num.
bank
JE TWEE uitersten.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Dinsdag 25 Maart 1902.
40ste Jaargang.
No. 8757.
Bultenlandscl) Overzicht
FEUILLETON.
4r<«
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des inidil.
BTÜIJN.
iMAN &Zn.
Wordt vtrvulfj.')
i en sluit
EN
kl.
M.WS.-
oeooo
lO.OM.M*
ir.iM—
(lOniMIIE (MINT
telefoon Jo. 82.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
dan plotseling do zitting. Hij Wonsclit don
verbluften afgevaardigden oen aangename
Paaschvaeantie en verlaat de zaal, waar het
rumoer nog langen tyd aanhoudt.
er nu eens met Arabella over gaan
Lady Marney keek verlegen en eenigszins be
drukt.
Niets kwam haaf meer onverwacht dat dit
Van verschillende plaatsen in het uitge-
strekto Rusland komen de laatste weken
voortdurend berichten, welke wifaen op on
rustbarende verhoudingen on toestanden, dio
de overheid wel tracht voor de buitenwereld
geheim te houden, maar die desniettegen
staande bekend worden.
In Jekaterinoslow en naderhand te Toula
kwam het onder de arbeiders vandeStaats-
wapenfabrïeken tot ongeregeldheden en werd
het werk gestaakt. Soldaten werden ont
boden om de orde te herstellen, maar dozen
weigerden, volgens de hun gegeven bevelen
op de werkstakers te vuren.
Dit is misschien het eerste feit, dat inde
practjjk geweigerd is gevolg te geven aan
hot bevel om op de werkstakers te vuren,
en zeker staat dit in verband met een Ove
rige propaganda door de studenten van ver
schillende Universiteiten in Rusland de laatste
maanden gevoerd, om do officieren en sol
daten tot dergeljjk verzet op te wekken.
Men ial zich herinneren, dat oonigen tyd
geleden reeds gemeld werd van adressen en
manifesten in het geheim rondgezonden, zon
der dat de autoriteiten don drukkers of uit
gevers daarvan op het spoor konden komen.
Na herneemt de „Leipzigor Volksztg." uit
MoscoU, dat 21 officieren in hechtenis zyn
genomen, omdat zy weigerden aan hun sol
daten het bevel over te brengen by de eerst
volgende ongeregeldheden op werklieden en
studenten te schieten, die betoogingen moch
ten willen houden.
In een Vrjjdag te Northampton gehouden
redevoering heeft het bekende radicle par
lementslid Labou,chère een redevoering ge
houden over den pölitieken toestand. De
manier, waarop hy daarby over Chamberlain
sprak, was vlymend en zoo vernietigend, dat
zelfs de zelfbewuste en hooghartig-onver-
schillige minister van koloniën ditmaal wel
de striemen gevoeld zal hebben.
Na met enkele woorden te hebben gewe-
óoi
j fl
cd
Telefoon Xo. 8’j
ADVERTENTIËN worden geplaatst van
1—5 regels a 50 Centen; iedere regel ineer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
zen op de politieke loopbaan van Chamber-
lain, zoo vol verrassingen en verraad, merkte
Labouchére op, dat, zoo iemand, dan zeker
de minister van koloniën als uitstekend
kenner en beoordoelaar van verraad moest
worden beschouwd.
„Toon er gestemd moest worden over het
schorsen van den heer Dillon” zoo zeide
Labouchére „toen heb ik het niet over
myn hart kunnen verkrijgen om vóór de
schorsing te stemmen.
En toch ben ik een streng moralist en
heb ik voel tegen het woord „damned”.
Maar men zou myn stem verkeerd hebben
kunnen begrypen, ja, hebben mogen denken,
dat myn stem niet beteekende, dat ik had
willen waken voor de goede orde in het
Lagerhuis, maar dat ik den heer Cham
berlain niet voor een leugenaar hield.”
Volgens de Liberal hoeft de Spaansche
minister van Buitenlandsche zaken in den
Ministerraad mededeeling gedgan van het
gedurig protest van het Vatikaan tegen het
decreet omtrent de congregaties, welk decreet
het Vatikaan ingetrokken wenscht te zien.
