tuut.
I
«i
nten
I
IN BK BRAKBING.
I
Bulfenlandscb Overzicht.
I
1*
30
Echte
tMomei.'
n in den
aau> de>
mardigd
ireraldbe-
w Stoll-
No. 9357. Dinsdag 10 November 1903. 43ste Jaargang.
FEUILLETON.
vnn
Inzending van A<l verten tien tot I uur de? mi.hl.
i. dubbele flesc’i
i
103.
724,
zijn kant
in,
relrtuon No. S3.
De Uitgave dezer (Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Kommen V IJ F CENTEN.
;te, Zaltbomme
terdam.
fo-
Czn. Rotterdam
wfbutjoti
0.35
Kader*
ner zgn helm
Muim band
i eiken winkel,
geslatd rtaat,
n en poetsen
(vordering tot
i atbing.
1 verkrijgbaar
ts, fleschjes i
i A 20, 30 en
(Amerikaansehe roman.)
1
gekookt
voor da*
■peb van
M Ah
rai tm
jbrtüken.
a n
Telefoon Ne. S9
A I) V E 11 T E N T I E N worden geplaatst
15 regels a 50 ’enten; iedere regel meer
10 Genten. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Het verschil met Balfour’s politiek ligt
ecbtef“hierin, dat do premier, om Chamber*
Iain’s plannen te bevorderen, die vergeldings
maatregelen een permanenten aard wil
geven en ze tot grondslag wil doen dienen
voor protectionistische tarieven. Maar daar
tegen, dit blijkt voldoende uit do rede van
Hicks Beach, is de gewezen kanselier ten
sterkste gekant.
Dat Hicks-Beach den premier wil steunen
waar het andere punten van het tory program
geldt, spreekt overigens vanzelf.
ftOUDSCHE fiOIKAVr.
ew Advertentieblad voor Gouda en Omstreken»
rtroüen
welbekend
BT-UIX1I
tbriekimerk).
radicale eu
Tan alle, zelh
kige xenuw
ontstaan door
‘gdkgen Wtjjd
zwakte. Bleet
Hoofdpgn
Maagpijn-
i vermogen
nz. Uit-
De Fransche Senaat hcèft de beraadsla
gingen over de afschaffing van de wet-
Falioux voortgezet. Nadat de senatoren
Lecomte en Lintilhac de rede van Charles
Dupuy bestreden hadden, kreeg minister
Chaumié het woord, aandachtig toegehoord
door alle senatoren. Hy bestreed de critiek
door rechter- en linkerzijde uitgebracht.
De regeering kon het voorstel der com
missie niet overnemen, omdat hel een begin
inhoudt tot monopoliseering van het onder
wijs. Het openbare leven in de Republiek
hangt af van de wisseling van het algemeen
stemrecht en wanneer door dat stemrecht
een» de aanhangers van het stelsel gericht
tegen deze onderwijsvrijheid de overwinning
behalen, dan wordt het onderwgsmonopolie
een sterk wapen in de handen der reactie.
De regeering houdt daarom vast aan het
principe der onderwys-vryheid, doch haar
ontwerp bevat bepalingen om paal en perk
te stellen aan misbruik dezer vrijheid.
De uiterste linker party wil een brug
bouwen tusschen zich zelf en de uiterste
rechter party en de regeering op deze brug
plaatsen. De regeering wenscht echter links
van de brug te biyven.
„Wy volgen het voorbeeld onzer boste
republikeinen, van Ferry en Floqnet tot
Bourgeois en Clémenceau”. (Luide toejui
chingen).
Het debat is tot Dinsdag verdaagd.
De rede, door Sir M. Hicks-Beach te Man
Chester gehouden, heeft den vrjjhandelaars
een aangename verrassing bereid. Want er
is uit gebleken, dat de gewezen kanselier
der schatkist nog altyd even beslist de be
ginselen van vryheid voorstaat als hy trou
wens zyn geheele leven door gedaan heeft.
Men kan namelyk in de gedragslyn in den
laatsten tyd door hem aangenomen, een aan
wijzing meenen te bespeuren, dat hij zich door
do Balfour-party had latten bepraten. En
vroeger hebben wy ook reeds medegedeeld,
dat hy de volgende week met Balfour
samen aan een gastmaal te Bristol denkt
aan te zitten en by by die gelegenheid zon
verklaren, de politiek van den premier te
zullen steunen. Thans zyn de vryhandelaars
gerustgesteld. Want Hicks-Beach heeft te
kennen gegeven, wat zyn steun verleenen
aan de regeering zou beteekenen. Enkel en
alleen, dat hy zich verklaart voor het ne
men van maatregelen van wedervergelding
ten einde „onwettige concurrentie” tegen te
gaan, m. a. w. om in den vervolge opnieuw
het beginsel toe te passen, dat een poos ge
leden gebruikt werd om de Brusselschte
suiker-conventie te doen slagen. Toen werd
gedreigd Engeland geheel voor den invoer
van buitenlandsche suiker te sluiten, en het
beoogde resultaat werd door die bedreiging
verkregen. Hetzelfde middel zou ook in
andere gevallen] kunnen worden toegepast.
