OOD
:rt
LM EN HAAT.
EGT,
i
Aiewws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
Vrijdag 17 April 1903.
No. 9083
42ste Jaargang
Bultenlandscli Overzicht.
FEL1LLE1 OA.
rei
staken
werken.
H’
:ao
iglijders
25 oents
el van den Heer
m Pachter der
rwiw”
V
jouda.
I
April,
I DA.NTZIG,
fonds 8 uur.
•I
i||
kregen aanslui-
rlX
Zn. Gouda
id gratis.
het Rijks Intel
oriefkaart wordt
.gezonden door
tbommel.
g van den Heer
HAN, (Piano),
I (Violoncellist
orkest) te Am-
NG 4 10 cent
APRIL b(j den
'OGEN BOOK,
te Amsterdam,
NTZIG, (viool)
werkelijke hulp
fik gekookt
ik voor da
«lepels van
>lata) Als
geval van
gebruiken.
iste a T.
de EchtP
i, tesamen-
jen in den
naam des
rervaardigd
wereklbe-
31* Stoll-,
)EGEN".
i verkrijgbaar
DE VISCH-
1.011MIIL COURANT
Telefoon .\o. 81
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
'met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
preofbusje.
Ól86
cr Neder-
jaarj voor per-
m K. M. 1,
Het is waarlijk ernst geweest wat de Figaro
op 1 dezer meldde, dat er oorlogsschepen be
schikbaar zouden gesteld worden vonr de
senatoren en afgevaardigden, die wensebten
deel te nemen aan het uitstapje naar Algiers,
dat de minister van Marine in het gevolg van
den President maakt.
De Jeanne d’Arc is geëscorteerd door zes
oorlogsvaartuigen, waaronder de Saint Louis
en de Jauréguiberry het eerste met Pelle-
tan aan boord naar Algiers onder stoom
gegaan. Een zeker aantal leden der beide
wetgevende lichamen is over die bodems
verdeeld. De heeren zullen bun pleizierwel
op kunnen.
Het kan leelyk spoken op de golven van
de Middellandsche Zee en het doet dat op
dit monent nogal erg ook. Loubet had reeds
eenige moeite om aan boord te komen in de
haven van Marseille vanwege het onstuimig
weder, zoodat eenmaal in het ruime sop de
groote schepen wel zullen slingeren en stam
pen, zooals alleen een oorlogsbodem dat kan.
De koning van Portugal heeft ook een schip
zyner vloot, dat hetwelk zyn naam Dom Carlos
draagt, naar Algiers gezonden om Loubet te
begroeten.
Tegenover iedereen had ik haar willen ont
maskeren tegen iedereen had ik willen zeggen,
hoeveel zij waard was, en ik had haar even
ongelukkig en ellendig willen maken als zij ’t mij
had gedaan
Maar nooit, nooit is mij iets mogen gelukken
van alles, wat ik zoo gaarne met hart en ziel had
willen gedaan krijgen", voegde hij in machtelooze
gramschap er aan toe. „Nooit heb ik mijne droo-
men kunnen verwezenlijken I. Altijd, wanneer
ik weldra naar de begeerde vrucht meende te
zullen kunnen grijpen, hetzij dan talent, liefde,
geluk of wraak, hetzij als artist als minnaar, als
vader ot als wrekende gerechtigheid, altijd is het
doel mij ontvlucht, altijd ben ik zelf machteloos
en verwonnen neergezonken.
God is altijd tegen mij geweest
Een paar malen liep hij het atelier rond, met
voorover gebogen hoofd en gebalde vuisten, ten
prooi aan een sombere woede, aan een nameloos
gevoel van wanhoop. Het meisje, zoo eensklaps
geplaatst te midden van een droevig levensdrama
had Renato met steeds klimmend leedgevoel van
woord tot woord gevolgd. Diep beklaagde zij den
armen man en met heel haar hart was zij in
opstand gekomen tegen de diep verdorven vro tw,
die zij in haar nog bijna kinderlijke onwetend
heid beschouwde als het slechtste schepseldat er
ooit had geleefd, als een afschuwelijk monster
Eindelijk kwam Renato weder bij Angelina,
die al dien tijd het stilzwijgen had bewaard en
herhaalde met een dippen zucht
«Ja, God was t/gj^mij, want op 'toogenblik,
dat ik handelend^ moest optreden, las ik in een
President Loubet, receptie verleenende
aan de vreemde gezantschappen verzocht
elk der eskader-commandanten, (aanwezig
waren een Russisch, Italiaansch, Engelsch
en Spaansch eskader) zyn dank over te
brengen aan hunne vorsten.
