r.,
lofleveranciera).
DE VERBORGEN SCHAT.
-Borst-
Jt
Meutes- en Advertentieblad voor Gouda en Omstreken.
nenza!
flfieuzn,
nenmg,
e doen genezen
te van otds
i*14be**><iiMle
iNo. 9415.
Dinsdag 17 Mei 1904.
KENNISGEVING.
BuHculaDdscli Overzicht.
ii
r. aujij
I
d
bh
43ste Jaargang,
len
rotweren
5ÜSI
lewernU
'«na «mm
iMgevon-
II 14”,
)NLSGBLOEM
1
FEUlLLfTOb.
Inzending van Advertentiën tot 1 uur des i*idd.
'oliën
>r»iM fan
•te uteMte
/t
•mm*
Wordtvervolgd).
irts
en
on bel
den
eenzetting van den Berlynschen hoogleeraar
baar uitwerking niet missen.
tollen
fM. U
mtl te
n zwakte,
it, «lechte
i gevolgen,
eekrucht,
'ni
GOÏDSCHE UllliIXT.
ijk.
Iiri
wt
1—Ml
"te
Hz,
h
na
iHjUW»
laarvan
«t vaart-
kuit»
tartaar,
IVOBdM
ng.Anm-
alslnxnn»
e diensten,
rn/0.50.
tuiinndd^
>tfn, het u
loitend m
moed is, en overtuigd dat zy bet negen
maanden, of wel een jaar, kan uithouden
tegen eiken vjjand, boe talryk ook, en zelfs
al bezit hy belegeringsgeschut.
De correspondent van de Chicago Daily
News, die niet een eigen stoomschip rond
vaart, zegt dat een gecombineerde aanval
ter zee en to land op Port Arthur omstreeks
16 dezer verwacht wordt.
rhgeb nik,
aan te be-
Thée, ook
p,./0.50.
r./0.90, -
ter bestrij-
na eto. In
lelrfu.n 8>
ADV ERTENTIEN worden geplaatst van
15 regels a 50 Centen; iedere regel meer
10 Centen. Groote letters worden berekend
naar plaatsruimte.
De Fransche regeering sclijjnt werkelijk
met Marchand alle mogelfike gedold te heb
ben gooefeifii. Ook de Tempi* meent ie mogen
Yannemen, dat de minister den kolonel het
bevel over eon regiment in Tientsin beeft
aangeboden, maar dat Marchand geweigerd
heelt. In dit geval kon de regeering na-
taurlyk niet anders doen dan het ontslag
üiwilligen. Dat ondergeschikten uitmaken,
welke posten ty zullen bekleeden,* gaat in
den staatsdienst in ’t algemeen niet, maar
vooral niet in het leger. Zoo heeft generaal
André een van Frankryk'e flinkste officieren
moeten laten schieten.
Marchand was in ’63 geboren te Thoissey.
In 1883 is by als soldaat in dienst gekomen,
in 1892 werd hy kapitein. Sedert 1 October
1902, toen hy 'teruggekeerd was uit China,
was bjj-'ko|onul. Hy was, in Wttyd, 4e
jongste officier van zjjn rang. Te klagen
over achteruitzetting had deze officier dus
niet.
sNu hy uit het leger la gegaait>,en geen
positie meer heeft te verliezen, is liet niet
onmogisljjk, dat hy trachten zal in de poli
tiek een vergoeding te zoeken voor de ver
loren uniform. De nationalisten zbllen kern
welkom boeten iyhun gelederen.
Een telegram van generaal-majoor Charke-
witsj aan den generalen staf luidtDen 12en
dezer naderde een Japansehe afdeeling, be
staande uit ongeveer 1000 man infanterie
en twee eskadons cavalerie, bet station Poe-
tandian. (Pa lien-tien by Port-Adams waar
elang ryke schade werd toegebraclit aan
Spoorweg. De personentrein uit Dalny
moest terugkeeren. Tegen den avond trok
ken de Japanners terug.
