rERZ
DISCRETIE.
im
•Gouda.
Ateutcs- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
ITS.
1VEE
\o. 9182.
Builenlandsch Overzicht.
FEUILLETON.
■er
glijders
werkelijke hulp
LOOM,
erteiding.
TCAF
Magazijn
Isler”,
inden
EISERS,
rsproeiers.
stift
Ballons.
Donderdag 13 Augustus 1903.
42ste Jaargang.
rkregen aanslui-
van
Inzending van Advertentie!) tot. 1 uur de* midd.
Lt 103.
Zn. Gouda
Wordt vervolgd.}
>ud gratis.
n het Kjjks inter
jaar voor per-
van K. M. 1,
en verkrijgbaar
El DE VISCH-
Echte
1, leSMDiun-
gen fa «lui
nwm des
vervaardigd
wereldbe-
bi* Stoll-
LurMniatpzyn
30.
Kleiwegsteeg.
Telefn. 117.
I.IK INHL COURANT
ieten werk.
OU D E
AMMEH
rk:
or
igdheden.
lage prijzen
prcofbusjea
c. 0.35
?r Neder-
i*ar bij
ERS Jz.
b van echtheid i»
kurk steeds voor
in num der Firma
PR
ilk gekookt
ik voor da
«lepels van
>late) Al»
geval van
gebruiken.
ate EL *1.
telefoon \o. M2
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs* per drie maanden is 1.25, franco per
post. 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
Een Weenscli handelsluis, dat oen filiaal
heelt te Kielt, kreeg van zijn vertegenwoor
diger een schrjjven met de volgende mede-
deelingenDe levensmiddelen stjjgen ten
gevolge van de staking zeer in prijs, zes
ponden zwart brood kosten reeds twaalf
kopeken. Vele indnstrieelen zjjn geruïneerd
bjjv. de groote tabaksfabrikant Kogan, de
pianofabrikant Strobl en de stoommolenaar
Bradski.
In de straten wordt onophoudelijk ge
vochten tusschen stakers on soldaten. Van
electrische verlichting is in de laatste tjjden
Een bekend Deense!) staathuishoudkun
dige, de heer Peschke-Köedt heeft een oor«
deel uitgesproken over de plannen van Cham
berlain, dat niet alleen een duidelijk denk
beeld geeft van de meening in Denemarken,
maar ook leerrijk is voor de agrariërs in
andere landen.
.Wanneer Chamberlain’s plannen worden
uitgevoerd”, zoo zegt de heer Peschke-Köedt,
„dan wordt een recht geheven van Deen-
sche (en andere) landbouwproducten, terwijl
die der Engelsche koloniën vry worden in
gevoerd, óf aan de koloniën wordt de gele
genheid gegeven, door gesubsidieerde stoom-
bootljjnen hun waren vrachtvrij aan de En-
gelsche markt te brengen.
„Wordt nu het invoerrecht, zooals te ver
wachten is, binnen matige grenzen gehou
den, byv. 10 pCt. der waarde, dan zal de
Deensche landbouw toch in staat zijn de
moeilijkheden te overwinnen en haar plaats
op de Engelsche markt te behouden. Want
iedere begunstiging werkt verlammend op
dan geen hulp meer voor haar, geen uitweg uit
dit uur vol tantaluskwellingen
Ik begrijp het offer volkomen, dat gij mij
brengt, doordien gij uw gulden vrijheid verzaakt.»
vervolgde de graat met vuur, »en alleen mijn
liefde moge een verontschuldiging wezen voor het
egoïsme, van uwe onberekenbare goedheid zulk
een onbeperkt gebruik te maken. Nogmaals,
Eleonora, ik bemin u maar ik wenschte ook
een zelfde bekentenis uit uwen mond te verne
men. Gevoelt ge voor mij iets meer dan gewone
genegenheid Spreek, spreek
De portiére werd in dit oogenblik teruggescho
ven, en Walter Normann, een reddende engel voor
de uitgeputte gravin, stond op den drempel. Een
vluchtige blik was hem vo'doende, de toestand te
overzienhij las hem op Rechberg’s teleurge
stelde trekken, hij las hem in Eleonora^ moede
oogen, welke rij met een weemoedige blik op hem
richtte.
«Dat zijn dus de vruchten mijner rampzalige
verblinding,» volgde hij zijn snellen gedachtengang.
«In dit pijnlijk uur heb ik de liefde eener vrouw
verloren, die mij onuitsprekelijk gelukkig had
kunnen maken. Maar ik wil alles weer herstellen,
zij h-t ook ten koste van de helft mijns levens,
wanneer ik slechts haar geluk venekeren kan.
