MB
AM.
ft
iGT,
LOO,
or
Isziekten
igel Öl,
tuitend
No. SOOS.
iwsch
IMeuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken»
-Gouda.
ïbrood.
MVERVEWJ
Woensdag 15 Januari 1902.
40ste Jaargang.
Buitenlandse!! Overzicht,
t
HLILLEIOX.
HEIMER
«BURG,
iche
e 45-55 ct
XroD 05
75
(lice 100
P. H. J. VAX
17.
Eindelijk Gevonden.
GH0THERAP1B
isscherlj
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des midd.
ten.
Verspreide Berichten.
erkregen aanslui-
RINKMAN Z#.
loud gratis.
an het Rijks Inter-
len verkrijgbaar
IR DE VISCH-
het stoom* n van
t enz.
tz. worden naar da
e geverfd.
fl, 3*/a, dubbele Bosch
L Vogte, Zaltbommol
Rotterdam.
ïnhage.
ig .1. Cm. Rotterdam
Telefoon \o. Mt.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nominees VIJF CENTEN.
Rotterdam.
M. den Koning
JDA de fleer
/eg D 7.
men en verren van
Ier o ben, alsook alle
GUI INIIL COURANT
r jaar voor p«r-
van K. M. 1,
Per 5 ons.
norertroffen
ebers welbekend
LCHT-1LIX1R
mot Fabrieksmerk).
■nde, radicale en
ng van alle, zelfs
dnekkige zenuw
>ral ontstaan door
>p jeugdigen leeftijd
elke zwakte, Bleek
Hoofdpyu -
ig - Maagpijn
Onvermogen
ie enz. (Jil
in het roerige Zuid-Amerika is voor de
verandering weder eens een nionwe revo
lutie aan den gang, nu in Paraguay. De
opstand moet vrij ernstig weaen. Do macht
van President Aceval is totaal gefnuikt;
hjj en zijn voorganger, de vroegere Presi
dent Equs-quiza zjjn gevangen genomen. Het
Congres kwam onmiddelljjk bijeen om aan
den Staatsgreep zjjn goedkeuring te hechten.
De opstandelingen drongen de zittingszaal
binnen, waar een hevig geveéht ontstond.
Eén Senaatslid werd gedood, vjjf ,audere
zjjn zwaar gewond en weggedragen. Aan
het hoofd van den opstand staan do Minis
ters van Oorlog en Financiën. Voorloopig
heeft de vice-president Carballo de leiding
van de Regeoring op zich genomen.
e K.G.
bij
hem van zeker jonge dame verteld had.
«Gij zijt geheel vrij, en op U rustefi geen plich
ten. Trouwens, mijn meening zal U wel koud
laten, kapitein.”
«En daarmede mag de kapitein vertrekken. Gij
zjjt onbillijk, Ella. Dat ik nog eens den avontu
rier speelde is nu voor mij mets buitengewoons,
maar dat ik je dit zoo zelf vertel, daartoe brach
ten mij Uw oogeh, die mij zóó aanzagen, dat ik
bloosde als een schoolknaap en de waarheid er
uit moest. Slechts één vraag nog Ella, of liever,
één verzoek. Mag ik nog eens terugkomen
Ella zweeg; hij herhaalde toen zijn vraag en
kreeg ten antwoord „voor U zal onze deur niet
gesloten blijven.”
Hugo greep haar hand en bracht die naar zijn
lippen, die handkus duurde langer dan gebruikelijk
isElla scheen dit te bemerken en trok haastig
haar hand terug; de kapitein, anders nooit om
een antwoord verlegen, stamelde slechts één‘i
«Dank U, tot wederziens.”
Hierop keerde Hugo naar Mirando terug, nog
geheel verbaasd over de verandering, die hij bij
zijn schoonzuster had waargenomen en in de vaste
overtuiging dat Reinhold, zelfs al mocht het toe
val willen dat hij Ella ontmoette, haar voor goed
verloren had.
4
Kolonel C. dschrijft in de N. R. Ct.
Dat de Wet zijn gewone spelletje speelt
en de Engelscben colonne-commandanten zijn
spoor bijster zijn, is duidelijk uit de uiteen-
Van S. komende doorkliefde een roeiboot, waar
van de roeiers de kleuren der Tortoni’s droegen,
de blauwe golven en zette koers naar Mirando.
willen bereiken. Maar wy herhalen het, met
de Wet vooral, kan niemand voorspellen wat
hij in zijn schild voert, en doen wy bet best
kalm de dingen af te wachten, die komen
zullen. Men kan er van overtuigd zijn, dat
hij steeds hot besluit zal nemen, dat onder
de bestaande omstandigheden het beste is voor
de zaak, waaraan hij zijn leven heeft ge
wijd.
