IELK
I
u mi
IG.
:ao
HET MEDAILLON.
1
t
tol
<»g op
W"9-
elk te
Jl
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
42ste Jaargang.
I
lebben.
ZONEY
Maandag 1 Februari 1904.
No. 9325.
FEUILLETON.
Buitenlandse!! Overzicht.
van
Inzending- van Advertentie» tot 1 uur des mid i.
Notnmers V IJ F CENTEN.
Verspreide Berichten.
ouders beiden uit Parys af-
Tot
duor
oerin/ van ge-
wetende
1IJL,
BAARj’ Lz.
l. Echte
teeameu-
en ia den
num des
ervaardigd
weraldbe-
>r* StolL
dubbele loach
gte, Zaitbom me
t terdam.
K®-
Czn. Rotterdam
ptreofbugjes
c 0.35
jt Neder-
EUh te letten
AN
worden af'gele-
pukjes van rij-
n een Ned. ons
an Nommer er.
,n nevenstaand
Wet gedepo
(Ar«r het Fransch.)
Telefoon Xo. 69
ADV ERT E NT I EN worden geplaatst
15 regels a 50 Centen; iedere regel mvei
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
rdetoon Mo. St.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
niet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke
Dit No. bestaat uit Twee Bladen.
EERSTE BLADY
irtroften
i welbukeud
K-1UXBB
?abriekraierk).
radicale en
van alle, zelfs
kkige xenmo
ontstaan doör
ugdigca leeftijd
zwakte, Bleek
Hoofdpijn
- Maagpyn
n vermogen --
mz. Uit-
Amkrika.
De Canadeescbe minister Prefontaine heeft
verklaard, dat het voornemen bestaat, het
tarief van invoerrechten ten gunste van in
lar.dsche takken van nijverheid aldus te
wijzigen „dat Canada niet langer zal zyn
een losplaats voor Amerikaansche waarden”.
Moeten deze woorden wellicht worden op
gevat als een verklaring van instemming
in beginsel althans met Chamberlain’s pre-
ferentiecle rechten
voeten brengen. De reis heeft dus haar
belang.
De République fran^aise meent ook dat de
koning naar Berljjn is gegaan, om hulp te
zoeken tegen Engeland, on het veldtochtplan
der Engelschen tegen den Kongo-staat te doen
mislukken.
Eergisteravond werd de Koning te Laoken
terugverwacht.
Ik gekookt
t voor da-
•lepels van
late) Ala
«val van
gebruiken.
alles wat u mij gezegd en gevraagd hebt, heeft
zonderlinge gedachten bij mij doen ontwaken,
gedachten bit mijn eerste kindsheid, waarbij ik
eigenlijk voor mij zelf nooit heb durven stilstaan
Wilt u wei gelooven, mevrouw, dat ik oogenblik-
ken in mijn leven heb gekend, waarin het denk
beeld bij- mij opkwam, dat ik niet de zoon was
van den man, die mij heeft groot gebracht.
hoewel ik hem toch als een vader liefheb I»
De gravin was zeer oplettend geworden.
»lk lijk niets op hem, noch in uiterlijk, noch
|n stem, noch in manieren en wat mijn moeder
betreft, somtijds moet ik denken, hoewel zij altijd
heel goed voor mij is, dat zij mij niet bemint,
sooals een moeder ’thaar zoon doet Zij heeft
voor mijn zuster
»O. hebt ge ook een zuster viel Marcelle
hem in de rede
»Ja, mevrouw
•Ouder dan u
>Neeh. enkele jaren jonger. Ze lijkt zoowel op
vader als op moeder Wat mij aangaat, ik heb
niets van hem en evenmin van haar, ’t Is alsof ik
een vreemde ben, door het toéval in een ander
gezin geplaatst
Hebt ge nooit eens over die dingen met uw
ouders gesproken
Dikwijls.»
»En wat zeiden zij dan
»Mijn vaderAantwoordde lachend, dal ik zeker
niet wel bij IkA hoofd moest zijn, an moeder deed
er het zwijgen toe.»
Wordt vervolgd.}
fiOllDSGHE COURANT
36)
Leeft u moeder nog?»
»Ja mevrouw.»
>En zijn uw
komttig
Mijn vader is in Normandie geboren.»
