j
Ml
HET MEDAILLON.
'THEE.
i 1904.
No. 9330.
FOO.
[ZEN
hels,
O»
Zaterdag 6 Februari 1904. 4®sfe JfoAJt'gOHg.
Sa
KEXXISGIAIXG.
OS,
FEUILLETON.
I
'BM,
HOOI,
tl.
JONEN,
Bulièalaiidscli Overwicht.
w
A
t
Intending van Adviertentiën tot 1 uur des midd.
a 258.
«lubbek Heat
zn. llotturd.HL
‘I
V erspreide Bench ten
door
(Wordt vervolgd.)
te OSCH.
Over de
wheels aarde
verspreid.
hen
Odol
mmei
tanden
1mm&
{Naar het Frans ch.)
e Warande,
run Gas- en
roflen
welbekend
r-uixsB
ridcamerk).
radicale en
u alle, zelfs
ig« zenuw*
ntstaan door
digi n leeftijd
wak te, Blee’z
loofdpjjn --
Mangpüa -
er mogen -
r- l),t-
e
I
npen.
<8.
i ook in
ICK te letten
orden afgek-
)akjes van vij-
een Ned. one
i Nommer er.
nevenstaand
Wet gedepo
iring van ge
slende
JL,
IART Lz.
Telefoon No. 9®-
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijks’
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Noniuiers VIJF (J-.N'I'EN.
GoiiNiiLiiiinivr:
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken,
p
Telefoon No. 99
A I) V E R T E N IJ I E N worden geplaatst van
15 regels a 5Q Centen; iedere regel meer
10 Onten. Gr<?ote letters worden berekend
naar plaatsruimte-
In het Engelsche Lagerhuis lokte een
amendement van den heer Robson op het
adres van antwoord op de troonrede leven
dige debatten uit. Het amendement heeft t<Wi
doel ontevredenheid uit te spreken over de
slechte voorbereiding van den oorlog in Zuid-
Afrika en de door de regeering daarbij be
toonde nalatigheid.
De heeren Wyndham en Chamberlain ver
dedigden de regeering krachtig, er op wij
zende hoe het verlangen van de regeering
den vrede te bewaren, haar in haar militaire
voorbereidselen belemmerd had.
In antwoord een hem gedanp vraag
Verklaarde minister Goluchbwski aan de
commissie voor buitenlaudsche zaken der
Hongaarscho delegatie, dat de Macedonische
comité’s nog steeds blijven doorwerken. Men
vreest voor verdere verwikkelingende mi
nister is van oordeel, dat die Vermoedens
ongegrond zijn,
Oostenrijk en Rusland willen geen ver
overingen maken, zij wenschen het status
quo te handhaven. „Indien verdere maatre
gelen noodig zyn”, zeide de minister, „zullen
wjj zeker met Rusland blijven samen^aaii
in alle quaesties in gemeenschappelijk overleg
handelen en voorzien in alles wat noodig
mocht blijken. De Russische regeering is het
daaromtrent met oils eens. Niemand kan
zeggen, .wdkui keer dp zaken kunnen nemen,
maar Weenen eiL Petersburg vertrouwen
volkomen op elkaar. Wjj zyn besloten elke
ernstige verwikkeling te voorkomen.”
De bogrooting van buitenlaudsche z.ak^n
werd daarop-aangenomen, evenals een motie
van vertrouwen in den miuisiev.
i, Zaltbu mine
ribim
Een woelige, opgewonden Parlementszit-
ting bad eergisteren in Madrid plaats. De
Republikeinsche leider Salmeron hield een
redevoering waarin hy de regeering heftig
aanviel, en waarin hjj poogde, over de Re
geering heen, de Koningin-Moeder te tref
fen. Hij wees er op, dat thans de toestand
in Spanje nog erger is dan in de dagen toen
het volk de verbanning eischte van de Ko
ningin-Moeder in dm aanvang der Regeering
van koningin Isabella, in 1840.
Het volk eischt, naar Salmeron voorgeeft,
innige liefde van den nog onbedorven jongen man,
was tij hem in zekeren zin gaan minachten, gaan
haten, en denkend aan het kwaad, dat hij haar
en Jean zou kunnen berokkenen, aan het foituin,
dat hij hun zou kunnen ontrooven, begreep zij
ook, dat er aan alles een einde moest worden
gemaaktmaar tot heden toe had zij voor haar
doel geen geschikte gelegenheid kunnenMvinden.
Zij was veel te voorzichtig om iets aan "te van
gen, waardoor zij zich zelt had kunnen bena-
deelen.