Het station Wnfandlau 'fWnfang tien
werd te 12 uur in den nacht van den 12e
op den 13e gesloten. Poelandiau werd ’s
nachts door zoeklichten van de Japansehe
schepen, die voor Port-Adams lagen, be
schenen. Den 13en dezer werden de Japan-
sebe troopenafdeelingeu in de omstreken van
Poelandiau en Manioeheférle, op 12 wersten
ten oosten van Sioean, gezien.
Tusschen Saimadsa en Patz op den groe
ten straatweg naar Feng-wang-tsjeng, be
gonnen Cbineesche benden een Kussiscben
veldpost te overvallen.
By het station Jantai is een groote Tsjoen-
goezenbende gezien.
releloM Ma.
De Utfgave dezer Courant geschiedt dagelijk
met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
De prijs per drie maanden is 1.25, franco per
post 1.70.
Afzonderlijke Nummers V IJ F CENTEN.
«O ja*, telde hij, «daarop kunt ge u ver-
laten.
Nu dan ik heb mij zoo goed als verbonden,
den heer Eduard Costers tot man te nemen,
indien hij te eeniger fcyd in de mogelijkheid mocht
komen, mij aan mijn belofte te houden. Op die
vöorwaarde alleen wilde hij de hypotheek op ons
kasteel te zijnen laste nemen.
- Harold Rooyaard deed een stap achtergaat
en keek haar aan met een blik vol verbazing
verontwaardiging
«Wat riep hij.
.Ja, ja*, antwoordde zij haastig, terwijl zij haar
hand ophief, als om zich te beschutten tegen een
sla^. <Ik weet wat ge zeggen wilt, maar oordeel
niet te hard over mij. Het was niet voor mijzelve
dat ik het deed. Ik voor mij zou liever mijn ?tuk
brood met mijn handen verdiend hebben, dan mij
zoo te verkoopen, want dat is het woord. Maar
het was voor mijn vader, enjrok voor mijn ge
slacht, voor mijn geslacht, voor mijn huis Ik kon
de geslachte niet verdragen, dat het oude goed
onder den hamer zou komen. En zoo, ten einde
raad, letterlijk tot het uiterste gedreven, zoo offerde
ik mij dan pp, ate het eenige wat ik te offeren
had Oordeel mij dus niet te hard, als het u
mogelijk is 1*
«Ik oordeel u niet», antwoordde hij barsch
«Bij den hemel, ik apht u, voor 't geep gij gedaan
hebt, want, hoezeer ik ook uw h&ndeling betreur,
zij was edel, edel was tij. Maar ik oordeel den
man, die met een vrouw sulk een koop kon
sluiten. Gij zegt dat gij beloofd hebt zijn vrouw
te worden, zoodra hy in de «Mogelijkheid mocht
0 ct. bii
Kleiweg E. IoO
'dretht PINK3B
N, Boskoop B
ter K.vandmm
Mingnun. Wed.
*T, Oude water
'R, te Benschop
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
Gouda,brengen ter kennis van de ingezetenen
dat het Primitief Kohier der plaatselijke di
recte belasting naar het inkomen in deze Gemeente,
voor het dienstjiar 1904, door Gedeputeerde Staten
van Zuid-Holland goedgekeurd, in afschrift gedu
rende vijf maanden voor een ieder ter lezing is
nedergelegd op de Secretarie der Gemeente, e6
dat voormeld Kohier ter invordering is toegezonden
aan den Gemeonte-Ontvanger.
Gouda, den tón Mei 1904,
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
R. L. MARTENS.
De Secretaris,
BROUWER.
Met Dalni ,de verre stud,” dut volgens
gerucht door de Russen zelf verwoest is om
te beletten dat de Japanners het als basis
van bun krjjsverrichtingen tegen Port Arthur
gebruiken, heeft men groote plannen gehad.
In 1898 werd de plek door de Chineesche
regeering aan de Russen in pacht afgestaan.