De minister van justitie gaf allo inlich
tingen, welke de minister van binnenland-
sche zaken over de congregaties vraagde on
de Ministerraad machtigde den minister van
buitenlandsche zaken om alle inlichtingen te
verzamelen omtrent besluiten door andere
regeeringen ten opzichte van de congregaties
genomen.
Intusschen zal de Ministerraad den ver
tegenwoordiger van het Vatikaan in de ge
legenheid stellen mondelinge mededeelingen
te doen omtrent de besluiten te nemen in
zake de hervorming van het Concordaat.
nen doen. En na de rectificaties in hot
proces-verbaal kan ,men zeker zyn van de
verwerping.
Het Oostenryksche huis van afgevaardig
den is met Paaschreces gegaan. En hot
was meer dan tyd ook. Blijkbaar hadden
de heeren afgevaardigden zich tot taak ge
steld om lederen dag het record van de
vorige vergadering te slaan. Dit nu kan
men eenigen tyd volhouden, maar ten slotte
koml; een climax, men heeft het hoogste
punt’ bereikt en moet weer bergaf. Met
revolver en hondenzweep schoen het dan
ook jvel, dat de Oostenryksche volksverte
genwoordigers niet veel verder zouden kun
nen gaan. Toch hebben zij een moedige por
ging gewaagd, en werkelijk niet zonder
succes.
By een stemming over het voorstel om
het Sloveensche gymnasium uit Cilli ergens
anders heen te verplaatsen, barstte de
storm los.
De Italiaansche afgevaardigden hadden be
loofd, dat zy by de stemming met do Duit-
sebers zouden samengaan, maar toen zy
voor een hunner eischcn geen steun konden
erlangen, stemden zy uit gekrenktheid togen
de Öuitschcrs, op die wyze do overwinning
aan [de Slaven latende. Dit had het tradi
tioneel tumult tengevolge. De Duitschers
putteh zich uit in scheldwoorden. De Ita
lianen bleven het antwoord natuurlijk niet
schuldig. De Slaven juichten over de behaalde
overwinning. Maar reeds het volgende
oogenblik was Wolf het middelpunt van een
opgewonden groep. Do Oostenryksche af
gevaardigden hebben nl. een heel aardig
spelletje bedacht: als Wolf zich te zeer op
den voorgrond stelt of het anderop tracht
lastig te makon, wordt hem van alle kanten
toegeroepen: „Pas op Wolf, daar komt Seidl!”
Onmiddellyk vliegt Wolf dan op de spot
ters aan, maar daarop komen dan weer
anderen tusschen beiden en weren hem af.
Toen dit intermezzo zich geheel in den
vorm had afgespeeld, begon de Alduitscher
Berger muziek te maken, daarby de hon
denzweep van zyn collega Stein by wyze
van fluit bespelend. Andere Aldnitschers
klepperden met de deksels hunner lessenaars
en gilden„Aftreden Von Körber, aftreden
Von Körber! Leve Habsburg.”
Het kranigst kwam echter een der Duitsche
afgevaardigden voor den dag met den kreet:
„De duivel hale het Parlement”.
Op dat moment wordt het Von Körber toch
te erg; hy snelt naar den voorzitter en fluistert
dezen iets in het oor. En graaf Vetter
hamert vlug een paar artikels af on sluit
Marney met fluisterende stem en smeekenden
blik.
Daar kan ik niets aan doen, zei lord Mar
ney, dat hadl ge me eerder moeten vertellen.
Ik heb Mowbray vandaag geschreven, dat
we overmorgen bij hem zouden komen, en eene
week blijven.
Maar daar hebt ge me niets van gezegd,
zei lady Marney, licht blozende, op zacht verwij
tenden toon.
Ik zou wel eens willen weten, waar ik den
tijd vandaan zou moeten halen om den inhoud
mede te deelen van eiken brief dien ik schrijf,
zei lord Marney, vooral met die verdrietige zaak
van vandaag
Maar zoo gaat het, hoe meer men zijn best
doet om het je gemakkelijk te maken, des te on
tevredener wordt ge
Neen niet ontevreden, George.
