het medaillon.
HT.
&c*.
uda>
Viei/irs- en Advertentieblad Voor Gouda en Omstreken.
Mo. 9389.
ijnland.
BuHeulandscb Overzicht
FEUILLETON.
LOON.
lions.
TEH,
BEIS.
Vrijdag 5 Februari 1904. 42ste Jaargang,
eemrailen
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des
nraden
mciuiv uiyiu, unt ud luugvuuiicurii uw „viu wcoi SUllUtcn VB V HIUIlUl» f i'tOBIl, llöl 18
door Rusland geboden concussies voldoende belachidijk, mjjn waarde lieer, zij zullen niet
verzeker u, dat zy niet durven
Verspreide Berichten.
oi MAART
Mi aanslui-
kennis
igerecbtigde
tdscbap voor
sten Donder-
ude veertien
uilen liggen
eten ter Ge-
dplaats van
behoorende
Jgkgraaf.
aris.
Feletoou No. 82.
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nommers VIJF CENTEN.
zijn gesloten.
goedgekeurd met 173 tegen
districten ter
en werkdag
ddags 4 ure)
ing van 10
tr zijn
le Cruquiua
de Lynden*;
n de Leegh-
it de lijsten
gedurende
kken dezer
hunne be*
i vereisebte
an de Ver-
rpen, welke
nrt omtrent
issen
Hoogheem-
4 Februari
gratis,
34jks Inter-
arkrjjgbaar
5 VI8CH-
iZIJN
ter”,
117.
e collectie
voor per-
m. i,
siding.
lleuze
EILICHT-
iegelijk.
houdt, is
Hoefbeslag,
m. Brieven
Linschoten.
[Naar het Lransch.)
ING
GOIBSIIIE ïllIltXT.
Frankrijk.
Het beroemde Tivoli College, te Bordeaux,
vroeger in gebruik bg de Jezuïeten, is door
brand vernield.
De staking onder de veldarbeiders in het
Zuiden breidt zich uitook te Soler en
Toulonges, bij Perpignan, werd het werk
neergelegd. De stakers te Loutian bezetten
de wegen, om den arbeid te verhinderen.
President Loubet kan bg zgn aanstaand
bezoek in Italië op een glorieuse ontvangst
rekenen. In Turgn is men voornemens den
gast een gouden herinnerings-medaille aan
te bieden, waarop een syinbdlieke voorstel
ling van de verbroedering tusschen de beide
landen.
De algemeene discussies in den Senaat
over het wetsontwerp tot het verleunen van
machtiging aan het departement van de Seir.e
voor het sluiten van een leening van 200
millioen francs,
Art. 1 werd
18 stemmen.
stand, zoo vruchtbaar zgn in dit geval
geheel -en al zgn weggeruimd.”
Ook de onderhandelingen tusschen Rus
land en Japan worden besproken De koning
wjjst er op dat „het verstoren van den vre
de in Oost-Azië betreurenswaardige gevol
gen zou kunnen hebben*, en zegt„Indien
mgn regeering iets kan bijdragen om een
vredelievende oplossing te bevorderen, dan
zal zg dit zeker met vreugde doen.”
De Macedonische quaestie wordt even
eens herdachten de koning spreekt de hoop
uit, dat ’t gewijzigde plan voor tie Macedo
nische hervormingen de uitvoering van doel
treffende maatregelen van verbetering, die
in deze ongelukkige streken zoo dringend
noodig zgn, mogelgk zullen maken.”
De Tibet-expeditie, noodzakelijk gemaakt
door moeielgkheden en botsingen aan de
Indische grens, zal naar de Koning hoopt
leiden tot een schikking met de Chineescho
en Tibetaansche autoriteiten. De jongste be
richten uit Tibet echter geven niet veel hoop
op een schikkingde Tibetanen schijnen eer
tot strgd dan tot onderhandelen geneigd.
Bg de beantwoording van vragen aan de
Regeering gesteld, bg de behandeling van
het Adres van Antwoord, zal daarover wel
meer blijken.
Telefoon No. 89
A I) V E K T N T I E N worden geplaatst van
1—5 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
Belqie.
Zooals gemeld werd hadden de Antwerp-
dat die jonge man wel degelijk de zoon van
Julien is
Haastig liep hij de kamer uit om in *t volgend
oogenblik terug te komen met een doos vol met
fotografieën en zocht er een portret uit, waarop
hij zelf stond afgebeeld, toen hij ongeveer dezelf
den leeftijd had als de gewaande Henri Beauchên-
op dit oogenblik. De beide portretten werden
naast elkander gelegd en vergeleken.
