iter.
•1
No. 9001
/Vieuws- en Adttrtentieblad voor Gouda en Omstreken»
Vanderbilts Aanvang.
-Gouda*
t
41ste Jaargang.
KENNISGEVING.
Builenlandscli Overzicht»
ver
Zaterdag 10 Januari 1903.
aaglijders
FEL1LLU1OX.
van
Inzending van Advertentiën tot 1 uur <ier ini<l<l.
Verspreide Berichten.
jrkregen aanslii-
den verkrijgbaar
SB DE VISCH-
Y
Telefoon Ao. M2
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs pér drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nomniers VIJF CENTEN.
en de ka-
zei de
inij voor
gen, en die
aten. Irt
LteUji.
lUskl
ie, en delven in ouda
van den tegonwoor-
W. Kldd, Banen
d., 8035. U. 8. A
WUDMHE COURANT
N’u, zoo gé wilt,
teeken en
i bevelen. Nadat
en dj glazen ge-
ioud gratis.
an het Rijks Inter-
n
:erk gemaakt.
venskraaht
eest baroem-
le bekende
eest.
Uit het Duitsch
van HARRI 8CHEFF.
en werkelijke hulp]
or eenieder die zijn
nzend.
Telefoon No. S2
ADV E UT E N T I E N worden geplaatst
1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Elk gejkl zou afzonderlijk worden overwo
gen. Zy moesten hun loyale gezindheid maar
toonen door het geld af te rekenen, dat zy
naar Europa hadden meegenomen.
De toevoeging van Vrijheid en Utrecht by
Natal was onherroepelijk, maar Chamberlain
vestigde er de aandacht op, dat de bewoners
onmiddellyk hetzelfde burgerrecht deelachtig
zouden worden als de andere bewoners van
Natal.
In de taalkwestie zou do regeering de vre
desvoorwaarden op onbekrompen jvyze na
komen. Op klachten over dat ontwerp zou
aanstonds acht worden geslagen.
De inboorlingen moesten gedwongen wor
den hun verplichtingen na te komen.
Chamberlain nam de uitnoodiging aan,
sommige landelijke districten te komen be
zoeken, wat in het verzoekschrift werd ge
vraagd.
Volgens een later telegram moet Cham
berlain aan het feestmaal te Pretoria ook
nog gezegd hebben, dat hy en lord Milner
het eens zyn over een stelsel, dat feitelijk
de regeling van de aanspraken op schade
vergoeding zal verhaasten. .Het is echter
onmogelyk aan alle aanvragen te voldoen
daarvoor zou zelfs de rykdom van Indië
niet voldoende zyn, en er zyn noodzakelij
kerwijs verliezen, aan den oorlog te wyten,
welke door beide partijen gedragen moeten
worden.
Aan het feestmaal bovenvermeld ging
vooraf een vergadering van Burgers, belegd
tot aanhooring van het verslag der gene
raals over hun Europeescbe reis. Schalk
Burger presideerde de bijeenkomst, waarin
een Nationale Verkenner, die tegenwoordig
was, onheusch werd behandeld. De verga
dering benoemde een commissie om Cham
berlain zekere voorstellen te doen. De cor»
respondent der „Times” komt al by voor
baat tegen de aanneming daarvan op. Op
de vergadering werden heel begrijpelijk 1
ir jaar voor per-
van K. M. 1,
»Dan betalen we honderd, bulderde de rood
harige, terwijl hij met zijne vuist op de tafel sloeg.
«Alzoo afgedaan; bier is handgeld.”
De knaap schoof echter het geld terug en zei
beslist
>Ik vaar u niet; wat ik gezegd heb blijft ge
zegd laat mij heen gaan," en hij stond op en
wendde zich naar de deurmaar Sullivan trad
hem in den weg.
»Nog een oogenblik, Sir,” vroeg dez? hoffelijk,
»ik zal mijn neef een ander voorstel doen, waarbij
u ook geld verdienen kan, zonder u in gevaar te
stollen Verontschuldig ons eenige minuten.”
