nns
Di VERBORGEN SCHAT.
Nieuws- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
3S April 1904.
Ko. 9400.
43ste Jaargang.
Bultenlandscl) Overzicht.
r Senr.,
FEV1LLE1OM.
Donderdag
50 Mark
s
van
n
Inzending van Advertentie!» tot 1 uur des niidd.
HOUTEN.
kant laten gaan, wezenlijk
WitiW vervolgd).
INKMAN A Zn
I
Felrloo" 8*
De Uitgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Noinmers V IJ F CENTEN.
i HAMBURG,
50 ets7-5 ct.
rs en Drogisten.
1ÏKER!
Rotterdam.
16.000 M
10 ooo M
6.000 M
3 000 M
8.000 M
1.000 M
400 M
31 M
GOUDSCHE COURANT
De pryzenzijn
door den Staat
gegarandeerd.
tneming in
aven B No. 149
n KELDER en
)75.~. Dadelijk
Timmb
SnLSr
swam
hteito
famsrita,
Mm hm
•k—rk.
nkm.
ER, Apotheker
Westhaven 198.
Een officieus telegram uit Petersburg ge
tuigt opnieuw van de onwankelbare geest
kracht en volharding der Kussen. Het zinken
van de .Petropaulofek", zoo wordt daarin
gezegd, wordt algemeen beschouwd als een
treurige tegenspoed, die niet den minsten
invloed zal hebben op den loop van -den
Telefoon To. St
ADVERTENTIEN worden geplaatst
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
zy kan, dan zou men zien dut zü geen dol*
lemanspolitiek zon voeren. Spoedig zou men
tot de slotsom komen, dat dn politiek der
Arbeiderspartij volstrekt niet hot doen van
twyfelachtigo proefnemingen of roekelooze
uitgaven medebracht. i
Omtrent de quaestie der differentieels ta
rieven, de Times zoo dierbaar, liet de heer
Watson in zeer onbestemde termen uit. in
ieder geval zou de tutievenquaestie niet
door het tegenwoordige Parletnenl worden
aangeroerd.
Nog zei de hij, dat zijn partij hem had
gemachtigd yyn collega’s v*p hol Kabinet
buiten de partijgelederen te kiezen.
oorlog, en evenmin afbreuk zal doen aan
de mogelijkheid, dat do Russische vloot een
schitterende en beslissende overwinning be*
haalt.
Daar wordt bijgevoegd, dat, volgens een
telegram nit Port-Arthur, die vesting thans
in zulk een staat van tegenweer is gebracht,
dat zü volstrekt onneembaar is. De zwakke
punten aar. de landzj) zoowel als naar de
kust, zyu versterkt. Het garnizoi n is belang*
ryk vermeerderd en bet fort is voor ruim
een jaar van al het noodige voorzien. Over
dag doet niets den oorlogstoestand vermoe
den. Een muziekkorps spoelt op den boulevard,
die vol wandelaars en stoeiende kinderen is.
’s Nachts echter verkeert de stad in diepe
duisternis en alleen de zoeklichten van de
forten beschijnen de straten.
loterij, die uit
ten met 43630
at bijna op de
valt. Bijzon-
nerkelijke ver
verij, waardoor
i eene premie,
in de laalste
asse te winnen,
sta klasse be-
al 0ft00 Mark
Min de Me
0 00 M., in de
tot «00 0 M.,
1 300000 Mark.
ig{ die officieel
ts Guld. 3.50.
is Guld. 1.75.
Guld. 0-90-
ilgende klassen
prijzen worden
trekkingsplan
den Staat, welk
erzend.
oterij ontvangt
e plaats gehad
le trekkingslijst.
g van prijzen
prompt aan de
geheimhouding,
men eenvoudig
en, ook tegen
iet de aanvraag
loten voor de
e trekking zoo
irlijk tot
g gewaarborgde
rin zeker
'orden.