De baai yan Ta-liön-wau was toen reeds
als ankerplaats bekend, maar er stonden
daar slechts een paar vissebersdorpen. De
Russen wilden er binnen oenige jaren oen
groote handelsstad doen verrijzen, ter aan
vulling van de militaire stad Port Arthur.
In de haven werd oen zware pier aangelegd,
mooie kaden wordun gebouwd, de haven zelf
werd geschikt gemaakt voor groote stoom
schepen er was een droogdok van 330
Eng. voet lengte en 50 voet breedte, en een
veel grooter dok was in aanbouw. De stad
bevat spoorwegloodsen, gebouwen voor ad
ministratief doel, een residentie voor den
gouverneur, kolendepots. Voorts vond men
er hospitalen, een kerk en twee sociëteiten;
de Europoesche stud werd zoo aangelegd
dat er 30,000 menschen konden wonen
Is het bericht van de vernieling niet ver
zonnen, dan blyft ’t nog mogelyk dat niet al
deze werken, waaraan ontzaglijk veel geld
besteed is, vernietigd zijn, maar de Russin
bijvoorbeeld vooral de dokken en aanleg
plaatsen onbruikbaar hebben willen maken
voor de Japansehe oorlogsschepen.
I»)
Toen ben ik hier komen wonen, en ik heb
geleerd u lief te hebben, maar al te zeer, de hfemel
weet het, hoewel ik het niet met woorden, zou
(lurven uit te drukken, uit vrees dat het zot klin
ken zou Heel mijn leven berust in u en ik voel
dat, indien ik u niet meer zien mocht, ik nooit
meer gelukkig zou kunnen zijn.
Hij zweeg en^keek haar angstig in het gelaat,
dat vertrokken' was als door pijn.
«Ik kan niet «ja* zeggen, kolonel Rooyaard*,
antwoordde zij eindelijk op e°n toon die hem be
vreemdde, want fffj klonk zoo teerder en paste
*00 weinig bij haar woorden.
«Ik moet vermoeden stamelde hij, .dat gij
u niet tot mij aangetrokken voelt. Inderdaad
ik had ook niet het recht, iets anders te ver
munten I*
•Ik heb gezegd, dat ik niet «ja* zeggen kan.
Zou he) daarom niet beter zyn, dat ik die laatste
vraag van u onbeantwoord liet?’ hernam zij pp
dienselfden zachten toon, die zijn hart in hem
deed smelten
•Dat begrijp ik niet*, zeide hij. Waaróm?*
•Waarom Zij brak in een bitter lachje
uit. «Zal ik u zeggen waarom? Omdat ik
In het EngeUche Lagerhuis gaf lord Percy
Donderdag weder eons bericht omtrent den
Mullah. Hy wist dan te vertegen dat deze
bet land der Midjertjjnen «uitgedreven” was
en zich thans in den Sari Woestijn bevond,
ten Noord-Weteten van Uiig. Deze plaats
zelf, die onlangs door de Engelschen werd
gebombardeerd en genomen, wo[dt thans
bezet gehouden door Ali Joesef, sultan van
Obbia, een inlandsch hoofd, die aan de Ita-
liaansche regeering getrouw is. Den Mullah
zijn 424 geweren ohtnomen (waar en boe
wordt niet gezegd) behalve degene, die te
Illis waren genomen. Op het oogenblik zou
hy slechts 600 geweren in zyn bezit hebbed.
Betreffende zyn munitie had de regeering
geen nauwkeurige opgaven, maar men meende,
dat zyn voorraad nog maar gering was. De
▼ice-miuister hoopte, dat de voorzorgen, door
de Britsche regeering in overleg met de Ita-
liaansche genomen het Invoeren van nieuwe
krijgsvoorraden zouden weten te .beletten.
