num. bank JE TWEE uitersten. Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. Dinsdag 25 Maart 1902. 40ste Jaargang. No. 8757. Bultenlandscl) Overzicht FEUILLETON. 4r<« Inzending van Advertentiën tot 1 uur des inidil. BTÜIJN. iMAN &Zn. Wordt vtrvulfj.') i en sluit EN kl. M.WS.- oeooo lO.OM.M* ir.iM— (lOniMIIE (MINT telefoon Jo. 82. De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN. dan plotseling do zitting. Hij Wonsclit don verbluften afgevaardigden oen aangename Paaschvaeantie en verlaat de zaal, waar het rumoer nog langen tyd aanhoudt. er nu eens met Arabella over gaan Lady Marney keek verlegen en eenigszins be drukt. Niets kwam haaf meer onverwacht dat dit Van verschillende plaatsen in het uitge- strekto Rusland komen de laatste weken voortdurend berichten, welke wifaen op on rustbarende verhoudingen on toestanden, dio de overheid wel tracht voor de buitenwereld geheim te houden, maar die desniettegen staande bekend worden. In Jekaterinoslow en naderhand te Toula kwam het onder de arbeiders vandeStaats- wapenfabrïeken tot ongeregeldheden en werd het werk gestaakt. Soldaten werden ont boden om de orde te herstellen, maar dozen weigerden, volgens de hun gegeven bevelen op de werkstakers te vuren. Dit is misschien het eerste feit, dat inde practjjk geweigerd is gevolg te geven aan hot bevel om op de werkstakers te vuren, en zeker staat dit in verband met een Ove rige propaganda door de studenten van ver schillende Universiteiten in Rusland de laatste maanden gevoerd, om do officieren en sol daten tot dergeljjk verzet op te wekken. Men ial zich herinneren, dat oonigen tyd geleden reeds gemeld werd van adressen en manifesten in het geheim rondgezonden, zon der dat de autoriteiten don drukkers of uit gevers daarvan op het spoor konden komen. Na herneemt de „Leipzigor Volksztg." uit MoscoU, dat 21 officieren in hechtenis zyn genomen, omdat zy weigerden aan hun sol daten het bevel over te brengen by de eerst volgende ongeregeldheden op werklieden en studenten te schieten, die betoogingen moch ten willen houden. In een Vrjjdag te Northampton gehouden redevoering heeft het bekende radicle par lementslid Labou,chère een redevoering ge houden over den pölitieken toestand. De manier, waarop hy daarby over Chamberlain sprak, was vlymend en zoo vernietigend, dat zelfs de zelfbewuste en hooghartig-onver- schillige minister van koloniën ditmaal wel de striemen gevoeld zal hebben. Na met enkele woorden te hebben gewe- óoi j fl cd Telefoon Xo. 8’j ADVERTENTIËN worden geplaatst van 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel ineer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. zen op de politieke loopbaan van Chamber- lain, zoo vol verrassingen en verraad, merkte Labouchére op, dat, zoo iemand, dan zeker de minister van koloniën als uitstekend kenner en beoordoelaar van verraad moest worden beschouwd. „Toon er gestemd moest worden over het schorsen van den heer Dillon” zoo zeide Labouchére „toen heb ik het niet over myn hart kunnen verkrijgen om vóór de schorsing te stemmen. En toch ben ik een streng moralist en heb ik voel tegen het woord „damned”. Maar men zou myn stem verkeerd hebben kunnen begrypen, ja, hebben mogen denken, dat myn stem niet beteekende, dat ik had willen waken voor de goede orde in het Lagerhuis, maar dat ik den heer Cham berlain niet voor een leugenaar hield.” Volgens de Liberal hoeft de Spaansche minister van Buitenlandsche zaken in den Ministerraad mededeeling gedgan van het gedurig protest van het Vatikaan tegen het decreet omtrent de congregaties, welk decreet het Vatikaan ingetrokken wenscht te zien. De minister