Sir Henry Campbell Bannerman presi
deerde gisteravond te Londen een vergade
ring van de Liberal Federation.
Er was een schrijven ingekomen van lord
Rosebery, dat hg door afwezigheid uit Lon
den verhinderd was to komen, en waarin hg
de hoop1 uitsprak dat de vergadering zich als
doel zou stellen de eenheid en het gezond ver
stand van het liberalisme, waartoe zjjn rede
van Chesterfield had bijgedragen.
Sir Henry Bannerman zeide zich hartelijk
te verheugen over lord Rosebery’s terugkeer
tot het politieke levenhij had herhaalde
lijk, zoowel in ’t openbaar als onder vier
oogen, er bij (Rosebery op aangedrongen zich
weer aan te sluiten by de liberale party, die
hem hartelyk welkom zou heeten, en hy had
gemeend dat uit de Chesterfield-rede ^den
wensch tot terugkeeren bleek.
Bannerman verklaarde verder, dat de oor
log slechts kon eindigen door verzoening, niet
door onderwerping van de Boeren. Hy zag
geen verschil van eenig belang tusschen zyn
eigen meening en die van lord Rosebery om
trent den vrede, maar hy keerde Rosebery’s
wensch om een onafhankelijke positie te be
houden, af.
De vergadering was een zeer groot succes
voor sir Henry Campbell Bannerman. De
zaal was dicht gevuld. Toen bekende Lon-
denaars, als Thompson van „Reynolds News
paper” en miss Hobhouse, binnentraden,
weerklonken oorverdoovende toejuichingen.
Miss Hobhouse moest opstaan om dank te
zeggen voor de hulde.
De vergadering juichte het parlementslid
Lloyd George het meest toe na sir Henry,
wiens redevoering onderstreept werd door
cheers, voornamelijk waar hy zich met nadruk
verklaarde voor een beëindiging van den
oorlog door onderhandeling en niet door
onderwerping van.de Boeren.
In den aanvang werd lord Rosebery’s
naam met gefluit begroet, maar sir Henry
kreeg de stemming om, door met sterken na
druk te wyzen op de punten ten opzichte
waarvan lord Rosebery, hy zelf en de verga
dering het eens waren.
Het verloop van de vergadering schijnt
te bewyzen dat de Londensche liberalen
tegen den oorlog en tegen het imperia
lisme zyn.
In de zitting van het Parlement, die Don
derdag wordt geopend, zal de minister van
financiën, sir Michael Hicks-Beach, in de
noodzakelijkheid zyn groote offers te oischen
van het land.
En al moge Chamberlain nu beweren, dat
geen offer te groot kan en zal zyn, om En-
gelands prestige te behoudenEngeland
voelt, dat de offervaardigheid der ministers
zwaar drukt op geheel het volk.
Een der bekende statistici van Engeland,
sir Robert Giffen, heeft een belangrijk over
zicht gepubliceerd van wat de oorlog kost
aan het land.
Do begrooting van het loopende jaar wees
een te kort aan van 55,357,000; daarvan
werden gedekt 15,650,000 door buiten
gewone belastingen, zoodat nog een ongedekt
deficit van 39,707,000 overWeef, waarvoor
een leening moest worden aangegaan.
Hoe zal het nieuw» budget er uit zien
Zeker zal het niet veel lager zyn, dan de
begroot[ng van verleden jaar. Sir Robert
Giffen berekent de verschillende posten, en
komt dan tot een totaal van 156 millioen
P. St. in de gewone uitgaven en 144 milli
oen P. St. in de ontvangsten; zoodat op de
gewone begrooting eon tekort zal zyn van
12 millioen Pond Sterling; voeg daarby de
uitgave van 48 millioen Pd. St. voor den
oorlog, dan zal het budget thans een tekort
aanwyzen van 60 millioen Pd. St. Hoe sir
Michael dit zal moeten dekken, is niet na
te gaan. Sir Robert vreest, dat Engeland
terug zal gaan naar een stelsel van fiscale
en economische reactie, dat betreurenswaar-
dige gevolgen hebben zal.
gerechtigheid zich tegenover het vonnis, in
verband daarmede gevold, het gelaat van
schaamte moet bedekken. Hy wordt door
den voorzitter voor deze uitdrukking tot de
orde geroepen.
De Rijkskanselier von Bülow antwoordt,
dat geen mensch de Polen belet te spreken
zooals hun goeddunkt, maar de Polen zullen
ook Duitsch ieeren spreken en aan het Duit-
sche beschavingswerk deelnemen. Wanneer
ik ook overigens liberale gedachten koester,
in nationale kwesties versta ik geen
grappen. In het Oosten des Ryks gaat hot
niet om geloofs maar om nationale kwes
ties. De Poolsche kwestie is het gewich
tigste vraagstuk, van welks regeling en ont
wikkeling de naaste toekomst van het va
derland afhangt.