„Zie eensl* zeide hij tot Marcelle.
<’t Is sprekend I mompelde zij.
Nu gelo)f ik ook”, sprak hij op droomerigen
toon, ,,dat het gevaar van dien ‘kant zou kunnen
komen en alles bederven I” En met een ruwe be
weging Er dient gehandeld te worden! En dat
wel hoe eer hoe beter
„Goed, ik zal handelen,” antwoordde Marcelle
toonloos. „Laat me stil begaan
„Ik stel in u het volste vertrouwen, Marcelle,
dat weet ge wel, vergeet dan niet, dat ge nu ons
beider lot in handen hebtWees niet zwak
Twee (tegen later, op hetzelfde uur als de eerste
maal verscheen de gravin weder op de kamer van
Henri Beauchêne.
Veertien dagen achtereen verscheen de gravin
geregeld dm den anderen dag op het eenvoudige
studentenkwartier, maar daarin bestond dan ook
het eenige b’ijk van haar toegenegenheid voor den
armen jongen. Zij kwam, naar het scheen, uit
sympathie bij Henri Beauchêne, bijna uit mede
lijden, omdat zij zag, dat hij ongelukkig was,
maar haar man zoo heette het wilde zi’i
niet misleiden
Wordt vervolgd.)
De volgende Reuter-telegrammen zgn ont
vangen
De gebeurtenissen wgzen er op, dat de
voortdurende spanning haar toppunt bereikt
heeft. Gisternacht werd markies Ito van
zgn buitenverblijf ontbodengisteren had hg
een onderhoud met den Keizer. Daarop
werd een beraadslaging gehouden waarbjj
vijf seniores, de eerste minister, de ministers
van oorlog en marine, de onderstaatssecre
taris van oorlog en drie admiraals tegen
woordig waren. Deze beraadslaging duurde
zeven uurde eerste minister en zgn ambt
genoot van buitenlandsche zaken hadden
onderwijl een lang onderhoud met den Keizer.
Men gelooft dat deze beraadslagingen hoogst
gewichtig zgn; zelfs de hoogstgeplaatste
ambtenaren verborgen deze week hun onge
rustheid over het uilblgven van Rusland*»
antwoord op de Japansche nota niet.
De generale staf heeft den onderkoning
Alexieff machtiging gegeven den ourlog te
verklaren en op eigen gezag de vijandelijk
heden te openen, indien de omstandigheden
hem de noodzakelijkheid daarvan doen blijken.
Een Keizerlijk besluit, waarbg de oorlog
verklaard wordt, kan elk oogenblik verwacht
worden, ais de Japansche regeeringjle door
de Russische regeering in haar antwoord
voorgestelde schikkingen niet aanneemt.
Er wordt bericht, dat uit Petersburg dd.
30 Jan. bevelen ontvangen zgn, de oorlogs
schepen uit de haven te brengen wegens den
nauwen en gevaarlijken ingang en het lage
water. De schepen hebben drie dagen noodig
om deze bevelen op te volgen. Gisteren
hebben de Russische oorlogsschepen „Sebas
topol” en „Peresiret” de haven verlaten.
De vloot wacht nu verdere bevelen af. De
slagschepen „Jigtt”. Gaidamak” en „Za-
biaka”, vier kanonneerbooten en detorpedo-
flottille blijven in de haven.
Eindelijk schijnt er iets bekend te zgn van
den hoofdinhoud van het Russische ant
woord. Indien men tenminste mug afgaan op
de juistheid van het gister, laat in den na
middag ontvangen telegram uit Washington.
Het is niet te verwonderen, dat men een
beetje wantrouwig wordt wanneer men ziet,
dat- alle berichten, zelfs die het meest ver
trouwbaar schenen, na enkele dagen worden
tegengesproken zoo bijvoorbeeld ontkent de
Russische Regeering officieel, dat in de laat
ste dagen de Siberische baan wordt vrijge
houden voor troepenvervoer, wat door de
Times werd gemeld.
40)
Ja, mevrouw,* zeide hij, «u ziet hier een heel
eenvoudige inrichtingVergeet me, dat ik u niet
beter ontvang, maar wij, studenten, zijn voor ’t
meerendeel, niet zoo weelderig g-huisvest.»
Marcelle maakte een beweging van onverschil
ligheid. Wat ging het baar aan, of ’t hier mooi of
met mooi is
«Bij de pracht, waarvan gij uw anders omringd
ziet.. stamelde Henri
«Is zulk een afwisseling nog zoo onaardig niet”
viel zij onmiddellijk in.