Indien zij wist, wat Brigitte mij straks van haren
toestand van gisteren, van hare tranen en den
haar door de wanhoop ingegeven brief aan Rrch-
berg verhaald heelt I”
iriefkaart worJt
sgezondeu door
bommel.
lange pensioenen voortreffelijk zorgt, en hy
kan alleen te Leipzig een beele reeks van
znlke gepensioneerden noemen die er in
weerwil van jarenlange diensten uitstekend
nitzien en elk kwartaal hoogst vergenoegd
hun pensioen in ontvangst nemen. Voor het
geestelijk welzijn van zyn soldaten zorgt het
Indische legerbestuur even goed, want in de
Nederlandse!) Indische kazernes staan biblio
theken, couranten, geïllustreerde bladen in
verschillende talen ter beschikking van de
manschappen. Ook in de tropen geldt dat
men bij een soliden levenswandel oud kan
worden. „U legt nu zoo eindigt de heer
Giinther -- bizonderen nadruk op de ziekten
in de Indische veldtqchten maar noemt u
my, mijnheer von Kotze, een grooten veld
tocht die zonder tyfus en andere ernstige
ziekten onder de soldaten is verloopen. Ook
in den laatsten veldtocht van de Duitschers
in China zijn er genoeg ziekten geweest, en
dit is overal hetzelfde. Wie echter als
soldaat naar Indië gaat, doet dezen stap
slechts vrijwillig.”
De heer von Kotze is natuurlijk door het
antwoord van den heer Giinther niet be
vredigd. Dat kan ons ectfter koud laten.
Want een onpartijdig lezer kan zelf wel
oordeelen, aan wiens kant de meeste zaak
kennis is, al draagt de aanvaller ook een
adeUijken naam van zekere vermaardheid.
De neer Giinther heeft echter een goed werk
gedaan, met don laster tegen onze koloniale
regeering die altijd weer opnieuw in de
Duitsche pers opduikt, bijtijds den kop in te
drukken.
Telefoon Mo. 82
A I) V E R T E N T E N worden geplaatst
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naai plaatsruimte.
Met genoegen zien wij dat de kwaadwillige
uitval van een onkundige in de Leipziger
Neueste Nachrichten over het dusgenaamde
treurige lot van „de Nederland-Indische ko
lonialen’* in dat blad niet onbeantwoord is
gebleven. Het antwoord is van den heer
G. Giinther, gepensioneerd Nederlandsch-
Indisch commissaris van politie. Deze in
zender is bet met ons eens dat de schrijver
van het giftige stuk (de heer von Kotze) de
militaire toestanden in Nederlandsch-Indië
valsch beoordeelt en dus niet kent. „Het
is schrijft de heer Giinther o. m. aan
geen twjjfel onderhevig dat onze Duitsche
soldaten bet, wat voeding betreft, zeer goed
hebben, maar het is een feit dat de Neder-
landsch-Indische soldaten veel rykelyker en
ook vermoedelijk, wat de hoedanigheid be
treft, beter gevoed wordenverder is de
behandeling van den kant van hun meerderen
in Nederlandsch-Indië in overeenstemming
met de in de heele militaire wereld als noodig
erkende krijgstucht, en ik moet er ook, ter
wille van de waarheid, bjjvoegen dat men
in Nederlandsch-Indië nooit iets hoort
van soldatenmisbandeling, wat in elk geval
een in het oogloopend verschijnsel is in ver
gelijk met andere beschaafde militaire
staten.”
Verder merkt de heer Giinther op, dat
alhoewel de soldaten daar in de tropen meer
blootstaan aan malaria en andere ziekten,
het ook onomstootelyk waar is dat de Ne-
derlandsche regeering voor hare terugkee-
rende soldaten, die een korter of langer
diensttijd achter den rug hebben, doorlevens-
Hij wilde als gewoonlijk haar hand aan zijn
lippen brengen, maar zij onttrok hem ditmaal
bijna werktuigelijk haar bevende vingers. Intus-
schen verhoogde die ongekunstelde bedeesdheid de
aantrekkelijkheden der schoone Eleonora in niet
geringe mate en deed den hartstocht van den
o ver gelukkigen huwelijkscandidaat nog meer ont
vlammen.
«Gravin, gij kunt bevroeden, met welk een on
geduld ik dit uur te gemoet zag, en hoe vaak heb
ik uwe gelukbrengende woorden gelezen en - ten
mijnen gunste uitgelegd! Zijt u daarom
boos
«Neen,» antwoordde zij, blijkbaar bevangen.
♦Ik mag dus vrij en onverholen u de indruk
ken van dit oogenblik weergeven vroeg hij,
zich nevens Eleonora neervleiend. «Maar wat kan
ik -u voor nieuws brengen Heb ik u niet van af
het eerste oogenblik onzer kennismaking alles,
alles geopenbaard
«Ik dank u voor uwe mij tot dusver bewezen
vriendschap en deelneming,» siste zij nauw hoor
baar, er vruchteloos naar reikhalzend, aan dit
onderhoud een einde te maken, maar te laat.