De Engelsche vryhandelahrs zouden daar,
zoo merkt de „Westminster Gazette” op,
niets tegen hebben. Op voorwaarde echter,
dat de vergeldingsmaatregelen geen alge
meen karakter kregen, maar zich beperkten
tot byzondere gevallen en geheel tydelyk
van aard waren.
dokter Fasset, die
jjj de
Over de ontmoeting van den Tsaar en den
Keizer te Wiesbaden, en meer in ’t bijzon
der over het onderhond tusschen Von Billow
en Lamsdorf sprekend, zegt het „Wiener
Fremdenblatt”
Een niet geringe plaats in het onderhoud
zullen de Balkan vraagstukken hebben in
genomen. Duitschland heeft in Turkye geen
politieke belangen, en bepaalt zich er toe
zyn handelsbelangen te bevorderen. Het
houdt ook vast aan het beginsel van de in
tegriteit van het Turksche Ryk, en toont
den Sultan by elke gelegenheid een welwil
lende toegenegenheid, waardoor het ’t vol
ste vertrouwen van den Turkschen heerscher
heeft gewonnen.
Des te grooter zal de indruk zyn, die in
Konstantinopel wordt gewekt door het feit,
dat ook Duitschland de hervormingen en de
contröle-maatregelen, door Rusland en Oos-
tenryk voorgesteld, steunt. De Porte zal
daaruit zien, dat de voorstellen der beide
mogendheden feitelyk, den weg aanwyzen
dien zy moet gaan om grooter onheilen te
voorkomen.
Want als Duitschland het programma der
beide mogendheden goedkeurt, moet de Porte
dat houden voor een bewys van do nood-
zakclykheid ervan.
De houding van Duitschland is in dit op
zicht dus van groot belang, en zal, naar wy
hopen, dan ook uitwerking hebben.
De samenkomst der beide Keizers, en de
gesprekken der beide staatslieden hebben de
reeks der vorslelyke bezoeken voor ditjaar
beëindigd op een wyze, die de volken kan
geruststellen, wy! er uit blykt dat de zorg
voor den vrede den grondslag vormt van de
Europeesche politiek, en dat de monarchen
en hunne staatslieden voortdurend bedacht
zyn op middelen, om den vrede te handha
ven, en om verstoring van den vrede te voor
komen.
begin zul zyn van nieuwe onderhandelingen,
ol wol oen storm van een gevaarlyke aard
zal opwekken- Volgens sommigen is de sul
tan vast besloten zich te blyven verzetten
tegen den vernederenden eisch van controle
over zyn beheer, en volgens den correspon
dent van de „Standard” is de toon van het
nog niet gepubliceerde stuk zoo scherp dut
het algemeene verrassing wekt, en dat Rus
land en Oostenryk hot niet zonder stevig
antwoord van hun zyde kunnen aannemen.
Daarmee zou de Macedonische kwestie in
oen acuut stadium komen te staan, nu niot
onder de Macedoniërs zelf die door den
winter tot rust gedwongen zyn, maar onder
de mogendheden.
Is het den sultan misschien daarom te
doen Ziet hy misschien een kansje om,
als maar eenmaal de zaak onder do mogend
heden warm wordt, een splitsing te krygen
van de nu veroenigde on voor hom zoo las
tige vroegere concurenten, Oostenryk on
Rusland
Zeer de aandacht trekt een artikel in de
^Figaro” dat tegen de politiek van Rusland
is gericht. Zoo iets is men van Fransche
zyde niet gewoon. Het blad bclwyielt of de
„cntente-poliliek in Macedonië de instemming
zou hebben van al de andere mogendheden.
Do houding van don sultan legt do „Figaro”
uit als oen poging om de zaak gedurende
den winter slopende te houden, ten einde in
den toMclientyd achter Rusland om tot een
overeenkomst met Boelgartye te geraken.