van justitie gaf allo inlich tingen, welke de minister van binnenland- sche zaken over de congregaties vraagde on de Ministerraad machtigde den minister van buitenlandsche zaken om alle inlichtingen te verzamelen omtrent besluiten door andere regeeringen ten opzichte van de congregaties genomen. Intusschen zal de Ministerraad den ver tegenwoordiger van het Vatikaan in de ge legenheid stellen mondelinge mededeelingen te doen omtrent de besluiten te nemen in zake de hervorming van het Concordaat. nen doen. En na de rectificaties in hot proces-verbaal kan ,men zeker zyn van de verwerping. Het Oostenryksche huis van afgevaardig den is met Paaschreces gegaan. En hot was meer dan tyd ook. Blijkbaar hadden de heeren afgevaardigden zich tot taak ge steld om lederen dag het record van de vorige vergadering te slaan. Dit nu kan men eenigen tyd volhouden, maar ten slotte koml; een climax, men heeft het hoogste punt’ bereikt en moet weer bergaf. Met revolver en hondenzweep schoen het dan ook jvel, dat de Oostenryksche volksverte genwoordigers niet veel verder zouden kun nen gaan. Toch hebben zij een moedige por ging gewaagd, en werkelijk niet zonder succes. By een stemming over het voorstel om het Sloveensche gymnasium uit Cilli ergens anders heen te verplaatsen, barstte de storm los. De Italiaansche afgevaardigden hadden be loofd, dat zy by de stemming met do Duit- sebers zouden samengaan, maar toen zy voor een hunner eischcn geen steun konden erlangen, stemden zy uit gekrenktheid togen de Öuitschcrs, op die wyze do overwinning aan [de Slaven latende. Dit had het tradi tioneel tumult tengevolge. De Duitschers putteh zich uit in scheldwoorden. De Ita lianen bleven het antwoord natuurlijk niet schuldig. De Slaven juichten over de behaalde overwinning. Maar reeds het volgende oogenblik was Wolf het middelpunt van een opgewonden groep. Do Oostenryksche af gevaardigden hebben nl. een heel aardig spelletje bedacht: als Wolf zich te zeer op den voorgrond stelt of het anderop tracht lastig te makon, wordt hem van alle kanten toegeroepen: „Pas op Wolf, daar komt Seidl!” Onmiddellyk vliegt Wolf dan op de spot ters aan, maar daarop komen dan weer anderen tusschen beiden en weren hem af. Toen dit intermezzo zich geheel in den vorm had afgespeeld, begon de Alduitscher Berger muziek te maken, daarby de hon denzweep van zyn collega Stein by wyze van fluit bespelend. Andere Aldnitschers klepperden met de deksels hunner lessenaars en gilden„Aftreden Von Körber, aftreden Von Körber! Leve Habsburg.” Het kranigst kwam echter een der Duitsche afgevaardigden voor den dag met den kreet: „De duivel hale het Parlement”. Op dat moment wordt het Von Körber toch te erg; hy snelt naar den voorzitter en fluistert dezen iets in het oor. En graaf Vetter hamert vlug een paar artikels af on sluit Marney met fluisterende stem en smeekenden blik. Daar kan ik niets aan doen, zei lord Mar ney, dat hadl ge me eerder moeten vertellen. Ik heb Mowbray vandaag geschreven, dat we overmorgen bij hem zouden komen, en eene week blijven. Maar daar hebt ge me niets van gezegd, zei lady Marney, licht blozende, op zacht verwij tenden toon. Ik zou wel eens willen weten, waar ik den tijd vandaan zou moeten halen om den inhoud mede te deelen van eiken brief dien ik schrijf, zei lord Marney, vooral met die verdrietige zaak van vandaag Maar zoo gaat het, hoe meer men zijn best doet om het je gemakkelijk te maken, des te on tevredener wordt ge Neen niet ontevreden, George. Ik weet niet, wat gij ontevreden noemt, maar als een man alle mogelijke schikkingen ge troffen heeft om het u en iedereen naar den zin te maken, en