Hierop trad hij met zijn z.g. neef in de gelag
kamer, waar zij bij de open staande kamerdeur
een levendig gesprek voerden, torwijl Cornelis
weer ging zitten Plotseling hoorde Vanderbilt
een slag, en de kamerdeur vlodgün 't slot, terwijl
de sleutel aan de binnenkant omgedraaid werd.
Met een» schreeuw sprong hij op, want geen
oogenblik twijfelde hij of hij was in een val ge
lokt. Met de kracht der vertwijfeling wierp hij
zich tegen de deur, om “deze open te loopen,
doch te vergeefs; het,zware eikenhout wederstond
zijne pogingen. Even zoo nutteloos was zijn hulp
geroep; hij werd overstemd door het gejoel m
de gelagkamermen hoorde het niet of 'wilde
niet hooren.
Vermoeid van zijne vruchtelooze krachtsmspan-,
ning, en gefolterd door angt, viel hij op een stoel
neer en peinsde eenige oogenblikken over zijn
toestand.
Wordt vervolgd.}
de Nationale Verkenners bard aange
vallen, maar over Milner zweeg men geheel.
„Daily News” constateert, dat Chamber-
lain, die te Pretoria waarscbynlyk geruimen
tyd blijven zal, nu hy het gewichtigste punt
van zyn tocht bereikte, tot dusverre, ondanks
het gemaakte leven, nog maar heel weinig
van belang heeft gedaan. „Het is zeer
aardig, ons hem voor te stellen in zyn reis-
costnum met zyn helm op maar hy is
niet als een toerist van Cook naar Zuid-
Afrika gegaan.”
„Zuid-Afrika, gaat het liberale blad dan
voort, moet oen tastbaar bewys hebben van
zyne bekwaamheid tot herstellen en ver
zoenen. HO heeft gepredikt, dat men het
verledene moet vergeven en vergeten waar
om brengt hy dat dan niet in toepassing
„Waarom begint hy niet met het afkondigen
van de algemeene amnestie, welke Lord
Kitchener te Vereeniging aan Generaal
Botha plechtig heeft beloofd, in tegenwoor
digheid van Lord Milner
„Een verbroken belofte is geen goedegrond-
slag (m op voort te bouwen, en de Boeren
kunnen geen vertrouwen schenken aan onze
betuigingen, zoolang de honderden rebellen,
die nog in harde gevangenschap zuchten
wegens oorlogsdaden door hen gepleegd, niet
in vryheid zyn gesteld.”
Maar het adres der Boeren, waarin ver
zocht wordt om algemeene amnestie èn om
verlof voor alle burgers der gewezen repu
blieken om naar hun haardsteden terug te
keeren, is nu aan Chamberlain toegezonden.
In antwoord op het verzoekschrift, door
de voormannen der Boeren aan Chamberlain
aangeboden zeide deze, dat hy liever gezien
had/ dat het geschrift niet alleen vragen
had ingehouden, maar ook erkenning van
hetgeen de Engelsche regeering reeds voor
hen had gedaan.
Wat het verzoek om amnestie voor de
rebellen betreft, zeide Chamberlain, dat de
voorwaarden van Vereeniging door de hoofd
mannen der Boeren zonder voorbehoud waren
aangenomen en dat deze voorwaarden geen
gewag maakten van zulk een amnestie.
Voordat zy amnestie voor de opstandelingen
vroegen moesten zy maar eerst de mannen
van hun eigen volk vergiffenis schenken, die
zich hadden overgegeven en de Engelschen
geholpen hadden.
De verbannqa burgers zouden geen Ver
gunning krygem terug te keeren tenzy zy de
voorwaarden van Vereeniging aanvaarden.