Ik weet niet, wat gij ontevreden noemt,
maar als een man alle mogelijke schikkingen ge
troffen heeft om het u en iedereen naar den zin
te maken, en al zijn plannen moeten dan ten
slotte alleen hterop afstuiten, dat de dag, dien hij
bepaald heeft, u niet precies bevalt, als dat geen
ontevredenheid is, dan zou ik wel eens willen weten
wat het dan wel is, Arabella.
Lady Marney antwoordde niet Steeds zich
opoflerende, steeds toegevende, zoodra zij tracht
te haar eigen meening te doen hooren, scheen zij
ook altijd de houding aan te nemen niet
van de beleedigde, maar van de beleedigende
partij.
Arabella was een vrouw met begaafdheden, die
Do betooging voor algemeen stemrechten
evenredige vertegenwoordiging trok gister-
namiddag door de boofdstraten van Brussel
De stoet bestond uit ongeveer 300 socialis
tische, liberale en christelyk-democratische
vereenigingen; talrijke liberale en socialisti
sche gedelegeerden namen er aan deel. Voor
het Stadhuis aangekomen, begaf een deputatie
zich naar binnen en werd ontvangen door
burgemeester De Mot, wien de deputatie een
petitie ter hand stelde, met verzoek die
aan het Parlement te overhandigen. De bur
gemeester verklaarde dat hy te eerder ge
neigd was aan het verzoek te voldoen, daar
de betooging van heden kalm en waardig
was geweest, en hy drong er bij de deputatie
op aan dat zij haren invloed zou aanwenden
opdat de orde niet verstoord werd.
Er vielen geen incidenten voor.
In de Morning Leader valt een Britsch
stafofficier de aanvoerders van hetBritsche
leger in Zuid^Arika aan en in het bijzon
der lord KLchener. Deze hééft, zegt hy,
in zyn proeftyd van zeventien maanden meer
mannen, paarden en kanonnen verloren dan
gedurende den geheelen oorlog, voordat hy
het opperbevel aanvaardde. Hy gaat voort
met de weinig troostrijke opmerking
„Wy hebben geen menschen meer. Wy
kunnen nog slechts jongens van achttien jaar
zenden, die geen kans hebben in de jachten
achter De Wet, maar wel kans om enteric op
te loopen. Als Chamberlain zyn zin blijft
krijgen zal de oorlog ons driehonderd mil-
lioen pond en een honderdduizend menschen-
levens kosten, juist wat De la Rey voor
spelde voordat de oorlog be^on. Wy zitten
leelyk in de knel en wy hebben het alleen
aan God te danken dat we de groote mo
gendheden ook niet op ons dak hebben.
„Er is maar een uitweg en deze is man
nen by elkaar te brengen die rijden kunnen
met reserve-paarden, en als dat niet lukt,
dan kunnen we wel inpakken.”
De stemming over het voorstel-Pourquery
de Boisserin, om den duur van de zitting
der Fransche Kamer met twee jaar te ver
lengen, blykt nu een nog kleinere meerder
heid te hebben verkregen dan oorspronkelijk
werd gemeld. Verschillende afgevaardigden
hebben in de volgende zitting medegedeeld,
dat zy by vergissing onder de voorstemmers
gerekend zyn. Dat verandert niets aan jiet
resultaat; de uitslag is in de zitting mede
gedeeld en daarmede is de ‘zaak uit.
Maar het moreele gevolg van de stemming
wordt er zeer door verkleind.
De „Temps’ merkt op, dat de geheelé
stemming een verrassing is geweestde
voorsteller heeft, met allermerkwaardigste
bescheidenheid zyn voorstel tot het laatste
oogenblik geheim gehouden. Dit acht de
„Temps” niet verdedigbaar; de voorsteller
vreesde waarlyk de openbare bespreking
over zyn voorstel, en heeft het daarom als
’t ware by verrassing ingediend.
Merkwaardig vindt het blad het, dat zulk
een ingrijpend voorstel kan worden aange
nomen onder deze omstandigheden, zonder
dat het door een commissie was onderzocht,
zonder voorafgaande studie, zonder rapport
en zonder bespreking in de pers. Dit is in
stryd met de geheele wyze van behandeling
van belangryke zaken in het parlement.
Maar bovendien is het onjuist op deze wyze
te handelende nieuwe Kamer krjjgt haar
mandaat van het volk en niet van de ster
vende Kamer. Dat schijnt zoowel de heer
Pourquery de Boisserin als de Kamer te
hebben vergeten.