al zijn plannen moeten dan ten slotte alleen hterop afstuiten, dat de dag, dien hij bepaald heeft, u niet precies bevalt, als dat geen ontevredenheid is, dan zou ik wel eens willen weten wat het dan wel is, Arabella. Lady Marney antwoordde niet Steeds zich opoflerende, steeds toegevende, zoodra zij tracht te haar eigen meening te doen hooren, scheen zij ook altijd de houding aan te nemen niet van de beleedigde, maar van de beleedigende partij. Arabella was een vrouw met begaafdheden, die Do betooging voor algemeen stemrechten evenredige vertegenwoordiging trok gister- namiddag door de boofdstraten van Brussel De stoet bestond uit ongeveer 300 socialis tische, liberale en christelyk-democratische vereenigingen; talrijke liberale en socialisti sche gedelegeerden namen er aan deel. Voor het Stadhuis aangekomen, begaf een deputatie zich naar binnen en werd ontvangen door burgemeester De Mot, wien de deputatie een petitie ter hand stelde, met verzoek die aan het Parlement te overhandigen. De bur gemeester verklaarde dat hy te eerder ge neigd was aan het verzoek te voldoen, daar de betooging van heden kalm en waardig was geweest, en hy drong er bij de deputatie op aan dat zij haren invloed zou aanwenden opdat de orde niet verstoord werd. Er vielen geen incidenten voor. In de Morning Leader valt een Britsch stafofficier de aanvoerders van hetBritsche leger in Zuid^Arika aan en in het bijzon der lord KLchener. Deze hééft, zegt hy, in zyn proeftyd van zeventien maanden meer mannen, paarden en kanonnen verloren dan gedurende den geheelen oorlog, voordat hy het opperbevel aanvaardde. Hy gaat voort met de weinig troostrijke opmerking „Wy hebben geen menschen meer. Wy kunnen nog slechts jongens van achttien jaar zenden, die geen kans hebben in de jachten achter De Wet, maar wel kans om enteric op te loopen. Als Chamberlain zyn zin blijft krijgen zal de oorlog ons driehonderd mil- lioen pond en een honderdduizend menschen- levens kosten, juist wat De la Rey voor spelde voordat de oorlog be^on. Wy zitten leelyk in de knel en wy hebben het alleen aan God te danken dat we de groote mo gendheden ook niet op ons dak hebben. „Er is maar een uitweg en deze is man nen by elkaar te brengen die rijden kunnen met reserve-paarden, en als dat niet lukt, dan kunnen we wel inpakken.” De stemming over het voorstel-Pourquery de Boisserin, om den duur van de zitting der Fransche Kamer met twee jaar te ver lengen, blykt nu een nog kleinere meerder heid te hebben verkregen dan oorspronkelijk werd gemeld. Verschillende afgevaardigden hebben in de volgende zitting medegedeeld, dat zy by vergissing onder de voorstemmers gerekend zyn. Dat verandert niets aan jiet resultaat; de uitslag is in de zitting mede gedeeld en daarmede is de ‘zaak uit. Maar het moreele gevolg van de stemming wordt er zeer door verkleind. De „Temps’ merkt op, dat de geheelé stemming een verrassing is geweestde voorsteller heeft, met allermerkwaardigste bescheidenheid zyn voorstel tot het laatste oogenblik geheim gehouden. Dit acht de „Temps” niet verdedigbaar; de voorsteller vreesde waarlyk de openbare bespreking over zyn voorstel, en heeft het daarom als ’t ware by verrassing ingediend. Merkwaardig vindt het blad het, dat zulk een ingrijpend voorstel kan worden aange nomen onder deze omstandigheden, zonder dat het door een commissie was onderzocht, zonder voorafgaande studie, zonder rapport en zonder bespreking in de pers. Dit is in stryd met de geheele wyze van behandeling van belangryke zaken in het parlement. Maar bovendien is het onjuist op deze wyze te handelende nieuwe Kamer krjjgt haar mandaat van het