Komende op de burgers die in Europa
vertoeven, zeide hy, dat het de plicht tyas
van de regeering den vrede te handhaven
«Ik geloof niets, ah dat ik geen tijd heb om
lang te wachten,” sprak Cornelis bedaard
«Een verduiveld wakkere jongen," murmelde
der waard en verliet de gelagkamer.
Na enkele minuten keerde hij terug met twee
tamelijk goed gekleede heeren, van wie één door
Vanderbilt herkend werd als dengene, dien hij
’s morgens gesproken had, De roodharige Sullivan
reikte den jongen scheepseigenaar de hand eü
stelde hem zijn rqetgezel voor Deze was een
langfl^ magere, jón^e man, met donker haar en
schuw blikkende oogen. „Mijn neef, Mr. Furtlé,”
sprak Sullivan, en, op Cornelis wijzende; „deze
is de energieke jonge man van wien ik je ge
sproken heb. Hij bezit eene flinke boot, die hij
ons, tegen betaling ter beschikking wil stellen.”
>Nadat ik het doel der Vaart vernomen heb,”
sprak Cornelis.
»0 I het is eene 4eerlijke zaak, dié wij voor
hebbenmaar laat ons iu dat kamertje hiernaast
gaan, dan kunnen wij vrijer spreken we kunnen
tot uwe geruststelling de deur open laten,”
Ik ben doorgaans niet bevreesd en zou ook
wel bij u boven gekomen zijn, als ik mij niet in
een berucht huis bevond,” antwoordde Cornelis.
»U hebt gelijk en ik zal u ook zeggen waarom
ik u hier bescheiden moest maar eerstwat wilt
ge drinken?”
„Ik zou wel ?en glas sodawater willen.”
A, zoo, dus matigheidsman. N’u, ccA M,:u
,wij drinken wijn, niet waart Furtle
Dé lange man gaf een toestemmend
de kastelein kreeg de noodige
deze zich weer verwijderd had
vallen. Dit alleen zou reeds voldoende zyn
om do dwaze veronderstellingen van do Daily
Telegraph te logenstraffen.
De „Daily News” verneemt uit Washington,
dat aan het departement van Staat bericht
uit Engeland is ontvangen met de voor
waarden, onder welke Engeland bereid is,
het geschil met Venezuela aan arbitrage te
onderwerpen. Het is mogolyk, dat alle han
gende quaestie» tusschen Venezuela eenerzyds
en Duitschland en Engeland anderzyds op
een te Washington te houden conferentie
zullen worden besproken, alvorens aan het
Hof van Arbitrage te worden voorgolegd.
Engeland gaat zelfs met geen enkel woord
in op Castro’s voorstel, den president eener
Amerikaansche republiek als arbiter aan te
wyzen.
Volgens „Reuter” is het Engelsche ant
woord in overeenstemming met de opvattin
gen van Duitschland. De Britsche regeering
verklaart zich bereid om, indien zulks door
Vezezuela wordt verlangd, met gemachtigden
te confereeren. Do bepalingen der nieuwe
Britsche nota wyken slechts weinig af van
de oorspronkelijke voorstellen, doch men
gelooft te Washington, dat de verbonden
mogendheden cn Venezuela het wel met
elkaar eens zullen worden en dat do quaestie
ongetwyfeld voor het Hof van Arbitrage zal
worden gebracht.
Vorder seinde „Reuter” nog, dat ook het
antwoord van Duitschland te Washington
was ontvangen. Het is vrywel gelijkluidend
met do Britsche nota en bevat de voorwaar
den, welke door Venezuela moeten worden
goedgekeurd, voordat aan arbitrage te den
ken valt.
3)
Ten dien tijde klonk uit vele huizen oorver-
doovende muziek, geschreeuw en glazengerinkel,
afgewisseld door vloeken, razen en noodkreten,
als de zwartjes met hun geliefd scheermes aan
den gang waren.