De heer Bertrand, de afgevaardigde uit
de financieele kringen voorstellende, sprak het
volgende„Gy vindt ons thans, mynheer de
president, zeer onder den indruk van het feit,
dat de gewezen gouverneur van Algiers, de
heer Révoil, die alle bewyzen had geleverd
voor zyn toewijding aan de zaak der kolo
nisten en inboorlingen, die de kunst verstaan
had alle krachten in dezelfde richting te
leiden ter verhooging van de welvaart van
Algiers, afstand gedaan heeft van zyn hooge
waardigheid, geheel onverwacht. Op ons rust
de plicht, na n een hartelyk welkom toe
geroepen te hebben, aan den heer Révoil
onzen spijt uit te drukken over zyn heen
gaan”.
Aan den feestmaaltijd gisteravond gegeven
ter eere der buitengewone gezanten bracht
president Loubet een toost uit, waarin hy
dank zei aan de vorsten, die om den pre
sident der Fransche republiek te begroeten,
op de vriendelyke gedachten waren gekomen
eenige fraaie schepen van hunne eskaders
Op den 18en Landdag der Belgische Ar
beiderspartij te Brussel is de belangrijke
vraag ter sprake gebracht of het raadzaam
was, na de vergeefsche poging van het vo
rige jaar, opnieuw den eisch te stellen van
het algemeen stemrecht en zoo ja, of dan
weer gedreigd moest worden met de algemee-
ne werkstaking? Een tweede punt van be
spreking was of de party anti-clericale poli
tiek zou voeren en samen gaan met liberalen
en andere vooruitstrevende groepen.
Furnemont en twee redacteuren van „Le
Peuple” voerden het woord om tebetoogen,
dat het algemeen stemrecht •even noodig was
als dagelyksch brood, want zonder politieke
gelykheid was er in België tegenover de
clericale regeering geen redding mogelyk.
Men mocht echter de fouten van het vorig
jaar niet herhalej^n niet onvoorbereid en
onvoldoende toegerust ten strijde trekken.
Vandervelde, Anseele en Destrée bleken
onverzoenlyk op het punt van samengaan
met de liberalen. Het vorige jaar hadden
dezen geweigerd met de arbeiderspartij samen
in het strijdperk te treden en in Nederland
was de muilkorfwet aangenomen met behulp
der liberalenmen moest op het standpunt
blijven staan van den klassenstrijd.
De volgende motie werd aangenomenDe
Landdag legt den nadruk op de noodzake
lijkheid, binnenkort het algemeene en gelijke
stemrecht te veroveren, en acht gebiedend,
de algomeene staking als uiterste middel voor
te bereiden ter verovering van de politieke
gelijkheid”.
Den socialistische afgevaardigden werd de
opdracht gegeven, voor de Kamerverkiezin
gen van Mei 1904 een nieuw voorstel tot
grondwetsherziening in te dienen.
De Russische regeering zal als zoen
offer voor het vermoorden van baar con
sul Schtscherbina vergunning tot den bouw
eischen van een monumentale Russische kerk
en klooster in Tscheschme, tegenover Smyr
na Rusland kreeg van den Oekoemeenschen
patriarch een groot terrein, dat aan dezen
toebehoorde. Vroeger kwam Rusland reeds
meer met zulke voorstellen by Turkye aan,
om, evenals in de buurt van Konstantinopel,
waar het in San Stefano reeds een soortge-
lyk monumentaal bouwwerk bezit, meer Rus
sische kerken te mogen bouwen, doch Tur
kije wees ze toen van de hand.
Van andere zyde beweert men, dat Rus
land als schadevergoeding een bedrag van
ongeveer een half millioen zal vragen en
bovendien den eisch stellen, 20,000 Anato-
lische soldaten naar Oud-Serviö te zenden
om voorgoed de Albaneezen onder den duim
Inzending van Advertentiën tot 1 uur dei» midd.
68)
Ik zal ook dè namen verzwijgen, die mij op
de lippen branden, maar die u niet aangaan, en
tevens moet ik u dringend op het hart drukken
om ook niet van mij te reppen tegenover.tegen
over vreemden, om niemand ooit te zeggen, dat
wij elkander hebben ontmoet en leeren kennen.
«Angelina zag hem met groote bevreemding
aan*.
«Men zou, zeide hij op een toon, waarin wel
eenige verlegenheid merkbaar was, men zou den
aard van onze wederzijdsche genegenheid niet
begrijpen, zie jemen zou daarom lachen of ze
gaan belasteren, ik verzeker het u en als men
ook te weten kwam, dat jij op een schildersate
lier als «model* had dienst gedaan, al ware het
ook maar voor een uur, zou je dat alleen in je
volgend leven altoos benadeelen. Beloof je mij
dus om over alles het striktste stilzwijgen in acht
te zullen nemen i
«Ik beloof het u I*
«Goed, dan zijn wij ’teens
Toen begon Renato ’t verhaal dat wij kennen,
van zyn harde kindsheid, van zijn jeugd en ver
volgens van zijn liefde voor Giulietta Donati.