In den Duitschen Rijksdag kwamen gis
teren de interpellaties aan de orde, die oener-
zijds van nationaal-Hberale, anderzijds van
Poolsche zyde zyn ingediend in verband met
de Poolsche kwestie De afgevaardigde
Hobrecht lichte de interpellatie der natio-
naal-liberalen toe, hy constateert, uit eigen
ervaring, dat het Duitsche element gestadig
is achteruitgegaan. Jazdzefski licht de inter
pellatie der Polen toe en bespreekt de ge
beurtenissen te Wreschen. Hy zegt, dat de
natuurschoon en verliet zijn mijmerende houding
eerst, toen de boot aanlegde aan de marmeren
trap, die van het terras der villa naar zee liep.
Reinhold zond de roeiers weg en besteeg lang
zaam den traphij kwam van Beatrice, bij wie
hij eenige dagen had doorgebracht, doch de drukte
te 8. had hem «eer vermoeid en daarom was hij,
na tot den vroegen morgen aan een feest deelge
nomen te hebben, naar Mirando teruggekeerd, om
daar rust te zoeken De eenzaamheid deed hem
goedTortoni en Hugo zouden eerst ’s avonds
van een uitstapje terugkeeren en de intendant had
strenge orders, geen vreemden toe te laten.
Oververmoeid en toch niet in staat den slaap
te vatten, wierp Reinhold zich in de schaduw op
een marmeren bank nederhet heerlijke Italië
had hem wel alles gegeven, wat hij wenschen kon.
en meer nog, maar dit had hem het grootste deel
zyner krachten gekost. Langzamerhand was hij
tot bezinning gekomen en voelde hij eon groote
leegte om zich heen, zonder plichten maar ook
zonder verlangen. Zijn genie beschermde hem
tegen de klip, waarop zoovelen stranden, de on
verschilligheid, doch dreef hem ook steeds voort,
om naar het onbereikbare te stre/en.
Plotseling schrikte hij uit zijn droomerij op,
door een geluid in zijn nabijheid en zag hij een
dame dicht bij hem staan, die op de zee staarde,
een verschijning die hem onwillekeurig boeide,
met haar zware, blonde vlechten, die als goud in
de zon schitterden. Haar gelaat was van hem af
gewend en gaf slechts de edele lijnen eryan te
zienmet een slanke gestalte, in een luchtig, wit
kleed gehuld, leunde zij in een bevallige houding
loopende berichten, die omtrent dezen ener-
gieken, kranigen Boerengeneraal tot ons
komen. De Standard heeft uit Pretoria ver
nomen, dat hy tracht door te breken naar
de Kaapkolonievolgens een telegram uit
WolVehoek van 3 dezer, was hy den vorigen
ochtend in gevecht met Delisle, die hem met
geschutvuur bestookte, waaruit kan worden
afgeleid, dat deze de Boeren nog fliet dicht
op het lijf zat. Van dit gevecht wordt ver
der niets vernomen, maar uit een telegram
aan de Daily Mali uit Bloemfontein, maakt
de Westminster Gazette op, dat de Wet door
een groot aantal colonnes wordt vervolgd.
Te Heilbron was blijkbaar op 9 dezer nog
niets naders bekend omtrent een gevecht,
dat den vorigen dag zoude zyn geleverd,
want op bovengenoemden datum wordt ge
meld, dat de troepen van Elliott en do Wet
door patrouilles voeling met elkander had
den en dat den vorigen dag kanonvuur was
gehoord in de richting van Spitskop.
Eindelyk wordt 11 dezer uit Kaapstad
bericht dat de Wet beproefd heeft ten noor
den van Kroonstad den spoorweg over te
steken, dat de poging mislukt is, doch dat
men denkt, dat hy die zal herhalen. De
aanduiding ten noorden van Kroonstad is
vry onbepaaldeen datum wordt niet ge
noemd, terwyl de voorspelling wat de Wet
verder zal doen niet de minste waarde
heeft.
Uit al die berichten vermeenen wy te mo
gen opmaken, dat na de jongste overwin
ningen, die de Wet in het oosten van den
Vrijstaat behaald heeft, de strijdmacht der
Engelschen aldaar aanzienlijk versterkt is
geworden, waarop de Wet zyn macht in ver
schillende onderdeden heeft geplist, hub een,
ons natuurlyk onbekend, vereenigingspunt
heeft aangewezen en in westelijke en noord-
westelyke richting is gemarcheerd.