volk en niet van de ster vende Kamer. Dat schijnt zoowel de heer Pourquery de Boisserin als de Kamer te hebben vergeten. De „Temps” verwacht dan ook, dat de Senaat het wetsontwerp door de Kamer, aldus gewijzigd, zal terugzenden, opdat de Kamer er nogmaals uitspraak over zal kun- voorstelniets meer ongelegen dan deze schik king. Het was waar, dat Lady Joan Fils Warene hen op Mowbray had uitgenoodigd en zij was ook wel van er den eenen of andere dag eens over te denken, of ze van dit vriendelijk aanbod ge bruik zouden makenmaar een besluit te nemen om te gaan en wel oogenblikkelijk te gaan, zon der de zaak in het minst te bepraten, zonder in het minst te onderzoeken of deze schikking wel gelegen kwam, waardoor, om maar één voorbeeld te noemen, aan het bezoek van miss Poinsett plotseling en op onaangename wijze een eind kwam dit alles was verdrietig en akelig, eene wijze van handelen, die de eenvoudigste voorval len in het huiselijk leven een bron kan doen zijn van zorg en kwelling. Gelooft ge niet. George, zei Lady Marney dat we beter deden daar eerst nog eens over te praten Volstrekt niet, zei Lord Marney; Chailes wil gaan en het komt rfiij ook goed gelegen, en waartoe zou een verdere bespreking dan dienen O, als Charles en gij graag f^at, zeker, zei lady Marney aarzelend, maar het zal mij spijten uw gezelschap te moeten missen. Wat bedoelt ge met ons gezelschap te moe ten missen, Arabella! Gij moet natuurlijk mee gaan. Ik sta er bijzonder op. dat gij meegaat Gij zijt de intiemste vriendin van lady Joan, ik geloof niet, dat er iemand is van wie zij zoo veel houdt. Ik kan overmorgen niet gaan, zei lady 33) Laten we spreken. Dit zeggende ging I^ord Marney, met eenigen tegenzin door zijn broeder gevolgd, naar het an dere einde van de gezelschapskamer, waar zijne vrouw bezig was met haar borduurraam, vlak naast haar jonge vriendin, Miss Poinsett, gezeten die een partijtje schaakte met,kapitein Grouse, lid van de schaakclub en een van de beste spelers. Nu, Arabella, zei Lord Marney, alles is in ordeCharles vindt het goed, dat we naar Mow- bray gaan, en ik geloot, hoe eerder wij gaan hoe betet, Wat dunkt je van morgen Dat zou mij het best uitkomen, en daarom geloof ik, dat we het daarop maar moesten houden. We zullen maar denken, dat dat afgespro ken is. zij had weten te ontwikkelen. Zij had een uitstekend verstand en bezat vele bewonderenswaardige hoedanigheden zij was volstrekt niet ontbloot van gevoel: maar haar zachte aard deinsde terug voor twist, en de na tuur had haar geen geestkracht genoeg geschon ken om te kunnen leiden en het toezicht te houden. Zij gaf zonder stryd toe aan de willekeur en de luimen en grillen van een echtgenoot, die ter nauwernood haars gelijke was in verstandelijke ontwikkeling en verreweg haar mindere in alle natuurgaven, maar die haar beheerschte door zijn groote zelfzucht. Lady Marney had dan ook volstrekt geen eigen wil. Een ^hardvochtig vitziek, bewegelijk, scherp wezen l|ad haar geheel onder zijn invloedbe heerde, tegelde en bepaalde alles Haar leven was eene aaneenschakeling van allerlei ppolferingen en vergald genot. Als haar rijtuig voor de deur stond, was zij er nooit zeker van, dat zij het niet zou moeten wegzenden indien zij enkele vrienden en kennissen aan huis noodijjdé, liep zij gevaar hen te moeten afzeggen als zij bezig was een roman telexen, vroég lord Marney haar een brief te kopiéerenals zij van plan was naar de opera te gaan, deelde lord Marney haar mede, dat hij plaatsen voor haar en de eene *of andere kennis genomen had in het Hoogerhuis

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1902 | | pagina 1