Op een Donderdag vertoonde zij zich wederom
op het gewone uur in de kleine kamer van de rue
CujasHenri was nog zenuwachtiger en n«>g
meer opgewonden dan andersDe gravin die
een bijzonder fynen reuk had zoo wij voor een
oogenblik dat woord in dezs eigenaardige betee-
kenis mpgen mogen gebruiken bespeurde, dat
het beslissend uur was aangebroken.
Zij had een revolver van klein kaliber, een soort
van kamerpistool, op tafel zien liggen. Wat wilde
de jonge man met dat wapen uitvoeren
De student, die ouder gewoonte reeds
die zonderlinge dame, met haar platonische liefde
voor hem had zien aankomen, deed, omdat het
zoo tochtte, nu het venster dicht.
Terwijl hij den rug naflr haar hield toegekeerd,
had bjarcelle de kleine revolver opgenomen en
onderzocht Ze was met zes patronen geladen,
stond in rust en was blijkbaar nog nooit gebruikt.
Ze liet het wapien, zonder iets te zeggen, in haar
zak glijden en ging weer bedaard zjtten. Toen
Henn zich omkeerde, lachte zij hem vriende
lijk toe.
Tot eergister overheersebte de verwachting
dat de vrede behouden zou blyven alle alar
merende berichten en geruchten over de
crisis in Oost-Azië. De wyze waarop in
Europa, en volgens de laatste berichten ook
in Amerika, over de oplossing van den toe
stand werd gesproken, deed geen geweldda
dige cxHBplieaties voorzien. De Tsaar 4'>u,
eergister nog, met grootvorst Alexis, over
het aan Japan te geven antwoord hebben
beraadslaagd, en daaraan concessies hebben
toegewoegd die het voor Japan aannemelijker
moesten maken
En plotseling, in één nacht, is allo hoop
op bet behoud van den vrede vervlogen naar
het schijnt.
De berichten reeds gisterenmorgen mede
gedeeld en sedert ontvangen, maken slechts
melding van krijgstoerustingen. Op het hof
bal, dat eergisteravond te Petersburg gegeven
werd, sprak een der aanwezige diplomaten
in een onderhoud met den Tsaar zyn inge
nomenheid uit met Ruslands vredelievende
houding, waarop de Tsaar ten antwoord gaf
„Ja, maar alles heeft zyn grenzen.”
Indien dit verhaal juist is, dan is er in
de laatste uren een wijziging gekomen in
de zienswijze van den Tsaar, en heeft
de oorlogspartij, die zooals eergisteren een
telegram zeide, krachtig poogde haar in
zichten te doen zegevieren, de overwinning
behaald. Zy kan dit slechts gedaan hebben
door den Tsaar te overtuigen, dat de door
Japan gestelde eischen overdreven of niet
in te willigen zyn, en- dat dus het toestaan
van concessies toch niets geeft, daar Japan
De BURGEMEESTER van GOUDA,
brengt overeenkomstig art. 15 2e lid der
Wet van 26 Mei 1870 (Staatsblad no. 82)
ter algemeen? kennis, dat gedurende dertig
dagen van den 6en dezer maand tot en met
den 7en Maart a. s. ter Secretarie dezer
Gemeente ter inzage van belanghebbenden
is nedergelegd de Staat aan wijzende de
uitkomsten der meting en schatting van
gebouwde of ongebouwde eigendommen, welke
vernieuwing, wijziging van grenzen of eenige
andere verandering hebben ondergaan, als
mede de uitkomsten en uitspraken bedoeld
in de artt. 23, 40, 41 en 43 der bovenge
noemde Wet.
Gouda, den 5 Februari 1904.
De Burgemeester voornoemd,
R. L. MARTENS.
slechts tevreden zal zyn, zoo het al zyn
eischen ingewilligd ziet.
M
„Japan is op dit punt onbuigzaam. Het
wil formeele verklaringen, in scherp belan
den vorm en in een tractaat belichaamd.
Wil Rusland daarin niet toestemmen, dan is
de oorlog onvermijdelijk”, zeide de Japansche
staatsman, door de „Temps” aangehaald.