(«Hoe dank gravin, ge drijft den spot I Dit
uur ware een meer dan voldoende belooning voor
een geheel leven van zorg en ontgoocheling. Ele
onora, voor alles moet ik nu zekerheid hebben,
veroorloof mij slechts één vraag I*
Met klimmende ontzetting had de jonge vrouw
naar de woorden van Rechberg geluisterd; hoe
nader het beslissend antwoord kwam, zooveel te
meer gevoelde zij, welk een misdadig spel zij met
dien man en haar eigen hart speelde. Bestond er
drukte de party den wensch uit, dat de Koning
zich ter regeling van de moeilijkheden naar
Boedapest zou begeven.
De collectieve ontslag-aanbieding van bet
Kabinet werd eerst Maandag aan den Koning
overhandigd, daar zy eerst dien dag kon
onderteekend worden door den minister van
Eerediensl, Wlassics, die uit de stad was.
Maandag begaf de Hongaarsche minister
van Financiën zich naar Ischl, hetjachtver-
blyf van Frans Jozef. De audiëntie bij den
vorst gold echter niet de crisis, doch de
suikerquaestie.
Toen graaf Khuen-Hedervary ,in het Huis
van Afgevaardigden mededeelde, dat hy den
Koning mondeling het ontslag van het mi
nisterie had aangeboden, werd in de verga
dering geroepen „Leve de Koningwelke
kreet herhaald werd, toen Khnen aankon-
digde dat Frans Jozef in het eind der week
te Boedapest zou aankomen, om te trachten
in eigen persoon een oplossing voor de moei
lijkheden te vinden.
Reuter seint over het spoorwegongeluk te
Parijs het volgende
De aanblik van de lyken, die uit de tun
nel gehaald worden is verschrikkelijk. De
lyken zijn allen opgezet, daar alle slacht
offers gestikt zyn door oen rook. Om half
zeven gistermorgen waren 84 lyken te voor
schijn gehaald. Toen waagden de journa
listen het in de tunnel binnen te dringen,
waar zy een treurig schouwspel zagen. Het
gebeele lynvak is verbrandop de steenen
vloeren liggen hoeden, parapluies, kleeding-
stukkende kussens der spoorwegrytuigen
zyn overal verspreid. Men kan nagaan dat
er een vreeselyke stryd heeft plaats gehad
tusschen de slachtoffers. Vloeren en muren
zitten vol bloed.
De herkenning der lyken in de Morgue
geeft aanleiding tot pijnlijke tooneelen. Een
groot aantal lyken is in de kazerne neerge
legd, die veranderd is in een doodenkamer.
De bevolking van Parys is zeer onder den
indruk.
Minister-president Combes, vergezeld door
den prefect van politie Lépine, bracht een
bezoek aan de Morgue.
De brandweer heeft een bewonderenswaar-
dige toewijding en heldhaftigheid getoond.
Het aantal lijken tot nu toe herkend be
draagt 76. De identiteit moet nog van 8 dooden
vastgesteld worden. De herkenden werden
in rouw-stoet naar hunne woningen gebracht.
Onder de dooden is geen vreemdeling, noch
iemand van eenige bekendheid.
Het verschrikkelijke onheil maakte een in
druk in de stad als nooit te voren. In de
straten wéerklinken de sombere uitroepen
der krantenjongens, die met de derde en
vierde edities der bladen een steeds grooter
aantal dooden melden. Het officieele cyfer
spreekt van 84 dooden. Te elf uur daalden
de minister-president Combes en de minister
van openbare werken, Maruésouls, in de ge
welven af. President Loubet zond een tele
gram van deelneming aan de Parysche be
volking.
Overal heerscht groote drukte.
In de Morgue spelen zich hartverscheuren
de tooneelen af van weduwen die het lyk
herkennen barer echtgenooten.
De Hongaarsche „onafhankelykheidsparty”
heeft verklaard, dat een terugkeer van rust en
orde in het parlement niet te verwachten zal
zyn, zoolang aan de nationale rechten van
Hongarije, inzake de legerquaesties, geen be
hoorlijke plaats zal zyn ingeruimd. Tevens
de energie van den begunstigde. Doch tegen
stand wekt op tot nieuwe en verhoogde
krachtsinspanning.
