i' T te LIEFDE EN BAAT. Mo. 9032. t Ai©ww«- cw- Advertentieblad voor Gouda en Omstreken, Ml 16 Februari 1903. Bultenlandscb Overzicht. FEUILLETON. Maandag Vacahtie of Gezondheids- Koloniën. '1 gemaakt. ieder dütijn van tari» jon| hier cl. dwAnrichf- t”, Haarlem Wordt virvolfd!) Ill Dit No. bestaat uit Twee Bladen. EERSTE BUD. e opengesteld, i te allen tijde ndelaar een Ische uitgave kracht be roe tu iende CiOUDSffl E(OIIIHT lyfcste U voor Heerst sr schoenwerk, I Müller Ct Men lette goed erfc.— eerfc, lalasteriee, MWW.AIHIW Zn. Gouda per jaar on- die hem aan hem op te tigers worden maal komen jn in Arabiö, i, Birma, Ma- hoofdtekst halfmaande- e tijdschrift uit de Be ving eener m de Aarde, Heer E. T. ra Kuiper in it der Ven- ap maakt, immer is rijk luetreerd rtgen photo- ■ieche opna- lelefoon A o. £2 De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN. O de onde spreuk op Hollandsche munt. Concordia res parvae crescunt Discordia magnae dilabunter. (door eendracht worden kleine zaken groot, door tweedracht gaan groote te niet) Dr. P. 8CHELTEMA. Gouda, 14 Februari 1903. Telefoon Ko. A DVERTENTIEN worden geplaatst 1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. deken in oude en tegenwoor- idd, Balte. •35.U.S™ verstijfd Maar dat had zijn. Was de arme jongei De abt greep de lai mede, niet zondofanwi dicht bij RenatoÖe was aanmerkelijk De oogen daatóy^^>^Wwd geopend en vol schrik of wanhdoift'0^*KfM thans dicht ge vallen. De bleekheid was nog altijd doodelijk te noemert, maar men zou toch haast zeggen, dat er een weinig bloed naar de wangen gestegen was. Die beide opmerkingen, waaraan de eerwaarde priester nauwelijks durfde gelooven, hoewel hij het met eigen oogen zag, brachten zijn ontroering ten toppunt. Plichtbesef hielp hem bij ’t onderdrukken van zijn ontsteltenis, en begrijpende, hoe hij op dit oogenblik meer dan ooit zijn kalmte en zijn te genwoordigheid van geest noodig had, trok hij opnieuw, na de lamp terzijde te hebben gezet, het hemd, dat de borst des schilders bedekte, vaneen, en bracht hij nogmaals zijn oor tegen het hart, vlak onder het kogelgat. heeft, en dat jn wonderbaar d is, en welke >in het zoeken ille kwalen van Er is geen irs wanneer hij izingen die hij 1 zijner woor- gronden goba- agen in debe-, de jaren. Het .evens Kracht»** want hij zend gzame hoeveel- rbarende gene- agt. Sommige r merkwaardig enisson, zouden hebben hunne open nadat zij bruikt hadden, waren opgege- vrienden terug hart-, lever-, ijn als op ma- ruggepijn, ze- adheid, asthma, mgesteldheden, joedig hersteld ataxia, water- zijn spoedig en msche lichaam, inloop en eene rerkregen Voor n komen onder evens Kracht», cijnen. Het is ran gij genezen dadelijk franco Inzending van Ad verten tien tot 1 uur dep midd. In eene rede, welke hjj gisteravond hield, zei de Engelsche-minister Balfour dat hjj een bericht had ontvangen van lord Lansdowne, waarin gezegd werd dat alle moeilijkheden met Venenuela uit den weg geruimd waren. Nu bet Britsche en Duitsche protocol beide waren aangenomen, bestond er geen hinder paal meer, welke een volkomen regeling der zaak, binnen een afzienbaren tjjd, in den weg zou staan. Bowen verwachtte dat de onderteekening der Britsche, Duitsche en Italiaansche pro tocols gisterenavond tusschen zeven en acht uur zou plaats hebben in het gebouw der Britsche ambassade. lalië zag af van zjjn eisch om een ver hoogde contante betaling. het recht, om eigendunkelijk het woreldtooneel t2 verlaten die, hoe atkeurenswaard zijn daad ook mocht zijn, toch blijkbaar het slachtoffer was geweest, van een diep en zedelijk leed, of wel van eenig onbekend verraad, waarin de liefde een groote rol moest hebben gespeeld. In staande houding, bleek en ernstig, met het oog op het lijk gericht vroeg de goede priester zich af, wat hem te doen stond Het gerecht waarschuwen Ja, ongetwijfeld Toch kwam hier eenige aarzeling bij hem op, een