«Haar zoekende blikken waren eindelijk blyven
rusten op een fotografisch portret, dat bij den
spiegel op den schoorsteenrand stond Ze wees
er naar.
„Is u dat
«Ja, dat is mijn portret 1«
Zij stond op en nam het in handen.
«Sprekend gelijkend*, verklaarde «ij en
keerde het karton om en om. „Mag ik het
hebben
Henri was in de wolken.
10, mevrouw IIk dorst het u niet aan te
bieden.* En na een stilzwijgen«Mishaag ik u
Maar wat nu de Russische nota betreft
het bericht uit Washington deelt mede, dat
die dezer dagen in hoofdzaak is vastgesteld
en aan de kanselarijen van de groote mo
gendheden is medegedeeld, wat aanleiding
gaf tot levendige gedacMenwisseling tusschen
de Vereenigde Staten» Frankrijk en Enge
land. Het resultaat, of zelfs het doel dier
gedachtenwisseling worden niet medegedeeld.
Maar wel wordt eert en ander gezegd over
den inhoud der no'a, wat zeer bemoedigend
klinkt. Het telegram zegt
„De concessies die Rusland in dit ant
woord geeft, en die de algemeene verwach
ting overtreffen, zoowel als de gevoelens van
billijkheid en van loyauteit die de Tsaar er in
toont, geven overal den indruk, dat de oor
log zal worden vermeden. Men is er van over
tuigd, dat zoo de crisis een anderen uitslag
heeft, ondanks de voldoening die Japan ont
vangt, dit land de geheele verantwoordelijk
heid voor zgn beslissing moet dragen en zich
moreel geïsoleerd zal gevoelen.”
Hieruit blijkt, dat de mogendheden de
achten, maar wantrouwen koesteren in de
vredelievende gezindheid van Japan. Na de
herhaalde verzekering van den Mikado, dat
hg den vrede wenscht-té bewaren, en na dit
beroep op zgn gevoel van verantwoordelijk
heid, zou het te verbazen zgn, wanneer Ja
pan, zoo bet do Russische voorstellen eenigs-
zins bevredigend vindt, niet eveneens naar
een middel zocht om den strgd te vermijden.
De protesten tegen de kerkelgke politiek
in den vorm van brieven aan President
Loubet van de aartsbisschoppen van Pargs
en Reims, hebben den minister-president
Combes slechts nog wat woedender gemaakt.
In den ministerraad kenschetste hg gisteren/
deze protesten als abuis, misbruik van ambts^
bevoegdheid en verklaarde, dat hg ze aai,
den Raad van State zou voorleggen. Den
minister van Justitie Vallé is opgedragen,
een wet te ontwerpen tot aanvulling van de
strafwetbepalingen op woord en schrift der
bedienaren van eeredienst bij het oefenen
van critiek op daden van de regeering jen
de Kamer en wel in dien vorm dat dfeze
bepalingen ook van toepassing worden op
openbaargeipaikte protesten als de boven
genoemde. Een gelegenheidswetje dus.
De heer Mtura, de Spaansche minister
president moei zich op bgna ongelooflijke
wgs hebben uitgelaten tegenover een ver
tegenwoordiger van de „Petit Parissien”.
Er liepen in den laatèten tgd geruchten van
dan niet
„Hoor eens, mijn vriend, dat zijn van die din
gen, die men maar niet zoo met ronde woor
den zegt*, antwoordde zij met een raadselachlig
lachje, o
De jonge man naderde haar opnieuw. Hij had
zoo gaarne hare handen gedrukt, haar omhelsd,
dien hoed af genomen en het welriekende weel
derige haar gekust, maar zij zorgde wel, dat hij
niet te gemeenzaam werd.
Stelt gij er heusch belang in,* vroeg zij, „mij
van tijd tot tijd weder te zien
„Of ik daar beteng in stel!" riep de jonge man
in de grootste opgewondenheid.
„Welnu, als dat zoo is, blijf dan bedaard
Maar dat is een marteling, mevrouw!*
„Waarom stond ge er dan zoo op, dat ik hier
zou komen f« vroeg Marcelle, die er in een geval
als dit niet tegen opzag, de waarheid eenigsiins
verkeerd voor te stellen. «Komaan, ik moet
weg 1*
Zij deed werkelijk een beweging om zich te
verwijderen, maar nu viel Henri inderdaad
op zijn knieën voor haar neder en hield haar
tegen.