Marcello ontstelde op nieuw, doch minder in
het oog loopend dan de vorige maal
Was ook zij zelve niet uit Nofmaudie en had
zij daar niet met Jacques Beauchêne verkeert
Welken voornaam heeft uw vader?» vroeg zij
bp eens,
•Jacques 1 Hij was ’t dus wel Zij staakte het'
verhoor, daar zij beducht was zich zelf te vtel
bloot te geven. Maar hoe was het in ‘a duivel?
naam mogelijk, dat die jonge man, het levend
evenbeeld van Jean de Kerow op zijn leeftijd,
juist de zoon was van hem, wieu leven zij door
haar vurige liefde voor Jean 4e Kermor. naar bet
scheen, voor altoos vernietiad had?.. Marcelle
was geheel en al Van de wijs getaakt. Zoo die
student niet in waarheid de soon was van Jacquet
Beauchêne, gelijk "syn zonderlinge gelijkenis deed
vermoeden, zoo hij, alleen was aangenomen door
den schermmeester, die de voorzienigheid alsdan
den Tsaar te Wiesbaden,
gegaan t.
aangename
man nalaten”.
Twee maanden dus heeft de keizer in on
zekerheid verkeerd, en rekening moeten
houden met de mogelijkheid, dat zym dagen
geteld waren en dat hy zou heengaan aan
de kwaql, die zfn ouders heeft ten grave
gesleept. Hij moest met dat voorbeeld voor
oogen, een ongunstige wending eer voor
mogelijk honden dan een gunstige. En joist
daarom Wilde hij aanvankelijk de beslissing,
die hij voor een vonnis hield, niet booren.
Twee maanden lang heeft hij met onver
moeide zorg zyn plicht ,<ddaan, zooals hy
die als eercte dienaar, Van den slaat opvatte.
Hij wildd alles in or/e hebben, hjj wilde zijn
Boon een geregeldpn toestand en goede,
-vriendschappelijke betrekkingen met de na
burige Ihnden nalaten, zoo de uitslag hope
loos zijn zoo. En met een onbegrijpelijke
geestkracht verdroeg hy het lichamelijke
Ijjden, omdat hy eerst zijn taak wilde afdoen,
en het Deltsche Ryk een voorspoedige toe
komst w^lde verankeren.
V
De „ijaily Graphic” is in staat, ondanks
de eergisteravond nit Petersburg ontvangen
telegrammen, beslist te be\ estigen, dat Rus
land*® antwoord aan Japan Woensdag is
opgdsteld, en door den Tsaar goedgekeurd,
nog ,niet officiéél aan de Japansche Regeering
is dkerhandigd, doch in hoofdzaak isjmede-
gedeeld aan den Japanschen gezant Kurino.
Deze seinde bet aan zijn regeering, die het
wederom aan de bevriende mogendheden
medldeelde.
Raslands antwoord, in hoffelyken toon
opgtsteld, weigert beslist het woord „China”,
dat door Rusland verwijderd was uit de
bepaling van het ontwerp-tractaat waarbjj
Rusland en Japan overeenkomen om de
integretiteit van China en Korea te eerbie
digen weder daarin op te nemen.
Men verwacht nu, dat de offlcieele aan
bieding van het antwoord zal worden ge
volgd door de verklaring van Japan, dat
het geen andere keus meer heeft dan de
wapens op te nemen ter verdediging vaji
zijn belangen, en door de terugroeping van
Kurino.
Het is onder die omstandigheden duidelijk,
dat niemand buiten den kleinen kring van
betrokken personen het Russische antwoord
kent, en dat alle mededeelingen daarover,
van welke zijde dan ook, voorbarig en fan
tastisch zijn Zelfs de „Daily Graphic”, die
ons een allervriendelijkste uitlegging geeft
van de wijze waarop zy den inhoud van het
antwoord aan den weet is gekomen, is op
dit punt niet te vertrouwen. En de conclusie
waartoe dit blad komt, dat Japan thans
geen air.b*re keus meer heeft dan de beslis
sing met de wapens in te roepen, is daar
door op z|jn minst voorbarig, zooal niet
onjuist.
Maar aan onjuiste berichten raakt men
ook gewoon. De City correspondent schryft
Het politieke nieuws is nog steeds tegen
strijdig, maar bet publiek begint er langza
merhand aan gewend te raken, en vervwli
dientengevolge niet meer in uitersten, op
het eerste het beste ongunstige oi gunstige
gericht.