soort van vrees voor ’teen of ander schan daal, dat uit het onderzoek van de rechtelijke macht zou kunnen voortvloeien Mannen als deze eerwaardige priesters, zijn zoo gewoon om in ernstige zaken met beleid en met bescheidenheid te werk te gaan, dat ze bijna altijd een soort van vrees gevoelen, wanneer de plicht gebiedt van hunne gewone voorzichtigheid af te wijken. Bovendien had de abt voor dien armen jongen die daar koud en roerloos op zijn doodsbed lag, plotseling een groote sympatie opgevat, en ook die hield hem terug om terstond handelend op te treden. De abt Galli bedacht, dat de Kerk hare gebe den en de begrafenis in gewijde aarde aan den zelfmoordenaar ontzegt, en was hier niet de be doeling, zoo niet het feit van den zelfmoord dui delijk voor handen? En dan wie en wat was die weg gevluchte vrouw Zoo zij behoorde tot de hoogste kringen, tot de een of andere bekende familie wat al on- Het gebeurde vroeger nog al eens en zeker tegenwoordig ook nog wel, dat, een prik ge boren wereldburger of burgeres, bjj zjjn of baar komst op dit „aardsche tranendal” reeds een aardig spaarpotje aantrof. De a.s. vader en moeder hadden, met behulp van een groot, groen, grof aarden varken, voorzien van zulk een aardig krulstaartje als slechts dergelyke beestjes er op nahouden en van eene groote vierkante opening in zjjn rugge- graat, bjj alle mogeljjke en onmogeljjke feest jes gezorgd, dat onze jeugdige terstond vreug dekreten kon en mocht aanheffen en wanneer hjj of zij naderhand het een of ander noodig had en de oudelui nu juist niet ruim bjj kas waren, konden door de slachting van ons beestje soms wonderen geschieden. Iets dergeljjks is verleden jaar in onze goede stad gebeurd. Men verwachtte tegen het begin van 1903 een kleintje, alle teekenen waren aanwezig en ziet de Gouwenaars hebben, vooral de jeugdige, voor dit klein- tje een spaarpotje aaogelegjUJg^^ kleintje nu geboren zal worden, ach, wjj doctoren weten dat al evenmin te zeggen als andere menschen, doch wjj meenen van spoedig, zeer spoedig en het is daarom, dat ik voor dat Gouwenaartje hoewel nog onge boren, enkele oogenblikken uwe aandacht vraag. Doch laten wjj alle beeldspraak varen. Gjj weet, waar ik heen wil, reeds uit het bovenschrift. Gjj herinnert u, dat einde Juni 1902 een aantal kinderen een muziekuit voering hebben gegeven en hebben opgevoerd „de Woudkoningin” en dat getuige een inge zonden stuk in de Goudsche Courant van 30 Juni, onderteekend door de heeren M. Spruit, J. H. B. Spaanderman, en C. W. J. Natzjjl, de opbrengst dier uitvoering bestemd is, als le gave voor eene vacantie-kolonie hier ter stede. VFi’Z de zaak hier in Gouda gelukken, dan moet er een commissie gevormd worden, die de zaken regelt, donateurs voor het goede doel wint enz., enz. Ongetwijfeld zal wel één der heeren doctoren hier ter stede in die com missie zitting willen nemen" enz., enz. stond er onder. Welnu, volgens een bericht in het Dagblad dezer dagen, is die commissie zoo goed als gereed. De ondergeteekende, die zeer met het plan is ingenomen, kan tot zjjn grooten spjjt nog i7) Nergens lag iets wat op een pistool geleek en al was daar ook een pistool gevonden, daaruit was toch nooit het bewijs op te maken, dat inderdaad een zelfmoord was gepleegd. Het ware toch al te dwaas, al te onmogelijk geweest om zich voor te stellen, dat die jonge man met een geladen revolver in de rechterhand zich met een ander pistool en met de linkerhand zou hebben doodgeschoten Moest hier dus niet gedacht worden aan een misdaad, aan een moord r Maar waartoe die misdaad, waartoe die moord Met welk doel Aangezien Renato, blijkens het door hem ge schreven en geteekende briefje, toch zich zelfden dood wilde geven, had niemand anders gesteld dat men hem uit den weg had willen ruimen die geheel onnoodige misdaad behoeven te P De abt Galli kwam weer bjj het doode lichaam meer en meer bewogen, meer en meer vervuld