tituut. I rEHE I DISCRETIE I I r ao ITS. lAieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken. Woensdag 22 Juli 1903. 42ste Jaargang. Bultenlandscb Overzicht. FEUILLETON. 9163. Laarzenmagazijn 30. ZOXEX, mderbtliea jreld bekend en ten middel tegen iifir-, Lever enz. Inwendig .wendig in bijna met goed sjevolg Prijs per fiucon 1.15. ondetzalf o van Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN'. Inzending van Advertentiën tot 1 uur der miild. II Zn. Gouda IVordt vervolgd]. roering van ge- evelende MJL. BAART Lz. het ier Klei wegsteeg. a Echte teeaineii- sn in den min des irraardigd wereldbe- ra Stoll- ieten werk. roefbusje» c. 35 r Neder- t gekookt voor da- lepols van ate) Als jval van [tbruiken. vai zal - - mindere constitutioneele vrijheid die de mi sters daar tegenover hun souverein bezitten, i hroor een deel misschien ook, doordat irreWeg' de meesten htiriner de gave "Van (iOllDSCHE tOTRAVT lEllli te letten i. worden afgele- 5 pakjes van vijf m een Ned. ons 'an Nommer er. &n nevenstaand Wet gedepo ineeskracht ital elke pijnlijke 'erbodig. Met or ougeneeslijk gs een bijna 22 engt genezing en ontstekingen enz Telefoon 'o. 8*. De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk met uitzondering van Zon- en Feestdagen. De prijs per drie maanden is 1.25, franco per post 1.70. post f 1.60. trland kin 8 Amsterdam die Schutzenapotheke ;ach, Oeaterrcich intraal-Depöt Sander Telefoon No. 82 ADVEIITENTIËN worden geplaatst 1—.5 regels a 50 Centen; iedere regel meer 10 Centen. Groote letters worden berekend naar plaatsruimte. De Paus is den 20 Juli te 4 uur 4 min. gestorven. De bronzen deur van het Vati- caan is gesloten. Het sterven van den Heiligen Vader werd voorafgegaan door een korten doodstrijd. De Paus was in een lethargischen slaap geval len. Te tien minuten voor half vier kon digde dr. Lapponi met tranen in de oogen aan dat het einde naderde. De groot-poeni- tentiarius, kardinaal Vannutelli knielde aan het bed van den Paus en zeide de gebeden voor de stervenden’s pausen neven, kar dinaal Rampolla en andere dignitarissen weenden. De Paus had het bewustzijn geheel verlor ren, het gelaat was buitengewoon bleek ge worden, de ademhaling was niet langer merkbaar. Kort voordat de dood intrad werden de kardinalen en enkele dignitarissèn, in het geheel zestig personen, in de sterfkamer ge laten. Zij knielden neder, terwijl kardinaal Vannutelli voortging de gebeden der ster venden te zeggen. Te 4 min. over vieren zakte het hoofd van den lijder een weinig op zyde en blies de Paus den laatsten adem uit. Kardinaal Van- nutelïi zette een gebed voor den doode. in, waarop de aanwezigen weenend antwoord den. Na een zorgvuldige ausculteering van het hart, kondigde dr. Lapponi den dood aan. De major-domus, mgr. Caviano de Avegado, verzocht daarop allen de sterfkamer en de pauseljjke vertrekken te verlaten. Slechts graaf Carolus Pecci, dr. Lapponi en ’s Pau sen kamerdienaar Centra met twee garde nobels bleven waken by het lyk, dat op het doodsbed ligt in afwachting van het offi- cieele constateeren van den dood door den kardinaal-kamerheer, mgr. Oreglia. De ma jor-domus bedekte het gelaat met een zijden sluier en kuste onder tranen de hand van den doode. Kardinaal Oreglia nam dadelyk na hét overlijden van den Paus het bestuur over het Vaticaan op zich. Kardinaal Rampella legde orimiddellyk het ambt van staatssecre taris neer, dat rechtens tydelyk wordt be heerd door mgr. della Chiesa. De drie hoofden van de klassen van het Heilig College zullen tijdens de vacatie van den H. Stoel (met den kardinaal-kameraan) de geestelijke zaken behandelen. Kardinaal Oreglia, de camerlengo, heeft het bestuur over het Vatikaan en den Heili gen Stoel aanvaard. Te half vyf begaf hij zich, voorafgegaan en gevolgd door Zwit- R 724, L. R NIEMEIJER. ITREN. 