huis,
WAARSCHUWING.
LIEFDE EU HAAT.
ZERK
ITS.
UTO,
l\ieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
Maandag 25 Mei 1903.
No. 9114.
42ste Jaargang
ViUAGi)
BuKeulaodscb Overzicht.
0
FÈV1LLE1OX.
BEN
karzeomagaziji
30.
TS
van
1528 a. h. Bureau
;rk gemaakt.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur dei» midd.
is zjj
Zn. Bond».
lelelouu >\o. M2
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks
niet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
if
Dit No., bestaat uit Twee Bladen.
EERSTE BLAD.
i Kleiwegsteeg.
Iign,
imi. lit
«•kt.
GOUDSCHE COURANT
neten werk.
en delven in oud.
van den tegenivoor-
V. Ktdd, Baltea
8035, Ü.8 A
ennkracht
est beroem-
bekende
est.
Telefoon lis. 82
ADVERTENTIEN worden geplaatst
15 regels, a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Qovda,
msulteeren,
1*7. v.m., voor
'•Handen.
Wide in den Congostaat.
De enquête, waartoe besloten werd, zal
moeten uitwazen, in hoeverre, naar het oor
deel der onderteekenaars van de akte van
Berljjn, de Congostaat art. 5 der bepalingen
geschonden heeft. Het luidt: «Geen staat,
die souvereiniteitsrechten in het Congogebied
uitoefent, zal monopoliën of bijzondere pri
vilegiën in handelsaangelegenheden mogen
verleenen”. Byna alle Europeesche staten,
behalve Griekenland, hebbende akte onder
tekend.
r een ieder die zijn
zend.
,idd.
dekt heeft, en dat
in zijn wonderbaar
jkend is, en weike
udie in het zoeken
im alle kwalen van
iezen. hr ia geen
)octers wanneer hij
genezingen die hij
cheid zijner woor-
jke gronden geba-
arkragen in de be-
e vele 'jaren. Het
Levens Krach!
■en, want hij zend,
moegzame hoeveel-
nderbarende gene-
waagt. Sommige
zeer merkwaardig
tuigenissen, zouden
men hebben hunne
i loopen nadat zij
i gebruikt hadden,
en waren opgege-
en vrienden terug
aag-, hart-, lever-
90 zijn ala op ra»«
ijn, ruggepijn, ze-
rkoudheid, asthma.
Bel ongesteldheden,
spoedig hersteld
ider is.
tor ataxia, water
en zijn apoedigen,
gansche lichaam,
dsomloop en eene
ig verkregen. Voor
k en komen onder
Levens Kracht»
edicijnen. Het is
tarvan gij genezen
i u dadelijk franco
Chamberlain’s merkwaardige economische
politiek vindt zelfs onder de imperialistisch
gezinde Staatslieden van het Vereenigde Ko
ninkrijk geen onverdeelden bijval. Door de
lichtzinnig-optimistische schildering van een
toekomst, waarin het Grooter-Britsche Ryk
een afgesloten tolunie vormen zal, worden
slechts Reinigen medegesleept: want er zyn
er velen in Engeland die de economische be
hoeften van Engeland duidelijk inzien en
gevoelen welke gevaren een interkoloniale
tolunie en een verlaten van het vryhandel-
stelsel met zich brengen zal.
Lord (Rosebery hield een redevoering in
Burnley, waarin hij dit alles duidelijk uit
eenzette. i Hij verklaarde een oud en over
tuigd imperialist te zijn, en geen plan dat
de eenheid van het Rijk beoogde, onbestu
deerd ter] zijde te leggen. Maar hoewel hij
den vrijhandel niet beschouwt als een kruidje-
roer-mij-n)et, meent hij toch te moeten waar
schuwen tegen het plan van Chamberlain.
Engeland) is niet in staat den koloniën pre-
ferentieelb rechten toe te staan, terwijl het
zelf den geheelen last der ryksverdediging
moet dragen. Eer het tarief gewijzigd wor
den kanj moet Engeland ook aan de kolo
niën diretjte vertegenwoordiging in de Ryks-
Hoewel de Duitsche Rijksdagverkiezingen
oyer eenige weken reeds zullen plaats heb-
ben, was het tot nu toe tevergeefs dat we
in de Duitsche bladen zochten naar berich
ten van groote toespraken, van belangrijke
partybesluiten, die den verkiezingsstrijd ka
rakteriseerden.
Het wordt nu echter meer en meer duide
lijk, dat juist dit gebrek aan groote gebeurte
nissen het karakteristieke van dezen verkie
zingsstrijd zal zjjn.
De Berlynsche correspondent van de Temps
zegt dat de verkiezingen waarschijnlijk zullen
gelijken op een finale van de tweede acte van
de Meistersinger. Het zal een groot gevecht
zijn waarin iedereen op zijn buurman ranselt,
zonder eigenlijk te weten waarom en hoe.