De „Temps” verwacht dan ook, dat de
Senaat het wetsontwerp door de Kamer,
aldus gewijzigd, zal terugzenden, opdat de
Kamer er nogmaals uitspraak over zal kun-
voorstelniets meer ongelegen dan deze schik
king.
Het was waar, dat Lady Joan Fils Warene hen
op Mowbray had uitgenoodigd en zij was ook
wel van er den eenen of andere dag eens over
te denken, of ze van dit vriendelijk aanbod ge
bruik zouden makenmaar een besluit te nemen
om te gaan en wel oogenblikkelijk te gaan, zon
der de zaak in het minst te bepraten, zonder in
het minst te onderzoeken of deze schikking wel
gelegen kwam, waardoor, om maar één voorbeeld
te noemen, aan het bezoek van miss Poinsett
plotseling en op onaangename wijze een eind
kwam dit alles was verdrietig en akelig, eene
wijze van handelen, die de eenvoudigste voorval
len in het huiselijk leven een bron kan doen zijn
van zorg en kwelling.
Gelooft ge niet. George, zei Lady Marney
dat we beter deden daar eerst nog eens over te
praten
Volstrekt niet, zei Lord Marney; Chailes
wil gaan en het komt rfiij ook goed gelegen, en
waartoe zou een verdere bespreking dan dienen
O, als Charles en gij graag f^at, zeker, zei
lady Marney aarzelend, maar het zal mij spijten
uw gezelschap te moeten missen.
Wat bedoelt ge met ons gezelschap te moe
ten missen, Arabella! Gij moet natuurlijk mee
gaan.
Ik sta er bijzonder op. dat gij meegaat
Gij zijt de intiemste vriendin van lady Joan,
ik geloof niet, dat er iemand is van wie zij zoo
veel houdt.
Ik kan overmorgen niet gaan, zei lady
33)
Laten we
spreken.
Dit zeggende ging I^ord Marney, met eenigen
tegenzin door zijn broeder gevolgd, naar het an
dere einde van de gezelschapskamer, waar zijne
vrouw bezig was met haar borduurraam, vlak
naast haar jonge vriendin, Miss Poinsett, gezeten
die een partijtje schaakte met,kapitein Grouse,
lid van de schaakclub en een van de beste
spelers.
Nu, Arabella, zei Lord Marney, alles is in
ordeCharles vindt het goed, dat we naar Mow-
bray gaan, en ik geloot, hoe eerder wij gaan hoe
betet,
Wat dunkt je van morgen Dat zou mij het
best uitkomen, en daarom geloof ik, dat we het
daarop maar moesten houden.
We zullen maar denken, dat dat afgespro
ken is.
zij had weten te ontwikkelen.
Zij had een uitstekend verstand en bezat vele
bewonderenswaardige hoedanigheden zij was
volstrekt niet ontbloot van gevoel: maar haar
zachte aard deinsde terug voor twist, en de na
tuur had haar geen geestkracht genoeg geschon
ken om te kunnen leiden en het toezicht te
houden.
Zij gaf zonder stryd toe aan de willekeur en de
luimen en grillen van een echtgenoot, die ter
nauwernood haars gelijke was in verstandelijke
ontwikkeling en verreweg haar mindere in alle
natuurgaven, maar die haar beheerschte door zijn
groote zelfzucht.
Lady Marney had dan ook volstrekt geen eigen
wil.
Een ^hardvochtig vitziek, bewegelijk, scherp
wezen l|ad haar geheel onder zijn invloedbe
heerde, tegelde en bepaalde alles
Haar leven was eene aaneenschakeling van
allerlei ppolferingen en vergald genot. Als haar
rijtuig voor de deur stond, was zij er nooit zeker
van, dat zij het niet zou moeten wegzenden
indien zij enkele vrienden en kennissen aan huis
noodijjdé, liep zij gevaar hen te moeten afzeggen
als zij bezig was een roman telexen, vroég lord
Marney haar een brief te kopiéerenals zij van
plan was naar de opera te gaan, deelde lord
Marney haar mede, dat hij plaatsen voor haar
en de eene *of andere kennis genomen had in het
Hoogerhuis