De gebeurtenissen in Panama volgen elkaar
met een duizelingwekkende snelheid op. Don
derdag vernam de wereld met verbazing dat
de provincie Panama zich onafhankelijk had
verklaard van den staat Columbia. VryJag
werd bekend gemaakt dat do opstand reeds
geëindigd is, dat do onafhankelijkheid van de
republiek Panama een feit is, en dat het
Panuma-kanaal, zoo goed als zeker, gegraven
zal worden.
Do Columbiaansche troepen zyn reeds
scheep gegaan te Colon, met bestemming naar
Cartagena, en met deze troepen is de macht
van Columbia in den Isthmus verdwenen,
waarschynlyk voor goed.
De opstand- is geëindigd, zonder bloedver
gieten, behalve dan het kleine bombardement
en den dood van elf (’hineezon.
De tegenwoordigheid van Amerikaansclie
oorlogschepen zul niet zonder invloed geweest
zyn op deze passieve houding van Columbia.
62)
Toen xij binnenkwamen was
persoonlijk iemand had uitgelaten, juist
vestibule.
«Ik vrees,» zeide de dokter, «dat gij lang zult
moeten wachten, niet alleen omdat de wachtkamer
vol is, maar ook omdat ik nog even een kleine
operatie heb te doen, waarmede nog al wat tijd
zoek gaat 11 En tot zijn bediende, tevens zijn
assistent«James, laat de heeren maar in mijn
studeerkamer.
Hij was in een wip weer weg.
De assistent deed, zooals hem gezegd was.
«Nu, heeren,» verklaarde bij, «gij moogt van
geluk spreken, dat de dokter u in zijn studeer
kamer laat, want du hebt gij kans veeleer gehol
pen te worden dan de lm uit de wachtkamer,
die hij natuurlijk elk op hun beurt moet ont
vangen.
Dorison en Cathcart volgden hun -geleider naar
des dokters studeervertrek, eveneens gelijkvloers,
maar intusschen fluisterde de oude detectieve den
agent der geheime politie, dien hij ook had me
degenomen, toe, dat deze op de bank in het
voorhuis moest blijven zitten, totdat hij geroe
pen werd.
De bedoelde studeerkamer was klein, naar het
scheen een bijbouwing van het hootdgebouw, een
vertrek, dat zijn licht ontving uit twee vensters die,
op een poortje of zoo iets uitkwamen. Tusschen
die twee vensters stond een kastje met verband
linnen, enz. en in het midden der kamer een
tafel met papieren overdekt. Zijwaarts van een
der vensters, maar zoodanig geplaatst, dat daarop
het volle licht viel, stond een groote operatie stoel
die zijn bezitter ook als rustbed diende. Om de
tafel waren een drietal stoelen geschaard op een
van welke Dorison zich liet neervallen In een
hoek stond een brandkastje, welks zwaren deur
geopend was, terwijl op de binnendeur die niet
geopend was, het sleuteltje was blijven zitten.
Nauwelijks had de assistent de twee bezoekers
in des dokters studeerkamer gelaten, ot Cathcart
begon, tot groote verontwaardiging van Dorison,
die zijn manier van doen aan verregaande nieuws-
gierigheid toeschreet, overal rond te snuffelen.
Cathca.Tt sloeg zelis de schrijfmappe, die op tafel
lag,brutaalweg open en begon doodbedaard daarin
te bladeren. Tusschen het vloeipapier lag een nog
onvoltooide brief en Cathcart maakte er geen be
zwaar van, dien brief op te nemen en te lezen,
evenmin als hij ’t gedaan had om een anderen,
aan den dokter geadresseerden brief in te
zien.»
Dorison kon zich niet langer goed houden en
verklaarde ronduit, dat hij 't gemeen vond, om
louter uit nieuwsgierigheid de particuliere korres-
pondentie na te gaan van iemand, die zoo goed
van vertrouwen was geweest, dat hij zijn bezoe-
belangstolling beschouwde. Cathcart scheen trou
wens belang te stellen in alles, wat zich in deze
kamer bevond. Maar toen hij liep naar de glazen
kast met het verbandlinn|en enandere apperuten en
die met oen van de vele sleutels, welke hij bij
zich had, bleek te willen openen, werd Dorison
ernstig boos.
«Als gij niet dadelijk uitscheidt, mijnheer Cath
cart,» verklaarde hij, roep ik den dokter
Houdt u mond, gebood de detieve. «Ik ben
iy^nijn volste recht I»
Het onderzoek in het verbandkistje leverde geen
resultaat op.