Het toppunt echter van alarmeerende be
richten, bereikte de „New-York Herald”
echter met de medodeeling
„Duitschland en Denemarken hebben eeu
overeenkomst gesloten, waarbij bepaald wordt
dat voor het geval Engel ind zich tegen
Rusland by Japan aansluit, Duitschl md met
een groote strijdmacht Kopenhagen zal be
zetten, om daardoor de Oostzee af te sluiten
zoodat Rusland er niet uit, Engeland er niet
in kan met hun schepen. By de verdeeling
van China, na den oorlog, maakt Duitschland
aanspraak op de provincies Peking en
Pelsjili
De ongerijmdheid van zulk soort berichten
springt voldoende in het oog. Maar wanneer
zulk een gerucht, door groote bladen ver
meld, door groote telegraaf-agentschappen
verspreid, en door andere bladen ernstig
besproken wordt dan moet men al heel
ver zijn in de zucht om een hachelijke en
moeilijke qnaestie hopeloos te verwarren.
juist op aijn pad zou hebben geplaatst oiu hem
te redden, wist de vroegere medeminnaar van
Jean de Kermor dan ut», had hij eenig begrip
van de ware afkomst van het kind, dat hij had
groot gebracht en wachtte hij, tot dat kind een
zekeren leeftijd zou hebben bereikt om zijn eigen
rechten te bepleiten, om zelf de stem te ver
heffen tot het bekomen van alles, wat men hem
wederrechtelijk had onthouden De zorg, welke
die man uit het volk voor zijn opvoeding had, de
opoffering, die hij zich daarvoor getroostte, dat
Alles duidde wel aan, dat hij veel verwachtte van
dat jonge mensch. Zat de zaak zoo in elkaar, dan
was het gevaar nog ernstiger dan zij geloofd had.
Hij werd dreigend en Marcelle oordeelde, dat het
meer dan tijd was om daartegen de noodige
maatregelen te nemenJean zou haar zeker
niet meer uitlachen, indien hij dit alles wist.
Een tijdlang was het tweetal stilzwijgend door-
geloopen en thans het einde der laan genaderd.
Henri Beauchêne was uit het veld geslagen door
hetgeen hij thans ondervondén had. Die vrouw
hau hem niet lief, en zoo zij hem op een zeer
bUondere wijze had aangezien ja, dat had zij
werkelijk gedaanwas ’t alleen, omdat zij
weten wilde, wie hij was, al kon hij ook niet
nagaan mot welk dóel. Nu dacht lij 1®',s niet
meer aan hem. Hoe dwaas was 't met van hem
geweest, te veronderstellen, dat groote dame^zoo
op stel en sprong verliefd raken op arme/Stu
denten, die zij een enkele maal in den tuin van
het Luxembourg hebban zien flaneeren. Nu was
hij bepaald bedroefd en dat stond hem op 't
gelaat te lezen.
Een Woord van keizer Wilhelm, tot den
president van den Ryksdag gericht, toen
deze hqtn kwam gelukwenschen met zyn
genezing, en door den beer Von Ballestrem
aan het feestmaal op ’s keizers verjaardag
aan de leden van den Ryksdag medegedeeld,
heeft diepen indruk gemaakt.
Sprekénde over de operatie zeide de keizer
dat hy twee maanden had rondgeloopen
zonder te weten of het gezwel in de keel
van een goedaardig of van een kwaadaardig
karakter was. En twee dagen vóór de
operatie I had de keizer de samenkomst met
m -Z fcAls het slecht
was, dun wilde ik myn zoon toch
betrekkingen met onzen buur-
De Fransche bladen bespreken de reis
van koning Leopold naar Berljjn.
De Gaulois schrijftLeopold II, de fijnste
diplomaat van Europa, zal zonder moeite by
de mogendheden het spel van Engeland ont
maskeren en 't is daarom dat hy, na Parijs
en Weenen, naar Berlijn gaat. Enhotoogen-
blik is goed gekozen, daar op dit oogenblik
Engeland en Duitschland geen dikke vrien
den zijn.
De Echo de Paris zegtNa zich eerst voor
dé houding van Engeland b(j den lieer Del
cassé te hebben beklaagd en na in den Kongo
een volledig plan van verdediging te hebben
ontworpen, is nu koniug Leopold by keizer
Wilhelm gaan klagen. Intusschen wfl hjj ook
persoonlijk de belangrijke quaestie van de
grensregeling aan het Kivoe-meer uit de
»Ik zie, dat ik mij heb vergist,» zeide Marcelle,
»u is niet de zoon van den man; dien ik zocht.
Die man heette niet Jacques Beachêne
Zij wilde nu blijkbaar alleen haar weg vervol
gen- Henri dacht, dat bij haar voor altijd ging
verliezen en deed een poging om haar terug te
houden.