Mgp moet, zegt hij, geen geregelden veldslag
▼örwaohten met groote massa’s, die zich op
elkaar werpen onder scherp tegenover elkaar
gestelde strijdleuzen.
Er is geen wachtwoord uitgegeven, noch
door de regeering, noch door de oppositie.
Men zal ter nauwernood weten hoe men vóór
of tegen de regeering zal moeten stemmen,
want deze onthoudt zich volkomen van eenige
aanwijzing. Bij vroegere verkiezingen werd
er nog wel eens te voren een toespraak ge
houden door een der ministers, maar nu is
er van hooger hand geen enkel woord geuit.
Deze laatste omstandigheid stelt weer eens
in een helder licht het verschil in innerlijk
wezen van de volksvertegenwoordiging in het
Duitsche rijk en die in andere landen van
Europa.
Bijna overal vormt de regeering zich naar
de meerderheid in het parlement, en is zij
dus direct afhankelijk van de kiezers.
In Duitsehland niets daarvan. Er is daar
een regeering en daarnaast, niet daarboven,
een parlement. De regeering steunt bij haar
voorstellen op eene meerderheid van partijen
zooals die mag uitvallen, maar het zijn lang
niet altijd dezelfde partijen.
De Rijksdag heeft eigenlijk niets dan het
recht van controle en van veto. Do groote
macht van andere parlementen om een rich-
Men heeft het bericht gelezen, dat de
gouverneur van het gouvernement Oefa, een
gebied dat anderhalf millioen inwoners telt
en op 1500 kilometer oosteljjk van Moskou
ligt, is vermoord. Zonder twijfel staat deze
moordaanslag in verband met de gelukte
en gedeeltelijk verijdelde moordaanslagen op
andere hooggeplaatste Russische ambtenaren,
waarvan de moord op den minister van on
derwijs Sipiaguine er een was.
Bogdanovitsj wandelde in het openbare
park, dat juist op dat uur zeer dru^ bezocht
werd, De gouverneur week af van den hoofd
weg en sloeg een smal en eenzaam zijpaadje
in, toen een man op hem toetrad^ die een
verzegeld pakket overhandigde. De gouver
neur wilde het aannemen,, maar opeens trad
nog iemand uit het struikgewas'en schoot
den gouverneur i bout portar.t dood. Een
parkwachter, die het plegen van de daad
had gezien, trachtte de mannen aan te hou
den, doch dezen dreigden hem met hun re
volvers en wisten te ontkomen.
Bij zijn vermelding van het gebeurde toe
kent het „Novoje Vtemia” het volgende
aan
„Per telegraaf is bericht ontvangen van
een nieuwe, vreeseljjke misdaad, aan welke
een der meest verlichte en humane Russische
gouverneurs ten slachtoffer is gevallen. De
verslagene was te Petersburg, waar hjj een
tijdlang aan het hoofd heeft gestaan van het
gevangeniswezen, zeer goed bekend. Niet
tevreden, aanslagen te hebben gepleegd op
de gouverneurs prins Obolenski en generaal
Wahl, hebben de samenzweerders de hand
opgeheven tegen een derden gouverneur, die,
juist als de beide anderen, door de omstan
digheden is gedwongen geweest, zyn toevlucht
te nemen tot de krachtige maatregelen welke
volgens de bepalingen der wet, by straat-
onlusten zijn toe te passen.”
Het „Novoje Vremia” meent en dat is
dan ook zonder twijfel het geval dat de
moord van Bogdanovitsj in verband staat
met de jongste stakingsonlnsten te Slatoest,
bij welke gelegenheid de troepen op de sta
kers schoten, met het resultaat, dat zeer
vele gedood of gewond werden.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
GOUDA,
Herinneren belanghebbenden, dat volgens art
7 van het Koninklijk besluit|van 27 Juli 1887
(Staatsblad 141; Ieder, die naar eene andere wo
ning binnen de gemeente verhuist, daarvan bin
nen ééne maand aangifte moet doen ter Plaatse
lijke Secretarie (Bureau van Bevolking) en dat de
Hoofden der huisgezinnen, alsmede afzonderlijk
wonende personen, gelijke aangifte behooren te
doen van ieder lid dat in het huisgezin wordt
opgenompn of daar uitgaat, inwonende dienst-en
werkboden daaronder begrepen.
Geschiedde deze waarschuwing ter voorkoming
van vervolging overeenkomstig de bepalingen van
bovengenoemd Koninklijk besluit.
GOUDA, den 23 Mei 1903.
Burgemeester en Wethouders voornoomd,
R. L. MARTENS.
De Secretaris,
BROUWER.
regeering toestaan en andere quaesties op
lossen.