'krommingen, o-beenen en ügem.zwnkte tenr. ziekten ingen, ver- 103. sersche garden, begeleid door nobelgarden, vergezeld van den vi,ce-camerlengo en de gees telijke kamerheeren, naar de pauselijke ver trekken om het overlijden van den Paus te constateeren. De waardigheidsbekleders van het pause- lyk Hof en de ceremoniemeester bevonden zich aan de deur der pauselyke vertrekken om de Kameraar te ontvangen. Kardinaal Oreglia ging binnen en liep naar de deur van de sterfkamer, welke gesloten was. De Camerlengo klopte driemalen op de deur en riep met luider stem den Paus. De deur werd daarop geopend en mgr. Oreglia trad binnen, gevolgd door allen die hem verge zelden. Hij naderde het bed, waarop liet lyk rustte klopte driemalen met zyn zilveren hamertje op ’s pausen voorhoofd, den over ledene met luider stem bij den doopnaam (Gieacchino Pecci) roepende. Daarop kon digde kardinaal Oreglio den aanwezigen don dood des Pausen aan en verliet door de kamerheeren gevolgd de sterfkamer. Het gelaat van den doode is als was zoo blank, de trekken zyn niet veranderdhet lyk geeft den indruk van een vreedzaam slapende. Nadat de dood officieel was geconsta teerd werd het lyk van den Paus, in tegen woordigheid van den vice-camerlengo, een protonotarius apostolicus, ceremoniemeesters en dr. Lapponi, gekleed in des pausen ge wone kleeding. Het werd daarna op het bed gelegd, bedekt met een rood damasten kleed, tusschen de over de borst gekruiste handen is een klein crucifix gelegd. De dragers van den Sedes namen het ledikant op en brachten het, voorafgegaan en gevolgd door Zwitsersche lijfwachten, nobelgarden en ceremoniemeesters naar de kamer voor de z.g. „zaal van de tapijten”, waar ook Pius IX ten toon werd gelegd. Morgenochtend zullen alle aanwezige kardinalen bijeenkomen in de consistoriezaal in het Vatikaan, waar een eerste voorbe reidende vergadering voor het ^.Conclave zal worden gehouden. Zy zullen daar enkele vragen het Conclave betreffende bespreken. Zoodra het sterven van den Paus bekend werd gaf de voorzitter van den Italiaanschen ministerraad strenge bevelen, ten einde de moreele en materieele vrijheid van het voor- loopig kerkbestuur te verzekeren en de vol komen vryheid en veiligheid van de beraad slagingen van het H. College te waarborgen. Naar de „Tribuna” mededeelt mach tigde de Italiaansche minister van binnen- landsche zaken, de heer Zanardelli, de pre fecten de lykplechtigheden voor den Paus bij te wonen en gaf hy bevel dat alle ver makelijkheden te Rome gesloten moeten De Fransche Minister-president Combes werkt in de vacantie door. Zoo heeft by 81 aanschrijvingen geteekend aan onderwijs gevende nonnenkloosters, om de scholen te ontruimen. Er is aan elke inrichting een termijn gesteld. Te Parys is onder voorzit ting van den clericalen afgevaardigde Mackau een vergadering gehouden van het comité tot verdediging der kloosters. Dit comité bestaat uit Katholieke rechtsgeleerden en vertegen woordigers van kerkelijke orden. Ditmaal werd de vergadering buitendien bygewoond door den generaal-overste der Eudisten, een Jezuïet en afgevaardigde van de broeders der Christelijke scholen. De vraag was of er tegenstand zou worden geboden aan de uitvoering der wet door een beroep te doen op de rechterlijke beslissing, dan of men de sluiting zou trachten te beletten. De voor zitter Mackau was voor een beroep op de rechtbanken, en dit te meer daar men den val van het Ministerie-Combes verwachten kon. Dit advies werd echter krachtig be streden door den generaal-overste der Eudis ten en den Jezuïet en wel zoo warm en zoo krachtig, dat zy op de meerderheid van het comité een diepen indruk maakten. Het voornaamste argument was, dat men, door feitelyken tegenstand te bieden, op de pu blieke opinie moest werken alleen langs dien weg kon deze tot een uitbarsting geraken. Het besluit, waarmee het comité zich ten slotte vereenigde, werd echter als naar ge woonte toch nog voorzichtig ingekleed. Het comité adviseerde dat het niet raadzaam was, dat niet geautoriseerde inrichtingen van erkende orden feitelyken tegenstand zouden bieden, omdat het gevaar bestond, dat de Minister-president in dat geval van de wet zou gebruik maken om ook de moederin- richtingen op te heffen. Wat echter de non. nenscholen betreft, waarvan ten gevolge van Rechberh’s ongeloovig gelaat te letten. En aan de vele menschen welke