Thans was ’t de brandkast, die Cathcarts aan
dacht trok. Hij draaide met de grootste kalmte
het sleuteltje van de binnendeur los, deed die deur
open en stelde in een zeer voorover gebogen
houding een nauwkeurig onderzoek in. In een der
vakjes van de brandkast vond hij een bundel pa
pieren, waarmede hy, na de brandkast te hebben
dicht gedaan, bij het licht kwam, om vervolgens
alles met de grootste koelbloedigheid na te
gaan. -
Blijkbaar zeer voldaan over hetgeen hij gevon
den had, liep Cathchrt op de gangdeur toe, deed
die deur open en riep den agent der geheime
politie, die nog steeds op de bank in het voor
huis zat te wachten, bij zich.
«Maak maar niet ongerust,' zeide hij zich
even tot Dorison wendend, «ik heb iets gevonden
wat eenig licht verspreiden kan op Harold Farish
en op diens verhouding tot dokter Fassett.»
De programrede van Tisza in de Hon-
gaarsche Kamer duurde Vrijdag ongeveer
twee nren en was, zooals reeds is geseind,
een herhaling van de voornaamste punten
van de programrede in het Huis der Magnaten.
Toen de oppositie hem in do rede begon te
vallen, riep Tisza de schreeuwers toe: „Gy
kunt my overschreeuwen, maar de waarheid
kunt gy niet tot zwijgen brengen. Gy ver
raadt slechts de zwakte van uw standpunt,
wanneer gy met zulke wapens strijdt.”
Daarop werd het stil.
Zboals men weet, werd Tisza toen verder
met de grootste aandacht aangehoord. Aan
het slot zyner rede vermaande do nieuwe
premier zyn toehoorders nooit te vergeten,
dat zy allen Hongaren waren en niet uit
partybelangen aan de grondvesten van den
B»aftt Wochten wmten. Deze woonten maak-
ten diepen indruk. Tisza besloot„De le
vensvoorwaarden van elke Hongaarscho staat
kunde worden gevormd door de handhaving
der eerlijkheid, de zuiverheid van ons con-
stitutioneele leven en de zekerheid van een
ongestoorde werking van onze grondwet.”
By deze woorden brak do liberale party
in geestdriftig gejuich los en het eind was
een huldiging van den premier door meer
dan enkel aanhangers der liberale beginse
len. De zege van den dag was aan Tisza.
De sultan heeft een daad van betookenis
gedaan, die misschien moet dienen om de
ontstemming over zyn weigering van de
voorstellen van Rusland -en Oostenryk te
kahneeren.
Hy heeft nl. een algemeene amnestie doen
afkondigen geldig voor alle personen die op
grond van de wet veroordeeld zyn wegens
den jongsten opstand, alsmede voor hen wier
zaak thans in onderzoek is, of die door de
overheden vervolgd worden.
Kan het mooier Die amnestie is zoo veel
omvattend als men maar wenschen kan.
Het oogenblik is zeker gelukkig gekomen
juist nu de weigering van den sultan het
Cathcart liet de alles behalve vriendelijke be
merking onbeantwoord, maar vroeg van zijn kant
alleen s
«Heeft niet dat vrouwspersoon, die Bess, tegen
u gezegd, dat haar man, dat Langdon, dokter
Fassett geheel en al onder den duim had
«Ja.
«En was ook do jonge Eustace niet min of
meer diezelfde meening toegedaan, afgaande op do
wijze, waarmede Langdon Fassett durfde behan
delen
Ja.»
«Nu heb ik op ’t oogenblik mijn goede redenen
reeds om aan te nemen, dat alle twee groot gelijk
hadden I
«De brief,» voegde hij, den aan den dokter
geadresseerden brief opnemend er bij, die brief
is onderteekend met den naam van Hariy, en
daarin wordt de dokter aangemaand, den schrijver
beter van dienst te zijn, anders zou deze hem
niet meer ontzien «En in dezen brief," ging
Cathcart voort, het epistel, dat nog niet voltooid
was opnemend, zegt Fassett, blijkbaar tot nie
mand anders dan Harry Langdon, dat hij tot nu
toe zijn slaaf is geweest, maar dal voortaan het
blaadje is omgekeerd. Hij, Fassett, wil zich niet
langer laten tiranniseeren, daar hij deo andere
dingen kan ten laste leggen, die voor hem wel
zoo gevaarlijk zijn dan hetgeen Langdon van hem,
van Fassett, wist. Kort en goed, Fassett zegt in
dat schrijven Langdon gehoorzaamheid op.»
Cathcart deed de schrijfmappe dicht- en liep
naar den schoorsteen. Daar vond hij een kistje
HEM RIJER,
EN.
-beenen en
em. xwakte
\r. islekten
gent ver-
8