Cornelis Vanderbilt stoorde zich echter aan dit
rumoer niet, maar zocht het huis, Dollar-Scot, op,
dat hij weldra vond. Hij trad deze „knijp” bin
nen, baande zich een weg door de rookende en
drinkende mannek), naar het buffet en vroeg den
kleinen, dikken, kaalhoofdigen waard naar Patrick
Sullivan.
»Die deur uit; dan drie trappen op en
mer links, daar kunt ge hem vinden,”
waard,
„Ik zal niet naar boven gaan,” sprak Cornelis
slagvaardig, „zeg hem maar dat ik hier ben en
als Mr. Sullivan mij spreken wil, moet hij maar
hier komen.”
De kastelein zag Cornelis met een verwonder
den blik aan en zeide spottend
„Je gelooft zeker, dat je boven geslacht zal
worden I”
Kidd.
itdekt heeft, en dut
van zijn wonderbaar
bekend is, en welke
studie in het zoeken
om allo kwalen van
enezen. Er ia geen
Docter» wanneer hij
e genezingen die hij
larheid zijner woor-
dijke gronden geba-
verkregen in de be
nde vele jaren. Het
ire Levena Kracht
jeren, want hij zend
genoegzame hoeveel*
vonderbarende gene
va waagt. Sommige
jn zeer merkwaardig
getuigenissen, zouden
mmen hebben hunne
len loopen nadat zij
ten gebruikt hadden,
jeren waren opgege-
e en vrienden terug
maag Jiart-. lever-,
tten zijn als op ma*
Ipijn, ruggepijn, ze-
verkoudheid, asthma,
keel ongesteldheden,
zoo spoedig hersteld
ronder is.
aofor ataxia, water-
beien zijn spoedige»
et gansche lichaam,
oedsoroloop en eene
edig verkregen Voor
lijk en komen onder
le >Levena Kracht».
medicijnen. Het is
waarvan gij genezen I
len u dadelijk franco
M
Frankbijk.
Volgens besluit van don minister van
marine, Pelletan, zal voor de arbeiders in
allo arsenalen en etablissementen, buiten de
havens, van den 15en dezer af, de achturige
werkdag definitief ingevoerd worden.
Eergistermiddag maakten de leerlingen
van de „écolo de médecine”, waar de nieu
we hoogleeraar dr. Poirier zyn eerste colle
ge zou geven, zoo’n spectakel, dat dr. Poi
rier, die niet in den smaak bleek te vallen,
de zaai moest verlaten. Ook later trachtte
hy tevergeefs zyn onderricht te hervatten.
De minister van marine heeft in een
interview verklaard, dat hy nimmer in de
Inrichtingen welke gevaar, schade of
HINDER KUNNEN VEROORZAKEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
Gouda,
Gelet op de artt 6 en 7 der Hinderwet
Brengen ter algemeene kennis, dat op de Secre
tarie ter visie zyn gelegd verzoeken met bijla
gen van
10 de firma J. F. Herman Zoon te Gouda
om vergunning tot oprichting van eene labiks-
kerverij, gedreven door een gasmotor van 6 P. K
in het perceel gelegen aan de Karnemelks'oot
Wijk R No 590 591, Kadastraal bekend Sectie
A No. 3257 r
ae E. Arenda te Gouda om vergunning tot
oprichting van eene koek en banketbakkerij met
heeteluchtoven en eene suikerballenbakkerij in
het perceel gelegen achter de perceelen aan de
Gouwe Wijk C No. 81 en 82, Kadastraal bekend
Sectie B No. 2053
Dat op Vrydag den 23 Januari 1903, des na
middags ten i‘‘t ure, op het Raadhuis gelegenheid
zal zijn om bezwaren tegen de gevraagde vergunnin
gen in te brengen en dat gedurende drie dagen vóór
dien dag op de Secretarie der Gemeente van de
ter zake ingekomen schrifturen kan worden kennis
genomen.
Gouda, den 9 Januari 1903
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
R. L. MARTENS.
De Secretaris,
BROUWER.