In hoever de mededelingen van den mi
nister een juist denkbeeld geven van den
toestand is niet na te gaan De regeering
is echter zoo gewoon de zaken te optimistisch
komen u op iq eufchen. Wat bedoelt ge daarmede
Nu ik reeds zooveel weet, moogt ge mij ook dat
wel toevertrouwen.*
Hij sprak nndrukkelijk en met een stem vol
gezag, doch Ida scheen dit van hem zeer wel te
kunnen dulden,
«Ik bedoelde*, antwoordde zij nederig, «dit,
ofschoon ik het niet voor vast weet, .de heer
Costers in zekere betrekking staat tot een dame,
tot mevrouw Quest, en dat de vraag, of hij ooit
mij zal kunnen komen opeisclien, eigenlijk van
haar afhankelijk is.’
«Waarlijk*, zeide de kolonel, .dat maakt de
zaak nog erge! Van zulk een zaaküeb ik nog
nooit gehoord. En dat voor geld I Het gaat mijn
begrip te boven
«In elk geval*, hernam zij, «het is niet ahders.
En nu. kolonel Rooyaard, voor wij naar binnfn
gaan, nog een enkel woordHet is moeilijk
voor mij, tot u ‘te spreken zonder ol te veel of te
weinig te «eggen, maar ik wilde u te verstaan
geven hoek vereerd en hoe dankbaRr ik ben voor
hetgeen ge mij- daareven heb mtegedceld. Ik ben
zoo weinig het vele, ja, het veie, dat gij .mij wilt
aanbieden, waardig, en Maar gij zult mij zeker
het overige wel willen kwijtschelden I*
«O ja,* antwoordde hij, „ik kan mij in uw
toestand verplantsen. Maat, Ida, een ding moet
ik toch nog vragen.. Het is misschien zeer ver
keerd, of «eer onbescheiden van mij maar,
wilt ge mij antwoord geven
Zij zag hem vra-ena aan.
In een particulieren brief, door de familie
van een artillerie officier te Petersburg uit
Port Arthur ontvangen, wordt gezegd, dat
alles gereed is om een beleg te weerstaan.
De vesting is, volgens den schft’ver, inder
daad onneembaar. Om Port Arthur heen
ligt een driedubbele ry van forten. Langs
het glacis van elke stelling loopt een breede
gracht, door een haag van prikkeldraad
begrensd, en achter alle batteryen bevinden
zich boinvrye schuilplaatsen. De schrijver
verzekert (Jat munitie en voorraad in
overvloed is, en dat de bezettbg welge-
moet elk zich verzetten. De professor erkent,
dat de sociaal-democratie een groot gevaar
is, maar hy wyst er op«dat de sociaal-
democratie een gedeeltelijke factor is van de
noodzakeljjke en heilzame ontwikkeling van
de lagere klasse, en dat die ontwikkeling
noodzakelyk komen moest met de verbete
ring van het volksonderwijs, met de verbe
tering van maatschappelijke toestanden en
met de toekenning van gelyk’e rechten aan
alle ^urgers, en dat men de gevaren en scha
duwzijden daarvan op den koop doe moet
nemen.”
Er is een technische en economische re
volutie geweest, zooals de inenschheid sedert
duizenden jaren niet heeft g>*zjenhet iA
geen wonAer dat als gevolg daarvan een
hatelyke en bartstochtelyke wryving is ont
slaan en nn is het oen ongeluk voor .Duitsch-
land. dat de arbeiders onder de leiding en de
heerschappij van een organisatie zyn geko
men, die op revolutionnaire wijze de staats-
en maatschappelijke oude bestrijdt. De ver
keerdheid zit niet in de economische plan-
nea, maar in de politieke.llworie der sociaal
democraten, in de gedachte der^Rolkssouve-
reiuiteit, in den waan dat de lagere klassen
veel verstandiger, veel rechtvaardiger zyn
dan de boogere, in de verwachting dat men
met het sociaal-democrulische recept plotse
ling heyle volken kan veranderen.