•Mevrouw,» stamelde hij.
Zeer verwonderd zag zij hem aan.
•Mevrouw,» hernam hij, «vergeef mij mijn ver
metelheid, maar ik had gedacht
Zij stond daar weder in haac trotsche hooding.
I.Wat
•Toen u mij hadt aangezien, toen ik bij u
eenige ontroering had bespeurd eu toen ik het
geluk had, u daareven weder te zien verschynen.
Welnu?» vroeg Marcelle.
|De jonge man verloor er schier het hoofd bij.
,»Toen meende ik toen dacht iktoen
stelde ik mij voorstortterde hij »O, het
w4s een dwaasheid van mijn kant, ik weet het
wél 1 Sinds gisteren denk ik slechts aan u Als
u [mijn wildet veroorlooven
Hij kon niet verder, verward als hij was door
zijn eigen woorden en door den blik uit de hoogte
waarmede tij op hem neerzag.
»Ik zou u zoo gaarne hebben aangebeden, uit
de verte desnoods, gelijk men in vroeger eeuwen
dej godinnen aanbad!»
Marcelle glimlachte, toch wel een weinig ge
streeld door dat naieve compliment en de uit
drukking van haar gelaat werd zachter
|»’t Is wel vreemd,» ging de jonge man voort,
akngemoedigd door haar vriendelijke blik, maar
Frankruk.
Eva Humbert moet vermoedelyk ten
gevolge van de emoties, die de familie haar
bezorgt - ernstig ongesteld zjjn. Zij zou
naar het Zuiden gaan.
De kopstukken van de Ligue des patriotes
waren aanwezig op de groote protestmeeting,
waar de premier Combes en het parlement
er danig doorgehaald werden. Thiebaud
stelde voor, den abt Delsor candidaat te
stellen voor den eerstvolgendon ledigen af
gevaardigden-zetel.
rapporteur in de wak-Dreyfus, is
president Chainbarcaud benoemd de
raadsheer Boyer.
Bu LOA RUE.
In een woelige vergadering van het So-
branje, die door het lawaai van de oppo
sitie geschorst werd, had de eerste lezing
plaats van do perswet.
Rusland en Japaw.
Te Tokio werd ook al vergaderd. Do
Raad der Ouden werd gisteren weer door
den keizer bijeengeroepen.
Wat er verhandeld werd P Nog niet be
kend.
Wel wordt uit Tokio gemeld, dat men
zich zeer drqfc maakt over het toenemen van
de Russische troepenmacht aan de Koreaan-
scho grens.
1 103.
Van de Fransche minister Pelletan wordt
een nieuw staaltje van loslippigheid ver
haald. De Dépêche de Toulouse beweert
althans, een onderhoud met hem te hebben
gehad, waarin hy zich krachtig nitliet tegen
het verzet van minister Rouvier tegen de
naasting der spoorwegen. De Ministerraad
had zich vereenigd met het voorstel van den
minister van Openbare Werken, om onder-
handelingen met de maatschappijen aan te
knoopen, en nu had Rouvier de naasting
veroordeeld als leidende tot oen vermeer-
dering der staatsschuld, „terwyl zei Pelle
tan, Jeder weet, dat het tegendeel het geval
is." Maar Pelletan verklaarde, dat hy on
danks zyn verschil van meening met Rou
vier, het ministerie niet zou verlaten, over
tuigd als hy was, dat de minister van Finan
ciën slechts zyn persoonlijke meaning had
uitgesproken.
Het klinkt byua ongelooftyk ’t Is evenwel
een veeg teeken voor een minister, dat zulke
geruchten van hem kunnen worden rondge
strooid. Men heeft den heer Rouvier gevraagd,
wat hy ervan dacht. „Ik ben mg te zeer van
de plichten van een minister bewust", ^ant
woordde hy, „dan dat ik met een myner
ambtgenooten wil polomiseeren door middel
van dagbladen.”
De nationalisten zullen de Regeering inter
pelleeren over haar financieele politiek naar
aanleiding van de meeningsverschillen in het
imnfeterfot die uit het interview van de Dé
pêche zyn gebleken. De Temps schryft, dat
indien er in bet Kabinet nog werkelyk eenige
leiding was, Pelletan onmiddellyk aange
zocht had moeten worden, zyn ontslag te
nemen. En het Journal des Débats noemt
Pelletan’s opvatting van de ministerieele
solidariteit zoo ongehoord, dat ze byna onge-
gelooflyk scheen.
s