Terwyl de reis van graaf Lamsdorf naar
Weenen, Belgrado cn Sofia algemeen wordt
beschouwd als een vredesboodschap, verneemt
de D»ily Telegraph uit Konstantinopel, dat
men daar zéker een oorlog verwacht tegen
het voorjaar.
De Turksche regeeringskringen moenen,
dat Rusland met groote dubbelzinnigheid han
delt tqgenover Oostenrijk, en dat het doel der
zcndiqg van graaf Lamsdorf was, een gemeen-
schappélyken aanval der Slavische staten,
die 300,000 man in het veld kunnen bren
gen, tegen Turkye te organiseeren. De
vereenigde strijdmachten zouden gemeen
schappelijk Turkye aanvallen, terwyl de
Turksche troepen over den invloed van
Yildiz, verbrokkeld werden om de grenzen
van het Rijk in Europa en in Azië te be
schermen. Wanneer de gecombineerde Slavi
sche strijdmacht den eersten aanval heeft
uitgevoerd, zal Rusland troepen in de nabij
heid van Konstantinopel aan wal zetten, en
daar voor zich zelf gunstige vredesvoorwaar
den bedingen. Dan zouden, volgens de Daily
Telegraph, de Slavische staten tot de ont
dekking komen dat Rusland ze slechts ge
bruikt had om de kastanjes voor den Tsaar
uit het vuur’te halen.
De Sultan en de-paleiskliek beginnen te
begrijpen dat zy den toestand niet meer
beheerschen zy vertrouwen Duitschland niet
genoeg, en pogen voortdurend steun van
Engeland te verkrygen.
Uit Petersburg wordt echter gemeld, dat
de Panslavistische party zeer ontevreden is
over de resultaten van de reis van graaf
Lamsdorf, daar deze gepoogd heeft een rege
ling van dé Macedonische quaestie tot stand
te brengen zonder dat Turkye wordt aange
vuld waren, wendde Sullivan zich tot Cornelis en
sprak1
wMijn neef hier baart mij veel zorg. Hij heeft
zich te Philadelphia, zonder mijn weten, bij de
militie laten aan werven. Hij had'het handgeld
ontvangen en was al bijna gekleed, toen hy tot
zijn geluk bemerkte, dat hij een domrnen streek
had begaan, en op de vlucht ging. Nu is het te
doen om ongemerkt hier van daan'te komen. De
havenpolitie is gewaarschuwd, dus met een ge
woon schip loopt hij kans ontdekt en gevangen
genomefi te worden. Gelukkig ligt er een vracht
schip aan de spits ,van Fire-Island, welks kapitein
ons aan bpord wil nemen, als wij heden avond
ten zeven ure daar zijn. Nu is het te doen om
ons daar, met uwe boot, tCib^ngen, waarmee ge
vijftig dollars verdienen kunt.”
Vijftig dollars, goud geld I De begeerte be-
heerschle 'Cornelis een oogenblik, maar eene in
wendige stem fluisterde hem toe voorzichtig te
zijn. Hij bedacht, dat het voorthelpen van mili
taire vluchtelingen streng gestraft werd, en zou
hij nu, voor vijftig dollars, zich misschien jaren
ongelukkig maken r Neendat zou dwaas zijn
en daarom zei hij kort en bondig
#Nu ik weet waar het om te doen is, gevoel ik
mij verplicht van de zaak af te zien, Sir.”
Sullivanstoof op en schreeuwde: >Q, ho
mijn jongen, geloof je, dat je daar wat onrecht
vaardigs of misdadigs mee doét, een armen kerel
te helpen de gehate militie te ontloopen
«Geen misdaad. Sir, maar toch eene daad, die
oenigen tijd in de gevangenis kan bren
lie doe ik voor geen vijftig dollars.”
er brieftiartwor-H
toegesonden doot
altbommel.
4 Zn. Go»<**