tot uwe kunst opzien, die slechts op uwe hulp bouwen, zoudt gij niet denken En ware dit inderdaad’ prijzenswaardig vroeg Angelika vol vuur. Al wat uitmunt, zoowel in de natuur als in het maatschappelijk leven, zoover het zich tenminste tot een grootheid weet op te werken, mag niet zich zelve toebehooren, doch moet gemeen goed wordenhet mag niet in zich zelve nutteloos vergaan, maar moet een ieder tot leering, allen ten nut, allen tot vreugde strekken >Goed beschouwd, denk ik ook zoo, mejuffrouw Angelika, doch ik zou met mijn uitgesproken zienswijzen mij zelve op een standpunt willen plaatsen, welke naar mijne rekening voor een troetelkind der fortuin, zooals ik mij zelve zeker wel beschouwen mag, ontegensprekelijk noodig is En gij, mevrouw de gravin, zijt ge ook deze meening toegedaan Eleonoras blik vestigde zich op Normann. >Ik versta u volkomen onafhankelijkheid is voorzeker een eerste levensvereischte 1» «Maar, lieve gravin, dit is een bewering, die toch zeker slechts voorwaardelijk gerechtvaardigd is,» sprak ReChberg met een veelbeteekenend hoofdschudden. «Onafhankelijkheid 1 Ziedaar een dier woorden, welke heden ten dage met voor liefde overal gebezigd en toegepast worden Ieder vermeent onbaatzuchtig, zonder de minste plicht pleging het toppunt zijner wenschen te kunnen bereiken. »5) «Wat is uw salon ledig I Ja, ja, dat had ik je kunnen voorspellen, buiten mij zou er bijna nie mand komen 1* «Zooveel te beter, deze rust zal een weldadigen invloed op ons uitoefenen ten opzichte van den avond van overmorgen, sprak de gravin, die zich toch niet zoo behagelyk scheen te gevoelen, als haar lippen het uitspraken. «Wat stelt u toch voor, gravin Sternskjöld vroeg Rechberg, om weer een onderhoud aan te knoopen. «Zou het niet een verrassing zijn, EHy?* «Geenszins, lief kind «O, zeg het niet, verraad je tableau aan geen levend wezen! Den indruk zou daardoor afbreuk worden gedaan." «Barones, gij vergeet, dat ik te huis slechts mijn lijst behoef na te zien, om mijn geheugen ter hulp te komen «Doe dit dan, Excellentie, in deze salon echter mag het woord niet uitgesproken worden «Professor Normann kondigde de dienaar aan.* Bij deze woorden veranderde in een oogopslag de uitdrukking op aller gelaatstrekken, die tot worden. De minister van buitenlandscbe zaken Morin deelde den gezanten van Italië in het buitenland den dood van den H. Vader mede. De Italiaansche regeering zal zorg dragen voor de handhaving van de orde op het St. Pietersplein. De doctoren Mazzoni en Lapponi zullen morgen het lyk van den Paus balsemen. Alen gelooft dat de bepalingen voor het vorig Conclave van toepassing zullen wor den verklaard op de aanstaande pauskeuze. - Te Rome zyn tal van magazijnen ge sloten met het opschrift „Gesloten wegens rouw over de geheele wereld." De verklaring van het overlijden van den Paus is door dr. Lapponi opgesteld en door den pauselyken major-doriius aan den burge meester van Rome, prins Colonna gebracht. Dr. Lapponi verklaart dat paus Leo XIII is gestorven aan adynamische longontsteking gevolgd door hemorrhagisebe pleuris. de gouden ty’den van het handwerk terug keeren. De tweede redevoering van den minister was een lofrede op de Hohenzollerns en op den tegenwoordigen Keizer. De Hohenzollerns waren de beste dienaren van den staat en hadden zich steeds onderscheiden door trouw, vlyt en vroomheid. Zy werden dikwijls mis kend door hen die op alles af te dingen hebben. Maar het buitenland, dat wist de minister, benijdde Duitschland die vorsten. Het was hem een behoefte des harten, <ïm dit openlyk te verklaren. Vroeger hadden de Duitschers er naar gestreefd, in alles het buitenland na te bootsen, tegenwoordig was dat niet noodig en konden zy met trots om zich heen zien. dusver vrij nuchter voor rich heenstaardden. De ceremoniemeester verheugde zich, op een ander onderhoud te kunnen hopen, dan dat, het welk Angelika hem zou geboden hebben van de gravin kon hy met reden verwachten, dat zij na het voorafgegane vrij eentoonig zou blyven Angelika’s bruine oogen tuurden met ingenomen heid naar de deur, waardoor den dokter