De jongste berichten uit Rusland geven
den indruk, dat de Tsaar op dezen eisch van
Japan niet kan ingaan. Rusland heeft eens
Mandsjoerye bezet, en is niet voornemens
dit gebied te verlaten. En hoewel de Rus
sische antwoord-nota nog niet officieel aan
Japan is overhandigd, de inhond ervan is
aan baron Rosen, den Russischen gezant te
Tokio, medegedeeld. En dé Japansche Re
geering schijnt voldoende te weten wat daar
in zit
In dit verband moet het telegram uit To
kio worden opgevat, waarin melding wordt
gemaakt van een nachtelijke conferentie
tusschen den Keizer, markies Ito, de minis
ters en eenige leden van den Raad der Ou
den. Wat het resultaat dier conferentie was
is niet geblekenmaar de Russische regee
ring neemt maatregelen. In China en Mand
sjoerye hebben groote troepenbewegingen
plaats. Admiraal Alexejef, die nog steeds
ziek is, heeft uit Petersburg groote vol
machten gekregen. En 4e oorlogsverklaring
wordt verwacht, zoo Japan de door Rusland
gestelde voorwaarden niet aanneemt.
Dit alles staat in de telegrammen, die
thans over de geheele wereld bekend zyn.
In hoeverre of het daarin medegedeelde juist
is, kan nog niet worden beoordeeld. Het zyn
geen feiten, meest redeneeringen of beschou
wingen. De stemming evenwel, die er uit
spreekt, is onrustwekkend en alarmeerend
en die stemming heerscht op dit oogenblik
te Petersburg en te Tokio, te Parys en te
Londen.
Onder den invloed daarvan is alles mo-
gelyk.
Frankrijk.
By ’l eergisteren gehouden maandelyksche
nationalisten-déjeuner, gepresideerd
Lemaitre, zaten, met Rochefort, de kop
stukken van de party aan. Naluurljjk waren
de toasten gewyd aan het adres van de re
geering, nu niet direct in welwillende zin,
zooals men wel kan begrypen.
Cavaignac was voor de eerste maal afwe
zig.
De minister van publieke werken heeft
eergisteren geconfereerd met den directeur
van de tramwegmaatschappy en er op aan
gedrongen, dat lig moet trachten tot een
accoord te komen met zyn penoneel
Aan de nationalistische Kamergroep wordt
voorgrond, dat ik mij verdedigen zal I
Hij rukte haar het pistool uit de handen.
•Vergeving mevrouw,» mompelde hij, ik ben
krankzinnig
Zij liet hem het wapen en hij legde fiet weer
op de tafel.
•Ik weet niet meer wat ik zeg of doe.» her
nam hij op een doffen toon, »maar gij hebt in
elk geval niets van mij te vreezen Ik had dat
pistool daar neergelegd, omdat ik inderdaad be
sloten was mijzelf te dooden, zoo gij er bij bleeft
om mij in wanhoop te brengen!»
»Een zelfmoord i» riep zij meer goedig dan
verschrikt. Wat is dat nu voor kinderspel
»’t Is geen kinderspel, mevrouw, ’t is hooge ernst,
want zoo kan ik niet langer levenge moet mij
wat liefde toonen, of ik ben tot het uiterste in
staat l>'
Dat zeggen alle jongelui van uw leeflyd,»
mompelde lij, »maar dat neemt niet weg, dat het
mij reeds bitter zou spijten, als ik mij zelf ver
wijten moest, u zulke gedachten, te hebben inge
boezemdHet is beter, dat wij van elkander
scheiden».
Zij deed een poging om de deur te bereiken.
Henri greep zijn revolver
»Als ie nog een pas doet,» riep hij uit, »ziet
ge mij dood aan uw voeten vallen
•Vriend I» stamelde zij.
De jonge man zette het kamerpistool tegen de
borst
In zijn oogen was cene zonderlinge, koorts
achtige gloed.
»’t Is vandaag de achtste maal, mevrouw», zeide
hij met een van opgewondenheid heesche stem,
»dat gij in deze kamer verschenen zijt.»
Haar glimlach werd nog innemender.
>Zoudt gij mij daarvan een verwijt willen
maken
»O, neen, dat nietIk ben slechts gelukkig, als
ik u zie!Maar zeg eens, hebt gij misschien
gezworen, mij gek te maken, mij langzaam te
doen sterven
Zij zag hem eenigszins spottend aan.
Wat zijn dit nu weer voor fantastische denk
beelden?» vroeg zij.
Hij greep een harer handen en drukte die
met een soort van woeste blijdschap tusseben
d“ zijne.
Maar gevoelt ge, begrijpt ge dan niets
Zij stond op en trok haar arm terug.
Foei, ge doet me pijn!»
Hoe nu, beklaagt ge u, omdat ik uw pols een
weinig te hard druk, terwijl al twee weken lang
mijn hart door u word saamgeperst
Zij had nog geen oogenblik haar kalme, bijna
onverschillige houding laten varen.