«Neen, neen, blijfAlles zal mij minder hard
zijn dan uw vertrek, want uw bijzijn verheldert
mgn arme kamer
Nog enkele minuten voldeed de gravinaan
Henri’s verlangen, maar toen ook verklaarde zij
ernstig, dat zij werkelijk haar bezoek niët/bhger
mocht rekken. Als een pleister op del woftd,
beloofde zij evenwel over twee dagen te
zullen komen. n
zgn aftreden. Ziehier hoe hg daar zelf over
denkt.
„Ik ben aan ’t bewind,” zeide hg, „voor
onbepaalden tgd, of althans zeer langik
zal het niet loslaten zonder daartoe vol
strekt gedwongen te zgn. Spanje heeft te
veel behoefte aan een duurzame regeering
dan dat ik het tgdperk der ministerieele
crisissen weder zou willen openen, j’y suis,
j’ y reste. Men zegge wat men wilmen
doe wat men verkieze. Het raakt mg niet
„Ik heb den heer Nozaleda tot bisschop
van Valencia benoemd en hg zal daar heen
gaandat verzeker ik u. (Deze benoeming
heeft hevig verzet gewekt en het was vooral
naar aanleiding daarvan, dat de geruchten
van Maura’s aftreden in omloop wareij ge
bracht). Er zgn te Va’encia republikeinen,
die in twee partgen verdeeld zgn, maar
er zgn ook een menigte oprechte en ijverige
katholieken, die ongelukkig tot dezen dag
Igdeljjk gebleven zgnik hoop, dat zg hun
bjsschup zullen steunen.
«Geweerschoten te Valencia? Neen, het is
durven, ik
„In Spanje L het, om te regeeren, noodig
te willen, en ik wil. Ik heb soldaten en
de macht; wg zullen zien of iemand zich
verroert.
„Ik zal mgn ontslag niet vragenik zal
pal stann en de kroon zal mij steunen. Mgn
geweten alleen is mgn gids en als men mg
wil dooden, zal men mg moeten begraven.”
„De brutalen hebben de halve wereld”,
denkt deze minister blijkbaar.
De zitting van het Engelsche Parlement
js Dinsdag geopend met een troonrede, die
,a// kon’n& Eduard in de vergaderzaal van
s? t jF1 ^U,S kords is uitgesproken.
lIn die troonrede vinden wg de belangrijke
mededeeling, dat ook tusschen Nederland en
Engeland onderhandeld wordt over een ar-
bitrage-verdrag, in denzelfden geest als dat
met Frankrijk gesloten, met Italië in be
werking is. De koning voegde daaraan toe,
dat het afsluiten van dergelgke tractaten,
naar hg vertrouwt, het inroepen van de
arbitrage bg internationale geschillen zal
bevorderen.
In dit zelfde verband komt de volgende
zinsnede in de troonrede voor: „Het is te
betreuren dat de beslissing in de Alaska-
grensquae^tie ongunstig is uitgevallen voor
Engeland, maar bet is toch een gelukwensch
waard dat de misverstanden, waarvoor
oude grenstractaten, opgemaakt zonder vol
doende kennis van den geographischen toe-
„En zult ge dan altijd zoo wreed zijn f* vroeg
Henri hartstochtelijk.
„Hoop maar niets meer,* zeide zij onbewimpeld.
„Ik ben getrouwd en heb nog nooit mijn plichten
verzaakt
Zou mijn liefde dan niet in staat zijn, uw
hart ook maar eenigszins te verteederen
„Beloven kan ik u niets
Kom toch maar, kom toch maar terug
smeekte de verliefde jongen. Altijd altijd zou ik
u willen zien, al moest elk bezoek van u met
nieuwe martelingen voor mij gepaard gaan
Zij stak hem haar hand toe, die hij met een
tal van kusjen bedekte.
„Tot overmorgen dus
iGoed, tot overmorgen
Zij ging heen, verbood den jongen man uit
drukkelijk haar uit te geleiden en daalde snel de
trappen af. Zij was reeds op den boulevard en
aldaar in het haar wachtende rijtuig gestapt, toen
de pleegzoon van Beauchêne, die gedwongen was
geworden om op zijn kamer te blijven, nog altijd
op de trappen het geritsel meende te hooren
van haar kleed, welk geluid hem bijna be
dwelmde.
Dienzelfde Namiddag, toen het misdadig echt
paar onder vier oogen was, liet Marcelle Jean de
Kermqr het portret zien, dat zij, met Henri’s
goedvinden, ja tot zijn niet geringe blijdschap, uit
Henri’s kamer had medegenomen. De graaf ont
stelde er van.
Ja,* zeide hij, „dot lijkt sprekend op mijn
broer en op mij, toen wij op leeftijd waren
Nu ben ik er, met u, van verzekerd, Marcelle,
8