:ze voordeelige
elijk
bet gelukkigste
k.
rijz. v. 30 000 M
M
De spoorwegstaking in Hongarije is ge
ëindigd. met een volkomen nederlaag van de
stakende spoorwegambtenaren. Uit de be
richten, die over het verloop der staking tot
ons komen, blykt, dal het krasse optreden
der Regeering, het snelle einde der staking
veroorzaakt hoeft.
De stakers hebben het echter aan zich zelf
te wyten, dat zü deze nederlaag geleden heb
ben. In de vorige week was de Regeeritfg ge
neigd toe te goven, on de onderhandelingen,
door den oud minister Vörös geopend, toon
den d t. Doch in plaats de toegestoken hand
aan te nemen, gingen de leiders nieuwe
eischen stellen, on weigerden zy de voorstel
len der Regeering aun de vergadering der
spoorwegambtenaren voor te loggen. Zoo
ging de termyn, dien de Regeering voor de
aanneming der voorstellen had gesteld, voor-
by. Toeft de commissie viyi afgevaardigden
Zondag met den minister van verkeer wilde
conforeeren, was het antwoord: dat de sta
kers niets meer van de Regeering te wachten
hadden; van een amnestie en van het toe
geven in de quaestie dor salarissen kon nu
geen sprake meer zün.
Graaf Theodor Batthyany zei<|«, dat hy
de houding der Regeering moest veroordeo-
len, waarop de minister hem antwoordde,
dat hot juist zün redevoeringen waren, die
de stakers hadden gesterkt in hun verzot.
Het comité vnn verweer werd in hechtenis
genomen, en dit geschiedde zoo zorgvuldig,
dat niemand ontsnappen kon. Bovendien had
de mobilisatie van de spoorwegregimenten
en van do Honveds de kracht der staking
gebroken. Want oen grout aantal stakers
behoorde tot de reservotroepon, en werden
nu gedwongen, als soldaat, den dienst waar
te nemen, dien zü als stakers hadden neer
gelegd.
Een nieuw comité van verweer, dat in
plaats van het uiteengedreven comité niet
de leiding bèlast was, had den geheelen
Mijn vader heeft last gegeven tot dien stap en
hij is onvwzettelijk, Het u n et mogelijk, hern te
be wegel} tot iets, waarbij hij zou moeten vreezen
geld te verliezen. Ziet ge hij js bankier en
heeft al tijn leven met geld gewerkt, eo</<la( het
een soort van godheid voor hem geworden is.
Waarlijk, ik geloof dat hij liever al zijn vrien
den lot den bedelstaf brengen zou, dan iets te
verliezen.
Dan valt er niet meer over te praten Het
kasteel moet verkocht worden - daarmede is hel
Uit», zéidc Ida Zij wendde zich al en plukte aan
eenige verdorde bladeren doch Eduard Coster*
zag haar schouders trekken en cwn grouten traan
als een regendroppel op den vloer vallen, en dit
schouwspel wHs te veel voor hem In een oogen-
blik, door een hartsto^htelijken, overweldigenden t
aandrang bestormd, had hij een .dier besluiten
gevat, die poo vaak den geheelen loop van een
menschenleven wijzigen
Freule zgide hij snel, et ia mismhien nog een
uitweg te vinden
Zij keek vragend op, met sporen van traneiwp
hZar wangen.
„Misschien wil iemand de hypo'heek overnemen v
en de fir«na Costers af betalen”, hernam hii.
„En zoudt gij zoo iemand .kunnen vinden?”,
vroeg zij gretig.
»7)
»Het zijn verschillende schoonheden», meendie
Eduard Costers, ontwijkend.
•O ja, maar elke in haar soort even buiten
gewoon Intusschen er is niets aan te ver
helpen Het spijt my voor het arme meisje en
voor den ouden heer ook, maarba, daar
komt hij.»