van diep medelijden voor den jongen man. die, hoe misdadig een dergelijk besluit in de oogen van velen is, ja zeggen wij het er hij, in de oogen der geheele menschheid want niemand heeft Zwitserland, maar de liefde van vader en moeder is hun des te grooter gebleken, nu zij weder thuis zjjn en deze zoolang hebben moeten missen. En weder een ander, ook al zoo iemand met “zwarigheden zal in het midden bren gen. '„Die dingen zjjn ni goed voor heele groote rjjke steden, maar kosten te veel, om er in een stad als de onze mede te beginnen 1 Hem verwjjs ik naar een stuk in het „Tjjdschrift van Armenzorg” van 3 November 1900 van den jjverigen secre tari» van het Rotterdamsch Comité, den heer G. L, Zwartendijk, en getiteld „Gezond- heids-koloniën in kleinere steden”. Hjj geeft daarin den raad, dat men in dergeljjke plaatsen „Coöperatief” moet optreden. „Coöperatief” vreeseljjk woord voor de vganden van „Coöperatie”, het is jammer miswhien voor de goede zaak dat do beer Zwartendijk dit woord gebezigd heefthet gaat er mee als met „sociaal”, men vergeet de beteekenis er van, daar men bjj het gebriflk meestal denkt aan „te niet gaan van den middenstand” evenals men sociaal zich jojjna niet kan denken zonder „demo crat^1’ en deze voor velen nog een schrik beeld'- zjjn. Nu wil Coöperatie niets anders zeggen dan „medewerking,” samenwerking met andere kleinere plaatsen. Ziedaar wat de heer Zwartendijk wil en wat na 1900 oek- i'eads geschied is. De kleinere plaatsen stichten te zamen een kolonie-gebouw of huren er een van de grootere. Dordrecht, Rotterdam, den Haag hebben hunne gebouwen, maar Vlaardingei, Maas sluis, ja zelfs mjjn vorige standplaats Slie- d recht, hebben hunne vacantie-kolonie en zou het dan in onze goede stad niet gaan Neen, met „coöperatie” van alle richtingen hier ter stede, met „coöperatie” van andere kleine plaatsen of van één der grootere zul len wjj dit jaar zeker reeds onze kolonie kunnen uitzendenIn onze stad doet men veel aan weldadigheid, laten wjj met onzen tjjd medegaan en ook met vereende krach ten, dit weldoen van den nieuweren tjjd (de eerste kolonie werd door Rotterdam uitge zonden in 1884 of 1885) steunen gedachtig aan de oude spreuk op Hollandsche munt. rust, wat al schande, bijaldien datgene wat nu nog een geheim was, door de justitie aan het daglicht werd gebracht I De priester wist zelf niet, hoe t zoo kwam, doch eensklaps greep hij, met een opwelling van deernis, Renato’s hand een schok voer hem door het lichaam. Die hand was nog niet koud de arm, dien hij had opgelicht, was nog niet toch reeds ’t geval moeten m derhalve nog niet dood imp van tafel en kwam daar- ^willekeurige huivering, uitdrukking daarvan Gisteren werden in de Fransche Kamer de besprekingen voortgozet over de „bonil- leurè de crü” (landbouwers, wien het privi lege geschonken is voor eigen gebruik bran- dewjjn te stoken). De afgevaardigde Poincaré wjjdt langen tjjd uit over zjjn voorstel om artikel 17 en volgende te splitsen. Hjj acht de concessies van minister Rouvier denkbeeldig. Deze verklaart zich tegen het privilege den „bouilleurs de crü” steeds geschonken en bestrjjdt de splitsing der artikelen, welke daarna verworpen werd met 219 tegen 212 stemmen. De afgevaardigde Binder hield een inter pellatie over de rol, welke ministers en po litieke personen gespeeld hebben in de Hum bert zaak, om te wjjzen op de zedeljjke ge«j dragsljjn van het kabinet-Combes. De spreker viel op zeer heftige wjjze de parlementaire wereld aan. Ni eerst tot de orde geroepen te zjjn, werd vervolgens de censuur oeer hem uitgesproken. Toen Binder verzocht werd de tribune te verlaten, bleef hjj doorspreken, waarop pre sident Lockroy zjjn hoed opzette en de zit ting geschorst werd. De zitting werd later hervat. De minister van justitie, Vallé, zei het volgende: ,Ik ben benieuwd te weten of in dit land schur ken en dieven het recht hebben eerljjke lieden