En al acht Rosebery vrijhandel niet zoo
als velen meenen, een instelling der godde
lijke voorzienigheid en een der punten van
de Bergrede, toch gelooft hy, dat lange
en diepe overwegingen moeten plaats hebben
eer het handelsstelsel veranderd wordt, dat
Engelands reusachtigen handel heeft doen
geboren worden, of eer Engeland zijn klanten
gaat bestrijden, die tweederden, wellicht ook
drievierden van zijn handel geschapen heb
ben, om den klant te verplichten, die maar
een klein deel van dien handel op zijn
rekening heeft.
Stelt men. daarnaast Rosebery’s redevoe
ring, verleden jaar in de National Liberal
Club gehouden, waarin hy zeide„De libe
rale partij staat geheel op het standpunt van
den vrijhandelmet vrijhandel staat en valt
zij”dan is het duidelijk, dat lord Rose
bery niet zooals men in imperialistische
kringen wil doen gelooven, een aanhanger
van Chamberlain’s tolpolitiek is.
De gruwelen in den Congostaat, volgens
de onthullingen van den Engelschman
Burrows en den Amerikaanschen zendeling
Morrison, zijn niet in de eerste plaats het
onderwerp geweest van het Donderdagavond,
in het Engelsche Lagerhuis, gevoerde debat.
Wel heeft de afgevaardigde Herbert Sa
muel, op gezag dier twee lieden en op dat
van andere Congo-reizigers, zooals Fox
Bourne en Morel, daartegen protest doen
hooren, hoewel erkennende, dat het bestuur
van den staat eenig goed had gesticht,
maar hy, zoowel als de volgende spreker,
Sir Charles Dilke, had het in hoofdzaak
ov«r sommige handelsmonopoliën, die in
stryd met artikel 5 van de akte van Berlijn
door het bestuur zouden verleend zijn, en
zulks ten nadeele van Engeland. Een Engel
sche interventie werd door beide sprekers
niet alleen begeerd om de gruwelen, maar
hoofdzakelijk om de verleening van voor
rechten te doen ophouden. Men ziet het,
zooals de „Petit Bleu” opmerkt, in Enge
land niet dan met leede oogen, hoe de
ivoor- en caoutchouc-markt zich gaandeweg
van Liverpool naar Antwerpen heeft ver
plaatst, en een oude gewoonte getrouw, acht
Engeland het lot der inboorlingen vreeselylt
daar waar het hen zelf niet voor de Brit-
sche belangen kan in dienst pressen.
Lord Cranborne waarschuwde terecht
tegen overdrijving bij de beschrijving van
gruwelen en misstanden. Van bepaald wan
beheer waren geen bewijzen voorhanden, al
was er dan ook veel wat verbetering be.
99)
Men wist elkander te vertellen, dat Angelina
hare papieren had moeten opvragen van een ze
kere mevrouw Vetti in Engelsch-Indië, wier naam
zij droeg en die zij als moeder beschouwde
maar die brave dame, die haar als heel klein
kind liefderijk had tot zich genomen bij den dood
van Angelina’s moeder en haar als een eigen
dochter had grootgebracht, had tot het laatste
oogenblik nooit den moed gehad, het kind te
zeggen, dat zij elkander niet in den bloede be
stonden. Maar dat was nu uitgekomen.
Gelijk men hieruit ziet, had Giulietta, toen zij
’t eenmaal met Gontran du Haussey was eens ge-
worden, alles heel goed geregeld en dat des te
liever, daar zij er zoo de meeste zijde bij spon.
De generaal was ook voor geene geldelijke offers
teruggedeinsd, niet alleen om de stoffelijke en wet
telijke belangen der zijnen, maar ook om de ze
delijke verhoudingen te redden.-
Dank zij de fabel, door iedereen voor goede
munt opgenomen, door de baronnesse du Haussey
door Aline, door Angelina zelve welke wij dien
naam zullen laten behouden en eindelijk ook
door Léon de Léra, kende de edele dame, die
thans de plaats innam van de wettelijke echtge-
dat kind te helpen opsporen, niet met en voor
hem gehoopt, dat hij *t nog zou wedervinden l
Alina jubelde letterlijk en was niet uitgepraat
over haar waarzeggingskunst.
«Heb ik het niet altijd gezegd, dat jij mijn zus
ter waart?» riep zij uit, terwijl zij Angelina har-
telijk kuste.
