uit
,te lokken.
Het liep tegen het middaguur, toen Hugo het
huis der Almbach’s binnentrad en onder aan den
trap Jonas tegenkwam dien hij met een boodschap
aan zijn broeder vooruit had g'zonden. Matroos
op de Ellida” was Jonas slechts in naam. want
hij was reeds lang van alle scheepsdiensten vrij
gesteld en uitsluitend belast met (Jen dienst bij
den kapitein, dien hij, zelfs als deze vrij lang aan
den wal bleef, nooit verliet en dien hij met on
kreukbare trouw overal volgde. Beiden waren
ongeveer van denzelfden leeftijdJonas was feite
lijk verre van leelijk en kon, als hij zijn Zondag-
sche plunje aan had, zelfs voor een knappen jongen
doorgaan zijn ongemanierd oi treden en zijn ge
woonte, om zich ruw uit te drukken en niet meer
woorden te gebruiken dan noodig was, deden zijn
uiterlijke voordeelen echter niet tot hun recht
komen.
Met het geheele dienstpersoneel der familie
Almbach en vooral het vrouwelijk deel, verkeerde
hij bijna in een staat van vijandschap en niemand
hunner had nog ooit een vriendelijk gezicht van
hem te zien gekregen of een woord meer van hem
gehoord, dan strikt noodzakelijk was. Hij zag er
nu ook zeer knorrig uit en de vier of vijf Thaler,
die hij in zijn rechterhand bezig was te tellen,
schenen zijn groote ontevredenheid gaande te ma
ken zóó nijdig keek hij ze aan.
«Wat is er aan het handje Jonas i Telt ge uw
contanten na
De matroos keek op en stelde zich in postuur,
maar zijn gezicht werd er niet vroolijker op
>Ik moet naar den bloemenwinkel, om een
bouquet te halen," bromde hij, terwijl hij het
gebruikt men u hier ook al om
:n
zei Jonas, nadruk leggend op
en zijn meester verwijtend
21)
Bij de verbittering harer ouders en de voort
durende lichtgeraaktheid van haar echtgenoot, die
somtijds om nietigheden opvloog en zijn toorn
meestal aan haar koelde, bleef zij steeds even
geduldig en lijdzaam slechts zelden kwam zij met
een bedarend woord tusschenbeide, nimmer koos
zij beslist partij en, wanneer zij het, als gewoon-
lijk, van beide zijden ontgelden moest, trok zij zich
stiller terug dan ooit.
De eenige, die nog steeds met iedereen op den
besten voet stond en nog altijd de lieveling van
de geheele famibe had weten te blijven, was, zon
derling genoeg, de jónge kapitein. Evenals alle
eigenzinnige lieden, legde Almbach zich veel ge
makkelijker neer bij iets dat toch eenmaal ge
schied was, dan dat hij bij een verschil van mee -
ning van toegeven wist; vandaar dat hij eerder
het onomwonden, kalme minachten van zijn gezag,
waaraan do oudste zijner neven zich had schuldig
gemaakt, kon vergeven, dan het oproerig verzet,
dat hij van de zijde van Reinhold thans onder
vond. Hugo had, toen hem een beroep werd
opgedrongen, waarin hij een tegenzin had, zijn
oom niet beleedigd, doch was eenvoudig wegge
gaan en had den storm achter zijn rug laten uit
razen. Het was hem dan ook niet zwaar gevallen.