Hij vertelde het verraad dier vrouw, haar hu-
Telefoon Ao. S2
ADVERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
dagblad den dood van die vrouw
„Haar dood?* herhaalde Angelina.
«Zoo is ’t, kind I Zij had terecht begrepen,
dat geen macht op aarde of in den hemel
want ik had zelfs de dringende beden afgeslagen
van mijn redder, van den abt Galli, wien ik,
buiten dat, niets had kunnen weigeren haar
had kunnen beschermen tegen mijn gerechte
wraak.
Zij had begrepen, dat zij verloren was in haar
eer, in haar toekomst, in haar bestaandat ik
alles, wat zij verkregen had, haar meedoogenloos
zou ontrukken en toen heett zij ’t is nog al
duidelijk dat zij het deed aan den dood de
voorkeur gegeven!"
En zelfmoord gepleegd
«Ja. Op zekere morgen vonden de visschers
aan den oever van den Tiber een gedeelte van
haar kleeding, alsmede een briefje van haar hand
waarop zij geschreven had, op eens aan alles een
einde te willen maken maar zonder natuurlijk
de redenen te vermelden".
«En uw kind Uw dochtertje vroeg Angelina.
«Spoorloos verdwenen I" antwoordde Renato
woest. »Dat was de laatste slag, dien dat mensch
mij nog had kunnen toebrengen...»
O, als ik mijn kind maar had mogen hebben,
zou ik mij over zoo heel veel hebben kunnen
troostenAls zij mij dat kind had gegeven wie
weet, of ik haar niet voor al het andere vergiffe
nis had verleend. Als mij het kind ware afgestaan
misschien ware ik van mijn heele wraakplan at te
brengen geweest».
Wordt vervolgd-)
te pabliceeren, waardoor de goede betrek
kingen tusschen Rusland en Turkye in ge
vaar kunnen gebracht, of de gevoeligheid
van den Sultan gekwetst zou worden. Ook
de aanslag op Schterbina zal deze houding
niet wijzigen. De stemming in Rusland is
thAns een geheel andefe dan in do dagen
jan Asakof en Tsjernajef. Er zyn geen
apostelen meer, die den bevrijdingsoorlog
predikenonze aandacht wordt geheel in
beslag genomen door onzen binnenlandschen
toestand.”
Doet Turkye dit?
llimi pasja, de inspecteur-generaal voor do
invoering der hervormingen, verzekerde aan
den Times-correspondent te Ueskjoeb, dat de
Albaneesche quaestie feiteljjk opgelost was,
daar Turkye thans 20,000 man troepen in
Mitrowitza en de omstreken ervan byeen
hoeft.
Het scbynt echter, dat Hil mi-pasja veelte
optimistisch over den toestand denkt. Zoo
lang de Albaneezen de hervormingen niet
goedkeuren en hun verzet niet opgeven is er
niet veel van oplossing der Albaneesche
quaestio te bespeuren. Te meer daar de
Sultan, ondanks het groote militaire vertoon
nog steeds huiverig blijkt om van de wape
nen gebruik te maken, ten einde de onlusten
te bedwingen. Wy lezen toch, dat de Sultan
aan de commissie, die met do Albaneezen
inbet onderhandelen, een groot aantal deco
raties en een vrjj aanzienlijke som geld
meegaf, om de Albaneezen tot toegevendheid
te bewegen. Dat is nu juist, alsof men
stoute kinderen met stukjes chocolade of
suikergoed wil zoet honden, in plaats van
ze door een flink pak voor de broek te
dwingen tot gehoorzaamheid.
In Yildiz-kiosk moge'rxcn meenen, dat nu
de toestand wel beter ijvoïdbn zaluit Mitro
witza verneemt men, Mm» /e Albaneezen hun
vendetta’s en onderlitra» (wisten opgaven om
zich eendrachtig te verzetten tegen de in
voering der hervormingen.
En de vrees voor opstand in Macedonië
is ook nog niet vootby. Engelsche bladen
verwachten dien na de Russische Paschen,
ongeveer 20 Aprity Tot nog toe had men
koud en ijzig weer, en was de lust der op
standelingen om fe velde te trekken niet
groot. Nu de berichten van mooi, warm
weer spreken, verwacht men dat de opstand
weldra zal uitbreken. De Turksche Regee
ring heeft bij voorbaat twee bataljons Ana-
tolische Redifs naar Salonika gezonden, om
dat ook zy vreest voor een uitbarsting na
Paschen.