„Door de geheele geschiedenis van den
Deenschen landbouw is de ervaring merk
baar, dat de moeilijkheden ons hebben sterk
gemaakt, en dat tegenstand ons sneller tot
het beoogde doel heelt gebracht. In andere
landen strijdt men, tegen de steeds lager
wordende pryzen voor landbouw-producten,
met bougere invoerrechten. De Deensche
landbouw heeft door yverigen arbeid, door
besparing van arbeidskosten, door beperking
van den tusschenhaudel, door verbetering
der vervoermiddelen en vele andere verbe
teringen het evenwicht weten te bewaren.
Wjj zyn qualitatief en quantitatief sneller
vooruitgekomen dan onze, door bescherming
verwende concurrenten. En tegenover de En-
gelsche koloniën zyn wy in het voordeel door
onze natuurlijke ligging, die ons in staat
stelt sneller producten te leveren, die uit den
aard der zaak beter en verscher zyn, en
daardoor beter betaald zullen worden.”
De heer Peschke-Köedt meent dat de di
plomatie in deze quaestie machteloos is. Zy
kan niet in verbinding treden met de vry-
handelaars in de Regeering en in het Par
lement. Maar van een samenwerking der vry-
handelaars in alle landen verwacht Peschke-
Köedt veel. En om die te verkrijgen heeft
hy zijn inecningen gepubliceerd.
Groote verontwaardiging heerscht in Ma
drid over telegrammen uit La Linea ont
vangen, een havenplaats dicht by Gibraltar.
In de wateren om deze stad houdt de En
gelsche vloot thans manouvres, op een af
stand van 800 meter buiten de kust. Eenige
kogels zyn verdwaald en terechtgekomen in
een klein visschersdorpje, waar natuurlijk
een paniek ontstond. De bladen bevaltm
heftige artikelen en vragen of de Spaansch o
regeering niet van plan is te protesteeren
in Londen.
3>)
«Mijn hart was ziek/ zeide zij bitter, toen zij
in haar slaapvertrek terugkeerde, «toen heb ik
het uitgerukt en het ver van my gesleurd. Nu,
zonder hart ais ik thans ben, gevoel ik mij on
eindig beter. Vaarwel, Walter, man mijner eerste
en laatste heide, ik zal je nooit, nooit weerzien!
Luid weenend zonk zij op haar legerstede en
begroet haar gloeiend gelaat in de koude kus
sens.
Het tiende ochtenduur was reeds lang voorbij,
toen Eleonora uit een doffen, zwaren slaap ont
waakte en zich goedschiks door Brigitte aanklee-
den liet. Beide vrouwen verwachtten met een
onverteerbaar r-ikhalzen, dat een punt van gis
terenavond te borde zou komen de nachtelijke
brief maar beide schroomden er voor, deze
vraag uit te spreken. Eleonora, omdat zij angstig
voor de gevolgen beefde, welke deze brief onver
mijdelijk na zich moest slepen, Brigitta, omdat zij
vreesde, de gravin daarmede wellicht aan een
onaangenaam uur te herinneren. Eindelijk was
het toilet gereed, de kamenier wilde zich terug
trekken, toen de gravin een besluit vatte en met
gewone kalmte vroeg: «Zijn mijne bevelen, den
brief betreffende, stipt ten uitvoer gebracht
•Geheel volgens de lastgeving uwer Genade.
Zijne Excellentie liet mij het bescheid geworden,
dat hij tegen twaalf uur hier hoopt te zyn.»
Eleonora’s hart klopte sneller. «En hoe laat is
het nu
«Het loopt reeds tegen twaalf uur, mevrouw de
gravin is laat opgestaan.»
Eleonora verliet ijlings het boudoir en trad het
roode salon binnen, dat vriendelijk de winterzon
nestralen door zijn heldere vensterschijven liet
binnendringen.
.Nog één uur ben ik meesteres van mijzelve,
o, laat mij dit uur genietenZij ging langzaam
op en neer, terwijl zij voor ieder meubelstuk,
beeld of bloemstruik staan bleet en als ’t ware
afscheid van hen nam. Voor het bloemprieel
schenen hare gedachten weemoediger te worden
zij plukte een myrthentak af en bevestigde hem
op hare borst. Daarna nam zij aan het venster
plaats en staarde peinzend naar buiten in het
heldere wintergezicht Met den laatsten klokslag,
welke de nabij gelegen kerktoren dof verkondigde
reed een prachtige staatsiekoets vlak voor de
oogen der jonge vrouw en hield stil aan het por
taal van hotel. «Rechberg, o mijn God, hij is
stipt I Wat moet ik hem zeggen Is dit bedrog
dan geen bedrog Zij was niet bij machte, hare
plaats te verlaten, maar zat als vastgenageld en
staarde naar de portiére, welke den ingang af
sloot»
Onaangediend trad Rechberg in het salon en
beschouwde met onmiskenbare teederheid de
jonge vrouw, die voor zijne blikken de oogen
neersloeg.