Terwijl hij dit Zeide, kwam de baron, die met
kolonel Rooyaard voorbij wandelde, plotseling van
aangezicht tot aangezicht met Eduard Costers
Deze groette hem beleefd en stek hem de hand
toe, doch ontving, tot zijn verbazing, slechts een
uiterst koele buiging van den ouden heer, die
hem noch met een handdruk noch met een enkel
woord verwaardigde
•Oude gek!» dacht de heer Quest bij zich-
zelven. »Hij zal met zijn lompheid het heele spel
nog bederven!»
•Komaan!» zeide Eduard hardop, terwijl hij
tot achter zijn ooren* kleurde: »dte oude heer
verstaat de kunst van onbeschoft te zijn.»
»Ge moet u niet aan hem storen, mijnheer Cos*
tqrs,» vermaande de heer Quest. Hij is natuurlijk
geweldig boos op de firma, na hetgeen ik hem
gezegd heb van de hypotheek, en hij denkt zeker dat
ook gij er de hand in hebt.»
hem uitnoodigend in Gyangtsé te komen
met een hooggeplaatst Tibetaansch ambte
naar, ten einde te onderhandelen over het
afsluitec van traclaten. Maar de Amban
antwoordde, dat hy over een week of wat,
maar zeker niet voor half Mei, wellicht in
Gyangtsé zon komen, met oen Tibetaansch
ambtenaar vart lageren rang
Zoo zet. zegt de „Times’*, dc Dalai Lama
zün taktiek van aarzelen en uitstellen voort,
steeds nog hopend op Ruslands bystand.
De inwoners van Lassa schynen over het
vooruitzicht, dat de Britten zullen opruk
ken, om den Amban, zoo hy niet komen wil,
te halen, volstrekt niet ongerust. Want zü
hebben reeds de ervaring opgedaan, dat de
Engelschen niet voornemens zyn iemand leed
to doen. En zoo houdt slechts een kleine
Tibetaanschc troepenafdeeling, voor den
vorm, den straatweg naar Lassa bezet.
Wy hebben reeds vroeger uiteengezet, dat
de bevolking van Tibet het vooruitrukken
van deze Engolsche expeditie niet ongaarne
ziet, al ware hel slechts omdat de Engel-
schei» alles wat z(j noodig hebben koopen en
met gereed geld betalen. Bovendien staat
een gedeelte van het land onder den invloed
van den Ln:na van Tascha Lnmpo, die door
do lagere klassen als de Dalai Lama wordt
aangezien, en die uit politieke overwegingen
zich wel by Engeland wil aansluiten.
Maar de Chineesche Amban en de omge
ving van den Dalai Lama bljjven zich hard
nekkig verzetten zQ zullen echter wel een
anderen toon moeten aanslaan, wanneer do
expeditie den weg naar Lassa inslaat. En
dat zal gebeuren, indien het verzet van do
Regeering bluft voortduren.
De correspondent van Reuter te Melbourne
heeft een onderhond gehad met d< n heer
Watson, den leider der Arbeidsparty, wien
de opdracht tot Kabinetsvorming is gedaan.
De hteer Watson zeide o. a., dat zün party
voornemens was het beginsel van verplichte
arbitrage in de wetgeving t« doen opnemen
Dat er ter zake vnn de arbitrage-quaestie
eon conflict zou komen tusschen de verschil
lende Staten en de federale regeering, ge
loofde hü niet; de Grondwet gaf duidelyk
de grenzen aan van ieders bevoegdheid.