Maar daartegen strydt men niet met so
cialistische wetten; niet door een feudaal-
aristocratische klasseregeering, met een
staatsgreep of een verandering der kieswet.
Het middel, om lot betere verhoudingen
te komen, ziet professor Schmoller in het
Engelscbe stelsel, waar de aristocratie, de
Tories, socialen hervormlngsArbeid hebben
ter hand gefiomen Niet door de sociaal-
democratie buiten de wet te stellen, maar
door haar te leiden, kan men komen tot een
beteren toestand. En hy meent, dat de ver
andering der revolutionnaire party in een
radicale party, waarmede men onderhande
len kan, slechts een quaestte van tyd is, en
niet meer dan een of twee menschenleefty-
den eischt. Reeds nu zyn de jongere leiders
frer sociaal democratische party revisionis
ten van hen is voor de toekomst Iets te
verwachten, maar dan moet men pogen de
lagere klassen te verzoenen, haar te leeren
kennen, met baar te beraadslagen on haar
op te leiden om moe te besturen. Dal is de
eenige manier om haar van utopidn te ge
nezen.
Dat zulke denkbeelden by den fundalen
adel in het Pruisische Heerenhuis niet veel
weerklank vonden, is te begrijpenen toch
zal de kalme, bezadigdé en verstandige uit-
In bet Pruisische. Hee ren hu is werd Vrij
dag,' by de behandeling der begrooting, een
merkwaardige redevoering gehouden door
den afgevaardigde professor Schmoller uit
Bejlyneen redevoering, die menigen be-
hartenswaardigen wenk bevatte aan de
Pruisische regeering.
Uit de redevoeringen van de heeren Von
Manteuffel en Von Mirbach had prof.
Schmoller, niet ten onrechte, afgeleid, dat
in conservatieve kringen de neiging bestaat
een revolutie van boven ynor te bereiden
en dat zoo prof. Schmoller: «bet grootste
ongeluk voor den Pruisischcn staat noemen”.
Want het gevolg daarvan zou zijneen
party- en een klaaseregeertng, en daartegen
verpand ben Kijk*, voer «ij voort, terwijl
zij wee* haar de statige torens en naar het land
daaromheen, «gij ziet deze bezitting? Daarvoor
ben ik verpand, ik «elve, in eigen persoon. Zonder
mij zou dit huis met ooderhoorigneden, waarin
onze familie eeuwen lang 'gewoond heeft, onder
den hamer zijn gekomen, verkocht aan den
hoogstbiedende en mijn oude vader /ou aan den
weg geftt zjjn, om te sterven want zijn dood
zou het zijn geweest En zoo ziet gij dat ik gedaan
•heb wat ongelukkige vrouwen soms genoodzaakt
«jjn te doen sichzelve verkoopen, lichaam en
ziel. En ik heb een goeden prijs gemaakt ook 1
Driehonderdduizend gulden Zij brak plot-
selfng in een tranenvloed los en begon te snikken,
alsof haar hart zou breken.
Een opgenblik zat Harold beteuterd, daar hij
volstrekt niet begreep wat Ida Ibdoeldetoen
echter volgde hij de gewone ipgevi< van mannen
onder soortgelijke omstandigheden en sloot haar
in zijn armen. Zij weerde hem niet afneen,
een paar seconden «elft, die den kolonel de
schoonste van zijn gansche le«en dachten, liet «ij
haar hoofd rusten op zijn breeden schouder.
Bijna terstond echter richtte zij zich weder op,
maakte zich los uit sijn omarming en droogde
haar tranen.
«Nu ik u zooveel Verteld heb*, «eide «ij, «is
het maar beter, dat ik u alles vertel. Ik weet dat
ik mij op u verlaten kan, dat gij nooit, nooit,
onder welke omstandigheden ook, aan iemand en
allerminst aan mijn vader, zult laten weten wat
ik u. toevertrouw.* En zy tag hem aan, met
oogen die nog zwommen in tranen.'
'•V-