moest binnentreden, zij scheen er slechts op te wachten, den professor te kennen te geven, hoezeer zijn aanwezigheid haar verheugde. Zoo tenminste dacht de gravin, welke het jonge meisje nauwkeurig gadesloeg. Op haar zelve had Normann’s naam een bijna electrische uitwerking te weeg gebracht, verdwenen was in een ommezien de dofte zwaar moedigheid, welke den ganschen dag loodzwaar op haar gemoed gedrukt had, vergeten de bange ure, welke Rechberg’s aanzoek haar verschaft had, in vroolijke opgeruimdheid veranderd de wrok, welke zij zoo gaarne tegen den professor koesterde, ach, te vaak echter tegen haar wil. Maar iets bedroefde ook in dit oogenblik haar werkelijk weekhartige, innige stemming Ange- lika’s aanblik. Zij was niet bij machte, een gevoel van haat te onderdrukken, dat opnieuw en steeds sterker tegen haar bekoorlijke buurvrouw in haar ziel opkwam. Professor Normann, die er geen het minste ver moeden van had, hoe zich de gedachten van het hier aanwezig drietal op zijn persoon concentreer den, trad argeloos in het met aangename geuren bezwangerd vertrek, maakte voor de vrouw des huizes een eerbiedige buiging, beantwoordde des I graven handslag met de ongedwongenheid van den I onver beter lijken gentleman en kuste Angelika’s fijne vingers welke zij hem lachend had toege stoken. De gravin bedwong haren wrevel volkomen, toen zij den beroemden man uitnoodigde, nevens Angelika plaats te nemen. Welnu, beste protessor, wat nieuws brengt gij ons nu mede vroeg Rechberg belangstellend. «Een geneesheer is eigenlijk een benijdenswaardig sterveling Door zijn beroep uit den aard der zaak er voor aangewezen, allerlei priR'ante waarnemin gen op te doen, bezorgen hem deze nogloffelyke renonmiée van een belangwekkenden salonheld. Men zou inderdaad menigmaal wenschen, hr* baantje van ceremoniemeester voor een scholii van den zaligen Aesopus te verwisselen.» »Wel heelt de positie van een geneesheer, en zeer zeker van een zoo beroemden, iets omkoop baars en verblindends,* zeide Angelika met haar welluidende stem, »maar benijden wil ik onzen dokter daarom toch niet. Veel waardigheid veel lust, veel succes, maar nog meer verant woordelijkheid, niet waar, heer professor Normann wendde zich vriendelijk tot zijn buur vrouw. >Gij hebt volkomen gelijk, barones, ik zoujnet mij zelve niet willen ruilen, zoo daar kans toe bestondoverigens ware ik ieder oogenblik in de gelegenheid, van het schouwtooneel mijner geluk kige bezigheden terug te treden.* «Inderdaad, protessor, ge zoudt dit van uwon- buigzamen trots kunnen verkrijgen «Werkelijk, Excellentie, ik zonk dan in mijn vroeger niet terug, lachte Normann, zonder op In Duitschland zyn politieke redevoeringen in ministers buiten het parlement een zeld- lajnheid. Dit komt waarschijnlijk door de nisèrs daar tegenover hun souverein bezitten, en vél het woord missen. Alleen Möller, de tegen woordige Pruisische minister van kooophan- del, tracht de Engelsche en Fransche ge woonte eenigszins na te volgen. Te Osnabrück heeft hy pas weer twee redevoeringen ge houden. In zyn eerste rede had de minister het over het ambacht. Z. i. behoefde de man die een ambacht verstond, niet pessimistisch te wezen. Wel was het gebied dat aan de nijverheid verloren was gegaan, niet terug te veroveren maar men kon er trotsch op zyn, zulk een nijverheid te hebben, omdat men door deze aan de mededinging van het buitenland, vooral wan Amerika en Engeland, het hoofd kon bieden. Overigens moest de handswerkman leeren rekenen, om de tering naar de nering te zetten. Hy moest vooruit trachten te komen langs coöperatieven weg en zich de uitkomsten van de nieuwerwetsche vakkennis ten nutte maken. De regeering bleef een onverzwakte belangstelling voor het handwerk koesteren. In dit verband deelde de minister mede dat hy drie commissies voor studie-doeleinden naar Oostenrijk, Zuid- Duitschland en Engeland had gezonden. Als de ambachtslieden dus beter leerden rekenen, niet onder de markt werkten en meer ont wikkeling trachtten te verkrygen, zouden

Kranten Streekarchief Midden-Holland

Goudsche Courant | 1903 | | pagina 1