Zoo is het te verklaren, dat zoowel te
Wolvehoek als te Heilbron op denzelfden dag
geschutvuur is gehoord. Wolvehoek is een
station, zoowat 125 K.M. ten noorden van
Kroonstad, en Heilbron ligt ongeveer 45 K.M.
ten zuid-oosten van Wolvehoek, zoodat waar
schijnlijk tusschen beide plaatsen de artillerie
der Engelschen gelegenheid heeft gevonden
om de achterhoede der Boeren onder vuur
te nemen.
Omtrent de Wet’s verdere plannen is het
niet wel mogelyk een onderstelling te opperen,
maar een poging om ten noorden van Kroon
stad, of waar dan ook, over den spoorweg,
dus ten westen daarvan te komen, dunkt ons
slecht te ry'rnen met het hem toegeschreven
voornemen om door te dringen naar de Kaap
kolonie, tenzy dat hy met een grooten om
weg, dtrs door Betijoeanaland, zyn doel zou
39)
Hugo volgde dezen wenk en deelde haar mede
dat zijn schip, tengevolge van beloopen averij, in
reparatie lag en dat dit nog wel maanden zou
kunnen duren.
Van haar kant deelde zij hem mede dat zij naar
Italië gekomen waren, om genezing te zoeken voor
den heer Erlau, die aan een borstziekte leed en
bij wien zij na den dood zijner echtgenoote, de
plaats eener dochter innam. Zij hadden gemeend,
alle kans op een mogelijke ontmoeting te ontloo-
pen, door op grooten afstand te blijven van de
stad; waar „Signor Rinaldo” woonde,
„Gij wist toch tot ons door te dringen en dit
bewijst, dat ik ook in mijn vroeger leven enkele
vrienden telde,” sprak zij met een lieven lach,
hem daarbij onbevangen aanziende en hem haar
hand reikende. Hij weerde die echter af, met de
woorden
„Neen, dat niet Ella, ik moet je iets bekennen,
Ella, op gevaar af, dat ge mij dadelyk d^deur
wijst.”
Hierop vertelde Hugo haar kort en goed, dat
hij volstrekt geen vermoeden gehad had, wie de
bewoners der villa waren en dat hij “zich bij den
hem geheel onbekenden heer had laten aandienen, o
naar aanleiding van hetgeen Marchese Tortoni De passagier had echter geen oogen voor het
Telefoon No. At
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Frankhui.
Frédéric Passy wordt den twintigsten Mei
a.s. tachtig jaar, wat nu reeds gevierd wordt
met een banket, omdat deze Nobel-prijswin-
ner nu juist ook 25 jaar lid is van bet Franscbo
Instituut.
„La Patrie Framjaise” heeft zich gis
teren weer eons doen gelden te Versailles,
waar Cavaignac eon redevoering heeft uit
gesproken, natuurlijk tegen de regeerings-
politiek, doch overigens heel ongevaarljjk.
De luitenant ter zee Diraison, die als
schrijver van het sensatieboek „Les Mariti
mes” reeds vier duels achter den rug hééft,
in enkele weken tyd, heeft zich gisteren ge
meten met den luitenant Vidal van het 112e
linieregiment, die zich óók al beleedigd ge
voelde door den inhoud van het boek. Bij
tegen de marmeren balustrade, terwijl zij met de
eene hand haar stroohoed vasthield. Onbeweeglijk
stond zij daar, niet wetende dat men haar gade
sloeg. Reinhold verroerde zich nietdie verschij
ning deed hem denken aan de sagen van zyn
vaderland, reeds zoo lang door hem vergeten, doch
die zij hem thans wederom voor den geest riep.
Een heldere kinderstem verbrak op eens de
stilteeen knaapje van zeven of acht jaar storm
de de trap op, met een groote, schitterende schelp
in de hand; zijn gezichtje straalde van vreugde,
toen hij met gloeiende wangen op de dame toe
snelde.
Reinhold bleef als tfw den grond genageld
staantoen de vreemde haar gelaat geheel naar
hem toewende herkende hij haar, die Ella’s trek-
ken had, maar toch Ella niet zijn kon. Ook zij
had hem herkend, dit bewees haar plotseling ver-
bleeken, alsook haastig achteruittreden. „Mama,
lieve Mama, zie eens wat ik Hèb gevonden.”
Toen Reinhold de stem van zijn kind hoord»,
vergat hij alles en strekte de armen uit, om den
knaap aan zijn borst te drukken.
„Reinhold."
Ontsteld stond hij stil, doch die uitroep gold
niet hem maar den knaap, die dan ook dadelijk
bij zijn moeder kwam. Zij sloeg haar arm om hem
heen en sprak op fermen toon: «Kommee, Rein
hold, ge moogt vreemden geen overlast aandoen.”
Op het hooren dier woorden, op dien toon ge
sproken, trad Reinhold verstomd terugindien
hij haar stem niet herkend had, zou hij aan een
vergissing geloofd hebben.
(Wordt vervolgd.)