En moest mijn neef niet met eene du Haus
sey trouwen Dat stond geschreven, zooals je
mij hebt geleerd, dat de Mahomedanen zeggen,
die misschien - nog zoo verkeerd niet doen, met
dat te gelooven I»
De generaal, hoewel hij de eenige was, die de
waarheid wist en in dat opzicht niet volkomen
gerust mocht heeten, gevoelde zich niettemin in
de eerste blijdschap van het geluk bijna evenzeer
verlicht als een ter dood veroordeelde, die bege
nadigd is geworden.
tWas mogelijk, dat deze gratie slechts een
uitstel was, maar het nam niet weg, dat hij ten
slotte toch oneindig meer had verkregen, dan
waarop hij in ’t begin had durven hopen.
Wat alles overheerschte was op dit oogenblik
«ijn trots, dat hij het lang beweende kind zijner
waardig had gevonden, edeler, reiner en schooner
dan hij haar zich in zijn stoutste droomen had
kunnen voorstellen; dat de zware last hem van
de borst was gewenteld, dat Giulietta’s kind de
moeder zou kunnen evenaren en nu hij ten
naaste bij begreep, wat die moeder geworden was
hield hij nog zijn hart vast bij het bedenken van
de gevaren waaraan ziju kind was blootgesteld
geweest.
Wordt vervolgd.
tlng aan de zaken' te geven, zoowel als het
recht van initiatief, heeft de Rijksdag niet.
Het zal dus een verkiezingsstrijd zijn met
weinig groote bewegingen, maar misschien
met veel verrassingen.
noote, geen angst, geen onrust en geen gemoeds
bezwaren die zij zeker wel zou hebben gehad, als
Gontran het niet noodig had geoordeeld, zelfs,
haar, voor wie hij anders nooit geheimen had
gehad, omtrent de ware toedracht vam het ge
beuren ontkundig te laten.
En Angelina, die zoo iets ontzettend zou ge
hinderd en gemarteld hebben, behoefde niet meer
te blozen, voor haar moeder, geen gevoel van
minachting te voeden voor haar, wie zij ’t levens
licht te danken had gevoelens, die zeer zeker
haar geluk eeniger mate zou hebben vergald en
een wolk van droefenis zouden hebben gebracht
op het thans zoo blij stralende gèlaat van het
wedergevonden kind.
„Ja, er zijn toch wel degelijk leugens om best
wil 1dacht du Haussey, «en ik had, geloof ik,
zelf niet beters kunnen bedenken, om dat lieve
kind zoo gelukkig te maken als zij ’t verdiend te
zijn.
Veel ook had ik bij haar goed te maken, die
al dien tijd verstoken is geweest van rqijn vader
lijke liefde Neen, waarlijk, wat ik nu heb ver
kregenis niet te duur gekocht.
Giulietta, 'tis duidelijk genoeg, had hem het
afstand doen van haar moederschap zeer duur
laten betalen, maar nu haar dat meer had opge
bracht dan zij had durven hopen ot verwachten,
nu zij, zoodoende, ook dood kon b'ijven voor
Renato, bijaldien die man nog in ’t leven mocht
zijn, had zij heldhaftig (le trouwens voor haar
niet zeer pijnlijke «amputatie» doorstaan, wel we
tend, dat Angelina haar daarom niet minder er
kentelijk zou blijven; veeleer het tegendeel.
Wat in die heele geschiedenis ook voor haar
een zeer aardig lichtpunt mocht heeten, was dat
men nu nog altijd haar stilzwijgen noodig had en
dat men elk oogenblik vreezen kon, dat het door
haar zou verbroken worden en dat maakte
haar zoo sterk mogelijk tegenover Gontran du
Haussey, daar het toch van haar wil afhankelijk
bleef om de volle waarheid aan het daglicht te
brengen en zij hem telkens kon bedreigen, zulks
ook te zullen doen.
’t Was dus aan alle kanten blijdschap en tevre
denheid, een schier onvermengde vreugde.
Mevrouw du Haussey verheugde zich vooral in
’t geluk van haar echtvriend die zeker nooit had
gedroomd, zijn dochter te zullen wedervinden in
het mooie, zachte, bescheidene en verstandige
meisje, dat hij vroeger als een dochter had lief-
gekregen er. dat dan ook in waarheid aller har
ten gestolen had.
De komst van dat kind in ’t gezin verminderde
’tis waar, aanmerkelijk het fortuin, waarop Aline
anders alleen had kunnen aanspraak maken, doch
zij, Aline’s moeder, was van zich zelve rijk ge
noeg, om ook haar kind rijk te doen worden.
Bovendien was hetgeen Gontran had gedaan,
niet meer geweest dan een heilige plicht waar
aan zij hare onverdeelde goedkeuring had ge
hecht.
Wist Octavie niet, toen zij den baron trouwde,
destijds eerst onlangs tot kapitein bevorderd, dat
hij een kind had gehad en dat het nooit was ge
bleken, dat ook dat kind zou zijn gestorven, toen
de moeder zich van het leven beroofde
Had zij niet alles wat zij kon gedaan om hem
A’