»'t Is vandaag voor t laatst, dat ge mij hier
gezien hebt.» verklaarde zij kort en goed.
•Voor ’tlaatst? Welnu, het zij zoo riep de
jongeman, buiten zichzelf, zoo komt ge hjer
niet vandaan
Zij richtte ?ich op en dreigend werd haar oog.
»Zoudt ge soms geweld willen gebruiken
Zij greep haastig de revolver, »Ik zeg u op den
thans een herhaling van dien maatregel
het wehscht de verbanning van de Oosten-
ryksche, die den noodlottigen oorlog met de
Vereenigde Staten begon, waarvan het ver
lies van Cuba eu de Philippynen, het ver
lies van Spanje’s wereldheerschappij de ge
volgen waren.
De batale uitspraak van Salmeron, waar
tegen (fi minister-president Maura de Re
gentes Rechts zwak verdedigde met een on-
gemotiv»erden aanval op de vrijmetselarij,
gaf aanleiding tot een geweldig ramoer. De
geheele< Xamer, en zelfs het publiek op de
tribune, nam deel aan het kabaal. De voor
zitter beproefde te vergeefs de orde te her
stellen. Vier schellen waren gebroken,, cn
nog wa| 4e orde niet teruggekeerd. Toen
sloot dagvoorzitter de vergadering.
By de* behandeling der Pruisische begroe
ting in eerste lezing werd enkele dagen
geleden door den minister-president, graaf
Bfilow, op uiterst dreigenden tbon gesproken
over maatregelen, die de regeering denkt te
nemen om het veldwinnen der Poolsche na
tionaliteit in Silezië tegen te gaan. Het is
niet by woorden gebleven. Ziehier enkele
der maatregelen, met welke het Pruisische
gouvernement, „het Poolsche gevaar” het
hoofd’ d^ikt te kunnen bieden
Kinderen, die uitsluitend Poolsch spreken,
zyn vei^néht; eeirjaar langer de openbare
school te bezoeken dan Dnitsch-sprekende
kinderen.
Poolsche soldaten worden gestraft wanneer
zij Poolsch spreken. Volgens een aanhangig
regeringsontwerp, waarby het recht van ver-
eeniging opnieuw zal worden geregeld wordt
het verboden zich in een openbare vergadering
te be Henen van de Poolsche taal.
De tegenwoordige samenstelling van het
Pruisische Huis, van Afgevaardigden maakt
het waarschijnlijk, dat de regeering voor haar
anti-Poolsche politiek een meerderheid zal
vinden.
Het centrum is beslist tegen een dergelyke
politiek, al is, vooral in Pruisisch Silezië, in
den laatsten tyd een steeds wjjder gapende
klove ontstaan tusschen de Poolsche natio
naal radicalen en de Poolsche katholieken.
Ook in Posen rust de hand der Pruisische
regeering zwaar op de Poolsche inwoners.
Schier geen dag gaa,t voorby of er worden
Russische en Oostenryksche Polen over de
gtens gebhacht. Velen dier lieden zyn reeds
i ettelijke jaren in Pruisen woonachtig geweest
I en behooren tot het meest nijverige en rustige
deel der^bevolking.
4»)
Ongevoelig wae zij gebleven bij al het smeeken
zelfs bij de tranen van den jongen man, die haar
aanbad. De pleegzoon van Jacques Beauchêne
verviel met den dag. Hij had geen rust of geen
slaap meer. Hij kon niet meer werken en hoe
dikwijls de schermmeester, die ernstig ongerust
was geworden hem ook onder handen had genomen,
hij had geen enkel atdoend antwoord van hem
gekregen.
Maar zulk eeq toestand mocht toch niet eeuwig
voortdurenEr moest een einde aan komen, hetzij
door de wederliefde der hartvochtige vrouw, hetzij
door een kloek bealuit van den verliefden jongen
man zelf om haar niet weder te zien, want langer
zoq voort te leven het werd hem ónmogelijk
Herhaalde malen was de gedachte van zelfmoord
reeds bij hem opgekomen en wist niet waartoe
hij al in staat zou zijn, als de liefde, die hij nog
voor zyn ouders gevoelde, niet langer sterk genoeg
bleek te wezen om hem van het uiterste terug, te
houden.
Marcelle begon van haar kant dat herhaald be
zoek bij dien dwazen jongefr vervelend te vinden.
Verre van getroffen te zijn door die eerste en