Wat de financiën betreft, gaf de lieer
Watson te kennen, dat de Arbeiderspartij
gedurende de laatste pnrlementszitting na-
drukkelyk had geweigerd tot een politiek
van leeningsluiting mede te werkendo
regeering was hierdoor gedwongen geweest
openbare werken uit de inkomsten te be
kostigen. Wanneer men de Arbeiderspartü
de gelegenheid wilde geven te toonen wat
woordde zij: «Mijn vader zit op het ««ogenblik
diep in gpldebjke zorgen, en hij houdt het er voor,
onderstel ik, dat ook gij daaraan niet geheet
vreemd rijt. Hij heeft zoo zijn vooroordeelen en
kah zijn humeur niet altijd bedteipgea. Die
geldzorgen ,.f maMggns»chien w^et gij er alles
van TK
»Ik weef inderuaafEWet een en ander», zeide hij
ernstig. »Maar ik hoop niet, freule, dat gij mij
medeplichtig- waant aan de handeling, waartoe
de firma Coaters en Zoon heeft goedgevonden te
besluiten.
»Neen, neen», zeide zij haastig, »dat heb .ik
nóóit gedacht. Maar ik weet dar gij invloe«i hebt
en openhartig gesproken ik Smeek u,
mijnheer Costers, dien invloed te willen aanwen
den Gij kunt u seker. wel voorsteden, hoe pijnlijk,
hoe vernederend het voor mij ia. u dit te moeten
vragen. Voor mijzel\e zou ik het dan ook nooit
gedaan hebben -v idaar het is voor mijn vader.
Hij hangt met aijn gtheele hart aan dit huia, meet
dan aan zijn leven; en het zou veel beter voor
hem wezen dat h:j stierf, dan dat hij hier moest
uittrekken. Ik geloof dat hij krankzinnig zou wor<
dón, waarlijkZij twe^ en stond voor hem,
met'den bioemenstengel m de hand, terwijl haat
borst swoegde van aandoening.
»Wat denkt gij dat er gedaan zou kunnen wor
den, freule?» vroeg Costers sacht.
»lk denk, dat j— indien gij wo vriendelijk zoudt
willen sijn 'gjj dè firma zoudt kunnen over
reden om al te zien van het plan tot invordering
van het ^eld.»
•»Dat is gladweg onmogelijk», antwoordde hij.
Gemeld wordt, dat een groot tjeel van ge
neraal Rennerkamffs kozakken-dlvisie langs
den bovenloop van de Yaloe trekt. Een aan
zienlijke macht raitery is eenigen tyd gele
den de Toemer overgetrukken en beweegt
zich in zuid westelyke richting ten einde
met Rennerkamffs kozakken zich te ver-
eenigen. Indieu deze vereeniglng beeft plaats
gehad, zal de troepenmacht, die dan haar
men meent ongeveer 200U man zal tellen, de
rechterjlank van de troepenmacht van gene
raal Inoey bedreigen, als hü de Yaloe wil
overtrekken.
Daar het legertje slechts samengesteld is
uit cavallerie, met enkele stukken bergge-
scbut vormt bet een zeer beweeglijke macht,
die de Japanners zal dwingen sterke afdee-
lingen achter te laten t-r beveiliging der
verbindingslünen. Elke maebt tegen dat
Russische legertje afgezonden, zal van de
Japanscbe hoofdmaclit moeten worden af-
genomen, terwyl de Russische ruitery by
tegenslag de rivier kan overtrekken en
Mundsjoerye kan bereiken, waar de Russen
geconsentreerd zyn.
In hooge militaire kringen gelooft ïften,
dut generaal Koeropatkine weldra zal toor-
den benoemd lot opperbevelhebber van Me
strydkrachlen te land en ter zee in liet Verre
Oosten.
Admiraal Alexejef zou nog eenigen tyd
onderkoning bljjven, maar in werkelykheid
zou zyn bestuur zün geëindigd. De admiraal
zou niet in ongenade zün gevallen, manr ter
verzekering van een goede harmonie onder
de leidslieden in het Oosten moet hy worden
teruggeroepen.
De verhouding tusschen generaal Koero
palkine en Alexejef is goed, maar die tus-
seben den onderkoning en generaal Skryd-
lof is onhoudbaar, terwyl deze laatste met
generaal Koeropatkine persoonlyk warm be
vriend is.