Wy zullen zien.
te zenden naar Algiers. Deze sympathiebe
tuigingen vereeren Frankrijk en deze ko
lonie. Zy zullen weerklank vinden by ge
heel het volk.
„Ik ben hier gekomen met het vaste plan
om met de zorgvuldigheid, welke het moeder
land in acht neemt tegenover de koloniën,
de toestanden en belangen van dit wonder
volle land te bestudeeren”.
De toestand op het Balkanschiereilanjjl is
thans van dien aard geworden, dat aller
oogen zich naar Rusland wenden, om te
doorgronden wat de groote Sfinx aan de
Newa zal doen. Vooral na den dood van
Schterbina is het gevoel, dat Rusland tus
schen beiden zal treden zeer sterk toegeno
men. De „Nowoje Wremya” zet uiteen, dat
Rusland tot dusver de Slavische Staten op
het Balkanschiereiland voor den toestand
aansprakelyk had gesteld het is thans echter
duidelijk geworden, dat slechts de Turksche
toegevendheid voor de Albaneezen den vrede
bedreigt.
Ten einde te pogen eenige zekerheid te
verkrijgen omtrent Rusland’s plannen, heeft
een correspondent van de „Figaro” de mee-
ning van een hooggeplaatst Russisch staats
man daarover gevraagd. En deze zeide
„Wy willen thans een einde maken aan den
laster, dat Rusland den opstand in den Bal
kan aanmoedigt, om de Oostefsche quaestie
op te rollen, en de beroemde erfenis van den
Zieken Man te aanvaarden. West-Europa
verkeert nog in die dwaling, omdat het denkt
aan de aanleiding tot den Krim oorlog en tot
den veldtocht van 1877, en vergeet welke
ontwikkeling Rusland sedert dien tyd bereikt
heeft.
„Het Congres van Berlyfi, Duitschland als
eerlijke makelaar, de staatkunde van Milan
van Servië, van Stamboelof en van Bulgarije
hebben ons veel geleerd. Tevens hebben de
^ranskaspische en de Transsiberische spoor
wegen, de nieuwe betrekkingen tot Perzië
en de bezetting van Liao-Tong nieuwe velden
voor ons geopend, en daardoor de beteekenis
van Bosporus en Dardanellen zeer voor ons
verminderd.
„Rusland kan natuurlijk niet dulden, dat
een andere mogendheid Turkye in die streken
vervangt; het wenscht de Turken in het
vreedzame bezit van die zeeëngten te laten
en aan de Slavische volken op het Balkan
schiereiland de onafhankelijkheid te laten,
zoolang de „status quo” gehandhaafd en de
Europeesche vrede niet bedreigd wordt.
„De Russische regeering is zoozeer over
tuigd van de juistheid dezer meeningen, dat
het persbureau aan de bladen verzocht niets
welijk met den baron Gontran du Haussey en de
geboorte van Léa, het kind, dat hem, Renato,
toebehoorde en dat den naam droeg van den echt
genoot, om wien te bezitten men ’bp hem zelf
een moordaanslag had gepleegd en wel met zoo
veel lage berekening, dat de misdaad, bij aldien
hij gestorven ware, als een zelfmoord zou zijn
beschouwd.
Toen hij over de listen en lagen van Giulietta
sprak, kostte het hem inspanning genoeg om zijn
woede te beheerschen, maar het gelukte hem vrij
wel. De namen, die hij noodig had ter verduide
lijking, greep hij uit de lucht en hij veranderde
zelfs de positie van Gontran du Haussey, door
van den officier een diplomatiek agent van het
Fransche gouvernement bij den Pauselijken Stoel
zte maken.
Maar den stap door den edelen priester bij
Giulietta Donati gedaan vertelde hij in bizon-
derheden.
«Op mijn woord’, vervolgde Renato, die wij
thans zelf aan het woord zullen laten, daar het
geen’1 hij nu te vermelden had, onzen lezers nog
niet geheel bekend is, op mijn woord, niets had
mij kunnen beletten om eerst het kind te nemen,
dat mij toekwam, en dan het leven van die vrouw
te verwoesten.
Niets had mij kunnen beletten tegen dien echt
genoot te zeggen, wie en wat zij was en hoe zij
gehandeld had, want geen macht ter wereld had
mij kunnen bewegen om haar in ongestoorde
blijdschap te laten leven, om haar te laten ge
nieten van de vruchten harer eerloosheid tegen
over mij I
eelt zich aan
it 103.