in staat van beschuldiging te stellen. Eerst wordt mjj verweten dat ik de schuldi gen niet heb doen vatten en nu wordt mjj er een verwjjt van gemaakt dat ik hen heb laten aresteeren”. Op verzoek van minister Combes zal deze interpellatie gehouden worden na de andere. geen zitting in die commissie nemen, maar wil gaarne, door de aandacht op de zaak te vestigen, het zjjne bjjdragen, om deze te doen slagen. Wat beoogt men nu met het uitzenden van Vacantie-Koloniön of liever gezegd Gezond- heids-Koloniën Het doel is om klierachtige, bloedarme, zwakke kinderen (en hoeveel loopen er niet in onze stad rond gedurende ^,de zomer maanden, enkele weken te brengen onder de voor hen zoo gunstig mogeljjke hygië nische verhoudingen. Hetzjj aan het strand, hetzjj in onze heerljjke dennebosschen wil men ze laten happen lucht, zuivere lucht, zoowel overdag, als ’s nachts (ruime slaap kamers) terwjjl men ze tevens goed voedt met eenvoudige kost, waarbjj de melk de eerste rol speelt. Wel zal het onderwijs gedurende dien tjjd stilstaan, d. w. z. de schoolgeleerdheid!! daar staat echter tegen over, dat deze kinderen een aanschouwelijk onderwjjs zullen genieten waarvan onze beste onderwijze) s zouden watertanden. Nu zal menigeen zeggen, wat haalt nu zulk een verbljjf van enkele weken uit! Niets immersGij waarde lezer, die aldns spreekt, hebt misschien in theorie geljjk, maar de praktjjk leert het tegenoverge stelde. Wel doorvoed, meestal enkele pon den zwaarder geworden, met roode wangen keeren de mqeste kinderen terug on bet grootste aantal daarvan is krachtiger gewor den, terwijl bjj enkelen een tweede verbljjf in een volgend jaar eerst deze wonderen doet. Vooral hebben deze uitzendingen goede resultaten, wanneer het comité, na de terug komst van de kolonistjes nog gedurende en kele weken wat melk voor hen verkrijgbaar stelt, geljjk men in Rotterdam en zeker ook wel elders doet. En een ander, zoo iemand, die altjjd groote aanmerkingen heeft, omdat hjj begrjjpt, dat een aanslag op zjjn portemonnaie wordt gedaan, zegt: „Maar u maakt de kinderen ontevreden, u verwent ze, zjj zullen na hun terugkomst het thuis niet meer kunnen vin den.” Eilieve mevrouw, wanneer gjj van uw zomeruitstapje thuis kwaamt, hoe vindt gjj dan uwe eigen woning? Kom, bekent het maar. Gjj hadt meer dan genoeg van alle hotels, met den aan kleve daarvan en waart wat bljjde, toen gjj weder thuis waartja, ik heb wel eens hooren zeggen, dat sommigen juist het grootste genot van het op reis gaan den dag der thuis komst vinden. Zoo is het met de door ons be doelde kinderen ook. Jaren daarna spreken ze nog met voldoening over hun verbljjf in de kolonie, evenals gjj over uw reis naar Een halve minuut was er nog niet verloopen, of de priester richtte zich weder op, ditmaal nog bleeker, dan de jonge man, die daar roerloos ter neder lag en zijn blik, vol van vreugde, wendde zich hemelwaarts, in een plotselinge aandrift tot dankbaarheid. Mt hart van den gewonde klopte zwak, maar *t IRttyte dan toch I En zoo de abt Galli mocht twijfelen aan het geen zijn oor had gehoord, hij zag nu ook, hoe uit de wond op nieuw het bloed van den twin tigjarige begon weg te vloeien Neen, de sngehikkige was niet dood en der halve bestond er nog eenige kans om hem te redden. Zoo was althans de eerste gedachte, die bij den braven priester opkwam. Maar nu mocht er ook niet getalmd worden en was de hulp Van een arts, de on middellijke hulp, dringend noodig. De abt Galli herinnerde zich enkele malen bij mevrouw Pistrucci een officier van gezondheid van het Fransche leger te hebben ontmoet, iemand, die ondanks enkele eigenaardigheden in zijn ka rakter en ondanks den naam dien hij had van-al ruw en plomp te zijn, op hem den indruk had gemaakt van een ernstig mensch te wezen, op wien men in geval van nood ten volste vertrou wen kon.

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1903 | | pagina 1