Admiraal Skrydlof zou met het oog op
den ondergeschikten rol, die de vloot zal
spelen, zich reeds bereid bebben verklaard
als commandant der maritieme strydkrach-
ten op te- treden onder Koeropatkine’» op
perbevel.*
Heldbalflig herstelt de Rus telkens vlagen
van moedeloosheid of indolentie. Manr meer
dan bü eenig ander volk baugt alles af Van
de aanvoerders.
De werkeloosheid van het Wladiwostok-
eskader wekte algemeone verbazing. Het
beslaat uit de vier mooiste kruisers der
Russische O.-A. marinede wGromoboi’*
(12,336 t), „Rossia” (12,200 t.), „Roerik”
(10,933 t.), en „Bogulyr” (6644.). De lang
zaamste loopt 18,8 knoopun, maar de „Bu-
giityr" maakte er 24. Zulk een eskader zou
heel wat kannen uitrichten, en zich misschien
wel door de straat van Korea kunnen heen
slaan om Por,t Arthur te bereiken Manr die
vier groote schepen hebben, sinds 12 Februari
toen zy een kleine Japansche koopvaardyboot
in den grond boorden en een niet veel groo-
tere lieten ontsnappen, volstrekt niets uitge
richt. In 't begin van Maart maakte admiraal
Kamimoera een verkenningstocht naar dc
met üs bedekte wateren van Wladiwostok,
maar geen Russisch schip vertoonde zich.
De kruisers lagen óf verscholen in de baven,
die van den oostelyken ingang der Bosporus-
straal niet zichtbaar is, of zy voeren in de
«Japansche zee. Een uur lang beschoot de
Japanscbe admiraal de haven en de stad,
maar hy kreeg geen antwoord en keerde
onverrichterzake terug.
Nog in de Possiet-baai, nog verder zuid
waarts langs de Koreaansche kust was iets
van de kruisers te bespeuren.
De Engelsche Tibet-expeditie wacht te
Gyangtsé nog steeds op den Chineeschen
Amban, die echter niet voornemens is voor
eerst te komen. Volgens de telegrammen,
die de „Times” ontving, zond overste
Younghusband den Amban een schryven,
1 1 I ■■I"
»Nu, de» t? meer reden om ten minste de be
leefdheid jegens mij in acht te nemen I Ik heb
veel lust om mijn rijtuig te laten inspannen en
heen te gaan.»
Neen, neen, doe dat niet I Gij mqet in «fit
gevsd wat over uw kant laten gaan, weienlijk
Kijk, daar komt de dochter u uitnoodigen om mee
te spelen.»
Inderdaad kwam Ida den heer Costers mee
tronen, tot niet geringe verlichting van den heer
Quest, die, reeds begon te vreexen dat des barons
ongelukkige rondborstigheid zijn geheelen toeleg
in duigen had doen vallen,
Eduard speelde zijn spel met Lla. Voor haar
was het geen aangename party, die eindigen mo.bt
met een beroep op zijn iHedelyden Intusschen
begunstigde'het geluk haar met een gelegenheid,
doordat Eduard Costers, die veel vaj bloemeh
hield, haar vroeg of zij hem haar kass ?n niet eens
wilde laten zien, op welke zij niet weinig trotsch
Was Zoo gingen zij dan, na afloop van het spel,
samen naar de broeikas, en bewonderden een
pooslang de bloemen, die inderdaad .bijzonder
schoon waren. Ida, zenuwachtig, zocht vergeefs
naar een aanleiding om het zoo netelige onder
werp op het tapijt te brengen, totdat de heer
Costers zelf haar deze bood.
»Ik kan mij niet denken, treule,» zoo begon hij,
»wat ik toch uw vader heb in dpn weg gelegd.
Hij draaide mij daareven, toen ik hem wrldeaan-.
spreken, den rug toe.»
Ida brak een bloem van den stengel en begon
haar zenuwachtig stuk te trekken
»Wat zal ik u zeggen, mijnheer Costert», ant-
■K
